1e Paasdag op zijn Blokkies

Door al het gegier en gehik van het lachen zijn er geen foto's gemaakt van het zoeken naar de eieren. Want Dennis en ik, waren véél te druk bezig met het kijken wat de kids aan het doen waren... eh... zoeken natuurlijk en hoe dat ging... en hoe ze gewoon NIKS vonden... Ohhhhhhh hilarisch!!! Effe bij het begin beginnen van het paasfeest... Het begon al goed op zaterdagavond, richting een uurtje of elf 's avonds, toen we, de grote lummels, ik, Dennis, Oudste en Middelste naar bed gingen, Jongste lag al op één oor, want die was gevloerd. Hoor ik, terwijl ik mijn tanden aan het poetsen ben, een gestommel en gerommel boven...

Even inleiding hoor... Ik had namelijk aan Middelste gevraagd een luchtbed mee te nemen, ze had donderdag een nachtje bij Remco geslapen omdat haar voorwiel eraf wilde lopen, die bleef alleen nog op zijn plaats omdat ze een rek op de fiets voor bij haar stuur heeft, en lopend is ze vanaf school sneller bij Remco dan bij mij. Dus... kon zij de volgende dag, nadat Remco de fiets had gefikst, makkelijk een luchtbedje in haar fietsmand gooien. Oudste heeft namelijk een sportieve witte fiets zonder fietsrek en spatbord!! Leuk zo'n ding die in elkaar gevouwen kan worden. Denk niet aan het ieniemienie vouwfietsje wat je op de trein ziet, want dit is een èchte heren fiets, een witte met rode accenten... heus modisch en modern exemplaar, waar je als gozer van 18 mee gezien mag worden, maar dat terzijde... Een rugzak met logeerzooi en dan ook nog een zwaar luchtbed met pomp... is niet echt lekker fietsen. Dus Middelste had er eentje opgespoord en in haar fietsmand gegooid incl. pomp!!

Dat was vrijdag... Niet naar dat ding verder gekeken, waarom ook, want de laatste keer dat ik hem gebruikt had was 'ie nog op en top vol met lucht geraakt. Ik geloof dat dat dit exemplaar was, maar dat weet ik niet zo zeker, want de look is allemaal hetzelfde. Maar goed... vrijdag niet naar gekeken... zaterdag overdag niet, 's middags niet en pas 's avonds laat om elf uur werd dat ding naar zolder gesleept toen de dame en de heer hun nachtplek gingen inrichten. Oudste heeft nog geen slaapkamer die af is, vandaar een luchtbedje bij Middelste. Ik hoor wat geroezemoes, geloop, gedoe... en ineens lopen ze naar beneden... "Mam, heb je ook een ander luchtbed hier?". Ik zeg "Nee, want je zus heeft er juist eentje meegenomen, omdat ik ze niet heb". "Oh... ja, dit exemplaar heeft namelijk een gat bij het pompgat (logisch weet het), maar hij kan niet dicht (kijk en dat is dan weer niet logisch). Ja... daar sta je dan om 23:00 uur 's avonds. Ik rolde om van de slaap en kwam niet verder dan "eh......".

Toen zei Middelste, dan komt 'ie maar bij mij in bed slapen, deden we vroeger ook... (Ja dát klopt... eerst donderstralen, vervolgens poeslief vragen of ze bij elkaar mochten slapen, waarop ik natuurlijk heel vanzelfsprekend "nee" zei... en als ik een rondje kiddo's deed, doe ik nog steeds, maar dat weten ze niet, hahaha, was één bed glad leeg!! Lagen ze verrekt tóch bij elkaar in bed, maar niks geen gedonder hè... Je snapt dat mijn antwoord na het donderstralen altijd "nee" was, want vervolgens waren ze zo stil en waren ze zo gezellig bij elkaar aan het "logeren".

Die twee hebben dus, hutje-op-mutje geslapen op één matras van 80cm breed!! De een met zijn hoofd bij het hoofdeind onder een dekbed en de andere lummel met zijn hoofd bij het voeteneind in een slaapzak. Één mazzel, het is geen bed, maar slechts een matras, dus hoog vallen kunnen ze niet. Ik heb na wat gestommel om de boel te herschikken geen kik meer gehoord.

De volgende ochtend waren Dennis en ik als eerste op, niet bepaald vroeg, maar ook niet giga laat. Volgens mij waren we 10:30 uur beneden, gedoucht en wel hè! Ik ging mijn gele Franse tafelkleed maar eens pakken. Hij is nooit gebruikt en ik heb hem toch zeker al een jaar of 21. Een mooi vierkant kleed, vanille gele poplin met daarop katoenen organza en daarop van datzelfde katoenen organza bloemetjes geappliceerd met vanille gele poplin hartjes in de bloemen en rondom een brede witte poplin rand met ingestikte smalle plooitjes. Een pláátje, dus het werd dat 'ie eens gebruikt werd en ideaal voor deze kleine eettafel. Daarna pakte ik twaalf eieren, even voor de duidelijkheid dit zijn rauwe eieren!!! en daar ging ik met grijs potlood smilies op tekenen... 12 verschillende, hele rare en gekken bekken, zó leuk... Helaas ook weer geen foto gemaakt, stom!!

Dennis en ik zaten heerlijk op mijn witte bureaustoelen, die nog steeds dienst doen als eetkamerstoel, maar ze zitten zó lekker, dat ik ze eigenlijk wel als eetkamerstoel wil houden, hahaha. Niet praktisch, want ze zijn een tikkie te riant, maar voor nu zit het zálig! Al wiebel-draaiend op mijn stoel, ik kan slecht stilzitten, zit ik de eieren onder te tekenen en daarna verzamelen we bestek, paasbrood, witte broodjes en beleg. Ik heb deze keer borden, theepot, kop en schotels van tante Hannie gebruikt. Is een vrolijk ivoorwit met blauwe bloemen servies, staat gezellig bij het vanille gele kleed met witte organza bloemetjes. Dat ik toch geen foto's heb gemaakt.... pffff...

Maar toen kwam het leukste het verstoppen van de eieren... op z'n Blokkies... Dat betekent A: dat de eieren ongekookt zijn, hahaha... en B verdomd moeilijk te vinden zijn, want mijn vader was een kei in verstoppen, die had net zo veel lol als ik heb nu. Zó leuk. Járen geleden voor het laatst zo gedaan, daarna waren het vaak kant en klaar voorgekookte en vaak al geverfde eieren (niet mijn ding, maar die dingen waren er gewoon altijd opeens) en ik ben nooit zo flitsend vroeg in de ochtend, dus ze waren ook al verstopt en dan mis je toch een hoop voorpret hoor! Ik had de kids al geroepen dat ze over een kwartiertje present moesten zijn, dat loopt altijd uit, dus ik heb riant de tijd om te bedenken waar ik die eieren zal verstoppen... in de woonkamer... want in de tuin achter liggen tegels, tegels, tegels en nog eens tegels... en drie maal raden wat er in de voortuin ligt... Juist! Tegels!

Mezelf kennende verstop ik die eieren zó goed, dat ik later niet meer weet wáár ook al weer, want ik wéét dat ik goed ben in verstoppen en dat je ze ook ècht niet zomaar terug vindt, maar de afdeling onthouden wáár is wat minder sterk. Dus kladpapiertje gepakt en een kreet per verstopplek genoteerd. Dennis zat naast me tijdens het tekenen van die smilies al geregeld verbaasd te kijken wat ik nou toch zo te grinniken had, whahaha... Ik vertelde aan Dennis dan ook smakelijk hoe dat paasgebeuren op z'n Blokkies is en hij zat met een big smile naast me.  Oooohhh, ik herinner me zó goed van vroeger hoe ik naar die goede verstop plekken van mijn vader zat te zoeken en héél voorzichtig alles opzij schoof of optilde, want een rauw kapot ei wilde ik toch ècht niet in mijn handjes voelen. Bleg!!! Jakkie!! Dus ik zat me helemaal te verkneuteren op het gezoek van de kids, die al járen zwaar gekookte eieren gewend zijn en vooral de Oudste, die altijd in drie tellen zijn aantal eieren had gevonden.

Het eerste ei verstopte ik in een flinke zak vulliebullie dat in de hoek naast drie opgestapelde Ikea ladekastjes staat... Heel duidelijk in het zicht, maar o zo, goed verstopt. De tweede verstopte ik in mijn turquoise potloden etui en het paste er oei maar nèt in, want de rits ging krassend over het ei... Pfff, hahaha, héérlijk. De derde ook een makkie onder een nep plant... Je weet wel een rieten mandje als pot en daarop zit een plastic "pruik" gepoot van een plantje... Ideaal voor als je geen groenen vingers hebt en ook nog eens een zéér zonnig raam hebt en álles dood gaat wat je daar neerzet... Mijn vader wilde in de zomervakantie die plantjes water geven... toen vond hij dat ze wel héél wonderlijk "gezond" uitzagen voor iemand die qua verzorgen absoluut geen groene vingers bezit en betastte hij de plant even, wahaha en schrok want de "pruik" viel van het mandje.

Nummer vier heb ik de (snair)trommel van mijn opa gestopt. Het vel van de trommel is aan één kant gescheurd... maar je kan er met je hand niet in! Ik heb de trommel met de scheur naar beneden gerold, het ei er voorzichtig ingeplopt en de trommel weer terug gerold. Dat ging met ieks-gevoel, want er zitten blijkbaar allerlei obstakels in een trommel. Ja, weet ik veel!!, maar het is gelukt, ei bleef heel.

Ei vijf heb ik onder de tafel verstopt. Dennis zat lekker aan tafel en die hoorde mij behoorlijk hard grinniken en zei "Je hebt wel veel lol hè", "JA!! en of" zei ik. Onder de tafel had ik wel even een obstakeltje, want er waren twee latten onder de tafel met een tussenruimte van 8cm... helaas pietsie te veel voor een standaard ei. Op zo'n lat kan je natuurlijk een ei leggen, maar of die wil blijven liggen... denk het niet, want mijn tafel heeft ook nog eens wieltjes. Je gaat zitten, trekt aan de tafel en plof! Ei kaduuk... dus... ik kroop weer onder de tafel vandaan en pakte een stapeltje printpapier en legde dat op die twee latten en daarop, in dat bochtje van papier tussen die latten, legde ik dat ei... Het was wel ietwat wiebel de wiebel, maar zó leuk!

Ei zes heb ik verstopt in de trekkaarsenlamp. Dat is een soort van ouderwetse olielamp, maar dan in plaats van een pit met olie, zit daar een kaarshouder in en op dat kaarshoudertje zette ik keurig netjes het ei, met snuit natuurlijk naar voren. Bij mij is de glazen kap niet doorzichtig, dus... goed verstopt. Daarna nog een makkie en deed ik er eentje in het theelichtje, er moeten natuurlijk ook wel te vinden exemplaren zijn, anders verlies je de moed hè. Daarna eentje in de hoek onder de rugkussen van de bank. Niet al te moeilijk maar vooral een beetje trickie, dus weer moeilijk, want wie verwacht daar nu een ei! Trickie, want de kids komen meestal beneden met een aanloop in de richting van de bank en meestal in de hoek met een plof laat maar vallen systeem... Ik zat even te ienemienemutten welke hoek het meest favoriet was en deed hem in de andere hoek. Ach... de bankhoes kan ik wassen hè, dus... Elke keer als ik, voor mijn gevoel althans een lekkere moeilijke had verstopt, zat ik te smilen en te grinniken... Dennis zei dat ik wel héél veel voorpret had en wie er nu wel niet de meeste lol had verstoppende moeders of de zoekende kids. Ik heb hem maar een zoen gegeven, dat ik héérlijk veel voorpret had en hij veel lol omdat ik lol had. Is toch goed geregeld dan hè!

Daarna verstopte ik er eentje in de klok, waarvan ik dacht dat niemand wist dat daar een gat in zat, maar die was vrij makkelijk gevonden... Hm...  leermomentje voor volgend jaar dus, hahaha. Ook in mijn oude schaatsen van vroeger verstopte ik er eentje, techniek van de trommel werd weer even opgetrommeld, want de veters van de schaats waren ingeregen en daar paste mijn hand niet door, maar gelukkig het ei nèt wel. De laatste twee... ééntje verstopte ik in een sierkussen van de Jongste dat op de grond lag te dweilen, met het risico dat ze die weg zwiepen c.q. dat ze er op gaan staan, maar ach... kan gewassen worden. En als laatste... ik had even een dipmomentje aan inspiratie... en zat druk rond te kijken... mijn gegrinniks was ook stil en ik keek zelfs serieus... Toen zei Dennis wijzend richting een piepklein lampje op mijn werktafel, dat ik het ei óp het lampenkapje, formaat héél klein, moest zetten. Pontificaal in het zicht... en weet je... die stond in het zicht... er werd gekeken naar mijn bureau, ze stonden zelfs voor mijn werkplek op een halve meter afstand te kijken richting dat lampje en ze zagen het niet. Zo simpel dat het niet te vinden is, hahaha.

Start van de zoekactie. Grote dame en heer kwamen naar beneden gestommeld, kleine dame als laatste, maar die heeft nooit haast. Iedereen ging lekker zitten aan de eettafel en ik vertelde, met een grote grijns dat we niet eerst gingen eten. Nee, dat trek ik niet hoor, zoveel spanning of ze ze allemaal zouden vinden. Maar ook logisch, want de eieren moeten nog gekookt worden, dus! Eerst zoeken. Oudste vroeg gelijk hoeveel ze per persoon moesten vinden en ik zei dat dat er vier waren. Nou... te overzien toch? Ze staan op om te gaan zoeken en hij loopt direct naar het theelichtje... tsssss!!! Hoe is het mogelijk, dat 'ie dat gelijk ziet, hoewel ook niet onmogelijk dat ding is van glas, maar wel van megadonker bordeaukleurig glas. Hij scoort dus al snel een ei. Al snel vind meneer ook die onder de plant met pruik... ik geloof dat ik de makkelijke inkoppertjes voortaan maar laat zitten, want de jongste krijgt geen kans ze te vinden, dus... overbodige luxe die makkelijke types.

Ze lopen allemaal de standaard plekken af... alles wat een deksel heeft wordt opgelicht... alle laadjes van de ladenkastjes, kast en side table worden opengetrokken. De kopjes, bakjes en mandjes worden allemaal geleegd c.q. bekeken... Helaas géén ei te bekennen. Ook wordt er onder de bank, onder de salontafel, achter het kamerscherm, onder mijn werktafel, achter de fotolijst (naast het lampje met ei!!!) achter de televisie en in de èchte plant gekeken. Ook achter elk apparaat wat niet van mijn werk is (want dat vroegen ze, of ze bij mijn machines mochten kijken en ik zei eerlijk, dat alles wat van mijn werk was, dat daar niks lag (stel je voor, dat er een ei breekt... Pfew, ècht niet. De deuren van de kast worden opengetrokken, er wordt geïnformeerd of het zeker weten alleen maar in de woonkamer is verstopt. Er wordt zelfs een oog geworpen onder de eettafel, maar ze zien het niet.

De kussens van de bank worden weggetrokken, maar Middelste ziet het niet... Ook tilt ze het sierkussen van de Jongste van de grond en laat die met een plof weer vallen... Dennis en ik kijken elkaar aan... Oei!!! Is dat ei nog heel?? Ineens tilt Middelste de trommel op, ze denkt we gaan maar eens in de trommel kijken... Ze steekt haar arm in de scheur, maar de scheur is te krap om de bocht naar beneden te maken... terwijl ze hem omdraait en ze haar arm erin steekt hoort ze wat... Hé, er zit een ei in! Ze kijkt mij aan en vraagt "Hoe heb je dat erin gedaan?". Je kan geen ongekookt ei zonder risico door een hoge scheur naar binnen laten kletteren... Dus ik zeg... "Ja, effe nadenken hè...". En ineens, ja hoor, ze tilt de trommel omhoog en draait het gevaarte, zodat de scheur beneden komt, alleen... niet terwijl de trommel rust op de vensterbank, maar zwevend in de lucht... plof!!! Daar kwam het ei naar buiten en die heeft een deukje, met een druppeltje eiwit... Je ziet haar schrikken, maar het gaat goed. Dat ei is rijp voor de pan. Inmiddels heeft de jongste nog niks gevonden en Dennis besluit haar te helpen en pssst en wijst dat ze daar (fluisterend) moet kijken... en verrek ze ziet niks... Totdat het fluisterwoord lampenkapje komt en ze het ziet... Ahhhh!! Ze heeft er ook eentje.

Na een tien minuten zijn er slechts 4 eieren gevonden en gniffelen Dennis en ik héél wat af daar aan de eettafel. Ook zijn allerlei knorrende magen te horen. Er wordt gevraagd of er "heet" of "koud" kan worden geroepen. Dennis en ik roepen nu, kijkend op mijn lijstje waar voor elke gevonden exemplaar een scheurtje is gescheurd in het papier. welke er nog niet gevonden zijn. Het is soms lastig om aan te sturen, dat diegene naar wie je "heet" of "koud" roept je wel begrijpt, want soms staat er ineens iemand anders daar, (Middelste die bij de bank staat), en snaait (Jongste die een kwartje hoort vallen en ploef voor haar neus schiet) het voor de ander z'n neus vandaan... Ja... eieren zoeken is soms listig werk!

Middelste treft weer eentje die ze heeft gevonden, zonder dat ze het merkt en ik roep "gloeiend heet" richting de schaatsen. Middelste kijkt  mij ongelovig aan, terwijl ze me met grote ogen aankijkt, want de schaatsen had ze net niet zachtzinnig op de plank terug geploft... "Echt?"... "Ja!" roep ik... Haar hand wil in die schaats en haar ogen worden nog groter, want zij heeft héle smalle handen en ook niet bepaald groot, want ze is ook niet zo groot, maar dat handje past er niet in... Inmiddels ervaring met de trommel, flatst ze de schaats op zijn kop, gelukkig deze keer met de hand direct bij de uitgang en ploft er geen ei ergens op. Dennis vraagt zich intussen af hoe ik dat ei toch onder die tafel heb verstopt, want dat van dat papier heeft hij mij niet zien doen, hij heeft mij vooral héél hard horen lachen daar onder de eettafel. Hij poogt een blik onder tafel te nemen, maar beseft dat hij dan het ei verraad en hij kijkt mij vragend aan of er ècht eentje daaronder verstopt ligt. Ik knik ijverig "ja!" en er ontstaat een vraagteken op zijn gezicht... Héérlijk whahaha, ik geniet zo van dat zoeken en vraagtekens op iedereen zijn gezicht.

Middelste staat midden in de woonkamer rond te kijken alsof ze water ziet branden waar die verrekte eieren nu toch in deze, niet al te grote, woonkamer zijn verstopt. Ook Oudste komt niet verder dan 3. Middelste heeft er 2 en de jongste 1... Tsjonge... Ze draaien rond, zoeken nu op gekke hoge plaatsen en willen mijn laptop bijna van zijn plek verwijderen... Dan wordt verzocht of ik hints kan geven. Ik roep in het wilde weg wat, en ze stuiven alle kanten op... Ze pakken vulliebullie en ploffen het weer neer... snappen de hints richting kaarsenlamp totaal niet en ook het etui wordt niet gevonden. Dan vraag ik wie er op zijn knieën wil zitten... Laat ik het dan maar op de directe manier doen. Vrijwillig op de knietjes deden ze dat wel bij de bank en salontafel, maar als ik het zo helder vraag, voelen de oudste twee nattigheid en denken ze "laat ukkepuk dat maar doen".

Ukkepuk zeg "oké" en ik zeg dat ze onder tafel moet kijken... Dat doet ze eerst letterlijk, door te bukken, maar ja, dan zie je natuurlijk niks. Ze komt boven water met een vraagteken in haar ogen en ze zegt... "Ik zie niks hoor". Dus ik "Ja, maar je moet ècht op je knieën". Dus freule op haar knietjes... en kijkt... ziet niks... komt er een plukkie blond boven de tafel uit "Nee, hoor mam"... Ik weer "Jawel, goed kijken, héél goed kijken"... Ik zie haar naar voren duiken, hoor wat geschuifel en één tel later "Plof!" ei op de grond, whahaha... Iedereen lacht, want er is een ei kaduuk. Ze kijkt beteuterd en zegt "we hebben nu gelijk een ei minder...". "Nee hoor" zeg ik... "er zijn er nog genoeg in de keuken". De dame loopt naar de keuken en Dennis pakt ondertussen héél handig het blik (van de stoffer en blik). Dat had ik wel eerder mogen weten, want dat is wel zó'n handige tip hè, maar hij pakt nog iets handigers een ruitenwisser!!... en zwiept in twee tellen dat ei met die wisser zo in dat blik!!! Nou ja zeg!! Die truck kende zelfs mijn oma niet, en die wist héél wat van voorjaarsschoonmaak en zo.

Dan krijgt Middelste de tip, dat ze "het" al in haar handen heeft gehad en op de grond had terug geploft... Wéér ogen groot terwijl ze naar het kussentje loopt en zegt "Is 'ie nog héél dan???". Graai, graai, graai in het kussen, da's lef hebben, en triomfantelijk haalt ze hem uit de sloop. Het ei is nog heel! Sterke eieren dit jaar zeg! Zuslief krijgt de tip om in de vulliebullie te vissen, en pas na drie diepe graaipogingen komt ze het ei tussen dat spul tegen, ze had hem zelfs al teruggezet en gezegd dat 'ie er ècht niet in zat.

Uiteindelijk hebben de dames al hun vier de eieren en loopt de oudste nog rond te stekkeren op zoek naar zijn vierde ei... Kijk, dat is betere koek dan dat de oudste van bijna 19 binnen één minuut alle eieren scoort. We zijn nu een half uur bezig in een ruimte van ca... 24  m2 en het laatste ei is nog steeds pleite. Er wordt gevraagd om een hint, want ze hebben honger en er moeten ook nog eieren worden gekookt. Tsja... ik zeg "Op mijn werkplek"... Ik weet dat ik steeds zei dat de eieren niet tussen mijn werk lag, maar ja... dat etui lag eerst nogal in het zicht in de plankenkast, dus die heb ik naast de laptop in de hoek gelegd en dat ding is minstens door iedereen gezien, maar open maken... dat deden ze niet... Hij loopt naar mijn werkplek en pakt direct het etui en jippie het laatste ei is terecht!

Yes, alles is gevonden! En we kunnen nu aanvallen... Tenminste nadat er even thee en koffie gezet is en de eieren op het vuur in een pannetje, We gaan lekker zitten en Dennis snijd het Paasbrood in stevige plakken. Het ontbijt, of inmiddels denk ik dat het een brunch is, smaakte héérlijk. Na ruim anderhalf uur smikkelen, drinken, kletsen, met een muziekje van Oudste op de achtergrond, dat is het enige wat een apparaat aan de eettafel mag doen, gaan we van tafel en helpt iedereen een handje om de tafel weer leeg te krijgen en de vaat weggewerkt.