Ja, ècht, hij is bijna af. Alleen zie je niet wat er nog niet af is. Het is een knoopsgat. Niet weer hè. Ja, weer, maar deze keer buiten mijn schuld om hè!
Even bij het begin beginnen. Ik wilde kleur in mijn garderobe riep ik ergens eind maart. Maart? Ja maart. Het rokje met dat mooie stofje, waar ik nog een shirtje op moet maken, nog steeds, want ik kan geen blauw vinden wat erbij past, grrr, ben ik eens vlot kan ik het nóg niet aan! Maar ik heb nog een stuk stof van die rok over, dus ik moet gewoon van dezelfde stof iets op maken, maar wat? Suggesties zijn welkom!.
Ik heb nog knoopjes staan timmeren begin april, maar de knoopsgaten. Tja, die knoopsgaten. Daarna nog een zomerse rok gemaakt eind april. Die ik trouwens aardig vaak aan heb met allerlei witte shirtjes en hemdjes. Nu ik het zo tik, heb ik best wel wát gedaan alleen die knoopsgaten, hè!
Maar goed, ik wilde een jurkje maken, dan heb je geen gezeur over wat erop gedragen c.q. gemaakt moet worden zie hierboven. Ja... hm... ik wilde ook kleur. Nu ben ik geloof ik de hele maand mei bezig geweest stoffen ín mijn kast te krijgen. Eerst de lapjes van mijn moeder en daarna de lapjes van mijn zus. Maar ik had zelf voorheen ook niet stilgestaan bij de stoffenspektakels en zo. Dus viel mijn oog op een knal-lapje, gekocht samen met Middelste op een Stoffenspektakel eind maart 2009! Zó da's lang geleden.
Ik viel op de lap door het knalpaars en fuchiaroze, maar in de praktijk wist ik me niet zo goed raad. Lees: hak knopen door wat er van te maken. Dat het een jurk werd was duidelijk, want de lap is gróót. Maar wat voor patroon. Ik geloof dat ik het in de afgelopen twee jaar wel 15 keer uit de kast heb getrokken, boekjes gepakt, drinken erbij en ben gaan zoeken naar hét modelletje en uiteindelijk ging het steeds weer terug in de kast. Zucht hopeloos hè. Toen kwam ik een patroontje tegen Kyoko Misses. Alleen het jurkje moet je van tricot maken en dit lapje is natúúrlijk géén tricot, grrr. Ik heb mezelf toen maar eerst eens opgemeten, het patroon uitgetekend en ik heb gewoon aktie ondernomen, anders blijft die lap liggen. Ik heb een maat groter genomen, maat L. Ik heb alleen niet de schouderbreedte opgemeten, stom natuurlijk, want ik wéét dat ik bredere en rechtere schouders heb. Dus bij mijn schouders zit de naad uiteindelijk véél te ver óp m'n schouders, maar door al die felgekleurde bloemen valt het niet zo op, pfew!
Dus hup getekend, geknipt. Op de stof gelegd, wel een andere model rok eraan gedaan, want anders hield ik de helft van de stof over en dit stofje vraagt om zwieren, dus geven we zwier! Daarna gelijk achter de machines gekropen, goed hè. En ik schoot best wel lekker op. Totdat, hoe ist mogelijk! Mijn naaimachine kuren vertoont. Ik vind de steek niet netjes (je ziet het niet héél erg, maar ik wel!). Bij het aanzetten van het biaisband aan de hals is de steek niet altijd even recht. Hup stofzuiger gepakt, patiënt opengepeuterd, voor zover dat tegenwoordig kan. Biaisband eraf gehaald en eerst getest op proeflapjes. Daarna was er wel iets verbetering, maar om nou te zeggen wauw. Nee, hup naar zolder, oudste dochter haar machine gebietst. Eerst met een proeflapje, want haar machine is qua steekgrootte altijd een verrassing omdat dat met een schuifje is en ik ben inmiddels een verwend nest met mijn Pfaff met zo'n mooi display erop.
Die van Middelste draait als een zonnetje, en ik weet nu hoe wat waar qua steekgrootte. Zet het biaisband erop, rok eraan en pas de handel of ik er wel makkelijk in kan komen. Ja de boel rekt natuurlijk niet. Maar géén probleem, hij ploft zo naar beneden, had toch een M kunnen nemen, maar ja, volgende keer hoor. Maar ja toen voelde ik iets anders. Hm, deze jurk wordt niet gevoerd, want dan wordt íe veel te zwaar, de stof is best zwaar van zichzelf, maar daardoor voel ik wel de ruwe (linnen) naadtoeslag tussen bovenstuk en rok. Daar hou ik niet van, want dat gaat bij mij irriteren. Dus satijnen champagnekleurig biaisband van boven gehaald en daarmee de naadtoeslag afgewerkt. Hup opgelost. Nu de ceintuur nog maken. Ik vind hem véél te breed, dus hup weer keren en smaller gemaakt.
O ja, nog even laten zien. Ik heb op mijn verjaardag toch nog bezoek gehad (Yes, yes, yes). Nathalie, je weet wel m'n vriendin die van die prachtige taarten maakt. Ze had een reusachtig vrolijk speldenkussen gemaakt met centjes erop voor iets leuks voor in mijn woonkamer. Nou je ziet, hij is al aardig gevuld met mijn spelden en ze steken er supermakkelijk in. Soms zijn speldenkussens verrekte hard, en steek je de spelden er niet makkelijk in tijdens het naaien. Je weet wel tjoektjoektjoek en tegelijkertijd spelden eruit halen en in het kussentje steken.
Ondertussen roep ik ook nog woordjes voor Jongste op voor haar huiswerk. De dame heeft me een zin. Ahum. Ze komt net terug van een logeerpartij samen met broer en zus en ja dan is zo'n huiswerktoetje bij thuiskomst niet zo denderend, maar af is maar af, dus hup even schrijven. Als ze eenmaal bezig is kan er weer een glimlachje vanaf.
De jurk heb ik een aardig tijdje op de paspop laten hangen, omdat deze stof een linnen altijd gaat "zakken" en dan krijg je een dronken zoom. En óf 'ie dronken was, zeg! Maar goed, gisteravond tijdens een film paspop op de salontafel gezet. Dusdanig dat Rem de film kan kijken en ik ook en meten, speldje, meten nog een speldje. Normaal zou ik de zoomspuit gebruiken, maar de witte streep is niet te zien op deze stof. Dan maar en linaaltje erbij, gaat ook goed. Daarna de zoom omspelden, proefpassen, Rem en Ramon kijken naar de zoom en oké helemaal recht. Nu alleen de knoopsgat nog voor het striklint aan de ceintuur er doorheen te laten glippen. Knoopsgatvoetje eraan geklikt, knoop op de breedte van het lint eringeplopt. Op knoopsgat gezet, kan er uit twee kiezen. Doet het niet, alleen maar piep! Hm... Moet eerst maar de gebruiksaanwijzing van dochterlief haar machine opduikelen, dat doe ik dan morgen, want 's avonds gaat lezen niet zo best.
Zoom afwerken en tada het veelkleurige gevaarte is af. Maar ik moet nog wel even wennen hoor. Wat is het knal! De jongste heeft voordat ze naar school ging even foto's in de achtertuin en in de gang genomen, + detailfoto. "Dat moet mama, doe jij ook altijd!". Oké baas!
Op school val ik wel een beetje op, iedereen is gelijk wakker deze maandagochtend als ik voorbij kom. Het is ècht felgekleurd. Zal ik er nog aan wennen?
Rem keek, net als ik, een beetje bedenkelijk. Vond het modelletje mooi, maar bloemen, knalkleurtjes, stipjes en een ceintuur met oranje en fuchia streepjeslint is wel héél véél. De jurk zit trouwens wel lekker.
Nou ja, ieder geval als ik hem op vakantie aan heb. Ze zijn me nooit kwijt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten