Pagina's

maandag 23 februari 2015

Ongemotiveerd tricot??

De bovenste lap heb ik vorig jaar een geweldig knoopjurkje gemaakt tijdens een Sancho naaiweekend, ik hoop de onderste terug te vinden voor nog zo'n geweldig exemplaar voordat het volgende weekend er weer aankomt... Alleen wáár is dat stofje nu toch gebleven??

Ik heb volgens mij een jaartje of twee geleden een lijstje gebakken van mijn stapel "ongemotiveerd" tricot, met daarin vooral tricots die vervelend te verwerken zijn. Althans voor mij, ik ben blijkbaar een naaister die van stofjes houdt die niet vervormen en stretchen en rekken, terwijl als ik er eenmaal aan begonnen ben het mij altijd weer reuze meevalt... een aantal uitzonderingen daargelaten en dat zijn de stofjes die ik in 2009 heb verwerkt voor mijn winkel en daar nog een zwik meters van over heb... of zou het psychisch zijn... en was het gewoon de locker die er een nachtmerrie van maakte...

Ieder geval... tijdens het schiften gisteren samen met m'n oudste dochter zijn er ook een hele stapel tricots "overgelopen" naar haar. Wat héérlijk is dat zeg, hahaha.

De bovenste is een jaar of anderhalf geleden weggewerkt in een shirtje voor dochterlief, nu is het onderste streepje toch wel een keertje aan de beurt?

Van de anderhalve plank (de hele plank diep hè) is er nu "slechts" één hele plank overgebleven en dat is verdeeld over twee halve plankjes (want achter elke stapel stof ligt een stapel patronenboekjes verstopt).

Dit heb ik dus nog liggen...

1 x donker blauw-wit smal streepje (restje)
1 x rood-wit streepje
1 x wit (groot)
1 x wolwit
1 x babyblauw (groot)
1 x grannysmit groen (restje)
1 x pastel groen (restje)
2 x turquoise
1 x donker rood
1 x knal rood
2 x wit met rode stippen
1 x grijs-groen gestreept
1 x grijs met gekleurde "rubberen" druppels (nog niet terug gevonden, dus niet op de kiek)

Dit overgelopen exemplaar ben ik lekker kwijt, het broertje in donkerblauw heb ik pasgeleden weggewerkt in een galajurkje voor haar...

En dit heeft m'n oudste dochter overgenomen...

1 x knal rood
1 x rood-wit gestreept (groot)
1 x donker blauw-wit gestreept (groot)
1 x donker grijs (groot)
1 x licht blauw (groot)
1 x ivoorkleurig

En dat scheelt mij dus gewoon 1/3 aan voorraad "ongemotiveerd" tricot

zondag 22 februari 2015

Eindelijk.... stofjes in mijn handen...


Sinds anderhalve week probeer ik duidelijkheid te krijgen in de brij aan dozen, tassen, vuilniszakken etc. etc. In het begin dacht ik nog, dat het allemaal best wel overzichtelijk was en te behappen, maar O wee, als je wat zoekt en dus ècht niet meer kan vinden. Knetter wordt ik er dan van, want ik weet dan exact waar het in zit... in een doos, tas of vuilniszak... maar welke?????

Kierewiet werd ik ook van al dat rondzwierende spul wat half uitgepakt was, want voor het restant had ik op dat moment even geen tijd of zo... Grrr... Hou ik niet van, ik ben chaotisch, daarom moet het een béétje ordelijk zijn in de tent. En dan bedoel ik niet dat mijn huis een gladgestreken bedoening moet zijn, waar je zo een fotograaf op kan loslaten, omdat het spik en span is... Nee dát hoeft nu ook weer niet, want er moet wel geleefd worden. Ik wil gewoon weten waar alles ligt. Blindelings met mijn ogen dicht de plaklinnen vinden, of weten waar ik kookboek huppeldepup heb staan, of waar de lijm is, de puntenslijper. Gewoon, gewoon... lekker alles vinden of vertellen waar het ligt als iemand iets nodig heeft... zoals de puntenslijper twee weken terug!


Dus ben ik sinds vorige week groepsgewijs de dozen uit de stapels aan het vissen. Eerst heb ik alle boeken van Bridget eruit gevist en naar haar kamer getjoept en die heeft zij netjes in haar kast gezet. Daarna alle dozen met foto's en die ook gelijk opgeborgen samen met m'n oudste dochter. Mijn boeken heb ik even op een zijspoor bij haar op haar kamer gezet, want ik wist even niet wat ik daar mee aan moet vangen... ga ik nog over nadenken. Ik was samen met haar een beetje overijverig en had ook gelijk 7 dozen van mijn werk en een 6-tal dozen, 2-tal grote tassen en 3-tal vuilniszakken met stofjes naast mijn bed opgestapeld... Samen met jongste dochter alle tassen met Knip's Burda's, Ottobre's etc. etc... naar beneden geploft. Vervolgens zoeftem gelijk in de kast ploppen en dat deed ik samen met oudste dochter.


Vandaag dus samen met haar die stapel met stofjes bekeken. De freule wilde er persé bij zijn, zodat ze kon bekijken wat ik aan stofjes had. Ik had aangegeven dat er veel weg moet, zodat ik alles passend in mijn kasten kan krijgen. Ik heb er nu slechts twee en daar liggen ook de stapels naaiboekjes... Dus... Ik heb riant de helft minder plek dan voorheen.

Doos één... ik schift drastisch, waarvan ik niet weet wat ik er van wil maken, komt sowieso de kast niet in, maar mazzel voor de stofjes weet de freule dat dan weer wel. Er schuift dus veel richting haar. Ik heb er bij gezegd, dat het dan op haar kamer wordt gezet, want ik heb geen plek. Maar, nee, géén probleem. Ze wil het namelijk zelf ook gaan maken en dat vind ik heel erg leuk. Ze heeft zelf een naaimachine, dus dat kan ze prima.


Uiteindelijk is de stand van de 6 dozen, 2 tassen en 3 vuilniszakken... dat er 2 tassen richting Marktplaats of school of zoiets gaan, 3 dozen komen onder dochterliefs hoede en de rest beland in mijn kast en het past er netjes riant in. Het voelt nu eindelijk eens overzichtelijk en niet een muur aan lapjes waar ik niet weet waar ik mee beginnen moet. Ik heb wel het vermoeden dat ik nog ergens een doos of tas heb gemist op zolder, want ik mis nog wat stofjes, maar dat kan lang zoveel niet zijn.

Dit hele opruimgedoe doe ik samen met de dames, want mijn energie zit momenteel een beetje onder mijn schoenzolen en zo is het nog gezellig ook. Muziekje erbij, wat te drinken, wat kletsen, soms met een dvd-serie met veel afleveringen en tussen elke aflevering doen we 5 dingen (daar zit soms ook het ophangen van de was tussen hoor)... en tijdens het uitzoeken van de stofjes in de pauze haakwerk met z'n tweetjes uithalen, zittend op het bed  met onze ruggen tegen de muur. Op die manier wordt er gelijk in overleg geschift, weggegooid, overlegd en heeft ze nu een minivoorraadje aan stofjes, hahaha.

dinsdag 17 februari 2015

Oeps overbelicht...


Ik heb, toen ik mijn nieuwe fotocamera binnenkreeg, geprobeerd foto's te nemen. Op zich ik kreeg het toestel heus wel aan de praat, nadat ik een sd-kaartje van 16GB had gehaald, maakte die ook nog foto's. Het is wel een beetje een groot kaartje, maar als je gaat werken met RAW bestanden, die bewerkt kunnen worden, wel verstandig, omdat die bestanden véél groter zijn dan jpeg-bestanden, waar een fototoestel normaal gesproken in fotografeert. Niet dat ik ooit met RAW-bestanden gewerkt heb op, maar je bent nooit te oud om te leren is het niet? Mijn eerste foto's heb ik 's avonds genomen, niet snugger natuurlijk, maar ik had overdag geen tijd en ik wilde gewoon aan die knopjes zitten... Het resultaat loeigele foto's.... oftewel van de instelling klopte geen jota!

Dit weekend kreeg ik les over hoe je met mijn fotocamera moet werken, maar eerst moest ik meer van de basis weten, waar je op moet letten wil je je apparaat goed instellen. Diafragma, sluitertijd en ISO waarde... Mja... De termen als klok had ik best wel eens gehoord, maar waar toch die verrekte klepel hing??? Géén idee, maar ik merkte al rap dat ik het wel ging snappen en dat ik bij opdrachtjes het juiste antwoord gaf.... en niet gokken hè!!!! Het is eigenlijk allemaal wel logisch...


De volgende dag gingen we naar buiten. Allebei met ons eigen toestel. Ondertussen kreeg ik uitleg of ik kreeg de opdracht een instelling in te stellen en dan een foto te nemen en dan was soms de foto héél erg licht, maar soms ook héél donker. De afdeling witbalans is uitgebreid aan bod gekomen, want zonder een goed witbalans zullen stofjes, bandjes of foto-werkbeschrijvingen nooit goed uit de verf komen. 

Ook werken met een statief en een uitgesteld afdruk-modus werd uitgelegd. Dit kan trouwens ook met een snoertje via de laptop, dat is vooral makkelijk als je zelf op de kiek moet, hahaha. Het werken met statief, zodat alle foto's vanuit dezelfde hoek worden gefotografeerd is heel mooi. Ook als je in de winter met minder goed licht moet fotograferen. Er is gewerkt op de manier, zoals ik thuis moet werken, zonder flitsers met paraplu's e.d., zonder bewerkingsprogramma's zoals Lightroom, zonder vaste lichtcondities etc. etc. Wanneer je zoals ik, doordat ik nog geen licht-hulptroepen heb, regelmatig een langere sluitertijd nodig heb, is zo'n statief onontbeerlijk. Ik heb er gelukkig eentje. Ik heb daar geregeld mee gewerkt toen ik foto-werkbeschrijvingen aan het maken was, zodat de hoek van fotograferen altijd hetzelfde was en ik eventueel mijn hand als fotomodel vrij had. Van sluitertijden had ik toen nog geen sjoege.


De foto's hier zijn allemaal 's avonds met geel lamplicht genomen, maar doordat je met een eikpunt werkt dat je witbalans aangeeft en dat je hebt opgenomen in het toestel, worden de volgende foto's gelijk gecorrigeerd door je toestel. Dat is toch machtig mooi! Niet achteraf constateren, dat je foto's véél te donker, te gelig of rozig zijn. Nee, van te vorig tackel je dat probleem al.

Ik besef dat het fotograferen eigenlijk voor een deel ook goed vooruitdenken is. Wat ga ik doen, wat wil ik doen, wat wil ik bereiken en hoe kom ik daar... en dan is er daarna misschien nog een kleine nabewerking nodig om je foto te krijgen zoals je hem hebben wilt, maar lang niet zoveel als je maar gewoon gaat fotograferen in stand "Automatisch".


Deze foto is genomen zonder gebruik te maken van een wit eikpunt in je toestel (witbalans).


Bij deze foto is wel gebruik gemaakt van het in mijn toestel opgenomen eikpunt (witbalans). Wat een verschil hè.


Het trucje is simpel. Dit witte velletje, dat dus niet wit lijkt door het gele licht dat er in de kamer was, is het eikpunt. Een foto van dit vel wordt opgeslagen in je toestel. Dat geeft aan hoe wit er onder de omstandigheden waaronder je werkt eruit ziet...


Nadat dat het eikpunt is opgeslagen kan je foto's gaan nemen, en dan zie je dat het wit er ineens een héél stuk witter is en niet alleen dat, de kleuren zijn gelijk ook een stuk frisser en meer zoals het origineel eruit ziet.


Ook hebben we het over hoe je je foto's maakt. Ik moet meestal loodrecht boven mijn product zitten met mijn toestel. Hoe doe je dat om geen schaduw te krijgen. Op zich deed ik dat al prima, door de stofjes loodrecht naar beneden te laten hangen, zodat ik niet in mijn eigen schaduw foto's neem. Maar er waren ook nog allerlei trucjes om goed te zien of een foto scherp is, of te werken met de uitstelmodus, zodat je toestel bij een langere sluitertijd niet beweegt en je dus onscherpe foto's krijgt.


Het tegenovergestelde is me die avond ook gebeurd... een sluitertijd die te kort is bij een conditie met gelig lamplicht... en dan is je foto compleet pikzwart! Vervolgens een Diafragma die te klein staat... poef... foto is zwart... Een te hoge ISO waarde om meer licht binnen te laten... Poef één bak ruis op je foto...

Ook de uitleg van de grote knop op het toestel, die ik ook herken van mijn vroegere toestel en er altijd mee aan het klooien was omdat ik niet wist wat ik nou eigenlijk deed. In het kort is het gewoon... P is automatisch... dan doet 'ie alles qua instelling, maar je weet dan niet of je krijgt wat je wilt... AV is dat je het Diafragma zelf bepaald en dat het toestel je sluitertijd en ISO zelf berekend. Of M is dat je handmatig je diafragma instelt, je sluitertijd en je ISO-waarde en dat je dat kan controleren of je qua hoeveelheid licht goed zit, door héél lichtjes op je drukknop te drukken en dan zie je een mooi liniaaltje... het pijltje moet precies in het midden komen te staan, dan is het niet onderbelicht en niet overbelicht. In het begin is dat even zoeken naar welke waardes je moet gebruiken, maar oefening baart kunst!! En er zijn nog meer standen, maar die heb ik nog niet uitgebreid gehad.

Ik vind het een super leuke uitdaging om met het toestel morgen eens bij daglicht aan de gang te gaan en wat ik dit weekend allemaal gehoord, gezien en gedaan heb toe te passen. Ik heb nu niet iemand naast me, die me kan sturen of hints kan geven. Ik moet het zelf uitzoeken. Ik kreeg het advies om vooral de M-stand te gebruiken, omdat ik op die manier het toestel het snelst leer kennen en ik goed leer vooruit te denken voordat ik een foto neem en dat ik dan wéét wat ik doe en ik geen tenenkrommende foto's bak.

Alle foto's hierboven zijn trouwens alleen maar geknipt qua nabewerking en niet bewerkt in één of ander programma.

zaterdag 14 februari 2015

Die knoopjes ook...


Yep, ik een knoopjes. Het is me namelijk wel eens gebeurd bij een doorknoopjurkje dat 'ie een jaar lang in een je-weet-wel-tasje heeft gezwommen voordat ik stoffen knoopjes had gemaakt en daarna weer een jaar in het je-weet-wel-tasje zwom eer ik ze er aan had gezet, en dan nog met een gigantische stok achter de deur, dat ik een give-away eraan had gebreid, zodat ik het zéker weten in die maand zou doen.


Nu is dit een kant en klare jas die ik afgelopen najaar heb gekocht van het merk Esprit, dus de knoopsgaten zitten er al.. en in principe de knopen ook..... Een hele mooie jas, een heerlijke mooi en vooral ook warme jas... Mits de knopen er aan blijven zitten... maar helaas, dat dus niet... Er zaten er nog slechts twee aan van de zes... en dat waren diegene die niet door een knoopsgat werden gestoken, dus de jas wapperde compleet helemaal open.


Ik heb de knopen er inmiddels meerdere keren aangezet, vooral diegene die door een knoopsgat heen komen... Sommige heb ik er zelfs vijf keer opnieuw aangezet en bleven dan maar een paar dagen erop zitten, grrr... Het leek wel of het oog van de knoop scherp was en de draad doorsneed... Echt om gek van te worden, vooral van de kou!

Ik bedacht half december "Ik ga gewoon effe nieuwe knoopjes eraan zetten". Dus een paar weken later gekeken bij mijn eigen voorraad. Helaas de knoopjes, praktisch hetzelfde, ook glad en goudkleurig, zijn net te klein. Ze floepen zo door het knoopsgat. Geen goed plan, want dan sta ik nog te klappertanden van de kou... Ik zou dan wel even naar een fourniturenwinkel gaan, ja, ja, ahum...


Na het auto-ongeluk eind december, had ik geen tuut meer, dus kwam ik helemaal niet meer in de stad. Pfff... Maar aangezien ik dit weekend met de trein naar Tilburg ging, en ik weet dat het op het perron een tochtgat is, had ik weer een stok achter de deur om toch maar eens snel te zorgen voor knoopjes.... Dus online gezocht... Blijkt dat de maat niet standaard is. De knopen zijn óf 3 mm kleiner, óf 4 mm groter... Ja zeg!! Krijg nu tandjes!!

Dan maar overgestapt op zoeken naar het juiste formaat en daar kwam deze zilverkleurige knoop met grijs middenvlak uit. Is minder mooi, maar dat boeit me even niet. Het is een knoop, is € 0,95 cent per stuk, huppetee regelen... en dat heb ik gedaan. Vrijdag zou ik naar Tilburg gaan... om 13:00 uur zou ik worden opgehaald door mijn vader om m'n jongste dochter haar spullen naar Remco's huis te brengen voor het weekend en ik zou daarna op het station afgezet worden... Ik had de knoopjes er om 13:05 opzitten...

Ik heb heerlijk genoten op het station van Rotterdam van mijn lekkere warme jas, want het waaide behoorlijk fris. De jas is nu lekker dicht, maar ik ga toch nog op zoek naar de originele soort knoop, maar dat heeft even geen haast... En vandaag, een dag later, zitten alle knopen er nog steeds aan. Zó lekker hè, want knopen aanzetten is niet mijn hobby. Tis maar dat je het weet, hahaha.

donderdag 12 februari 2015

Spiegelreflex???


Ik zit al een half jaar te hannesen met het nemen van foto's. Mijn mobiel is op aan het raken, valt qua beeldscherm nog net niet uit elkaar, maar moet het nog even tot eind mei uithouden, dan kan ik een ander toestel bij mijn abonnement uitzoeken. In dit exemplaar wat ik nu heb zit vuil, ergens in de lens, zwarte stipjes, die ik met Picasa aardig weggepoetst krijg, maar als ze ongunstig zitten kan ik er niks mee. Ik heb namelijk geen fotobewerkprogramma Lightroom of zoiets, kijk, dan kan je perfect elk friebeltje weg krijgen. Hoewel met foto's van een mobieltje kan je met Lightroom ook niet veel uitrichten, want die foto's zijn geen RAW bestanden, maar jpeg bestanden... en daar kan je niet veel meer mee uitspoken.


Maar de klap op de vuurpijl kwam een twee weken terug. Mijn foto's werden ineens onscherp, of eigenlijk niet onscherp, maar er lijkt wel een detailverdoezelaarslens overheen te zitten... Ik heb me een oelewoep gepoetst, maar het zit niet aan de buitenkant. Niet best als je nieuwe producten wilt fotograferen... en dat moet ik over krap een maand. Dan komen er weer nieuwe stofjes en bandjes binnen en die wil ik natuurlijk zo mooi mogelijk erop hebben en ook dat de kleur klopt van het echte stofje naar wat er in de winkel te zien is. Dan moet ik natuurlijk wel weer even mijn beeldscherm kalibreren, zodat de kleuren ook ècht kloppen!!


Afgelopen zondag heb ik online een Camera aangeschaft met Dennis op Skype aan de andere kant van het land. Ik kreeg allerlei links toegestuurd en hij vroeg het hemd van mijn lijf wat voor foto's ik maak. Elke camera heeft namelijk verschillende kwaliteiten en vooral ook prijzen... Ik bedoel... ik heb voor het fotograferen van mijn producten natuurlijk geen telelens nodig en fotograferen in het donker hoef ik ook niet. Wat belangrijk is, scherpe foto's, dat de kleuren kloppen en dat te zien is wat voor materiaal het is. Ook dat ik meisjes in rokjes en jurkjes die aan het zwieren zijn mooi scherp op de foto krijg.

























Ik krijg aankomend weekend les hoe ik met mijn nieuwe camera moet werken, zodat ik ieder geval een beetje weet hoe ik een fatsoenlijke foto kan bakken... en vooral wat ik met al die knopjes e.d. aan moet, want ik heb géén flauw idee!!! Als je van te voren bedenkt hoe je de foto gaat nemen en de camera in moet stellen heb je achteraf minder werk om de foto te snijden en te bewerken. Vooral de kleuren zijn belangrijk dat de kleuren kloppen of met weinig nabewerking kloppen. Hoe het zit met de witbalans... zodat ik geen rozige of gelige foto's krijg. Lichtgevoeligheid instellen, dusdanig dat er geen ruis of gebruik maken van een flitser om mooie foto's te krijgen. Dat is volgens mij nog een vak apart, want lelijke flitserschaduwen, wil je natuurlijk niet hebben als je leuke knoopjes aan het fotograferen bent.

Hierboven zijn wat stalen (als iemand een stukje stof opgestuurd wil krijgen voordat ze bestellen, dan knip ik hiervan een stukje af) van vorige series die ik heb ingekocht... Dat is mijn proefkonijnenmateriaal van aankomend weekend... Ik ben héél benieuwd wat ik er van ga bakken.

Cake bakken in een soepkom...


Bakken zonder oven... Ja, dat had m'n oudste dochter vorige week al helemaal uitgedokterd dat dat met de magnetron ook kon. Ik heb sinds een week een magnetron, gekregen van de schoonouders van mijn vriendin. Die hadden ze over, want ze hadden inmiddels een inbouwmagnetron in de keuken. Deze, ja ziet er spiksplinternieuw uit, stond ergens boven gezellie te wezen. Maar ze was niet de enige die dat had zitten uitdokteren, want ook zuslief zei dat ineens... Dus... ja... als je dat van twee kanten hoort, want een beetje raar vind ik het wel dat ik kan bakken met een gewone magnetron (dit is dus geen combinmagnetron hè... effe voor de weet).


Ze had allerlei filmpjes op You-Tube gevonden met de kreet, "Cake bakken in een mok" en de verschillen onderling eens bekeken en er eentje uitgekozen. De recepten hebben veel overeenkomsten, maar toch ook wel degelijk verschillen. De een gebruikt olie, de ander boter, dan weer margarine en weer een ander vloeibare bakboter, dus ja... kies er maar eentje uit...


Eerst even checken in hoeverre ik alle ingrediënten in huis had... Niet alles dus, zelfrijzend bakmeel niet, en ook vanille extract was niet aanwezig. Eieren wel, melk, bakboter, cacao, suiker, versiering, mokken en toiletpapier... Even op de fiets springen en Yep! starten maar!!


Alles wordt zorgvuldig afgemeten en in een mok (soepkom) gekieperd... Dochterlief kiest voor met cacao... ik zonder... Kunnen we ze kijken welke lekkerder is, hahaha.



Het theelepeltje blijkt wel héél erg ieniemienie te zijn, dus daarvan wordt wat meer keer gekieperd. Ze schenkt bij poging twee gewoon over het lepeltje heen, hahaha. Ziet er héél zelfverzekerd uit hoor. Een ei wordt gekraakt... en gelukkig zonder stukjes in de mok. Ik pak eigenlijk altijd eerst een apart schaaltje, maar de freule niet hoor. Nee, gewoon ploef direct in het bakkie!



De laptop staat achter haar. Inmiddels is op de tafelijskast een stuk extra aanrecht gemaakt. Het moet alleen nog geschuurd en afgewerkt worden, maar het wordt al goed gebruikt. Ben er héél blij mee. Het was een stuk aanrecht van de oude keuken van mijn zus uit.... eens kijken... ik was toen in verwachting van Ramon... pfff.... dat is ergens 1995-1996 geweest... Tjemig... oud stukkie hout zeg en dat heeft gewoon bij mijn vader jaren in de schuur rechtop gestaan... en het is nog steeds zo recht als ik weet niet wat! Dennis heeft de plank aan het ijzeren plaatje dat op de ijskast bevestigd zat vastgeschroefd. Het is van origine eigenlijk een inbouwijskast, dus blijkbaar zit er dan bevestigingesijzerwerk aan de ijskast.


Ondertussen is ze ijverig aan het roeren geslagen, want het moet tot op de bodem goed geroerd zijn, glad zonder klontjes. Nou, roerse dame!



Op de plek waar ooit een heteluchtoven gepland staat, staat nu een magnetron. Tikkie riant in het vak, maar dat maakt niet uit, kan ik tenminste mijn theedoos nog even lekker kwijt. 

Dan even kijken hoe deze magnetron werkt... Nou zo te zien héél simpel... je stelt de wattage in en de tijd... Simpeler kan gewoon niet... Ik doe het deurtje open en zie een boekje liggen. Goh... die zit er ook nog bij, wauw!!


Dan moeten de randen van de mok worden schoongemaakt, want anders wordt dat dunne laagje wel héél erg koekerig aangebakken.


En daarna huppetee, op 700 Watt en 3 minuten bakken die handel.


Vervolgens wordt gelijk mok twee gevuld met dezelfde ingrediënten, op de cacao na, want ik blief graag een vanilliecake. Er wordt even gecheckt of ze het nog goed in haar hoofd heeft, kwestie van even omdraaien naar de laptop, is toch wel handig zo'n kleine keuken, hahaha.


Terwijl de één net alle ingrediënten heeft, is numero één klaar. Ik roer voor haar terwijl zij de snoeperijen uit de trapkast pakt.


De soepkom wordt erin gezet...


... en draaien en draaien, maar!


Ze gaat de boel gezellig versieren en ondertussen zie ik mijn cake rijzen en rijzen... die doet het  beter dan die met cacao...


Hahaha, de mijne lijkt net op een stijve griesmeelpudding...


De freule maakt van haar versiering wat moois en ik doe mijn best en poog een hartje op de cake te versieren, alleen doordat die net uit de oven komt, smelt het rapperdepap, dus mijn hartje zakt in als een plumpudding!

De conclusie van Cake bakken in een mok... dat bij de versie met cacao er véél meer suiker in moet dan in de beschrijving staat... De mijne smaakt dus beter, maar om nou te zeggen dat ik cake proef... Hm... ik denk dat ik nog maar eens een andere versie van recept ga uitproberen. Kijken of dat wat uitmaakt en ik hoop dat ik over een tijdje gewoon een èchte oven heb, dan ga ik toch zálig bakken, ovenschotels maken en verse pizza's maken... Die zijn zó lekker hè.