Pagina's

vrijdag 25 mei 2018

Jurkje afgemaakt van Christine


Tijdens een passessie bij Christine, omdat ik de dag ervoor riep dat ik NIETS had om aan te trekken, heb ik een winterjurkje gepast van een heerlijk zachte tricot. Het jurkje was een uit de KnipMode januari 2017 model 24, maar dan met lange mouwen en een stuk langer… Het jurkje stond me super.

Daarna plukte Christine een jurkje uit haar naaispullen en ik moest hem even doorpassen… Dit jurkje is van een stretchkatoen (Joop Modestoffen), een heerlijk zacht stofje met een snufje stretch. En ja… die stond ook super… het jurkje heeft dezelfde lengte als die van tricot, alleen deze heeft geen mouwen en moest nog worden afgemaakt.


Inmiddels is het 3 maanden geleden dat ik het jurkje paste bij Christine en aangezien het mooier weer wordt, werd het wel tijd om het jurkje af te gaan maken. Ik maak mijn werkplek even leeg, want tsja… soms lijkt het wel of er een magneet op zit, want het wordt elke keer weer voller en voller. Daarna ga ik op zoek naar de goede kleur garen en lockgaren.

Ik trek de jurk aan en merk dat er te veel ruimte is bij mijn voorgevel en dat er wat centimeters via de zijnaden moet worden weggehaald. Ook is het bij de nek ietwat te ruim.


 De rits die Christine er ingeregen heeft haal ik er uit, want de jurk stretcht genoeg om er in te geraken en het vergemakkelijkt ook het aanpassen van de opstaande kraag in de nek. Ik maak het midden achter van de staander los zodat ik het aan kan passen en ook een klein stukje van de middenachternaad maak ik los, want het zit iets te lossig en het moet mooi aansluiten. Ook het beleg moet worden losgemaakt een stukje, zodat alles op maat kan worden gemaakt.

Maar eerst trek ik de jurk binnenstebuiten over de paspop heen aan en speld ik wat los zit midden achter van het rugpand en de opstaande kraag glad langs de nek van de paspop vast. Op die manier zijn de verticale lijnen op maat (middenachter rugpand en middenachter opstaande kraag), als die strakjes zijn gestikt, zijn alle horizontale lijnen aan de beurt (bovenkant rugpand, onderkant opstaande kraag en halsbeleg). Maar voordat er wordt gestikt speld ik van de zijnaden een taartpuntje wat te veel is af… De spelden heb ik in de lengte (verticaal) erin gestoken dus als ik de jurk binnenstebuiten aantrek, dan kan ik zonder mezelf te bezeren de jurk doorpassen en kijken of het alles nu goed op maat is… en dat is het gelukkig… Dus hup… eerst met een trick marker wat streepjes langs de spelden tekenen, dan de spelden loshalen en alles goed locken.



Ten tijde van dit jurkje had Christine nog geen locker en was de naadtoeslag gezigzagd. Aangezien ik nu toch een en ander ga aanpassen en moet locken aan het jurkje, kan ik net zo goed even alles voorzien van een mooie locksteek. Aangezien Christine een nette 1,5cm naadtoeslag heeft gebruikt, kan daar best een zigzagbreedte afgelockt worden, zodat de binnenkant mooi strak is en lekker glad aanvoelt om te dragen.

Ik begin met de middenachternaad. Zoals je ziet blijft er een nette naadtoeslag aan breedte over na het locken. Ik besef ineens dat ik tijdens de doorpas niet op de lengte van de jurk heb gelet, want die moet eigenlijk ook nog bekeken worden wat het mooist is. Maar goed, dat komt op het állerlaatst. Eerst wordt de gehele opstaande kraag, samen met het halsbeleg weer op het rugpand gestikt… en later zie ik dat ‘ie perfect zit, heel blij mee!



Dan ga ik met het tornmesje een stukje van de zijnaad losmaken. Gelukkig hoeft er niet veel losgemaakt te worden, dus het klusje is zo gepiept. Daarna de paarse strepen op elkaar spelden en stikken.



Daarna voorzichtig de brede reep te veel aan naadtoeslag eraf locken… heen… en terug… links en rechts…



Ook het halsbeleg voorzie ik van een nette locksteek. De halve centimeter die er vanaf gaat doet niets af aan de werking van het beleg.


Ook het beleg van de armsgaten worden netjes voorzien van een mooi locksteekje. Daarna is de zoom aan de beurt… Eerst even doorpassen om te zien of de lengte wel goed is… en ik vind de lengte helemaal goed… Met de strijkbout strijk ik een eenvoudige brede zoom er in, speld het her en der vast en stik het netjes door met een sierstiksel.


En klaar is het jurkje. Binnen een paar uurtjes heb ik nu een nieuw jurkje!! Aangezien het nog een beetje frips is, draag ik er een spijkerjasje overheen en dat vind ik super staan…

woensdag 2 mei 2018

Jurkje My Image 16 model M1805


Dit jurkje uit My Image 16, model M1805, zag ik eerst op Facebook bij een naaigroep. Ik vond de zoomlijn al héél leuk. De dame in kwestie had hem wel ingekort, maar dat kon die dame ook prima hebben… Ikzelf heb de rok juist 5cm verlengd op de plaats boven de splitten. De mouwen heb ik verlengd tot driekwart, en de rits midden voor hoort een blinde rits te zijn, maar dat vond ik niet logisch… Waarom een blinde rits middenvoor plaatsen…??? Het is leuker als je hem ziet, dus dat is een bronskleurige metalen rits geworden.


Dit stofje heb ik uit de weggeefhoek tijdens een naaidagje gehaald, en ik wist al gelijk dat ik er een jurkje van wilde maken. Het stofje heeft een mooie valling en een beetje stretch. Het is dun, dus ideaal voor een voorjaarsjurkje, en qua kleur nachtblauw helemaal mijn ding.


Gisteren heb ik alles gelockt, en wat naadjes gestikt en nu is de rits aan de beurt. Ik wil een metalen rits erin zetten, dat steekt mooi af bij het nachtblauw. De rits is een stukje te lang, maar dat wordt netjes ingekort. 



Uiteindelijk is het resultaat aan het eind van de avond, dat de rits er keurig netjes inzit. En zie ik het effect van de metalen rits heel goed, precies zoals ik had gehoopt, en ook de opvallende ritstrekker is een mooie eye-catcher.



Het beleg aan de binnenkant van het bovenlijf zet ik met kleine steekjes vast aan de rits. Op ruime afstand van de tandjes, zodat het nooit erin vast kan gaan zitten.


Ook de kruising van elke naad van het beleg met de panden loopt netjes door. Daar hou ik van. De truc is om bij het spelden van de twee onderdelen op elkaar te leggen, en dan de spelden tussen de steken van de naad te steken… erin heen… en ook weer terug uit… Op die manier zitten de naden exact op elkaar… en kan er geen millimeter worden verschoven.


Aangezien ik niet alles doorsla, is het teken bij de mouw voor mij genoeg, om te bepalen of die zijde van de mouw aan het voorpand moet. Op die manier heb ik nóóit verkeerd ingezette mouwen.

Ook als ik een teken geef op het bovenlijf, als de voor- en achterpand op elkaar zouden lijken, dan zit het teken op het voorpand. Héél consequent, zodat als ik een kledingstuk om een of andere reden een tijdje heb laten liggen, ik naadloos terug kan dreggen wat ik heb gedaan en waar ik ben gebleven.


Dan een understitch stikken op het beleg… Op die manier wurmt het beleg zich niet een weg naar boven, waardoor je het steeds weer terug moet duwen.


Het strijken van elke naad, elk stiksel, elke handeling wordt gestreken… 


Daarna tijdens een doorpas, zie ik dat de schouderbreedte behoorlijk riant is, à la jaren 80/90, maar omdat ik nogal brede en rechte schouders heb kom ik er mee weg… Heb je geen brede en rechte schouders, dan moet dat ècht aangepast worden, anders lijkt het wel of je er in verdrinkt en gaat het ook raar zitten.


Ook blijkt dat de linkerkant van de rok perfect valt, en de rechterkant niet klopt… En wat ik ook probeer, er blijft een rare valling in zitten. De rok is A-symmetrisch, dus links is niet hetzelfde als rechts, maar toch gebruik ik de bocht van de linker voor- en achterrok om de rare valling te verhelpen. De rok blijft A-symmetrisch, maar valt links en rechts nu helemaal keurig zoals ik het graag zie.


Dan de afwerking van de zoom… Je kan niet zomaar de zoom omslaan en nóg een keer omslaan om dan de zoom door te stikken, daarvoor is de stof te dun en zitten er te veel rondingen in de zoomlijn. Het moet soepel blijven vallen, dus ik hou het simpel. Ik sla de zoom gewoon een stukje naar binnen, en bij de punt voor en achter, zorg ik dat de extra stof netjes weg gevouwen wordt.


Ik ga beginnen met stikken in de zijnaad, en tjoek rustig van de ene punt, naar de andere zijnaad, en weer naar de punt om uiteindelijk weer netjes uit te komen in de zijnaad, en daar waar de steek begon, trek ik de draden eerst even naar me toe, zodat ik er niet per ongelijk op kan gaan stikken… en ik stik perfect de laatste steek in de start van de eerste steek…


En dan trek ik de rok onder het voetje vandaan, knip de draad los van de machine, maar hou genoeg draad over om netjes af te werken. Uiteindelijk kan je niet eens zien of ik nu links ben begonnen met stikken of rechts… 


Perfect dus. Daarna de punten checken… en de achterkant met een steekje vastzetten, zodat de punt perfect puntig blijft, en daarna weer een ontmoeting met de strijkplank.


Dan zijn de mouwen aan de beurt. De mouwen heb ik verlengd, maar wel hetzelfde gehouden qua omslag. Eerst een soort “manchet” aangestikt. Daarna omgeklapt naar binnen, en x-aantal centimeters vanaf de kant geregen (als je goed kijkt, zie je met donkerblauw grote rijgsteken). Daarna een omslagje van ca. 1cm naar binnen gespeld.


En dat met een héél smal sierstikseltje gestikt. 



Uiteindelijk zie je als de manchet naar beneden is gewoon een sierstiksel, en dat de mouw lichtjes een punt heeft. En als de manchet omgeslagen wordt zie je de binnenkant van het manchet met een héél smal sierstiksel, maar dat ziet er netjes en strak uit.

 

Ik doe nieuwsgierig de jurk nog een keertje aan. Hoog gesloten is de jurk mooi, en met de rits een 10cm open is de jurk ook mooi. Ik ben blij met wat ik zie in de spiegel. Ik hang de jurk gelijk op een hangertje op en ga verder met de ceintuur, want die moet nog gemaakt worden. 


De ceintuur verstevig ik aan één kant. En ik teken met krijt een schuinte aan beide zijdes van de ceintuur. Dat vindt ik eleganter dan als het vierkant is. Het is wel even pielen om de puntjes netjes te krijgen, maar eigenlijk valt dat ook wel weer mee.



Na het keren van de ceintuur moet het keergat met de hand dichtgenaaid worden en dat gaat met piepkleine steekjes, zodat later niet terug te vinden is waar dat keergat zich bevond. 


Omdat ik de ceintuur strak wil hebben met een sierstiksel, moet ik de naad eruit friebelen, want die duikt een stukje terug na het keren. Er gaan aardig wat spelden in, maar dat geeft niet. 



Daarna is het zo gepiept om er een sierstiksel op te zetten. 


Dit is het resultaat ’s avonds laat… een mooie foto maak ik overdag wel een keertje…