Aangezien ik meer wil naaien, en af en toe een motivatiescheut nodig heb, leek mij het aanmelden voor een huiswerkgroep "Naaimachinehoes" wel een hele goede.
- A... mijn naaimachine staat midden in de woonkamer in het zicht...
- B... dat witte ding geeft 's avonds bij gezellig licht, ook licht door de weerkaatsing van lampjes en kaarsjes...
- C... Dus... moet dat witte ding wat getemperd worden, en een beetje gezellig bij de woonkamer passend ook.
Ik wilde graag stoere spijkerstof gebruiken, en wat is daar nu geschikter voor dan een oude spijkerbroek van zoonlief. Maat 176, dus qua lengte aardig wat stof.
Ik begin eerst de naaimachine op te meten, en naar aanleiding daarvan een patroon te maken van stevig papier, want dan kan ik het makkelijker op de naaimachine houden. Gewoon patroonpapier zakt als een plumpudding in elkaar, en dat schiet niet zo op.
De strijkplank is een ideale werkhoogte om al puzzelend de benodigde patroondelen eruit te knippen. Ik probeer tactisch de details van de spijkerbroek in mee te nemen.
De zijzak en een kontzak als zijpanden van de naaimachinehoes. Kan ik daar de vaste rommeltje, zoals schaar, schaartje, tornmesje, klosje garen, vingerhoed, klos rijggaren allemaal inploppen... Dus de kreukelzône van de knieholte, zakken, gesp, naden, verkleuringen. Leuke puzzel.
Alleen blijkt dan dat ik niet alles in één stuk kan knippen, want de details zitten niet op perfecte afstand voor mijn patroondelen... De bovenkant van de naaimachine kan er dus niet in zijn geheel uit, maar dat is geen probleem...
Had ik uiteindelijk een hele berg met onderdelen...
Even de boel goed sorteren, wat voor type vierkantjes worden ook gesorteerd, zodat ik ze chaotisch door elkaar aan elkaar ga naaien en het een mooi geheel wordt. Ook wat details, zoals gesp en tailleboord, knoopje leg ik erbij. Ik weet niet of ik ze ergens op stik, maar dat zien we tijdens het maken wel.
Ik ga alle vierkantjes op een rij leggen, zodat ik kan zien hoe het door elkaar gehusseld eruit ziet. Er wordt nog wat geschoven her en der en op een gegeven moment vind ik het wel een mooi plaatje worden.
Om de boel strak te krijgen, maak ik de paspelzak even met een rijgdraadje dicht, zodat het niet open gaat staan, want dat wordt dan minder strak en dat vind ik niet mooi.
Ik spel de hele handel aan elkaar, en draai de drie repen om en zie dat het er dan ongeveer zo uit gaat zien... Ik meet de boel na, en dan blijkt dat ik nèt een centimetertje te kort kom qua hoogte, dus ik knip nog een stuk naad met naadtoeslag uit een restant, en het centimetertje is er weer "aangeplakt".
Dan mag ik éindelijk gaan naaien, het leukste werk... Ik ben benieuwd hoe het gaat worden...
Na het stikken worden alle naden open gestreken voor een mooi strak resultaat en ook zo plat mogelijk resultaat, want spijkerstof is best stevig, en dat met al die kleine stukjes wil dan niet zo makkelijk strak worden. Uiteindelijk heb ik spelden nodig om de naadtoeslagen goed plat en strak te houden.
Het is een sport apart, want sommige vierkantjes zijn door de ingekookte kreukels ietsjes groter, dus er wordt ook flink "ingewerkt" zal maar zeggen, zodat de lijnen tóch mooi door blijven lopen.
De paspelzak past precies binnen vier vierkantjes, dus helemaal goed.
Ik meet even goed na, of wat op papier klopt in de werkelijkheid ook klopt... De vierkantjes zijn inderdaad 3 x 3cm in beide richtingen, dus dat is perfect.
Dan wordt een naad met naadtoeslag eraan gestikt... Het wordt een flink stugge bedoening en ook behoorlijk prikkerig, maar wie iets mooi wil hebben...
Daarna weer strijken, dusdanig dat de naadwaarde van de tussenliggende smalle reep stof tegen elkaar aan vallen, en wordt het te veel aan naadwaarde weggeknipt, anders wordt het te dik.
De tussen gestikte smalle reep stof wordt nog extra doorgestikt voor een stoer effect.
Ook de rij onder de paspelzak, waar geen smalle reep tussen is gestikt, wordt voorzien van een mooi stikseltje.
En dan als klapstuk krijg de zijkant een gulp aangestikt. Weer een leuk detail, maar behoorlijk pittig om onder mijn naaimachine te laten liggen zoals ik het wil, want het is een ongelooflijk stug, stijf, eigenwijs te verwerken stukje stof, maar uiteindelijk is dat stijve ook een uitkomst, want dat gedeelte komt juist als een afdakje boven de draaiknop van de naaimachine te zitten... (net zoiets als een schoudervulling voor als je smalle schouders hebt). Perfect, want dan is de hoes ècht vierkant!!
Tada!! Het eigenwijze stukje stof... ingebakerd tussen het voor- en achterpand... helemaal leuk zo'n gulpdetail!
Ik drapeer het wat er tot nu toe klaar is over de naaiamchine, en je ziet rechts het effect van de gulp boven de draaiknop... Hij blijft perfect rechtdoor lopen.
In de zijpanden zitten zakken, aan de linkerkant de paspelzak, en aan de rechterkant een gewone zak... De binnenzak moet natuurlijk wel intact blijven, want anders valt alles eruit c.q. als je er doorheen stikt kan er minder in... dus uit de weg spelden waar gestikt gaat worden is wel zo verstandig.
De hoes begint al aardig vorm te krijgen en nu moet ik de zoom af gaan spelden. Dat gaat gelukkig een stuk simpeler als dat je bij jezelf de hoogte moet bepalen van een rokje.
Ondertussen zit ik te bedenken hoe ik de zoom af wil werken... je hoeft het niet te zien aan de buitenkant, maar is wel leuk om te doen èn te weten dat het er zit (dat is namelijk ook al leuk).
Dat prakkedenkselen gebeurt altijd als ik naar het project zelf kijk... alsof ik er inspiratie van krijg...
Maar ineens heb ik het... Járen geleden heb ik bloemetjes biaisband gekocht. Ik heb er ooit een stukje in een tas voor de Clubdag van Sancho verwerkt, als pipingband. Alweer twee jaar geleden is dat. Ik heb nog een flink stuk over, dus hup aan de zoom stikken... ik speld het niet eens, wauw! Ga ik ooi toch eens minder spelden gebruiken??
Daarna het te veel aan naadtoeslag eraf knippen, want het moet wel fijntjes worden.
Kleurtje bijpassend garen uitzoeken, want ik wil de steekjes die ik met de hand ga zetten zo min mogelijk zien.
Het biaisband vouw ik zo smal mogelijk naar binnen en zet ik met tig speldjes vast, hmmm van de hoeveelheid spelden kom ik toch niet zo makkelijk af.
Daarna met de hand het begin bij de aansluiting van het biaisband met piepkleine steekjes aan elkaar vastmaken...
De zoom omklappen, her en der vastspelden en met de hand, met kleine steekjes, de zoom vastmaken, onzichtbaar voor de buitenkant, maar leuke verrassing aan de binnenkant.
De paspelzak bovenop de naaimachine, mag de rijgdraad eruit, en de opening wordt met de hand, met kleine steekjes, onzichtbaar dichtgenaaid.
En dan is 'ie eindelijk af... maar als ik hem over de naaimachine heen doe... mis ik iets... hmmm... weer even prakkedenkselen. Ik mis een stoere afwerking van de zoom... Tsss... zit ik met de hand met bloemetjes biaisband een blind zoompje te bakken, zodat er aan de buitenkant niets te zien is, is het aan de buitenkant te kaal...
Nahjaaaaahhhh, maar goed, is doen aan... Binnen één minuut heeft de naaimachinehoes een dubbel stiksel gekregen... en nu klopt het!
Ik vind de bovenkant van de naaimachine zó waanzinnig mooi geworden, en dat eigenlijk gewoon omdat ik niet genoeg stof had... Dit zijn de èchte twinkels in een werkstuk... super tijdrovend, super leuk om te doen, en supergave woonaccessoire, want dat is het toch eigenlijk, in de woonkamer!!
Hieronder even een hele berg detailfoto's van de bovenkant...
En zo is mijn uitzicht vanaf het zitgedeelte van mijn woonkamer...
En zo is mijn uitzicht vanaf het eetgedeelte van mijn woonkamer...
Nu heb ik nog een locker met spuuglelijke plastic hoes... die heeft eigenlijk ook een mooi hoesje nodig...
