Ik loop met mijn blog een beetje héél erg achter. De winterjas voor m'n jongste is al wéken af, maar staat nog niet eens op de foto. Sinterklaas is allang terug in Spanje en die foto's waren wel gemaakt, maar ja, nog niet op mijn blog. Dus bij deze.... Pfew, de tijd gaat veel te vlug, mijn dagen zitten veel te vol, of zeg ik misschien te weinig NEE, of roep ik geen STOP. Ik denk dat ik de laatste weken een beetje achterstevoren loop. Vandaag belde ik mijn moeder en riep; "Ik zou willen dat de klok een paar dagen stil bleef staan. Dat iedereen net als in Doornroosje stil staat en ik even alles bij kan werken/slapen/doen. En dan als ik nog een nachtje geslapen heb mag de klok weer gaan tikken en is iedereen weer bezig!" Mijn moeder heeft ook het gevoel dat iedereen het razend druk heeft met van alles en nog wat. Ik ben dus niet de enige, zucht, hè, hè.
Ik doe eigenlijk nooit goede voornemens, omdat ik vind dat ik daar eigenlijk geen speciale datum voor nodig heb. Als ik me iets voorneem doe ik dat direct. Maar in dit lastige pakketten-geval van NEE leren zeggen en evenwichtig te blijven denk ik dat ik dat toch maar eens ga doen. Het nieuwe jaar wordt voor mij de start van, wat verlang ik van mijzelf, waar zeg ik ja op en blijf ik in balans. Want als ik in balans ben, ben ik een veel gezelliger mens voor mijn gezin, familie, werk of gewoon zo in een winkel of op het schoolplein.
Maar ieder geval Sinterklaas staat op mijn blog! En de winterjas van haar zet ik binnenkort op de kiek!!!
Zij en ik waren zo'n week of twee geleden aan het rommelen met vilt voor haar Pietenhoed van vorig jaar. Die had ze gekregen van oma met een paar pietjes van de supermarkt erop. Maar hij was nog niet helemaal compleet en het logo van die supermarkt vond ze ook maar niks. Dus, fröbelen maar!
Er wordt gemeten... Er wordt geknipt....
en uiteindelijk alles eropgenaaid en is de hoed klaar voor op dé dag!!!
De dame had zich helemaal opgetut voor Sinterklaas op school. Mooie rok aan, met een rood vestje bijpassend voor bij haar hoed. Ze wilde ook nog de ketting om die ik een paar jaar geleden voor haar had gehaakt. Een pop moest op de foto en tada met hoed helemaal mooi!
De hele klas mag met jas en al (cape en al) wachten op het seintje dat ze naar buiten gaan. Ze is helemaal opgewonden en huppelt door de klas...
M'n oudste dochter stond nogal veraf en is nou niet bepaalt scherp op de kiek gezet. De foto is trouwens sowieso eigenwijs, want ik wil hem in het midden hebben en dat lukt voor geen meter!!
De bovenbouw staat buiten keihard te zingen in afwachting van de Sint. Even later komt de onderbouw er ook bij en wordt er héél hard gezongen. Even later wordt er flink getuterd en komt er een auto met allemaal ballonnen en hartjes het plein opgereden. De Pieten gedragen zich wel een beetje vreemd .......
De directeur wordt geknuffeld en de juffen wordt platgeplet door de Pieten? Ze zijn verliefd...
De Sint snapt er ook helemaal niets van en vraagt aan de directeur of zij misschien een oplossing weet...
Ze doet ijverig mee met liedjes zingen en joelt enthousiast naar de Pieten dat die de juffen en directeur los moeten laten. De Sint schut meewarig zijn hoofd en de directeur besluit dat iedereen maar naar binnen moet gaan om dit probleem op te lossen...
Altijd zo leuk, hè! Elk jaar is er weer een minivoorstelling op school. Het verhaal begint al een paar weken van te voren op school en dan komt op de dag zelf de ontknoping. Ik vind het toch altijd weer zo leuk gedaan. We hebben de Brandweer een keer op visite gehad, zodat de Pieten het "dakloopdiploma" konden gaan halen. De politie is een keer langs geweest omdat de naam van de school gestolen was. Het uithangbord was ook daadwerkelijk een paar weken van de gevel verwijderd. De Sint was ook een keer verdwenen en bleek in het rommelhok opgesloten te zitten. Ook was het paard van de Sint een keer ziek en kwam de dierenambulance langs, zij kwamen de Sint gerust stellen. En elke keer is de onderbouw helemaal in spanning en staat het schoolplein vol met kinderen en de ouders staan ook in grote getalen mee te kijken.
