Een tussendoortje...warme baret met klep.

Wat ik wilde gaan maken voor mezelf moet maar even wachten. De freule kwam vrijdagochtend thuis met een heel pijnlijke kou in haar hoofd.  Ik wil dat ze vanaf maandag een goede muts tegen de ijzige kou op haar koppie kan zetten, zodat ze niet meer afgrijslijke hoofdpijn door de kou kan krijgen. In de weken met sneeuw en gladheid had ze geregeld een muts op, maar die was eigenlijk te klein, zat te strak en gaf een striem op haar voorhoofd, zo strak zat íe. Ik zou voor haar nog een muts maken en een sjaal, maar ja, wat voor patroontje. Wat voor garen en op een gegeven moment had ik wel een leuk boekje met tig mutsen, petten en sjaals gevonden. Ze wilde graag een rood hoofddeksel en sjaal, die kleur garen had ik niet en zeker niet in wol. Maar zoals gewoonlijk had mijn moeder wel een tasje met bolletjes donker kersenrood en wat bijpassende tintjes voor een sjaal. Dus alles stond klaar, alleen het uitkiezen van een patroon. Dochterlief zat te ienemienemutte tussen een gebreide muts met fantasiemotief of een stoere baret met klep. Het werd het laatste, zie bovenstaande foto. En toen gebeurde er weer een hele tijd niets, klinkt bekend geloof ik. 

Ergens weet je in  je achterhoofd dat je graag het wilt gaan maken, maar er komt steeds iets tussen totdat je dochter thuis komt met knallende hoofdpijn doordat ze geen passende muts op haar hoofd heeft kunnen dragen, zucht erg hè! Gisteravond de tas opgezocht, boekje erbij gevonden, gecheckt of het garen wel aardig klopt. Het is ietsjes dunner, maar dan moet ik het maar wat aanpassen. Vanochtend ben ik begonnen het patroon te lezen, even al die afkortingen in de zogenaamde "tekst" even weer in mijn hoofd prenten, want van lezen komt er niet veel.

Voorbeeldje: * 5 x 1 omsl. en 1 lus om de l. van de vor. rd., haal daarna alle omsl. op de nld. sa. door, 1., herh. steeds.  vanaf *. Hahaha, ik moest gelijk weer aan mijn oma denken, die altijd "Ooit wordt het tekst hoor!", oftewel ze bedoelde dat als je vaak genoeg dit gekrabbel leest je het als een tekst in je hoofd leest. Als ik geregeld haak is dat ook zo, maar als je een tijdje niet meer haakt, het lijkt net iemand anders z'n stenoschrift. Even doorbijten dus, heen en weer bladeren met de rij met "vertalingen" van de afkortingen en snel genoeg kan ik het weer aardig "lezen". 

Ik begin ijverig met haken, helemaal geïnstalleerd met drinken, boekje voor m'n neus en ik begin een mooi rondje te krijgen. Het begin haak ik in rondes, en daarna gaat het over in spiralen en dan moet je een draad als leidraad meenemen bij elk begin van een nieuw spiraal, want anders weet ik niet meer waar ik ben gebleven in 't spiraal. Ik moet op drie plaatsen meerderen en krijg ik een soort driehoek, heel raar, maar goed zal wel kloppen. Even later op vier plaatsen meerderen en dan wordt het een soort van dronken wiebertje. Ik meet voordat ik met het noppenrand ga beginnen bij haar of het wel groot genoeg is. De draad is natuurlijk iets dunner en als de dame een rommelknot maakt met haar haar moet die pet er wel overheen passen. Ik ga nog een paar rondes extra maken en ze past nog een paar keer. Ik merk dat ik op een gegeven moment een mooi kommetje krijg. Dan ga ik oefenen met het noppenpatroon, ik haal geregeld uit, omdat ik nog niet regelmatige lussen maak, maar na een kwartiertje rommelen lukt het me wel aardig. Eigenlijk moet ik de drie randen met noppen maken, maar het worden er 5. Tussendoor heeft ze geregeld de baret op haar hoofd gepast en in de spiegel gegluurd. We twijfelden ook even wel of geen klep, maar dat maakt het wel lekker stoer, dus met klep!

Daarna de afwerkrand en dan kan ik aan de klep beginnen. Dat vind ik wel een grote uitdaging, want dat heb ik nog nooit gemaakt, een baret sowieso niet. De klep moet natuurlijk verstevigd worden en ik knip een modelletje uit de losse bodem uit een boodschappentas. Ik begin aan het haken van de klep van allemaal "vasten" en dat moet twee keer. Op zich niet moeilijk, hoewel, ik moet wel erbij zeggen dat ik de eerste geloof ik wel tien keer heb gehaakt. Hij werd steeds te klein of niet mooi rond, dus ik ben daar wel twee uur mee bezig geweest. Daarna de lagen op elkaar vasthaken en halverwege schuif ik de plastic klep ertussen en haak de rest vast. Hm, ik mag niet ontevreden zijn, denk ik zo. Ik zet hem bij haar op haar hoofd en ze maakt een big smile. Hij is nog niet af, er moeten nog wat draden worden afgewerkt, maar dat doe ik morgenochtend in goed licht. Het is nu veel te schemerig en gaap, geeuw, veel te laat!

Morgenochtend ga ik alle loshangende draden netjes wegwerken en dan maak ik een mooie kiek hoe de pet er nu ècht uitziet, want deze foto daar heeft ze haar haar net uit een toedel gehaald en zit de pet op haar hoofd geploft. Ze is er in ieder geval héél blij mee en ik ook! Nu de sjaal nog, maar dat heeft niet zó'n haast, want ze bietst momenteel mijn sjaal!

P.S. mooi hè die vlaggetjes, die zijn nog van haar zusjes verjaardag. Pas na haar kinderfeestje gaan die weg.

M'n jurkje is bij-ij-ij-ijna af

Ja, ècht, hij is bijna af. Alleen zie je niet wat er nog niet af is. Het is een knoopsgat. Niet weer hè. Ja, weer, maar deze keer buiten mijn schuld om hè!

Even bij het begin beginnen. Ik wilde kleur in mijn garderobe riep ik ergens eind maart. Maart? Ja maart. Het rokje met dat mooie stofje, waar ik nog een shirtje op moet maken, nog steeds, want ik kan geen blauw vinden wat erbij past, grrr, ben ik eens vlot kan ik het nóg niet aan! Maar ik heb nog een stuk stof van die rok over, dus ik moet gewoon van dezelfde stof iets op maken, maar wat? Suggesties zijn welkom!.

Ik heb nog knoopjes staan timmeren begin april, maar de knoopsgaten. Tja, die knoopsgaten. Daarna nog een zomerse rok gemaakt eind april. Die ik trouwens aardig vaak aan heb met allerlei witte shirtjes en hemdjes. Nu ik het zo tik, heb ik best wel wát gedaan alleen die knoopsgaten, hè!

Maar goed, ik wilde een jurkje maken, dan heb je geen gezeur over wat erop gedragen c.q. gemaakt moet worden zie hierboven. Ja... hm... ik wilde ook kleur. Nu ben ik geloof ik de hele maand mei bezig geweest stoffen ín mijn kast te krijgen. Eerst de lapjes van mijn moeder en daarna de lapjes van mijn zus. Maar ik had zelf voorheen ook niet stilgestaan bij de stoffenspektakels en zo. Dus viel mijn oog op een knal-lapje, gekocht samen met Middelste op een Stoffenspektakel eind maart 2009! Zó da's lang geleden. 

Ik viel op de lap door het knalpaars en fuchiaroze,  maar in de praktijk wist ik me niet zo goed raad. Lees: hak knopen door wat er van te maken. Dat het een jurk werd was duidelijk, want de lap is gróót. Maar wat voor patroon. Ik geloof dat ik het in de afgelopen twee jaar wel 15 keer uit de kast heb getrokken, boekjes gepakt, drinken erbij en ben gaan zoeken naar hét modelletje en uiteindelijk ging het steeds weer terug in de kast. Zucht hopeloos hè. Toen kwam ik een patroontje tegen Kyoko Misses. Alleen het jurkje moet je van tricot maken en dit lapje is natúúrlijk géén tricot, grrr. Ik heb mezelf toen maar eerst eens opgemeten, het patroon uitgetekend en ik heb gewoon aktie ondernomen, anders blijft die lap liggen. Ik heb een maat groter genomen, maat L. Ik heb alleen niet de schouderbreedte opgemeten, stom natuurlijk, want ik wéét dat ik bredere en rechtere schouders heb. Dus bij mijn schouders zit de naad uiteindelijk véél te ver óp m'n schouders, maar door al die felgekleurde bloemen valt het niet zo op, pfew!

Dus hup getekend, geknipt. Op de stof gelegd, wel een andere model rok eraan gedaan, want anders hield ik de helft van de stof over en dit stofje vraagt om zwieren, dus geven we zwier! Daarna gelijk achter de machines gekropen, goed hè. En ik schoot best wel lekker op. Totdat, hoe ist mogelijk! Mijn naaimachine kuren vertoont. Ik vind de steek niet netjes (je ziet het niet héél erg, maar ik wel!). Bij het aanzetten van het biaisband aan de hals is de steek niet altijd even recht. Hup stofzuiger gepakt, patiënt opengepeuterd, voor zover dat tegenwoordig kan. Biaisband eraf gehaald en eerst getest op proeflapjes. Daarna was er wel iets verbetering, maar om nou te zeggen wauw. Nee, hup naar zolder, oudste dochter haar machine gebietst. Eerst met een proeflapje, want haar machine is qua steekgrootte altijd een verrassing omdat dat met een schuifje is en ik ben inmiddels een verwend nest met mijn Pfaff met zo'n mooi display erop.

Die van Middelste draait als een zonnetje, en ik weet nu hoe wat waar qua steekgrootte. Zet het biaisband erop, rok eraan en pas de handel of ik er wel makkelijk in kan komen. Ja de boel rekt natuurlijk niet. Maar géén probleem, hij ploft zo naar beneden, had toch een M kunnen nemen, maar ja, volgende keer hoor. Maar ja toen voelde ik iets anders. Hm, deze jurk wordt niet gevoerd, want dan wordt íe veel te zwaar, de stof is best zwaar van zichzelf, maar daardoor voel ik wel de ruwe (linnen) naadtoeslag tussen bovenstuk en rok. Daar hou ik niet van, want dat gaat bij mij irriteren. Dus satijnen champagnekleurig biaisband van boven gehaald en daarmee de naadtoeslag afgewerkt. Hup opgelost. Nu de ceintuur nog maken. Ik vind hem véél te breed, dus hup weer keren en smaller gemaakt.

O ja, nog even laten zien. Ik heb op mijn verjaardag toch nog bezoek gehad (Yes, yes, yes). Nathalie, je weet wel m'n vriendin die van die prachtige taarten maakt. Ze had een reusachtig vrolijk speldenkussen gemaakt met centjes erop voor iets leuks voor in mijn woonkamer. Nou je ziet, hij is al aardig gevuld met mijn spelden en ze steken er supermakkelijk in. Soms zijn speldenkussens verrekte hard, en steek je de spelden er niet makkelijk in tijdens het naaien. Je weet wel tjoektjoektjoek en tegelijkertijd spelden eruit halen en in het kussentje steken.

Ondertussen roep ik ook nog woordjes voor Jongste op voor haar huiswerk. De dame heeft me een zin. Ahum. Ze komt net terug van een logeerpartij samen met broer en zus en ja dan is zo'n huiswerktoetje bij thuiskomst niet zo denderend, maar af is maar af, dus hup even schrijven. Als ze eenmaal bezig is kan er weer een glimlachje vanaf.

De jurk heb ik een aardig tijdje op de paspop laten hangen, omdat deze stof een linnen altijd gaat "zakken" en dan krijg je een dronken zoom. En óf 'ie dronken was, zeg! Maar goed, gisteravond tijdens een film paspop op de salontafel gezet. Dusdanig dat Rem de film kan kijken en ik ook en meten, speldje, meten nog een speldje. Normaal zou ik de zoomspuit gebruiken, maar de witte streep  is niet te zien op deze stof. Dan maar en linaaltje erbij, gaat ook goed. Daarna de zoom omspelden, proefpassen, Rem en Ramon kijken naar de zoom en oké helemaal recht. Nu alleen de knoopsgat nog voor het striklint aan de ceintuur er doorheen te laten glippen. Knoopsgatvoetje eraan geklikt, knoop op de breedte van het lint eringeplopt. Op knoopsgat gezet, kan er uit twee kiezen. Doet het niet, alleen maar piep! Hm... Moet eerst maar de gebruiksaanwijzing van dochterlief haar machine opduikelen, dat doe ik dan morgen, want 's avonds gaat lezen niet zo best.

Zoom afwerken en tada het veelkleurige gevaarte is af. Maar ik moet nog wel even wennen hoor. Wat is het knal! De jongste heeft voordat ze naar school ging even foto's in de achtertuin en in de gang genomen, + detailfoto. "Dat moet mama, doe jij ook altijd!". Oké baas! 

Op school val ik wel een beetje op, iedereen is gelijk wakker deze maandagochtend als ik voorbij kom. Het is ècht felgekleurd. Zal ik er nog aan wennen?

Rem keek, net als ik, een beetje bedenkelijk. Vond het modelletje mooi, maar bloemen, knalkleurtjes, stipjes en een ceintuur met oranje en fuchia streepjeslint is wel héél véél. De jurk zit trouwens wel lekker.

Nou ja, ieder geval als ik hem op vakantie aan heb. Ze zijn me nooit kwijt!

Effe in 't kort... bubbeltjesplastic... èn ik heb een jurkje geknipt

Dit is de achterkant

Bubbeltjesplastic, ja dat blijft toch ontzettend leuk spul. Dit is het bubbeltjesplastic waar Ria mijn nieuwe boek mee had ingepakt. Daarna ging het om een glazen cadeautje. Dat was voor de veiligheid, want oudste dochter had een sierflesje gekocht voor een jarig vriendinnetje en dat ging ze vandaag geven inclusief stoere "zilveren" armband met tig hartjes, een handgeschreven briefje in het flesje en een lichtroze roos uit de tuin. Toen werd het flesje dus bevrijdt uit dat plastic en gelijk door de jongste dochter geconfisqueerd. Want bubbeltjesplastic is natuurlijk helemaal niet om iets mee in te pakken, tenzij het je hersenpan is natuurlijk. Kijk, dit doet ze met bubbeltjesplastic! 

... Tada... dit ben ik!!

Daarna is het, na natuurlijk ook nog even verkleed te hebben als jonkvrouw, inclusief bling bling ketting, zoeftem naar beneden zwieren. Ik zag haar fladderend de trap af vliegen. Een hele metamorfose heeft ze ondergaan. Ze zegt niets, maar haar snoetje zegt "Kijk... tada... dit ben ik!". Je ziet trouwens op tafel achter haar een lapje (lap van 4 meter, 3cm dik in de kast) stof liggen waar ik voor mezelf vanavond een eenvoudig jurkje heb geknipt, dus ik hoop, dat ik binnenkort een jurkje voor mezelf heb gebakken. Weer twee lapjes minder in de kast. Nog 1.000 of zo,  te gaan.

... even wachten tot het eigenwijze fototoestel haar werk doet, batterij bijna leeg, en daar van ga je blijkbaar heel Monnalisa-beeldig kijken.

Aaaah, hier zie je een klein stukje van een jurk die van mij nog steeds géén knoopsgaten en knopen heeft. Tis toch wat hè. Vorig jaar zomer genaaid. Dit jaar ergens in april de knopen gemaakt (is al belachelijk natuurlijk). Nu is het bijna juni... en de jurk hangt nog steeds onaf op een hangertje. Foei!

Dit is zó leuk. Helemaal serieus kijkend, speldjes pakkend. De dame is in haar element!

Wit, grijs, zachte kleurtjes... bloemen... jurkjes... recepten

Wat een weertje was het woensdag toch. En wat een timing van de postbode! Ik zit al een paar dagen te stoeien achter de laptop met en nadat ik de jongste naar sportdag had gebracht begon ik aan de laatste tabelletjes, getallen, cijfers, maten. Op een gegeven moment moet je stoppen.

Dus lekker naar buiten kussens op de stoelen en ligbanken. Het zonnetje schijnt heerlijk. Lekker wat te drinken erbij, lunch voorbereiden zodat ik met de jongste freule lekker buiten op de ligbank kon smikkelen. Om half twaalf ga ik naar het sportveld kijken naar de laatste spelletjes en de dame meenemen naar huis. 

Tijdens het maken van onze lunch hoort ze een harde plof. Een plof? De post ploft toch niet zo hard, dat je dat in de keuken kan horen. Tenzij en we lopen snel naar de voordeur. Dochterlief is net zo nieuwsgierig als ik. Ha, twee dingen voor mij. Eentje van naaipatronen.nl en eentje van Ria van Bon Nature. Een hele zware dikke "envelop" van stevig inpakpapier... rondom veilig dichtgeplakt. Die kon er niet uit ontsnappen. Bij Ria van 't blog It's me liet ze met een aantal foto's het boek zien wat ze nieuw in de winkel had. Tja, wat een pláátjes. Het boek is in het Noors, dus ik kan het nu niet bepaald lezen, hoewel je wel heel wat woorden er wel uit kan halen wát ze bedoelt, dus erg is het niet hoor!

Begin deze week heb ik het boek besteld... daar wordt je ongeduldig van hoor. Steeds als er iemand met een oranje jasje voorbij kwam rende ik naar de brievenbus. Maar nu was het er, de envelop open krijgen met je vingers is géén doen. Daar heb je een schaar bij nodig, dus hup, zwiep, zwap open die handel. Na het inpakpapier, kwam het bubbeltjesplastic. Daarna doorzichtige folie en dan tada een heel dik zwaar boek. Super!

Het boek Sanselig Sommer van Franciska Munck - Johansen staat bordevol schitterende foto's in eigenlijk wel verschillende stijlen. Veel witten, grijzen, of zachte lieve kleurtjes. Voor buiten en binnen. Ik wil gelijk mijn schuur gaan aanvallen met de witkwast. Het is dat ik even moet wachten omdat de boom, die bij ons in de tuin moet worden gekapt, omdat 'ie ziek is. En dan is het niet handig om dan op te moeten letten op een pasgeschilderde schuur. Maar het plan staat ieder geval. Dus Rem schuren! Nee hoor geintje, maar het mag natuurlijk wel, hè.

Foto's van zonnige tuinen, gezellig ingericht. Alles staat alsof dat per ongeluk daar is neergekomen en gelijk hoort te staan. Vind ik altijd zo geweldig. Ik schuif me namelijk altijd wézenloos en ja... hm... tja... wat zal ik zeggen... 

Oooh, kijk eens wat een schattige meisjes gekleed in van die zomerse jurkjes en verse bloemen in hun haartjes. Ja mijn fashion-gevoel komt ook aan zijn trekken.

Aaah, taartjes en toetjes. Kijk daar doe je mij ook al zo veel plezier mee. Er staan zelfs recepten in... in het Noors, dus Google translate here I come! Zie die vruchtentaart er niet uit om zo van te smullen.

Er zitten foto's in het boek van een wit schuurtje ingericht met meubeltjes, zodat kinderen daar heerlijk kunnen spelen. Dit doet me denken aan mijn oma. Die had een hele grote schuur achterin de tuin. Zachtgroen geschilderd. Dat was zo'n schuur met links en rechts een grote erker. In het midden de entreedeur en als je door het gangetje liep kwam je bij het gereedschaps- en fietsgedeelte. Maar als je gewoon de deur van de schuur opendeed was links "de Til" waar vroeger de duiven zaten en rechts de "woonkamer" waar ik héél wat uurtjes heb doorgebracht. Met een geschilderde plank aan de muur, waar ik dan op mijn manier spulletjes op had gezet. Ook de erker had ik "ingericht". In het midden een witte tafel met een kleedje erover heen en twee houten tuinstoelen. Wanneer het mooi weer was zette mijn oma die tafel en stoelen buiten op het terras bij de openslaande deuren. De foto's in dit boek zijn duizend maal mooier, maar het doel, voor kinderen een speelschuurtje, waar ze lekker kunnen spelen en tutten, was het ook voor mij.

Na een heerlijke luie middag ging ik maar eens een poging wagen in de keuken. Ik en de keuken zijn niet zulke goede vriendjes, zeker niet als er biefstuk op het menu staat. Rem is jarig, wordt pas 40, dus ja, dan wil ik toch wat leuks op het bord presenteren. Dus biefstukje, met verse champignons, champignonsaus, doperwtjes en aardappeltjes. Ondertussen de tafel buiten gedekt, mooi bestek erbij. Alles ging goed, maar ja, die biefstuk hè, pfff de Becel was braaf, peper en zout deden ook hun werk,  de Tsss van het vet in de pan klonk in mijn oortjes perfect. Dan erbij blijven en dan keren, niet te vroeg, maar ook niet te laat, pfff. Uiteindelijk een biefstuk die mooi rosé was. Hah 't is gelukt!

We zitten allemaal nog half in het zonnetje. De temperatuur is zálig. Van mij mag het iedere dag wel dit weertje zijn. Iedereen zit met smaak te eten, oogjes gericht op hun bordje, zo zie ik het graag! De jongste dame vind biefstuk een beetje lastig om te eten, maar ze doet flink haar best. 

Ze had ook nog wat moois voor Rem gemaakt. Een mooie kalender, vrolijk ingekleurd en her en der al een verjaardag ingevuld. Ze is er drie middagen mee bezig geweest. Rem had het gebak meegenomen. Mokkataart en appeltaart. Nou ik kon daarna geen páp meer zeggen!

Faire un Songe

Ja, de webwinkel is er!! Niet van mij hoor, want ik heb er al een en daar heb ik het druk genoeg mee... Nee van Hetty van het blog Faire un Songe!!!

De ronde tafel, die ik vorig jaar van haar heb gekocht, was dé start in mijn interieur... niet dat het al af is... maar dat moet langzaam groeien en heeft, zeg maar, tijd nodig. 

En nu heeft Hetty een webwinkel www.faire-un-songe.nl met allemaal prachtige spullen, zoals ook in haar eigen huis. Daar móet je een kijkje nemen, ze heeft daar van alles. Engels en Franse Brocante.... voor binnen en buiten... prachtige foto's.... Ik heb al allerlei moois gezien.... Oooh, dat opzetstuk voor op tafel of op een kastje, schitterend!! 

Hetty héél veel plezier met je webwinkel!

Partytime

Oudste dochter had natuurlijk nog een feestje te goed met al haar vriendinnen. Dat noemen we natuurlijk geen "Kinderfeestje" meer. Nee dat is natuurlijk een "Party". Nu had ze de mazzel dat we de datum al eerder hadden geprikt dan dat ik wist dat ik naar de intocht moest van haar zusjes avondvierdaagse. Dus waren wij niet eens thuis! Jajaja, wat een vertrouwen hè. Want de dames bleven állemaal eten, pizza uit de oven, geregeld door de dame. Daarna slagroomsoesjes, besteld bij mij en uit de vriezer gehaald bij de Hoogvliet. Een heleboel popcorn en chips, leve mijn voorraadkast naast de deur! Daarna disco - dvd-kijk - giebel avondje tot een uur of elf (bleek later twaalf uur te zijn). De buren hebben we wel even verteld dat er een feestje was en dat wij er in het begin niet waren, of ze een oogje/oortje in het zeil wilde houden. Als er wat was, de dames konden aankloppen. 

De raamversiering, die ik voor haar had gemaakt voor haar verjaardag, zat er nog steeds op. Ja, de gehele wijk denkt nu dat ze minstens twee weken lang jarig is. In haar lievelingskleurtjes appeltjesgroen en blauw en natúúrlijk ruitjes en stipjes! De blauwe onderdelen zijn geknipt uit inpakpapier. Die kwam ik tegen bij het kopen van de schemerlampkapjes en ik wist gelijk wat ik er mee ging doen. De groene onderdelen zijn uit stof geknipt, van de rest van de stof moet ik nog een dekbedhoes voor haar maken. Moet ik gauw eens doen, want die lap is minstens 5cm dik! Krijg ik weer een gaatje in m'n kast. De  blauwe bloemen heeft haar zus trouwens getekend en uitgeknipt. Ze wilde namelijk graag ook meehelpen en ik had nog wat restjes inpakpapier over.

De schoentjes van haar verjaardagstaart heeft ze tussen de waxinelichtjes gezet die ze van haar broer voor haar verjaardag heeft gekregen. 

Door de zon zijn ze aardig lichter opgekleurd, maar het blijven prachtige vrolijke schoentjes.

Voor het "dinner" heeft ze bij mijn knalroze geruite tafelkleed bijpassende placemats, servetjes, borden en bekertjes bij de Xenos uitgekozen. De erker heeft ze zelf ook helemaal mooi ingericht met de lampjes, waxinelichtjes op een schaal en de zoete schoentjes.

Van te voren heeft ze ook cupcakes gebakken. Daar is ze toch een middag en een avond mee zoet geweest. Ik heb er niet veel aan meegeholpen behalve dan de ingrediënten gehaald en een miskukkel opgesmikkeld. Het versieren heeft ze in etappes gedaan, donderdagmiddag met een vriendin van haar vroegere school. Fijn kleien met marsepein en versieren met gekleurde hagel en smarties. Op vrijdagmiddag heeft ze, met een andere vriendin, de rest versiert met botercrème (die heb ik wel gemaakt herinner ik me ineens) en daarop minispekjes en gekleurde zoetigheid. 

Alle zoetigheid is uitgestald op een etagère. Aan het eind van de avond zijn de drie verdiepingen aan zoetigheid flink geleegd! Op de foto is de tussenstand van de etagère toen we thuiskwamen en snel een kiek genomen voordat alles weg was gesnoept. Ze wilde ook graag nog klinken op haar feest met Jip en Janneke Champagne. Onze champagneglazen werden opgetrommeld, deze fles ging natuurlijk tot de laatste drup op. 

Ze is flink verwend door haar vriendinnen met allemaal make-up, toilettas, verzorginsspulletjes en knalkleurige nagellak in kobaltblauw en turquoise. De laatste kleur prijkt nu ook op mijn teennageltjes, want op het feest van Rem en mij (een dag later) had ik een turquoise rok aan en daar paste deze nagellak perfect bij!

Nadat wij met de jongste thuis kwamen was het een jolige gezellige boel. Muziek, gegiebel, dansvloer gecreëerd door de meubelstukken een zwieper opzij te geven. Schemerig gezellig. Wij gingen naar boven, want ja, wij als ouders horen daar toch niet tussen te zitten hè. Daar zaten/lagen wij boven op ons bed met ons viertjes, televisie aan. Ukkepuk was ondertussen al haar snoepjes aan het bekijken, met een half oog naar de televisie, maar na een half uurtjes waren haar oogjes dicht en lag ze te knorren. 

Ik was ook soezerig geworden, maar ja er waren nog "gasten" in huis hè. Om een uur of elf komt de freule naar boven en Rem zegt. "Goh, het is bijna afgelopen!". Zegt ze, "Nee hoor, twaalf uur pas!" Oooo! (langerekte Oooooooo). Dat was niet helemaal afgesproken, maar we zijn flexibel. Uurtje later, komt ze weer aanwaaien. Zegt Rem "Zeg, zijn er al ouders om de dames op te halen?" "Nee" zegt de freule "Jij brengt ze toch thuis!?".

Toen bleef het even stil, een oorverdovende héél erg langgerekte stilte, Rem kijkt naar mij. Ik zeg "Dát heb ik absoluut niet met haar afgesproken". Maar ja, je kan de dames moeilijk op straat zetten, dus Rem z'n schoenen aangetrokken en naar beneden de giebelende dames verzameld. Eerst de dames die hier in de buurt wonen thuisgebracht en toen met de auto de rest wegbrengen. Ik ben toen ook maar wat zinnigs gaan doen, want ik bleef her en der aan de vloer plakken, bleek geplette popcorn te zijn. Alles wat kruimeld, verpakkingsmateriaal, papieren bordjes, bekers en servetjes weggegooid. Plakkerige plekken aangevallen met wat schone nattigheid en toen de meubels op z'n plek geschoven. De versieringen van het raam eraf gehaald. Ha, ik herkende m'n woonkamer weer. De boel was aardig in de staat waarop ik de volgende dag de verjaardag van Rem en mij kon gaan vieren. 

Er bleef ook nog een vriendin gezellig slapen. 's Ochtends hebben we maar niet ontbeten, maar gebruncht. Lekker achterin de tuin, ruitjestafelkleed, aarbeien, beschuit, verse bolletjes, vruchtensap en thee. Nadat Rem en ik de laatste boodschapjes hadden gedaan zagen we de dames druk met de Wii in de weer. Lekker dansen, meezingen en gek doen. Om drie uur kwam de eerste visite voor ons feestje, een heerlijk barbecue en wat een weertje. Ongelooflijk prachtig weer. En we hebben weer genoten van onze gasbarbecue, waar je ook nog een pit hebt voor de pindasaus warm te houden en broodjes op het rekje boven af kunt bakken. Zálig was het en we zijn ongelooflijk verwend. Rem heeft centjes gevraagd voor een digitale videocamera, zodat hij voor filmpjes maken ook kan inzoemen en stabieler kan fillmen. Hij heeft nu een paar tientjes ding, ook leuk, maar hij merkt dat hij het zó leuk vind om filmpjes te maken dat het nu gewoon naar meer smaakt en hij een apparaat wil waar je wat meer mee kunt! En ik heb centjes gevraagd om iets moois te doen voor mijn woonkamer, zo krijg ik stukje bij beetje steeds meer een woonkamer die ik graag wil.

Brocante huis in huis...

Dit is het nieuwe huis in ons huis. Zoonlief (en zulief trouwens ook) heeft een aantal jaren een Russische dwerghamster gehad. Maar vond het altijd verschrikkelijk dat z'n kameraadjes niet ouder dan twee jaar werden. Hij was dol op Demon en Max junior (grote Max was de hond van mijn ouders). Nadat Demon er niet meer was, wilde hij even geen diertjes meer en zeker geen diertjes die niet oud worden. Het liefst had hij wel weer een huisdiertje, maar wat voor soort diertje daar was hij niet zo gauw uit. Het heeft dan ook ruim een jaar geduurd, maar afgelopen meivakantie in Italië zei hij ineens dat hij wel een vogeltje wilde. Die worden ouder en die wil net als een tamme hamster op je hand zitten en doen. Hij vroeg of dat mocht en of er een kooi in de woonkamer mocht komen. Tuurlijk een vogel kan je niet op een slaapkamer neerzetten waar het grootste gedeelte van de dag niemand is. Een vogel is een sociaal diertje en houd van gezelschap, dus prima, mits ik de kooi wel leuk vind en niet formaat volière is.

Nu zat ik gisteren eens op marktplaats te neuzen, want je hebt kooien in allerlei prijscategorieën, stijlen, maten en kleuren. Deze kooi sprak me meteen aan. Licht van kleur... brocante-achtig, niks plastikkerigs. Wel groter dan ik eerst had bedacht, maar als je een vogel een beetje speelruimte wil geven is dit toch ook weer niet al te groot. Als je wilde kon je ook gelijk een grasparkietje erbij kopen.

Rem heeft de kooi vandaag opgehaald en bij thuiskomst zat iedereen gelijk met z'n neus in de kooi. Zoonlief wilde  gelijk aan de grote schoonmaak. Hij pakte de Dettol en vroeg of ik mee wilde helpen. Tuurlijk doenne we. Gelijk oude tandenborstels gepakt uit het kastje. Vaatteiltje, nieuw sponsje, een plons water, tafel vrij gemaakt en hup aan de gang. Gelijk ook even de bakjes voor het water, voer en het douche "huisje" in de vaatwasser gezet. Dan is strakjes alles helemaal schoon. Even later komt de jongste zus ook helpen en een paar tellen later meldt oudste zus zich aan om ook te helpen. Hij begint aan de bodem en ik en de dames met al de spijltjes en het houtwerk. Van top tot teen wordt de kooi gepoetst. Met z'n vieren bezig met een vogelkooitje. Nou die is nu spik en span schoon hoor. 

Als de kooi schoon en droog is en weer op de bodem is gezet zet ik de vogelkooi op de grote ronde tafel. Die hoek is denk ik wel perfect voor een vogeltje. Er zit daar geen raam die open kan, die hoek staat nooit in de felle zon en het tocht er niet. Ook kan niemand de kooi zomaar er af schuiven of tegen aan stoten, want dan moet je toch eerst aardig ver over de tafel heen komen. En ook niet onbelangrijk, ik vind het er wel een mooie plek voor en ook mooi staan!

Hij neemt ook een duik in de computer op allerlei sites, hoe en de wat over vogeltjes. Gaat ook nog even bij mijn vriendin langs die ervaring heeft met vogeltjes. Met een kladblok vol met vragen gaat hij er heen. Rem zit ook met z'n neus allerlei sites met vogeltjes te bekijken en laat hem bij terugkomst zien wat voor vogeltjes hij vroeger had. Hij had een grasparkietje, en die heb je werkelijk in allerlei kleurtjes. Het zijn vrolijke diertjes, die heel tam kunnen worden en veel willen leren. Hij moet uitzoeken wat er allemaal voor een vogel nodig is, wat voor aandacht ze nodig hebben. Ook moet hij bedenken wat hij allemaal wil van een vogel en wat hij qua tijd en aandacht kan geven. 
  

Want het is natuurlijk wel zíjn vogeltje, want als ik de vogel moet verzorgen, gaat het vogeltje zich op mij richten en niet op hem. Het is natuurlijk de bedoeling dat het vogeltje hem als "partner" ziet. Dus buiten school en andere hobby's om moet er voldoende tijd zijn voor het vogeltje. Ik ben benieuwd wat voor vogeltje de bewoner wordt van dit paleisje.

Wordt dus nog vervolgt...

Vogelkooi deel 2

De start van deel twee van het maken van een vogelkooitje. Het "bouwen" van het vogelkooitje, met al die elastieken, was ergens in maart geloof ik. En nu is deel twee aan de beurt, het schilderen van het vogelkooitje. Dit schortje is ook al te kort geworden, zoals je kunt zien, de zak zit op haar buik in plaats van op haar bovenbenen. Moet snel een schortje maken van het rood-witte ruitje. Ik heb nog een restantje over van het tafelkleed voor de buitentafel.

Even alle spullen klaarzetten en uitstallen, er ligt héél wat! De tafel is bijna niet meer te zien.

Ik heb wel nieuwe verf gekocht. Wit en rood. Die kleuren had ze nog niet, ze is namelijk dol op rood en op stippen. Haar plan is om een dak te maken rood met witte stippen of wit met rode stippen, dat weet ze nog niet. Deze verf moet je voor gebruik goed schudden.

Ze schudt haar armen helemaal lam. Ook heb ik een matte buitenlak van de zelfde serie gekocht, zodat als het vogelkooitje buiten wordt opgehangen het mooi blijft en het hout sterk.  

Ook wil ze het kooitje versieren. Ik heb van alles uit m'n la gevist aan restbandjes en wat bloemetjes en steentjes, maar of dat buiten mooi blijft, dat weet ik niet, maar desnoods vervangen we dat elk jaar, toch?

Eerst worden alle elastieken verwijderd, serieus werkje zo te zien!

Dan begint ze ijverig met schilderen. Ook de bodem wordt niet vergeten, want als je buiten op de bank zit en naar het kooitje kijkt dat hangt aan de muur hangt, wil je geen "blote" bodem zien, dan moet de onderkant ook mooi zijn!

Even een overzichtsplaatje terwijl de dame aan het werk is ben ik kussenhoesjes aan het maken. 
Zoals je ziet maken we allebei flinke chaos op de tafel, maar we zijn wel allebei lekker bezig.
In de erker ligt een hele stapel die al klaar is, nu de striklinten nog. Dat zijn maar liefst 12 stuks. Zodra ze af zijn zal ik ze op de kiek zetten!

Even van een afstandje bekijken of de boel goed dekt.

Een glaasje limonade gaat er wel in bij de harde werker. Uiteindelijk heeft de dame het vogelkooitje twee laagjes gegeven, zodat het goed gedekt is. De volgende keer komen de kleurtjes aan bod. Ben benieuwd wat ze gaat doen!