Minstens een half jaar geleden werd bekend dat we het jubileum naaiweekend van mei 2014 gingen herhalen. In mei 2014 was het omdat de vereniging Sancho 10 jaar bestond. Maar omdat het zo ontzettend leuk was, productief, gezellig, veel gelachen, lekker gegeten, gewandeld en gejogd, her en der in de slaapkamers enorm gesnurkt werd, was het zeker voor herhaling vatbaar. Dus kregen we na de zomervakantie het nieuws dat in 2015 ook zo'n weekend zou worden georganiseerd en we konden ons in december inschrijven... Poeh... dat was lang wachten, maar in agenda genoteerd, en netjes op tijd ingeschreven en ik was op tijd!
Dan denk je vervolgens dat je nog riant de tijd hebt om te bedenken wat je allemaal gaat doen, wat je aan projecten mee gaat nemen. Ik heb de laatste tijd niet bepaald veel genaaid en inspiratie zat ook ongeveer onder mijn schoenzolen... dus... hopla in boekjes neuzen. Uiteindelijk een knallend lapje uit de kast getrokken, dusdanig knallend dat ik het even als proefkonijnenstof bestempelde, want voor dit lapje heb ik een bord lef nodig bij mijn ontbijt. Model jurkje had ik ondertussen al bedacht, qua maat zou ik daar niet zo snel misschieten, want het valt ruim en heeft een ceintuurtje nodig om te tailleren.
Al rap, donderdag, één dag voor vertrek, moet ik spullen gaan verzamelen. Ook moet ik nog een tweede project verzinnen en besluit twee je-weet-wel tasjes mee te nemen, met daarin projecten die al zijn geknipt. Een jurkje en een broek, waarvan het bij behorende gilet allang, bijna drie jaar geleden dus, is gemaakt.
De dag zelf ben ik 's ochtends nog druk bezig de laatste dingen te verzamelen, maar op een gegeven moment heb ik gewoon alles. Ik wordt door Carina (forumnaam Mrs. C) om ca. 18:00 uur opgehaald, dus ik ga ondertussen het reeds geknipte jurkje her en der doorslaan. Als ik die heb gehad bekijk ik of de broek ook nog wat versiering nodig heeft en ja! plaklinnen zit er al opgestreken, dat had ik gelukkig drie jaar geleden al gedaan, want plaklinnen kan ik in de verhuisdozen maar niet terugvinden. Maar doorgeslagen is nog niet gedaan. Kwart over vijf is dat ook weer gebeurd... mja... hm... tijd voor selfies bakken?? Ik had Dennis al laten zien hoeveel ik wel niet aan spullen meeneem en ik bestook hem nu ook met mijn selfies... Gelukkig alleen de toonbare types, de rest ligt in de prullenbak, hahaha.
We sjouwen onze machinerie in het mooie grote gebouw en onze slaapspullen gaan in een moderner gebouw tegenover de achteruitgang. Daarna huppetee, de machinerie naar de eerste etage sjouwen en plof op een plekje dat leeg is op één van de vele tafels, waar inmiddels al aardig wat dames zitten te snorren achter hun machines. We gaan gelijk weer terug, want onze magen lusten wel een kopje soepen en een paar boterhammen. Na het eten wassen we onze borden af, de een wast, de ander droogt. En vervolgens gaan we onze slaapspullen op een bed ploffen en maken het bed op, want ik weet nog van de vorige keer toen ik de slaapkamer binnenkwam (gelukkig met ook een opgemaakt bedje) dat het stikkedonker was. Dus om herhaling te voorkomen bed opmaken en zaklampje, die ik van Dennis heb gekregen, in mijn tas om bij te schijnen. Zo als dat is gebeurd... hopla kopje thee pakken en naar boven. Aan de gang!
Héérlijk! Het is even een beetje zoeken hoe het handigst is om je werkplek in te delen. Snoeren vinden al snel een plekje in de stopcontacten onder tafel, een grote haspel van Jenny (forumnaam Jenny Freubel). Ik pak mijn jurkje en ik ga heerlijk aan de gang. Lekker spelden, laten zien wat ik ga maken, kletsen, naaien... om me heen kijken... Verbaasd zijn dat ik zo goed hoor met mijn nieuwe geleende hoortoestel in mijn oor... Ik geniet!
Eerst zette ik als ik de locker nodig had de naaimachine op de grond, maar na twee keer op en neer stop je daar vanzelf mee, want dat bakbeest weegt als dieplood. Uiteindelijk schuif ik de naaimachine gewoon naar links en takel ik de locker omhoog om te gebruiken en na gebruik daalt 'ie weer af en tjoekt mijn naaimachine weer naar rechts, dat is véél beter!
Kijk eens wat een tafels! Niet eens alle tafels staan op de kiek hè. Ik zit waar het rode gestippelde gevaarte over de stoel heen hangt. De gele tas, daar dump ik van alles in wat ik niet meer nodig heb, c.q. het is de opbergbak voor mijn warme sjaal, of ik plof mijn vest erin... Ja Mina koukleum is dit weekend behoorlijk aanwezig.
Omdat dit natuurlijk ook een heerlijk naaiweekendje is voor de bestuurders die dit allemaal geregeld en georganiseerd hebben, hangen er drie vellen met corvee aan de deur beneden. Ik ben twee keer ingedeeld als hekkensluiter van de avond en moet de bezem door het naaiatelier halen. De eerste avond zat ik op een gegeven moment alleen aan tafel te naaien, samen met nog wat anderen elders in de zaal. Het werd maar later en later, maar ik wilde persé dat het voor en achterpand helemaal waren voorzien van halsrand met rimpeltjes in het voorpand, zodat ik morgen het beleg er aan kon zetten, sierstiksels stikken, de schoudernaden, mouwen en zijnaden moest doen en natuurlijk de zoompjes... tjsa... Dus ergens na twaalven (half één of zoiets) was ik klaar met wat ik wilde doen en stopte anderen ook zo'n beetje. Uiteindelijk raakten de overgebleven dames aan de klets en viel er eigenlijk niet zoveel te vegen, dus morgen zou er een stevige veegbeurt komen.
We gaan naar beneden naar de "kroeg" en Inge heeft wel trek in een rood wijntje... er is wijn... er is een glas... maar er is geen kurkentrekker... Oeps... hm... maar ineens springt Inge weg, want ze heeft volgens haar nog een zakmes in haar tuut liggen. Daar zit misschien ook wel een kurkentrekker aan... en verrek ja!! Die zit er aan. Hoppetee fles geopend en er wordt her en der ingeschonken en lekker gekletst... Om half twee besluiten we richting bed te gaan. Ik pak mijn zaklampje, goed voorbereid voor het donkere gat in de slaapkamer... In het gebouw aangekomen eerst even naar het toilet, scheelt weer een keer de deur open en dicht doen... En als ik daarna mijn slaapzaal binnenkomt brand er licht!! Nou ja zeg!! Het lampje boven de wastafel brand gewoon. Inge ligt onder mijn bed te lezen met haar tablet... Nou... exit zaklampje dus hè.
Helaas heb ik geen kiek genomen van de superverrassing van dit weekend. Knipmode had gezorgd voor een stoffenschatkamer... In kleine groepjes ging je die kamer binnen en zag je allemaal stoelen met stapeltjes lappen, die de Knipmode gebruikt heeft bij het maken van de patronen en mocht je een stofje uitkiezen.
Ik heb voor een soort van broderie gekozen, er staat op een sticker "Knip mode Knippie, onderrok 8B". Het is wel een moderne versie van broderie, want het geborduurde is grover dan normaal bij broderie het geval is. Ik vind het een heel leuk lapje voor een A-lijn rokje. Zoiets als ik al eerder gemaakt heb uit het boek "Allemaal rokjes". Ik heb alleen nog een witte voering nodig, een witte rits en een knoopje... Nou... dat moet vast thuis nog wel ergens liggen.
Ik begin inmiddels een behoorlijk afvalbergje te kweken op tafel en ik vermoed dat de anderen ook wel zoiets zullen hebben, is het niet op tafel, dan wel eronder... dus... vanavond zal er een flinke veegbeurt nodig zijn.
Tussendoor ben ik door Thea precies opgemeten, en dat is heerlijk. Eindelijk eens goed opgemeten te zijn, zodat je nu precies weet waar je op moet letten bij een patroon. Hoeveel je je patroon moet aanpassen... super!!! Thea zei ook nog eens dat ik een mooie taillewijdte had, dus ik geloof dat ik daar zelf ook maar eens zo over moet gaan denken, hahaha.
Het beleg is aan de halsrand gezet en de kruising op de schoudernaden lopen perfect door. Zo zie ik het graag. De infrastructuur aan naden die mooi doorlopen.
Daarna een strak sierstikseltje, zodat het beleg wordt vastgezet. Poeh... al die stippen denk ik steeds als ik naar het stofje kijk... Ik hou me vast als ik het aan moet trekken strakjes... verschiet ik van kleur van schrik... of denk ik "Goh... valt best mee"...
Aangezien we de meeste dames niet in levende lijve ontmoeten, tenminste niet allemaal, is het handig dat onze forumnaam en eigen naam op je geplakt zit. Dat voorkomt steeds jezelf voorstellen en voor de ander steeds je naam proberen te onthouden. Iets wat mij ieder geval onmogelijk lukt, zelfs met de dames die ik toch ècht al langer van gezicht ken heb ik moeite om hun namen te onthouden... helaas...
Het pand waarin we zitten is prachtig... kijk de entree... en de trap naar de eerste verdieping... poeh... sjieke bedoening, hahaha.
Maar dat is gelijk weer over als je bovenaan de trap komt en direct een strijkplank aantreft... en daarnaast een bezem en nog een strijkplank en dáárnaast nog een, met allemaal dames die ijverige naadjes aan het open strijken zijn, of met een perskussen in de weer zijn...
Ik ben ondertussen aangeland bij de afdeling zijnaden... en speld zoals gewoonlijk met een honderdtal spelden de hele zijkant, inclusief de zijnaad van de mouwen, op elkaar. Daarna is het tjoek, tjoek, tjoek... en als ik de jurk binnenstebuiten haal zie ik een soort van nachtpon... hmmmm... wil ik dat wel zien...
Als ik halverwege de middag om me heen kijk, zie ik dat er weinig meer over is van de ordelijke hoeveelheid van gisteravond, maar dat het gewoon lichtelijk ontploft begint te raken in al die bakken. Er is er af toe eentje die zijn machine kwijt is, of zich suf zoekt naar een lapje, project, klosje garen... Maar toch raakt niets in de war. Alles blijft bij de bak van de eigenaar, terwijl er toch tig bakken van diverse mensen naast elkaar staan.
De foto links, was mijn uitzicht links voor mij... de foto rechts is mijn uitzicht als ik naar links achterom keek...
Later in de middag krijgen we nog een tweede ronde om in de schatkamer naar een stofje te komen kijken en ik kies een mooi geweven stofje uit. Ook weer voor een rokje. Beide lapjes zijn niet zo héél groot, maar voor een rokje perfect!
Afdeling mouwtunneltje geeft in het begin even strubbelingen. Het mouwtunneltje is nèt te smal voor het elastiek dat ik bij me had en het smalle elastiek was véél te smal en zou te simpel tonen onderaan de mouw. Gelukkig had ik alleen nog maar de naadtoeslag van het zoompje gestreken en nog niet gestikt. Dus weer strijken en opnieuw de naadtoeslag omvouwen, maar dan 3mm verder.
Ojee... ik kan mijn veiligheidsspeld niet vinden om het brede elastiek door het mouwtunneltje te wurmen. Tsss.... gelukkig heb ik smaller elastiek. Ik zet een stukje vast aan het brede elastiek en rijg dat door mijn elastieknaald en hoppetee, vervoersmiddel is geboren voor het elastiek. Het is een ietwat gefrut, maar het lukt. Daarna de opening dichtgemaakt met de hand en de mouwen zijn klaar. Nu alleen nog de zoom. Ik vouw die om, strijk het, speld het en stik er met een grote steek langs en trek de jurk aan met een turquoise fluwelen lint voor in de taille (niet wat ik wil hebben, maar bij gebrek aan beter een prima alternatief). Ik kijk wat weifelend in de spiegel, maar de dames reageren allemaal toch wel positief... Het zal denk ik gewoon aan mij liggen... Ik moet wennen... aan knalrood, met turquoise stippen en trossen met rozen... en die zwarte panty en zwarte enkellaarsjes helpen ook niet echt. Een naturel panty en rode stiletto's is volgens mij een betere keuze.
Als er wordt geroepen dat het etenstijd is, ben ik al begonnen aan mijn broek. Vrij snel zijn alle dames beneden, want het ruikt goed. We eten eerst groentesoep, dan nasi, met satéhsaus en kroepoek en als toetje vanilleyoghurt. Het smaakt héérlijk, we worden flink verwend. Ik heb het in dit verhaal niet de hele dagloop verteld, maar bakjes m&m's stonden op tafel, 's avonds kaas en worst, een lekkere koek bij de thee, ook vlaai bij de thee, chocola, mini stroopwafeltjes bij de thee, gekruide kaas... hmmm die was héérlijk!! Dus... geen rammelende magen, alleen maar rammelende machines op de tafels. Na de vla en wat geklets ging ik dus met een gevulde maag weer snel naar boven naar mijn broek in wording.
We krijgen nóg een derde ronde in de schatkamer en ik vind een superleuk zwart wit lapje met enorme bloemen. Ik denk dat 'ie wel heel leuk is voor Kirsten. Voor een glad jurkje met spaghettibandjes voor in de zomervakantie of zo. Snel vragen wat ze er van vindt, zodat ik een patroontje kan zoeken, want zoiets is toch rap gemaakt, hè!
Zoals je ziet is wat ik aan heb, precies hetzelfde stofje als waar ik nu mee werk... Het jurkje dat ik aan heb heb ik tegelijk geknipt met de broek en gilet (die ook af is). 16 juli 2012 !!! heb ik dit jurkje gemaakt, en dat is gewoon bijna 3 jaar geleden, Ohohhhhhh, hahahaha.
De lambrisering wordt langzamerhand een kledingrek met allerlei vrolijke kledingstukken. Iedereen is lekker druk bezig met naaien. Er zijn dames die voor hun kinderen kleding naaien, shirtjes, jurkjes, kinderjasje, topjes, een jumpsuit etc. etc. Maar ook voor zichzelf maken ze kleding, een Chaneljasje, twee mooie zomerjassen van een japanse ontwerper, een sportieve jas, tassen, kussen hoezen (80x80 centimeter!!), jurkjes, topjes, shirtjes, broeken... van alles wordt er gemaakt. Ook worden er klusjes aangepakt, van een schort die voor een vrouw véél te laag zit, afdeling hout voor deur komt er bijna bovenuit, handig bij het koken dus... not! Er wordt ook gehaakt, gebreid, uitgeraderd, en geknipt. Dat wordt allemaal beneden in de eetzaal gedaan, zodat je lekker de ruimte hebt om dat te doen. Ik maak het deze keer niet zo laat. Ik ben met de zakken bezig geweest en wil morgen checken of ik het goed heb gedaan... en ga vast beginnen met het vegen van de vloer. Iemand anders haalt de glazen weg en is ook druk bezig met de bezem aan de andere kant van de zaal. Er is nog één tafel waar ijverig genaaid wordt en die stellen voor zelf even rond hun tafel te zwieren met de bezem, zodat ik naar beneden kan gaan.
Daar is nog even de "kroeg" en kletsen we nog gezellig een uurtje na, en we moeten héél wat lachen om de verhalen van Joke (forumnaam Jo-7), maar dan gaat toch echt iedereen naar bed.
Mja... en dan lig je dan... in je bed... half één... Het is laat, maar voor mij toch ook weer niet zó laat. Ik ben een redelijk notoire nachtbraker, is niet altijd snugger, maar ben gewoon te wakker om in slaap te vallen. Ik zit eerst nog te klooien met mobieltje... later ga ik ècht klooien met mijn mobieltje en probeer ik zonder flits kiekjes te nemen van de slaapzaal... Ik heb per slot van rekening een mooi uitzicht over de gehele kamer... Nou... zo ziet een slaapzaal er dus uit, met 3 stapelbedden, 2 wasbakken en 2 kapstokhaakjes en 1 stopcontact naast mijn bed, dus ik ben de mazzelaar die haar mobieltje in haar bedje kan opladen.
Gaan selfies ook lukken in het donker zonder flitser?... Mja, ik ben enigszins toch wel herkenbaar zo... Ik kijk verrekte wakker de lens in... Ik heb nog een half uurtje zitten bladeren en googlen en mijn mobieltje uitgegooid en me toen ook maar omgedraaid richting muur... Dat scheelt weer lamplicht, want poeh... ik slaap nooit met licht in de kamer... dat is effe wennen hoor. Ik steek dus ook mijn gezicht half onder mijn slaapzak, totdat het te benauwd wordt en ik zuurstof wil hebben in mijn longetjes.
De volgende ochtend ben ik redelijk vroeg uit bed. Half negen ben ik aangekleed en ga ik richting ontbijtzaal. Ik schuif gezellig bij een tafeltje aan. Ik eet lekker een paar boterhammetjes en een warm eitje, kopje thee erbij en daarna loop ik met bord, bestek en theekop richting keuken om hem af te wassen. Daarna hoppetee gelijk naar boven. Halverwege de ochtend is Inge druk bezig op zoek naar een hangertje. Er is koffie over haar shirtje heengegaan en die is nu, na een wasbeurtje, kletsnat... Bij gebrek aan een hangertje heeft Inge de bezem wel als een geschikt hanger-kandidaat bestempeld... en kijk eens hoe het shirtje heerlijk hangt te drogen! Super toch!!
Het gaat lekker met mijn broek. De zakken zijn mooi gelukt, na eerst een oepsie bij de zakken te hebben teruggedraaid, omdat ik ze eerst de verkeerde kant op had omgeslagen, maar dat heb ik netjes weer hersteld. De zakken maak ik even met een rijgdraad dicht, zodat bij het passen goed te zien is, of de broek te smal is of trekt of juist te wijd zit.
Ineens merk ik tijdens het spelden dat mijn machine praatjespoep krijgt en uit zichtzelf gaat racen, terwijl mijn voet niet op het gaspedaal zit... Ik kijk even verbaasd en besef dan dat mijn overbuurvrouw met haar voet niet alleen haar machine gas geeft, maar ook de mijne, hahaha. Ik roep snel hohoho (net de kerstman, maar dan ietwat serieuzer). Even later als ik met mijn stilettohak naar mijn gaspedaal zit te vissen, raak ik die van haar aan en heeft zij ineens een spookrijder aan haar kar hangen, hahaha.
Mijn broek gaat best wel voorbeeldig. Behalve bij de rits even strubbelingen, omdat de Burda even vergeet uit te leggen wat je met twee flapjes moet doen als beleg, want die moet ik ineens vastrijgen. Ik krijg het donker bruine vermoeden dat ze een paar stappen overslaan en dat klopt ook. Ik wordt even op weg geholpen, er komt gelijk een hele uitleg, maar halverwege zeg ik dat ik eerst deel één van de uitleg ga uitvoeren en dat ik strakjes terugkom voor deel twee.
Nadat de rits erin zit en ik met véél te lange broekspijpen richting spiegel wandel wordt ik door Thea (forumnaam Nappie) naar beneden gedirigeerd en op tafel gezet om even de lengte van de broek af te spelden. Ik ben blij verrast door mijn patroon van de Burda... Die broek zit in één keer van top tot teen goed. Nergens een rimpeling, trekking of koopgoot op de rug te bekennen. Ook geen wijkende rits, dat het te strak zou zitten te bekennen... Wauw... Ik geloof dat de Burda coupe beter bij mijn lijf past dan die van de Knip, want ik heb zo'n hekel aan broeken naaien gekregen, omdat er altijd een complete verbouwing plaats moest vinden... en nu... helemaal niets!!!
Alleen de lengte van de broekspijpen zijn te lang, en die zijn véél te lang. Uit verhouding ben ik qua lijf toch ook weer niet, want een bovenlijfje van een jurkje moet altijd iets korter gemaakt worden en ik heb de minimale lengte van de patronen uit de Burda... Dus ik snap er niks van, maar bij het volledig rondom spelden van de zoom en het weer aantrekken van de broek, blijkt dat iedereen de broekspijp op "hoog water" vindt staan. Ik kan dat zelf niet zo goed beoordelen, want dat is gewoon lastig te zien in de spiegel. Ik ga deze keer op de stoel staan en Hanneke speld bij mij de broek af en de broek wordt zo'n 2cm langer. Iedereen knikt nu tevreden, dus de lengte is goedgekeurd.
Ik ga zitten, trek mijn enkellaarsjes uit en plof de broek op de grond. Iedereen kleed zich hier gewoon aan en uit, want ja... dames onder elkaar dan kan dat gewoon hè. Ik schenk in mijn koffiekop een frisje, cola light, in en ik ga eens kijken wat ik nog kan doen.
Dan begint het toch al zachtjesaan halverwege de middag te geraken en aangezien ik weet, dat opruimen niet in twee tellen gebeurt is, ga ik mijn boeltje zachtjesaan inpakken. Ik ruim mijn nieuwe stofjes in de tas met de locker. De drie tasjes met projecten gaan er ook bij. Het verlengsnoer, dat ik niet nodig had ligt onderin en hops, hops, hops... de tas geraakt helemaal vol.
Ik ben niet de enige die aan het opruimen is geslagen en er beginnen lege plekken op de vloer te ontstaan. Stoelen worden opgestapeld en ik ga met de bezem aan de slag. Om beurten heeft iemand het gevaarte in de handen, totdat alles netjes weer egaal is. Ook de pootjes van de stoelen zijn kaalgeplukt, want sommige stoelen hadden een hele dot draadjes aan hun voetzolen hangen.
Het is zulk lekker weer dat ik snel de achterdeur open gooi en met wat patronenboekjes in de achtertuin ga zitten. Ik heb daar namelijk nu tot zeker zeven uur een lekker zonnetje... zó heerlijk.
Ik ben héél blij met wat ik uitgespookt heb afgelopen weekend. Ik heb enorm genoten van alle 40 dames. Ik zal ze misschien niet allemaal gesproken hebben, maar in ieder geval toch een heleboel wel. Ik heb mijn namenlijstje weer wat kunnen uitbreiden en ook mijn kennis van broekritsen c.q. rokrits middenvoor in sportieve stijl is opgekrikt. En dusdanig nu simpel in Jip en Janneke taal uitgelegd gekregen dat ik het waarschijnlijk nu ook wel onthoudt!
Zoals je ziet zijn mijn machines direct op de eettafel aangeland en hangen mijn projecten van afgelopen weekend aan de kast. Ik hoef met de broek niet veel meer te doen, en aangezien die zo mooi zit, wil ik die héél graag gaan dragen, dus zal ik rapperdepap de zoompjes en de tailleband moeten doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten