Afgelopen zaterdag was de ALV (Algemene Leden Vergadering) van Sancho... en waarom sta ik daar zo voorin bij een beamer met het logo van Collie-Collie... omdat 31 januari jl. aan mij is gevraagd (Anouk vond het een brutale vraag hahaha) een presentatie te geven hoe je van idee tot patroon komt. We waren er zaterdag een beetje vroeg. Ik wist gelukkig waar we moesten zijn, want vorig jaar was het ook op die plek, precies dezelfde zaal zelfs. Eerst wilde ik namelijk even het rek met kleding en de paspop met de miskleun verstoppen, want anders is er niets nieuws meer te zien... hoewel... alles is vast al eens een keertje op mijn blog voorbij gekomen, maar dan met Bridget erin, hahaha.
Rem maak hier een kiek van mij, want hij is mee en mag op de knopjes drukken, zodat dat als vanzelf gaat. Ook test ik even of ik wel goed te verstaan ben, want ik heb nu mijn gehoorapparaat in en dan weet ik nooit zo goed hoe hard ik praat... ik heb dat ding namelijk niet altijd in, omdat ik bijv. achter de naaimachine of met meerdere kids in de woonkamer helemaal tuut wordt van dat ding (en dus moe...).
Even later stromen er wat mensen binnen en iedereen schenkt een bakkie leut (koffie of thee) in en er wordt gezellig gekletst. Er komen tássen vol lapjes mee. Jammer dat ik niet effe langs de kraampjes kon hopsen, maar dat haal ik volgend jaar wel in. En binnenkort is er in Gouda een Stoffenspektakel, dan kan ik natuurlijk ook mijn hart wel ophalen.
Ook was er gebak... want Sancho bestaat dit jaar 10 jaar. Dit jaar is er daarom ook een naaiweekend, waar de clubleden dan vanaf vrijdag rond etenstijd al kunnen binnenvallen en pas zondag eind van de middag weer naar huis gaan. Er wordt op zaterdag deels wat georganiseerd en deels kan je gewoon lekker zelf doen waar je zin in hebt samen met anderen achter je machientje.
Maar eerst hebben we de vergadering en de stukken van vorig jaar worden goedgekeurd. Ik blader zo te zien nog even naar de juiste pagina. Wat te drinken erbij en mobiel UIT! Er wordt veel gelachen, veel dingen besproken en besloten. Ook worden er unaniem bestuursleden gekozen die het huidige bestuur komen versterken. Super!! Tijdens de pauze worden de ingezonden broeken bekeken en wordt er gestemd op originaliteit en techniek. Nadat ik gestemd heb ga ik het rek halen en de bullen uit mijn tas om alles klaar te leggen voor mijn presentatie. Daarna nog even rennen naar het toilet...
... en dan ben ik aan de beurt...
Aan het rek hangen een paar ontwerpen die uit zijn gebracht door Farbenmix, maar ook een aantal kledingstukken die gewoon tijdens het naaien zijn ontstaan of zijn verbeterd nadat Kirsten een eerste versie ervan heeft gekregen... Bijvoorbeeld de cape. Die wilde ze zo lang doordragen terwijl het gewoon al te koud was. De verbeterde versie voor Bridget was dus een exemplaar met een bodywarmer erin, die je héél simpel eruit kan halen of erin doen, net wat voor weer het is.
Dit gevaarte op de paspop is dus een minkukel, want dat werd gewoon hélemaal niks. Waarschijnlijk kwam het doordat ik tijdens die meivakantie gewoon té veel jurkjes heb getekend, en door de bomen het bos niet meer zag. Dan begin je maar met iets, maar... nee miskleun, het werd niks. Het ligt nog steeds in losse delen in die doos... daarnet heb ik het bovenstukje en de rok weer losgehaald van de paspop en in die doos geplopt.
Ik heb toen mei 2009 in alle rust, héél mijn werkplek geleegd, muziekje op, drinken erbij, kast geopend, lapje eruit gevist, en in alle rust de stof uitgezwabberd om te kijken hoe het viel... op mijn lege bureau neergelegd en 6 lijnen gezet voor de basis van het patroon Willemientje... twee uurtjes bezig en het idee was top!
Deze foto leek mij de gezichten van anderen ietwat onduidelijk, dus vandaar dat ik hem plaats, wil iemand het niet, geef dan een gil hè!
Jaahah... daar sta je dan voor een hele kring met dames... Oef! Ben ik niet gewoon... Mijn ouders zijn beide leraar, maar dat gen mis ik geloof ik om uit mezelf zo in beeld te staan (live) en dan ook nog wat zinnigs zeggen... maar ja wie niet waagt die niet wint hè... Ik heb de stoute schoenen aangetrokken, lees zéér hoge felgekleurde stiletto's, en ben er toch maar gaan staan...
Ik ben de presentatie maar gaan zien als het schrijven van een blog, maar dan mondeling... Dus heb in redelijk gronologische volgorde foto's gezocht en heb er her en der een zinnetje onder gezet, dat mocht ik de draad kwijt raken, de woorden mijn hersens wakker maken. Én ik mag bewegen, dat is achter een toetsenbord niet zo aan te bevelen, maar bij zo'n beamerscherm kan dat wel. Ik wapper dan ook geregeld met mijn handen...
Sta efkes stil als ik naar de foto's kijk... zou eigenlijk niet om hoeven kijken, maar ja... Bridget zit daar ook zo snoezig achter de naaimachine hè... Dan móet ik toch even kijken... ik beweeg gelijk niet meer....
Maar hoppetee, hoofd weer richting zaal en mijn handen wapperen weer, gelukkig zeg ik ook nog wat...
Mja... op de kiek staan terwijl ik praat zal ik nog moeten oefenen, want très charmant is het niet, hahaha. Maar soi... als je haar maar goed zit!
Rem zat al die tijd ergens rechts van mij vlak bij mijn laptop (dat was nog een klus om mijn laptop van mijn bureau los te peuteren zeg... pffff... ik was blij dat Rem dat ging doen...).
Af en toe laat ik wat zien aan papierhandel, dat ik binnenkreeg van Farbenmix. Onder andere dit kladpapier aan de andere kant van de Oda (patroon van FM), want daar stond in strakke lijnen mijn jurkje getekend door de patroontekenaarster... Ook de originele bovenkantjes die je op het scherm ziet afgebeeld heb ik bewaard... Ik snap nu wéér beter, waarom mijn huis zo vol blijft! Ik bewaar namelijk te veel, maar aan de andere kant het was wel leuk om al deze onderdelen van het proces naar het èchte patroon weer eens in handen te hebben en te laten zien.
Ik geloof dat ik hier ongeveer klaar ben, want ik heb niks in mijn handen en mijn handen zwiepen ook niet, hahaha.
Daarna nog wat gedronken en wat gekwebbeld, terwijl wat dames nog de kleding op het rek bekijken en het papierwerk op de tafel. Daarna heeft Rem alles naar de auto gebracht en langzaamaan gingen meerdere dames naar huis. Een aantal gingen uit eten en het leek mij ook wel leuk om mee te gaan, maar Rem had dat zelf ook al bedacht, bleek later. En niet alleen dat... bij de auto gekomen lag er een cadeautje op de zitting van mijn stoel!!
Ik heb er alleen nog geen kiek van kunnen bakken, want toen we de auto parkeerde om naar het restaurant te gaan, heb ik het cadeautje voor de veiligheid maar even in het handschoenenkastje gelegd... dus... die zet ik later op de kiek.
En bij thuiskomst... heb ik mijn schoenen uitgezwiept!! en ben ik op blote kakkies gaan lopen... héérlijk!!
