Pagina's

donderdag 23 januari 2014

De lege pot mayonaise en 2 koppen koffie

Dit stukje tekst zag ik staan bij mijn zus op Facebook, die het weer bij iemand anders had gezien, die het weer bij iemand anders etc... en ik zet het hier op mijn blog, want ik vind het toch wel zo frappant dat je denkt dat "het" vol is en er kan nog steeds iets bij... en dan de logica er bij...

De mayonaise pot en 2 koppen koffie...

Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg is, denk dan aan de mayonaisepot en de twee koppen koffie.



Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel. 


Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel. 


De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoorden met een unaniem “ja”. 

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen. "Nu", zei de professor, “ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. 

  • De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn. 
  • De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d.
  • Het zand is al het andere, de kleine dingen." 

"Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn.” 

“Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Ga paardrijden  Speel met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten of wandelen;-) Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen." 

"Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."

Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: “Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken." 

Leef het leven! 

“Life has no limitations, except the ones you make.”

maandag 13 januari 2014

Burda Classics 2013

 

De Burda classics lag nog steeds te wachten om doorgebladerd te worden (dat geld trouwens ook voor de Knip januari 2014). Aangezien ik nu even mijn hoofd rustig laat wennen aan alles wat het moet doen, zet ik de foto's die ik wel al genomen had gewoon plof onder elkaar en zal ik misschien her en der wat tikken, maar dat weet ik nu (ben aan het tikken) nog niet zeker, hahaha.

Het is al een ouder boekje uit herfst 2013, dus ik vermoed dat het in de winkels niet meer ligt, maar het staat nog wel op de website van Naaipatronen.nl


Dit setje doet me denken aan mijn kantoortijd... héél lang geleden. Ik had een hele rits van dit soort rokjes en truitjes in diverse kleurtjes en natuurlijk in bijpassende kleur hoge pumps!

Mooie look! Ik hou hier heel erg van. Door de gebruikte stoffen, texturen en kleuren is dit een prachtige outfit. Perfect voor op je werk, of voor lekker shoppen, of een uitje.







Links: Niet de kleurtjes me staan (met geel en beige lijk ik ziek), maar ik vind het totaalplaatje wel leuk, lekker voorjaarsachtig... Gut bedenk ik me... het boekje is eigenlijk herfst/winter...??

Rechts: Het is qua kleur niet helemaal mijn ding, maar vind het een leuk plaatje en een héél leuk jasje!!

Dit is een perfect truitje wat je overal mee  kunt combineren. En qua stof ook heel gemakkelijk onder een jasje kunt dragen. De fluffy details kan je weglaten als je meer een basic truitje wilt maken.


Prachtig setje! Een eenvoudig jasje met losse nepbonten kraag en eenvoudig spaghettibandjesjurkje eronder. Misschien is de losse bontkraag iets te breed, maar dat kan zo veranderd worden.

 

   

zondag 12 januari 2014

Stapeltje stof...

 

Ja, een stapeltje stof! Al een tijdje geleden zat ik te prakkedenken wat ik zal maken voor JK als ze 11 jaar wordt, want dat wordt de freule binnenkort. Ik wilde graag net als vorig jaar een mooie kledingset maken en het liefst met de stoffen die ik toch al in de kast heb liggen, want dat mag best wat leger worden (eigenbelang, want dan kan er tenminste ook weer wat nieuws aangeschaft worden). Vorig jaar per toeval bij het doorpassen van het babyrib groene jasje paste een bontgekleurd rokje dat net af was, dus was ik ineens sneller klaar dan gedacht.

 
Nu wil ik weer iets moois maken. Althans dat was de bedoeling voor dat hele gedoe van 1 januari, maar ik geef het nog niet op. Ik richt me eerst op het belangrijkste, dat is het rokje van een paisley stofje van de Happy-serie van Hilco uit mijn webwinkel, waar ze helemaal wèg van is toen ze de rol uit de doos zag komen. Daarna de bodywarmer van paarse lammy stof, dan de lichtgroene tricot legging en daarna het felgroene tricot shirtje.

Het rokje wordt een eenvoudige versie van de Amy-Lynn met zakjes (denk ik, want mijn handen doen wel eens wat anders dan mijn hoofd heeft bedacht). Hij wordt gevoerd met een lichtroze met felroze stippen stofje, het allerlaatste stukje uit haar prinsessen-periode. Ze wil graag een strookje lilaroze tule eraan, maar lukt dat niet qua tijd, dan zet ik dat na haar verjaardag er wel aan.

Aan de bodywarmer komt een capuchon, die ik voer met hetzelfde stofje als het rokje en de rest van de bodywarmer voer ik niet, want de stof is heerlijk zacht aan de binnenkant. De sluiting is denk ik met een rits, maar dat zie ik nog wel.

De legging wordt gewoon de simpelste versie die ik kan vinden in een lichte kleur appeltjes groen en het shirtje wordt het modelletje Zoe van Farbenmix dat ik wel vaker voor haar gemaakt heb in een feller kleurtje appeltjes groen.

Tsja, hoe ver ik kom weet ik niet, maar ik vind de combi aan stofjes ieder geval heel leuk zo en het allerbelangrijkste JK vindt het héél erg leuk.

zaterdag 11 januari 2014

Geen rijbewijs door tarief psychiater...

 

Rem heeft hier een stukje over geschreven op Google+


Tekst van Rem: Onze zoon had in oktober verleden jaar een medische keuring nodig om op te mogen gaan voor zijn rijbewijs. Keuringen vonden alleen op zaterdag plaats. Ik ging mee. Ter plekke moest met pin afgerekend worden. € 250,00! Voor dat geld werd er 10 minuten gesproken met een jonge arts. Daarna minder dan vijf minuten met een jonge psychiater. Vriendelijke mensen overigens. Zouden advies schrijven van geen probleem. Daarna ontvingen we een kort STANDAARD rapportje met een positief advies. Ik zit in het adviesvak en denk te weten wat voor tarieven normaal zijn. En die zijn toch echt wel hoger dan wat men bijvoorbeeld bij de Telegraaf denkt. Maar deze twee gesprekjes en het rapportje opstellen kan ze niet meer dan een half uur in totaal gekost hebben. Dat betekent dus een uurtarief van € 500,00 per uur. En dat is niet normaal. Ik vind € 250,00 per uur zelfs nog teveel. Op zaterdag is een tarief van € 175,00 per uur toch echt de max. En gezien het simpele werk zou het zelfs maximal € 125,00 per uur moeten zijn.

Komt bij dat het hele voortraject op mij heel vreemd overkwam. Onze zoon moest naar een psychiater op een bepaald vakgebied. Toen ik belde dat zijn handicap daar niet eens in de buurt kwam maakte dat allemaal niet uit. En dan alleen op zaterdag. Dit riekte naar de ideale bijbeunbaan voor psychiaters. Door de weeks je werk doen tegen een gewoon loon bij bijvoorbeeld een RIAGG (of hoe dat tegenwoordig ook heet) en dan op zaterdag lekker flink bijverdienen voor een extreem luxe vakantie.

Komt ook nog bij dat ik in het voortraject zeer sterk de indruk kreeg dat jongeren wel heel erg makkelijk voor een medische keuring worden verstuurd.

Kortom, wat mij betreft is halvering van de vergoeding wel het minst wat ze konden doen, dus is terecht. En als er dan door het CBR ook nog wat kritischer wordt gekeken wie er wel of niet een medische keuring moet krijgen kan iedereen die echt gekeurd moet worden toch nog heel snel gekeurd worden.

De link naar het stukje van de NOS http://nos.nl/artikel/595629-geen-rijbewijs-door-tarief-psychiater.html

vrijdag 10 januari 2014

Naaiklusjes uit een zo-blijft-het-stofvrij-tasje...

  

Een aantal weken geleden (geloof ik) had ik een stapel met naaiklusjes gesignaleerd in een tas... niet om uit te stellen, een je-weet-wel-tasje, maar een zo-blijft-het-stofvrij-tasje. Ik had even de boel eruit gevist om te checken wat er nu allemaal loos was en ook een paar gelijk bij de kladden gepakt. Daarna was het druk, feestdagen, boel netjes aan kant periode, dus verdween het in mijn werkla. Niet in een tasje, en bleef het goed in het zicht!

























De stapel liep niet weg natuurlijk en was voor mij afgelopen dinsdag een goed moment om weer even te kijken of het me überhaupt weer lukte om te concentreren na al dat gedoe van 1 januari. Het waren kleine naadjes die los zaten, her en der iets met de hand doen. Niets bijzonders en de eigenaresse MK en ikzelf zouden er toch wel héél erg blij mee zijn. Dus zo gezegd, maar niet helemaal zo gedaan, want ik ben stukken trager... Ik begon ergens halverwege de middag en aan de foto met compleet gerepareerde kleding kan je zien, dat het behoorlijk donkerder begon te worden toen de stapel klaar was, maar het is af, uit de la en het ging zonder problemen, alleen pietsie traag. Ach, als dat alles is.

donderdag 9 januari 2014

Koektrommel in botsing...

 

Op dinsdag 17 december kwam ik met mijn koektrommel in botsing met een zeer haastige medebestuurster op de weg! Haar eerste reactie was dan ook waarom ik dat nou deed. Eh... Ik was sowieso al verbaasd dat ik een aanrijding veroorzaakt had, maar deze reactie zag ik niet aankomen en ik reageerde ook met "Ik doe dit niet voor mijn lol!". Ze schakelde terug qua schietpeloton met woorden en keek naar mijn tuut en zei dat ik veel schade had, meer dan zij. Fijn, mij best, boeiend, interesseerde me eerlijk gezegd geen bal. Iedereen was heel, da's belangrijker. Ze vroeg of ik zo'n schadeformulier had. MK nam snel een snoekduik in het handschoenenkastje, want madame had haast om haar kind (weet niet of het een zoontje of dochtertje was) op te halen. Ik zat met grote ogen naar dat formulier te kijken, want die zag ik eigenlijk voor het eerst ècht in mijn handen. Logisch heb er geen ervaring mee. Ik rij al 24 jaar schadevrij.


Ongeduldige madame pakte dat ding en begon druk te schrijven en te ratelen dat zij dat wel wist. Mja... dat vermoede ik al gezien haar zware voet. Er werd wat uit haar auto geroepen, dus ik kreeg de pen in mijn handen geduwd en ik begon ook maar even druk te schrijven, laat ik haar voorbeeld maar even overnemen. Vervolgens kwam ze terug en liep ze weer naar de auto en kwam ze weer terug druk ratelend dat ze toch ècht haar kind op moest halen. Of het niet even per telefoon afgehandeld kon worden. Mij best. Ik had er inmiddels wel genoeg van zo midden op de weg te staan met een ratelende druk heen en weer lopende tante.

Freule zette haar telefoonnummer erop en ik de mijne. Ze scheurde een vel van het formulier af, vouwde het dubbel, plof in haar zak en zoef weg was ze. MK die ook in de tuut zat zag ineens een zwart onderdeel van mijn tuut op de grond dweilen en wees er naar, dus ik loop naar dat zwarte gevaarte en loop terug naar de tuut terwijl een aankomende gróte tuut met een zwart (boos) gezicht druk naar me zit te gebaren. Ik weet alleen niet waarom, want hij kan makkelijk langs dat koektrommeltje van mij. Mijn tuut stond dus letterlijk midden op de weg hè, op de strepen!

Ik was trouwens de rest van de dag verbaasd, met mijn wenkbrauwen op mijn achterhoofd van verbazing dat IK een aanrijding had veroorzaakt. Ik reed niet hard, de dame die om de bocht kwam des te harder, en de schade is aanzienlijk. Ik vind make-up leuk hoor, maar niet op mijn tuut!

Maar goed de verzekering de volgende dag gebeld en het bleek dat ik met mijn tuut gewoon naar het schadebedrijf kon gaan. Alles werd vergoed en de verzekeringspremie bleef gelijk omdat ik al 24 jaar schadevrij heb gereden. Zij regelde het contact met de drukke tante en ik hoefde alleen mijn tuut te brengen en te halen bij het schadebedrijf (of weet ik hoe het heet). Nou oké, doene we.

23 december om 08:00 uur gebracht en 24 december ergens in de middag opgehaald en wat glimt mijn tuut zeg!! Helemaal gepoetst, zelfs aan de binnenkant was de stofzuiger er doorheen gehaald! Ben weer helemaal blij met mijn make-uploze glanzende koektrommel!

De stropdas

 

Ja, de stropdas. Hoe we erop kwamen, géén idee, maar de dag dat mijn haar (af)geknipt werd kwamen die dingen ineens naar beneden zetten toen MK of JK vroeg naar de stropdassen van Rem. Ze wilde ze wel eens van dichtbij bekijken. Aangezien Rem ze al minstens 5 jaar niet meer draagt niet verwonderlijk dat ze niet meer weten in wat voor kleuren en printjes hij in voorraad heeft.

Dus, het rekje, ja keurig hè, kwam in beeld en Rem begon er door heen te spitten, noemde allerlei merken, mompelde iets van dure gevallen en van echt zijde. Meldde ook even dat ik het zijn "dure slabbetjes" noemde, omdat er steeds vlekjes inzaten en ze naar de stomerij gebracht konden worden. Ze viste direct dit knalrode gestipte exemplaar eruit. En begon met dat ding te worstelen. Ook JK sloeg er eentje om haar nek en begon te friemelen. Ik heb beide dames aan een goede nette knoop geholpen. De dubbele en de enkele knoop uitgelegd en laten zien. Ik heb zo vaak stropdassen gestrikt, ook vlinderdassen trouwens voor gala's, dat is net als fietsen dat vergeet je gewoon niet meer.

JK is nog een pietsie te klein qua lengte, maar MK kan het wel hebben. Direct na de knoop zoefte ze naar boven en kwam met een gestreepte blouse met rode strop naar beneden. Staat heel niet gek vind ik zelf en zij vindt het ook niet verkeerd. De stropdas hangt nu bij haar in de kast, hahaha.

De rest hebben we teruggehangen in de kast bij Rem mocht er weer eens een exemplaar nodig zijn. Hhij heeft ze in tig kleuren en printjes!

woensdag 8 januari 2014

Mijn haren geknipt voor Stichting Haarwensen

 

Ik had al een tijdje ruzie met dat lange haar van mij. Nu is dat in deze periode van het jaar niet zo heel gek, want het is statisch en daar wordt je met 63cm lange haren gestippeld van. Maar oké, mijn haren mogen ook wel eens geknipt worden, want er is tussendoor best wel eens een stukje afgeknipt, door mij of door MK, maar een èchte kappershand heeft het wel nodig en dat is maar liefst 3,5 jaar geleden!!!

Ik roep het al een tijd, maar het is steeds druk en de dagen vliegen voorbij en ineens is het al weer bijna kerstvakantie en roept zelfs manlief dat mijn haren wel eens naar de kapper mogen! Boink!! Oké, als het hem zelfs opvalt? Nou dat regelen we dan toch. Effe appen met Frens (huisvriend van ons), afwachten in verband met drukke agenda's en ploep 23 december komt Frens bij mij de vracht kortwieken, tenminste, het wordt kortwieken omdat ene middelste freule vroeg of ik mijn haren niet wil doneren aan Stichting Haarwensen voor kinderen die een pruik nodig hebben.

Ik vind het prima, maar wil wel weten of dat wel kan met mijn haar. Mijn haar wordt namelijk geverfd, weliswaar in de haarkleur die ik van origine had (en een tikkie donkerder dan vroeger) voordat de IgA invloed had op de gloed van mijn haar. Maar dat was allemaal geen probleem mits de kleur haar maar natuurlijk is, want het haar wordt niet geverfd of iets dergelijks en het moet minimaal 25cm zijn en de kortere lagen minimaal 20cm. Het is lang zat, maar liefst 63cm lang dus ik kan wel wat missen. Ik bekijk ook even mijn haarpunten of het geen oudbakken toestand is, maar er is geen gespleten puntje te vinden (dankzij alle haarmaskertjes die ik er in stop, hahaha).


Als Frens de kapper komt is mijn vriendin er ook en die verteld dat het in een vlecht gevlochten moet zijn. Er wordt een meetlat gepakt en ik hoor ze praten over tot hier en de korte lagen minimaal 20cm en ik voel dat ze toch aardig richting mijn schouders gaan bij het aanwijzen waar het elastiek moet komen. Pfff het is toch korter dan ik dacht, er gaat riant meer af dan 25cm. Er worden elastieken gepakt, er wordt gekamd, elastiek bovenin en er wordt een strak gevlochten vlecht gebakken, zodat de kortere haren goed op hun plaats blijven en een elastiek onderin. Dan wordt de schaar gepakt en geknipt.

Poeh, het is eraf. Een flinke vlecht krijg ik te zien. ZÓ! Geen halve maatregel!



Ik zwier met mijn haren heen en weer, wat is dat lekker licht zeg. Voelt eerlijk gezegd wel lekker, hahaha.


Dit is de vlecht in gevlochten toestand maar liefst 33cm. Ze hebben vaak meerdere donaties nodig voor één pruik, maar ik heb zulk dik haar, dat het misschien wel aardig in de richting van één pruik voor een kindje gaat. Zou mooi zijn!

Voor het knippen moet ik eerst even mijn kop onder de kraan steken, want met een plantenspuit duurt het te lang eer mijn dikke haar door en door nat zou zijn, dus ik hobbel richting badkamer en maak mijn haar kleddernat. Ik merk al gelijk hoe lekker handig dit kortere haar is, hahaha. En daarna kan het knippen beginnen. Dan nog even föhnen en tada. Klaar is Mina.


En dit is mijn nieuwe coupe! Mijn haar is nu 27cm lang. Er is in totaal 36cm af! 10cm meer dan ik in eerste instantie van plan was, want ik heb mijn haar liever wat langer, maar aan de andere kant, in een half jaar is het alweer 10cm langer gegroeid, dus wat zeur ik nou.

Het is wel effe wennen, want ik weet nog niet zo goed raad met mijn haar. Normaal doe ik met Kerst en Oud en Nieuw altijd "iets" met mijn haar (normaal ook wel, maar dan met een pietsie meer aandacht en puntjes op de i, hahaha) en nu ja, ik ben zo klaar!

Het is namelijk héél lang geleden dat ik mijn haar kort had (voor mijn gevoel is dit kort, hahaha). Dus ik ben nog even aan het wennen.