Sancho uitdaging 7 - 14 dag, start dag 6 met fotoshoot...

De volgende dag... de fotoshoot van de afdeling zelfmaakmode en dus de afdeling selfies!! Het onderwerp wat in de belangstelling moet staan is het witte bloesje model 117 uit de BurdaStyle 7/2012...

En ja... dan is het de volgende ochtend... Ik denk gelijk "Fotootjes nemen!", want anders komt het er niet van (ik ben een kei in uitstellen van fotootjes nemen)... Dus ik ga direct, vóór mijn ontbijt, en zoals je kan zien ook voordat ik in de spiegel heb gekeken en mijn haren heb getemd, want dit is standje natuurlijk. Een baal hooi op mijn hoofd. Maar soit...

Ik neem dus een kiek, KLIK... en splitje is uit beeld door mijn mobiel... Mja... selfies nemen is nog een kunst op zich... Nog een poging... Ik tuur naar het beeldscherm en zie een stukje split... YES!! KLIK!!

Ik bekijk de foto later en denk  "WOW, high charming!!" NOT!

Oké... terugspoelen... nog een keertje... Hoofd omhoog... Hand in veilige stand voor het splitje... trek aan wangspiertjes, zodat mijn mond in standje omhoog gaat en er een soort van glimlach verschijnt... KLIK...

Ik kijk weer... tjémig... wat een baal hooi nog steeds... Oef... Schuddel schuddel schuddel... Controleer het splitje... KLIK... maar vergeet aan die spiertjes te trekken... en kapsel is eigenlijk zwaar waardeloos... sjucht!!

Misschien moet ik in de mood komen... Hup met spijkerjasje aan... Wéér schuddel schuddel schuddel... Split in het zicht... jasje, spijkerbroek heel de handel... KLIK...

Ai... mijn hand houdt ook mijn mobieltje beet, alsof dat ding een ton weegt... Stom gezicht. Oké...nóg een keertje... Hand elegant op heup gevlijd... wie weet werkt dat... split in het zicht... aan de spieren denk ik niet meer hoor... KLIK...

Mwah, vind het niet eens beroerd...

Maar ja ik moet er toch nog eentje hebben zonder spijkerjasje en dat mijn bloesje niet verdwijnt onder een baal hooi... Hup kop naar beneden, klem erin... overeind... splitje in het zicht... niet nadenken... ik voel langzaam de klem instorten... moet er van grijzen en doe KLIK!...

Goh... héél niet beroerd... gewoon niet nadenken is het recept!

Sancho uitdaging 7 - 14 dag 5

Dag 5 alweer van de uitdaging, en ik heb al twee kledingstukken gemaakt. En ze zijn nog gelukt ook, dus ik mag niet mopperen.

Als eerst ging ik vandaag de locker bij mijn zus ophalen, want zonder is wat lastig als Middelste en ik samen lekker aan de gang willen gaan. Daarna de freule van het station opgehaald en vervolgens even naar de boodschappenboer, want we zullen wellicht trek krijgen tussen de middag en 's avonds. Ze mag kiezen, want dat is de gewoonte met meisjes(mid)dag. Daarna rap naar huis en aan de gang...

Als ik haar aan het werk heb gezet, moet ik mezelf nog aan het werk zetten en dat is een béétje lastig, want ik wil vandaag een ééndagskledingstuk doen, dat lijkt me ook wel eens leuk. Dus... zoek zoek, in boekjes en in mijn lapjeskast, waar nu héél overzichtelijk slechts twee plankjes bezet zijn met stofjes.

Ik verval in het oude stramien, te groot, te klein, te dik, te dun, weet niet, weet niet en nog eens weet niet... Ik trek aan de rem en bedenk dat ik de keus wat moet beperken. Dus ik kies een stofje uit waar je een bloesje of zo van kan maken. Ik meet het op, het lapjes is 92 x 140cm groot, en corrigeer mezelf... alléén een topje of bloesje met korte mouwtjes.

Ik blader nog eens door de stapel boekjes. Dat heb ik al ingeperkt, want als ik door het hele boekjeswalhalla zou moeten wandelen dan ben ik over een week nog niet klaar. Ik vind een leuk modelletje met rimpeltjes en een kort mouwtje, model 117 uit de BurdaStyle 7/2012.

Het fenomeen is alleen, dat voor dat modelletje heb je al niet veel stof nodig, maar ik heb toch nog minder stof, dus ik besluit van de halslijn 7cm af te halen en dat te rimpelen met rimpelelastiek, want ik heb namelijk ook geen bijpassend biaisband of stof om biais te maken. Ik hou dus dit frutje over, ziet er wel schattig uit zo netjes gestrikt. Ook laat ik de zoom achterwege, scheelt weer 2cm, want ik ga het bloesje aan de zoom, hals en mouwzoompjes afwerken met een rolzoompje.

Dochterlief is ondertussen nog steeds ijverig aan het doorslaan. En ik doe de tekens en coupenaadje in het mouwtje en ben dan gelijk al klaar.

Ik ga in de hoek locken. Want het wordt anders een beetje krap zo op tafel, want de locker voor haar en mijn naaimachine staan er ook al. En even later komt locker nummer drie naar beneden, oude Bessie genaamd om rolzoompjes te maken.

Na het locken ga ik ouderwets mijn spelden uit het slop halen en nadat ik een splitje heb gemaakt. Van origine wordt het splitje afgewerkt met biais, maar dat heb ik niet, dus ik heb even een belegje tekenend, gelockt, gestikt, ingeknipt en gekeerd...

En nu ga ik het beleg met een héél smal sierstikseltje doorstikken. Dat vind ik het mooist met dit soort stofjes.

Het stofje is van origine zo kreukelig, maar ik moet nog zien hoe ik dat vind bij mezelf... Ik strijk voordat ik ga afwerken alle naden even mooi uit...

Het bloesje gaat rap. Ik kan het bloesje gaan afwerken met een rolzoompje. En het is even kijken of oude Bessie het daar ook mee eens is, maar ze doet het na een jaar stilstaan toch nog perfect. Dochterlief is ondertussen bij de afdeling locken beland en merkt dat de locker aan de wandel gaat als ze flink gas geeft. Ik heb ergens matjes om dat tegen te gaan, maar ik weet even niet waar die zijn gebleven, ik vermoed dat die nog in een verhuisdoos zitten.

Ook het afwerken van dit bloesje is snel gedaan...

Het hoekje is ook keurig geworden...

Dochterlief heeft inmiddels een berg afval geproduceerd... en het ligt niet alleen op de tafel helaas...

Dan ga ik eens op zoek naar de klos met rimpelelastiek, ik moet het nog ergens hebben... En hoe is het mogelijk, het ligt waar het hoort, bij de afdeling elastiek in mijn ladebakjes. 

Ik doe niet zo'n grote steek, slechts 3,5. Heen precies een voetje langs het rolzoompje en terug iets minder dan een halve centimeter tussen de twee stiksels en daar hou ik het bij. Anders wordt het te veel denk ik. 

De binnenkant ziet er netjes uit en ook de goede kant kan ik wel waarderen.

En dan is het zoeken naar lint om het splitje dicht te strikken... Poeh... ik ga weer grasduinen in mijn bullen. Ik vind lint van 1,5cm en dat vindt ik drie keer niks. Nog een paar minuten door al die lintjes en frutsels heen fietsen en dan vind ik een rolletje met 4mm breed lint. Kijk!! Dát is precies wat ik zoek... en dan trek ik hem aan... op een niet zo bijpassend zwart tricot rokje... mja... hmmm net een pon aan de bovenkant...

Ik loop naar beneden naar m'n dochter en laat het zien... ze schiet in de lach en zegt dat het best meevalt... Mja... dat zegt je man ook altijd als je vraagt of je kont niet te groot is... valt best mee... behalve als je poogt een spijkerbroek aan te trekken... en vooral... hem dicht probeert te doen!

Maar goed. Ik ga de lintjes er met pietepeutersteekjes aan het "geval" vastzetten... Nou en dan ligt het "geval" op tafel... mwah... hmmm... mja... wat moet ik er nou van vinden... Op het zwarte rokje staat het voor geen meter. Ik loop naar boven en trek mijn spijkerjasje er overheen aan... Oké... Ik wordt daar al vrolijker van... niet naar de onderkant kijken waar het rokje zit. Maar het bloesje met spijkerjasje staat héél niet verkeerd... Komt waarschijnlijk omdat het gerimpelde wegvalt onder het jasje...

 

En misschien moet ik gewoon wennen... of misschien moet ik gewoon niet zo zeuren... Ik wordt gered door de bel in de vorm van de dame die het eten heeft klaargemaakt. En we gaan lekker op de bank ragout bakjes eten en een filmpje opzetten. Fotootjes van het "geval" komen morgen wel aan de beurt en de troep opruimen ook!

Meisjes(mid)dag met dochterlief...

Het begon een aantal weken terug... Kirsten vroeg of ik een patroon had van een kamerjas... Ja... waarschijnlijk wel tig ook.. De reden... ze wilde ook graag leren naaien... Nou daar is doen aan...

Tijdens een weekendje kwam de volgende stap aan de beurt. En dat was mijn stoffenvoorraad eens door Kirsten te laten bekijken, zodat zij voor haar nieuwe hobby een stapeltje stofjes zou hebben.... En ik ging gelijk ook kritisch door mijn lappen heen, met mijn kleurenkaart in de aanslag... Resultaat is drie shoppers vol om mee te nemen naar de Sancho Clubdag voor de Kringhoek, een half shoppertje voor Bridget, anderhalve shopper voor mezelf en riant zeven shoppers voor Kirsten!!! Toe maar!!

Een paar dagen later zijn de knopen aan de beurt. Er zitten knopen tussen van mijn oma, van mijn mams en natuurlijk die ik zelf heb verzameld... Dus... uitzoeken geblazen. Met mijn kleurenkaart er weer bij. Welke kleuren bij mij passen... En dát is dé ideale tool om te kunnen schiften heb ik gemerkt. Want er zijn veel schattige knoopjes, en ook prachtig van kleur... Maar qua kleur voor mij?? No way!! En aangezien Kirsten toch wil leren naaien kan zij vast wel wat knoopjes gebruiken. Als ik haar append vraag of zij ook knoopjes wil... kreeg ik een dikke "JAAAAH tuurlijk!!" terug.

Ik pak een lege letterbak en doosjes met vakjes en ga van alles wat niet bij mij past in de letterbak ploppen. Het resultaat is dat ik 30% van de knoopjes heb gehouden en 70% deels bij Kirsten en deels voor de Sancho Clubdag Kringhoek geloosd is. Ohhh wat een overzicht en ruimte krijg ik zo.

Vorige week kwam Kirsten om te gaan uitraderen. Ze had een patroon van een kamerjas 11 uitgekozen uit de KnipMode juli 2017.

Na tien minuten roept Kirsten uit "Waarom staan de streepjes door tekst en dwars door andere lijnen!!!" Tsja... dat vraag ik me ook wel eens af... Ik lig er in ieder geval van in een deuk om haar morrende gemompel.

Nu komt de dame natuurlijk naaien, maar dan is het natuurlijk wel de bedoeling dat ik ook gewoon lekker kan blijven keutelen. Dus ik vraag aan mijn zus Monique of ik haar locker weer mag lenen. Net zoals in de tijd dat ik de showroom had in Woerden en mijn locker een beetje het heen en weer kreeg tussen Gouda en Woerden.

Ik heb hem bij mijn zus opgehaald en ik ben héél benieuwd of hij na vijf jaar achter het schot te hebben gestaan, keurig netjes in een plastic hoes, nog zin heeft om te tjoeken. Ik installeer de boel en pak een restant lapje van de Kamerjas van Kirsten. Het lampje doet het en ik geef voorzichtig gas... En zoooooeffff... zachtjes pruttelt het machientje door de stof. Het mes is nog scherp en de steek moet iets bijgesteld worden, maar dat kan ook zijn doordat de laatste keer een heel ander soort stofje is verwerkt.

Ik ben er superblij mee!

Daarna moet Kirsten aan de bak, met naald en draad wel te verstaan. Ze moet doorslaan... Het was de bedoeling dat ze alleen de punten, armsgaten, kraag en mouwkop had moeten doorslaan, maar ze heeft niet zo precies de naadtoeslag geknipt, dus... dikke pech... alles, ook de kilometers lange rechte stukken moet ze doorslaan!!

Ohhhh wat ben ik streng!! Maar ze wist het van te voren, hoor. Ik heb gezegd "Ik leer je graag naaien, maar wel op de goede manier". Dus zo geschiedde...

Ik lijk, terwijl Kirsten relaxt zit door te slaan, wel een kip zonder kop en dreut heen en weer en kan moeilijk iets vinden om te doen, want alle stofjes en patronen enten niet bij elkaar. Grrr... Totdat ik besluit de grenzen te bakenen en gewoon een stofje te pakken waarbij er niet zo veel keuzemogelijkheden zijn. Een klein wit batisten stofje... 92 x 140cm dus er kan alleen maar een topje uit of een simpel blousje met korte mouwtjes. En dat lukt...

Ik ga raderen terwijl Kirsten nog steeds druk aan het doorslaan is. Ik zorg voor een natje en een droogje en ga daarna ook doorslaan. Ik heb precies de naadtoeslag geknipt en het is een héél eenvoudig modelletje dus ik doe alleen een coupnaadje en wat tekens. That's it!

Uiteindelijk, hè, hè, halverwege de middag is eindelijk de klus van het doorslaan gebeurd. "Wat nu mama?" Ik zeg dat ze nu de draadjes kan doorknippen en ik ga de locker van Monique vast van roze lockgaren voorzien. Ik heb gelukkig exact het kleurtje roze van het stofje. Niet veel meer, want roze was vroeger goed in trek bij de dames.

Secuur worden de draadjes doorgeknipt. Ze krijgt van mij de stoffenschaar, want de andere gewone schaar hakt de draadjes in de gehaktmolen, in plaats van dat 'ie ze laat zitten en afsnijdt.

Ik ben ondertussen ook druk bezig geweest met locken op mijn locker in de hoek.

En ook wordt oude Bessie van stal gehaald. Dat is mijn oude locker van bijna 20 jaar oud. Een degelijk monster die de perfectste rolzoompjes bakt. Ook diep ik een klosje met rimpelelastiek uit een laadje en bedenk dat het wel héél lang geleden is dat ik daarmee gewerkt heb. Lekker zo van alles overhoop halen hoor.

Uiteindelijk heeft Kirsten alle draadjes doorgeknipt en gaat ze locken. Ik doe het eerst even voor, waar ze op moet letten. Mes is scherp, petatters weghouden, maar ook je stof er van weghouden wat er niet hoort te zitten...

Helaas gaat dat één keertje mis en moet ze een linker voorpand van de kamerjas opnieuw knippen. Goh, wat ben ik blij dat mams altijd van die riante lappen stof kocht. Want de stof die Kirsten heeft gekozen heb ik gekregen van mijn moeder. Die kleur staat mij niet zo wauws, maar het staat Kirsten geweldig.

En dan uiteindelijk een hele berg met draadjes en sliertjes... een vogel zou er graag een nestje van bakken... Het is inmiddels al aan het eind van de middag. Mijn bloesje schiet lekker op, ik hoef alleen nog sierlintjes met de hand vast te naaien. En terwijl ik dat doe, want dochterlief heeft de afdeling locken klaar, gaat zij het avondeten in de oven zetten. We eten ragout bakjes. Lekker eenvoudig en de wens van de dame... Tijdens meisjesmiddagen mogen de dames (en heer, want zoonlief had natuurlijk jongensmiddagen) het een en ander bepalen... en ze wilde graag het avondeten bepalen. Zo gezegd, zo gedaan en madame maakt het nog klaar ook. Lekker!

Als ik helemaal klaar ben, komt de freule met het eten binnen en aangezien de gehele eettafel bedekt en ontploft is verhuisd het ritueel avondeten naar de salontafel. Met een bordje met twee ragout bakjes kan je ook geen bult vallen. We besluiten een leuk filmpje op te zetten en gaan kijken naar "The Age of Adeline"...

We zitten allebei te kwijlen bij het mooie haar van de hoofdrolspeelster... Wat een kapsels... Ohhhh dat willen wij ook wel hoor, van dat nonchalante half opgestoken haar met zo'n leuk plukje haar dat nog nonchalant aan de zwier is... Hmmm misschien wel een leuk idee voor een dubbele meisjesmiddag... Kan jongste dochter ook meedoen met haar handige handen en prachtige haar...