Chocoladecake Boeknbeesten-meigsjesmiddag...

... met Barbie in een Modesprookje. Sinds vorige week maandag heb ik met m'n jongste elke week een speciale meisjesmiddag, omdat ze een paar keer uitgeloot was van de Boekenbeestenclub van de Brede School. Op zich hebben we elke week wel meisjesmiddag, maar nu is het op een vaste dag. Een vaste dag lukt namelijk sinds driekwart jaar niet meer zo goed, omdat de oudste twee ook zo'n middag hebben, maar die hebben steeds wisselende roosters. Maar vandaag dus nummer 2! Ze wilde graag de film van Barbie zien over een modehuis en die lag vanaf zaterdag al klaar op mijn werktafel, zodat ik het absoluut niet zou vergeten. Hoe kan ik dat nou vergeten? Hoewel ze heeft wel veel Barbiefilms en ze zijn allemaal roze, ik zou ze natuurlijk wel door elkaar kunnen gaan halen.

Zaterdag had ik met haar al overlegd wat we gingen doen. Ik wilde gaan "kokkerellen" oftewel: Ze ging lekker bakken. Wát het wordt maakte haar niet uit, als er maar chocolade in zit vindt ze alles best. Chocoladecake ging het worden, versierd met witte chocoladebolletjes. Uit school direct de oven aangezet en de dame ging alle benodigdheden pakken. Ik hoefde alleen maar de ovenschaal te pakken, omdat ze daar gewoonweg niet bij kan. Ik controleer of ze niet te veel water pakt, ik kijk en verder maak ik kiekjes.  De dame ploft de cakemix in de kom, giet er water in, roert, likt de spatel af, vet de ovenschaal in en vult de ovenschaal met de mix en schuift hem even later in de oven. En dan.... de kookwekker, wordt zorgvuldig ingesteld en mee naar boven genomen, waar we prinsheerlijk met een bekertje limonade. De freule met rietje ik zonder, naar de film van Barbie gaan kijken. De films van Barbie wordt boven gekeken, zodat haar oudere broer en zus daarvan gevrijwaard blijven, hahaha, en hun huiswerk kunnen doen. 
Ik heb hem nog niet gezien.... ahum, tiende keer geloof ik....

Zodra het belletje gaat, springt ze op alsof ze gebeten wordt en rent naar de gang, rent terug om de film op pauze te zetten en roept "mama, kom!...kom!.... De cake...". Ik vlieg natuurlijk flitsend van het bed, ahum... Ik was een beetje soezelig geworden van het zonnetje... niet dat ik lag te pitten, maar het scheelde niet veel. Dus hup naar beneden, ovenhandschoenen aan, onder begeleiding de ovenschaal uit de oven gevist en op het fornuis gezet, want op het aanrecht is niet zo'n goed idee, die is van kunstof... dus! De dame pakt een plankje, ik pak het mes en taartbordjes. Ik keer het gevaarte wel om, want de ovenschaal is van best wel zwaar glas... Dus plof, gekeerd, hij loopt een deuk op in het midden, maar dat boeit niemand iets, toch? De dame gaat gelijk met het mes zagen en maakt stevige plakken. Brult naar haar broer en zus.... "Jullie ook?". Ze krijgt "JA" in koor terug. De cakeplakjes worden versiert met witte chocoladebolletjes en de taartvorkjes legt ze er ook bij. Ze brengt de bordjes naar haar broer, en haar zus en wij gaan met ons bordje naar boven om de rest van de film te zien... 

We ploffen op bed en ze zet de film weer aan. De chocoladecake is heerlijk, zeker nu die zo warm is. Mjammie, ik maak gauw een foto voordat 'ie weg is, want lang doen we er niet mee hoor. Vlak voor het einde van de film moet ik met broer en zusn weg naar de Orthodontist en ik heb me toch een zin... ik ben juist zo lekker relaxt in het zonnetje en nu moet ik in de auto het drukke verkeer in. Want iedereen is nu onderweg naar huis. We hebben een afspraak om half zes, dus SPITS-uur... grrr alle stoplichten op rood. Iedereen heeft haast om de snelweg op te gaan en daar moet ik hélemaal niet zijn, maar ik moet wel langs die lange rij, linksaf, naar het centrum.

Mijn ontspannen ik gaat gelijk pleitte, de twee grote lummels moeten wel lachen om zo'n foeterende moeder, die het maar stom vind dat iedereen op hetzelfde tijdstip nodig vind om de weg op te gaan! Dat zeggen alleen maar moeders die juist zo lekker rozig van ontspanning een filmpje aan het kijken waren en een chocoladecake aan het snoepen waren met hun jongste spruit. Weer ben ik blij dat ik thuis werk. Ok, het geeft geregeld een zooi en chaos, maar ik ben er wel altijd voor de kids of voor onverwachtse toestanden.

En.... en dat is héél belangrijk, ik kan natuurlijk ook altijd pakketjes met leuke stofjes in ontvangst nemen. Elk nadeel heeft z'n voordeel toch?? Binnenkort twee enveloppen(pjes) met bandjes..... leuk, leuk, leuk... kijk, dat is nou leuk als je thuiswerkt. Kan je voor de brievenbus gaan liggen om te kijken of het binnenkomt. 

Zie je het al voor je... ik... op m'n achterste... op de mat... met speldenkussen en allerlei onderdelen proberen een jurkje in elkaar te spelden, totdat de PTT-post is langsgeweest. Oeps, het is geen PTT meer, maak het uit. Ik ben weer lekker ontspannen!