Het begon een aantal weken terug... Kirsten vroeg of ik een patroon had van een kamerjas... Ja... waarschijnlijk wel tig ook.. De reden... ze wilde ook graag leren naaien... Nou daar is doen aan...
Tijdens een weekendje kwam de volgende stap aan de beurt. En dat was mijn stoffenvoorraad eens door Kirsten te laten bekijken, zodat zij voor haar nieuwe hobby een stapeltje stofjes zou hebben.... En ik ging gelijk ook kritisch door mijn lappen heen, met mijn kleurenkaart in de aanslag... Resultaat is drie shoppers vol om mee te nemen naar de Sancho Clubdag voor de Kringhoek, een half shoppertje voor Bridget, anderhalve shopper voor mezelf en riant zeven shoppers voor Kirsten!!! Toe maar!!
Een paar dagen later zijn de knopen aan de beurt. Er zitten knopen tussen van mijn oma, van mijn mams en natuurlijk die ik zelf heb verzameld... Dus... uitzoeken geblazen. Met mijn kleurenkaart er weer bij. Welke kleuren bij mij passen... En dát is dé ideale tool om te kunnen schiften heb ik gemerkt. Want er zijn veel schattige knoopjes, en ook prachtig van kleur... Maar qua kleur voor mij?? No way!! En aangezien Kirsten toch wil leren naaien kan zij vast wel wat knoopjes gebruiken. Als ik haar append vraag of zij ook knoopjes wil... kreeg ik een dikke "JAAAAH tuurlijk!!" terug.
Ik pak een lege letterbak en doosjes met vakjes en ga van alles wat niet bij mij past in de letterbak ploppen. Het resultaat is dat ik 30% van de knoopjes heb gehouden en 70% deels bij Kirsten en deels voor de Sancho Clubdag Kringhoek geloosd is. Ohhh wat een overzicht en ruimte krijg ik zo.
Vorige week kwam Kirsten om te gaan uitraderen. Ze had een patroon van een kamerjas 11 uitgekozen uit de KnipMode juli 2017.
Na tien minuten roept Kirsten uit "Waarom staan de streepjes door tekst en dwars door andere lijnen!!!" Tsja... dat vraag ik me ook wel eens af... Ik lig er in ieder geval van in een deuk om haar morrende gemompel.
Nu komt de dame natuurlijk naaien, maar dan is het natuurlijk wel de bedoeling dat ik ook gewoon lekker kan blijven keutelen. Dus ik vraag aan mijn zus Monique of ik haar locker weer mag lenen. Net zoals in de tijd dat ik de showroom had in Woerden en mijn locker een beetje het heen en weer kreeg tussen Gouda en Woerden.
Ik heb hem bij mijn zus opgehaald en ik ben héél benieuwd of hij na vijf jaar achter het schot te hebben gestaan, keurig netjes in een plastic hoes, nog zin heeft om te tjoeken. Ik installeer de boel en pak een restant lapje van de Kamerjas van Kirsten. Het lampje doet het en ik geef voorzichtig gas... En zoooooeffff... zachtjes pruttelt het machientje door de stof. Het mes is nog scherp en de steek moet iets bijgesteld worden, maar dat kan ook zijn doordat de laatste keer een heel ander soort stofje is verwerkt.
Ik ben er superblij mee!
Daarna moet Kirsten aan de bak, met naald en draad wel te verstaan. Ze moet doorslaan... Het was de bedoeling dat ze alleen de punten, armsgaten, kraag en mouwkop had moeten doorslaan, maar ze heeft niet zo precies de naadtoeslag geknipt, dus... dikke pech... alles, ook de kilometers lange rechte stukken moet ze doorslaan!!
Ohhhh wat ben ik streng!! Maar ze wist het van te voren, hoor. Ik heb gezegd "Ik leer je graag naaien, maar wel op de goede manier". Dus zo geschiedde...
Ik lijk, terwijl Kirsten relaxt zit door te slaan, wel een kip zonder kop en dreut heen en weer en kan moeilijk iets vinden om te doen, want alle stofjes en patronen enten niet bij elkaar. Grrr... Totdat ik besluit de grenzen te bakenen en gewoon een stofje te pakken waarbij er niet zo veel keuzemogelijkheden zijn. Een klein wit batisten stofje... 92 x 140cm dus er kan alleen maar een topje uit of een simpel blousje met korte mouwtjes. En dat lukt...
Ik ga raderen terwijl Kirsten nog steeds druk aan het doorslaan is. Ik zorg voor een natje en een droogje en ga daarna ook doorslaan. Ik heb precies de naadtoeslag geknipt en het is een héél eenvoudig modelletje dus ik doe alleen een coupnaadje en wat tekens. That's it!
Uiteindelijk, hè, hè, halverwege de middag is eindelijk de klus van het doorslaan gebeurd. "Wat nu mama?" Ik zeg dat ze nu de draadjes kan doorknippen en ik ga de locker van Monique vast van roze lockgaren voorzien. Ik heb gelukkig exact het kleurtje roze van het stofje. Niet veel meer, want roze was vroeger goed in trek bij de dames.
Secuur worden de draadjes doorgeknipt. Ze krijgt van mij de stoffenschaar, want de andere gewone schaar hakt de draadjes in de gehaktmolen, in plaats van dat 'ie ze laat zitten en afsnijdt.
Ik ben ondertussen ook druk bezig geweest met locken op mijn locker in de hoek.
En ook wordt oude Bessie van stal gehaald. Dat is mijn oude locker van bijna 20 jaar oud. Een degelijk monster die de perfectste rolzoompjes bakt. Ook diep ik een klosje met rimpelelastiek uit een laadje en bedenk dat het wel héél lang geleden is dat ik daarmee gewerkt heb. Lekker zo van alles overhoop halen hoor.
Uiteindelijk heeft Kirsten alle draadjes doorgeknipt en gaat ze locken. Ik doe het eerst even voor, waar ze op moet letten. Mes is scherp, petatters weghouden, maar ook je stof er van weghouden wat er niet hoort te zitten...
Helaas gaat dat één keertje mis en moet ze een linker voorpand van de kamerjas opnieuw knippen. Goh, wat ben ik blij dat mams altijd van die riante lappen stof kocht. Want de stof die Kirsten heeft gekozen heb ik gekregen van mijn moeder. Die kleur staat mij niet zo wauws, maar het staat Kirsten geweldig.
Als ik helemaal klaar ben, komt de freule met het eten binnen en aangezien de gehele eettafel bedekt en ontploft is verhuisd het ritueel avondeten naar de salontafel. Met een bordje met twee ragout bakjes kan je ook geen bult vallen. We besluiten een leuk filmpje op te zetten en gaan kijken naar "The Age of Adeline"...
We zitten allebei te kwijlen bij het mooie haar van de hoofdrolspeelster... Wat een kapsels... Ohhhh dat willen wij ook wel hoor, van dat nonchalante half opgestoken haar met zo'n leuk plukje haar dat nog nonchalant aan de zwier is... Hmmm misschien wel een leuk idee voor een dubbele meisjesmiddag... Kan jongste dochter ook meedoen met haar handige handen en prachtige haar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten