Wat ik wilde gaan maken voor mezelf moet maar even wachten. De freule kwam vrijdagochtend thuis met een heel pijnlijke kou in haar hoofd. Ik wil dat ze vanaf maandag een goede muts tegen de ijzige kou op haar koppie kan zetten, zodat ze niet meer afgrijslijke hoofdpijn door de kou kan krijgen. In de weken met sneeuw en gladheid had ze geregeld een muts op, maar die was eigenlijk te klein, zat te strak en gaf een striem op haar voorhoofd, zo strak zat íe. Ik zou voor haar nog een muts maken en een sjaal, maar ja, wat voor patroontje. Wat voor garen en op een gegeven moment had ik wel een leuk boekje met tig mutsen, petten en sjaals gevonden. Ze wilde graag een rood hoofddeksel en sjaal, die kleur garen had ik niet en zeker niet in wol. Maar zoals gewoonlijk had mijn moeder wel een tasje met bolletjes donker kersenrood en wat bijpassende tintjes voor een sjaal. Dus alles stond klaar, alleen het uitkiezen van een patroon. Dochterlief zat te ienemienemutte tussen een gebreide muts met fantasiemotief of een stoere baret met klep. Het werd het laatste, zie bovenstaande foto. En toen gebeurde er weer een hele tijd niets, klinkt bekend geloof ik.
Ergens weet je in je achterhoofd dat je graag het wilt gaan maken, maar er komt steeds iets tussen totdat je dochter thuis komt met knallende hoofdpijn doordat ze geen passende muts op haar hoofd heeft kunnen dragen, zucht erg hè! Gisteravond de tas opgezocht, boekje erbij gevonden, gecheckt of het garen wel aardig klopt. Het is ietsjes dunner, maar dan moet ik het maar wat aanpassen. Vanochtend ben ik begonnen het patroon te lezen, even al die afkortingen in de zogenaamde "tekst" even weer in mijn hoofd prenten, want van lezen komt er niet veel.
Voorbeeldje: * 5 x 1 omsl. en 1 lus om de l. van de vor. rd., haal daarna alle omsl. op de nld. sa. door, 1., herh. steeds. vanaf *. Hahaha, ik moest gelijk weer aan mijn oma denken, die altijd "Ooit wordt het tekst hoor!", oftewel ze bedoelde dat als je vaak genoeg dit gekrabbel leest je het als een tekst in je hoofd leest. Als ik geregeld haak is dat ook zo, maar als je een tijdje niet meer haakt, het lijkt net iemand anders z'n stenoschrift. Even doorbijten dus, heen en weer bladeren met de rij met "vertalingen" van de afkortingen en snel genoeg kan ik het weer aardig "lezen".
Ik begin ijverig met haken, helemaal geïnstalleerd met drinken, boekje voor m'n neus en ik begin een mooi rondje te krijgen. Het begin haak ik in rondes, en daarna gaat het over in spiralen en dan moet je een draad als leidraad meenemen bij elk begin van een nieuw spiraal, want anders weet ik niet meer waar ik ben gebleven in 't spiraal. Ik moet op drie plaatsen meerderen en krijg ik een soort driehoek, heel raar, maar goed zal wel kloppen. Even later op vier plaatsen meerderen en dan wordt het een soort van dronken wiebertje. Ik meet voordat ik met het noppenrand ga beginnen bij haar of het wel groot genoeg is. De draad is natuurlijk iets dunner en als de dame een rommelknot maakt met haar haar moet die pet er wel overheen passen. Ik ga nog een paar rondes extra maken en ze past nog een paar keer. Ik merk dat ik op een gegeven moment een mooi kommetje krijg. Dan ga ik oefenen met het noppenpatroon, ik haal geregeld uit, omdat ik nog niet regelmatige lussen maak, maar na een kwartiertje rommelen lukt het me wel aardig. Eigenlijk moet ik de drie randen met noppen maken, maar het worden er 5. Tussendoor heeft ze geregeld de baret op haar hoofd gepast en in de spiegel gegluurd. We twijfelden ook even wel of geen klep, maar dat maakt het wel lekker stoer, dus met klep!
Daarna de afwerkrand en dan kan ik aan de klep beginnen. Dat vind ik wel een grote uitdaging, want dat heb ik nog nooit gemaakt, een baret sowieso niet. De klep moet natuurlijk verstevigd worden en ik knip een modelletje uit de losse bodem uit een boodschappentas. Ik begin aan het haken van de klep van allemaal "vasten" en dat moet twee keer. Op zich niet moeilijk, hoewel, ik moet wel erbij zeggen dat ik de eerste geloof ik wel tien keer heb gehaakt. Hij werd steeds te klein of niet mooi rond, dus ik ben daar wel twee uur mee bezig geweest. Daarna de lagen op elkaar vasthaken en halverwege schuif ik de plastic klep ertussen en haak de rest vast. Hm, ik mag niet ontevreden zijn, denk ik zo. Ik zet hem bij haar op haar hoofd en ze maakt een big smile. Hij is nog niet af, er moeten nog wat draden worden afgewerkt, maar dat doe ik morgenochtend in goed licht. Het is nu veel te schemerig en gaap, geeuw, veel te laat!
Morgenochtend ga ik alle loshangende draden netjes wegwerken en dan maak ik een mooie kiek hoe de pet er nu ècht uitziet, want deze foto daar heeft ze haar haar net uit een toedel gehaald en zit de pet op haar hoofd geploft. Ze is er in ieder geval héél blij mee en ik ook! Nu de sjaal nog, maar dat heeft niet zó'n haast, want ze bietst momenteel mijn sjaal!
P.S. mooi hè die vlaggetjes, die zijn nog van haar zusjes verjaardag. Pas na haar kinderfeestje gaan die weg.
