Off-shoulder blouse BurdaStyle 6/2019, model 115

Na het tube-topje heb ik van een restantje stof, waar m'n dochter helemaal verliefd op was, nog een off-shoulder blouse geknipt. Uit de BurdaStyle 6-2019, model 115. 

Het was nu wat puzzelen, want het stofje was ècht een restant, met smalle en bredere stukken, maar het is gelukt.

Dit stofje had ik prima kunnen locken, maar die Engelse naden van de vorige off-shoulder blouse werkte zo lekker, zo netjes, mooi en strak, dat ik het gewoon bij dit makkelijkse viscose stofje herhaalde.

Bij de mouwen heb ik ietwat moeten sjoemelen bij het knippen, want daar bestaat de mouw uit twee delen. Vergelijkbaar met de mouwen van een blazer. Niet te zien, want het valt eigenlijk totaal niet op dat er een naad extra zit in de mouw, maar op die manier kon het wel uit het restantstofje, en daar ging het me om!

Omdat ik moest passen en meten, werd de tunnel geminimaliseerd langs de halsrand, en ging er geen twee rijen elastiek, maar één rij elastiek in de halslijn.

Ook de mouwen kregen elastiek. Ze wil nog wel een keer een versie zonder elastiek, maar dat moet dan een héél mooi dun soepel vallend stofje zijn...

Het resultaat was dat er ineens 3 kledingstukken af waren voor madammeke haar vakantie met haar papa.

Patroon: BurdaStyle 6/2019, model 115
Stofje: restantje viscose met pastel bloemetjes.

Tube-hemdje/tube-topje

Bij het doorpassen van het streepjes off-shouder bloesje bleek, dat door de katoenen voile, toch mijn dochters donkere jeans er doorheen schemerde, en dat is een beetje zonde. Het stofje is zo lekker crispy wit met blauwe streepjes...

Dus ik heb voor haar een wit tube-hemdje gemaakt. Een hemdje zonder bandjes, die met hoedenelastiek door de bovenrand perfect blijft zitten. Dit is het proefexemplaar. Het moest even rap rap rap, dus wel oké, maar ze mogen wel een pietsie smaller.

De naadtoeslagen in de zijnaden heb ik met een zigzag vastgestikt. Op die manier zijn de naden mooi plat, en lekker glad aan de binnenzijde.

Het tube-hemdje heb ik gemaakt van een restant witte katoenen tricot en de rest van de restanten ga ik volledig opknippen aan tube-hemdjes, zodat ze een voorraadje heeft. Want ze heeft er al twee, ooit gekochte exemplaren, en daar wil ze graag meer van... Dus ik heb een opdracht!!

Patroon: geen

Stofje: katoenen tricot

Off-shoulder blouse BurdaStyle 6-2019, model 115

 

Mijn jongste dochter wilde graag off-shoulder bloesjes, en bij voorkeur in blauwtintjes... Dus in mei een katoenen voile besteld, in haar favoriete print streepjes, maar deze keer niet horizontaal maar verticaal en niet een strakke streep, maar een gehaperd streepje. Ik vind het stofje perfect voor de zomer.

Zoals je ziet heeft ze goed meegeholpen met de voorbereidingen en heeft ze zelf het patroon uitgeraderd.

Knippen ging wat lastiger, want het stofje was een glijsakker, dus was het verstandiger dat ik dat zelf deed.

Een aantal weken geleden kreeg ik dit off-shoulder bloesje uit de Burda 6-2019, model 115, nèt niet af voordat de jongste naar haar vader ging. Gelukkig kon de dame na een weekje even langswippen, zodat ze het bloesje mee kon nemen op haar vakantie.

De stof was ook niet te locken, want bij de proefstukjes bleek dat de gelockte draad er gewoon afgleed. Ik heb dus Engelse naden gemaakt, en de tunneltjes en zoompjes strak omgestreken en nog een keer omgestreken en daarna gestikt, zodat er niks kan gaan rafelen.

Omdat er weinig verschil in het voor- en achterpand zit, heb ik middenachter een rood vierkantje "geborduurd", zodat het simpel te vinden is wat voor en achter hoort.

Het was even frutten om de dubbele rij met elastiek er gelijkmatig in te krijgen. Vooral als de elastiektrekker van de aardbodem verdwenen is...is niet zo handig met smalle tunneltjes... Gelukkig kan ik met een paperclip ook elastiek erdoorheen trekken... mits het elastiek met een vast gestikte lus vast haakt aan de paperclip.

De freule wil er nog zo eentje... en een stofje wordt dan ook direct uitgezocht voor nummer twee...

Het patroon is verders super simpel: BurdaStyle 6-2019, model 115.
Stofje is een katoenen voile van Driessen Stoffen.

Verlengde rok Kristy, LMV (La Maison Victor), editie nov./dec. 2015

Het lijkt alsof ik minstens een maand niks heb uitgespookt, maar ik heb van alles gemaakt de afgelopen maanden, maar gewoon geen tijd om het op de kiek te zetten, c.q. ik vergeet het gewoon 😅

Dit rokje is de verlengde rok Kristy uit de LMV (La Maison Victor), editie nov-dec 2015. Een super basic, die nog héél wat keertjes gemaakt zal worden.

Het rokje kan je zowat een éénuursrokje noemen, want eenmaal geknipt ben je dat, inclusief een met de hand gemaakt blinde zoom, qua tijd kwijt.

Het rokje is gemaakt van een ecru gemêleerde sweat, gekocht op het Stoffenspektakel mei 2018. Het werd eerst een tubedress, dat miskukelde. De kleur deed niets voor me en de stof was te stijf/dikkig om de lijnen van mijn lijf te volgen. Een jaar later, paar weken terug dus, hup het patroon Kristy gepakt, gemeten hoeveel er aan verlengd moest worden (roklengte van 80cm) de schaar er ingezet, onder de locker gezwiept, daarna naaimachine en als laatste de zoom met de hand blind gezoomd en ik ben er heel blij mee.

Patroon: rok Kristy LMV (La Maison Victor), editie nov-dec 2015
Fabric: ecru gemêleerde sweatstof

Blauw vest met gevoerde capuchon

Mijn jongste dochter haar favoriete vestje begon uit elkaar te vallen, dit omdat een nieuw exempaar niet te krijgen was in haar kleuren c.q. er geen rare frutsels op zaten of méga te lang of te wijd was. Dus... toen het ècht niet meer kon, lees gênant... er minimaal 10 gaatjes en gaten te vinden waren die niet de toegang waren tot het kledingstuk (de vouw van de boordjes aan de mouwen wapperden namelijk ijverig) heb ik het vest uit elkaar getornd. De onderdelen recht van draad gestreken, want dat was compleet zoek, en er een patroon van gemaakt. 

Qua lengte heb ik het vest aangepast op de lengte van de ritsen, scheelt fouten later als ik er niet aan denk. Stof had ik al ijverig ingeslagen bij Driessen stoffen, maar liefst 12 meter stof voor alle dames in huis, 2 kleurtjes per persoon, en toen op de stof leggen en knippen maar!

De capuchon bleek gevoerd te zijn, daar heb ik een dun grijs stofje uit de kast voor geplukt en toen de tekens die ik er op had gezet doorgeslagen... Ik heb wat bloopertjes gemaakt, omdat ik niet gewoon ben om dit soort vesten te maken, maar het staat genoteerd in mijn bovenkamer, en er staan er weer twee op de planning. Een dunne lichtgrijze en een van warme jogging in roestrood.

Ik heb een en ander ook anders gedaan, want ik het niet mooi dat de afwerking van de capuchon in de hals met een stukje tricotbies (zie foto hierboven rechts) werd gedaan in de nek, en niet over de hele lengte. Aangezien ik het nogal een gefrut en gestouw onder de machine vond worden met nóg een bies als stoflaag erbij (want deze jogging is best dik) heb ik tussen de lagen capuchon het vest uitgestikt... en zo heb ik een keurig nette afwerking, precies waar ik van hou.

Zoals je ziet aan de pluisjes bij de rits, was de rits zelfs aan het afslijten  (en dat gebeurt volgens mij toch niet snel).

Als afwerking van de rits zat er een keperbandje op gestikt, maar door de dikte van de jogging heb ik dat weggelaten.

Het heeft een tijdje geduurd eer het gehele vestje uit elkaar lag, maar uiteindelijk waren alle onderdelen los, en kon ik de boel recht gaan strijken. Door het vele dragen en wassen waren de patroondelen een beetje uit het lood zal maar zeggen.

Uiteindelijk alle patroondelen op het patroonpapier (in dit geval een puinzak, want dit patroon zal héél vaak gebruikt worden, is het niet als vest, dan wel als leidraad voor een ander patroon) gespeld en overgetekend. Her en der een beetje aangepast, als het strijken niet genoeg was om het goed in model te krijgen.

Alle tekens worden erop gezet, net als een ècht patroon. Ik verleng het voor- en achterpand, zodat de standaard rits gebruikt kan worden.

En dan kan het patroon uitgeknipt worden uit de stof... een mooie blauwe jogging die, gek genoeg, weinig rek heeft.

Ik draai wat tests voor het stikken van de naden, want ik wil het beetje rek niet verstoren door een recht stiksel te gebruiken, dus een kleine zigzag is de stiksteek.

Daarna ga ik beginnen met de zakken. De sierstiksels erop zetten gaat prima.

Ik verander de werkwijze bij het in elkaar zetten van de capuchon en vooral het erop zetten van de capuchon. Ik wil namelijk niet dat de naadtoeslag te zien is, en werk vanuit een "werkgat" in de middenachternaad van de voering van de capuchon. Ik heb er, naar aanleiding van diverse verzoekjes om uitleg, een stap voor stap uitleg van gemaakt, nog zonder foto's, maar die worden toegevoegd als ik de roestrode ga maken.

Nadat de capuchon erop zit, kan de middenachternaad van de voering worden gesloten. Ik doe dat met kleine blinde steekjes met de hand, zodat je er zo min mogelijk van ziet.

Zodra het vest een keertje in de was is geweest, is het niet meer terug te vinden wat met de naaimachine is gestikt en wat met de hand is gedaan.

En dan is het vestje af... Ik ben er blij mee... Het zó iets anders dan ik normaal maak c.q. draag... dus... blij mee! En de freule is er ook heel erg blij mee. Een vestje dat zit als gegoten, mooie kleur, en helemaal zoals ze het graag ziet.

Naadtoeslag helemaal weggewerkt tussen de lagen van de capuchon. Bij gebrek aan bijpassend boordstof zijn de boordjes van het vest van dezelfde stof als het vest. Ondanks de dikke jogging is het mooi plat geworden.

De zilvergrijze kleur van de voering vind ik perfect bij de blauwe jogging passen. Samen met het wit van de rits en koord helemaal top!

Her en der wat sierstiksels gemaakt. Niet alleen voor de sier, maar ook om wispelturige naadtoeslagen plat te krijgen.

 Zelfs de knoopsgaatjes heb ik gelijk gemaakt. Ik leer het nog wel!!

The Fall-Winter 2019/20 Haute Couture savoir-faire - CHANEL

20190531 - overslagjurkje Elisa - LMV (La Maison Victor) Winter 2014

Het overslagjurkje wil ik al heel lang maken, ik wist eerst niet uit welke La Maison Victor het was. Toen het modelletje weer voorbij kwam in een FB-groep gevraagd uit welke uitgave het was, zodat ik kon kijken of ik de uitgave had. Ik heb een hele stapel LMV's, maar niet de Winter 2014. Hij was dus niet meer in de tijdschriftenhandel te verkrijgen, want het was inmiddels al 2017. Maar iemand las dat ik ging kijken of hij nog ergens verkrijgbaar was, en ze zei dat ik hem van haar kon overnemen. Super Julia!!. Binnen een paar dagen lag hij op mijn mat, toen zoeken naar een mooi stofje. Dat had ik op een gegeven moment ook, maar dan nog een potje tijd zien te vinden...

En afgelopen februari tijdens het naaiweekendje van Sancho ben ik begonnen het patroon uit te raderen. Het is zo heerlijk om uit de LMV uit te raderen hè. Je ziet precies waar de patroondelen liggen en op welke bladen. Zó super!! En niet alleen dat, ook de werkbeschrijving met tekeningen vind ik ideaal. Niet altijd nodig, maar als je met je hersens op stal lekker wilt gaan naaien dan kan dat gewoon. Heerlijk relaxt!

Ik heb de patroondelen dubbel getekend, want door het behoorlijk aanwezige patroon moet ik het enkel uitknippen, zodat ik zo goed mogelijk rekening kan houden met de print, en een soort van door kan laten lopen (niet ècht, want er is niets recht, maar in ieder geval dat de zoomlijn met dezelfde print is, en dat de taillenaad ook een soort van doorloopt c.q. print boven en beneden in het midden zit. Ook de schouderstukken wilde ik graag gespiegeld hebben... Mouwen ook, dus mja... werk aan de winkel!

Na een hele middag wel duizend rondjes rondom de tafel te hebben gelopen, ligt uiteindelijk het patroon perfect op de stof. Ik krijgt het er precies uit, moest ook niet een patroondeel meer zijn geweest, want dan had het niet gegaan. Pfew... niet veel snippies over dus.

Daarna met magneetjes aan mijn stofschaar de patroondelen uitgeknipt en was er een grote klus geklaard.

Helaas duurde het een aantal maanden eer ik weer verder kon gaan... om precies te zijn 2,5 maand verder, in mei, heb ik het uit mijn naaicase gehaald en ben ik het patronenboekje gaan bekijken hoe het in elkaar steekt. Want ik wist wel, dat ik iets anders ging doen, want ik ga het jurkje voeren, en dat is bij het origineel niet het geval, dus waar moet ik rekening mee houden.

En dan kan ik éindelijk beginnen met de patroondelen onder de locker te gooien. Ik vind de print prachtig en ook de kleur is helemaal mijn ding, maar oei... de print is toch een stukje groter dan ik dacht dat het zou zijn toen ik het op mijn beeldscherm zag. Dat is het nadeel van online shoppen, het is soms een verrassing, maar ik blijf hem mooi vinden

Daarna beslissen welke kant van de schouderdelen het mooist is op de onderliggende print... Ik leg het beleg er ook even langs om zo een beter beeld te krijgen, neem kiekjes, vergelijk links rechts, links recht... Zoals hier op de foto boven, onder, boven, onder... Het is uiteindelijk onder geworden, want die vond ik een soort opgaan in de print. 

De ceintuur had ik niet uit één stuk gekregen, want daarvoor had ik te weinig stof. Maar als je de print goed knipt en goed exact speld en stikt, dan is het amper te zien dat er een naad zit in de strikceintuur, en dat vind ik wel super.

Inmiddels is het juni en kan ik eindelijk aan het èchte werk beginnen, stikken spelden stikken, spelden...

Denken waar ik rekening mee moet houden, omdat het beleg van de rok aangeknipt is, en ik door de door mij toegevoegde voering een beetje in troubles kom.

Hmmm... maar dat pak ik aan zoals Kees... even voor gaan zitten/liggen, een nachtje over slapen, of iets simpels doen waar ik geen bult mee kan vallen zoals het maken van de strikceintuur delen.

En uiteindelijk lukt het me precies zoals ik het hebben wil... De afwerking aan de binnenkant helemaal glad, zonder naadtoeslagen, zonder zichtbare lockranden... (Hier het overslagpand van de rok, waar de strikceintuur aan de binnenzijde tussen de voering en aangeknipt beleg is uitgestikt. Ik zet hier een smal "sierstiksel" langs de voorrand, zodat de strikband, die aan de zijkant moet zitten, gelijk vastgestikt zit.

Alles helemaal glad en strak afgewerkt. Ook het gat in de rechterzijnaad is helemaal glad en soort van gesloten afgewerkt. Met de hand, met kleine steekjes onzichtbare steekjes zijn de buiten- en voeringlaag op elkaar bevestigd. Het is even een gefriemel met die spelden, maar het lukt wel netjes en strak.

Ook de strikceintuur wordt tussen de twee lagen uitgestikt. soort van, want er zit een aangeknipt beleg, dus uitstikken kan eigenlijk niet, dus dat gaat met een omweggetje... Wel tussen uit gestikt, maar dat zit aan de binnenkant... En daarna netjes onzichtbaar naar buiten toe vastgezet, zodat het lijkt alsof.

Met de mouwen kan ik spelen... met omslag of zonder omslag. Aangezien het volledig glad is afgewerkt, zie je niets van het binnenwerk.

De rokzoom wil ik afwerken met marineblauw satijnen biaisband. Één rand van het biaisband heb ik opengeklapt met de goede kanten op elkaar met de naaimachine vastgestikt. De zoom is namelijk licht gebogen, en dan is biais de perfecte afwerking.

De steekjes zijn aan de buitenkant lichtjes te zien, niet letterlijk, maar je ziet er een draadje "gepakt" is aan de binnenzijde. Maar zoals de couturier Mart Visser altijd zeg... "Handwerk mag gezien worden"...

Het schouderstuk zet ik onzichtbaar met kleine steekjes vast. De stof is namelijk nogal stevig, en daardoor gaat bij bepaalde bewegingen met mijn arm het schouderstuk dubbel vouwen, maar niet mooi om te zien. Dus gewoon vastzetten met wat steekjes en dan is het schouderstuk duidelijk aanwezig, maar niet doordat het open gaapt omdat ik mijn arm naar voren doe om iets te pakken. Tijdens dit soort ietepieterige handwerk klusjes ligt Kees lekker te knorren, zo gezellig hè.

Aan de binnenkant (voering is aan de onderkant open), zie je een spoor aan kleine steekjes, maar aan de buitenkant is niets te zien...

Niet dat je de naad van de mouw ziet, het een een ééndelige mouw, dus de naad zit aan de binnenzijde, maar het is wel leuk om te merken dat de print zo gezellig doorloopt. Daar heb ik niet op gelet, want het patroondeel moet gewoon goed recht van draad liggen... 

Het is normaal misschien niet helemaal de gewoonte om de zoom van de voering te locken, maar aangezien ik wel eens in de wasmachine anders aantref, heb ik het gewoon gelockt en daarna netjes onzichtbaar weggewerkt...

Het is even een werkje, maar dan heb je ook wat. Het is uiteindelijk juli als ook die zoom er netjes in zit en het jurkje éindelijk, in juli, af.

Hier is de binnenkant te zien. Het aangeknipte beleg van de voorpanden van de rok, waardoor ik doordat het bovenpand een belegbies heeft ik in, een soort van, problemen kwam toen ik de jurk wilde voeren. Het heeft een paar maanden geduurd, maar hij is nu perfect afgewerkt, precies zoals ik het graag zie.

Het enige wat nog ontbreekt is een "aan"-foto, maar die komt er aan als het wat minder warm is, want het is nu eerder weer voor jurkjes met spaghettibandjes.