Nieuwe E-book patroon Lizzy, proefgenaaid door Rianne

Club naaiweekend van Sancho

De aanloop naar dit Clubweekend begint al snel na het Clubweekend 2016, want dan wordt er weer een datum geprikt voor volgend jaar. Ergens in de herfst krijgen we de melding wanneer de datum is, en dat we op 16 januari 2017 kunnen inschrijven. Dat ik dat zo precies heb onthouden is omdat mijn dochter op die datum jarig is, anders was ik blijven steken op ergens in januari... Het is altijd een spannend gebeuren of je een mailtje krijgt met het verzoek om te betalen, want er is slechts plek voor ca. 40 dames.

Met dit soort facturen ben ik altijd héél blij, want ik kan met koeienletters in mijn agenda YES neerkladden, want ik mag mee... Ik ben hierin niet de enige, want er zijn meer dames die héél graag meewillen. Dat merk je ook op het forum. Iedereen meldt het zodra ze weet dat ze mee kan. Ook wordt er een item geopend, met wat je van plan ben om te gaan doen. Leuk is om te lezen, dat de één al weken van te voren een waslijst met plannen heeft en de ander op de dag zelf (ik dus) aan het tekenen en knippen is, terwijl ik me had voorgenomen riant op tijd te beginnen, maar twijfelkont gooit roet in het eten, dus ik loop pas op stoom op de dag zelf.

Ook wordt er een item geopend met wie neemt wat mee… strijkijzers, tosti-ijzers, strijkplanken, spiegels, en allerhande aan pers-gerei wordt afgevinkt. En dan wordt het item gesloten, klaar, gereed! Dan nog een item met carpoolers, bijrijdersstoelen of plekjes voor machines, het wordt allemaal efkes geregeld. Ineke had haar machines kunnen stallen bij Carina, maar zichzelf nog niet. En in mijn kleine tuut was nog wel plek voor een dame, uiteindelijk inclusief haar spullen en wat tassen van Sancho met verlengsnoeren en haspels. Er had geen tasje meer moeten zijn, want dan had dat op het dak gepoot moeten worden.

Op facebook zie je alras foto's van tassen en machines die op een rijtje in de gang komen te staan. Ook auto's worden volgepropt met ladekastjes (ècht ideaal) en zelfs bureaustoelen worden meegenomen. Helaas is mijn tuut te klein is, maar anders zou ik er ook eentje mee nemen. Ik denk dat ik volgend jaar een zacht stoelverhogertje meeneem. 

Per project wordt er van alles verzameld. In tasjes, bakken of lades. Dan zijn we ineens toch niet zo ongeorganiseerd wat onze tafels altijd doet vermoeden. Tenminste de mijne is thuis alleen netjes als een project af is en de bullen weer naar hun vaste plek moeten, want van zoeken hou ik eigenlijk ook niet.

Er wordt afgeteld op facebook en op het forum hoeveel nachtjes het nog is, en ineens moet je opschieten om je spullen precies pas in je auto geplopt te krijgen, want er moet bij aardig wat dames nóg iemand mee, inclusief diens slaapspullen en machines. Ik (Nicole Claudia) ging Ineke (Pippetip) ophalen. Ik heb niet zo'n groot autootje, en een grote shopper met stofjes voor de Kringhoek en twee shoppers vol verlengsnoeren, maakten het ietwat voller dan ik had bedacht van tevoren. Maar het paste na wat gepas en gemeet en geschuif met de stoel, in stand méga naar voren, precies. Na een gezellige rit met héél veel gekwebbel, héél veel gelach en een perfect functionerende TomTom, komen we ruim 1,5 uur later aan bij de Grote Bunte. Een prachtig monumentaal pand. Allerlei auto's stonden ervoor geparkeerd, daar past mijn kleine auto ook nog wel bij en iedereen in en uit en de trap op en neer.

Vele handen maken licht werk, want er werden door andere dames ook wat tassen en spullen naar boven gebracht. Dank je wel dames!!

Op de rechter foto is de entree naar de eetzaal helemaal leeg, maar die stond daarnet nog hélemaal vol met tassen, naaimachines, slaapzakken, rolkastjes, strijkplanken, spiegels, kratten, shoppers, patroonpapier, linalen etc. etc. etc.

Dus in no-time kon ik de auto wegzetten en mijn slaapspullen naar het slaapgebouw brengen en ze in een kamer mikken waar geen snurker ligt.... Hoop je.... De eerste kamer die ik bezocht, daar werd gemeld door twee dames dat ze snurkten, dus ik heb een ander plekje opgezocht. Sommige dames zijn erop berekend en hebben oordopjes bij zich, nu heb ik heel de dag gehoorapparaten in, dus een beetje laten luchten 's nachts op die afdeling is wel prettig.

Ik maak mijn bed op, omdat mijn ervaring met mezelf is dat ik er nog weleens een latertje van bak. En niet iedereen is zo'n nachtbraker als ik, dus dan is sluipie sluipie zachtjes doen niet handig als iemand lekker ligt te slapen en je je bed nog op moet maken en dus het licht aan moet doen en alles giga-veel herrie (lijkt) te maken. Dus heb ik van tevoren goed bedacht dat ik niet alleen mijn bed opmaak, maar ook mijn lenzenzooi en tandenpoetsspul bij de wasbak neerleg. Dat mijn ponnetje voor het grijpen ligt, slippers in het zicht, zijn trouwens niet te missen, want ze zijn knalgroen met knalgeel (waar ik die nou toch vandaan heb géén idee!!). Mijn medicijnen leg ik bij mijn kussen in een stoffen tasje, dat kraakt namelijk niet, met een gevuld waterflesje erbij. Voor volgend jaar een tip voor mezelf om een vakkentasje te maken, want ik moest nu flink graaien naar mijn medicijnen, en het is handiger om dat in vakjes in te delen.

Ik weet nog steeds niet door wie het Clubdagtasje gemaakt is, maar ik gebruik hem dagelijks. Hij is zo leuk van stofje, dat de tas riant in het zicht in de keuken aan een haakje hangt met een bijpassende oude vergiet erbij (die hing er al, dus die moeten even samendoen met één haakje). 

De start is altijd wat rommelig, want iedereen komt werkelijk uit heel Nederland hier naartoe gereden en sommige hebben gewoon tot 17:00 uur moeten werken. Ik had mijn dag van werk leeg gepland, maar dat kan niet iedereen. Mijn slaaprommel is geïnstalleerd, dus ik ga weer terug naar het hoofdgebouw naar de eetzaal, want ik heb wel trek gekregen. Er zijn verschillende soepjes. Verse soepen zijn meegenomen door Inge (Inge Wijnands) en er is ook soep door de beheerder/cateraar in een pan afgeleverd (is minder lekker). Er is brood, diverse soorten beleg, thee, melk, jus d'orange. Noem maar op. Iedereen schuift lekker op een plekje en begint te kwebbelen. Er worden groetjes overgebracht van diegene die er niet bij konden zijn, complimentjes over outfits en gevraagd welk patroon het is. Een gezellige boel dus.

Door Inge wordt namens het Bestuur iedereen hartelijk welkom geheten en even in grote lijnen wat huisregels doorgegeven en waar de corveelijst te vinden is. Ook dat er een tasje in de serre staat, met wat lekkers, knoopjes, kortingsbonnen en een flesje water dat je steeds bij kunt vullen.

En daarna... Tadaaaah heb ik corvee!! Ik ga de vaat aanvallen met een vaatborstel en een plons sopwater. Ik ben namelijk niet als eerste ingestroomd qua eten en ik eet ook nog eens traag, dus er is al een bups van de vaat door de andere dames weggewerkt. Er komen verschillende dames even inspringen (die volgens mij geen corvee hadden) onder andere Hannie en Aaltje geven de theedoek even een zwiep over de borden en bestek. En niet veel later loop ik naar boven en ga ik mijn tafel eens inrichten, want zoals je ziet, is dat nog niet héél erg praktisch. Ik plof de locker namelijk op mijn ladenkastje en dan heb ik over de lengte een halve tafel tot mijn beschikking en dat is héérlijk riant!

Ik ben bezig met een jurkje Florence uit de La Maison Victor nov/dec 2016. Ik ben een "maatje" gegroeid en moet daar nog lichtelijk aan wennen. Met dit patroon, zonder mouwen (dus niet zo'n last van mijn brede rechte schouders c.q. stevige bovenarmen) vermoed ik dat ik toch wel een gezellig jurkje kan bakken. Ik heb een proeflapje genomen om een proefkonijn te bakken, maar dan met doel deze wel te dragen, in tegenstelling tot mijn vorige proefkonijnlapje. Het is mijn eerste jurk uit de LMV en ik ben héél benieuwd hoe de snit is.

Omdat ik alles op het laatste moment heb gedaan, raderen en knippen, heb ik nog geen tijd gehad om te locken en de eikpunten op het patroon te zetten. Als dat klaar is, met een rondje thee, koffie met lekkere vlaai beneden en natuurlijk gezellig kletsen, ga ik het jurkje met een grote steek op de naaimachine in elkaar stikken. Op die manier gaat het het preciest en kan ik het stiksel er later ook makkelijk uittrekken. Ondertussen zijn er al kledingstukken gereed, schattige keerbare rokjes, en broekjes voor kleine ukjes en moet er een waslijn opgehangen worden. Alleen het draad ligt lichtelijk in een knoop. Dus Henrike en Thea zijn druk bezig de boel te ontklitten, terwijl Inge op de tafel klimt om te kijken waar er een geschikte spijker is, want er zitten er gelukkig diversen in de muur, om de draad van de ene kant van de ruimte naar de andere te leiden.

Ondertussen wordt er aan me gevraagd of die shopper van mij in de strijkkamer ècht stofjes zijn voor de Kringhoek. En ja! Dat zijn stofjes voor de Kringhoek. Anouk en ik maken een kring van stoelen, het is tenslotte de Kringhoek, zodat het duidelijk is dat het stofjes zijn die je mee mag nemen. Er liggen nog meer stofjes in de kamer en die leggen we erbij. Ook in de Lingeriekamer is een tafel ingericht als Kringhoek. Ik zie stapels patroonboekjes en kant en stofjes en er wordt ijverig gesnuffeld. Er zijn twee naairuimtes, anders is het nèt te krap en zo hebben de dames van de lingerie een beetje privacy, want die staan niet zoals ik in hun onderjurk om kleding door te passen, maar een straatje verder…

Tialda maakt al snel van een Kringlopertje een slaapmaskertje, zodat er geen streepje licht haar wakker kan houden c.q. vroeg wekt. Heerlijk!!

Aan   mijn tafel wordt er druk gespeld, en gelockt, genaaid en door Inge zelfs al gepast. Achter mij worden schattige dubbelzijdige rokjes gemaakt en babybroekjes. Ik zie dat Thea bezig is met een paperpiercingquilt en is, als ik het goed onthouden heb, maar liefst 44 blokken met een zeilbootje aan het maken is. En ze zijn allemaal verschillend, maar wel in de tintjes rood, wit en blauw...

Ongemerkt, want ik ben druk bezig met spelden en met grote-steken-snel-thuis-naaien, gaan er dames naar beneden even wat drinken en dan naar bed. Langzaam wordt het stiller en duik ik meer en meer in de beschrijving van de jurk en merk ik dat ik het niet meer zie... ik zie het niet... wat ik zie qua tekening, zie ik niet in mijn geknipte stofje terug... het bovenlijfje. Het houdt me goed bezig, maar ergens rond halféén vind ik het wel welletjes. Het is laat, mijn hersencellen liggen op apegapen en ik heb zin in even wat drinken en kwebbelen en sta op. Ik doe de machines uit en loop naar de eetzaal. Daar zit een hele bups dames te kletsen. Ik pak wat te drinken en ga er gezellig bij zitten. Ergens rond kwart voor twee nokken we af en zoeken we allemaal ons bed op. Ik ga uittesten of ik mijn spullen inderdaad zo handig heb neergelegd... Maar eerst naar het toilet, dat scheelt weer een deur open en dicht lawaai. Als ik de deur van mijn kamer open doe, is het stikkiesdonker. Oeps!! Meestal bleef er een lampje boven de wasbak aan, totdat iedereen in bed ligt en soms bleef dat de hele nacht branden omdat iemand dat prettiger vond. Nu heb ik het liever lekker donker, dus het is nu even spoorzoeken waar de wasbak is, want de gordijnen zijn ook helemaal dicht. De eerste wasbak die ik tref, daar doet het lampje het niet van, maar de tweede gelukkig wel. 

Ik kijk naar mijn slaapkamergenootje en zie dat Ineke lekker slaapt. Ik sluipie sluip verder op mijn laarsjes en verrek wat maken die gespen aan mijn laarsjes een herrie... pfff... snel uit die dingen. Snel uitkleden, lenzen uit, tandenpoetsen, medicijnen regelen, gordijn pietsie open. Ik wil namelijk de uitgang nog wel kunnen vinden als ik naar het toilet wil en ik doe het lampje uit en plof in bed.

Nu denk je dat ik gelijk in slaap val omdat het héél laat is, maar nee... het Florence jurkje houdt me bezig... hoe zit dat nou toch... Na een uurtje peinzen en het hele jurkje van alle kanten te hebben bekeken vat ik hem ineens... Het is de zijkant wat uitsteekt, daar moet het driehoekje in... Alleen laten ze op de tekening een gewoon model bovenlijfje, getailleerd getekend zien waar het driehoekje aan wordt gestikt... en dat is dus niet zo... Het gedeelte aan de zijkant is schuin in plaats van getailleerd... en dat moet ook, want dat is het gedeelte van de zijkant... Nou weten we dan ook weer en ik val plof in slaap!

Ik ben de volgende ochtend niet zo flitsend wakker, maar héél laat toch ook weer niet. Ik ben ergens halftien bij het ontbijt. Er zijn niet zoveel mensen meer aan het ontbijten, maar de enige ben ik toch ook niet. Ik pak thee, Griekse yoghurt met cruesli en een boterham met oude kaas en ik ga bij Nienke aan tafel zitten. Even rustig wakker worden en kwebbelen. Daarna naar boven met een kop thee en een blikje cola... kan ik voorlopig lekker vooruit!

Ik zie dat er nóg meer kledingstukken en kledingstukjes, snoezig, aan knijpertjes aan  de lijnen hangen. Er wordt her en der wat doorgepast en voor de spiegel bekeken hoe het zit, soms kijkt  er iemand mee of zijn er meerdere dames die meekijken. Echt super al die hulptroepen. In je eentje kom je er  nooit zo snel uit, letterlijk, want ik wordt door Tialda uit mijn jurkje gespeld, want de middenachter moest tijdelijk even dicht c.q. krijg je je jurkje of  rokje aangepast. Ik zie  Henrike in een vrolijk zomers jurkje rondlopen, alleen haar  mouwtjes moeten korter. Haar blinde rits zit  er mooi strak in...  kijk... dat is het voordeel van zelf maken hè!!

Ik begin gelijk met het gedeelte waar ik gisteravond geen steek verder kwam en zet het bovenstukje met het driehoekje in elkaar. De jurk begint ineens vorm te krijgen en ik kan het passen. Ik pas het jurkje en het valt een tikkie vormeloos, maar de achterkant zit niet dicht, dus dat zal de boel ook wel vertekenen. Tialda komt naar me toegelopen en pakt wat spelden om midden achternaad dicht te maken, zodat het beter te zien is hoe de jurk zit. En de jurk is te groot... Bij mijn heupen en bovenbenen valt het mooi sluik, maar in de taille is het te wijd en hoe hoger richting mijn voorgevel, hoe zakkeriger het vanaf mijn point of view het eruit ziet. In de spiegel zie ik dat het driehoekje een zwikkie hoger moet, want mijn beha is riant te zien. Mijn dames zitten blijkbaar wat hoger. Ik loop terug naar Tialda en ze speld her en der aan één kant wat weg. De lengte van de rok vind ik mooi vallen. Daarna word ik door Tialda uit de jurk gespeld, want is een beetje lastig om uit de jurk te komen met spelden middenachter.

Tussen de doorpasbeurten pas ik ook een jurkje dat Inge al eerder had gemaakt. De Ditte uit de La Maison Victor. Dat jurkje had ik bij haar thuis gezien tijdens een naaidagje een aantal weken terug en die vond ik héél leuk, alleen dacht ik er toen niet aan om te vragen of ik hem even kon passen. Dus maar gevraagd of ze hem mee wilde nemen, zodat ik kon zien of hoe de snit was en ook hoe de schouders en mouwen zaten. De jurk is me een maatje te groot, maar zit zeker weten in de juiste maat qua schouders en mouwen wel goed denk ik. Dus die komt er ook een keertje. Inge heeft het boekje meegenomen, dus wie weet heb ik tijd om het jurkje uit te raderen. Ik kleed me weer aan. Gelukkig heb ik makkelijke kledingstukken uitgekozen, niet alleen kreukvrije types, maar ook zonder knopen en ritsen. Ik word steeds snuggerder.

Ik "stempel" de lijn van de spelden met rood rijggaren en doe dat aan beide kanten. Ik haal alles grote naaimachinesteken los en speld alles op de goede plek. Vanaf de heupen naar de taille wordt 1cm ingenomen, dat is dus 4cm totaal. Het driehoekje wordt 3cm hoger gespeld en ik stik alles opnieuw met een grote steek.

Daarna trek ik het jurkje weer aan en Tialda kijkt ernaar. Het moet nog iets aangepast worden. Er is door het verplaatsen van het driehoekje een vreemd flupje ontstaan en dat speld Tialda weg. Dat ga ik weer aanpassen en dan trek ik de jurk binnenstebuiten aan, zodat er het nauwkeurigst te zien is of de jurk nu goed zit. Ik kijk ook naar mijn bovenbenen en naar het stofje en zeg dat het misschien verstandiger is om geen zakken in de zijnaad te maken. Volgens mij ga je die door dit stofje héél erg doorheen zien c.q. het kan accentueren wat ik niet wil accentueren. Dus exit zakken. Op de foto rechts zie je waar Tialda mee bezig is. Ze is een portemonnee aan het maken. 

Daarna ga ik de jurk voor het echie in elkaar zetten. Je ziet aan de stempellijnen dat de jurk flink wordt ingenomen. De zijnaad en middennaad tussen boven en onderkant van het jurkje wordt een mooie strakke kruising. Daar hou ik van!! 

Ondertussen gaat mijn overbuurvrouw Inge als een trein en die is nu met een groot project bezig. Ze heeft al twee broeken en een top af, en is nu met een groene voorjaarsjas bezig. Wat een lekkere knalkleur. Ze heeft ergens retro knopen vandaan en die zijn net een tintje donkerder. 

Om 15:00 uur heb ik samen met Tialda corvee. We moeten de thee en koffie regelen. Gelukkig is er iemand die mij wel wijs kan maken met hoe dat moet met dat apparaat. Thee weet ik inmiddels wel, dat is een giga-gantische tapketel waar direct heet water uit komt, maar de koffie... tsja.... Ik heb mijn ex-schoonmoeder weleens koffie gegeven waar haar haren stijf van overeind gingen staan, gevalletje streepjes en schepjes met de mokken en kopjes door elkaar klutsen. Sindsdien héél voorzichtig geworden met het aantal scheppen wat ik erin moet ploffen. Maar deze keer verliep het soepeltjes, en ik heb twee volle potten gezet en niemand kreeg grote ogen na de eerste slok, dus het zat snor. Tialda ging met wat borden en koekjes de high tea accessoires maken. Op elk bordje kwamen diverse soorten koekjes en ook de overgebleven vlaaien van gisteren werd erbij gezet. Was lekker en gezellig!

Tijdens het opmaken van de high tea bordjes komt de cateraar binnen en die meldt dat ze wegens omstandigheden om halfzes het eten komt brengen... We eten friet met bal gehakt... en we hebben stoofvlees met diverse groente, die de gehele dag al staan te stoven in de slow-cooker. We krijgen tussendoor wel de melding dat elke keer als de deksel opgelicht wordt om in de pan te kijken er een uur bereidingstijd bij komt... en verrek... dan wil je helemaal graag die deksel oplichten om te kijken en te snuffelen... tis toch wat hè!

Daarna weer terug naar mijn jurkje... Als ik zie wat er op de hoogte van mijn dames er afgehaald wordt, dat is riant 6cm. Dan kan dat volgens mij toch wel een maatje kleiner de volgende keer... misschien wel twee maten... Hmmm wonderlijk, want zo tenger gebouwd ben ik toch ook weer niet... Ik ben terecht gekomen bij de afdeling blinde ritsen en ik besef ineens dat ik bij deze machine, die normaal gesproken altijd bij Dennis staat, geen blinderitsenvoetje heb, want dat deed ik blijkbaar altijd thuis op mijn Pfaff. Nu had ik wel het Pfaff voetje mee kunnen nemen, want deze machine, een Smarter by Pfaff, passen ook de voetjes van Pfaff op, maar helaas niet aan gedacht. 

Voor ik het weet heeft Anouk haar voetje al uit haar bakje gevist, en aan mij gegeven om te lenen. Super! Ik moet nog best wel wennen aan deze machine, vooral aan het gewone voetje, mijn eikpunt ben ik een beetje zoek, want deze heeft een totaal ander modelletje. Ik moet er gewoon meer achter zitten, dan went dat vast wel. Inge was het helemaal met me eens dat een voetje best wennen is. Zij heeft pasgeleden een voetje ontdekt in haar bakje, waarmee ze nu super strak en recht kan stikken. Héérlijk is dat! En ik merk dat ik op deze machine loeistrak een blinde rits in kan zetten. Het is dat ik de taillenaad niet helemaal netjes vond doorlopen, anders had ik de ene kant niet overnieuw hoeven doen. 

Als de boel in elkaar zit is het tijd om de belegdelen te verstevigen. Ik gebruik een dunne versteviging. Altijd even dubbel checken of dat flubbelspul met die plakkant wel aan de binnenkant zit, want soms heb ik het gecheckt... maar één telefoontje... pfff en ik leg mijn patroondelen er nog verkeerd op... Wat een ei hè... Voorzichtig strijken, want het proeflapje is een mixje van het één of ander, dus eerst de kat uit de boom kijken voordat ik de strijkbout er flats bovenop plof. Maar het gaat goed.

En dan ga ik de zoom er even inrijgen. Ik trek wat draden eruit, wat een p-klus is dat zeg. Ik hou geen petatters meer over, maar uiteindelijk met behulp van het puntje van het tornmesje veel eruit kunnen vissen. Een hele berg draadjes heb ik verzameld. En zoals je ziet weet ik met de cola ook wel raad. Ook kwebbelen doen we veel, en om halféén 's nachts taai ik af... Beneden zitten nog wat dames en ik pak wat te drinken en plof op een stoel. Hè, hè... ik ben helemaal tevreden over mijn dag. Om halftwee loop ik met Hannie en Joke naar buiten het is stikkedonker en best frips... en deze keer ben ik geoefend, dus ik lig razendsnel gepoetst en in mijn ponnetje in mijn bed. Ik ben dan ook gelijk vertrokken... 

De volgende ochtend, ik ben ècht van mijn geloof gevallen, want ik ben onnatuurlijk vroeg wakker (zonder wekker), dusdanig vroeg dat ik mijn lenzen nog niet eens in kan, want die moeten zeven uur in de plomp zwemmen willen ze geneutraliseerd zijn... We moeten onze slaapspullen gelijk inpakken en naar de auto brengen, omdat de slaapzalen schoongemaakt moeten worden voor een volgende groep die 's middags aankomen. Als Ineke en ik met onze slaapzooi buiten komen, zie ik wel diverse witte auto's, maar welke is de mijne??? Gelukkig is Ineke zo helder om te vragen wat er in mijn nummerbord zit... Ik weet dat niet helemaal, maar wel dat er twee nullen inzitten... Ze kijkt rond en wijst een auto rechts aan, túúrlijk dáár heb ik hem neergezet, maar als vanaf een halve meter alles wazig wordt, mja... dan zijn al die auto's tussen de bomen een vraagteken. We ploppen onze slaapzooi erin en huppetee gelijk weer daarna naar het hoofdgebouw.

Ik kom dus om 08:15 uur de ontbijtzaal binnen en zie geen steek, want hé... ik loop wel rond, en pak een ontbijtje, maar wakker ben ik nog niet. Dus mijn hersens beseffen nog niet dat ik ook nog een bril in mijn tas heb en dat ik die op kan zetten!! Tot er iemand die naast me zit die tip geeft... Tis gelijk stil in mijn hersenpan... Gut... jaaaaah, ik heb een bril!!! Nou vanaf dat moment is de wereld een stuk minder wazig en word ik wat beter wakker, maar ècht wakker... mwaaaaa dat duurt nog wel een uurtje... minstens...

Als ik boven kom is het een drukke bedrijvigheid en ik kijk bewonderend naar de volle waslijnen... volgens mij gaan we wat lijn te kort krijgen strakjes. Het is wel een gaaf gezicht hoor!! Ik ga snel aan de gang, want ik wil strakjes aan mijn Chanelrokje beginnen. Het achter elkaar kunnen naaien zorgt ervoor dat ik gretig door wil naar het volgende project. Ik ga snel het beleg op mijn jurk zetten, want ik wil eigenlijk beginnen aan mijn Chanelrok. Het is geen èchte Chanelrok, maar het is de ivoorwitte met zwarte look die ik voor ogen heb. Het is een rokje uit de La Maison Victor, rokje Rachel, maar dan verlengd, want het origineel is mij véél te kort! 

Het boekje heb ik ooit gekocht voor een herenoverhemd om voor Dennis te maken. Zo ver is het nog nooit gekomen, maar in gebladerd heb ik wel geregeld... en het is me nog nooit opgevallen dat ik dus een Frans boekje heb gekocht! Hoe, géén idee... maar ik heb een Frans exemplaar. Gelukkig werkt de Sancho tam-tam als geen ander en had Inge haar Nederlandse exemplaar meegenomen, zodat ik de uitleg in gewoon Nederlands kan volgen. Ook al is het een simpel rokje met 3 springplooitjes voor en achter, in het Frans is het voor mij gewoon abracadabra.

Nog iets niet zo handigs, ik blijf een beetje lang hangen bij de afdeling kwebbeledonia... Ohhhh het is zo gezellig om even bij te kletsen over van alles en nog wat. Dus héél hard gaat mijn rokje niet. Ik weet niet meer hoe het kwam, maar Jessica kwam naar me toe om iets te vragen, maar ineens hadden we het over de goede maat uitraderen en dat vind ik, sinds ik weer begonnen ben voor mezelf te naaien met de Knip niet zo makkelijk met mijn grotere maat en met die brede rechte schouders, stevige bovenarmen en doperwtjes van dames... Zit ze me aan te kijken, volgens mij heb jij geen doperwtjes, maar heb jij gewoon de verkeerde maat en moet je een fba toepassen.... Mijn ogen werden gelijk kogeltjesrond, want ik??? fba??? Er word gelijk gehandeld dus hophophop een centimeter en ik word gemeten... boven mijn dames (dus centimeter onder de oksels door boven breedste punt van de dames) en ik word gemeten op de normale plek van de dames... mja... 3 cm verschil... dus ik moet een kleinere maat uitraderen dan ik denk uitraderen en een fba toepassen... Oké... Ik word even meegetroond naar de lingeriekamer en Joke wordt ik (mijn dames) even voorgelegd en het klopt inderdaad. Ik moet een kleinere maat uitraderen, die van de bovenwijdte boven de dames en dan een fba toepassen. 

Eigenlijk moet ik een keer een basislijfje maken (pastoille) en dan punt voor punt de boel aanpassen. Dus eerst de goede maat... dan een fba... dan mijn rechte schouders... en dan mijn brede schouders... Dusssss... en van daaruit kan je allerlei patronen creëren.... Nou... Ik denk dat ik daar eens voor ga zitten, want dat gehannes, zoals dat rode shirt van november, waar ik in verzoop, da's gewoon niet leuk meer.

Ondertussen groeit en groeit de hoeveelheid kledingstukken aan de waslijnen... Het is op een gegeven moment goed zoeken om een plekje te vinden en er worden dan ook kledingstukken aan de gordijnen vastgeknijpert.

Ik pas mijn Chanelrok door als ik daar ook alle eikpunten erop het gezet, ook op de voering. Daarna met grote steek de plooien naaien, de zijnaden stikken en het boordje erop. Ik ga het doorpassen. Ik merk al snel dat de stof goed stijvig is, maar dat is, met het beeld dat ik in mijn hoofd heb ook de bedoeling, alleen is de stof behoorlijk gekreukelidionaat en de lengte nu in een lichtelijke nonnenstijl... Mijn zwarte hoge hakken helpen daar niets aan... 

Ik zie iedereen dan ook een beetje twijfelend kijken. Ik vertel wat ik voor ogen heb en wijs naar de springplooitjes die ik wel een centimeter of 3 moet dichtstikken, dat is mooier. Een Chanelrok van een ivoorwit stevig stofje. Erop een zwart glad, niet te lang shirtje of truitje en om dat te benadrukken trek ik mijn halfwijde truitje glad naar achteren... en dan ineens zie ik de gezichten knikken. Maar die rok... de lengte is overduidelijk niet goed. Dan ineens komt Joyce met een paar spelden en plop ze klapt de zoom naar binnen, flatst de spelden in de zoom en tada!! De perfecte lengte. Ineens is de rok exact wat ik voor ogen had. Het klopt ineens als ik naar beneden kijk... nu wil ik het ook nog zelf in een spiegel zien, maar alle spiegels zijn verdwenen, want er wordt langzaamaan opgeruimd, spullen verzameld en naar beneden gebracht. Maar gelukkig haalt Jozica haar spiegel en hangt 'ie aan de deur en jaaaah!!! Dat is hem... het beeld van de Chanelrok in mijn hoofd, maar dan nog met rode rijgdraadjes...

Inge heeft een zoals je ziet op deze foto een pracht van een garderobe gemaakt, waarbij je van alles onderling kunt combineren. Super... En ze heeft nog meer ideetjes wat ze wil maken... o.a....

Inge wil de rok ook wel even uitproberen en trekt hem aan. Zij is een stuk langer als ik en bij haar heeft het weer een heel ander effect dan bij mij. Bij mij gaat de rok vanaf de heupen best wel wijduit staan. Daar heb ik ook de ideale heupen voor een supersonische glijbaan. Inge is rechter van bouw en de rok valt dan ook rechter. Héél anders dan bij mij. Grappig om te zien, dat je lichaamsbouw zoveel effect heeft op simpel een springplooirokje. En bij Inge komt de rok ook op haar lijstje.

Nadat ik mijn doel heb gehaald van dat weekend. Ik was namelijk alleen niet toegekomen aan het uitraderen van de Ditte, ga ik ook de boel langzaamaan opruimen. Rommeltjes in de prullenbak. De restant Kringhoek-stofjes in een shopper ploffen, die breng ik hier twee straten verderop bij de Kringloopwinkel. Ik ga de auto halen en wat dichterbij zetten, want ik sta nu een beetje héél ver van het hoofdgebouw af. Ik plof hem aan de voorzijde. En loop héél wat keertjes op en neer en zet het in de auto. Ineke zag ik niet meer boven, dus die had al haar spullen al beneden staan. Ik loop naar haar toe en haar spullen zet ze ook in haar auto. Deze keer weten we beter hoe we de spullen er plezant in krijgen en kan haar stoel ook een tikkie meer naar achter staan. 

Er is van alles aan fruit en drinken over, dus iedereen neemt wat mee. Na een mini vergadering van het Bestuur, waarbij Helma en ik even wachten op onze medepassagier c.q. chauffeur en de tijd vullen met gekwebbel over van alles en nog wat gaan we om exact vier uur naar buiten. Ik meld even aan Dennis dat ik ga vertrekken, dat doe ik altijd en zodra ik thuis ben stuur ik een appje als ik aangekomen ben.

We horen dat er een file schijnt te zijn op onze route, dus terwijl we richting snelweg rijden zoekt Ineke op haar mobieltje of ze er iets over kan vinden. En inderdaad schijnt er ergens op de A12 een file te zijn. Als we een tijdje karren op de snelweg is de informatie nog uitgebreider en blijkt dat er ca. 50 minuten file is... mwaaah... da's wel behoorlijk lang, dus we besluiten om van de snelweg af te gaan en dan via een alternatieve route, buiten de snelweg om, verder te rijden. We komen door allerlei kleine plaatsjes, mooi landelijk en soms ben je binnen tien tellen door een plaatsje heengereden. Op een gegeven moment zijn we ergens bij Bodegraven en dan is het nog even en dan is de file voorbij. Ineke ziet dat op haar mobieltje, zó handig hè... We schuiven even later de snelweg weer op en karren richting Zoetermeer. Omdat er niemand thuis is en ik vrijdag druk met raderen en knippen bezig was en niet met mijn etensvoorraad op zondag en dus van plan ben een boterham uit de vriezer te trekken stelt Ineke voor dat ik gezellig bij haar kom eten. Ze belt haar man op en er wordt een bord bijgezet.

Als ik bij Ineke geparkeerd sta en ze haar spullen uit de auto haalt zie ik dat ik appjes heb gekregen van Dennis. Dat hij onderweg is naar mij en een volgend appje dat hij gearriveerd is en vast naar binnen gaat... Tsja... mijn liefie die ineens onverwachts bij mij thuis op de bank op mij zit te wachten... dat gebeurt ook niet elke dag… da's zo fijn hè... Ik heb niet bij Ineke gegeten en kennis gemaakt met haar gezin. Maar ze woont zo dichtbij, dat ik vast een ander keertje een keer aan kom wapperen... en ik appte snel dat ik eraan kwam en hopla snel naar huis naar mijn manneke toe...