Pagina's

donderdag 31 maart 2011

Het reclamepauzeblokje-rokje.... is af!


Hij is af.... en zit bíjna perfect! De taille is 'ie ietsjes te ruim. Nou... hoe vind je die! Het rokje op de paspop nu lijkt te lang, maar de paspop heeft een wat dunnere taille. Het is dus ietwat uit verhouding. Ik zal binnenkort op jacht gaan naar een bijpassend tricotje voor een shirtje. Ik denk dat de donkere tint blauw het mooist er bij zal staan. Daarna kan ik het totaalplaatje met mezelf erin laten zien. Ik ben dan ook héél benieuwd hoe het zal staan. Zoals ik hem nu aan heb/had, met m'n zwarte laarzen eronder, tja het is p...weer vandaag, m'n zwarte truitje daarboven, met driekwartsmouwen, is ècht om te gieren, géén potje. Het slaat als een tang op een varken. Jongste dochter heeft het rokje volledig goedgekeurd. Ze vind het een mooi stofje en vooral mooi van kleur. Het modelletje vind ze mooi bij me staan, dus zij is al 100% tevreden. Ook Rem knikt goedkeurend naar het rokje, dat zijn er al twee!

Ik kijk nu meer zakelijk naar hóe de rok zit. Hoe de lengte is, of er ergens bij de heupen plooitjes zitten of blijft hangen. Maar nee, hij zit als gegoten, behalve bij m'n taille daar is het iets te wijd, maar dat is vergeleken met vroegere projecten te verwaarlozen. Dus eigenlijk is de rok héél goed gelukt... en voor herhaling vatbaar. Maar ik moet het totaalplaatje nog even voor me zien en dat gaat natuurlijk met een leuke pump en bijpassend shirtje wat makkelijker. Dat komt natúúrlijk door het stofje, want eerlijk gezegd, als dit een marineblauw uni-stofje was geweest had ik het wèl geweten. Dus dat ik het even niet weet geeft niet. 

Anders is het ieder geval een goed gelukt proefkonijn. Ha, nee hoor, ik ga er voor dat 'ie in mijn kast komt te hangen en niet als schaduwklant of kastvulling! Ik heb de plooitjes een 4cm. in het voor- en achterpand ingestikt, dat is bij het patroon niet, maar ik weet dat dat bij mijn figuur mooier staat. Ik heb de zoom van de rok afgewerkt met satijnband en de onderrok met een glad rolzoompje. Ik moet hem alleen nog even opstrijken, want dat ben ik vergeten.

Ik heb me vanmiddag al weer op een volgend project gestort, een ècht zonnig projectje. Een jurkje lijkt me wel een goed plan. Het stofje heb ik al in huis of eigenlijk stofjes, want het wordt het ene of het andere stofje. Net hoeveel stof ik nodig heb, en dat weet ik eigenlijk nog niet. Ik heb het stofje twee jaar geleden gekocht met een cadeaubon, die ik toen voor mijn verjaardag heb gekregen van mijn schoonzusje en zwager. Ik wist precies wat ik ervan ging maken, een zomerjurkje, en ik zou het binnenkort wel laten zien. Ahum, het is nu bijna twee jaar later en het stofje ligt keurig netjes gewassen en al in mijn kast de ruimte bezet te houden. Ik weet alleen niet of dit stofje groot genoeg is, want wat ik van plan ben kost nogal aardig wat stof. Nee geen rimpelstroken en roezels hoor! Ik heb het hetzelfde stofje ook in een andere kleurstelling. Dan is het niet oranjerood met marine en wit, maar zachtgrijs met marine en wit. Op zich is het niet fel en vrolijk gekleurd.... maar het hééft kleur.... en bloemen! Kijk en dat is toch wel weer een uitdaging... ik ben benieuwd hoe het wordt... het zal ieder geval een lekker luchtig jurkje worden. Ik weet alleen nog niet of ik het met een driekwartmouw maak of met een kort mouwtje. Ik wil het namelijk vaker dragen dan een paar weken in de zomer. Dus dat wordt nog een potje ienemienemutte... Ja, ik moet toch wat te twijfelen hebben... maar deze keer niet over de maat!

Knippen in een heel uniek mooi lapje... aiaiai


Mijn driedelige spijkerpak + rokje-project maakt nu niet echt scheutige vorderingen. Nu komt dat ook wel door dat getwijfel over maten en al die paspelzakken en technische zaken. Maar het doorslaan schiet nu niet bepaald op, is geen leuk karweitje en doe ik dus bij voorkeur niet achter elkaar. Hoewel dat eigenlijk wel een stuk snuggerder zou zijn.... Maar dat ben ik dus niet! Wel tussendoor een broek gemaakt in de maat van het bovenstaande pak en ... te groot! Weten we dat ook weer. Maar gisteren werd ik geïnspireerd en kreeg ik ontzettende zin in een rokje... door Yvonne van het blog Haivon. Zij heeft gewoon lekker in de reclamepauzes van "Project Runway" een rokje gemaakt... Kijk dat vind ik wel héél leuk, dat kietelt de vingers en actiefaxie-gevoel... Ik wil dat ook wel... Hoeft niet persé binnen de reclamepauzes ook af hoor, maar wel ongeveer, hè. Ik heb een rokpatroontje uitgezocht uit de stapel van mijn salontafel... niet te veel keus, maar wel genoeg. Een hele grote stapel betekent namelijk dat ik alleen maar aan het kijken ben, en dat kan ik úren volhouden. Ik roep dan steeds, deze is leuk... en deze, nee deze is nog leuker... o, deze is leuk en die, maar dan wat langer... hoe vind jij die??... mwah is denk ik niets, hè, knotsknieën en dat soort opbeurend geleuter. Bla bla bla blie bla bla... Je kent het waarschijnlijk wel. Nu, zo gezegd, zo gedaan. Binnen een kwartier een halfwijd rokje gevonden, perfecte lengte net over de knie (of zoiets). Heel simpel met een paar plooitjes, heupstuk,  blinde rits. Je kan kiezen wel of niet voeren, ik doe de gevoerde versie, want dan valt de rok mooier. Lapje gezocht, een fuchia roze zijde met groen katoen bloemen geborduurd. Nu hoor ik je denken... ik zie blauw met turquoise en goud op de foto hierboven.... Ja, dat klopt... het ging er namelijk niet uit. De rok was nèt iets te wijd. Grrrrrrr, dat heb je al je een grote voorraad hebt, dan klopt er altijd wel iets niet wat je uit de stapel trekt. Het is te dik, te dun, te slap, te stijf, te weinig of véél te veel stof. Zucht..... lapje retour gestuurd en een ander stofje gepakt, zonder mutsen tien tellen later, hè! Een katoentje, drie maal raden van wie ik het heb gekregen... van mijn moeder. Volgens mij heb ik het al eeuwen in de kast, minstens 15 jaar! Maar ik wist nooit goed wat ik er van moest maken omdat het stofje zó apart is en zo uitgesproken is, dat ik gewoon nooit de lef had te bedenken dat ik er in rond zou lopen.... 


Hoezo stom... tja..., maar, en daar komt 'ie weer, ik werd deze week óók nog geïnspireerd door een ander blog.... Ja! Van Claire van het blog Haken en meer zag ik zóveel vrolijke rokjes en kleurige sieraden. Ja, daar werd ik helemaal vrolijk van. Ook nog met adresjes waar je dat soort vrolijks kan kopen. Nu ben ik normaal nogal van de eenvoudige snit, met uni-stoffen, wel met opvallende sjaal c.q. sieraad en dito schoenen. Qua tinten veel zwart, antraciet, marine, wit met her een der een knal ertussen van turquoise, paars, dieprood en fuchia... Maar op mijn turquoise suède jasje na, zijn alle kleuren eruit, omdat ik  die kleding vorig jaar eruit heb gekieperd (te groot). Volgens mij mag er nu wel eens een frisse wind door mijn kledingkast waaien en dan vooral een fleurige en vrolijke. Ik werk al 11 jaar niet meer op kantoor... Ik ben niet meer verplicht mantelpakjes te dragen, hoge hakken, lippenstift op en haar omhoog (dat was in mijn advocatenkantoortijd, héél lang geleden). Ik ging op platte schoenen met de fiets, dan trein en tram naar Scheveningen naar het advocatenkantoor "De Brauw en Westbroek", inmiddels heet het anders, maar eind jaren tachtig werkte ik daar. Vlak bij kantoor op de Scheveningseweg gingen mijn platte schoenen in m'n tas en mijn hakken eruit en hup aan mijn voeten, zie je het voor je! Dat type kleding staat me nog steeds mooi, maar ik ben toe aan wat anders... maar wát vind ik mooi bij mezelf staan... èn niet onbelangrijk voel ik me kiplekker in! 


Prints, zoals hierboven, heb ik eigenlijk nooit. Die heb ik altijd gemeden, vond het altijd stom staan of ik voelde me er niet lekker in. Dat heb ik ook met roezeltjes, kantjes en pofmouwtjes, wie weet wat ik binnenkort nog uit ga proberen. Het kan aan de printjes liggen, maar ook aan mezelf natuurlijk. Behalve een streepje, ruitje of stipje dan, natuurlijk ton sur ton of een combi met wit, dus ik ben nu zéér gewaagd bezig... De kleur is nog steeds redelijk rustig, vind ik eigenlijk, maar de print....  jaaaaah.... da's wel wennen denk ik zo. Ik heb nog een flinke lap over... Maar ik laat me vandaag niet leiden door het formaat lapje, want anders gebeurt er helemaal niets. Van het restant maak ik een mooi glad jurkje of zo... Op het rokje, zie modelletje hiernaast uit de Knip Mode 2/2011 model 22, maak ik dan een shirtje... als ik het kleurtje blauw kan vinden... maar dat móet denk ik wel lukken. Gewoon een eenvoudig aansluitend shirtje met een driekwartsmouw lijkt me wel wat. Het rokje is uitgeraderd, deze keer in maat 38, en geknipt... 's middags, je had me moeten zien zweven met die schaar boven de stof.... en ineens hup "knip", kon ik niet meer terug. Ik voelde mezelf de drempel overgaan. Na de eerste knip was het over hoor, kan het niet meer aan elkaar plakken, hè. De rokbanen zijn vanavond geplooid, stukje ingestikt en zitten aan de heuppas. Nu moet ik nog de blinde rits er in zetten, de voering, de rok zomen en afwerken met satijnband.... Nou geen slechte score op een avondje tussen de film "De mummy returns" door! 

Alles is UWYH, dus dat is  mooi meegenomen, weer een halve centimeter (!!!) minder stof in m'n kast... schiet lekker op.

maandag 28 maart 2011

Boekenbeestenmiddag met rabarber



Het was vandaag weer meisjesmiddag á la Boekenbeesten. Aangezien ik in de lappenmand zit/lig/hang heb ik gekozen voor iets rustigs, waarbij ik niet zoveel hersens c.q. bewegingen hoef te maken. Ik heb momenteel een ontzettende hoofdpijn, een combi van migraine (ben ongesteld grrr), gelukkig bestaat er Maxalt, en een voorhoofdsholte-ontsteking met een gezellige blaf in de vorm van astmatische bronchitis en dat zorgt voor klappen op m'n hoofd bij elke blaf die ik produceer. 


Mijn spieren in mijn benen vertellen  ook dat ik niet goed op mezelf heb gelet en ik heb het ijskoud, maar heb geen koorts (gelukkig). Ik kreeg ook nog eens op m'n kop (fijn!), omdat ik te veel gedaan heb (dûh, dat wist ik nog niet!) en Rem heeft daarnet "bevolen" dat ik een kuur Amoxicilline naar binnen moet schuiven de aankomende week en de huisarts was het daarmee eens.... Oké baas! 


Dus jongste zorgt zelf voor de actie en ik zit er braaf bij. Ze wil dolgraag met potten en pannen aan de gang en dat kan ze vanmiddag. Hoewel het maar om één pan gaat, maar het is het idee, hè. Ze pakt een schort van mij en hangt hem om haar nek en hijst het een kilometer omhoog. Ik bedenk ineens dat ik haar oude schortje te klein vond en die weg heb gedaan, want die bedekte niet veel kleding meer. Ik moet dus eens een nieuwe bakken. Daarna pakt ze de spullen die ze nodig heeft en gaat de rabarber snijden met een best wel groot mes. Even later trekt ze er een stoel bij, want ze is net ietsjes te klein om lekker te snijden. Weer even later vindt ze het mes onhandig groot en pakt een aardappelmesje... maar die legt ze even later weer weg, want die is bot (hint, koop een nieuwe mama!!). Ze gaat weer aan de gang met het grote mes en even later heeft ze een bak vol met gesneden stukjes rabarber. 


Ondertussen kwebbelt ze heel wat af over dat ze woensdag naar een dierenwinkel gaan met school, en ze daarom geen gym heeft. Dat ze morgen maar liefst 3 juffen heeft. Ze begint met de juf die ze normaal op donderdag en vrijdag heeft, daarna heeft ze een uurtje haar eigen juf van dinsdag en daarna de juf die remedial teaching geeft. Haar eigen juf (die van dinsdag, ja ja, ik moet het wel goed vertellen, hè) moet naar de babydokter. Voor controle hoor, zegt ze er snel achteraan. Dat is altijd prettig om te weten! Daarna vertelt ze dat ze weer nieuw huiswerk mee heeft gekregen en dat ze mooi schrijft. Nu is dat ook zo, want ik kan haar "pootje" uitstekend lezen. In tegenstelling tot de heren hier in huis. De een maakt overal dezelfde letters van en moet je maar gissen of het de o of u is en of het de r of een n  is enzovoorts. De ander knijpt z'n letters zo fijn, dat het gewoon hanenpoten zijn geworden. 


Ik geef haar een grote pan en die vult ze, al kwebbelend, met water, maar ineens kijkt ze bezorgt "Mama, is het genoeg? Mag de kraan uit!" Ik roep snel "Ja, hoor!" en de dame gaat op haar tenen staan om de kraan uit te zetten. Dan kieper ik wat water uit de pan en ze kiepert de stukjes rabarber in de pan. Ik sjouw de pan naar het fornuis en mag de dame op het knopje drukken voor de vonk zodat het vuur aangaat. Dat vind ze wel héél erg spannend en ze is blij dat het de pit hélemaal links is. Toch schrikt ze als het vuur aangaat. Nu vind ik dat helemaal niet erg, dat betekent dat ze voorzichtig zal zijn bij het fornuis! Daarna is het wachten totdat het kookt, want dan kan het daarna zacht gezet worden. 


Even later bedenk ik me dat er ook nog suiker in moet, want ander krijg je zure gezichten aan tafel. Ze pakt ijverig de suikerpot en gaat er schepjes indoen, maar als ik zeg dat ze beter de suiker er in kan kieperen is dat niet tegen dovemansoren gezegd....hahaha. Ze pakt de pot bij de lurven en zwiept met het schepje flinke sloten suiker in de pan.... Haar handje is net groot genoeg om de pot zo beet te houden... als ze hem neer heeft gezet ontsnapt er een zuchtje bij haar... Ik vraag waarom ze nou moet zuchten en ze zegt dat de pot wel zwaar en héél groot was en ze blij is dat hij niet in de pan is geplonsd. Dus ik "Ooooo, da's niet erg, dan vissen we hem er gewoon weer uit en zit er genoeg suiker in de rabarber". Ze grijnst van oor tot oor en zegt "Wel een fijn idee dat de suikerpot in de pan mag vallen mam!". 


Daarna wordt het wekkertje  gezet en is het afwachten geblazen. De dame gaat in tussentijd de "Pompoen" lezen en ik plof ook gezellig neer. Rem gaat strakjes koken, andijviestampot met spekjes en jus dus ik hoef verder niks meer te doen dan het wekkertje in de smiezen te houden, makkie!! Als het wekkertje is gegaan bekijken we de rabarber, ze vindt het maar een zooitje in de pan. Ik vind dat we het wekkertje nog een keertje moeten zetten, want niet alle stukjes rabarber zijn "los". Na de tweede bel is het goed en gaat het vuur uit. 


Ze mag de rabarber in een schaaltje doen en het proeven. Ik ben héél benieuwd. Op zich moet ze van mij wel steeds dingen uitproberen, maar dit is iets wat ik niet geregeld maak, dus ze vergeet steeds wat het ook al weer was... gna gna gna. Ze doet drie schepjes in het schaaltje en neemt even later een hapje met haar ogen dicht! Vervolgens steekt ze haar tong uit van "Blll, niet lekker!". Ik krijg het schaaltje toegeschoven zo van "Mag jij verder opeten!". Nu heb ik daar totaal geen bezwaar tegen. Ze meld als ik het aan het opsnoepen ben nog wel even: ik wil dit best nog wel een keertje maken hoor, voor jou, maar ikke hoef niet! En ik lig onder de tafel van het lachen!

woensdag 23 maart 2011

Jurkje Ivory vind ik zo leuk met dat hartjesbandje...


Wat een leuk jurkje was dit om te maken. Het was even passen en meten om alle jurkjes uit de lap stof te knippen. Maar na een uurtje passen en meten heb ik de bovenlaag van de jurkjes eruit gekregen. Het beleg heb ik van een rood ruitje geknipt en dat maakt het eigenlijk juist zo leuk. Dat ruitje geeft de knoopbanden op schouders een extra accent. Als de banden op de schouders zijn geknoopt lopen twee soorten stofjes vrolijk door elkaar. 

Het leek mij fijner om alleen een belegje te doen en het jurkje geen volledige voering te geven. Het is natuurlijk wel een leuk effect als er een rood ruitje onderuit piept, maar het jurkje is ècht als zomerjurkje bedoelt. Dus één laagje van het lekkere luchtige en zachte stofje. De zoom van de rimpelstrook is aan de binnenkant afgewerkt met satijnband, dat zorgt er ook voor dat de strook mooi blijft "staan". Boven de rimpelstrook heb ik het hartjesband van Kleurenmix gebruikt. Het is een heel mooi smal sierband, dat net zo soepel is als een stofje. Dat is vooral ook fijn als je het, net zoals ik nu, in een lichte ronding moet stikken. En dat gaat perfect,  het laat zich mooi glad stikken, nergens plooitjes, en het is qua kleur heel mooi. Ik heb het expres met een rode klein zigzagje vastgestikt. Ik begon netjes en keurig een bandje te stikken in hetzelfde kleurtje garen en een keurige rechte steek. Maar toen ik bijna rondom was en het zag, dacht ik "Nee, in mijn hoofd ziet het er anders uit". Dus volledig uitgehaald en wat testlapjes gemaakt met het bandje... en het moest een zigzagje worden, als sieraccent en knalrood. Ineens was het goed. 


Jongste vind het een supervrolijk jurkje en het stofje vindt ze heerlijk zacht aanvoelen. Ik heb in haar haar, van een restantje ruitjesstof, een bandje gefröbeld en ik moest beloven dat ik van de restjes mooie haaraccessoires ga maken voor in haar haar. Ze is dól op rood en dol op ruitjes en stipjes, dus ik weet wat ik binnenkort ga doen!

En nu ga ik lekker naast m'n oudste languit op m'n bed liggen. Hij gaat zo naar bed, maar we kwebbelen nog even na en dan gaat meneertje tukken. En ik? Ik ga met de kastdeuren open m'n lapjes bekijken vanuit m'n bed en ga goed "luisteren" welk lapje mij roept om morgen de schaar in te zetten.

dinsdag 22 maart 2011

Fikkie stoken


Vanmiddag bedacht ik ineens toen ik buiten in het zonnetje op de tuinbank naar de vuurkorf zat te staren dat het al héél lang geleden was dat we die gebruikt hadden. Aangezien het 's avonds best wel flink afkoelt leek het mij wel leuk om marshmallows te maken boven de vuurkorf. Ik gelijk een mailtje gestuurd naar Rem of hij voor de marshmallow-dingen kon zorgen en of hij ook zin had in een potje vuur maken in de tuin. Nou meneer vond het gelijk een superplan, dus dat was geregeld. Toen Ukkepuk begreep wat we gingen doen stond ze gelijk te springen in de tuin, dus die stond ook in de startblokken. Rem had nog een late telefoonafspraak dus zoonlief heeft vanavond gekookt, Rem stond stand-by voor de eventuele hulp en gewoon om gezellig te babbelen c.q. wachten op de telefoon. Nadat we heerlijk gegeten hadden ging Rem gelijk de tuin in, want anders wordt het te laat voor de jongste. Het begon schemerig te worden toen het vuur flink begon te branden. Het was af en toe wel een twijfelachtig vuurtje, want één blok hout was niet droog genoeg en produceerde af en toe een soort roetwolk.


Ik stink momenteel drie uur in de wind en ruik als een oude schoorsteen, hahaha. Rem had 's middags van een collega een recept gekregen voor marshmallows-special. Dat betekent twee kaakjes met zo'n chocoladelaagje en daartussen de marshmallow, naar amerikaans recept een Dubbeldekker! Ik vond het zoals Rem het uitlegde maar een twijfelachtige combi, maar het smaakte verdraaid lekker. Even later zijn we naar binnen gegaan, want er kwam nog chocolademelk aan, ik neem altijd anijsmelk. Daarna is het bedjestijd voor de jongste. Het klinkt een beetje winters, maar het was fris buiten en dan gaat een lekkere warme mok er altijd wel in. Er waren nog wat van die snoepdingen over, maar ik geloof niet dat ik die nog op krijg, het is namelijk nogal een zoet goedje. Ze liggen prima op de tafel als decoratie.




P.S.: ik ben het hartjesband van Kleurenmix al aardig aan het wegwerken. Het kleurt zo vrolijk, zo leuk. Ik maak het bandje vast met een knalrode zigzag en ik wist niet dat dat zo'n leuk effect zou worden. Ik was namelijk eerst bezig keurig netjes in de kleur van het bandje een net gewoon recht stikseltje te stikken, maar ineens dacht ik, toen ik bijna rond was, hè... Nee... het moet anders. Dus héél dat bandje los getornd en weer opnieuw, maar dan met een knalrode zigzag. Een heel smal zigzagje, net zo petieterig als de kleine hartjes en boem. Perfect! Het accentueert het bandje juist heel mooi. Ik ben helemaal happy! 

Ik heb maar liefst 4 dagen gespijbeld


Sinds de doos donderdag naar Duitsland is verzonden heb ik lekker zitten rommelen... Ik heb in mijn kast zitten herinrichten. Wat lapjes van links naar rechts geschoven. Wat beter verdeeld en beter soort bij soort verdeeld... Er ontstaan gelijk wat duidelijkere gaten in het privé gedeelte, hè, hè eindelijk. Ik heb wat zitten tekenen en wat zitten rommelen achter de naaimachine om een ideetje uit te proberen. Ik ben er nog niet... maar het wordt wel wat. 

Zaterdag stond ik 's ochtends om 09:00 uur al beneden in de tuin te rommelen. Rem was net naar het grof vuil gegaan het een en ander wegbrengen, wat achterin de tuin was neergeploft. Rem had zin om de tuin op te schonen, nou dat was nodig hoor. Ook al ruim je in de herfst de bladeren op, er komen toch altijd weer nieuwe in de tuin. Ook het onkruid was al aardig aan het groeien en aangezien middelste haar schattige konijntje overdag nog niet buiten zijn konijnenvilla rond hobbelt en rond knabbelt komt dat al weer aardig te voorschijn. En zoveel plek voor onkruid hebben we niet eens. De jongste komt ook helpen en gaat de kieren tussen de tegels leeg te schrapen en haar zus neemt het af en toe over. Alles komt van z'n plek en wordt schoongemaakt, behalve de grote eettafel met Belgisch hardsteen, dat ding is niet te tillen! Middelste maakt ook gelijk de villa van onder, naar boven, van links naar rechts en ook nog van voor naar achter schoon. Hij wordt ook nog even verplaatst, grote schrik wat er wel niet achter het hok lag, allemaal troep en een porseleinen etensbakje wat ze ooit zelf beschilderd had aan diggelen. Haar knuffelige konijn kreeg even een plekje in de ren achter in de tuin en vond het heerlijk om volledig in de frisse lucht rond te hobbelen. De ren wordt alleen maar gebruikt als de poortdeur open staat of binnen tegen haar knaaggrage tandjes, want de dame knaagt aan alles, dus ook elektriciteit! De tuin is nu lekker leeg, is absoluut niet zoals ik hem zou willen hebben, maar ja er staat ook nog zo'n prominente schommel in het midden van de tuin, daar kan je gewoon niet langs kijken. We moeten de tegels flink schoonschrobbelen, dan ziet er het ook beter uit en verder... ach dat zien we in de loop van de tijd wel.

Nadat de tuin helemaal aan kant was zijn we even naar de stad gegaan mijn zomerstiletto's ophalen bij de schoenmaker, want de lente komt er aan. Dus zomerse schoentjes kunnen weer te voorschijn worden gehaald. Normaal doe ik dat aan het eind van het zomerseizoen, maar dat is er niet van gekomen. In de stad nog een terrasje gepikt en lekker geluncht. Heerlijk in het zonnetje, zonder jas! Toen we terug liepen zag ik een mooie stoere broek in de etalage, kon het niet laten en ben naar binnengewipt. De broek was helaas niks, de stof was zo ielig dat je na twee keer wassen een vormeloos geval zou hebben. 

Maar ja, bij thuiskomst, ik wil eigenlijk wel zo'n broek. Boekjes gepakt en ben in het zonnetje op de tuinbank gaan zitten, bladeren, bladeren, bladeren en ja. Leuke broek gevonden. Uitgeraderd, kon zelfs flitsend een stevige beige poplin vinden in m'n kast, geknipt en zondagochtend begonnen met naaien en 's middags met een verjaardag had ik hem aan. Hij valt in de taille wel ruim, 15cm te wijd grrr, dus een stoere riem door de lussen gehaald. En ik moet er maar breed even elastiek inzetten. Op zich wist ik dat de broek in de taille wel iets ruimer zou zijn dan ik, maar zóveel had ik niet verwacht anders had ik hem tussentijds wel gepast! Maar goed, blijkbaar klopt de maattabel niet. Broek wordt nog op de kiek gezet, maar ik heb hem nu aan en geen fotograaf in de buurt, en ik wil hem eigenlijk laten zien met dat marineblauwe shirt erboven... wordt vervolgt.

Gisteren had ik nóg een dagje vrij van mezelf. Schandelijk hè, 4 dagen vrij genomen. Even geen Collie-Collie.com. Heerlijk, géén telefoontjes, geen mail, geen huishoudelijke klussen behalve dan dat ik gisteren wel gekookt heb. Dat betekent natuurlijk wel dat ik nu flink aan de bak moet, door de mail ploegen (bestellingen heb ik wel in de smiezen gehouden natuurlijk). Ook door mijn werktafel ploegen, want die 2 FM projecten laten wel hun sporen na in mijn werkkamer... dus... Ik verveel me vandaag absoluut niet!

donderdag 17 maart 2011

Farbenmix is even nog "weggestufferd" (woord van de jongedame hoor)


Yes, alles is af! Er moeten nu alleen nog een aantal links aangemaakt worden, zodat Farbenmix de hele handel  op kan halen en dan is stap één voor deze twee projecten af! Vanavond worden die links aangemaakt, want het uploaden duurt soms úren en da's niet handig voor het mail- en bestellingsverkeer. Er gaat een hele dikke grote doos naar Duitsland met maar liefst, eens even kijken van het ene patroon 2 oude en 4 nieuwe kledingstukken en van de andere 2 oude en 5 nieuwe kledingstukken, dus ik heb me niet verveeld de afgelopen weken, want ik heb ook 7 foto-werkbeschrijvingen gemaakt. En natuurlijk het klapstuk een fotosessie met de jongste. Fotosessie één was gedeeltelijk gelukt, de wolken verpestte het eind, ineens was het donker binnen, grrr! Dus gisteren een gedeelte over gedaan en moet je haar zien geinen. Dit waren de laatste foto's van het eerste puntje, puntje, puntje-stuk en zoals je ziet heeft ze er, ondanks dat ze wéér op de kiek moest veel lol. Ik heb het wel lief gevraagd, hè, anders was gewoon de paspop de pineut. 

Ik vind de foto's zo lollig ik denk "Die plof ik even op m'n blog". Ik heb nog geen tijd gehad om andere dingen te maken, dus de tussenstand van mijn broek, jasje en rokje is nog zipp, noppes, nada. Maar deze twee kiekjes plaatsen op zo'n sombere dag als vandaag vrolijkt de boel wel op. De foto's heb ik gisteren allemaal bekeken en op twee na, één bij het draaien zat haar hand voor haar gezicht, althans dat leek zo en eentje ging ze net met haar ogen knipperen. Ze vond, dat toen ik de kleding had weggepoetst, de foto met een gummetje was aangevallen. Ze zei "Ik ben bijna weggestufferd". Ja, gestufferd hè, klinkt mooi. Maar inderdaad het heeft er wel veel van weg. 

Zó en nu ga ik een grote sloot thee zetten en ga ik eens even flatsen, want er waait een ideetje door mijn hoofd en ik heb 'm bijna. Ik liep namelijk tegen een armsgatprobleempje aan in mijn hoofd. Je weet wel De naaivolgorde, dat gaat sinds de Nadya vanzelf. Is op zich wel handig, maar de start van iets nieuws is daardoor een beetje traag. Eergisteren wilde het maar niet wijken en kreeg ik het nét niet te pakken. Maar ik heb mezelf beloofd als FM af is, mag ik verder en gaan bedenken hoe ik dat in elkaar ga flatsen. Mijn probleem is, dat ik het mooi wil maken en geen onverwachtse bubbels en lastige toeren moet uithalen om het te voeren. Hm hoor ik jullie denken, zal wel. Ik ga de theepot vullen, jullie ook een bakkie?

dinsdag 15 maart 2011

Ukkepuk de bouwster!


Ja, het was een beetje een krappe Boekenbeestendag. Geen boek gezien iedergeval, maar het fenomeen "iets" rommelen is uitstekend gelukt. Waardoor het krap was kwam door een 10-minuten-gesprek op school. Om tien voor vier, dus in pincipe zou ik dan één minuut na vier thuis kunnen zijn, want de afstand school en thuis is drie keer lang uitvallen en dan ben je er. Maar ik was na vieren aan de beurt en de jongedame doet het prima. De juf vertelde dat ze veel fantasie heeft en verhaaltjes kan schrijven als de beste. Ze heeft nooit inspiratie te kort en ze start dan ook direct nadat de juf klaar is met uitleggen. Hm ik heb ook nooit inspiratie tekort als het om babbelen c.q. verhaaltjes schrijven gaat, dus de appel valt niet ver van de boom. Na 10 minuten loop ik uit school mijn voorraadkast in, zo noem ik de Hoogvliet die één keer, of eigenlijk een half keer, lang uit vallen van ons huis staat en even worteltjes, kwark, champignons, eierkoeken, voor vanavond, flesjes water voor de oudste twee voor op school en druifjes zonder pit gehaald. Zo ik heb weer genoeg te snoepen in huis, voor ieder wat wils. Behalve de champignons dan hè, die zijn voor mijn lunch voor morgen. 


Even later stap ik binnen en de freule zit op de bank lekker te kwebbelen. Twee tellen later zit ze met haar neus in m'n tas. Eeven checken wat er allemaal in zit. Samen zwiepen we even alle boodschappen richting voorraadkast en ijskast en kunnen we beginnen. De doos met HET project staat klaar en de dame zou eigenlijk met een hemdje aan knutselen, maar haar shirt heeft al een verfvlek, dus eentje meer maakt dan ook niet uit. Ze haalt de hele handel er uit en vraagt zich af waarom er een ijsstokje in het zakje zit. Hm ja, dat weet ik ook zo snel niet, ik heb pas één tel de hele handel in 't zicht. Het  blijkt even later dat het ijsstokje voor lijmspatel speelt. De freule haalt het irritante folielaagje van haar pakketje eraf, dat zit er zo strak om heen dat het lastig peuteren is. Uiteindelijk maakt de schaar een scheurtje en is het pakketje uitgekleed. Ze duwt alle onderdelen eruit en heeft dan een berg wandjes, dakdelen, een stokje, en nog een paar korte stokjes en wat grasonderdelen. 



Ze gaat ijverig de gebruiksaanwijzing bekijken en pakt de onderdelen die ze nodig heeft, het lijmspateltje en de lijm, die niet open te krijgen is. Maar even later gelukkig wel. Er wordt bespateld, in elkaar geklemd, weer gelijmd en verder geklemd. De wandjes passen er prima in, maar zijn toch wel wiebelwabbelig. Eigenlijk hebben we elastiek nodig, maar goed we gaan verder tot dat ze ineens naar boven rent. Zeker hoognodig naar het toilet. Maar nee, ze komt met een stuiterbal van elastieken naar beneden. Oké, de redding voor het scheve vogelhuisje is nabij. We utteren wat met het dak, waar in het midden ook een oog moet komen waar het hangkoord doorheen gaat, maar dat kukelt steeds naar beneden. Ik denk, laat ik haar nou eens even helpen, eerst die ene, dan dit, dan dat en dan lukt het wel. Dus niet hè, blijkt later dat madammeke (ik dus) vergeet het oog boven op het dak te poten. Zonder oog op het dak géén vogelhuisje, want dan kan het niet worden opgehangen. Hm, maar het hele gevaarte zit al ingeklemd met tig elastieken.


Tja, nadenkend zegt de freule, als hij nou binnendoor door dat gleufje geschoven wordt dan zit 'ie. Ze heeft gelijk, maar dat oog, bestaat uit drie delen. Kraak, kraak gaan onze hersens. Ik friemel er wat aan, en merk dat de lijm tussen die delen nog niet uitgehard is en probeer er mijn nagel tussen te wurmen. Et voila het lukt! Zij friemelt dat ding via de vogelentree naar binnen en schuift het door het gleufje. Even wat lijm er bij frutten en dat ding zit op het dak of eigenlijk door het dak. Maar nu moeten die twee onderdelen weer op z'n plaats worden gelijmd en dat gaat op zich prima, maar ze zakken. De eerste keer hebben we hem liggend laten drogen, maar nu staat 'ie rechtop... Dan ineens een snelle aktie van de dame. Ze trekt haar staart uit en elastiek erom heen gefixt. Nou, dat was een snelle actie en strak plan!

Haar handjes jeuken om te gaan schilderen, maar ja, eerst moet alles goed drogen. De grasdelen kan ze wel lekker onder gaan kladden met verf... die worden namelijk later op het huisje gelijmd, dus die kan ze doen. Even een ander elastiekje gehaald voor in haar haar, want anders hebben we de Hulk aan tafel. 

Ze verft ijverig het gras, het is warm in het zonnetje, ze veegt haar hoofd af en Tada! een mooie lichtgroene streep! Ik zeg tegen haar, kijk me eens aan en klik, foto! Ze kijkt me niet begrijpend aan, totdat ik de foto haar zien op het schermpje van het fototoestel. Zoef naar de keuken en de streep wordt weggeveegd. Ahhh ik vond het juist zo schattig staan.

maandag 14 maart 2011

Randjes en bandjes van de webwinkel Kleurenmix


De randjes en bandjes van Kleurenmix zijn binnengekomen. Deze keer geen plof, maar een ding dong laat in de avond. Ik weet niet meer wie er open deed, ineens kreeg ik een enveloppe op schoot geworpen. Ook leuk hoor, 's avonds post. Ik zat gelijk met m'n neus in de enveloppe. Jeetje wat zit die goed vastgeplakt zeg! Moet natuurlijk ook wel, want er zitten allemaal leuke spulletjes in. Schaar erbij gehaald, want dat gaat een stuk makkelijker en vooral sneller. Ukkepukkie was al naar bed, maar haar grote zus zat nieuwsgierig bij mijn voeten te kijken wat er nu wel niet uit zou komen zetten.



Maar liefst twee zakjes met bandjes en een applicatie van een vrolijk zacht appeltjesgroen vogeltje. De jongedame vond de kleur direct leuk, maar niet voor op een shirtje. Daar voelt ze zich een beetje te groot voor. Toen ik zei, dat ik het ook op een kussenhoesje kan strijken, op die nieuwe, die ik nog stééds samen met een paar dekbedhoezen moet maken, schaam, schaam, schaam. Vond ze dat een strak plan. Dus dat is afgesproken het vogeltje is voor haar. De jongste heeft het zeemeerminnenbandje van Hippe Bandjes gekregen, dus. De stand is gelijk hè! Ja, dat moet je goed in de gaten houden hoor. Gelukkig heeft zoonlief geen behoefte aan randjes en bandjes, dus geen strijd van "Die wil ik". Maar hij krijgt af en toe een boek of een dvd-tje, vindt hij ook leuk.


Het streepjes en hartjesband is zo lekker soepel en dun, dat verwerkt super! Ik wist niet dat ze zo lekker zacht en soepel zouden zijn. Het hartjesband is mooi smal, dat zie je eigenlijk nooit zulk smal band, behalve satijnband en ruitjesband dan, maar ik wil ook wel eens wat anders. Perfect dus die smalle breedte. Ook de kleurtjes kende ik niet. Ik heb de bandjes van de bovenste foto besteld en die van de tweede foto als verrassing erbij gekregen en vooral die knaloranje met fuchia is zó lekker knal en mooi van kleur. Die wordt vast nog wel eens besteld. Die met die bloemetjes zijn ook superleuk. De onderste kende ik wel, ik heb een aantal weken terug een héél klein stukje in een proefkonijnenpatroon voor Farbenmix verwerkt. Ik heb die, zeker twee jaar terug, eens van Farbenmix bij een bestelling van patronen gekregen. Maar dat was een klein stukje van, nou wat zal het zijn geweest een 60cm. of zo. Dus dat bandje was niet zo makkelijk te verwerken, maar zit nu te pronken op...

Lilian, ontzettend bedankt voor de prachtige bandjes en de superverrassingen in de enveloppe!

zaterdag 12 maart 2011

Ouderwets kinderfeestje voor de jongste


De jongste is vandaag weer het feestvarkentje... Vandaag heeft ze eindelijk haar kinderfeestje. Er zijn rond haar verjaardag zoveel verjaardagen en dus verjaardagsfeestjes, dat wij het altijd een stukje doorschuiven. Wat een mazzel met het weer vandaag. Vanochtend na het optutten en zes rozen in haar haar te hebben geplopt, en twee in de mijne, opdracht van de jongedame. Jarige Jetten zijn de baas, hè! Om 10 uur begon de party. Negen kindjes kregen bij binnenkomst gelijk een feestmuts van haar op hun hoofd. De kinders lopen nieuwsgierig naar binnen en zien de eettafel helemaal vol staan. Er staat lekkers, maar ook met toiletpapier, een keukendoek, een handdoek, ceintuur, sjaal, touw, spijker, lege fles, teiltje, lepels, bolletje wol, pannen en aardappels e.d. Ze hebben geen idee wat dat nu toch allemaal te betekenen heeft. Nadat iedereen binnen is en een plekje om te zitten heeft gevonden, krijgen ze een pakje met drinken en wat lekkers erbij. Ik zou een chocoladetaart bakken, maar dat leek met al die spelletjes met snoep en patatjes voor later een beetje te veel. De smurfen doen hard hun best om iedereen te laten hippen en heen en weer te laten wiebelen. Het is een cd die het feestvarken heel veel draait en ze brult alle liedjes aardig mee.


Rem roept ineens "Zó, zullen we in een kring op de grond gaan zitten!". Alle kids ploffen op de grond, rondom de freule is het krap zitten en aan de overkant is het zeg maar leeg. Er wil nog een kindje tussen en prompt staat de dochterlief op en gaat aan de overkant zitten en ineens is de kring goed verdeeld. Rem legt een dobbelsteen neer en verteld, dat als je een 6 gooit, je een cadeautje aan de jarige mag geven... Allemaal gespannen snoetjes of de dobbelsteen wel doet wat ze willen dat het doet. Even later is ze ijverig aan het uitpakken, strikken apart leggen en de cadeautjes aan het bewonderen. Wat is ze verschrikkelijk verwend... met allemaal superleuke cadeautjes. Oorbelletjes, haarspeldjes, mooie pen en een cadeaubon met hartjesboekje en zingende bloem. Een vogelhuisje om in elkaar te knutselen en te beschilderen. Tekenboekjes om kleding te ontwerpen, briefpapier, een popje met kleertje en kledingkast en nog een mooi schrijfsetje... 


Rem pakt twee toiletrollen en roept "Twee vrijwilligers graag!". Tien vingers schieten de lucht in en Rem plukt er twee uit en geeft hun een toiletrol en zegt "Jullie gaan mummies maken... Wie wil er een mummie worden". Acht vingers vliegen de lucht in. Twee kinderen springen op en die zijn de "pineut". IJverig worden de mummiemakers aangemoedigd, iedereen zit op de bank te roepen en aanwijzingen te geven... een gejoel van de jawelste... Het is een grappig gezicht, de een is heel secuur de toiletrol af aan het rollen om een kindje heen en de ander, zoeft als een tornado om een kindje heen. Het blijkt verrekte lastig te zijn als je toiletpapier "breekt" weer een nieuw beginnetje te maken, maar uiteindelijk hebben we elke ronde twee mummies staan. Sommige zijn na zo'n "tornado" flink draaierig. 


Uiteindelijk is er van de vloer niet veel te zien en de berg met toiletpapier krijg ik niet eens op de kiek... dit is dus een gedeelte van de "toiletpapierhoop". Rem roept "Kom pak allemaal een berg toiletpapier voor in de papierbak" en hup in nog geen tien tellen is de berg verdwenen en zijn de laatste twee meisjes de restjes aan het verzamelen en is de vloer weer zichtbaar. 



Als ze weer binnenkomen met z'n allen kijken ze Rem vragend aan van "Wat gaan we nu doen?". Rem zegt "We gaan de knuffeldans doen". Ik zie een heleboel vraagtekens verschijnen. Rem vraagt aan dochterlief of ze een knuffel wil halen en ze haalt haar beertje waar ze altijd mee slaapt. De smurfen worden even heel hard aangezet... het is dus de bedoeling dat tijdens de muziek de beer van de één na de ander wordt doorgegeven en dat zodra de muziek stopt diegene die het beertje heeft af is en een snoepje mag halen... Nou, dat is toch niet echt een straf toch? De eerste ronde gaat nog heel rustig, maar telkens als er een kindje af is worden ze steeds fanatieker... Rem staat met z'n rug naar de kinders toe, zodat hij "blind" de afstandsbediening bedient. Ik ben "scheidsrechter" en op de tel dat ik niets hoor, dan is diegene met knuf de "pineut". Daarna gaan we aardappellopen. Ze moeten met een dessertlepeltje een aardappel naar de andere kant van de woonkamer brengen, zonder hun andere hand te gebruiken. Valt de aardappel dan moeten ze opnieuw beginnen. Twee ploegjes van 5 kinders lopen heen en weer en er wordt fanatiek aangemoedigd. Uiteindelijk liggen er bij ieder 5 aardappels in het pannetje.


Daarna wordt er een keukendoek op de grond gelegd met daarop een teiltje met water... ze mogen allemaal een ingepakt snoepje pakken en moeten op hun knietjes voor het teiltje gaan zitten met hun handjes op hun rug. Sommige snoepjes zijn behoorlijk eigenwijs en schuiven steeds naar de rand van de bak en dan is 'ie gewoonweg ongrijpbaar... maar allemaal hebben ze hun snoepje "gevangen". Daarna snoet afvegen met de handdoek en dan is de volgende. Ze staan allemaal zo keurig in een rij te wachten... zo'n komisch gezicht. 


Daarna gaan ze "spijkerpoepen". Bij het woord spijkerpoepen schiet de een na de ander in een giebellach, want "Dat kan toch niet!". Er wordt een ceintuur omgedaan met een draadje wol met spijker eraan en die moeten ze in de hals van de lege fles wijn mikken... Er wordt heel wat naar achteren gekeken, en sommige kweken een aardige holle rug, totdat dochterlief aan de beurt is en naar voren bukt en ploep in 5 seconden die spijker erin plopt. Daarna gaat iedereen voor de voorwaartse buiging. Het werkt super, de een na de ander zit onder de 10 seconden.


Jip we gaan snoephappen op het droge. Het zou eerst koekhappen worden, maar ik er komen nog patatjes aan... en dat is dan net een beetje te veel. Dus het wordt spekkiehappen. Ik heb de spekkies met een borduurnaald met wol doorboord en ze aan een waslijn vastgeknoopt, op verschillende hoogtes, want er zit behoorlijk wat lengteverschil tussen de kindjes. Er wordt ijverig een sjaal om de hoofden gewikkeld, er wordt nog net geen gluurtest afgenomen, maar dat scheelt niet veel. De blindemannetjes of eigenlijk dametjes en één mannetje worden van links naar rechts gestuurd en er staat zelfs eentje bijna met z'n neus tegen de spiegel, omdat het niet meer te verstaan is. Uiteindelijk heeft iedereen een spekkie te pakken. 


Nadat het snoephappen is afgelopen, worden de frituurpannen aangezet en wandelen de kinders naar buiten, even in het zonnetje schommelen in de tuin. Het is zulk heerlijk weer dat ze niet eens een jasje aanhoeven... ze hebben het ook zo warm van alle spelletjes en het aanmoedigingen...


De lunch bestaat uit frietjes, bitterballen, kroketten en frikandellen. Ook is er een kloddertje tomatenketchup en frietsaus aanwezig. Op de balonnenbordjes deponeer ik overal het een en ander en ze schuiven allemaal op de bank, grond en stoel voor de televisie, want we gaan kijken naar Foeksia de miniheks. Wat een heerlijke film is dat om te kijken... Over zweetneuzen en loopvoeten... windveertjes en kikkers, hahaha heerlijk. Ik vind dit soort films altijd heerlijk om te kijken, sowieso alles wat niet kan en vol met fantasie is neergezet daar geniet ik ontzettend van. 



En nu... ben ik een beetje... afgeknoedeld en ga ik ikweetnieten... dat is ontzettend lekker, gewoon ikweetnieten. Dan ga ik in een lekkere stoel zitten... wat drinken erbij... televisie of muziekje mag ergens wel aanstaan, maar kijken en/of luisteren doe ik niet. Dan ga ik lekker ikweetnieten... als iemand me vraagt wat ik doe is het 'kweetniet. Mijn gedachten buitelen, maar dat kan ik niet volgen en dat probeer ik ook niet (niet meer, hè, heb het vroeger wel eens geprobeerd, maar dat is gewoonweg hopeloos). En na een uurtje ikweetnieten ga ik waarschijnlijk "kleuteren" met een schetsboek en ideetjes neerkladderen... zálig!

vrijdag 11 maart 2011

Bandjes en randjes van de webwinkel Hippe Bandjes!


Ik heb dinsdag een bestelling gedaan bij Hippe Bandjes. Ik hoefde gelukkig niet lang op de gangmat te bivakkeren, hahaha. Donderdag hoorde oudste dochter een plof, terwijl ik met haar zat te lunchen aan een lekkere carpaccio. Ze zei "Hé een plof in de gang en nam een hap...". Ik keek haar aan "Een plof?". En toen "Oooo", en toen sprong ik op, "dat zijn mijn bandjes...". Dochterlief "Je watte?". Ik weer... "M'n bandjes van Janeas". Dochterlief weer "Van wie?". Janeas zegt haar natuurlijk geen bal en ze dacht waar heeft m'n ma het nú weer over. Dus ik "Je weet wel, met die jurkjes van tig lapjes, bandjes en randjes". Dat zei haar iets meer, maar ook niet zóveel, maar wel dat het een vrolijke bedoening is. Ik hobbel met enveloppe gelijk naar boven. Dochterlief hobbelt achter me aan. Plof op bed en open die handel. Met haar neus zit ze bijna in de enveloppe en toen ik het er uit haalde riep ze gelijk, wat een leuke kaarten. Ja, er zaten twee kaarten in, knalvrolijk. Super. Ik heb gelijk foto's genomen van de bandjes met schattige aardbeitjes en hartjes op een geruite ondergrond.


Alles heeft lieve kleurtjes en is lekker vrolijk. Het was ook een lekkere dikke enveloppe, want er zaten ook nog twee vrolijk kaarten bij en extra bandjes!! Dat vind ik wel heel fijn, want ik ken deze bandjes alleen maar van mijn computerscherm en nu kan ik goed zien hoe ze er uit zien, qua kleur, breedte, stug of soepel van materiaal etcetera. Snoezige paddenstoeltjes met witte stipjes, lieve rozige uiltjes met hartjes, een vrolijk randje rode bloempjes en een bandje met een diagonale roze met rode streepjes. Ook een mooi label met paddenstoel en vlindertjes en daarin ook weer een leuk klein minikaartje met een prinsessevarkentje. 

M'n jongste dochter vind de kaartjes ook superlief. Samen met haar zus zit ze al te bedenken wat ze zal doen doen... inlijsten... of opsturen naar een  jarige Jet! 


Er zat los ook nog een bandje met zeemeerminnetjes... die vind ze het allermooist. Zij is dol op zeemeerminnen. Als er een verhaaltje of een dvd is met een zeemeermin, of een kaart, plaatje, Barbie wat dan ook, zij is er direct verliefd op. Zo ook op dit zeemeerminbandje, die is dan natuurlijk ook voor haar... ga ik eens een mooi lapje bij zoeken!

Astrid en Marjon, hartstikke bedankt voor de snelle levering en superverrassingen in de enveloppe!

dinsdag 8 maart 2011

Op verzoek van Lynda.... dit is voor háár "smoelenboekje"...


Nou dit is hem dan hoor Lynda. Voor "Het Smoelenboek" op je blog en hopelijk volgen er nog meer dames. Is leuk om te lezen en te kijken! Nou hierboven rechts mijn hoofd door m'n jongste dochter gekiekt, dat lijkt mij toch het eerlijkst hè. Ik neem zó vaak foto's van haar, dus nu ben ik de pineut. De foto met alleen mijn hoofd, ging wel prima. Maar de foto, ook weer op verzoek van Lynda, Jaaaah! Dat komt door de slottekst van mijn vorige blogberichtje, waarin ik me visueel voorstel dat ik op de gangmat voor de brievenbus zit met lapjes en spelden om de te verwachtte envelopjes op te wachten... en dan een reactie van Lynda krijg, dat ze toch wel een foto verwacht met mijn derrière op de deurmat.... Nou die uitdaging neem ik of eigenlijk de jongedame wel aan. Die foto duurde toch wel ietsiepietsie langer. Ze kreeg tegenlicht van de voordeur... en das niet handig, zeker niet als je 8 jaartjes bent!! 

Dank je liefie voor je engelengeduld. Jij ben véél beter in model zijn! Ik wist namelijk op een gegeven moment niet meer hoe ik moest kijken. Ahum zie je het, hoofd zakt achterover, spastisch handje met speldenkussen, radiator gloeiend heet. M'n ogen net op tijd weer in de lens gericht. Tja het model zijn gaat niet over rozen hoor!! En de freule bleef maar positief. "Foto is goed licht hoor" bovenkamer eraf. "Ja, ik heb alles" keek ik als een oorwurm "Ja, je zit in het midden hoor", ogen dicht. "Eén, twee, drie komt 'ie"... "Watte?". Ging ik wat zeggen... Aaaaaargh, arm kind.... grrr, hellepie!

Na de foto ga ik even wat foto's/plaatjes googlen om hier tussen te gooien bij de tekst, zeg maar als aanvulling/ beeldvorming. 

Ik heb niet veel geurtjes, maar Chanel no. 5 is er een die ik altijd heb. Er is nog wel een geurtje dat ik altijd heb, maar dan moet ik naar Antwerpen om het te laten bijvullen. Ik weet dus geen naam, want mijn neus koos hem uit! Ik kreeg van Rem dus een leeg flesje, m'n schoonmoeder kreeg er ook een. Het zal wel voor moederdag geweest zijn of zo. Ik was er op zich wel bij, maar er was geen tijd genoeg om "te ruiken", dus gingen we lekker nog een keer naar Antwerpen en dat is absoluut géén straf!!! Hahaha. In die winkel sta je met z'n tweetjes te snuffelen... eerst grove screening wat je lekker vind ruiken en wat niet en steeds verder tot er twee overblijven. Je krijgt er nog een karakterschets bij ook. En die klopte verrekte goed. Een geurtje heb ik in dat flesje gedaan en het andere geurtje in zo'n heel mooi versierd handtasmodelletje... 

In de zomer zie je me altijd met een zonnebril, een grote zwarte of bruine, net wat voor schoenen en tas ik bij me heb (geen geintje, is serieus). Het is meestal een vrij hoekig exemplaar, want ronde types staan me absolúút niet. Een grote hoed draag ik tegen het verbranden, ik wil best sproeten krijgen, maar niet een kreeft met sproeten zijn! Ook ben ik dol op mooie tassen... alleen gebruik ik ze haast niet, want ik vergeet altijd dat ik er eentje bij me heb... Er zit bij mij ook niet zo veel in... Ik heb er in al die jaren... eens even in mijn inloopkast gluren... 8 verzameld... Voor allerlei gelegenheden een. Eentje waar ik een flinke lap stof in kan stouwen. Een clutch, dat is zo'n onhandig stom ding, waar je alleen een lippenstift en zakdoek-je in kwijt kan. En dan een aantal middelgrote exemplaren, stoer en of tijdloze types.
Het zal niemand ontgaan zijn. Ik ben dól op hoge hakken mits niet hoger dan 12 centimeter, want dan val ik voorover... dus ik denk dat deze exemplaren wel zoiets zijn. Of het nu laarzen, pumps, strandmuiltjes of wat dan ook, hakken mogen overal onder... Als het maar een elegante hak is, want van die plompe dingen... Nèh... Ik hou van elegant stoer,  simpel én van lekker girly girly.... 
Ja, lezen. Vroeger las ik alles wat los en vast zat. Allerlei spannende hersenkrakende boeken, maar sinds ik anti-epileptica slik... is lezen verrekte lastig. Zo gemakkelijk als ik teksten tik, lees ik dus niet, tenzij het bla blie bla en nergens over gaat natuurlijk dan kan ik een heleboel lezen. Maar zoals ik vroeger las met allerlei intriges en zijweggetjes... daar heb ik nu een papiertje en pennetje bij nodig om de lijnen op papier uit te zetten, want ik dreg dat dus niet in mijn hoofd... en dat is irri.... en ik vind dat best jammer... 


Qua mode hou ik erg van eenvoudige snit zonder toeters en bellen, tenzij het een twist is. Een beetje de stijl van Audrey Hepburn... Givenchy en zo... Ik hou van uni. Ik hou van stipjes, streepjes en ruitjes, maar wel basic zwart-wit, marine-wit of rood-wit. De kleuren in mijn garderobe zijn zwart, wit, grijs, marine of turquoise, fuchia, dieprood, appelgroen en dat soort kleuren. Geen poedertintjes, want als ik het aantrek ben ik gelijk ziek, hahaha.                                                                                                                                                    Absoluut géén rimpelstroken, pofmouwtjes, kantjes, randjes en dat soort dingen. En dan BEDOEL ik natuurlijk wel de kleding die IK aan heb, hè. Want qua kinderkleding kan ik alle toeters en bellen prima in één kledingstuk stoppen of het juist heel simpel houden....                                                                                                                                            Lekker consequent, hè. Ik ben een paar jaar geleden getest, toen ik met m'n bedrijf begon. Ik ben toen gecoacht en heb toen tijdens dat traject ook een Birkmantest gekregen.... tja.... de uitslag was een beetje extreem, maar wel in balans, nogal zwart-wit, als je links en rechts bij elkaar afweegt zit je in het midden, toch.... Eén vat vol uitersten, maar voor wat ik doe... ideaal!

Ik hou van High Tea, en vooral in een mooie entourage. Met mooi servies en vooral een etagère vol met LEKKERS, mjammie!!! Ooooooooh als ik er nu aan denk... Rem.... ik wil een High Tea.... nu! Nu geniet ik zowiezo als de entourage mooi is, of het nu thuis is of elders... ik geniet van mooie dingen. Of het nu het uitzicht is, kleding, huizen, bos bloemen, gedekte tafel of sieraden zijn... ik hoef het niet te hebben hoor (hoewel) er naar kijken is al leuk.                                                                                                                                                  High Tea heeft iets luxerigs en verwennerigs over zich... ik speelde het thuis altijd met mijn kinderservies en koekjes in tig stukjes gebroken op m'n moeders schaaltje... Poppenlakentje met kant als tafelkleedje. M'n jongste dochter heeft het vorige week nog met een vriendinnetje gespeeld achter de stoelen op m'n lapjessprei. Ze hielden echt zo'n High Tea conversatie... hahaha. Leuk om mezelf terug te zien in haar.
Qua films... ooooh hou je vast. Ik vind van alles leuk, behalve horror en inhoudsloze onderbroekenlol dat vind ik 3 keer niks tenzij ik al melig ben natuurlijk. Ik kijk graag naar hersenkrakende, spannende films (wat met lettertjes niet lukt, lukt met beelden prima). Aktiefaxiefilms, vorige week nog een samen met zoonlief gekeken naar Bourne Identity tijdens een jongensmiddag met een zak pepermunt. Meneer wilde geen popcorn maar pepermuntjes, die zachte. Geen probleem, die lust ik ook! Sprookjesfilms, met van die mooie kostuums, Disney tekenfilms, mits geen Barbie. En natuurlijk van die Romantische Kostuumfilms, waarbij moeders altijd hysterisch over het scherm rennen om hun dochters uit te huwelijken. Die laatste films, die kijk ik alleen als Rem weg is, want dit trekt 'ie niet hoor.

Ik trek het niet als ik All you need is Love, Boer zoekt vrouw, Het spijt me, Supriseshow, All you need is love, Het songvestival en dat soort dingen moet kijken. Dan zorg ik dat ik boven ben!

Ik heb wel één grote droom, behalve dat mijn webwinkel als een tierelier gaat lopen natuurlijk. Maar één droom die er al heel lang is. Verhuizen... naar een mooi, wat groter huis. Stijl jaren 30... met mooi spierwit geschilderd houtwerk, mooie vloeren en een zalige keuken, waar ik met mijn rampenkookkunst toch nog wat voor elkaar krijg. Het voorbeeld hiernaast is wel héél groot en losstaand, mag natuurlijk ook een twee-onder-één kapper zijn, een hoekhuis of een tussen-innetje, daarin ben ik minder zwart-wit, hè. Links, rechts het midden... allemaal goed hoor. Als het maar sfeer heeft, hoge plafonds, licht en gevoel voor symmetrie in plaats van dat rare jaren 70 gedoe, lage plafonds, alles is a-symmetrisch, geen gevoel voor logica. Behalve de ramen die zijn wel groot tot aan het plafond, dus er is wel licht.

Hmm, ik blijf nu nog even dromen hoor, in m'n jaren 70-huis.