Pagina's

zondag 30 januari 2011

De baret met klep zonder losse draadjes... op model...


Alle draadjes heb ik daarnet netjes weggewerkt met een stompe naald, kon mijn oude vertrouwde naald niet vinden. Nou die naald van nu is me toch een stomp exemplaar zeg, niet doorheen te krijgen door mijn gehaakte randjes, maar is uiteindelijk wel gelukt... pfew. 

Dochterlief heeft voor de foto even haar wollen winterjasje aangetrokken. Kunnen we gelijk zien hoe ze er uit ziet op de fiets! Vorig jaar hebben we na veel zoeken dit jasje gevonden bij de WE, op de damesafdeling, maat XXS. Een heel eenvoudig marineblauw jasje, lekker heuplang, simpele marineblauwe knopen. Alle naden zijn stoer doorgestikt, mooie paspelzakken waar je je handen met handschoenen in kan stoppen in de schoolpauze. Èn, hoe is het mogelijk ook een paspelbinnenzak! In sommige damesjassen zitten die er nog steeds niet, grrr! Hij zit rondom haar lijf wel wat riant, maar bij de schouders heeft ze hem gewoon echt nodig. Net als ik heeft ze rechte, brede schouders. Staat prachtig mooi, maar is af en toe met kleding kopen wel lastig. Dat is ook een van de redenen dat ik als 12-jarige kleding voor mezelf ben begonnen te maken. Mijn moeder kon al mijn wijzigingen in een patroon niet meer bijbenen. Want ja als je een patroon toch al moet veranderen qua snit kan je net zo goed ook even dit en dat en dit en dat anders doen, toch? Mijn moeder keek me dan aan, zei niets,  keek naar het patroon, keek mij weer aan en zei "Wat zei je ook alweer?". 

Mijn dochter zit qua centimeters vaak in maat 146/152 en dan zit het nog los, maar qua lengte is ze weer langer. Het is héél goed te merken dat ze gestopt is met trainen. Het was niet te combineren met haar schooltijden, ze is gewoonweg een maat gekrompen, maar de afgelopen weken is ze gelukkig niet meer dunner geworden. Ik zou haar bijna gaan bijvoederen. Ze vindt veel soorten kleding leuk, vindt zeg maar veel stijlen leuk, alleen valt er veel kleding te wijd. Er zijn gelukkig wel een paar winkels die hele kleine maatjes hebben of een smalle snit hebben. Voor haar maak ik niet zoveel, want ze vind namelijk "shoppen" en kijken in winkeltjes héél erg leuk. Is ook ontzettend leuk en gezellig. Ik mag me trouwens absolúút niet met haar kleding bemoeien hoor, dat wil ze zelf bepalen! Zou ik ook doen als ik haar was!


Ze heeft daarnet haar winterjas aangetrokken en ik geef haar de pet. Oeps, de leidraad zit er nog in, nou ja, die kan ze er zo uittrekken. Ze heeft wel even haar haar gekamt, super statisch momenteel, en dan zet ik de baret op haar hoofd, wat staat het haar goed. De kleur staat haar prachtig, op de foto krijg ik de kleur er niet goed op, maar het is heel diep kersenrood, best wel knal, een prachtkleur! Ik zou in die kleur héél graag een jurkje willen hebben hoor, niet gebreid of gehaakt natuurlijk. Het is de bedoeling dat bij de pet nog een leuke sjaal komt. Ik heb niet genoeg rode bollen, maar in de tas van mijn moeder zaten van dezelfde soort wol nog drie bijpassende kleuren. Auberginepaars, grijsblauw en marineblauw, samen met dat rood een vrolijke combinatie. Ze vind het wel mooi. Ik ga de sjaal niet breien maar net als de pet haken. Misschien wel allemaal vierkantjes... of allerlei streepjes... ben er nog niet uit, maar ik heb tijd genoeg, de dame heeft mijn sjaal ingepikt dus ze heeft het niet koud!

vrijdag 28 januari 2011

Ik ga deze keer voor mezelf een Farbenmix patroon kiezen en kopen


Ja, dat had ik van de week eens bedacht. Ik heb de patronen Jackie, een stoer jasje, en de rok Frida besteld en vandaag binnen gekregen. Nu heb ik wel een vraagje, hoe vallen de patronen Jackie en Frida?? Ik heb namelijk geen flauw idee... en wil niet eerst een proefmodel maken... 

Mijn kledingkast is meer dan bedroevend... Een kwart van mijn kleding wat past is zomerkleding.... klapperdeklapperdeklapper.... De andere helft, winterkleding, is te groot... en nog een kwart, is net wel net niet te groot en dat zijn allemaal basic dingen, shirtjes her en der een trui, twee spijkerbroeken en wat leren-, fluwelen- en spijkerjasjes. 

Géén enkele jurk past goed. Ik kan mijn overslagjurk prima aan hoor, alleen zit de overslagsluiting op mijn rug i.p.v. aan de zijkant. M'n zwarte linnen rok (ècht snik, jammer) pas ik alleen maar als ik met een veiligheidsspeld 25 cm stof in een plooi vouw, dus een plooi van 12,5 cm. en dan blijft 'ie hangen. Op zich met m'n zwarte truitje kan het prima, het is zo'n rok met allerlei vreemde plooien horizontaal en verticaal dus eentje meer of minder maakt niet uit... 


De andere rokken zijn of te stevig van stof om dat te proberen of het is géén potje. Zonder zo'n ingreep moet ik er een lange trui op (heb ik niet), want anders komt de tailleband onder m'n truitje of shirtje vandaan piepen... Dàt wil je niet zien, laat staan in lopen. Dus, na 's ochtends met een sip gezicht een bezoek te hebben gebracht aan mijn inloopkast bedacht ik na mijn ontbijt en een bezoekje aan 't blog, dat ik daar maar eens wat aan moest gaan doen! Nu had ik pas geleden bij het blog van Vlijtige Lies het jasje Jackie van FM gezien. Zij had een spijkerbroek in het jasje verwerkt. Dat kan ik uitstekend doen met een van mijn spijkerjasjes die voor mij te groot zijn geworden. 

Het patroon Jackie kwam volgens mij tegelijk uit met mijn patroon, want de foto's stonden toen naast elkaar bij "vooruitblik". Ik vond het jasje ontzettend leuk en heb ook lekker de beschrijving van het patroon zitten bekijken. Wat mij meteen opviel was het gebruik van sierstiksels die de ontwerpster gebruikt en ook bij haar andere ontwerpen. Ik had gelijk zin om dat toe te passen in een setje voor de jongste dochter en ben met mijn machine ook sierrandjes gaan uitproberen. 

Nu vind ik dat ik zelf nu wel eens aan de beurt ben. Dat was al eerder het geval, vorig jaar zomer, maar die jurk hangt nog steeds zonder knopen in de kast, schaam, schaam, schaam. Maar nu heb ik een doel. Volgende week zaterdag ga ik met Rem naar een soort van "etentje" bij een collega. Misschien werkt dat wat beter !?

Maar als iemand mij kan vertellen hoe het jasje Jackie en het rokje Frida valt dan hou ik me aanbevolen!

Oooooooooooooooooooh.........................

Vanochtend een klein zielig huilend meisje thuis gekregen. Dochterlief zag ik aan komen fietsen op een hele rare tijd. Kwart voor elf, spierwit, knal rode ogen en neus. Ik dacht van de kou. Maar nee, ze zat huilend op haar fiets. Met hele kleine oogjes. Bij het openen van de voordeur dook ze m'n armen in en kwam er hakkelend zonder geluid uit... "Zó'n hoofdpijn!". Als oudste dochter krijst heeft ze fysiek véél pijn, haar scheen gestoten tegen de traptredes, vinger tussen de deur o.i.d. maar als ze géén geluid maakt, dan moet je je zorgen maken... 

Huilend, zonder geluid, deed ze haar jas uit, tas af, fluisterde "Mam... bellen... nummer op briefje... tas"... en ze gaat zachtjes (!!???) zitten op de bank. Een hoopje ellende in het hoekje van de bank. Ik pak het briefje en loop naar de telefoon, en bel het nummer. Ik krijg de congiërge aan de lijn, zeg wie ik ben. Ik hoor gelijk "O fijn, dat krummeltje was toch een klein zielig meiske. Ik ben blij dat ze thuis is!". 

Dat vind ik zo fijn op deze school. Ze weten direct wie je kind is, of je nu aan de lijn hangt of voor hun neus staat. Ze weten ook of ze een broer of zus op school hebben. En dit systeem van een briefje meegeven aan een kind dat ziek naar huis gaat, zodat er teruggebeld wordt, vind ik een heel prettig idee. Dat geeft aan dat ze om die kinderen geven. Als ze denken dat het alleen fietsen niet gaat, dan gaan er twee kinderen mee of er wordt gebeld of zelfs gebracht. Zoon en dochter hebben allebei wel eens iemand thuis gebracht en dat vind ik wel een fijn idee.

De freule heeft waarschijnlijk door de ontzettende kou een kou in haar hoofd gevat, waardoor ze gigantische hoofdpijn heeft. Dusdanig dat ze kleine oogjes heeft, en heel voorzichtig gaat zitten en zachtjes praat. Alles in haar hoofd doet pijn. Ik heb, zoals mijn moeder altijd deed een compres voor op haar hoofd gemaakt. We noemde dat thuis altijd een Indianentooi, dat kwam doordat de sjaal, waar dat compres mee werd vastgehouden, allerlei fladdertjes had aan de uiteinden. Twee Ibuprofen gegeven, toegedekt met het warme plaidje en ben naast haar gaan zitten met haar hoofd op mijn schoot. Ze wilde me duidelijk vasthouden, voelen als troost. Een half uurtje later hoorde ik haar zwaar ademen, door de warme deken en compres is ze lekker soeselig geworden en in slaap gevallen... 

Mijn moeder zei altijd "Wie slaapt rust uit en wordt beter dan krijgen ze strakjes weer praatjespoep!". Ik hoop het hoor, dat ze strakjes weer lekker m'n oren van m'n hoofd kletst!


Up date: het is nu kwart voor vier en de dame is wakker en het is een klein beetje gezakt. Zoonlief is net thuis gekomen met de zelfde verschijnselen alleen dan in mindere mate gelukkig. Ik ga zo even een lekkere koek voor ze halen en maak een mok warme chocolademelk voor iedereen. Ik hoor namelijk een paar magen knorren en die van mij is niet de enige!

donderdag 27 januari 2011

Sprookjeskamer in wording


De stand tot nu toe. Haar bed, een hemelbed, heeft ze zelf versierd met rozen en knuffels. Ze is dól op rozen, maakt niet uit wat voor kleur, roze, rood, wit, lila, met glitters of zonder glitters. Haar lampjes hebben we vorig jaar zomer gekocht. Het is nu niet te zien, maar elk vakje van het lampenkapje heeft een ander stofje met witte ondergrond. Ze heeft er ook een klein staand lampje op haar van  bureau staan en een grote hanglamp aan het plafond. Dus lekker licht en vrolijk. De lampjes zijn voor nu heel leuk, maar als tiener is het eenvoudig om met een schilderskwast en een ander kapje er een stoer lampje van te maken.

Ze vind een geschilderde tekst met zo'n sjabloon of zoiets heel erg leuk op haar muur. Vooral met van die lange krullerige letters, vind ik wat minder, mag best wel strak als tegenhanger van de zoetige muur. Maar wát voor tekst weet ze niet, ik ook niet eigenlijk, maar dat plopt vanzelf wel een keer op. Er zullen vast wel voorbeelden- /inspiratie-ideetjes voor bestaan.


Ik ben vanmiddag toen ze op school was nog even verder gaan "grazen" in al die bakken, dozen, manden en schuiflades. Wat kan een uk van acht toch ongelooflijk veel "rommeltjes" hebben in welk bakje moet ik het nu stoppen? Ik kan me voorstellen dat zij gewoon door de bomen het bos niet ziet, wat een troepies. De biebelebonze berg op de kist hiernaast is het restant wat nog moet worden uitgemest, inclusief een paar planken in de plankenkast. Dus eh... bíjna, bíjna....



Links het afgrijslijke foeilelijke kitschgeval met spiegel waar je haast niets in ziet. Vandaar dat ze er gewoon van alles wat ze leuk vond er aan op heeft gehangen. Is er gelijk niet al te veel van te zien. Ze mag dit weekend het geval gaan legen, ziet er vast een stuk mooier uit als het in de grijze bak ligt! Het laatje van het kastje eronder gaat trouwens bijna niet open, want allerlei kaart spelletjes, briefjes, papiertjes, kraaltjes en zeepjes liggen de boel te dwarsbomen. Dit is natúúrlijk ook bij haar bureaula het geval, want daar is letterlijk méér in gepropt dan het laatje hebben kan! Het kolkt er nog net niet overheen.


Ze is héél erg blij dat haar boeken uit de linnenkast tevoorschijn zijn gehaald en nu over de gehele plank boven en ruim de helft op de onderste plank staat te pronken. Ze heeft al haar sprookjes-, elfjes- en feeënboekjes zitten bekijken, aangeraakt en eruit gehaald. Ze heeft inmiddels al twee Barbie-boekjes uitgelezen en ze is nu bezig met een héél oud boekje van "De twaalf dansende prinsessen" en dat is niet de versie van Barbie, grinnik. Heerlijk zo'n zacht stemmetje die een boekje aan het voorlezen is aan haar pop. De kast moet verder nog wel uitgezocht worden, want er liggen een heleboel barbieschoentjes, en "My little pony" spulletjes te dweilen, die gewoon in een bak moeten worden gestopt, zodat alles lekker bij elkaar blijft.


Deze twee meubelstukken en de verkleedkist moeten nog een wit krijtverfje krijgen. Alleen wat voor soort  wit, want ik zie zóveel soorten wit, en dat is natuurlijk vanaf het scherm niet te beoordelen. Maar ik had gisteren of eergisteren, dat weet ik niet meer, een nieuwsbrief binnengekregen van Tuttemerull en daar kan je een stalenkaart bestellen met daarop ècht geverfde vlakjes voor de kleur. Aangezien ik in de woonkamer ook nog het een en ander van een wit kleurtje moet voorzien is zo'n "live" stalenkaart wel zo handig, want met stofjes ben ik wel handig en weet ik hoe en wat. Maar zodra het mijn huis betref, zucht, diepe zucht, gaat het absolúút niet vanzelf. 

Ik ga me zo meteen weer op de lapjes werpen, afmeting 15x15cm. Hoeveel heb je er eigenlijk wel niet nodig voor een beetje sprei op een éénpersoonsbedje. Hm, rekenmachine here I come!

woensdag 26 januari 2011

Wat een zooi!

Gisterenochtend kwam ik 's ochtends met m'n kopje thee gezellig buurten bij Tamar van het blog "Wonen in wit". Ik zie daar altijd van die mooie hoekjes, prachtige ideeën. Vooral ook om met de verfkwast aan de gang te gaan en om een potje lef te krijgen om dat te doen. Maar nu zag ik in de rechterkolom een blogberichtje "Kamertje van onze dochter Belle" en daar zat ik met mijn kopje thee toch van te genieten. Wat een gezellige en mooie meisjeskamer. Ik ben nu ongeveer een week bezig met die van de jongste. Soms probeert ze het alleen en soms zijn we met z'n tweetjes bezig om haar kamer weer in fatsoen te krijgen. Sinds haar verjaardag is het daar lichtelijk ontploft van 't gewoonlijk rommelige naar algehele T...bende!

Nu krijg ik altijd energie van onverwachte kant, nu dus ook. Ik vatte PLAN. Ik ging gisteren, maar drie uurtjes werken en daarna stoppen om mijn energie te bewaren voor "HET" plan. Nadat ik met oudste terug was van Kinesiologie heb ik haar zo gek gekregen dat ze meehelpt/meewerkt. Allebei is goed. De jongedame is een superchaoot, net als haar zus en ik! Zit in ons DNA, grrr, dat is ontzettend lastig en irritant, maar goed.



DIT is haar kamer dus NIET! Die van haar is suikerspinroze, heeft ze zelf uitgekozen, bij het verven kreeg ik al kiespijn! Bij haar is de vloer regelmatig niet te vinden laat staan te zien. Dit plaatje is wel héél erg clean en niet á la jongte dochter. Ze houdt van sprookjessfeer, kussentjes, plankjes ze is dol op boeken en allerlei gezelligs.


Ze vergeet vaak ter plekke, als ze een potlood of barbiepopje of een knuffel vindt, dat ze die moet opruimen in plaats van mee gaan spelen. En ja, de ene keer heeft ze een half uurtje opgeruimd, voordat ze zoiets vindt, ahum als dat al een keer is voorgekomen. Maar ik denk, vermoed, weet zeker dat ze na 1 minuut al iets vindt en dan gaat spelen. Dus ja, ze moet het toch ècht eens leren, zucht, zuslief lukt het ook nog steeds niet, dus ik verwacht niets. Maar goed, ik loop dus geregeld langs en roep her en der eens wat. Maar het wèrkt gewoon niet. Het werkt 't beste om erbij te blijven, desnoods zittend op een stoel en dan haar gericht "opdrachtjes" te geven en zelf, als ze bij een bergje loopt te twijfelen, dat is dan een moeilijk bergje, om dat even van haar over te nemen. Ik moedig haar ook aan om dingen die stuk zijn, of voor kindjes tot 3 jaar eens haar kamer te laten ontsnappen. 

Maar ook gingen we een meubelstoelendans doen met haar kamer. Dat werkt bij haar altijd als een speer, want ze is dan héél nieuwsgierig wat ik van plan ben. Dus haar bureau kwam voor het raam, lekker veel licht. De verkleedkist langs de muur (plek bureau) haar bed langs diezelfde muur (stond een rieten stoeltje, boekenkast en rieten manden). Het rieten stoeltje komt naast haar bureau te staan. De boekenkast komt op de plek waar haar bed stond en eh... Ben ik nog iets vergeten? Nee volgens mij niet. O ja, in haar grote 4-deurs linnenkast vindt ook nog een verhuizing plaats. De bovenste plank is leeg, waarom? Géén idee, en daar wil ik de boeken van Rem poten. Die heeft sinds zijn verjaardag alleen nog maar een E-book in z'n handen dus, wat moet hij met al die boeken op kindhoogte! Dat ik daar niet éérder aan heb gedacht. Zal wel weer zo'n aktiefaxie-aktie zijn geweest. 

Maar goed ik verhuis, samen met dochterlief, IKEA-trappetje op, IKEA- trappetje af, sjaal ook af, krijg 't er warm van. Alles schuift op. Ook de schuifbakken in haar kasten worden bekeken, geordend en geruimd. Er ontstaan twee creabakken. Eén voor het tekenen, plakken en knippen en een voor het breien, haken en borduren. Er ontstaan overal logische bakken, planken en lades. Overzicht, overzicht en twee vuilniszakken zooi in de grijze bak. Na twee uur, waren we wel afgeknoedeld, maar héél tevreden. Rem zou pas laat thuiskomen en de freule had al lol van te voren, dat als papa haar een kusje zou komen brengen hij haar kwijt zou zijn in haar kamer. Want het bed staat een paar meter verderop. Haar bed stond altijd met het hoofdeinde haaks op de muur en staat nu over de gehele breedte tegen een andere muur. Dus, zoek zoek waar is ze? Rem was haar inderdaad zoek, want je kan nu een meter of vier lopen eer je bij haar bed komt. Grinnik, we hadden heel wat lol vooraf!

Nu zijn we de laatste rommeldozen, van die kleurige papieren dozen, aan het doorspitten zodat alles in de kast en in de rieten manden gesorteerd zit en niet meer in de uiteenvallende dozen onder haar bed. Onder haar bed wil ik gewoon niets meer zien staan. Hoe leger het is/oogt hoe langer het netjes blijft, dat lijkt bij haar zus aardig te werken. Dat is stap één.

De volgende is het stoerder maken van haar kamer. Ze is haar suikerspinroze muren lichtelijk zat, maar ja dat wist ze vier jaar geleden ook niet. Ze wil wat stoerders maar wel girly in haar kamer. Een ander kleurtje op haar muren. Dat stel ik even uit, want dat zie ik effe niet zitten, maar haar bureautje en boekenkast (van dat nepantieklookgrenen, waar had ik dat nog meer in huis, wil ik wit verven, zodat alle meubeltjes in haar kamer wit zijn.

Onder een vrolijk lapjessprei, van alle restlapjes die ik afgelopen tijd in een tas heb gepropt, kan ze al haar suikerdotteroze dekbedhoezen wel verstoppen. Dat scheelt al héél wat suikerspinzoetigheid. Ik ben nu bezig vierkantjes te knippen van 15x15cm, pfew aardig klusje. 

Dan: op haar nachtkastje staat een foeilelijk roze plastic Barbiespiegel met wegdraai, jakkie, sieradenbakjes wil ze graag weg hebben! Yes, yes, yes eindelijk! Hoe durven ze zo'n ding te maken, zó lelijk. Maar ja, ze had hem gekregen op haar verjaardag, hè, kon hem moeilijk wegtoveren. Eerst moet die geleegd worden, maar dan een grote plof in de grijze bak! Ik wil boven haar nachtkastje een mooie brocante spiegel hangen. Misschien eens een Kringloopwinkel bezoeken?? 

De dame ligt nu te slapen, dus de stand toch nu toe kan ik nu even niet laten zien, maar foto's volgen zeker, met of zonder verfkwast.

zaterdag 22 januari 2011

Pssst... knoopjes...


Deze prachtige jurk (vind ik zelf ècht supersnoezig geworden) heeft Bridget aan voor een foto-filmpje en voor de foto's die ik moest doorgeven voor advertenties e.d. Dat jurkje was nèt niet af, voordat de foto's werden genomen... Nu waren het alleen de knoopjes en knoopsgaatjes. Voor de rest was de jurk helemaal perfect af en afgewerkt... er zitten op de rug van Bridget drie spelden, die de jurk gesloten houden (alleen het bovenlijfje hoor, stel je voor dat ze gaat zitten...).



Het is leuk als ik wat bedenk.... maar tijdens het bedenken besef ik niet altijd wat ik nodig heb... hoeveel werk het is. Ik denk aan hoe leuk of mooi het wel niet zal worden. Of zit rustig een half uur te bedenken wat voor stofje er perfect voor is. Nadat de stof bepaald is (in dit geval was dat al gekozen, en was het patroon op de stof afgestemd)... dan ga ik garen, ritsen of knoopjes zoeken. 



Nah... de knoopjes had ik snel gevonden. Er zit een hele berg in het buisje, dus ik zit goed. Na het maken van het patroon en daarna in meerdere maten,  ga ik eens uitmeten hoeveel knoopjes ik nodig zal hebben... en dat blijkt maar liefst 34 stuks te zijn!! Aiaiai! Ik heb het minstens 4 keer nageteld... Snel het buisje gecheckt of ik wel genoeg heb... Pfew, precies genoeg... hoe is het mogelijk. Ik bedenk ook ineens dat nu ik zoveel knoopjes op die jurk moet zetten er ook zoveel knoopsgaten moeten komen...... OH, wat ben ik blij met mijn machine... die heeft een automatische knoopsgatenvoetje... 



Ik stel de grootte van het knoopsgat in en broem, in nog geen 10 tellen (wel even op de goede plaats neerpoten, hè) later heb ik een mooi knoopsgat en kan ik de berg knoopjes verwerken... Net een produktiebedrijf.... Hahahaha.
Tijdens het maken van de jurkjes, speld ik ze geregeld op de paspop. Al snel zie ik hoe het wordt en dat geeft vaak een superboost aan energie... Ik wil graag zien hoe het wordt... ben dan héél nieuwsgierig. Als het dan af is en Bridget trekt het aan, zie ik direct aan haar of het lekker zit, of het klopt in verhouding, of het zwierig is. Nou dit jurkje is enorm zwierig het is heerlijk wijd. Je ziet op het fotofilmpje van dit blogberichtje... dat ze het jurkje heel graag aan heeft.



Tada weer mooie jurkjes voor in de webwinkel...

dinsdag 18 januari 2011

Elfjes in je oren en op je kraag


Mijn moeder is dol op sprookjes, en elfjes, dat zit in ons DNA, want ook ik ben er dol op en mijn kinderen ook. Mijn moeder heeft allerlei boekjes, sommige héél oud. De pagina's zijn helemaal goud-caramel van kleur geworden. Maar in dat boekje staan hele mooie tekeningen met bij elke prent een gedichtje of versje. Ik heb ze verslonden de tekeningen en gedichtjes dan hè, want het boekje werd door iedereen voorzichtig vastgehouden. 

Mijn kinderen hebben van mijn moeder ook van die mooie sprookjesboeken gekregen. Mijn dochters allebei op Elfjesgebied, ook hoe je ze zelf kan tekenen, qua verhouding en zo. Zoonlief heeft boeken op drakengebied gekregen, ook met hoe je ze zelf kan tekenen. Die boeken zijn zó ontzettend mooi, daar heb ik héél wat doorgebladerd. Uit een boek van mijn zoon heb ik een paar jaar geleden zelfs inspiratie gekregen voor een jurkje, die nu in ontwikkeling is voor Farbenmix. Ik ben nu bezig het patroon te vergroten en opnieuw te naaien.

Maar, ik dwaal af, die elfjes hebben vaak ook hele mooie belijning, en dat zie je ook terug in sieraden. Mijn moeder is daar dol op. Het heeft soms ook wat weg van Jugendstil, niet de oorbelletjes die de freule nu in heeft hoor, dat is geen Jugendstil. Ik en mijn moeder vinden dat die stijl een heel mooi lijnenspel heeft. Er is alleen niet veel van. Maar her en der vind je nog wel eens wat oud of nieuw. 

Nu heeft mijn moeder allerlei sieraden, dus ook elfjes. Af en toe hopst ze door alle laadjes en vist ze er van alles uit, wat ze niet meer draagt, en dat is van alles hoor, van HEMA oorbellen tot èchte zilveren exemplaren. Omdat ze, zoals ze het zegt het gewoon vergeet te variëren. Mijn moeder vind het een beetje zonde dat alles maar ligt te verstoffen. Dus na zo'n hopsbui door haar spulletjes heeft ze van alles verzameld. Er gaat een deel naar het dochtertje van mijn zus, naar mijn dochters. Oudste dochterlief schift de spulletjes voor haar en haar zusje altijd als eerst, omdat zij als oudste heel goed weet, wat zijzelf mooi vind en wat haar zusje mooi vind. Ze zit er nooit naast. Het setje wat de jongste nu in haar oren heeft met bijpassende broche heeft zuslief voor haar uitgekozen. Het was een schot in de roos. 

Vandaag heeft ze om 12.00 uur een kinderfeestje van haar schoolvriendinnetje, vanmiddag is er namelijk geen school, want de juffen hebben een cursus of zoiets. Maar ik weet niet wat ze gaan doen, dus is het spijkerbroekenwerk. Hm dat vind de freule maar Zo-zo! Dus vroeg ze of ze oma's elfjes in mocht doen, dat fleurt de boel natuurlijk een heel eind op.Tuurlijk dat mag best. Vandaar dat ze, vlak voordat ze naar school ging, in de spiegel zat te koekeloeren of de elfjes niet op z'n kop zaten. Het zijn best wel grote elfjes. Ze heeft ook roze lipgloss opgedaan, gebietst uit mijn make-up doos, want het is vandaag een kinderfeestjesdag, dus ook lipglossjesdag. Ik vind het prima hoor.  Op die manier is de spijkerbroek gecompenseerd en straalt ze.

maandag 17 januari 2011

Ik ben wakker... kom maar op


De jongste spruit was gisteren jarig, en was al héél lang wakker eer wij zingend binnen kwamen. Zoals je kunt zien is ze klaarwakker! Ze zat gelijk recht over eind. Voor de vorm had ze wel onder de dekens gedaan alsóf ze sliep... jaja ècht niet!



Ze vind het wel jammer dat ze in de winter jarig is, want mijn ouders hebben de traditie om met verjaardagen altijd beschuit met aardbeien op bed te serveren en ja die traditie hou ik graag in ere.. Maar ja, in januari vindt je die dingen natuurlijk nergens. Gelukkig is ze ook dol op een zacht gekookte eitjes. Dus een boterham met een eitje gaat er bij haar natuurlijk ook heel goed in, zoals je kunt zien op de foto's.



Nou die boterham vloog erin! En nu de cadeautjes. Broer en zus kopen van hun zakgeld ook altijd iets. Vanuit school hebben ze samen geshopt. Van haar zus kreeg ze een flesje roze badschuim, een hartje dat bij aanraking van water een handdoekje wordt en nog een badhartje. Van haar broer kreeg ze een dubbel armbandje, witte pareltjes en zilveren schakeltjes, met de letters LOVE eraan. Een mooi doosje, met daarin een schrijfblokje. Van mij kreeg ze witte poppenschoentjes (met minihakjes), geborduurde poppenlaarsjes, dank je wel Astrid voor het snelle opsturen! Ik heb nog een gesmockt jurkje gemaakt voor haar pop. Daar was ik vorig jaar aan begonnen (schaam, schaam, schaam), maar ja, het verdween eventjes (!) in het bekende tasje. Dit is het smockwerk. Rem heeft een mooi paars horloge met witte bloemetjes voor haar uitgezocht. Er moeten alleen een aantal gaatjes bijgemaakt worden in het horlogebandje, want haar polsje is ietwat dunner!


Mijn vriendin Natalie heeft de taart gemaakt en net zoals de taarten van de oudste en middelste is dit weer een plaatje. En lekker! Mjammie. Het gezichtje is zo fijntjes beschilderd, ècht schitterend!


Ja, en dan mijn noeste arbeid van de afgelopen anderhalve week, haar verjaardagtraktatie. Ik heb 50 cakejes gebakken en in de vriezer gestopt. De botercrème heb ik zelf gemaakt en alle roosjes en rozetjes van marsepein. De jongedame heeft ijverig meegeholpen de roosjes te beschilderen. Gisteravond cakejes uit de vriezer gevist en de botercrème zacht laten worden en in een spuitzak gelepeld en toen toefjes gemaakt. De spuitzak heb ik geleend van Nathalie, want dat ding van mij van de Marskramer is een nachtmerrie. Je krijgt dan een soort dronken slingerende wurm i.p.v. een mooie toef! Ook de rekjes heb ik van haar geleend. Mijn exemplaar is meer voor de sier en geschikt om mooie sierspulletjes op te zetten. Hij is veel te zwaar voor haar om de klassen mee rond te gaan. Ik ben al gauw een uur bezig geweest alles op te spuiten en te versieren...


Vanochtend vroeg dochterlief op de kiek gezet met haar pop, die had ze al hoor, helemaal in de starthouding om naar school te gaan. Ik heb deze keer geen verjaardagskleding gemaakt voor haar. Het is momenteel heel erg druk, en ik wilde het poppenjurkje ook graag voor haar afmaken. Ik heb dus gekozen om in andermans (!) webwinkel een mooi setje te kopen, de rok kan ze in de zomer gewoon doordragen met iets wit erop, want het is een heel mooi zachtgrijs. De onderrok is de Caitlin van Farbenmix die ik voor onder de donkerblauwe Nadya van Farbenmix heb gemaakt. Die rok wordt héél goed gebruikt, want ze stopt hem werkelijk overal onder.


De erker in vol ornaat met alle cadeautjes die ze heeft gekregen. Ze heeft genoten en is enorm verwent door iedereen. Een mooi blik potloden, leesboeken, kralen om armbandjes te maken, maxiloco, wit radiowekkertje, een ringetje met een roze vlindertje een spel "Wie ben ik". Dat spel zaten alle kinderen ook onmiddellijk te doen. Allemaal met zo'n blauwe band om hun hoofd en een kaart erin gestoken en dan maar raden wie ze waren... Ontzettend gelachen om de lol die ze hadden, groot en klein allemaal bij elkaar.


Nog een traditie, deze is van mijzelf, is om het grote raam in de woonkamer te versieren in een bepaald thema waar de kinders op dat moment heel erg mee bezig zijn of ze heel erg leuk vinden. Ze heeft van de Sint een ontwerp lichtbox gekregen. Dus ze is heel veel kleertjes aan het ontwerpen, en kleed haar poppen aan met stroken stof en maakt dat vast met linten en elastiekjes. Geweldig hoe ze alles vast krijgt. 

Alleen wist ik even niet hoe ik dat thema nu op het raam zou kunnen krijgen, maar ineens zag ik de oude kinderpaspop "Ik dacht, dat is het!". De paspop staat beneden naast de antracietgrijs geverfde kast en moest mee naar boven. Eenmaal boven de la met alle kleuren van de regenboog aan tule open getrokken. De kleur rood heb ik er uit gevist, want dat is haar lievelingskleur. Een stuk elastiek, wat spelden en hup freubelen maar. In 2 minuten creation ready steady voor in de vensterbank. Zuslief heeft de slingers opgehangen en op A4-tjes ".... 8 jaar" getekend en ingekleurd. Super hoor!

zondag 16 januari 2011

Dochterlief is jarig





De jongste freule is vandaag jarig. Gisteren heb ik bij mijn ouders thuis bovenstaande mooie foto's gemaakt van de nieuwe collectie voor in mijn webwinkel. Om twaalf uur kwamen we met de kleding bij m'n ouders aan. Mijn vader had Maxyah in de woonkamer gehouden, maar leek wel of de hond dwars door de deur wilde komen, want tsja géén welkomstgroet, wat is dat nou? Maar ja, met kleding in mijn armen vond ik dat niet zo verstandig/handig, dus eerst naar boven om de kleding veilig neer te leggen. De foto's worden namelijk genomen op de overloop boven, die is heerlijk ruim en licht, perfect voor foto's.



Dochterlief ging zich gelijk omkleden, en mijn moeder zat daar heerlijk kwebbelend bij te kijken. Ik vroeg aan mijn moeder of ze de handschoentjes van mijn oma aan mocht doen voor de foto's en dat mocht. Mijn moeder vertelde dat mijn oma die zelf heeft gehaakt voor haar eigen bruiloft. Mijn oma heeft haar gehele bruidsjurk zelf gemaakt, waarvan ze de mouwen van hele fijne witte batist ook nog volledig heeft geborduurd... ongelooflijk hè! De mouwen liggen in de vitrine, van de rest van de jurk is een wieg bekleed geweest. De handschoentjes zijn inmiddels zo'n 80 jaar oud. De freule was helemaal onder de indruk, en héél trots dat ze handschoentjes eventjes aan mocht doen...

Je merkt ècht dat ze een grote dame begint te worden, héél voorzichtig deed ze de handschoentjes aan. Zo'n mooi gezicht dat serieuze snuitje. Even later ook nog een zonnehoed van mij op haar hoofdje gezet. Dat is de zonnehoed die ik in de zomer draag, tegen verbrandde neus en wangen, want ik ben een ècht sproetenkind, dus ik wordt absoluut niet bruin!


Tijdens het nemen van de foto's zat mijn moeder vanuit haar slaapkamer naar haar te kijken en ze zat heerlijk te genieten. Ze was ook verbaasd over haar. Ze zei "Gut ze doet het helemaal vanzelf hè". En dat klopt, het enige dat ik doe of zeg is als er bij los haar een pluk haar in haar gezicht of voor haar oor hang. Of dat er een voetje net iets anders moet. Verder zeg ik wel eens "Hou vast...", dat betekend dat ik haar in die houding nog een keer wil "kieken", en ze veroerd dan letterlijk geen vin!! Dan kan ik gewoon verder inzoemen of een close-up nemen. Als ik niet zeg "Hou vast..." dan verandert ze gelijk van houding. Net zo lang tot ik genoeg heb. Deze keer waren we in een half uurtje klaar, inclusief omkleden. 

Gisteravond de foto's in Slate omgezet. Ze is zo gegroeid en veranderd het afgelopen jaar. Vandaag al weer 8 jaar!

Tip / tutorial: Rufflervoetje... gas geven... en het plooit vanzelf


Dit is de Nadya met taartpunten van de Willemientje in de zijnaad, en ik heb roezels erop gezet. De taartpunten zitten tot aan het "tunnelbeleg". Ik heb geen tunnelbeleg gedaan, maar een ceintuur gemaakt om de jurk te tailleren.


In december heb ik een Ruffler-voetje gekocht voor m'n Pfaff. Had ik dat maar eerder gedaan! Ik heb voor de jongste een Willemientje gemaakt voor de kerst, moet ik nog goed op de kiek zetten, komt er aan. In het begin was het even rommelen en uitproberen. Het bleek dat je de rimpelstrook, goed vrij moet neerleggen, als je hand er een beetje blijft achterhaken, dan schuift het plooitje weg voordat je er overheen stikt. Dus bij de volgende jurk, deze zachtappeltjesgroene, was ik goed voorbereid. De naaimachine halverwege de tafel geschoven. De strook zigzaggend voor de machine neergelegd.


Wanneer je wil beginnen met stikken, de stof volledig door het "systeem" heen schuiven. Het geleid vanzelf langs een "vorkje" waar het stofje ook overheen slalomt, zodat de stof niet gaat zwieberen van links naar rechts. Dan begin je te stikken.


Je rechtervoet geeft gas, je linkerhand is een stofgeleider en je rechterhand pakt je glas met water en je neemt af en toe een slokje...! Echt waar, absoluut NIETS aanraken, dan gaat het perfect!


Zie mooie plooitjes achter elkaar. Even groot en stel dat je hand toch ergens blijft haken en er een plooitje wordt weggeschoven/overgeslagen, gewoon met een speldje een plooitje vouwen vastpinnen en verder gaan!


En zie een hele berg rimpelstrook van ca. 15 meter (oftewel 30 meter strook die is verwerkt tot 15m. rimpelstrook). 

Het mooie van het rufflervoetje is, dat je die op allerlei standen kan instellen. Om de hoeveel gestikte steken je het volgende plooitje wilt hebben en hoe diep je het plooitje wilt hebben. Met een schuifje bepaal je hoe vaak er geplooid wordt en met je steekgrootte hoeveel ruimte er tussen zit. Ook zit er een schroefje aan het voetje waarmee je de diepte van de plooi instelt. Je moet wel even wat stroken proefnaaien en meten voor en na het plooien, zodat je kan uitrekenen hoeveel je nodig hebt om 1 meter gerimpelde strook te krijgen. Maar uiteindelijk kan je best wel nauwkeurig stroken van te voren knippen en dan aan elkaar naaien. Die 15m rimpelstrook was voor 4 jurkjes. Ik had maar een restantje van 10cm over! Hoe ik het voetje had ingesteld, is het aantal meters benodigde rimpelstrook x2. En het klopte best wel nauwkeurig vind ik zelf.

Dit voetje kan ook plooien en vastnaaien tegelijk, maar aangezien ik nooit van te voren precies weet wat ik ga doen, maak ik liever eerst een geplooide strook en meet dan af wat ik nodig heb, lock de uiteinden af, stik de uiteinden aan elkaar vast, en dan zet ik het aan de jurk vast.


Ik ben ontzettend blij met het resultaat. Een echt professioneel, nauwkeurig, gelijkmatig en mooi gerimpelde strook!

donderdag 13 januari 2011

Bridget's verjaardagtraktatie maken



Ik ben vorige week donderdag begonnen met het maken van de versieringen voor de verjaardagstraktatie voor op school. Ik heb nog nooit met marsepein gewerkt (alleen maar gesnoept!) laat staan kneden, in vorm brengen en verven! Maar bij Nathalie en een paar koppen thee, heb ik botercrème gemaakt! Ik heb eieren met suiker au bain marie verhit in beweging houden tot de suiker is opgelost. Daarna van het vuur de boter er doorheen kloppen. Weer wat geleerd! Nadat de botercrème klaar is, ga ik rozenblaadjes uitsnijden uit groene marsepein en eh nog iets, maar dat ben ik vergeten. Ieder geval wordt het een stevig spulletje. Daarna de rozenblaadjes een glansje geven met groene glitterpoeder, dat breng je aan met een klein kwastje.


Dan is de marsepein aan de beurt. Nadat ik het even gekneed heb, moet ik m'n handen insmeren met  eh weer iets, maar dat zorgt er voor dat het marsepein niet aan m'n vingers blijft plakken. De vormpjes moet ik tijdens het vullen met marsepein goed aandrukken, zodat de roosjes er strak uit komen te zien. Als dat is gedaan, kan de vorm al rollend uit de vorm ploppen. Er zijn meerdere versies. Ik doe er een zwik die een gehele cup-cake bedekken en ik maak losse roosjes in twee verschillende maten.

Daarna worden de roosjes ook met glitterverf bekwast in het rose en lila en krijg je een heel sjiek roosje. Gisteren heb ik de eerste lading cup-cakes gebakken en in de vriezer gestopt. De volgende lading doe ik morgen en die gaan ook de vriezer in, zondagavond mogen ze er uit en kan ik ze gaan versieren. Je had de kinderen gisteren moeten hóren "Mogen we er niet eens ééntje??!???!". 

Ik had vorige week nog niet alles afgekregen en heb vanmiddag de ontbrekende roosjes gemaakt. De freule heeft me geholpen met het beschilderen van de roosjes. Ze zit nog net niet met haar neus in de roosjes, maar het scheelt niet veel.

zaterdag 8 januari 2011

Zoonlief maakt ook prachtige kunstwerken


Deze week was ik jongste op de kiek aan het zetten, nadat we een middagje hadden geplonsd in bad. Ik zag ineens op mijn nachtkastje de mol van zoonlief staan. Die heb ik nog nooit laten zien. Aangezien hij niet achter de naaimachine zit, of met breinaalden in de weer is is dit wel een mooi voorbeeld van zíjn creativiteit. 

Momenteel is hij op school bezig met het maken van een mol van klei. Hij moet de brugklas nog een keer overdoen, dus de opdracht is hetzelfde. Voor hem geen punt, hij heeft daar zeer veel lol in, omdat hij zichzelf wil overtreffen. Een nóg mooiere mol en een nóg hoger cijfer halen. Qua cijfer had hij vorig jaar een 9, dus werk aan de winkel om dat te overtreffen denk ik zo.

Hij heeft in 2009, hier vlakbij, een jaar lang workshops gedaan met allerlei technieken van handenarbeid en Kunst. 

Hij heeft daar werkelijk van alles gedaan. Allerlei technieken met verf, papier, figuurzagen, kleien, glazuren, schilderen en fotograferen gedaan. Dat laatste zie het blogberichtje "Fotografie samen met Kunst".  


Hij kreeg anderhalve maand geleden de opdracht de mol te maken. Is een paar weken bezig geweest de mol te perfectioneren. Hij staat nu te drogen, de mol is niet massief. Hij heeft toen de mol af was de mol aan de onderkant uitgehold. Dat moet, omdat anders tijdens het bakken de mol uit elkaar knalt. Dat is een beetje zonde. Als hij gebakken is krijgt hij hem mee. Ik ben wel zó benieuwd hoe hij geworden is. Volgens hem is heel anders, veel meer 3D erin! Dus geen ingekraste armpjes en vingers en tenen, maar met bolling, schaduw e.d. 

Dit molletje vind ik echt een koddig beestje. Lekker rond, eigenwijs neusje, schattig mondje en lieve oogjes. 


 Zo staat z'n kunstwerk te pronken naast m'n bed op m'n nachtkastje, super hè!