Pagina's

donderdag 28 mei 2015

Herenoverhemd van Dennis op maat maken


Afgelopen zaterdag hebben Dennis en ik door de WE gestruind. Dennis had een zwik shirts nodig en ook een overhemd kon hij wel gebruiken. De shirts waren een appeltje eitje... Het overhemd was ietwat lastiger... Zijn oog viel op een zomers exemplaar van een héérlijke fris en zacht voorjaarsstofje. Fris wit met mooie blauwtinten in een vrolijke bloemprint. Voor nu mooi op een blauwe jeans, of witte broek en op een korte witte of donkerblauwe broek is dit overhemd met opgerolde mouwen ook heerlijk om te dragen in de zomer. 

Alleen de maat was effe een gedoetje. Van shirts heeft Dennis altijd een L, voor truien wisselt het per merk van een M tot een L... maar een overhemd... tsja... die rekken niet en dat is te merken bij de schouders... Daar zit bij maat L de schoudernaad krap óp de schouder, maar zou, nou ja nèt aan, wel kunnen. Wat niet prettig is is dat je het overhemd ziet trekken bij het bewegen van zijn arm. Dat draagt niet lekker en de naden gaan dan kloven en is binnen no-time de blouse naar z'n grootje. Het overhemd zit vervolgens bij de bovenwijdte, taille en heup prima.

Dus er wordt een XL gepast. Die zit mooi bij zijn schouders, er trekt niks bij het bewegen van zijn arm. Alleen de rest van het overhemd, de bovenwijdte, de taille en heupwijdte, daar is het riant een maat te groot. De verkoopster kijk Dennis strálend aan terwijl ze zegt dat zijn brede schouders toch ècht die maat nodig hebben (ze houdt duidelijk van heren met brede rechte schouders). Ondertussen zitten we met zijn drietjes maat L en XL te vergelijken of maat L wel kan bij de schouders... c.q. maat XL door mij op maat gemaakt kan worden. Ik vind het geen probleem, want ik heb zo vaak herenkleding aangepast, maar dat was meestal in de lengte en niet in de breedte. Ik vermoed dat het innemen van herenkleding ongeveer hetzelfde is, als dat ik dat bij mezelf zou moeten doen.


Het overhemd is zoals je ziet qua model geen strak getailleerd overhemd. De zijnaden lopen ook weer niet recht, dus een plof-overhemd (die je in je jeans moet dragen) is het ook weer niet. De mouwen zijn zoals je ziet ook te lang en de lengte van het overhemd is ook net iets te lang. Hier wordt het doordat Dennis zijn handen in de zakken heeft ietwat omhoog gefrummeld.


De wijdte rond zijn taille, daar kan een gezellig kussentje bijgestopt worden. Dus dat mag wel wat minder.


De mouwen worden 3 centimeter korter gemaakt en deze keer komt het stiksel aan de binnenkant net zoals aan de buitenkant strak langs het manchet... want er was een béétje dronken omgevouwen en vastgestikt, dus dat is nu mooi strak gemaakt. Ik heb niet in de zijnaad de blouse ingenomen, omdat A het ook op de rug iets hoger ingenomen moet worden qua bovenwijdte, ik geen tweelingnaald heb, zodat het nieuwe stiksel op de dubbele stiksel van de mouw aansluit... en C omdat ik ook geen locker bij Dennis heb staan en dus vind ik dat ik beter met coupenaden kan werken.

Of het helemaal volgens de regels is, géén idee, want ik heb er ook niet voor geleerd, maar ik doe wat mij de mooiste oplossing lijkt.


Op het voorpand maak ik een coupenaad behoorlijk richting de zijnaad, die de lijn van de zijnaad volgt. Per coupenaad verdwijnt er riant 1,3cm... dus 2,6cm wordt hier ingenomen.

Doordat de coupenaad richting zijnaad zit, blijft de bloemenprint mooi doorlopen en valt de coupenaad totaal niet op.


De coupenaad op de rug loopt behoorlijk hoog door en per coupenaad verdwijnt er riant 2,5cm dus totaal zo'n 5 cm... uiteindelijk is de blouse qua omvang ruim 7,5cm kwijt.




Het manchet ligt op Dennis zijn hand en dat is als het nog fris is en de mouwen naar beneden wordt gedragen irritant. Er gaat 3cm van de mouw af. Ik haal het manchet er netjes af en zet ik het er, na het afmeten en afknippen van de te veel centimeters, strak weer op.



Voor de zoom pak een favoriete blouse van Dennis en die mag hij op het laatst als alle veranderingen zijn gedaan over deze nieuwe overhemd heen aantrekken en ik speld langs die zoom een zoompatroon op zijn nieuwe overhemd. Uiteindelijk wordt zijn nieuwe overhemd gemiddeld 3cm korter. 

Ik vond het best wel spannend om bij een nieuw overhemd van Dennis de schaar in te zetten... Eventjes de boel een zwik centimeters in te nemen en korter te maken. Dennis heeft daarom ook héél wat keertjes moeten doorpassen eer ik de boel ging stikken, losgooien of de schaar pakte. Dennis zat het hele gebeuren geïnteresseerd te bekijken en bij mijn verhaal hoe ik het allemaal ging doen zag ik tig vraagtekens op zijn gezicht. Net zoals er bij mij vraagtekens op mijn gezicht verschijnen als hij vertelt over diafragma, scherptediepte, witbalans en ruis, heeft hij dat bij coupenaden, sierstiksels, tweelingnaalden en aflocken, hahaha.


Een maat kleiner gemaakt overhemd, die getailleerde van snit heerlijk comfortabel is bij het dragen. Met schouders die de ruimte hebben en armen die lekker kunnen bewegen zonder dat de stof gaat spannen.


Dennis is helamaal happy met zijn op maat gemaakte overhemd... Hij heeft hem dan ook direct de volgende dag naar zijn werk aangetrokken... Kijk... en dát is nou zo leuk hè!

donderdag 21 mei 2015

Ordenen en archiveren...


Deze foto's zijn van een fotoshoot van het rokje Amy-Lynn in 2011 en in kleur gebruikt voor de cover e.d.... maar blijkbaar heb ik ze ook in sepia omgezet... Nooit meer aan gedacht, ook nooit ergens voor gebruikt... Vandaag kwam ik die foto's bij het ordenen van mijn foto-archief tegen... Smelt, smelt, smelt... M'n jongste dochtertje als een klein 8-jarig prulleke...


Maar ook een prulleke die net als mama wilt zijn en ook foto's wilt nemen. Dus ze heeft, met die kleine handjes om het grote Sony fototoestel heen, foto's getrokken van mij. En ik vind het eerlijk gezegd een hele mooie foto... Alweer vier jaar geleden... maar gelukkig herken ik mezelf er nog prima in, hahaha.


Als ze met een grote glimlach het fototoestel aan mij teruggeeft is ze heel nieuwsgierig of ze gelukt zijn. Het zonnetje is namelijk nogal fel om goed te kunnen checken voor een achtjarige. Ik bekijk ze allemaal en ben héél blij met de mooie foto's die ze van mij heeft gemaakt. Ze slaat haar armpjes om me heen en houdt haar hoofd tegen mij aan. Een heerlijke dikke knuf krijg ik van haar.

Ze wil graag knuffelend gekiekt worden... Maar ja... da's een beetje lastig met alleen maar bomen om ons heen, maar ik probeer het gewoon. Ik houdt het toestel laag en richt naar boven, zodat we, als het goed is allebei in beeld zijn... en het lukt...

Wat zijn oude kiekjes toch fijn om te bekijken... Ik weet gelijk weer waar we waren, wat we aan het doen waren en wat ik voelde... die warme armpjes om me heen en dat lieve gezichtje tegen me aan... Zwijmel, zwijmel, zwijmel...

woensdag 20 mei 2015

Naaicase en prullekes...


Er heerst in Tilburg en Reeuwijk weer een fenomeen toen ik mijn showroom in Woerden had... Het heen en weer zeulen van allerlei losse naaiprullekes... Als ik het vergeet, kan ik niet verder of niet lekker verder... óf en dat is een irritante ik weet niet meer waar het is... En hier in Tilburg heb ik ook nog eens geen vaste opbergplek voor mijn troepies, zo ver was ik nog niet, dus dan wordt het helemaal een soepzooitje. Niet handig met een toch al lichtelijk chaotisch aangelegde chaoot!

Dus... wat doene we... Een naaicase aanschaffen. Eerst effe checken waar ik zoiets hier ook al weer kan vinden en niet veel later bedenk ik me dat Dennis zo'n gevaarte had aangewezen bij de Blokker. Mooi! Huppetee in de benenwagen en ik loop op mijn gemakje naar de Blokker. Al snel heb ik zo'n ding voor € 12,95 aangeschaft. Bij thuiskomst snuffel ik alle tasjes af naar losse prullekes. Mijn potlood, speldendoosje van de Sancho Clubdag, er moet nog wel een speldenkussentje komen, want dat werkt lekkerder. Ik wil graag zelf een leuke maken. Ik weet nog niet wat voor een exemplaar, maar die kom ik vanzelf wel tegen. Lijkt me een gezellig fröbelwerkje. Ook een centimeter vind ik ergens tussen Dennis zijn spullen. Een potlood, puntenslijper en gum kom ik tegen in mijn make-up mandje. Wat het daar doet, géén idee!!

Vervolgens bedenk ik dat ik nog wel wat vast naaigerei kan gebruiken en fiets met mijn fiets naar de Pinguin. Dat is eigenlijk een wolzaak, maar ze hebben daar ook wat ritsen, bandjes, klosjes garen en een puzzelwand vol met ditjes en datjes voor bij het naaien en handwerken. Ik wil graag een tornmesje, twee verschillende kleuren markeringspotloden, twee klosjes garen, een rits, wit satijnband, rood satijnband en wat machinenaalden. Zo hoef ik deze rommeltjes ieder geval niet meer heen en weer te zeulen c.q. te zoeken waar ze ook al weer liggen.


Mijn fiets leg ik goed aan de ketting, want dit is al mijn tweede fiets!! Ja. Dennis had hem een paar maanden geleden even voor het appartementsgebouw neergezet... tien tellen hè. Hij moest even de usb-stick van boven halen... Hij komt beneden, fiets pleitte!! Mja... dus nu altijd aan een extra hangslot! Een stevigere paal kon ik niet vinden, dus hier moest de fiets het maar even mee doen, hahaha.

dinsdag 5 mei 2015

Bzzzt Bzzzt


Ja, ippies met het Bzzzt Bzzzt apparaat... oftewel accuschroefboormachine... pfff... maar die naam vergeet ik altijd, dus... Bzzzt Bzzzt... dat geluid maakt het tenslotte en volgens mij weet bijna iedereen dan wat voor ding ik bedoel. 


Donderdag heb ik samen met mijn Pipa deze hoekbank uit elkaar gehaald. Op zich is het héél makkelijk, want het zijn allemaal delen, dus... een deel zitting, rugleuning en zijkanten. Dus dat gaat rap. Behalve bij de afdeling tafel...


Daar waren alle schroeven van het bovenblad door de trekkracht gebroken. Dus dat hele gevalletje viel deels uit elkaar, maar deels ook niet... en dat zat vervolgens met tollende schroeven her en der vast. Die tollende gevallen wilde er vervolgens weer niet uit... leve dat ik gemuts met kleine steekjes gewend ben en dus niet op hou met peuren, tot ik de schroef in kwestie eruit gefietst heb. De volgende dag heb ik in mijn eentje de gehele tuinset in elkaar gezet... Het duurde eventjes, want tja, sommige dingen heb je eigenlijk een paar handen extra nodig en die waren er nu niet. Een kwestie van niet opgeven dus... en uiteindelijk na wat uurtjes gedoe zit de hele handel degelijk in elkaar.



Één schroef van het onderstel van de tafel heb ik vernacheld, want die ging er niet lekker in en het leek wel of het materiaal van de schroeven zacht waren en dus... ging het bitje lekker rondjes draaien en niet de bout zelf. Grrr... maar ja... ik ga wel eens een keertje bij de Gamma op zoek naar een nieuw exemplaar. Tot die tijd zit deze mij best. Het zit toch onder het blad.


Zie hier de afdeling gebroken patiënten... leve de goede voorraad van Dennis, die allerlei formaten schroeven hier heeft liggen... dus... álle schroeven zijn vervangen voor nieuwe... ook de niet gebroken exemplaren. Ook in de hoekbank waar geen enkel gebroken exemplaar te vinden was. Gewoon huppetee nieuwe erin gedraaid.



Tsja... daar ligt dat het zooitje ongeregeld op de grond. Het lijkt héél wat, maar alles op de buitenrand na ligt hier los... Ik dacht laat ik eerst maar eens verband maken in die zooi en dan de leegte opvullen met die planken. Drie exemplaren waren mega kromgetrokken, maar die heb ik met héél wat kunst en vliegwerk redelijk strak op de latten constructie gekregen.


Hier was ik wel zo blij mee, dat ik dat in het koffertje van Dennis zijn accuschroefboormachine tegen kwam.. We aan namelijk aan op mijn vroegere woonadres om de tuinset uit elkaar te schroeven, waren er niet alleen schroeven, maar ook van die lollige types die je bij de IKEA ook veelvuldig ziet... Daar moet een bitje in met zo'n leuk modelletje... Volgens mij was het een zeshoekig typje... Leve de goed georganiseerde gereedschapsset van Dennis!!


Mja... het lijkt héél wat, maar dat ding doet het werk... Ik druk slechts op het knopje voor aan- of losdraaien en daarna op Bzzzt-knopje...


O ja... IKEA is toch wel zó handig hè... Om de afmeting tussen de planken aan te geven, zodat ze niet meer verschoven, ja... wat zal ik daar tussen proppen... oordoppen heb ik niet, is namelijk ook héél handig als "maatje". Maar gelukkig dacht ik aan de zakjessluiters van de IKEA... hopla... tussen elke plank zo'n dingetje geplopt en huppetee in nog geen minuut de planken allemaal netjes op dezelfde afstand van elkaar.


Deze hele berg schroeven kwamen voor het grootste deel uit het bovenblad van de tafel... Veel waren gebroken, nog meer waren geroest en allemaal zijn ze vervangen. 


Ik moest voor de kromme planken op de holle gedeeltes goed tegendruk kunnen geven en die vond ik niet in de ondergrond, althans niet genoeg. Dus ik kijk even bij mijn afdeling puin in de tuin en vind daar wel een geschikt latje om onder de plank te leggen, zodat ik met mijn voet vanaf de bovenkant ook goed druk op de plank kan geven, zodat ik die plank daarna goed vast kan schroeven aan het lattenframe. Zó handig als je soms je rotzooi niet gelijk naar het grof vuil brengen, bij het gebrek aan een vervoermiddel handiger dan de fiets, hahaha.


Het lastigste was nog om in mijn eentje de grote en vrij zware blad op het onderstel te krijgen. Met wat gehannes is het uiteindelijk gelukt en lag 'ie strak op het onderstel, dus schroeven maar... En dan.... ja... dan is er... géén koffie (bleg) maar cola met de bubbels die ik nog steeds hoor... en een lekker mini stroopwafeltje. Ik zit zálig op de bank...


Zo nou kan er tenminste fatsoenlijk buiten gegeten worden, zonder dat kinderen en ik op een tuinstoel zitten, met als tafeltje ook een tuinstoel of IKEA krukje, want voor drie personen zijn er met vier tuinstoelen twee tuinstoelen te weinig... Maar nu... plof op de bank en het bord netjes op de tafel. Dat wordt genieten in de tuin...

De rest van de tuin is nog compleet niks, behoorlijk kaal, grijs en niet gezellig, maar dat komt later wel. We kunnen nu in het zonnetje zitten en da's een mooi begin.