De jongste dochter en de Roos 5011

Vorige week meisjesdag met de jongste dochter. Ja, Jenny, de Roos 5011 komt er aan! Alleen, ik maak hem niet. Dochterlief heeft plan gevat, nadat ze haar zus een bloesje had zien uitdraderen, om dat ook te gaan doen. Maar ja, wat voor patroon? En vooral wat voor patroonblad is duidelijk voor haar. Ze moet natuurlijk niet gefrustreerd raken van zo'n Knip-raderblad wat gewoon een doolhof is. Het is wel verbeterd hoor, maar blijft een doolhof. Hm, ze wilde ook het liefst een jurkje... Hm ja... En toen had ik het. De Roos 5011 is al op patroonpapier getekend, met voor elke maat een kleur! Dat is hm! Helder momentje, hè!

Nou de dame ging voortvarend aan de slag. Eerst vestje uit, want het was best wel warm met de zon door de erker heen. Papier werd geknipt, ze werd even opgemeten en maat 128 leek me wel goed voor haar. Dus hup aan de slag. Chips bakjes dienen om het papier niet weg te laten schuiven, potlood en gummetje bij de hand. Ze was zo stil als een muisje...

Hups ging haar haarband uit en wilde ze haar haren op zolder, want het was best wel warm dat haar in haar nek. Ok, mijn elastiek ingeleverd! Tien minuten later vloog er een bloes uit! Ja, mam het is best wel warm! Er wordt nog een stuk papier gepakt. En de tekst wordt overgeschreven, best lastig andermans handschrift over te pennen als je in groep 3 zit. Maar ik kan prima lezen wat er staat "an stufvouw", nou dat is natuurlijk "aan stofvouw"! Er wordt her en der een verkeerd lijntje weg gegumd, de dame is in haar element en ik ook, want ik zit heerlijk in het zonnetje in de erker met fototoestel in de aanslag natuurlijk... ze merkt helemaal niks...

En dan moet het patroon uitgeknipt worden, nou dat gaat ook Pietje Precies! Alleen de schaar is eigenlijk een maatje te groot, ik zal binnenkort eens op zoek gaan naar een kleiner maatje, want als dit lukt, wil ze dit geheid vaker doen...

En dan stofjes uitkiezen. Ze mag doen en pakken wat ze wil. Ik pak een kruk en ze klautert erop en vraagt wat ze wel en niet mag kiezen, maar ze mag alles pakken, behalve stijve, dikke stofjes en voile en zo. Dat is niet zo geschikt. Na een viertal lappen eruit te hebben gevist gaat ze op lintjes-, kantjes- en bandjesjacht.  Ik pak alvast een doos, want dit krijg ik nooit compleet naar beneden. Dan wordt er nog gekeken naar klosjes garen en is de dame tevreden. Hup speldenkussen, schaar, etui en liniaaltje er in en we gaan naar beneden!

Dan gaat ze ienemienemutte wat nou van wat wordt geknipt. Na 10 minuten is ze er uit. En gaat ze de rokbanen spelden op de knalroze lap! Het spelden is leuk, maar ze vind het wel lastig dat die spelden zo prikkerig zijn. Ze kijkt steeds onder de lap of de speld erdoor is, soms probeert ze de speld namelijk in de tafel te boren, en dan kom je niet zo ver, hè. Maar ze houdt de speld steeds platter! En ze prikt zichzelf niet!

Ze heeft de smaak te pakken en de volgende dag wil ze persé verder om alles te spelden en te knippen! Nou dat is niet tegen dovemansoren gezegd! Ik mag de lijnen rondom het patroon met trickmarker zetten en dan moet ik me onmiddellijk uit de voeten maken. Ik mag absoluut (!!) niet helpen en zit verder braaf in de erker en geniet van het ijverige van de dame. Af en toe hoor ik "oepsie" en gaat haar neus helemaal richting schaar, maar dan heeft ze blijkbaar een scheef knipje gedaan en dat moet natuurlijk even gecorrigeerd worden!

Dan wordt het vrolijke lapje met knalbloemen gepakt dat is voor het bovenstukje. Er wordt een mooi plekje gezocht en er wordt ook nog gekeken of het recht ligt en dan wordt het vastgepint, gecheckt en verder gespeld. Ik mag twee tellen een lijntje trekken rondom het bovenstukje en dan mag ik weer wegwezen!

Dan is het achterpand aan de beurt, ze vind die streepjes wel handig, want zo kan ze nooit scheef gaan. Klopt helemaal dame! Daarna wil ze de lap zelf opruimen, dit is een groter lapje, dus ze is lekker aan het schuiven en doen. Minstens 5 minuten later...

... hè, hè lapje ligt eindelijk plat! Dan wordt het naar binnen geklapt, ik zie ondertussen dat het stiekeme lapje van de tafel af wil glijden, maar... eh, eh... Nee, mama "'k doe 't zelf!" Ok dan neem ik toch kiekjes! En warempel een paar minuten later heeft ze een mooi vierkant lapje!

Dan het laatste lapje, ze wil dat net als ik over de tafel heen gooien/spreiden. Dat is een komisch gezicht, want ze is eigenlijk net iets te klein om te zwiepen over tafel heen, maar de dame houdt vol en het lukt!

Dan wordt het mouwtjes spelden geblazen en de dame is wèg van dit stofje. Ze vindt stippeltjes zó vrolijk! Hélemaal mee eens! Nu, alles is geknipt en ligt in de doos. Ik ga haar deze week het doorslaan leren... Haar grote zus moet ook nog doorslaan, dus kunnen ze het gezellig met z'n tweeën doen en kan de jongste naar haar oudere zus kijken als voorbeeld. Ben benieuwd wat ze van het doorslaan vindt...

Farbenmix broek Roberta en shirtje

Zo eindelijk een broek voor m'n jongste dochter gemaakt. Dat had wel een paar weken eerder gemogen, maar ja, druk druk druk druk!! Haar broeken van vorig jaar, van die 3/4 broeken, werden nu ècht te kort en te krap. Want ze is wel tenger gebouwd, maar heeft toch ronde billetjes en stevige bovenbeentjes (net als ik). Dus die broeken konden ècht niet meer. En met 2 keer in de week gym, waarbij ik het verzoek, van de juf, heb gekregen haar een broek aan te geven. Ze is namelijk altijd relaxt, dus ook bij het aan- en uitkleden. 

Het was even uitzoeken wat voor stofje ik zou nemen, want het is nog best wel koud 's ochtends, maar het is ook lente aan het worden. Ik heb mijn kast flink uitgespit en kwam een lapje ivoorkleurige babyrib tegen van krap 1 meter, maar gelukkig wel 1,50 m breed. Op het patroon voor maat 122/128 stond 1,30 m bij 1,40 m breed, het ging er precies uit! Ik had geen snipper meer over!

Nu had ik van deze broek geweldig combinaties en versierde versies gezien, maar er plopte bij mij niets boven.... nergens een wekker of een kwartje te bekennen. Ik wilde er wel gelijk een setje van maken, dus ging ik zoeken naar een tricotje! Misschien valt er dan een kwartje..... Ik had nog een donkerblauw streepjes tricot en een donkerblauw effen tricot. Het patroontje van het paarse shirtje heb ik gebruikt en wat groter getekend, want dat shirtje is inmiddels veel te kort geworden. De mouwtjes heb ik wat breder gemaakt, zodat de mouwkop gerimpeld kan worden en de lengte ingekort. De zoom half rond getekend, zodat het een kort pofmouwtje zou worden.

En poeh, gelukkig er ging een wekker af! Ik had nog donkerblauw satijnlint liggen voor het sluiten van het schortje, knoopjes nog van mijn oma, donkerblauw garen en een tweelingnaald! Ik ben de zakken en schortje, nadat ik er een soort vlieseline achter heb gestreken, lekker met de vrije hand aan het doorstikken geweest. Ik heb wel twee kontzakken gedaan. Gewoon voor de leut en heb geprobeerd de zakken een beetje in spiegelbeeld symmetrisch te stikken. Uit de losse pols, dus het is niet exact, maar niet storend. De klep van de zijzak heb ik wat kleiner gemaakt. De freule wilde geen "dikke" zak, dus ik heb de plooitjes er niet ingestikt. In de taille heb ik knoopsgat-elastiek gedaan, zodat de broek op "maat" getrokken kan worden. En hij zit als gegoten. Hij is nu nog ietsjes te lang, want hij hoort iets hoger te zitten. Ik heb terwijl ze lag te slapen de broek op haar benen gehouden en ik vond het juist prima zo, want anders groeit ze er zo weer uit!

Ik vind trouwens dit patroon van Farbenmix wel fijn hoor. Het is mijn eerste patroon van Farbenmix wat ik heb genaaid. Ik heb er wel nog een paar liggen, zoals de Daisy en de Feliz, en ik heb haar beloofd elke week iets te naaien voor haar zomergarderobe, dus er komt nog meer!! Ik vind dit een heel fijn patroon, ik wist niet dat je uit 2 breedtematen kon kiezen!!, ideaal!! Ik heb nog nooit een broek voor de kinders genaaid waar ik niets aan hoefde te wijzigen en deze valt mooi. En ik vind hem haar mooi staan. Dit aapie staat wel alles hoor, maar dit is een hele mooie broek en goede pasvorm. En, niet bepaald onbelangrijk, hij is prettig in elkaar te zetten!

Patchworktuniekjes met tig lapjes en tig kleurtjes garen. Ze zijn af!

Ik heb ze af!! En volgens mijn dochters zijn ze goed gelukt! Ze zitten lekker en de stofjes vinden ze lekker zacht. Ik heb geloof ik nog nooit een kledingstuk gemaakt, waarin tien verschillende lapjes zaten en ELF verschillende kleuren klosjes met garen! Het kopen van de stofjes was leuk, nu heb ik die lap met Japanse kindjes minstens een jaar in huis. Ik vond hem zo leuk, maar ja, en dan. Een paar weken terug groeide het idee, nadat ik voor m'n oudste dochter een jurkjespatroon had uitgeprobeerd voor een carnavals-kamermeisjeskostuum en die was goed gelukt. Ze draagt hem ook gewoon! Als tuniek is 'ie wel korter gemaakt. Ik moest nog wat lapjes hebben en dat werden er een stuk of negen erbij.

Ja, en toen. Het patroon in 6 maten uitgewerkt in mapjes, helemaal geordend met kaartje erin, wat het is en in welke maat. Daarna de tafel gedrapeerd met alle lapjes, een beetje combi-kijken. En daarna alle onderdelen, per onderdeel in 6 maten bij elkaar, zodat ik per lapje een onderdeel van de tuniek kan knippen. En dan is het kijken, kijken, kijken, bakkie leut, meten, kijken, meten, bakkie leut, gelukkig moeders  belt. Even kwebbelen, wat ik aan het doen ben, ondertussen kijken, kijken, en nog een slokje leut.

Tijdens het kwebbelen bedenk ik dat ik na het knippen alles goed per maat bij elkaar moet houden, dus even mijn tassen van boven gehaald en weer in de lamp en aan de deurknoppen gehangen en ondertussen kwebbel ik nog verder. Wel handig zo'n lamp met superhaken, is 'ie wel niet voor bedoelt, maar 't is handig!

Dan zijn mams en ik klaar met kwebbelen en ga ik serieus de dingen die ik zéker weet eruit vissen, opvouwen, patroondeel erop en links van de tafel neerleggen en ineens binnen een kwartier is alles beslist en ga ik knippen. Ik krijg kramp in mijn vingers na 60 onderdelen te hebben uitgeknipt!

Zó, ik heb allemaal stapeltjes van 1 onderdeel van een tuniek in 6 maten. Dan ben ik even een sorteerbedrijf geworden en dribbel steeds van links naar rechts en andersom!

Daarna plof ik de stapels in de juiste maat tas... en kan de bups naar boven!

Dan per tas alles locken (op kleur dan is het aan de binnenkant mooier) en ga ik de boel in elkaar naaien en bedenk ineens dat gekleurd sierstiksel wel héél leuk is. De bakjes met klosjes garen worden opgetrommeld, en genienemienemut welke het leukst erbij past en natuurlijk genoeg op het rolletje zit. Dan bedenk ik me dat een dubbel stiksel ook wel leuk is, en wordt er helemaal veel heen en weer gestikt. Oftewel ik heb elke naad van de tuniek 3 keer genaaid! Dat bedacht ik toen ik halverwege was, oftewel ik heb geen 6 tuniekjes genaaid maar 18! Toen ik dat tegen Rem zei, schoot 'ie in de lach. Of ik soms om werk verlegen zat. Nee, maar ik vind het gewoon op deze manier leuk en mooi worden... kan je wel eens hebben, hè!!

Vanmiddag heb ik foto's van de dames genomen, nou zeg wat is mijn gang toch verrekte smal! En ik vind hem normaal toch wel aardig riant. Ik had heel leuk bedacht, dat ik de meiden zou laten rommelen door wat vogelhuisjes op te hangen en een beetje met elkaar te tutten bij de wijnflessentafel en het plankje met haakjes. Maar ik moest eigenlijk een halve meter door de betonnen muur heen, dan was de afstand pas goed. Maar met wat scheel kijken richting camera die 1 cm van de muur afgehouden werd. Ja, ik werd ter plekke die cabaretier van oud op nieuw wel, mijn ogen bleven bijna zo staan. 

Maar de foto's zien er vrolijk uit en de dames hadden het prima naar hun zin. De jongste werd zelfs opgetild en daar móest ook een foto van komen. Hij staat nu lekker bovenaan als eerste foto, kunnen de dames morgen zien hoe leuk ze eruit zien! De foto direct hierboven, probeerde ze eerst wat serieuzer te kijken, de één corrigeerde steeds het gezicht van de ander (oftewel de ene lachbreuk/deuk) en toen de oudste op haar knie ging zitten keken ze elkaar zo schattig aan. Ja dan is het klik! 

En morgen? Géén tien lapjes en elf klosjes garen, maar twee soorten stof, waarvan één wit, en maar één kleurtje garen, wat saai, zeg!

Mijn mooie Postzaktas nr. 11, gekocht bij "Door Jolanda"!

Hè, hè eindelijk mijn nieuwe tas op de kiek gekregen, en op het blog gezet! En hè, hè, mijn computer heeft al TWEE (!!) dagen geen last meer van bindingsangst. De dame die mijn computer onder handen heeft genomen heeft een verbindingsapparaatje dat via het lichtnet verbinding maakt in onze draadloze zendergeval geplugd en een apparaatje in mijn computer. Nu hoop ik dat ik niet meer met mijn computer naar beneden hoeft te lopen. Of bij Bridget op haar bed hoef te zitten. Het had ook dichter bij mijn bureau gekund, hoor, precies 1 meter van mijn bureau af, in de deuropening! Daar had ik weer verbinding, maar ja, dat typt zo lastig, hè! Vooral met een bakkie leut, is het maar een gedoe!

Maar dit is dus de Postzaktas nr. 11 die ik heb gekocht bij "Door Jolanda" van. Zij heeft zulke leuke ideeën voor in huis en mooie sfeerfoto's, ik krijg altijd gelijk zin om dingen zelf ook uit te gaan proberen. Maar zij had op haar blog ergens in februari laten weten dat ze voor haar webwinkel weer nieuwe Postzaktassen had gemaakt. En wilde graag weten welke we nou het mooiste vonden! Nu ja, ik ben dan natuurlijk èrg nieuwsgierig, dus kijken, hè! En gelijk nr. 11 en nr. 12 vond ik super. Ik schreef er ook gelijk bij waar ik de tas bij zou dragen. Bij een mooi vrouwelijk zwart broekpak of een mooie jeans met een wit shirt of blouse, met natuurlijk, een stel hakken eronder! Maar ja, die tas liet me niet los, dus je raad het al... besteld!

Ik vond hem zo leuk qua model en perfect bij mijn smaak! Een paar dagen later kwam 'ie al binnen, en hij is echt prachtig gemaakt, ik ben niet de enige die de binnenkant héél belangrijk vind, want hij is subliem afgewerkt met een mooi label erin, nr. 11. Ik gebruik hem elke dag, en krijg veel leuke reacties, iedereen vind het een stoere elegante tas. Ben ik het helemaal mee eens!!

Ik wilde de tas nog even mooi op de foto zetten, maar ik heb het de laatste tijd héél erg druk met zoonlief, de zomercollectie, en een nieuwe aanvraag van Farbenmix voor een winterjurk. (Hij wordt leuk, hoor!). Maar vandaag had ik de tas op mijn nieuwe tafel gelegd (zie een paar blogs geleden, toen was de tafel nog in aantocht, foto's komen nog hoor!). En hij kleurde zo mooi bij de spulletjes die ik op de tafel had neergezet, dat ik maar even naar volle batterijen ging zoeken voor m'n fototoestel (die lopen de laatste tijd snel leeg, grrr, niet handig).

Dus hierbij de Postzaktas! En Jolanda, die tas is gewèldig!

Willemientje van Farbenmix

Ik had deze jurk sinds donderdag al af, maar het kwam er niet van om foto's te maken. Druk met zoonlief bezig geweest. De jongste s'nacht in bed gehad, want ze had last van buikgriep. Was gelukkig wel kort, maar je slaapt niet echt bepaald als je ukkie in haar slaap kreunt. Maar vanmiddag mezelf bij elkaar geraapt, ben niet helemaal in orde (ook griep gehad), maar de foto's moeten nu toch echt op de webwinkel komen. In een kwartier had ik de foto's die ik moest hebben. Gelukkig had ik de rokjes vorige week al gefotografeerd en in de winkel geplaatst, want dat was een flinke klus i.v.m. het licht.

De jurk is een Willemientje, maar dan is de onderlaag 10 cm korter getekend, en de bovenlaag 15 cm korter. Behalve middenvoor, daar is het 5 cm korter getekend. De boog is dus wel iets veranderd. Ik vind hem mooi geworden. De spie middenachter is verdwenen. En er zitten i.p.v. 2 nu 3 rimpelstroken onder die tot de rimpelstrook van de bovenlaag lopen. Je bent er wel een tijdje mee zoet, maar dat effect wilde ik juist krijgen, vandaar dat de voorkant van de bovenlaag maar 5 cm is ingekort. Het is zo leuk om zo te rommelen en dat wat ik voor ogen heb ook ècht lukt. De freule vond de jurk helemaal super. Ze wilde hem eigenlijk wel aanhouden!

Je ziet haar op de foto steeds naar links kijken, en dat heeft een reden. Ze is van de week met touwtje springen plat op haar gezicht gevallen. Haar voeten zaten vast in het touw, en ze kon geen kant meer op. Gelukkig zijn al haar tandjes en botjes heel. Ze had een enorme dikke lip, helemaal kapot aan de linkerkant. Haar linkerneusvleugel lag open en verder allemaal schrammen op voorhoofd en linkerwang. Haar linkerhand aan de bovenkant lag ook open. Je weet echt niet wat je ziet als je je kind op komt halen van school en zij zo naar buiten komt, met de meester weliswaar. Ze hebben het op school goed uitgewassen, het bloedde gelukkig veel, zodat het vuil goed eruit kwam, en ijscompressen erop gelegd, anders was heel haar linker kant dik geweest. Nu smeren we elke dag de wondjes in met crème, zodat het soepel blijft en niet gaat scheuren. De eerste dag was eten wel lastig, en kwebbelde ze lang zoveel niet. Toen ze zich 's avonds in de spiegel zag, moest ze huilen van schrik, of het wel ècht weg zou gaan. Ik knakte bijna, ja, het gaat ècht helemaal weg, schat!

Een zelfgebreide "Woonsjaal"

Dit is dus de wol, maar de kleuren knallen in het echt je ogen in!

Hè, hè eindelijk weer eens een berichtje, mijn internetverbinding heeft momenteel last van bindingsangst! Morgen wordt er als het goed is naar gekeken, want het is ontzettend lastig qua werk, maar ook voor de leuke ontspannen dingen zoals blogjes lezen en kijken! 't Was gewoon afkicken!

Ik had het er een tijdje terug over dat ik ontzettend leuke wol had gekocht en hierboven zie je een zwakke afbeelding van de kleurenwaterval! Ik heb in december voor Kerstmis een rode sjaal gebreid voor Rem. Eén van zijn collega's vindt zelfgebreide sjaals heel mooi, en zei "Gôh, zou Nicole dat ook voor mij willen doen, zo'n sjaal breien?" Rem trok even later bij mij aan de bel en vroeg of ik dat leuk zou vinden om voor haar een sjaal te breien. Natúúrlijk!! Het leuke was ook dat Rem een soort opdracht-omschrijving gaf. Ze heeft donker haar, kleed zich in één kleur, en bijna altijd donker met daarop een opvallend (kleurig) accent. De vraag was om een lekkere dikke sjaal, gebreid met kabels o.i.d. en in een felle kleur!! Ik moest zelf maar kijken hoe wat en wat voor wol. Jippie leuk! Dat wordt dus een "woonsjaal", zo noem ik die dingen namelijk!

Rechts: Op deze manier draag ik ook graag een sjaal en dan doe ik er zo'n hoedenpin met opvallende kraal (en sluitdopje) er doorheen.

Nadat ik de sjaal af had heb ik wat foto's gemaakt hoe ik de sjaal vaak draag, en dat naar haar gemaild. Daarna heb ik de sjaal in Fuchsia vloeipapier ingepakt en in een doosje met alle toeters en bellen gedaan. Ik vind dit soort sjaals héérlijk! Ik loop in de winter negen van de tien keer met een sjaal om mijn nek, omdat ik daar mijn temperatuur perfect mee regel!

Het kopen van de wol was een hele uitdaging. Eerst ben ik op internet gaan neuzen, wat er allemaal is, want hier in de stad heb je eigenlijk niks. Maar ik wist wel dat hier in de buurt, in Oudewater, een piepklein winkeltje is, bommetje vol met wol. Nadat ik wat soorten wol had opgeschreven met wat voor type wol ik mooi vond stapten Rem en ik in de auto.  Door de glibber baggersneeuw zijn we daar naar toe gereden (glibber, glibber, glibber). Het winkeltje is een  bom aan kleur en geen centimeter is onbenut. De eigenaresse vroeg mij wat ik wilde en wat ik ging maken en liep gelijk naar achteren en viste er een paar bollen uit. Binnen een kwartier had ik wat ik zocht!

Ik heb de sjaal gemaakt qua formaat, naar mijn eigen sjaal (dat is geen gebreide maar een geweven exemplaar) en deze is 15 cm langer omdat 'ie dikker is dan de mijne. 

De sjaal is maar liefst 30 centimeter breed en 2 (!!) meter lang! Er zitten 3 kabels in die zorgen voor een stoere robuuste look. De zijkanten heb ik met een stukje boordsteek gedaan zodat het absoluut niet kan omkrullen. Dat vind ik wel belangrijk. Anders heb je geen sjaal meer om je nek maar een soort slang. Ik heb teveel naar Mowgli gekeken!

De collega van Rem is er héél blij mee en draagt hem vaak en graag! Kijk dat is natuurlijk super om te horen!

Het wordt héél licht ijsblauw

Het eerste weekend van de schoolvakantie zijn we een weekendje weggeweest met de familie van Rem. We hadden zaterdag prachtig zonnig weer en de kids hebben zich dan ook enorm vermaakt. Foto's komen nog hoor! Maar die moeten nog even verzameld worden, want die zitten in meerdere fototoestellen. 

Maandag kwamen we aan het eind van de ochtend thuis en ik ben toen mijn werkplek beneden gaan inrichten. Ik moet wel verder met de collectie, maar dat kan natuurlijk ook beneden, ligt er maar net aan wat je gaat doen, toch? Nou ik ben gaan smocken! Eerst een proef, poppenjurkje voor de jongste haar pop. Het eigenlijke borduren begon pas donderdag, want eerst drie jurken knippen met al die piepkleine ruitjes is een aardig tuurwerkje. Dan het rijgen van al die lappen en ondertussen de oudste achter zijn vodden zitten voor een werkstuk van Informatiekunde, inclusief geregeld een geplof en gemopper achter de computer, want internet werkte niet mee! Oftewel meneer was een beetje eigenwijs, maar aan het eind van de middag werkte hij goed mee, hè, hè. Pfff. M'n oudste dochter was ik ook tussendoor aan het helpen, want zij had op vrijdag voor de vakantie een boekverslag opgekregen. En in dat verrekte boek, we hebben het van voor naar achteren uitgepluisd, stond niet wanneer het was uitgegeven en hoeveelste druk het was. We hebben wat afgegoogled, en weten nu alles van het boek. Dat het eerst onder een andere serienaam is uitgegeven en dat de man een schuld aan het inlossen is met het schrijven?!? Meer informatie daarvoor moet je bij m'n dochter wezen, want het ging  bij mij op dat moment ene oor in andere oor uit. Tsjonge, zeg!

Toen zoonlief aan haar vroeg wanneer haar boekverslag af moest zijn, zei ze doodleuk "Weet ik niet!". Hij, was even stil. hoezo weet je niet?! "Nou" zegt de dame "Ik heb nog geen inleverdatum gekregen, de meester geeft die na de vakantie op!". Het was even héél stil bij m'n zoon, zijn mond viel net niet open en hij kukelde ook niet van verbazing van zijn stoel, maar het scheelde niet veel!! Ik zag hem denken "Vrijwillig al beginnen aan een werkstuk zonder einddatum en dreigement van onvoldoendes!?!? Dat was met het werkstuk van hem wèl het geval! Zijn z'n humeur zakte gelijk vier graden!

Ja, dat was een komisch gezicht, maar die dag was doodvermoeiend. En ik zat beneden, voor mijn gevoel in een sombere kamer, het was buiten ook héél somber, maar daar heb ik boven in mijn werkkamer geen last van en nu merkte ik het zo erg. Niet omdat ik steeds van mijn werk afgehaald werd, maar door mijn woonkamer. Ja, ik merk dat de laatste tijd héél erg. De muren waren ooit licht, héél licht. Mooi ivoor-wit. Maar nu.... mijn antiek gebeitste dressoir (hij is niet antiek, hoor, maar zo noemen ze de lak!!) is nu door de zon geel-oranje, jakkes! En mijn stoelhoezen, waren een halfjaar geleden wit met een zwart dingetje, en nu een soort grijs, maar die kan je er niet makkelijk afhalen om te wassen (niet slim IKEA). Dus ik met dat leuke lichtblauwe ruitje op schoot en vrijdag schoot ik lekker op en dacht ik, ik moet gewoon wat aan de muren doen en de kast. Misschien een met krijtverf behandelde kast en de muren, de kleur die ik boven heb. Heel licht ijsblauw en toen ging ik lekker even blogs bekijken voor inspiratie en wat zag ik? Een mooie zwarte tafel! Te koop staan! Bij het blog www.faireunsonge.blogspot.com !

Ik was er wèg van, dat kan je soms hebben, hè. Een soort boink, dit is hem! De tafel zoemde de hele dag door mijn hoofd. Maar ja, kan ik hem kwijt. Heeft Rem zin in zo'n tafel? 's Avonds om een uur of twaalf, ik zit weer lekker door haar blog te bladeren en ongemerkt heb ik gezucht, zodat Remco vraagt "Wat is?". Dus ik vertellen dat ik het bij haar zo gezellig en mooie vind ingericht. Alles past zo mooi bij elkaar, en dat ze nu een tafel te koop heeft staan, die ik zo mooi vind. "Laat is zien" vraag 'ie. Nou hier... "Dan vraag je toch even hoeveel ze er voor wil hebben?". Eh... ja tuurlijk, doe ik!

De volgende ochtend direct computer aan, blog aan, en ja hoor een reactie. De prijs vonden Rem en ik prima. Dus even heen en weer gemaild en we gingen hem 's middags halen. Met 2 auto's, wel nog de breedte gemeten, dat zou makkelijk moeten gaan. Toen we daar aankwamen zagen we de mooie oude paspopen al staan aan de voorkant bij het raam. Net zoals op haar blog. Prachtig! Binnengekomen, ik keek mijn ogen uit, gewèldig. En die tafel, gewèldig. Alles staat zo mooi neergezet, maar niet gekunsteld of symmetrisch met een liniaal of zo, nee heel natuurlijke stillevens neergezet alsof het zo per ongeluk daar staat/ligt en het is gewoon prachtig om te zien. Alleen de tafel paste niet in de auto's. Ploink!! 

We konden dit weekend niet meer een aanhangwagentje regelen of een grotere auto, dus volgende week komen we terug. Maar ja, bij het terugrijden, hè. Mijn hoofd bleef ratelen. Als nou dit, als nou dat. Of te wel bij het thee drinken onderweg gooi ik het op tafel. Als we nou de muren eerst sausen, dan is de basis al gelegd en kan ik de andere meubels aanpakken die geterroriseerd zijn door de zon of door kinderhandjes! Het was even stil, en toen, maar dat is toch hélemaal niet nodig? De muren kunnen nog best. Ik denk dat meneer niet genoeg thuis is om het te zien, maar ik zie elke vlek, veeg, donkere plekken waar kaarsen staan etc, etc, etc. En het is gewoon geen ivoor meer, maar grauw, jakkes! Het is ook bijna vier jaar geleden gedaan, dus mag het!!

Mompel, mopper, mopper, oké. Maar jij doet het, hè! Túúrlijk, doe ik toch altijd! Ha, verder rijdend zat ik op vleugels! Thuis gekomen, nummer van de verf van boven gezocht. Hup naar Praxis en verf, kwasten rollers. Ook verf voor het dressoir gekocht. Rem leek bij zo'n zwarte tafel een donkere kast mooier dan een witte. Dat leek mij ook, want we hebben al een (ooit) witte kast en anders wordt het een ziekenboeg. Dus hup, we hebben een grijszwart gekocht en een wit/wit voor de salontafel (die is ook geel-oranje geworden door de zon) het bovenblad wordt ook dat grijszwart, want dan zie ik de viltstift strepen, die er heus wel weer op komen, niet zo erg. Het kastje op de overloop is ook zo geverfd. Zwarte bovenkant en de rest is wit met zwarte greepjes op de lades en die vind ik super. Dus mijn salontafel wordt vast ook super. 

Zondagochtend, schildersfolie uit de schuur gevist, + rollers en kwasten e.d. Eén folie op de vloer één over de meubels heen. Een plan bedacht van daar naar daar, en de meubels daar, en dan weer van daar naar daar verven. En het schoot lekker op. En Rem vond bij nader inzien, dat de muren er toch wel héél lelijk uitzagen en vooral héél donker waren. Op deze foto's zie je het niet zo heel erg omdat hij geflitst heeft, maar het was gewoon zandkleur met een grauwsluier erover heen. 

Rem, zat in het begin een beetje zatterig, moeiig te zitten. In het begin gaat het niet zo hard met schilderen hè, als je langs de plafondranden moet en zo.

Maar toen ik hier was, een 20 minuten later en 5 meter verder. Op de foto is de verf nog nat en ècht blauw, maar opgedroogd is het véél lichter witblauwig en een tipje grijzig, wat een omschrijving van een kleur, hè! Toen zei Rem, wát een verschil hè! Het knapt op, zeg! Het wordt ook een stuk lichter. Kijk dát wilde ik nu graag horen! Ik ben om 11.00 uur begonnen met schilderen en om 19.00 stond alles op z'n nieuwe plek, deed de tv het weer, internet deed het weer, lampen aan en zaten de kinders aan een Mc-Donalds maaltijd. Ik eindigde namelijk in de keuken, dus er kon niet gekookt worden. 

Hè, hè en nu (maandagochtend) zit ik hier met mijn computer, nog steeds beneden door de vakantie, lekker op mijn bankje, kopje thee erbij, en ik geniet!! En dan zijn alleen nog maar de muren gedaan!! De kleur van het licht is zó anders nu, zálig! En dat allemaal door een zwarte rond tafel die te koop stond!