De jongste is vandaag weer het feestvarkentje... Vandaag heeft ze eindelijk haar kinderfeestje. Er zijn rond haar verjaardag zoveel verjaardagen en dus verjaardagsfeestjes, dat wij het altijd een stukje doorschuiven. Wat een mazzel met het weer vandaag. Vanochtend na het optutten en zes rozen in haar haar te hebben geplopt, en twee in de mijne, opdracht van de jongedame. Jarige Jetten zijn de baas, hè! Om 10 uur begon de party. Negen kindjes kregen bij binnenkomst gelijk een feestmuts van haar op hun hoofd. De kinders lopen nieuwsgierig naar binnen en zien de eettafel helemaal vol staan. Er staat lekkers, maar ook met toiletpapier, een keukendoek, een handdoek, ceintuur, sjaal, touw, spijker, lege fles, teiltje, lepels, bolletje wol, pannen en aardappels e.d. Ze hebben geen idee wat dat nu toch allemaal te betekenen heeft. Nadat iedereen binnen is en een plekje om te zitten heeft gevonden, krijgen ze een pakje met drinken en wat lekkers erbij. Ik zou een chocoladetaart bakken, maar dat leek met al die spelletjes met snoep en patatjes voor later een beetje te veel. De smurfen doen hard hun best om iedereen te laten hippen en heen en weer te laten wiebelen. Het is een cd die het feestvarken heel veel draait en ze brult alle liedjes aardig mee.
Rem roept ineens "Zó, zullen we in een kring op de grond gaan zitten!". Alle kids ploffen op de grond, rondom de freule is het krap zitten en aan de overkant is het zeg maar leeg. Er wil nog een kindje tussen en prompt staat de dochterlief op en gaat aan de overkant zitten en ineens is de kring goed verdeeld. Rem legt een dobbelsteen neer en verteld, dat als je een 6 gooit, je een cadeautje aan de jarige mag geven... Allemaal gespannen snoetjes of de dobbelsteen wel doet wat ze willen dat het doet. Even later is ze ijverig aan het uitpakken, strikken apart leggen en de cadeautjes aan het bewonderen. Wat is ze verschrikkelijk verwend... met allemaal superleuke cadeautjes. Oorbelletjes, haarspeldjes, mooie pen en een cadeaubon met hartjesboekje en zingende bloem. Een vogelhuisje om in elkaar te knutselen en te beschilderen. Tekenboekjes om kleding te ontwerpen, briefpapier, een popje met kleertje en kledingkast en nog een mooi schrijfsetje...
Rem pakt twee toiletrollen en roept "Twee vrijwilligers graag!". Tien vingers schieten de lucht in en Rem plukt er twee uit en geeft hun een toiletrol en zegt "Jullie gaan mummies maken... Wie wil er een mummie worden". Acht vingers vliegen de lucht in. Twee kinderen springen op en die zijn de "pineut". IJverig worden de mummiemakers aangemoedigd, iedereen zit op de bank te roepen en aanwijzingen te geven... een gejoel van de jawelste... Het is een grappig gezicht, de een is heel secuur de toiletrol af aan het rollen om een kindje heen en de ander, zoeft als een tornado om een kindje heen. Het blijkt verrekte lastig te zijn als je toiletpapier "breekt" weer een nieuw beginnetje te maken, maar uiteindelijk hebben we elke ronde twee mummies staan. Sommige zijn na zo'n "tornado" flink draaierig.
Uiteindelijk is er van de vloer niet veel te zien en de berg met toiletpapier krijg ik niet eens op de kiek... dit is dus een gedeelte van de "toiletpapierhoop". Rem roept "Kom pak allemaal een berg toiletpapier voor in de papierbak" en hup in nog geen tien tellen is de berg verdwenen en zijn de laatste twee meisjes de restjes aan het verzamelen en is de vloer weer zichtbaar.
Als ze weer binnenkomen met z'n allen kijken ze Rem vragend aan van "Wat gaan we nu doen?". Rem zegt "We gaan de knuffeldans doen". Ik zie een heleboel vraagtekens verschijnen. Rem vraagt aan dochterlief of ze een knuffel wil halen en ze haalt haar beertje waar ze altijd mee slaapt. De smurfen worden even heel hard aangezet... het is dus de bedoeling dat tijdens de muziek de beer van de één na de ander wordt doorgegeven en dat zodra de muziek stopt diegene die het beertje heeft af is en een snoepje mag halen... Nou, dat is toch niet echt een straf toch? De eerste ronde gaat nog heel rustig, maar telkens als er een kindje af is worden ze steeds fanatieker... Rem staat met z'n rug naar de kinders toe, zodat hij "blind" de afstandsbediening bedient. Ik ben "scheidsrechter" en op de tel dat ik niets hoor, dan is diegene met knuf de "pineut". Daarna gaan we aardappellopen. Ze moeten met een dessertlepeltje een aardappel naar de andere kant van de woonkamer brengen, zonder hun andere hand te gebruiken. Valt de aardappel dan moeten ze opnieuw beginnen. Twee ploegjes van 5 kinders lopen heen en weer en er wordt fanatiek aangemoedigd. Uiteindelijk liggen er bij ieder 5 aardappels in het pannetje.
Daarna wordt er een keukendoek op de grond gelegd met daarop een teiltje met water... ze mogen allemaal een ingepakt snoepje pakken en moeten op hun knietjes voor het teiltje gaan zitten met hun handjes op hun rug. Sommige snoepjes zijn behoorlijk eigenwijs en schuiven steeds naar de rand van de bak en dan is 'ie gewoonweg ongrijpbaar... maar allemaal hebben ze hun snoepje "gevangen". Daarna snoet afvegen met de handdoek en dan is de volgende. Ze staan allemaal zo keurig in een rij te wachten... zo'n komisch gezicht.
Daarna gaan ze "spijkerpoepen". Bij het woord spijkerpoepen schiet de een na de ander in een giebellach, want "Dat kan toch niet!". Er wordt een ceintuur omgedaan met een draadje wol met spijker eraan en die moeten ze in de hals van de lege fles wijn mikken... Er wordt heel wat naar achteren gekeken, en sommige kweken een aardige holle rug, totdat dochterlief aan de beurt is en naar voren bukt en ploep in 5 seconden die spijker erin plopt. Daarna gaat iedereen voor de voorwaartse buiging. Het werkt super, de een na de ander zit onder de 10 seconden.
Jip we gaan snoephappen op het droge. Het zou eerst koekhappen worden, maar ik er komen nog patatjes aan... en dat is dan net een beetje te veel. Dus het wordt spekkiehappen. Ik heb de spekkies met een borduurnaald met wol doorboord en ze aan een waslijn vastgeknoopt, op verschillende hoogtes, want er zit behoorlijk wat lengteverschil tussen de kindjes. Er wordt ijverig een sjaal om de hoofden gewikkeld, er wordt nog net geen gluurtest afgenomen, maar dat scheelt niet veel. De blindemannetjes of eigenlijk dametjes en één mannetje worden van links naar rechts gestuurd en er staat zelfs eentje bijna met z'n neus tegen de spiegel, omdat het niet meer te verstaan is. Uiteindelijk heeft iedereen een spekkie te pakken.
Nadat het snoephappen is afgelopen, worden de frituurpannen aangezet en wandelen de kinders naar buiten, even in het zonnetje schommelen in de tuin. Het is zulk heerlijk weer dat ze niet eens een jasje aanhoeven... ze hebben het ook zo warm van alle spelletjes en het aanmoedigingen...
En nu... ben ik een beetje... afgeknoedeld en ga ik ikweetnieten... dat is ontzettend lekker, gewoon ikweetnieten. Dan ga ik in een lekkere stoel zitten... wat drinken erbij... televisie of muziekje mag ergens wel aanstaan, maar kijken en/of luisteren doe ik niet. Dan ga ik lekker ikweetnieten... als iemand me vraagt wat ik doe is het 'kweetniet. Mijn gedachten buitelen, maar dat kan ik niet volgen en dat probeer ik ook niet (niet meer, hè, heb het vroeger wel eens geprobeerd, maar dat is gewoonweg hopeloos). En na een uurtje ikweetnieten ga ik waarschijnlijk "kleuteren" met een schetsboek en ideetjes neerkladderen... zálig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten