Vrolijke zwierige wijde zomerjurkjes

Dit is het jurkje waar ik deze week, samen met haar evenbeeld in een maatje kleiner, druk aan bezig ben geweest. 

Volgens mij heb ik m'n naaimachine kilometers laten lopen. Ik heb wel tig spoeltjes gevuld en klosjes garen gebruikt. Het gebeurt niet vaak dat ik voor "maar" twee jurkjes wel 3,5 klosjes garen heb weggenaaid, plus nog her en der een apart kleurtje voor een sierbandje.

In dit jurkje zitten qua stofje vlindertjes, bloemetjes, stippeltjes, ruitjes, aardbeitjes, hartjes. Daarnaast heb ik me heerlijk uit zitten leven met fantasieborduurrandjes. Eerst heb ik van alles uitgeprobeerd, ook met de hoogte van het randje heb ik zitten spelen en ik heb er twee uitgekozen die er uitsprongen en bij het stofje paste. 

Om de twee bovenste rimpelstroken netjes af te werken heb ik ze afgewerkt met een sierbandje. De middelste heeft een roze-wit ruitjesband en de bovenste lekker knal appeltjesgroen met witte stipjes. Ik vind stipjes en ruitjesband ontzettend leuk. Ze passen gewoon heel vaak bij wat voor stofje je het ook wilt gebruiken.

Het achterpand is gerimpeld met naaimachinerimpelelastiek en dat zit volgens m'n oudste dochter heel lekker. Zij heeft het jurkje aangehad en er mee rondgezwiert. Hij is ècht ontzettend wijd. Ik had eerst smallere banden, maar dat vonden we beiden niets, het moest stoerder en breder. De banden zijn nu 4cm. breed en dat staat heel mooi en zit lekker.

Er zit geen voering in of iets dergelijks, het is een lekker luchtig zomerjurkje. Is het wat frisjes dan kan er een shirtje onder of een bolerootje overheen gedragen worden in welke kleur dan ook. Er zit in dit jurkje zoveel kleurtjes, dat er altijd wel een bijpassend kleurtje te vinden is. Dochterlief zei dat zij er een stoer kort spijkerjasje overheen zou doen. Lijkt me inderdaad wel leuk, met van die stoere gympies er onder.

Elodie-Nadya nachtponnetje voor oudste dochter

Gisterenavond kreeg ik de schrik... Ja, de schrik.... Oudste dochter had/heeft een logeerpartijtje dit weekend, en ik zou voor haar een nachtponnetje in elkaar zetten. Was geloof ik al véél langer beloofd, maar ik zou het voor dit logeerpartijtje regelen. Aiaiaiaiai. Vergeten!

Stofje had ze gelukkig al eerder wel uitgekozen, een héle lichtblauwe batist met blauwe bloemetjes (UWYH), maar nog geen patroontje en dat soort dingen meer. Je voelt hem aankomen. Actiefaxie dus. Het moest dus iets worden, wat al uitgeraderd was en dat het een makkelijk 1 stip patroon was, want anders wordt het wel héél erg knijp, qua tijd dan, hè. Ik besloot maar te gaan rommelen, en over het algemeen gaat rommelen bij mij het beste. Dus bovenkantje van de Elodie, en de onderkant van de Nadya. Allebei uitgeraderd dus punt één was al gefixt. Stofje op matras gekiept, gelukkig had ik het bed afgenomen, dus een mooi strak matrasje diende even als tafel. 

Aangezien de rest van mijn tafel bezaait lag met twee jurken vol met roezels en dat neemt een berg plek in beslag. Stofje lag strak, achterkant bovenstukje Elodie aan de stofvouw gespeld. Ik pak het achterpand van de Nadya. Ja, hoe ga ik dat nou doen. Hhm. Jip! Aansluitend aan de onderkant van het bovenstukje komt de bovenkant van de tunneltjes van de Nadya. Ook weer netjes aan de stofvouw gespeld. De zijkant van patroon Elodie naar patroon Nadya is niet aansluitend, maar dat geeft niet, dat knip ik gewoon vloeiend van het een naar de ander. De lengte, even meten... Zoveel cm.... Ja, dan kom ik bij haar ergens boven de knie uit. Da's goed. Voor de voorkant doe ik precies het zelfde. De mouwtjes knip ik gewoon uit zoals altijd, ik sla even nog de onderkant van het bovenstukje door op voor- en achterpand, zodat ik zie waar ik het rimpelelastiek kan stikken als de pon in elkaar zit en hup ik gooi de hele handel onder de locker.

Voor de mouwtjes gebruik ik versie B van de Elodie, die met zo'n springplooitje. Dus eerst van de mouwtjes springplooitje stikken en hup zoomje erin. Daarna de mouwtjes aan de panden stikken en dan de zijnaden dicht. De hals en rokzoom krijgt een rolzoompje en het ziet er uit als een tent. Echt waar je geloofd nooit, als je die tent ziet, dat het een leuk ponnetje wordt voor een tenger meisje, maar we gaan verder. Naaimachinerimpelelastiek op het spoeltje gedaan en hup twee baantjes stikken langs de hals. Het wordt al meer pon en minder tent. Volgende elastiekroutes worden afgelegd net onder de doorgeslagen onderkant van het bovenstukje. Eh wat een idiote zin, maar ik hoop dat het te snappen is. En voila een nachtpon en als het stofje minder nachtponnerig zou zijn geweest is het een heel schattig jurkje! Ik moet alleen even aan het elastiek trekken en netjes verdelen, want ze is tenger en het moet niet te wijd vallen, anders hangt d'r pon steeds op d'r navel. Als accent zet ik middenvoor een geruit lintje vast die ze naar achteren kan strikken, ze is dol op ruitjes en stipjes.

Ze lag al uren te slapen toen ik bij haar bed een briefje neerlegde met de tekst "......., als je wakker bent, wil je dan even bij me komen kijken naar de verrassing..., xxx-sjes mama". Beneden gekomen moest ik nog even mijn bedje opmaken, die was nog steeds in z'n niksie. Samen met Rem even de bedden aangekleed en hup in bed. Het was kwart voor één, gaap, geeuw. Om tien uur vanochtend kwam de dame naar beneden en ze keek verbaasd naar de paspop met pon. Is 'ie af!? Wanneer heb je dat gedaan? Mag ik 'm passen? Tuurlijk, hup broek en blouse gingen direct weer uit en pon aan. Hij zit als gegoten. Lengte helemaal goed, er zit niks te strak of te wijd en het is ook geen tent. Lintje vindt ze super, dat geeft net wat pit aan het lievige stofje.

Zo, heeft de dame toch een nieuw nachtponnetje om in haar logeertas te stoppen, ik heb er zelfs nog een merk-, maat- en waslabel ingezet. Dat is wèl belangrijk hoor dat het een ècht kledingstuk is, zie het berichtje met mijn eerste labels in 2009. Nu wil ze er ook wel een korte versie van met een pyjamabroek. En haar zusje wil ook wel een paar van die ponnetjes in haar kast. Tuurlijk! Maar deze keer probeer ik het wel overdag te maken en iets sneller te doen dan dit exemplaar.

Chanel - Haute Couture Spring Summer 2011 Details

En nóg een meter... en nóg een meter... en nóg een meter

Ja, wat doet die wijsneus van een poes nou weer tussen alle kralen en stofjes, die kijkt gewoon nieuwsgierig, net als een echte poes, net echt. 

Bij mijn ouders thuis hadden we een poes Zigane en een "je weet wel kater" Bolle, eigenlijk Borus, maar hij kreeg de ijskast open en deed zich graag te goed aan de afdeling vleeswaren! Hij werd er niet slanker van!

Ik merk dat als ik aan het nadenken ben, ik kijk naar mijn poezenklok, die inmiddels door al die watervallen van stofjes, waar ze geregeld onder ligt, haar secondewijzer kwijt is. Of niet ècht kwijt, want ik heb hem nog, maar hij blijft niet meer op haar neus zitten, springt er na een rondje weer vanaf, misschien scheef. Ik heb alle "rechte" standen geprobeerd, maar telkens is het ploink, en dan kan ik hem weer tussen alle rommel opvissen. Dat nieuwsgierige koppie zorgt voor veel inspirerende gedachtegangetjes, of oplossingen. Of gewoon dan moet ik lachen, omdat d'r kop net boven alles uitkomt. Soms zit 'ie eigenlijk gruwelijk in de weg, maar ik laat 'r gewoon staan, ze werkt inspirerend.

Momenteel kan ik niet verder met de patronen van Farbenmix, omdat de jongste dochter er niet is. Ze is een paar daagjes bij oma wezen logeren en nu is ze bij een klasgenootje logeren en ik kan niet verder, omdat wat ik aan het uitproberen ben niet kan checken met een paspop, want die is haar maat niet meer. Dat moet  ik eigenlijk weer opnieuw op maat maken. Maar goed, even wachten vind ik hélemaal niet erg. Ik vermaak we wel. Ik ben eigenlijk ook van alles aan het uitproberen, en vermaak me kostelijk. De proeflapjes vliegen steeds in het rond. Even dit randje testen, nee is niks, o die is ook wel leuk, even checken. Hm, misschien iets smaller. En naaimachine-elastiek in een soort van schouderband-mouwtjes. Althans dat moet het worden. Ze liggen klaar om er aan gezet te worden en dan zie ik het effect. 

Ik ben nu bezig met 60  meter rimpelstrook te bakken. Eerst tig banen geknipt, dan alles aan de onderkant gelockt. Al die banen aan elkaar gestikt en úren, werkelijk úren achter de naaimachine fantasierandjes aan de zoompjes gezet, 20 meter per stofsoort. Behalve voor de rode met witte stippeltjes daar heb ik een simpele aaneengesloten lockrand gedaan met drie draden. Ik wilde die eenvoudig houden, omdat ik daar een sierrandje iets te veel van het goede vond. 

Hoor wie het zegt, ik zit momenteel van alles aan elkaar en bij elkaar te combineren, en heb nog steeds géén idee hoe het wordt. Vanochtend ben ik begonnen al die meters in de plooi te krijgen en dan blijft er na dat rufflervoetje te hebben gebruikt 10 meter per stofsoort over! En weet je, je zou denken dat is voor tig jurken, maar ne, het zijn er maar twee! Welliswaar de twee grootste maten, maar toch maar twee jurkjes. Dus 30 meter rimpelstrook per jurk! Nee, ik ben niet gek, het wordt gewoon leuk.. althans in mijn hoofd ziet het er heel leuk en mooi uit, nu nog in het èchie. Zodra ik de jurkjes af heb laat ik het zien.

.

Dit zag ik toen ik klaar was om al die meters door het rufflervoetje te verwerken. Een hele berg netjes geplooide stroken en een nieuwsgierige poes, die me heel erg eigenwijs aankijkt, zo van "Wat ben jij nou van plan?". Dat heb ik altijd als ik een poes of een hond aankijk, nep of echt, dat snoetje "zegt" altijd iets of ben ik nou de enige met die tik.

Ruitjes op ruitjes gesmockt

Maandag heb ik toch nog wat moois afgekregen. Een lief lichtblauw-wit ruitje met lavendelblauw in ruitjespatroon geborduurd smockwerk. Het modelletje is super eenvoudig. Gewoon een recht gesmockt bovenlijfje met daaraan een wijde gerimpelde wijde strook. Het jurkje is daardoor heerlijk zwierig. 

Aan het lijfje heb ik striklinten gezet van dezelfde stof. De strikken maken het geheel vrolijk af. Ik heb een maatje groter nog in de maak. Dat zal nog wel een aantal avondjes borduren worden, maar het werkt zo leuk. Van de ene baan naar de andere baan, heel leuk, net als streepjes breien, dat werkt ook altijd zo lekker.

De dames zijn goedgekeurd

Foto in bikini? Nee, ik lig nu niet in bikini buiten in de zon, ook al schijnt het zonnetje, want de gevoelstemperatuur schijn vèr onder het vriespunt te liggen. Maar ik zie het vandaag lekker zonnig of eigenlijk sinds gisteren rond etenstijd weer. Want het gaat over de "Dames" in dat witte bikini-bovenstukje". Gisteren vond ik géén leuke dag. Ik zat de hele dag te dreuten en te dreutelen... Ik heb wel een gesmockt jurkje afgemaakt, maar verder kwam er niets zinnigs uit m'n handen. Gewoon van de leg, en ja waardoor... 

Nou ja, vorige week dinsdag werd ik onverwachts gebeld door m'n huisarts... nu heb ik die niet dagelijks aan de lijn... dus ik dacht... "Ben ik wat vergeten?" Nee, dat was ik dus niet... Maar de huisarts wilde even weten hoe dat nou zat met die mammografie van 5 jaar geleden. Mijn oude huisarts is ondertussen met pensioen, dus bij het overhevelen van priegelig geschreven kaarten naar een computersysteem was dat niet helemaal duidelijk... Dus ik bla, bla, bla, bla... zoals je gewend bent van mij een heel lang verhaal... de uitkomst van de huisarts... Ik heb even een verwijsbrief doorgemaild naar het ziekenhuis, bel dit en dit nummer voor een afspraak en doe dit direct, huisarts kent me, ben niet dol op ziekenhuisafspraken.

Oké, effe laten bezinken en ik bel direct. Goed hè. Maandag kon ik aan het eind van de middag terecht. Ooooooo heel de dag wachten, dat kan wat worden, ik ken mezelf. Nou ja, na al dat gedreutel de gehele dag. Prompt kon ik mijn ziekenhuiskaart niet vinden, zucht. Saljenethebbe. Maar goed, los geld gepakt voor de parkeerautomaat, tien keer gecheckt of ik alles had. Had er ook aan gedacht 's ochtends m'n jurk weer terug in de kast te hangen en een broek aan te doen. Grrr, ik had juist zo'n zin m'n zelfgemaakte jurk! Ik ben in memmelstemming, hè!

Nou en dan in m'n tuut naar het ziekenhuis, er was zowaar parkeerplek, 9 van de 10 keer kan je twintig rondjes rijden daar, goed voor de zenuwen. Naar binnen, nieuwe kaart laten maken, gelukkig kon dat bij de receptie, want ze zijn hier aan het verbouwen en elke keer is het weer anders. Ook goed voor de zenuwen. De weg gevraagd welke zone en balie en wachtkamer ik moet zijn. Tsss, natuurlijk eerst verkeerd gelopen. Alles lijkt hier op elkaar. Ze kunnen beter kleurzones nemen i.p.v. nummers. Maar goed ik ben aangekomen, en ga even later zitten naast een mevrouw en haar man verslijt van de zenuwen z'n schoenzolen, omdat ze wachten op de uitslag. Ik voelde me gelijk zwaarder in m'n stoel worden. Maar goed alles was goed, werd er even later gezegd.

Tien tellen later mag ik mee, jippie, ahum. Na 4 poses en getouwtrek later zijn alle foto's gemaakt. Ik zie dat ik knalrood ben geworden door dat gedoe en dat is niet mijn hoofd hoor, ik zie eerder pips. Ik mag weer in de wachtkamer gaan zitten. Jippie. Een minuut of vijf later wordt ik weer door iemand anders opgehaald voor een echo. Yes, ik mag verstoppertje gaan spelen onder een handdoek, wel fijn dat ik die krijg. De dokter komt er aan. Die zegt meteen dat de foto's er goed uitzagen, maar dat hij de cystes even willen bekijken met een echo en opmeten. Okay, vinallesbest! Arm zus, gel zo, klik hier en daar. En ja, het zijn er nog steeds 3 en ze zijn nog steeds even groot er is niets veranderd. Er hoeft net als de vorige keer geen biopsie gedaan te worden.

Yes! Alles is goed. Tot over vijf jaar, dan mag ik weer en tot die tijd heb ik mijn praatjespoep weer terug. Die raak ik namelijk in het ziekenhuis altijd kwijt. Ik wordt een mak schaap, wel met oren op steeltjes, en ik wil alles weten, maar pfff ik raak altijd alle energie kwijt. Toen hup parkeerautomaat opzoeken, kan dat ding natúúrlijk niet vinden. Blijkt dat die tegenwoordig is ingebouw in een muur! Ja, dat verwacht ik niet, ik verwacht zo'n kolossaal hebberig apparaat. 

Maar goed € 1,50 lichter in m'n porto hobbel ik naar m'n tuut en er kan nog steeds geen lachje vanaf hè. Bovenkamer is nog druk aan het verwerken. Ik kom thuis, Rem loopt tegelijk met mij op naar binnen en ik kijk nog steeds als een oorwurm. Het is wel erg, hè! Maar na wat te drinken te hebben gehad, besef ik "Alles is goed met de dames!". Hè, hè, het kwartje valt eindelijk!

Knip, knip, knip, knip... nog lange niet, nog lange niet

Gisterenmiddag weer eens begonnen met vierkantjes knippen voor een lapjesdeken voor de jongste jongedame. Ik ben een paar jaar geleden begonnen met verzamelen van restantjes. Het knippen gaat héél langzaam. Ik wilde eerst de lapjes 15x15cm. maken, maar dan blijkt dat er een heleboel stof niet gebruikt kan worden en dan gaat het wel heel erg lang duren eer ik genoeg vierkantjes heb. Dus gewoon een maatje kleiner gemaakt. Eerst tekenen en dan knippen (ik heb helaas geen snij-ding). Dus ouderwets knipwerk, het is wel zeker weten een "hand"gemaakte lapjesdeken, letterlijk en figuurlijk.

Even later, ik zucht dat het stapeltje nu niet bepaalt groeit, zegt m'n dochter dat zij wel wil helpen met knippen. Dus ik teken vierkantjes en zij knipt. Na een uurtje knippen krijgt ze een lamme hand van het knippen en draaien we het om en ga ik knippen en tekent zij vierkantjes op de stof.

Ik heb gisteravond al een pleister moeten plakken tegen een opkomende blaarplek. Au au au! Maar dat zal denk ik wel vaker gebeuren, want ik ben er nog lange niet.

Dit is de tas met stof dat nog geknipt moet worden en hij lijkt nu niet bepaalt leger geworden. Hij was mudvol, maar is dat eigenlijk nog steeds, zucht, piep, hellepie. Qua kleurtjes en soorten printjes, wordt het een ratjetoe, maar ik denk dat dat wel leuk is, hoop ik. Wat ik niet leuk vind voor zo'n lapjesdeken kan ik altijd nog verwijderen van deelname, hahaha. Tot nu toe heb ik zwart-wit, lichtroze, knalroze, blauw, appeltjesgroen, grijsblauw, wit en rood geknipt.

Dit is de tas met hele kleine restantjes voor de prullenbak, aardig gevuld zou ik zo zeggen. Alleen is de tas met nog te knippen stofjes véél groter en véél voller.

De tas heb ik even onder de tafel naast de bank geploft, grotendeels uit het zicht, maar wel dusdanig dat ik hem niet vergeet, zoals wel meer plastic tasjes.

Dit is weer een mooi klusje voor het volgende weekend, hopelijk heb ik dan alles weggeknipt, misschien wel weer samen met dochterlief, want dat scheelt wel hoor!

Kort meisjesmiddag voor de freule

Het was vandaag een rare drukke dag. Eerst klappertandend naar de Utrechtse lapjesmarkt voor mijn veelkleurige stofjes-jacht. Daarna opwarmen met warme chocolademelk met wat lekkers erbij. Om half twaalf waren we thuis en ging de jongedame een snoekduik nemen in de tas met haar lapjes, dat is de tas met stofjes om poppenkleertjes te maken. Ze wil namelijk voor oma's verjaardagsfeest vandaag een geurzakje maken. Vanmiddag om twee uur begint het feest, dus ze gaat snel naar boven op zoek naar haar stofjestas. Ze kiest een zwik stofjes uit met frisse vrolijke en lichte kleurtjes. Ik geef haar een Post-it blokje als mal om met een trickmarker vierkantjes te tekenen op de lapjes en daarna met haar eigen schaartje uit te knippen. 

Daarna is ze even zoet ze op een mooie volgorde te leggen. Ze heeft alles helemaal zelf bedacht. Daarna de rijen met lapjes spelden en stikken. Ze heeft inmiddels bij de naaimachine geen krukje meer nodig om het pedaal op de goede hoogte te zetten, zodat haar voet er bij kan. Een beetje op het randje van de stoel zitten en ze kan er precies bij. Ze krijgt lange benen! 

Daarna zet ze het strijkijzer aan, maar ik strijk de naden even. Dan worden 3 banen met vierkantjes aan elkaar vastgezet en ook weer gestreken. Wat een vrolijk effect heb je met die kleurige vierkantjes, zeg! Er blijkt bij één lapje een gaatje te zitten in het hoekje, het lapje is net niet goed vastgenaaid, was waarschijnlijk ook een pietsie kleiner dan de andere vierkante lapjes. Dus een biaisbandje en sierbandje erop gezet en het gat is weg. Met die bandjes heb ik wel eventjes geholpen, want dat was toch best wel een beetje dik, en dan al die spelden om te zorgen dat het bandje niet wegsprong. Dus even meegeholpen. Terwijl ik dat aan het doen ben, pakt ze alvast de lavendel uit de la. Als de onder- en zijkant gestikt is hou ik het zakje open en vult ze het zakje met lavendel. Er ploft gelijk een sterkte geur de kamer in.

De bovenkant wordt met een sierzigzagje gesloten en dan is het zoeken geblazen naar een geschikt sierbandje om een strikje te maken als finishing-touch. De freule is net lang genoeg om in de bandjesla te grabbelen. Normaal heeft ze het IKEA-trapje nodig. Ik merk telkens weer dat ze een heleboel dingen nu doet zonder krukjes en zo. Wat wordt ze lang. Vergeleken met andere kindjes niet hoor, maar ik vind haar de laatste tijd ècht lang worden. Alle leggings beginnen ook te kort te worden en piepen af en toe boven haar laarzen uit, willen gewoon niet meer blijven zitten in haar laars, maar waar was ik ook al weer gebleven. O ja, ze kiest een rood-wit ruitjesbandje en een diep fuchiaroze fluweelbandje voor de verpakking. 

Het lintje wordt met een stikseltje vastgezet en ze maakt een mooie strik. Hij moet van haar een aantal keer over, want hij is niet mooi genoeg vind ze. Dan knipt ze de uiteinden schuin af en lakt ze de uiteinden met blanke nagellak, zodat 't niet kan rafelen.

Het was vandaag een kort meisjesdag-projectje, maar wel een héle leuke. Dit is het mooie resultaat, een patchwork-geurkussentje met strik! 

Het geurzakje wilde ze mooi inpakken en ik had geen "gewoon" inpakpapier, maar wel hele dunne vrolijk gekleurde zijdevloeipapier, waar ik de kleding voor de webwinkel ook mee inpak voordat het in de doos gaat. Ze kon kiezen uit wijnrood en knalroze. De knalroze vond ze het leukst. Dus hup plakband erbij en inpakken maar. Ze plakt ijverig alle kanten van het pakje. Oma krijgt het volgens mij strakjes amper meer open.

Daarna wordt het ook nog in doorzichtig plastic inpakplastic gedaan. De punten plastic hadden eerst andere plannen, maar ze krijgt toch alle vier de punten te pakken en ik neem die eigenwijze punten even over. Ze pakt het fluwelen lint en knijpt de boel vlak boven het cadeautje samen en hup lint er om heen en strikken maar.

Het is kwart voor twee als het klaar is. Nou is dat niet perfect getimed? Ik vind van wel. Iedereen wordt naar de gang geroepen en in een jas gehezen en hup de auto in naar oma. En oma? Is héél blij met het cadeau van jongste dochter en zegt dat ze een wel héél erg lekker geurende kast krijgt.

Utrechtse lapjesmarkt... brrr... klapperdeklapper-ijs-tenen-koud!

Brrr, wat is het koud! Wat was ik blij dat ik m'n hakken thuis heb gelaten en gewoon m'n Ugg's heb aangedaan. Kraampjes aflopen met platte schoenen is niet alleen warmer, maar ook een stuk comfortabeler. Zit ik eens een keer niet met m'n hakken tussen de kinderkopjes. Dat heb ik in Gouda namelijk altijd. Maar ja, andere schoenen aan doen... ahum. Maar goed mijn voeten zitten niet vast en hebben het warm. Wel heb ik minstens een meter kippenvel door de wind. Oudste dame is helemaal in elkaar gedoken, die lijkt nog dunner dan ze al is. Jongste freule houdt stevig mijn hand vast, die ze in mijn jaszak heeft geduwd. Zo van, ik wil je hand vasthouden, maar wel binnen s.v.p.!

We waren een beetje vroeg. Ik herinner me van vroeger (dat is wel een tijdje geleden) dat het schuifelen geblazen was en dusdanig druk, dat m'n vader zei "Jullie gaan maar met de trein! Ik verzet geen poot!" Nu ben ik ook niet zo'n druktemakersganger. Ik maak wel drukte, maar ben er niet zo graag zal maar zeggen. Maar voor stofjes neem ik het wel voor lief. Dus we liepen daar met z'n viertjes helemaal in elkaar gedoken, geen kip die er verder was. Ècht. Ik kon de mensen, op de mensen achter de kramen na dan, op één hand tellen! Nu vertelde een meneer van de kraam, waar ik het tweede stofje had gekocht (onderste foto), dat het rond tienen drukker wordt. Nu was dat een kwartier later en inderdaad ineens is het ploep drukker vooral bij de kraam waar ik de Stenzo stofjes heb gekocht! Ik stond daar lekker rond te kijken, zie een knallende  berg met allemaal kleurtjes. Links de babyribjes, rechts de katoentjes. Ineens laat de oudere meneer een foto zien van het jurkje van Petra en nog een jurkje van Petra. Dus ik tegen Rem "Hé, die heeft Petra gemaakt". De heren, er staat ook nog een jongere man aan de kraam, vertellen dat ze heel veel maakt voor aan de kraam. Dus ik zeg "Ja, wel 10 jurkjes geloof ik!". "Ja, klopt! zeg hij. "En ze maakt ze snel. ze neemt 's ochtends het stofje mee en 's middags is al weer een pracht gewaad klaar". 

Ik bedenk me ineens, dat dit de kraam van het blog van Ria Hoegen is. Want de jurkjes van Petra zie ik daar ook altijd op 't blog verschijnen. Wat een enorme keus, ik heb niet eens alles kunnen bekijken. Ik ben namelijk nogal een rustige kijker, ik zuig alles in me op, maak combinaties of bedenk dingen en maak dan een keus en dan ben ik ook klaar. Ik hoef dus nooit terug te lopen, dat is wel lekker voor Rem. Maar nu was het al wat drukker, en de stoffen liggen 3-hoog opgestapeld en dan ben ik niet zo flitsend. Maar ben ontzettend blij met m'n drie Stenzolapjes en m'n Matroesjka-lapje, het eerste lapje die ochtend. Naar deze versie zocht ik al langer, maar ik kon alleen maar die met licht roze, licht blauwe en licht groene ondergrond vinden. Ik wilde gewoon diegene die bomvol gekleurde Matroesjka's zat. Ik ben helemaal happy met m'n lapjes!

We zijn voor de grote freule nog niet geslaagd, daar had ze het volgens mij ook veel te koud voor, om ècht goed te kijken bedoel ik. Tegen Rem zei ik dat we wel vaker richting Utrecht hobbelen. Maar nu is het zo koud, dat we heel snel naar "De Broodwinkel" terug wilde. Dat was waar we de weg hadden gevraagd. Ik ging vroeger met de trein naar Utrecht, en dat is lang geleden en een andere route dan met de auto. We hebben daar heerlijk warme chocolademelk gedronken, zonder slagroom, want dat hadden ze niet. Warm appelgebak voor de grote dame en mij. De kleine dame nam chocoladetaart, maar kwam niet verder dan 1/3e want het was te machtig. Ze zat in een mum vol. Rem nam twee roggebrood met aardbeienjam. We zaten in de kelder op van die muurbankjes heerlijk te genieten en warm te worden. 

Thuis ga ik zo lekker met haar aan de slag om een geurzakje voor oma te maken. Oma is donderdag 65 jaar geworden (toen hebben we wel even een bakkie gedaan), maar vandaag geeft ze een ècht feestje in een zaaltje. Dus dat wil ze nog graag even maken...

UWYH-en? en Utrechtse lapjesmarkt...?

UWYH-en (mijn kast ploft bijna) en de Utrechtse lapjesmarkt is niet een ideale combi. En tóch ga ik naar de Utrechtse lapjesmarkt of is het Stoffenmarkt? Geen idee, mijn moeder zei altijd lapjesmarkt, dus zeg ik het ook zo. 

Maar de reden is dat ik gewoon weer stofjes ècht wil zíen in plaats van in kleine vierkante fotootjes op het computerscherm. Ik wil de stofjes vóelen. Is het zacht of stug. Dik of dun, valt het mooi soepel, is de achterkant ook veelkleurig of wittig, belangrijk hoor. Voor m'n oudste dochter heb ik geen stof in de kast voor de Elodie, versie zonder mouwtjes, en die vindt ze zó mooi, dus stoffenjacht is geopend. De jongste dochter gaat me helpen een veelkleurig jurkje voor haar samen te stellen. Ze heeft een "bestelling" geplaatst. Het kan ook wat anders worden hoor, net wat we zien.. Rem gaat gewoon mee voor de leut en voor de warme chocolademelk met slagroom toe natúúrlijk! 

Het is net acht uur geweest en we stappen zo de auto in.. Ik ben  benieuwd wat er allemaal voor nieuws binnen is voor het voorjaar! Natuurlijk laat ik zien wát ik allemaal heb gekocht.

Zoet freubeltussendoortje

Boven de cirkelvormige opening, getekend met een pimpelpaarse trickmarker die nog niet helemaal verdwenen is, is de strik nog een beetje groot uitgevallen. Maar het geeft mij een idee of het bovenpasje wordt zoals ik wil dat het wordt.

Ik ben al een aantal dagen bezig met foto-werkbeschrijvingen van Farbenmix en dat gaat allemaal super lekker. Mede ook door dit soort snoep-tussendoortjes als het jurkje hierboven. 

Rem zat gisterenavond voor z'n werk met "Z'n allen Op de Hei" oftewel een brainstormsessie met z'n allen in een conferentieoord + overnachting. De oudste twee waren naar een film aan het kijken over streetracing en undercover agenten of zoiets, daar had ik helemaal geen trek in. 

Dus toen de jongste op bed lag, ben ik eens lekker met dit schattige zacht suikerspinroze stofje gaan rommelen. Lekker een avondje freubelen voor de webwinkel. Géén plan, géén patroon, gewoon een paspop, centimeter, schaar, knippen, stikken, rommelen, vouwen, plooien, lintje zus en stikseltje zo en het bovenstukje begint al vorm te krijgen. De mouwtjes zijn ook geknipt, dat worden korte mouwtjes en de rest weet ik nog lekker niet. Ga ik denk ik in het weekend bedenken. 

Van dit soort gerommel gaat mijn creativiteit bloeien. Dan komen er ineens allerlei bedenksels en ideetjes boven water en teken en krabbel ik van alles op een kladblok. Ook door het op "volgorde zetten" van een patroon 's nachts heb ik geregeld een kladblok nodig, want dat gaat dwars door mijn gedachtgengang heen. 

Mijn moeder zegt vaak dat het haar vooral erg vermoeiend lijkt. Maar het gekke is, ik krijg er juist energie van. Ondanks die rare slaapuren(uurtjes), sta ik prima op, wel krakkemikkig qua hoofd, want ja, dat zakt tegenwoordig pas later in de ochtend op de goede plek. 

Ik ging vandaag als een trein. Ondanks onrustige bovenkamer vannacht en een zéér dromerige ukkepukkie, die op papa's plekje mocht slapen en werkelijk alle hoeken van het bed heeft gezien, eh... geslapen. Ze heeft vandaag alles aangehad en haar snuit vertelt genoeg. Ze is er heel erg blij mee. Want zij mag, als de kleding terug is uit Duitsland, alles in haar kast hangen en het dragen! Ik ben benieuwd wat ze van m'n creatie vind die ik morgen ga maken.

Strand, zonnestralen, zomer, licht, lucht, water...

Dit is mijn gevoel momenteel

De foto is van Bridget genomen in Bormes-les-Mimosas. Lekker in de meivakantie met strálende zon. Veel mooie en heldere kleuren om je heen, lekker warm... heerlijk... en dat heb ik nu met mijn vrolijk gekleurde stofjes... met het plaatje in mijn hoofd van het kledingstuk.... met vakantie, strand, zon, zee, ijs... siësta...

Hahaha, je zal wel denken als je de titel ziet. Strand, zonnestralen, zomer, licht, lucht en water. Wáár dan? Ja, in mijn hoofd zit dat. Ik ben heel erg druk bezig, en het is... voor Farbenmix... 

Ik ben momenteel met twee patronen bezig. Iik ben druk in m'n hoofd alles van het patroon in volgorde te zetten, dat gebeurt dus 's nachts. Ik sta krakkemikkig op, maar het zonnetjes schijnt, dus boeit het me lekker niets! Ik zoek stofjes voor dat en dat en dat idee. Vooral vrolijk gekleurd katoen of juist helderwit, met een prachtig fantasiepatroon erop. Ik heb ook nog hele mooi geborduurde batist in mijn kast gevonden. Ik hoop dat de lap groot genoeg is en dan ga ik weer sjezen met m'n stoel van naaimachine, fototoestel, laptop en weer terug. Af en toe een slok nattigheid en een hap van een bord, c.q. kommetje en het wordt zoals ik het hebben wil en daar gaat het om!

Er zijn inmiddels twee foto-naaiwerkbeschrijvingen af. Vandaag ben ik een variatie van de een aan het afmaken. Vanavond ga ik voor het volgende patroon tekenen en knippen, zodat die morgen in de sjeesmolen kan.... en dan komt er vast nog wel een variatie.Dan als alles af is gaat de hele handel in een doos naar Duitsland en dan is het wachten...

Christian Dior | Haute Couture Spring Summer 2011 Full Show | Exclusive

(SAVOIR FAIRE) Christian Dior Haute Couture Spring/Summer 2011 (Passage No°5)

Petit- robe Noir voor kleine èn grote meisjes mèt stipjes en ruitje

Hè, hè, ik heb eieieieindelijk de zwart-wit gestippelde jurkjes af. Er kwam wel van alles tussendoor hoor, de kinderen hadden om de beurt de griep. Een pet voor mijn oudste dochter heb ik tussendoor gehaakt, zodat ze geen kou meer in haar hoofd kon vatten. Prompt is het koufront pleitte, grrr. Voor mezelf een jurkje in één dag in elkaar gefikst. Waar ik trouwens heel erg blij mee ben, want hij is al in de was, gestreken en wéér aangetrokken geweest en zit nu wéér in de was. Ikzelf voelde me af en toe ook een beetje "halfzeven". Maar eigenlijk had ik gewoon last van het sombere weer in combinatie met het zwart van de stof, ondanks vrolijk wit stipje.

Modelletje is superleuk. Het is mijn patroon Elodie bij Farbenmix zonder mouwtjes met een striklint door de tunnel getrokken, de voering is ook leuk, bovenlijfje zwart wit ruitje, rok van witte poplin en afgezet met een wit-zwart stippeltje. Een ceintuur die achter dichtgeknoopt of gestrikt kan worden.

Nee, het lag gewoon aan mij. Eer dat ik mezelf aan de gang had, met alles was dat hoor. De dagen met een zonnetje gingen me zoveel makkelijker af, of ik moet zwart gewoon laten liggen tot het zonnetje schijnt. Misschien moet ik eens zo'n lamp kopen, die er voor zorgt dat je minder last van die donkere wolken buiten hebt, zodat de donkere wolken niet in mijn hoofd gaan zitten, want daar heb ik eigenlijk totaal geen plek voor en geen zin in! Zo 'k heb zegt!

Stapelen op vrijdag... met knopen!

Stapelen op vrijdag. Tja, wat zal ik vandaag eens stapelen? Van mijn servies krijg ik nog geen stapelneigingen, aangezien dat een gewoon wit basis servies is van de Blokker en nu niet bijster origineel, interessant of prachtig is. Mijn glazen kunnen niet gestapeld worden, net zomin mijn vazen zich daarvoor lenen. Tenzij ik er vanaf zou willen. Nou? Hm, blijf antwoord schuldig oftewel eigenlijk maakt het niet zoveel uit, de vazen zijn net zo bijzonder als mijn servies, maar ik heb het wel nodig als ik met Valentijnsdag (of zo) een blommetje krijg, dus laat ik maar niet stapelen, want dan kan ik gaan vegen, en da's geen hobby van me. Dus iets minder breekbaars stapelen, toiletpapierrollen kunnen zeer goed gestapeld worden, elke keer als er een nieuw pak neer wordt gezet wordt er gelijk een toren gestapeld, maar helaas, weinig moois aan.

Knoopjes, kun je die stapelen? Vast wel, even uitproberen. De nieuwe exemplaren zijn bijna allemaal afgerond en willen absoluut NIET op elkaar blijven liggen. De parelbolletjes willen alleen maar in een rij liggen.. Ik neem eens een snoekduik in het bakje van mijn oma. Ik heb van mijn oma een klein blikje gekregen met daarin allerlei oude knoopjes. Geen enkel knoopje is het zelfde ook al horen ze bij elkaar. Stapelen is een wiebelige onderneming, maar gelukkig kunnen er geen brokstukken vallen. De knoopjes zijn niet helemaal rond, zijn ook niet overal even dik. De gaatjes zitten ook niet in het midden, dus geen machinale exemplaren. En juist dat onregelmatig, oude, ietwat scheve niet perfecte vind ik juist zo leuk.

De toren is tig keer omgevallen, twee knopen heb ik later maar weggelaten, want de onderkantwaar de naald door het platte stukje heen moet is te ver afgesleten en dat zorgt ervoor dat ze niet plat kunnen liggen. Wat leuk hè? Die oude knoopjes!

Als je meer stapeltjes wilt zien of zelf een stapeltje wilt tonen. Ga dan naar het blog van "Allemaal kleurtjes" en daar vindt je meer uitleg over "stapelen op vrijdag".

Een verrassing voor ukkepuk van Claudia

Vorige week lag er een dik envelopje op de mat, geadresseerd aan de jongste jongedame. Claudia, je had haar snoetje moeten zien. "Krijg ik post?". Ze snapte even niet waarom, maar ik wist dat natuurlijk wel, en vertelde dat het was van diegene voor wie ze een beterschapskaart had versiert met bloemetjes. Toen ze de enveloppe open maakte. de verjaardagskaart met het lieve briefje las, vond ze dat superlief. "Er zit nog iets in, in een zakje!". Alles werd door haar bewonderd. In het organza zakje zat een tubetje met roze bloemetjes erop, dat moest natuurlijk gelijk open.

Een kloddertje op haar vinger, beetje smeren, wrijven, nog een kloddertje en dat snuitje. Helemaal blij.

Aan het zakje zat ook een metalen bloemetje, dat kreeg haar knuf Panda om haar nek. 

Dank je wel Claudia, namens de freule! 

Het tubetje ligt op haar nachtkastje binnen handbereik, en het organza zakje ligt in haar "mooie dingen" bewaarblik. Daar zit alles in wat ze heel mooi vind, maar waar ze niet direct iets mee doet. Er zitten versierkrulletjes van cadeautjes in en organza zakjes, bloemenkaartjes, sieraden doosjes. Ze zit er geregeld heerlijk mee te spelen, dan wordt alles eruit gehaald, opnieuw gekruld, doosjes worden gevuld met kraaltjes of andere ditjes of datjes. De organza zakjes krijgen vaak een stukje van een geurzeepje. Ik had vroeger een met behang beplakte schoenendoos vol met dat soort "spulletjes". Ik zie haar precies hetzelfde doen als ik. Zó leuk om te zien dat dat "erfelijk" is!

Hoe is het mogelijk!!! Jurkje 112 uit de Burda 12/2010

Weten jullie nog het "Oilily" zomerjurkje van vorig jaar. Deze jurk heeft hem ingehaald. Dat zomerjurkje hangt nog steeds zielig zonder knopen in de kast. Op zich kan ik hem wel dragen hoor, zal Rem wel leuk vinden, want met de strikceintuur kan ik hem wel sluiten, maar ja, zitten en bukken wordt zo lastig, hè! Maar goed dit jurkje heeft geen knopen, heeft sowieso geen sluiting. Is zó eenvoudig om te maken. Nu heb ik wel de zakken weggelaten. De stof is daar te dik voor, en eigenlijk vind ik zakken in een jurk die je toch niet ziet een onnodig accessoire. Ik stop nooit wat in zakken, vind ik namelijk géén gezicht, dus ze moeten dan wel een modische opdracht hebben. Dat heeft deze niet, want ik zag pas dat er zakken in zaten toen ik naar de patroontekening keek, dus weg ermee. 

























Gisteren heb ik tussen alle dingen overdag door het patroon uitgeraderd, de stof uitgeknipt en 's avonds om een uur of half acht ben ik naar boven gegaan, want de jongste mocht nog even achter mijn computer een half uurtje een filmpje van de vorige dag afkijken, dus ik hobbelde gelijk met haar mee naar boven. Locken was zo gepiept, dan de schouderplooitjes vastspelden en 3 cm doorstikken, dat vind ik mooier met deze stof, is iets steviger dan die ze bij het origineel hebben gebruikt, dus platstikken die handel! Schouders dicht. mouwen erin, sierstiksel langs, halskraag gedaan, werkelijk fluitje van een cent. Zijnaden jurk en mouwen dicht. Biaisband gebruikt als tunnelbeleg, hup elastiek erdoorheen. Mouwtunneltjes gelijk met elastiek erin gestikt. Zoom erin gestikt en klaar is 'ie. 


Ik doe op het tunneltje met elastiek wel een ceintuur, ik weet nog niet welke, want oudste dochter heeft ook een aantal ceintuurs van me gebietst, maar deze staat ieder geval heel mooi. De stof die ik heb gebruikt is dikker dan die van de Burda, dus ik vind de plooiing van het elastiek iets te grof. Een ceintuur vind ik daaroverheen wel mooi staan. Zwarte laarzen erbij. En deze Tuthola kan morgen opgetut met Rem mee naar het etentje met collega's. Qua tijd is de jurk zo genaaid. Ik heb tussendoor zitten wachten tot het waterreservoir van m'n strijkijzer heet was om naden  open te strijken, de film "Sister act" heb ik met oudste dochter zitten kijken en haar overhoord met Frans. Als ik alles achter elkaar had genaaid en gedaan, was de jurk met twee uurtjes in elkaar gezet. 

Ik ben helemaal verbaasd dat dat zó snel ging, waarom heb ik dat niet eerder gedaan. Mijn afdeling in de inloopkast ziet er zó zielig uit! Misschien een beetje héél erg optimistisch gezegd, maar eh, bij de blogsters afdeling wonen, hoor je wel eens, als er iets nieuws in huis komt gaat er ook iets uit. Dat kan ik met mijn sneue afdeling kleding die te groot is ook doen. Telkens als er een kledingstuk af is, iets wat te groot valt er uit knikkeren. Of eh, gezien de ervaringen met het Oililyjurkje niet zó handig. 

Maar ik heb dan natuurlijk wel een doel. Laten we het daarop houden!

P.S. de jurk zit op de nog op maat te maken paspop, maar ik had even geen fotograaf in de buurt en een grote spiegel heb ik (nog) niet, je moet maar net tegen de goede aanlopen hè.

Hetty je tafel eindelijk in beeld... met een stapeltje op vrijdag voor Irma

Toch nog stapelen van mij op de tafel die ik heb overgenomen van Hetty van Faire un songe, Hè, hè Hetty, eindelijk!! Het kwam er steeds maar niet van, om hem op de kiek te zetten, of er stond van alles om heen of op. Of ik dacht er gewoon niet aan en als ik er wel aan dacht, dan was het al 's avonds laat... nou zie maar eens een zwarte tafel in het schemer op de kiek te zetten... Ik wilde natuurlijk wel een tafel laten zien met wat moois erop. c.q. ernaast... Nu stoort alleen het stopcontact achter de kandelaar nog... misschien eens op zoek gaan naar een luik of zo..... Ik zit nog wel steeds te rommelen met wat ik er bovenop zet, hoor. Eigenlijk wil ik een mooie lamp op de tafel zetten en de hoge lamp op poot ergens anders. Nu komt de lamp niet mooi tot z'n recht. Hij staat een beetje klem tussen muur en tafel, maar ja, ik zit daar altijd en heb toch licht nodig bij al dat gefrut met haak- en breinaalden en zo.... dus... het moet maar even. Maar ... veranderingen komen vanzelf wel weer op de kiek!

Irma van het blog Allemaal kleurtjes heeft elke vrijdag "stapelen op vrijdag". Er wordt van alles gestapeld, bij allerlei andere blogs ook. Complete kop en schoteltorens worden er geplaatst. Met mijn servies valt er niet veel te stapelen, want dan zou je een hele stapel dezelfde kop en schotels krijgen, of ik heb misschien niet goed mijn fantasie gebruikt, kan natuurlijk ook, maar ik vind mijn servies niet wauwiewoepie. 

Daarentegen vind ik mijn boeken over couturiers wel leuk, ik zit af en toe te watertanden als ik er in zit te bladeren. Vooral de kleuren... en mijn oude doosje met geslepen glazen (geen kristal hoor) onderzettertjes, met daarop weer een doosje, waar een verzilverd suikerlepeltje in heeft gezeten (het lepeltje zit nu in het suikerbakje op de salontafel). Daarbovenop een doosje met schotelcijfertjes klemmetjes. Hoe heet zoiets eigenlijk?? Die heb ik gekregen van mijn oma, dat was voor op verjaardagen als iedereen dezelfde kop en schotelt had, dan schoof mijn oma een cijfertje op het schoteltje, en dan wist ze als ze al die kopen schotels terugbracht na het navullen met koffie of thee welk kop en schotelsetje bij wie hoorde!! Ik vond dat als kind toch wat hebben hoor.... Op de stapel boeken staat ook nog een theeblikje, gekregen van mijn moeder en een setje geborduurde servetjes met een touwtje er omheen. Gekocht op een fair, héél lang geleden. Volgens mij was Ramon toen 4 en Kirsten 2... aangezien die nu 15 en 13 worden... is dat best wel lang geleden...

Haken, kijken, uithalen, haken, kijken, uithalen... start sjaal voor dochterlief

Ik ben zondagavond begonnen aan de sjaal van m'n oudste dochter. Na een half uurtje in een haakboekje te hebben geneusd, leek me bij de baret streepjes het leukst en dan het liefst in een soort steek die ook in de baret was gebruikt. Zo'n haakboekje is wel handig om te zien, wat nu leuk is, vierkantjes, of streepjes. Dan is de vraag. Hoe breed en hoe lang. Nu dat laatste weet ik nog niet hoor, want ik heb nu ca. 30 centimeter gehaakt. Ik doe dit tussen alle werkjes door als ik lekker op de bank plof.  

Hup, bollen gepakt en aan de gang met rood, de baret is rood, dus daar begin ik mee. Het steekt ook mooi af bij het marineblauwe jasje. Ik begin lossen te haken, vergelijk de breedte een beetje met sjaal die ik om heb... Op de toer met lossen doe ik een toer met vasten. Daarna komen de toeren met telkens een andere kleur wol, steeds twee stokjes, dan een vaste overslaan en weer twee stokjes etc. Maar na een centimeter of vijf lijkt het wel of het werk steeds breder wordt. De onderste rand met vasten is duidelijk smaller. Hmmm, dat vind ik dus hélemaal niets. Vasten heten blijkbaar niet voor niets vasten. Uithalen dus en nog een keer opzetten. Ik verander het ritme tussen de stokjes en de hoeveelheid steken overslaan van de vasten. Nu niet één vaste overslaan, maar twee. Na weer een centimeter of vijf te hebben gehaakt zie ik dat ik helemaal snor zit! Ja, dit wil ik hebben. Ik laat aan haar nog niets zien, want na een paar toeren kan je nog niet zien wat het repeteer effect is van de kleurtjes wol. De draden laat ik meelopen aan de zijkant, die worden als de sjaal klaar is weggewerkt door een toer met vasten in het rood. De sjaal is dan helemaal ingekaderd met een rode bies, lijkt het dan. Is de bedoeling hoor, voor het zelfde geld lijkt het nergens naar, dan wordt het wat anders, maar dit is voorlopig het plan!

Maandagmiddag, jongste ukkepuk speelt lekker buiten en ik zit lekker op de bank te haken, wat drinken ernaast. Als oudste dochter binnen komt vallen laat ik haar zien wat ik aan het bakken ben. De dame heeft m'n haakwerk goedgekeurd! Mooi! 

De kleuren op de foto's zijn niet hoe het in het echt is. Ik heb werkelijk overal, van de voor- tot achterkamer, erker, met lamp licht, zonder licht, flitser, hellepie, zier er helemaal niet uit, uitgeprobeerd, maar dit waren de beste foto's.