Presentatie bij de ALV van de Naaivereniging Sancho

 

Afgelopen zaterdag was de ALV (Algemene Leden Vergadering) van Sancho... en waarom sta ik daar zo voorin bij een beamer met het logo van Collie-Collie... omdat 31 januari jl. aan mij is gevraagd  (Anouk vond het een brutale vraag hahaha) een presentatie te geven hoe je van idee tot patroon komt. We waren er zaterdag een beetje vroeg. Ik wist gelukkig waar we moesten zijn, want vorig jaar was het ook op die plek, precies dezelfde zaal zelfs. Eerst wilde ik namelijk even het rek met kleding en de paspop met de miskleun verstoppen, want anders is er niets nieuws meer te zien... hoewel... alles is vast al eens een keertje op mijn blog voorbij gekomen, maar dan met Bridget erin, hahaha.

Rem maak hier een kiek van mij, want hij is mee en mag op de knopjes drukken, zodat dat als vanzelf gaat. Ook test ik even of ik wel goed te verstaan ben, want ik heb nu mijn gehoorapparaat in en dan weet ik nooit zo goed hoe hard ik praat... ik heb dat ding namelijk niet altijd in, omdat ik bijv. achter de naaimachine of met meerdere kids in de woonkamer helemaal tuut wordt van dat ding (en dus moe...).

Even later stromen er wat mensen binnen en iedereen schenkt een bakkie leut (koffie of thee) in en er wordt gezellig gekletst. Er komen tássen vol lapjes mee. Jammer dat ik niet effe langs de kraampjes kon hopsen, maar dat haal ik volgend jaar wel in. En binnenkort is er in Gouda een Stoffenspektakel, dan kan ik natuurlijk ook mijn hart wel ophalen.

Ook was er gebak... want Sancho bestaat dit jaar 10 jaar. Dit jaar is er daarom ook een naaiweekend, waar de clubleden dan vanaf vrijdag rond etenstijd al kunnen binnenvallen en pas zondag eind van de middag weer naar huis gaan. Er wordt op zaterdag deels wat georganiseerd en deels kan je gewoon lekker zelf doen waar je zin in hebt samen met anderen achter je machientje.

Maar eerst hebben we de vergadering en de stukken van vorig jaar worden goedgekeurd. Ik blader zo te zien nog even naar de juiste pagina. Wat te drinken erbij en mobiel UIT! Er wordt veel gelachen, veel dingen besproken en besloten. Ook worden er unaniem bestuursleden gekozen die het huidige bestuur komen versterken. Super!! Tijdens de pauze worden de ingezonden broeken bekeken en wordt er gestemd op originaliteit en techniek. Nadat ik gestemd heb ga ik het rek halen en de bullen uit mijn tas om alles klaar te leggen voor mijn presentatie. Daarna nog even rennen naar het toilet...

... en dan ben ik aan de beurt...

Aan het rek hangen een paar ontwerpen die uit zijn gebracht door Farbenmix, maar ook een aantal kledingstukken die gewoon tijdens het naaien zijn ontstaan of zijn verbeterd nadat Kirsten een eerste versie ervan heeft gekregen... Bijvoorbeeld de cape. Die wilde ze zo lang doordragen terwijl het gewoon al te koud was. De verbeterde versie voor Bridget was dus een exemplaar met een bodywarmer erin, die je héél simpel eruit kan halen of erin doen, net wat voor weer het is.

Dit gevaarte op de paspop is dus een minkukel, want dat werd gewoon hélemaal niks. Waarschijnlijk kwam het doordat ik tijdens die meivakantie gewoon té veel jurkjes heb getekend, en door de bomen het bos niet meer zag. Dan begin je maar met iets, maar... nee miskleun, het werd niks. Het ligt nog steeds in losse delen in die doos... daarnet heb ik het bovenstukje en de rok weer losgehaald van de paspop en in die doos geplopt.

Ik heb toen mei 2009 in alle rust, héél mijn werkplek geleegd, muziekje op, drinken erbij, kast geopend, lapje eruit gevist, en in alle rust de stof uitgezwabberd om te kijken hoe het viel... op mijn lege bureau neergelegd en 6 lijnen gezet voor de basis van het patroon Willemientje... twee uurtjes bezig en het idee was top!

Deze foto leek mij de gezichten van anderen ietwat onduidelijk, dus vandaar dat ik hem plaats, wil iemand het niet, geef dan een gil hè!

Jaahah... daar sta je dan voor een hele kring met dames... Oef! Ben ik niet gewoon... Mijn ouders zijn beide leraar, maar dat gen mis ik geloof ik om uit mezelf zo in beeld te staan (live) en dan ook nog wat zinnigs zeggen... maar ja wie niet waagt die niet wint hè... Ik heb de stoute schoenen aangetrokken, lees zéér hoge felgekleurde stiletto's, en ben er toch maar gaan staan...

Ik ben de presentatie maar gaan zien als het schrijven van een blog, maar dan mondeling... Dus heb in redelijk gronologische volgorde foto's gezocht en heb er her en der een zinnetje onder gezet, dat mocht ik de draad kwijt raken, de woorden mijn hersens wakker maken. Én ik mag bewegen, dat is achter een toetsenbord niet zo aan te bevelen, maar bij zo'n beamerscherm kan dat wel. Ik wapper dan ook geregeld met mijn handen...

Sta efkes stil als ik naar de foto's kijk... zou eigenlijk niet om hoeven kijken, maar ja... Bridget zit daar ook zo snoezig achter de naaimachine hè... Dan móet ik toch even kijken... ik beweeg gelijk niet meer....

Maar hoppetee, hoofd weer richting zaal en mijn handen wapperen weer, gelukkig zeg ik ook nog wat...

Mja... op de kiek staan terwijl ik praat zal ik nog moeten oefenen, want très charmant is het niet, hahaha. Maar soi... als je haar maar goed zit!

Rem zat al die tijd ergens rechts van mij vlak bij mijn laptop (dat was nog een klus om mijn laptop van mijn bureau los te peuteren zeg... pffff... ik was blij dat Rem dat ging doen...).

Af en toe laat ik wat zien aan papierhandel, dat ik binnenkreeg van Farbenmix. Onder andere dit kladpapier aan de andere kant van de Oda (patroon van FM), want daar stond in strakke lijnen mijn jurkje getekend door de patroontekenaarster... Ook de originele bovenkantjes die je op het scherm ziet afgebeeld heb ik bewaard... Ik snap nu wéér beter, waarom mijn huis zo vol blijft! Ik bewaar namelijk te veel, maar aan de andere kant het was wel leuk om al deze onderdelen van het proces naar het èchte patroon weer eens in handen te hebben en te laten zien.

Ik geloof dat ik hier ongeveer klaar ben, want ik heb niks in mijn handen en mijn handen zwiepen ook niet, hahaha.

Daarna nog wat gedronken en wat gekwebbeld, terwijl wat dames nog de kleding op het rek bekijken en het papierwerk op de tafel. Daarna heeft Rem alles naar de auto gebracht en langzaamaan gingen meerdere dames naar huis. Een aantal gingen uit eten en het leek mij ook wel leuk om mee te gaan, maar Rem had dat zelf ook al bedacht, bleek later. En niet alleen dat... bij de auto gekomen lag er een cadeautje op de zitting van mijn stoel!!

Ik heb er alleen nog geen kiek van kunnen bakken, want toen we de auto parkeerde om naar het restaurant te gaan, heb ik het cadeautje voor de veiligheid maar even in het handschoenenkastje gelegd... dus... die zet ik later op de kiek.

En bij thuiskomst... heb ik mijn schoenen uitgezwiept!! en ben ik op blote kakkies gaan lopen... héérlijk!!

De lege pot mayonaise en 2 koppen koffie

Dit stukje tekst zag ik staan bij mijn zus op Facebook, die het weer bij iemand anders had gezien, die het weer bij iemand anders etc... en ik zet het hier op mijn blog, want ik vind het toch wel zo frappant dat je denkt dat "het" vol is en er kan nog steeds iets bij... en dan de logica er bij...

De mayonaise pot en 2 koppen koffie...

Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg is, denk dan aan de mayonaisepot en de twee koppen koffie.

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel. 

Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel. 

De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoorden met een unaniem “ja”. 

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen. "Nu", zei de professor, “ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. 

• De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn. 
• De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d.
• Het zand is al het andere, de kleine dingen." 

"Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn.” 

“Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Ga paardrijden  Speel met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten of wandelen;-) Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen." 

"Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."

Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: “Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken." 

Leef het leven! 

“Life has no limitations, except the ones you make.”

Burda Classics 2013

 

De Burda classics lag nog steeds te wachten om doorgebladerd te worden (dat geld trouwens ook voor de Knip januari 2014). Aangezien ik nu even mijn hoofd rustig laat wennen aan alles wat het moet doen, zet ik de foto's die ik wel al genomen had gewoon plof onder elkaar en zal ik misschien her en der wat tikken, maar dat weet ik nu (ben aan het tikken) nog niet zeker, hahaha.

Het is al een ouder boekje uit herfst 2013, dus ik vermoed dat het in de winkels niet meer ligt, maar het staat nog wel op de website van Naaipatronen.nl

Dit setje doet me denken aan mijn kantoortijd... héél lang geleden. Ik had een hele rits van dit soort rokjes en truitjes in diverse kleurtjes en natuurlijk in bijpassende kleur hoge pumps!

Mooie look! Ik hou hier heel erg van. Door de gebruikte stoffen, texturen en kleuren is dit een prachtige outfit. Perfect voor op je werk, of voor lekker shoppen, of een uitje.

Links: Niet de kleurtjes me staan (met geel en beige lijk ik ziek), maar ik vind het totaalplaatje wel leuk, lekker voorjaarsachtig... Gut bedenk ik me... het boekje is eigenlijk herfst/winter...??

Rechts: Het is qua kleur niet helemaal mijn ding, maar vind het een leuk plaatje en een héél leuk jasje!!

Dit is een perfect truitje wat je overal mee  kunt combineren. En qua stof ook heel gemakkelijk onder een jasje kunt dragen. De fluffy details kan je weglaten als je meer een basic truitje wilt maken.

Prachtig setje! Een eenvoudig jasje met losse nepbonten kraag en eenvoudig spaghettibandjesjurkje eronder. Misschien is de losse bontkraag iets te breed, maar dat kan zo veranderd worden.

 

   

Stapeltje stof...

 

Ja, een stapeltje stof! Al een tijdje geleden zat ik te prakkedenken wat ik zal maken voor JK als ze 11 jaar wordt, want dat wordt de freule binnenkort. Ik wilde graag net als vorig jaar een mooie kledingset maken en het liefst met de stoffen die ik toch al in de kast heb liggen, want dat mag best wat leger worden (eigenbelang, want dan kan er tenminste ook weer wat nieuws aangeschaft worden). Vorig jaar per toeval bij het doorpassen van het babyrib groene jasje paste een bontgekleurd rokje dat net af was, dus was ik ineens sneller klaar dan gedacht.

 

Nu wil ik weer iets moois maken. Althans dat was de bedoeling voor dat hele gedoe van 1 januari, maar ik geef het nog niet op. Ik richt me eerst op het belangrijkste, dat is het rokje van een paisley stofje van de Happy-serie van Hilco uit mijn webwinkel, waar ze helemaal wèg van is toen ze de rol uit de doos zag komen. Daarna de bodywarmer van paarse lammy stof, dan de lichtgroene tricot legging en daarna het felgroene tricot shirtje.

Het rokje wordt een eenvoudige versie van de Amy-Lynn met zakjes (denk ik, want mijn handen doen wel eens wat anders dan mijn hoofd heeft bedacht). Hij wordt gevoerd met een lichtroze met felroze stippen stofje, het allerlaatste stukje uit haar prinsessen-periode. Ze wil graag een strookje lilaroze tule eraan, maar lukt dat niet qua tijd, dan zet ik dat na haar verjaardag er wel aan.

Aan de bodywarmer komt een capuchon, die ik voer met hetzelfde stofje als het rokje en de rest van de bodywarmer voer ik niet, want de stof is heerlijk zacht aan de binnenkant. De sluiting is denk ik met een rits, maar dat zie ik nog wel.

De legging wordt gewoon de simpelste versie die ik kan vinden in een lichte kleur appeltjes groen en het shirtje wordt het modelletje Zoe van Farbenmix dat ik wel vaker voor haar gemaakt heb in een feller kleurtje appeltjes groen.

Tsja, hoe ver ik kom weet ik niet, maar ik vind de combi aan stofjes ieder geval heel leuk zo en het allerbelangrijkste JK vindt het héél erg leuk.