Jurk KnipMode 1/2017, model 24

Begin februari ben ik naar een naaiweekend geweest van Sancho in Putten en heb ik een jurkje gemaakt van een heerlijk zacht aanvoelend stretchstofje.

Het patroon is een mooi en heel eenvoudig patroon.

De jurk heb ik wat langer gemaakt dan het originele patroon, want het origineel is voor mij een tikkie te kort, dus ik heb het een stuk verlengd, zodat ik later kan bepalen wat mij het mooist staat.

Ook heb ik de mouwen een stukje langer gemaakt, omdat ik dat mooier vind. Ook doordat anders de mouwen bij het dragen steeds in de holte van mijn elleboog kruipen, en dat vind ik niet prettig.

De ruit loopt mooi evenwijdig vanaf middenvoor en het voor- en achterpand, loopt mooi door in de zijnaad.

Het knippen van de stof met ruit had wat voeten in de aarde. Vooral het rechter achterpand. Het was iets waar ik al een paar keer eerder tegen aan gelopen was. Als ik er nu geen jurkje van geknipt kreeg dreigde de stof op de weggeeftafel terecht te komen. Het was een stofje dat iemand voor mij had gevonden tijdens een naaidagje van Danielle en misschien lag het er wel om dezelfde reden als ik er nu mee struggelde… Het stofje was namelijk op één gedeelte van de stof scheef qua print/recht van draad… het was balanceren op de recht van draad c.q. de ruit… en het is me gelukt om een oogje dicht te knijpen. Want gelukkig is de print geen strakke ruit… dus… ietsjes sjoemelen was wat mij betreft voor deze ene keer toegestaan.

De halslijn en staander op het achterpand, heb ik nauwkeurig doorgeslagen, en de hoeken/punten waar de haakse hoek van de staander in het achterpand moet vallen precies aangegeven, want daar moet je in de hoek van het voorpand/staander een knip geven, zodat de stof mooi plat valt. Ook de lijn die aangeeft hoe de plooi op het voorpand vanuit de staander moet lopen doorgeslagen. Zodat je kan zien of de plooi goed loopt. 

Op de foto hierboven is goed te zien hoe de plooi loopt vanuit de staander. Die plooi geeft coupe aan de jurk. De V-hals is perfect, niet te diep, en dus een mooi decolleté.

Het rechter achterpand was de lastpak tijdens het knippen. Het rokgedeelte was nog goed recht van ruit, maar halverwege het achterpand kreeg de ruit een afwijking van start tot eind van ca. 3cm... Dat kan je ook zien bovenaan de rug..., want eigenlijk had de ruit 3cm of meer naar rechts gemoeten... en was middenachter meer spiegelend geweest qua ruit, maarja... ik denk dat ik de enige ben die het ècht opvalt... want ruiten zijn nu eenmaal niet makkelijk te knippen, dus dit kan ook gewoon ècht zo uitkomen omdat het zo uitkomt.

Uiteindelijk zal de jurk geen jurk blijven, want er is ondanks alle aanpassingen, die waren nodig bij de schoudernaden en middenachterhals, zie berichtje van het naaiweekend, ontstaat er bij het dragen een horizontale plooi iets boven taillehoogte. Dat ontstaat door het overeind komen als ik heb gezeten of heb gebukt, waarschijnlijk omdat de stof de stroef in combi met stug is. Mijn gladste onderjurkje helpt er niets aan, de jurk kruipt omhoog tijdens het opstaan, en zakt niet naar beneden als ik rechtop sta, terwijl er ruimte genoeg is om naar beneden te zakken. Het wordt dus uiteindelijk een kokerrokje, en ik ga er een grote zwarte trui opmaken. Dan is het toch een mooi setje om te dragen.

Zesde naaiweekend van Sancho

Afgelopen weekend was het naaiweekend van Sancho. Het was dit jaar op een nieuwe locatie, en ook konden we al vanaf 16:00 uur naar binnen… héérlijk lekker vroeg. Ik had ’s avonds ook het gevoel dat ik héél wat uurtjes achter mijn naaimachientje had gezeten en flink was opgeschoten, wat ook zo was, want mijn jurkje zat in elkaar…

De aanloop naar dit weekend begint al snel na het vorige naaiweekend, omdat de locatie de Grote Bunte is verkocht en we daar niet meer terecht kunnen. Het Bestuur gaat op zoek naar een nieuwe locatie en komt uiteindelijk met twee locaties en somt de verschillen op van de locaties met wat foto’s ter aanvulling. Ik kies voor de iets duurdere luxere locatie, omdat die voorzien is van goede bedden (i.v.m. reuma is dat wel zo prettig, want vorig jaar was het opstaan niet zo jofel). Niet veel later bleek de meeste stemmen gelden voor de luxere locatie Peppelhoeve in Putten te zijn gevallen en dat het deze keer niet in het voorjaar wordt gehouden, maar al begin februari, dus ineens is het opschieten geblazen wat ik wilde gaan doen … 

Al wéken eerder ben ik begonnen met stofjes uitzoeken voor de weggeeftafel, ook mijn oudste dochter heeft haar stofjes uitgezocht, want die zijn ruim 2,5 jaar geleden voor het laatst doorgespit. Resultaat: 2 enorme shoppers vol stoffen. Ook heb ik een aantal bakken met vrolijke restjes stof en een halve bak aan geknipte vierkantjes van zolder geplukt aan Henrike gegeven. Een collega van haar kan dat goed gebruiken tijdens de knutsellessen van haar leerlingen en de vierkantjes wil Henrike zelf graag aan elkaar stikken tot leuk lappendekentje voor het goede doel. Ik doe er al járen niets mee, en zo wordt het goed gebruikt.

Ik wist wel wat ik mee wilde nemen om te gaan maken en dat waren jurkjes… Ik hou van jurkjes. Donderdag heb ik een jurkje geknipt van een soort van geruite stof, maar het is geen strakke ruit. Dit stofje was er een waar ik wel vaker mee in de clinch lag, want er waren al twee eerdere pogingen geweest om er een jurkje uit te knippen. Nu kreeg de lap een laatste kans… Als er nú geen jurkje van geknipt werd dreigde de stof op de weggeeftafel terecht te komen! Het was een stofje dat iemand voor mij had gevonden op de weggeeftafel tijdens een naaidagje en misschien lag het er wel om dezelfde reden als ik er nu mee struggelde… Het stofje was namelijk op één gedeelte van de stof scheef qua print… dus het was balanceren op de recht van draad c.q. de ruit… en het is me gelukt een oogje dicht te knijpen, want de ruit is niet een strakke ruit… dus… ietsjes sjoemelen was wat mij betreft voor deze éne keer toegestaan.

Om een uur of drie komt Eva me ophalen. We rijden wel vaker samen naar Clubdagen, A.L.V. en naaiweekends en dat is heel gezellig. Ik heb deze keer best een berg bij me door alle extra stoffen, maar gelukkig heeft Eva een héle grote gezinsauto, dus de hele handel paste er perfect in. En gelukkig hoef ik het niet allemaal weer mee terug te nemen. Even later zijn we op weg en we schieten lekker op op de weg. Een klein stukje langzaam rijdend verkeer, maar dat is te verwaarlozen. Eenmaal van de snelweg zien we veel bomen rondom de losstaande huizen, dus de omgeving is net zo mooi als de Grote Bunte. Als we aankomen zetten we de auto neer, en ik zie Henrike naast ons staan, en geef gelijk twee bakken met vrolijke stofjes aan haar… dát ben ik alvast kwijt. Bij binnenkomst krijgen we gelijk een vrolijk tasje, met daarin wat lekkers, kortingskaartje van een lokaal stoffenwinkeltje, een organza zakje met zeepjes en een flesje water. 

Hier is de zaal met tafels waar we zitten lekker op de begane vloer, en dát is super!! We zijn vroeg, dus het is niet zoeken naar een plekje. We leggen ons tasje neer, en gaan de naaispullen halen. Ik switch later nog naar de overkant van de tafel, zodat ik de zaal in kijk. Dat is makkelijker als er wat gezegd wordt, anders zit ik met mijn rug naar iedereen toe, en dat is niet zo handig met mijn gehoor. Gehoorapparaten lossen wel iets op, maar met ratelende naaimachines is visuele versterking wel handig.

Slaapplaatsen zijn in het gebouw ernaast, is slechts een zwikkie tientallen meters lopen. Ik kom Jessica tegen en met haar heb ik geregeld op de slaapkamer gelegen, en aangezien ik niet snurk en zachtjes binnenkom, want ze gaat eerder slapen dan ik, vind ze het gezellig als ik bij haar op de kamer kom. Ik kom binnen en ik zie een gezellige kamer, met een kledingkast, badkamer, uitzicht op groen en het áller belangrijkste een heerlijk goed bed om in te slapen met een dekbed. Ik hoefde alleen maar beddengoed mee te nemen.

Na het rondkijken en neerploffen van de slaapspullen ga ik weer terug naar het andere gebouw bij Eva de sleutel halen van de auto, want ik heb nog twee shoppers in de auto staan. Nienke liep even mee om te helpen, en we waren beiden blij dat die zware shoppers op de plek van bestemming aangekomen was, want pfff… die shoppers zijn na een meter of 50 lopen toch zwaarder geworden, dan vanuit mijn huis 5 meter naar Eva’s auto!! Ik stapel alle stofjes netjes op elkaar. En wat ik zo kon zien aan het eind van het weekend, was bijna alles meegenomen door andere dames.

Het opmaken van het bed doe ik na het avondeten wel, ik wil eerst lekker mijn tafeltje installeren en aan de slag. Ik heb donderdag een jurkje geknipt, KnipMode 1/2017 model 24, en ga de tekens met rijggaren erop zetten. Dit jurkje heeft een aangeknipte opstaande kraag, dus het is wel belangrijk om dat nauwkeurig te doen, anders gaat het niet goed met de coupe, want op een of andere manier ontstaat dan de coupe in het bovenlijf. En om de opstaande kraag de ruimte te geven moet je op de goede plek een knip zetten, dus… even nauwkeurig de tekens erop zetten. Daarna kan ik langzaamaan de jurk in elkaar spelden en stikken in de goede volgorde. Aangezien ik het jurkje al eens een keertje heb gemaakt heb ik het boekje niet nodig voor de goede volgorde.

Na een anderhalf uur worden we geroepen voor het avondeten.

Snel vest en sjaal omslaan en we lopen als een kudde achter elkaar naar het andere gebouw. We hebben lekkere tomatensoep met brood op het menu staan. En Anouk neemt even het woord wat de gang van zaken is, en daarna is het smikkelen geblazen. Ik heb lekker gegeten en daarna heb ik mijn bed in orde gemaakt, want Jessica gaat altijd een stuk eerder naar bed dan ik. Met Jessica al eerder afgesproken hoe en de wat met de lampjes, zodat ik niet in een zwart gat kom, en mijn spullen makkelijk kan vinden, zodat ik zo snel en zo stilletjes mogelijk in bed lig.

Ik ga lekker aan de slag met spelden, en stikken, tussendoor wordt er geroepen dat er koffie en thee klaarstaat met lekkers. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd, en we zetten de machines uit en lopen naar het andere gebouw. Vest aan en sjaal om… Iedereen pakt wat te drinken en wat lekkers, ik had een lekker plak cake en zoekt een plekje om te zitten. 

Aan het eind van de avond zit het jurkje dusdanig in elkaar dat ik het kan doorpassen, en aangezien ik het al eens gemaakt heb, verwacht ik eigenlijk niks geks… maar… dat kan dus anders uitpakken als je een ander stofje hebt gebruikt. Dit jurkje zat dus eigenlijk voor geen meter… Bij de schouder/mouw had ik te veel ruimte, en ook op de rug zat het niet goed. Er zijn al aardig wat dames naar het andere gebouw vertrokken om lekker te kwebbelen en wat te drinken… maar gelukkig zijn er nog een paar dames aanwezig. En Joke bekijkt mijn jurk, maakt foto’s zodat ik kan zien wat zij ziet, want helaas zijn er deze keer geen spiegels aanwezig om het zelf te kunnen zien, helaas is het iets te donker om het goed te zien op het kiekje. De donkere stof van het jurkje helpt ook niet ècht mee, maar ik hoef maar naar mijn schouder te kijken en ik zie dat het voor geen meter zit. 

Het is nu te laat en te donker om goed te zien hoe en de wat, dus we spreken af dat ik morgenochtend het jurkje binnenstebuiten aantrek, zodat goed te zien is wat er niet goed zit. Ik rond mijn boeltje af, ook Joke en de andere dames die er nog zijn, en we gaan naar het andere gebouw even wat drinken en kletsen. Er zijn nog een aantal dames in de zithoek en wij schuiven daar gezellig bij aan. Na een half uurtje beginnen we toch behoorlijk zware oogkleppen te krijgen en gaan we alles naar de keuken brengen. Er staan grote vaatrekken voor de vaat, is een supervaatwasser, want dat ding is slecht 1,5 minuut bezig. Echt een turbowasser!! 

Ik ga sluipie sluipie in m’n slaapkamer, en zie dat Jessica het lampje aan heeft gelaten bij mijn bed en ook het kleine lampje in de badkamer is aan, en die blijft ook aan, want door de gordijnen is het pikkedonker in de kamer. Ik pak mijn ponnetje en toilettasje en kleed me in de badkamer om, ideaal zo maak ik haast geen herrie. Mijn medicijnen had ik thuis al in medicijndoosjes gedaan, dus deze keer geen gerammel met potjes pillen, super!

Als ik in bed lig, merk ik dat mijn voeten ijzig koud zijn, oef… het zal dan nog wel even duren eer ik in slaap val. Het dekbed voelt minder warm als de mijne thuis (ik slaap altijd in een kamer met raam open en radiator uit, dus ik ben wel wat kou gewend. Ik bedenk dat het snuggerder is om even sokken aan te trekken, en ook mijn vest en sjaal te pakken. Door die koude petatters wordt ik wakkerder, dus ga ik even in nachtstand, met mijn neus onder het dekbed Patience spelen… Het duurt even, maar ik krijg zware oogkleppen en ben ik op een gegeven moment ben ik vertrokken.

Ik heb de wekker gezet, want ik wil niet het naaiweekend verdoen met slapen, dus om zeven uur gaat de wekker, maar blijkbaar registreer ik dat niet helemaal om uit mijn bed te springen, dus ik kukel weer in slaap. Bij het volgende belletje om half acht reageer ik, en sta ik op. Ik ben traag zo vroeg in de ochtend, maar dat geeft niet. Ik ga naar de eetzaal en pak een boterham en een vers gekookt eitje, een kopje thee en een zitplekje aan de eettafel naast Carine. 

Na het eten, en natuurlijk wel eerst het servies in de vaatbakken te hebben gezet, ga ik naar het andere gebouw, want ik heb wel zin om verder te gaan. Ik haal de mouwen eruit, de schouder en rugpand van de staande kraag los en omdat Joke er nog niet is, wil ik alvast het patroon uitraderen van een overslagjurkje Eline uit de La Maison Victor Winter 2014 voor een mooie lap wat ik bij me heb. Ik had thuis geen tijd meer om dat voor te bereiden.

Ik loop met het boekje, pen en puinzakken naar de grote tafel toe. Er is nu even geen plek, maar er gewoon even bijzitten is ook gezellig. Thea is bezig het patroon over te nemen op de stof met een radeerwieltje. Dat is lang geleden dat ik dat zo gezien heb. Jessica is bezig een sjabloom uit repen stof te snijden, en dat gaat al babbelend héél rap.

Even later wordt er geroepen dat er thee, koffie en taart is… mjammie!! Hup vest aan, sjaal om en lopen maar. Het is nattig weer, maar gelukkig neemt wol weinig nattigheid op. Anouk neem even weer het woord en verteld wat het oude en nieuwe logo is… De taart rechts is het oude logo en gemaakt van chocoladecake, en de taart links is het nieuwe logo en met slagroom. Ieder pakt wat te drinken en een lekker stukje taart. Ik zit lekker te kwebbelen en neem nog een keertje thee…

Jessica is inmiddels klaar met snijden en ik zoek uit welke patroonvellen ik moet hebben en welke onderdelen ik moet uitraderen. Ik meet het patroon globaal na, en ga tekenen.

Ik neem de hele handel met de stof mee naar het andere gebouw, eerst vest aan en sjaal om, en schuif twee tafels tot een grote tafel. Ik knip het patroon uit, zodat ik daarna gelijk aan de gang kan met knippen van het patroon… alleen zo ver kom ik niet, want inmiddels is het alweer lunchtijd… De tijd vliegt!!

Na de lekker lunch met kroket op brood, majammie, hebben Nienke en ik eerst nog even corvee. We moeten de vaatmachine legen. Ik sta in de deuropening een karretje met wielen voor mij… Er hebben ook twee dames corvee om de vaatmachine te vullen. We staan er dus met zijn vieren… De één vult de vaatbakken en zet hem er in, en weer eruit, twee dames legen de bakken en zetten het op het karretje voor mij neer en ik schuif alles in het kamertje ernaast in de rekken. We kwebbelen en lachen wat af, en het is rap klaar.

Daarna neem ik de spullen van het overslagjurkje mee terug en ga eerst verder met het jurkje waar ik aan begonnen was. Joke zei dat ik gewoon langs kon wapperen, wat ze ook aan het doen was, dus dat doene we.

Inmiddels bij het heen en weer lopen is het nattig gaan sneeuwen… en even later gaat het zelfs ècht sneeuwen dat blijft liggen.

  

Ik trek de jurk binnenstebuiten aan, zodat Joke makkelijk de aanpassingen er op kan tekenen. Ze spelt eerst de losse delen weer aan elkaar, en tekent aan één kant wat ze gespeld heeft. Aan één kant zet Joke de tekens, want dan kan ik de andere kant de tekens spiegelen. Joke speld alles weer los, zodat ik uit de jurk kan, dat is door de stroeve stof een aardig geworstel, want mijn onderjurkje is niet gladdig genoeg helaas.

     

Daarna speld ik van het achterpand de linkerkant (daar heeft Joke op getekend) op de rechterkant (waar niet op getekend is) vast, en rijg over de streepjes die Joke heeft gezet (Foto links).

Daarna is te zien op de niet getekende kant hoe de schouderlijn moet lopen (Foto rechts).

  

Ik teken over de rijglijn met een trickmarker, zodat ik nadat de rijgdraad eruit getrokken is, duidelijk het nieuwe “patroon” kan zien (Foto links).

Ik doe hetzelfde met de onderrand van de opstaande kraag (Foto rechs).

Daarna stik ik de schouderlijn, en de onderrand van de opstaande kraag op het achterpand. Op die manier kan gezien worden of de wijzigingen goed zijn. De wijzigingen zijn goed, alleen moet nu, omdat het bovenpand omhoog getrokken is, het armsgat aangepast worden. Het armsgat tekent Joke op de linker kant wat dieper en ik ga na nadat ik de jurk heb uitgetrokken de nieuwe lijn stempelen naar het linker armsgat.

Maar eerst… eten!! We kunnen kiezen uit uien en peen hutspot en boerenkoolstamp. Voor de dames die vegetarisch eten was er ook hutspot en stamp om uit te kiezen. Na het wegzetten van mijn bord, bestek en glas in de vaatbak liep ik weer langs de weggeeftafel. 

Ik heb een marine-wit streepje voor een mooi shirtje voor de jongste, ook een marine-wit stipje leek me wel leuk voor een pyjamabroek voor haar. Een mint katoenen tricot is voor ons allebei wel leuk, en de lap is dusdanig van formaat dat we er allebei wel een leuk shirtje of hemdje uit kunnen halen. Voor mezelf heb ik een zwart superzacht fluffie gebreide stof gevonden voor een trui, een marineblauw stretchkatoen voor een kokerrokje en een lichtblauwe voeringstofje kan ik altijd heel goed gebruiken. Voor mijn oudste dochter vond ik een mooi turquoise japans-achtig satijnen stofje. Het is een restje dus niet zo groot, maar ik denk wel perfect voor een pyjamajasje met kort mouwtje. Zij had als kind een knalroze japans-achtig pyjamaatje, en ze heeft geregeld gezegd, dat ze graag weer zo’n pyjamaatje zou willen hebben, maar dan moet je maar net tegen zo’n stofje aanlopen, en dit stofje is er perfect voor. Er lag ook een grannysmith-groen velvet reststofje, past perfect bij het satijn, voor een kort pyjamabroekje. (Toen ik het aan haar liet zien zondagavond, zat ze helemaal te glunderen, dus wie het heeft neergelegd… de dame is er héél blij mee!!). Ik zie trouwens ook dat mijn stapels met neergelegde stoffen aardig geslonken zijn, helemaal super!

Daarna weer vest aan en sjaal om en naar buiten, en ik zie van buitenaf allemaal naaimachines staan… Je ziet in het raam rechts een snippie van mijn naaimachine met daglichtlamp er bovenop bevestigd.

    

Telkens als ik mijn jurk aan het doorpassen ben, loop ik naar achteren, waar de grote tafel staat, en het is daar door de donkere vitrage een pietsie donkerder, en iets meer geschikt om te staan stripteasen. En elke keer als ik daarheen loop, zie ik op een klein tafeltje een wonderlijk vierkant apparaat staan… Ik zie Jessica bezig aan iemand uitleggen hoe en de wat van het apparaat… Ik ga er ook even bij staan, want ik ben wel nieuwsgierig… Het blijkt dus een apparaat te zijn, waar je coupenaadjes en naden open kan persen, zonder dat het doordrukt naar de andere kant van de stof…. Héeeee, dát lijkt me wel wat… Want dat is af en toe toch best wel een gehannes met doeken en zo… Ik maak een kiekje van het apparaat en van de mat die er bij hoort…

  

Ik ga nu de mouwen erin zetten, en de opstaande kraag met de hand aan de binnenkant vastzetten. Ik vind het namelijk het mooist als ik de naadtoeslag netjes naar binnen geklapt met kleine steekjes vastzet. Voelt ook lekker glad in de nek.

Omgedraaid zie je aan de achterkant dus helemaal niets van wat ik aan de binnenzijde met de hand heb gedaan en is het een mooi stevige opstaande kraag geworden.

De naadovergang van opstaande kraag naar schouder, is een héél ontspannen puntje geworden. En dat komt omdat ik in de naadtoeslag van het voorpand een klein knipje in heb gegeven, op precies de goede plek van de hoek opstaande kraag/schouder.

Alle stukjes stof die ik er af heb geknipt, moeten natuurlijk nog als aanpassing in het patroon verwerkt worden. Dus… op elk stukje stof heb ik opgeschreven waar het vandaan kwam…

Een foto van de middenachternaad… links was no-problemo bij het knippen, maar rechts… pfff… dat had wat voeten in de aarde. Dat deel van de stof zorgde er voor dat de stof al twee keer eerder weer terug in de kast belandde, want het werd qua ruit niet goed genoeg. Maar bij dit patroon is het wel gelukt, omdat er midden achter een naad zat. Daardoor kreeg ik ietwat “vrijheid” om ietsjes te corrigeren. Zonder midden achternaad had dat nooit gekund, en was daardoor heel goed te zien door de zoomlijn dat de ruit scheef zou zijn gekomen… en nu niet… hij is keurig recht… en ietsjes hoger, met ietsjes aanpassing van een halve centimeter uit het lood, is er zo goed als niets van te zien… en maar goed ook, want anders was de lap op de weggeeftafel beland!

De afwerking van de mouwen is héél eenvoudig. Netjes de naadtoeslag naar binnen dubbel geslagen, zodat er geen locksteek te zien is.

Nu is het allerlaatste onderdeel aan de beurt, de zoom. Eerst even de stift van mijn potloodpen geslepen, zodat ik mooie strakke strepen kan zetten. De zoom bepalen doe ik het liefst op de strijkplank, want daar ligt de stof mooi strak en op de goede werkhoogte. Ik heb de zoomlijn dusdanig bepaald dat het bijna volledig in het zwart valt, want dat is het mooist en rustigst voor een zoom. Daarna de zoom dubbel omklappen, zodat ook de jurkzoom zonder locksteek is.

Maar het is al aardig laat… ik ga er een eind aan breien en lekker met de andere dames naar het andere gebouw, even wat drinken. Ik ben blijkbaar deze keer wat eerder gestopt dan de vorige keer, want er zit een hele grote kring met dames. Ik zit naast Helma, en we kletsen wat en hebben het allebei over dat we het gisteren wat frips vonden in bed. En ineens bedenkt ze (of iemand anders) dat er zat bedden zijn met een dekbed zonder bewoner er in… Nah!… We staan gelijk op om op dekbedjacht te gaan. Inge slaapt op een slaapzaal beneden in haar eentje, wegens wat gesnurk, en we lopen naar beneden en scoren allebei een dekbed, en die gaan we gelijk naar onze kamer brengen. Ik leg hem gelijk er goed op, Jessica slaapt al, dus ik doe héél zachtjes. Daarna snel weer terug… Helma is ook weer terug, en we kletsen, drinken wat en snoepen wat… Na een uurtje gaan we de tafel leegruimen, zodat alles weer netjes is voor de ochtendploeg.

Ik ben blijkbaar zwaar van mijn geloof gevallen en zéér vroeg aanwezig, want het ontbijt van eitjes, brood e.d. is nog niet eens aanwezig!! Niet dat ik wakkerder ben… maar toch… Ik zit rustigjes mee te luisteren (soort van) met een kopje thee, of eigenlijk meerdere koppen thee en ik vermaak ik me prima. Zo kan ik in Blokkies tempo wakker worden. Als op een gegeven moment het ontbijt er aankomt… zijn er niet alleen eitjes… maar ook warme kaiserbroodjes… hmmm mjammie!!! Was een heerlijk ontbijtje!

Als ik bij het andere gebouw aan kom, kom ik Jessica tegen en ik vraag haar hoe het koffiezetapparaat precies werkt, want van koffie zetten heb ik als theeleut niet veel sjoege… Het is een superdeluxe apparaat, dat zelf water “tankt”, je hoeft alleen maar de scheppen koffie in de filter te scheppen, het apparaat aan, en aan te geven of je een volle of halve pot koffie wilt… Nah… kind kan de was doen!

  

Na de uitleg kan ik gelijk beginnen met het stikken van de zoom. Ik heb besloten de zoom deze keer niet blind te zomen (dat doe ik eigenlijk best wel vaak), in deze stof is een stiksel niet te zien in de zwart streep, dus… zwart stiksel in tien tellen gezet. En dan is de jurk af!

Een kiek gezien vanaf mijn plekje achter de naaimachine. Zoals je ziet is er een enorme berg licht vanaf de zijkant. Vandaar dat ik het omkleden ook liever achterin de zaal doe, hahaha.

Daarna de zoompjes netjes strijken, zodat de jurk helemaal perfect af is. Een ongestreken jurk is namelijk geen potje.

    

Het is tijd om thee en koffie te zetten. Nienke vult de koffie in het koffiezetapparaat. Ik had al eerder begrepen dat 5 scheppen voldoende was, dus Nienke haalt er een paar scheppen uit. Ik zet de afzuigkap aan, want anders krijg je geen gas bij het fornuis, veiligheidsmaatregel, en doe het fornuis aan… De waterketel is ècht gigantisch… je kan er 4 theekannen mee vullen! Daarna alles klaargezet, wat servies aangevuld en de restanten aan taart en lekkers op tafel gezet.

Ik neem een stukje slagroomtaart en volgens mij is al het lekkers nu aardig op aan het gaan. Na de theepauze ga ik samen met Jessica de slaapkamer legen, zodat de beheerder de boel kan schoonmaken e.d. Mijn tassen zet ik in de gang neer, die haal ik strakjes vlak voor het vertrek wel op.

Vandaag is het heerlijk zonnig weertje.

Na de theepauze, ga ik een tafel voorzien van mijn lap, met best aanwezige print, en heb ik daarom ook alle patroondelen twee keer getekend, zodat ik de stof enkel kan knippen. Ik ben aardig wat uurtjes zoet en ik heb denk ik wel duizend keer van links naar rechts, van voor naar achter gelopen om een en ander neer te leggen en te controleren.

Daarna ga ik knippen met magneetjes aan mijn schaar. Ik vind het zulke superaccessoires van mijn naaigerei. Als je last hebt van dat de spelden naar je magneetjes getrokken worden, dat gebeurt vooral met lichte stoffen, dan moet je de spelden haaks in de stof spelden, dan heb je er geen last van. Ècht super!! Uiteindelijk heb ik alles netjes geknipt. Ik moet alleen nog de voering knippen, maar dat gaat me qua tijd niet meer lukken, want inmiddels is het al riant in de middag, en om drie uur is de start om alles op te ruimen.

Ik ga mijn spullen uit de bak kieperen, want er zo bij ploppen gaan niet ècht lukken, want dan krijg ik de deksel nevernooitmeer dicht. Wat een berg heb ik eigenlijk wel niet bij me. Uiteindelijk na een kwartier puinbakken zit alles netjes in de bak en kan ik de machines gaan inpakken.

Eva is inmiddels ook klaar en als zij haar spullen heeft gepakt brengen we de spullen naar haar auto. Er gaat nu stúkken minder mee, dus het is zo gepiept. Daarna worden de vloeren geveegd, stoelen op tafel gezet, pootjes van de stoelen pluisjesvrij maken. Als ik eigenlijk meer in de weg loop dan nuttig ben, breng ik mezelf naar het andere gebouw, of ik daar iets zinnigs kan doen. Dus voor de laatste keer hup vest aan sjaal om!! en naar het gebouw lopen. Hier wordt ook druk gewerkt. Leeghalen van ijskasten, rekken met eten. Geveegd… ik zet wat stoelen op tafels, maar de er kunnen niet zoveel stoelen op tafel gezet worden, omdat de stoelen niet op hun kop gezet kunnen worden, dus het is even een gehannes.

Bij thuiskomst de jurk op de paspop op de foto gezet… de ruiten lopen mooi door, alleen boven op de rug iets minder fraai, maar dat is niet anders…

Twee halve tafels worden uit elkaar gezet, omdat ze zo van oorsprong ook stonden. En dan ineens blijft een husje aan dames over, en er wordt gevraagd of we nog een laatste bakkie leut doen om het naaiweekend af te sluiten. Alle dames hebben daar wel oren naar en gaan richting de hoekbank terwijl de waterketel op wordt gezet. We kletsen gezellig na, ook over serieuzere dingen, zoals het naderend eind van Sancho, want daar moeten we realistisch over zijn… Zonder Bestuur kan er geen vereniging zijn… In maart hebben we de ALV met eerst een bezoek aan de lapjesmarkt, daar heb ik veel zin in, en ik hoop dat er toch nog dames zijn die zin hebben om een Bestuursfunctie te bekleden.