Pagina's

dinsdag 29 november 2016

Mot met tricot...


Ik denk, achteraf, dat dit model shirt met strikceintuur toch beter van een ietwat steviger stofje had kunnen maken. Ik heb van te voren wel getwijfeld, maar er stond bij het shirt in de Knip crêpe tricot en dat is vermoed ik toch ook soepel vallend. Maar goed ik moet het even doen met wat ik in de kast heb liggen en ik dacht dat het wel kon. Soit!

Dus nu mot met m'n tricot... Dat had ik van deze tricot eerlijk gezegd niet verwacht, omdat het niet van dat heel erge fliebelspul is wat zo wiebelig en best zwaar is. Dit lijkt gewoon dunne tricot met een flinke dot katoen, maar het is me toch een exemplaar!!! Het knippen ging nog prima... Het krulde ook niet als een oelewaaier. Dus ik dacht... Nou de start is goed... Hmmm verkeerd gedacht... want het is me een spulletje...


Je legt het onder de locker en het drijft gewoon weg... je hebt drie handen nodig wil het in gelid blijven, zodat je locksteek daar komt waar het moet komen... en dat met her en der een speld... niet zo zen voor mijn mes... Dus dan maar eerst stikken met een grote steek met de naaimachine, sjucht... en dan locken...

Ik had het patroon al ingekort, zoals altijd, want ik ben geen 1,72m, maar na het instikken van de coupenaadjes en de naden etc... Blijkt dat mijn voorgevel te hoog zit... Fijn voor mijn hersenpan, voor de potloodtest zal ik vast slagen, maar ik heb het patroon al ingekort!! Irritant zeg, vooral het IS al aangepast... dus nog maar een zwik omhoog hijsen...


Het resultaat van de aanpassing is mwa.... matig, maar goed ik ga niet nog een keer het stiksel eruit pulleken want het stofje is een nachtmerrie. Binnen no-time heb je een gaatje gefabriekt... Grrr...

Daarna zijn de hoekjes en het splitje aan de beurt en die gaan redelijk... Even een strijkijzer over mijn werk en het is keurig glad... Poeh eindelijk iets wat een béétje goed gaat.

Daarna is het halsbeleg aan de beurt. Ik stik het er op en klap het om, knip de naadtoeslag een stukje af en een knipje voor het splitje midden voor. En ja hoor... de stof heeft er geen zin in en denkt dat het een maaltijd is voor de naaimachine en verdwijnt in het gat van de naaimachine. Die wil de boel inslikken precies bij de middenvoor... Nou en dat is juist het punt wat ik altijd pietje precies netjes wil hebben en dat is het dus niet... Ik baal als een driewegstekker en voel alle energie juist van de Clubdag gekregen wegzakken, wat een pokkespul is dit tricot toch. Zo'n simpel modelletje zou toch niet zo'n ramp moeten zijn dat je al dágen in etappes bezig bent.

Ik besluit bij Kleurenmix elastisch pipingband/paspelband te bestellen... misschien kan ik voorzichtig het sierstiksel los tornen en er een elastisch pipingbandje langs stikken. Dan is de ondergrond een stuk steviger om door te stikken dan het beleg, en wil mijn naaimachine de stof midden voor misschien niet opvreten...


Bij het doorpassen gelijk de mouwen afgespeld... en die hangen er nog steeds zo bij... Géén zin...

Terwijl ik wacht op de bandjes ben ik door mijn stofjes gaan hopsen en heb een patroon bij een bepaald petrolkleurig tricotje gewijzigd... Dat wordt The Skater Dress... Het is een E-book en moet uitgeprint en geplakt worden... daar lekker mee bezig geweest terwijl ik eigenlijk een sierstiksel eruit moet fietsen... Oooohhhhh lekker gemotiveerde mina hè!!

maandag 28 november 2016

Escher museum in Den Haag...


Vorige week was m'n jongste dochter heerlijk aan het vertellen over haar dummy van school, daarin staan al haar kunstwerkjes, schetsen en projecten van school die met papier, potlood, verf, krijt, klei, computer etc. etc. worden gemaakt en gecreëerd. Dennis vroeg van alles over wat ze liet zien en ze verteld graag. Ze staat erbij, pakt er van alles bij en laat het in handgebaren zien. Ook kwam Escher aan bod en ik liet zien, toen ze er niet gelijk een beeld bij had, wat dát voor typisch kenmerk van Escher was.


De volgende dag vroeg Dennis of ze het leuk zou vinden om naar het Eschermuseum te gaan in Den Haag (het museum laat continue de collectie van Escher zien). En bij later navraag aan haar werd er enthousiast geroepen dat ze dat wel heel leuk zou vinden. Dus... afgelopen weekend gingen we naar het Escher museum.


Ik was 's ochtends verrast met een migraine aanval, grrr... dus medicijnen innemen en hopelijk zakt het snel. Dennis was er vast uit gegaan en ging vast de boel in gang zetten voor het ontbijt. Op tafel waren gezellig de kaarsjes aangestoken, vind ik toch altijd zo gezellig hè. Lekkere thee, witte bolletjes en vrolijk gebabbel. Na een uurtje zitten we in de auto naar Den Haag. Dat is niet zo ver rijden... en al snel wandelen we naar het museum en als we binnenkomen is het eerste wat ze zegt... Muggen vangen zal hier niet makkelijk zijn, de plafonds zijn hier zó hoog... Nee... die muggen zijn inderdaad niet te vangen met zulke hoge plafonds. Niet veel later, de kaartjes had Dennis al online besteld, lopen we de trap af en ploffen de tassen in een kluis en hangen de jassen op. We kijken even rond en zien een lokaal met allemaal kunstwerkjes aan de muren en kinderen en een volwassene zijn druk bezig met... iets... Dat iets blijkt dus een linoleumsnede te zijn... Nou... dát lijkt ons ook wel wat...




De begeleidster zwaait met haar arm richting een lege tafel en we gaan zitten. Dennis zit lekker tussen ons in, hahaha. Perfect, kan ik in één beweging een kiek van hun nemen. Daarna laat ze zien wat de bedoeling is, geeft ons een plankje, linoleum, potlood en guts... en wat tips over dat je niet richting je eigen hand moet gutsen, want dan gutst er bloed uit je petatters en dát is toch ècht niet de bedoeling. Dan... wat gaan we tekenen??? Dennis kijkt even naar de wand met allemaal pas gemaakte kunstwerken en gaat aan de slag... Ik bedenk ondertussen waar ik op moet letten, want te kleine tekening, dat krijg je natuurlijk niet uitgegutst... dus ik maak een poes in simpele lijnen...


Ineens zie ik Dennis leuke rondjes eruit draaien met zijn guts... en ik denk Hé, dat is leuk voor de achtergrond, want die was bij mij wel héél erg kaal... Even later mogen Dennis en ik gaan drukken. Er wordt even kort uitgelegd wat de bedoeling is, en Dennis mag eerst... pfff kan ik kijken hoe het ook al weer moet, want ik heb het ooit wel gedaan, maar dat is wel héél lang geleden.

 


Ondertussen is de jongedame nog druk bezig met haar linoleum, want de dame is Pietje precies en heeft ook best veel sierlijke lijnen en sierlijke krullen om de bloem heen.


Dennis drukt zijn linoleum een aantal keer af en dit zijn de mooiste exemplaren en die hangt hij te drogen aan de muur. De mijne daar druk ik ook twee exemplaren van af en die vinden ook een plekje op de muur. Dochterlief mag daarna... en bij haar is een meisje, die een konijn heeft uitgesneden, vol aandacht aan het kijken wat ze aan het doen is...


Nadat van iedereen de vellen papier aan de muur hangen te drogen gaan we verder en gaan eerst op de begane grond kijken... Er is veel te zien, ook wat te lezen, over de familie en achtergrond van de familie Escher. Ook waar ze gewoond hebben en naar toe verhuisd zijn komt aan bod. Ook dat meneer Escher dól is op de boel bedotten... en dat zal je veelvuldig in zijn werken terugzien... Overal zie je instinkers... Leuk!!

Her en der zie je ook teksten over de ruimtes uit de tijd dat dit nog geen museum was, en het valt ons op, dat het er barst van de spiegels!! En niet zulke kleintjes, maar méga grote spiegels... je bent niet te missen hoor!!


Ook hangen er megagrote kroonluchters in de meest bizare vormen: een walvis, een urn, een passer, met geodriehoek, een paraplu en zelfs een doodskop... de laatste vind dochterlief ongepast... Ze vind een of ander kunstbeeld die we buiten tegenkwamen ook drie keer niks, dat waren twee skeletten die tegen elkaar aan stonden... IEKS...



Daarna komen deel 2 en deel 3 aan de beurt. Ik kom meerdere malen de print van mijn stofje tegen. Niet allemaal die van zwart wit, naar wit zwart doorlopen, maar wel het principe en dat zien we in meerdere vormen, paarden met paarden, vissen met vissen, vissen met zwanen etc. etc. etc. Dochterlief maakt ook nog een filmpje van een strook kunstwerk dat als ik het goed heb onthouden "metamorfose" heet.

 

Hierboven was een klein doorgangetje, met een mega grote spiegel waar veel kunstwerken waren te zien met de prints die zoals mijn Escher stofje waren... Ze wilde graag de bovenste fotograferen en moest daarvoor op haar tenen gaan staan. In het museum zijn nog andere kunstenaars te zien. Vraag me niet welke, want ik heb daar niet opgelet. Het trappenhuis is trouwens een uniek exemplaar, waarvan de treden niet bepaald recht lopen. Je hebt het gevoel of je naar achter kukelt als je er op loopt, maar gelukkig is er een stevige trapleuning. Naar beneden kijken in het oog van de trapleuning is een WOW-fenomeen. Dennis fotografeerde half zich vasthoudend aan de leuning en half tegen een rood fluwelen band aan staand, want eigenlijk was hij een traptrede te ver hahaha.


En ineens is het alweer kwart over vier en moeten we snel onze kunstwerken ophalen, want het lokaal gaat om half vijf dicht... Dus zoef... De linoleumsnedes zijn goed in papier verpakt, want die geven nog rijkelijk af. Ondertussen heeft Dennis als verrassing voor haar een restaurantje gebeld, Roma in Gouda, en een tafeltje gereserveerd.

We doen vervolgens nog een tijdje alsof we gewoon Hollandse pot á la bloemkool gaan eten als ze vraagt wat er op het menu staat vanavond. Dennis en ik hebben (zachtjes) grote lol en pas als de auto op klein Amerika wordt geparkeerd daagt het bij haar dat het geen Hollandse Pot wordt. We lopen de Lange Tiendeweg op en de freule vraagt of we bij Roma gaan eten, want daar is de lasagne zó lekker, en ook de kruidenboter is mjammie. Dennis doet nog even alsof we ergens anders wat gaan eten door een stukje voorbij Roma te lopen... en ineens met een zwieper om te keren... en blij roept ze "O toch Roma!!" als we naar de ingang lopen.

We hebben lekker gesmikkeld. We krijgen eerst brood met kruidenboter, meloen met prosciutto. Daarna lasagne en een toetje.... pfff we kunnen geen pap  meer zeggen. En ploffen daarna lekker thuis op de bank... even uitbuiken hoor...

vrijdag 25 november 2016

Oepsie... The lady Skater neemt wat plek in beslag...


Ja... tis effe wennen weer een E-book te plakken... Ik had voor een petrolkleurige tricot eerst een ander patroon in gedachten... Namelijk jurk 19 uit de Knip van januari dit jaar. Maar bij project 1 van de uitdaging "10 lappen voor 1 januari 2017" bleek dat fludderstofjes niet geschikt zijn voor alles, en ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat het stofje niet geschikt is voor dit patroon. De rok is namelijk behoorlijk glad, en ik vrees dat je werkelijk álles er dwars doorheen ziet. Van dit zelfde stofje heb ik namelijk al eens een jurkje gebakken en die was wat wijder qua rok en dat gaat nèt goed met een glad onderjurkje er onder. 


En toen zag ik gisteren Inge met een prachtig jurkje, The Skater Dress... haar 13e exemplaar!!! Dat zegt natuurlijk wel wat als je al 12 keer het jurkje hebt gemaakt en er nóg eentje gaat maken. Dus ik zag dat jurkje, keek naar de stof, prachtige print trouwens, en de valling van de rok... ik dacht... daar is mijn petrolkleurig stofje eigenlijk meer geschikt voor... Dus gevraagd welk modelletje het was, bleek het bij Sancho er gewoon bij te staan, ik was nog niet helemaal wakker...


Maar soit, gisteren moest ik eerst Dennis even ophalen van het station, want als hij op een project in Den Haag werkt is het handiger om te gaan treinen... dus hem opgehaald. Bij thuiskomst was jongste al ijverig bezig met het avondeten en had ze het stokbrood in stukjes gezaagd en voorzien van een laagje geraspte kaas, oven aan en de tomaten crèmesoep stond ook aan... Lekker eten, lekker kwebbelen, toetje... ja... wat een tijd duurt dat zeg!! Na het eten zoeftem naar boven en het patroon uitgeprint... Er was nog even een stortingkje omdat mijn printer zin had om papier te vreten... wat die toch heeft??? Ik had gelukkig nog genoeg zwarte inkt, want die knippert al een tijdje dat 'ie bijna op is... pfew!!


Ik moest nog een paar andere dingen doen, mailtje hier en daar... en dan ligt dat stapeltje maar op de tafel te bránden hè... Tjonge eindelijk ben ik klaar. Ik bekijk het stapeltje en zie dat het bestaat uit twee gedeeltes. Daarna het uitleg gedeelte aan elkaar geniet en de hele handel mee naar beneden genomen, inclusief plakband en schaar en aan de eettafel geploft. Ik heb een werkkamer, maar de eettafel blijft dé plek om dit soort dingen te doen...

Ik heb het gisteravond niet afgekregen, aangezien ik het een precisieklusje vind, zodat ik er later lol van heb en het makkelijk kan overtrekken. Maar vanochtend trof ik de boel natuurlijk in de starthouding aan voor de rest... is niet handig met een ontbijtje en zo. Dus de boel zwiep opzij gezwiept, ontbijt op tafel geploft en gezellig kwebbelend ontbijten met dochterlief. En strakjes, eerst even werken, grrr wéér wachten hè, dan kan ik lekker verder de boel aan elkaar plakken. Stofje is allang gewassen (ergens in 2011 al) dus na het overtrekken, wel eerst kijken wat voor maat ik nodig heb, want de maten lopen van 1 tot en met 8... Eh ik heb géén flauw idee welke maat ik daarvan heb... en dan spelden, knippen, locken... hopla... jurkje af! Tenminste ik hoop dat het zo lekker flitsend gaat... En please geen herhaling van project 1 (vertel ik als het af is), want dat ging niet van een leie dakje... en wacht nog op een laatste "behandeling"...

vrijdag 18 november 2016

De originele jeanszoom, maar nèt een stapje verder afgewerkt




Leg je houten hamer maar klaar!!! Ik kwam dit filmpje vanochtend vroeg tegen... je moet toch wat als je je dochter vroeg wakker moet maken in verband met de orthodontist 😏

Hier laat een kleermaker volledig zien hoe je een jeans inkort, met behoud van originele zoom en dat dat aan de binnenkant ook zo is... want dat laatste stukje deed ik dus niet... en eigenlijk is het zó simpel... en zó mooi afgewerkt... Je hebt wel je timmermodus nodig, want de naden hebben bij de laatste ronde efkes een mep nodig 😁😁😁

Oh ja...hij gebruikt géén enkele speld 😳



maandag 14 november 2016

De dames van Sancho...


Ja, de dames van Sancho hebben héle goede ogen. Dennis vertelde met een grote smile halverwege de Clubdag dat er op zijn schouder werd getikt, want er was een klein naadje los gesignaleerd op de rug van zijn trui... Je weet wel je hebt zo'n rugpas, met een mooie sierstiksel en daar zijn een steek of 10/15 van los en daar zie je dan een draadje van links naar rechts los op liggen... En of ik dat even wilde stikken... Túúrlijk!!! Dat heb ik wel vaker gedaan... eens stikseltje of een klein gaatje. Vooral in zijn lievelingstrui zoals deze en een donkerblauwe.

Dennis kan het zelf ook hoor, met de hand. Want hij heeft in zijn diensttijd geleerd om dat zelf te kunnen. Hij gebruikt zelfs het naaisetje uit zijn diensttijd daarvoor... Alles zit er keurig in. In een klein legergroen stoffen mapje, met een lint eromheen gedraaid en vastgestrikt. Erin zitten een paar kartonnetjes met garen, ook wol garen voor sokken en wat naalden in een paar diktes en veiligheidsspelden.


Maar deze keer doe ik het. Het is zo gepiept. Dennis is ondertussen bezig de foto's van de Clubdag te screenen van riant 500 stuks naar zo'n 100 stuks. Daarna loopt hij de foto's na, en bewerkt ze wat nodig is. Ik zit aan de kopse kant van de tafel. Machine er ploep op gezet en mijn nieuwe speldenkussentje gevuld met spelden uit het onhandige blikje (ik had toen nog niet mijn oude speldenkussen teruggevonden). En ik pak de trui van Dennis. En binnen 5 minuutjes is het stikseltje er weer netjes opgestikt. Zijn trui is weer het heertje!!

Dat ik nu twee speldenkussentjes heb komt goed uit, want dan gaat er eentje in de naaibox die ik bij Dennis heb staan. Dan heb ik, waar ik ook ben, een fijn speldenkussen!!

Start uitdaging Sancho... shirt 14 Knip september 2016


Lap 1: de start van mijn uitdaging op Sancho om 10 lappen weg te naaien voor 1 januari 2017.

Ik bekijk zaterdagochtend mijn lijstje en bedenk wat ik het hardste nodig heb... en dat zijn shirtjes... Dus ik ienemienemut tussen beide rode lappen... Diep rood en signaal rood... en de Diep rode wint.

Het wordt shirt 14 in Knip september 2016. Als eerste meet ik mezelf nog eens op voordat ik aan de slag ga. Ik meet het patroon zorgvuldig op. Ik heb namelijk geen zin in ongein, dat ik maat zus heb en het vervolgens te klein, véél te smal op de schouders of zelf heb gemerkt bij het knoopjurkje het 2 maten te groot is. Dankzij het doorpassen van de knoopjurken van Eva, die de jurk in meerdere maten had, bleek ik dus geen 42, geen 40, geen 38 maar 36 te moeten hebben. Dus meten = weten... O ja... en maat 36 heb ik zéker weten niet!!

Ik merk dat de mouwen te lang zijn... is altijd, want ik heb kortere armen en ik ben zelf ook geen 1,72, dus zou gewoon ook kunnen kloppen wat dat betreft. De schouders zijn te smal, is altijd, want ik heb rechte brede schouders... Ik ben geen 1,72 dus het bovenlijf wordt 2cm korter... Ik knip wel een riante zoom aan het voor- en achterpand, maar dat komt gewoon omdat ik niet weet of de lengte van het shirt mooi staat bij mij, en ik knip het er liever af, dan dat ik het er weer aan moet plakken... Ik naai voor het eerst van mijn leven een shirt voor mezelf, Oh nee... tweede keer, maar die eerste keer belandde na kasthangen in de kliko, want de hals was drie keer niks...

Maar goed. Ik begin met de dieprode lap van 1,50m. Ik heb de onhandigste afmetingen van lappen heb ik gemerkt... Het is nooit wat ik werkelijk nodig heb... Maar goed  (weer maar goed). Ik heb 1,75m nodig, maar ik hoop dat de Knip net als vroeger wat ruimere stofmetrages opgeeft... En nadat ik de breedte heb gecheckt heb ik ook nog eens de mazzel dat mijn stof riant 10cm breder is dan bij het patroon staat vermeld. Dus ik heb gewoon riante mazzel, want daardoor kan ik het misschien op de manier neerleggen, zoals het bij de maat 34 t/m 38 wordt neergelegd. Kijk... dat scheelt natuurlijk gigantisch!

Na al dat gemeet ga ik het patroon uitraderen, uitknippen en dan gooi ik de lap op tafel. Ik heb een bredere lap dan nodig, maar ook een kortere... Maar het gaat er als een zonnetje uit als blijkt dat ik het patroon inderdaad op de manier kan neerleggen zoals bij maat 34 t/m 38. Ik speld de hele handel op de stof... Uiteindelijk ligt alles riant op de stof en ga ik het uitknippen. Bij de zoom van de mouw lijkt het ietwat krap, maar de mouw is te lang voor mij... dus dat zit snor.

Aan knippen kom ik zaterdag niet toe en 's avonds was ik te moe, dus zondagochtend voor het ontbijt is de stof als eerste aan de beurt. Ik ga dat doen voordat de rest wakker is en er rammelende magen aan de eettafel staan. Dus ik bekijk alles eerst rustig. Ik tel de onderdelen (je weet maar nooit). Of ik alles inderdaad aan de stofvouw of juist niet aan de stofvouw heb gelegd. En daarna ga ik knippen en ik zet streepjes en ik knip weer verder...

Daarna vouw ik de hele handel op, want het ontbijt staat voor de deur. Daarna is het qua actie op een laat pitje en aan het eind van de middag komt er weer leven in zaak en ga ik de tekens even overnemen en ook de halslijn zet ik er even duidelijk op... en dan is het weer etenstijd... gut... alwéér!!! Ja, alweer... morgen is er weer een dag...

vrijdag 11 november 2016

Mijn uitdaging bij Sancho... 10 lappen tot 1 januari 2017...


Daar bedoel ik mee dat ik 10 lappen weg wil naaien voor 1 januari 2017...

Ik doe wel vaker mee met uitdagingen... een aantal gingen niet gek, zoals de 7 kledingstukken in 14 dagen, maar des te vaker kwam ik niet zo ver. Deels omdat ik te lastige kledingstukken uitkies om in zo'n korte tijd te kunnen maken, maar ook deels omdat ik toch niet helemaal gezond ben en toch meer pauzes nodig heb om de boel rond te kunnen breien... eh... naaien.

Ik zag van Henrike, een mede Sancho-lid, dat ze eind augustus zichzelf een uitdaging had gesteld van 20 lappen wegnaaien voor de Clubdag (afgelopen zaterdag)... en dat in zo'n ca. 9 weken of zoiets... Poeh dacht ik een week of 3 later toen ik dat zag... Da's voor mij een straatje of tien te ver. Maar het is wel leuk om mee te lezen en dat anderen mee gaan doen om ook 20 lappen weg te "werken". Of wel meedoen maar de lat niet zo hoog leggen.

Aangezien ik een méga voorraad stofjes heb, deels gekregen van mijn mams en mijn zus Monique, deels zelf in de loop der tijd aangeschaft, wil ik dat er een aantal plankjes leger worden. Leeg zal wel een utopie worden, want tijdens de Clubdag nam ik ook weer 5 lappen mee uit de Kringhoek, pfff. Iedereen die lappen, patronen en patronenboekjes heeft waar niets meer mee wordt gedaan legt dat daar (er is een perfecte hoek met grote etagetredes) en iedereen kan kijken of er iets van zijn gading ligt... En reken maar van yes dat er veel is meegegaan. 

Dankzij de spirit en de sfeer van de Clubdag, en natuurlijk ook dankzij mijn Lief Dennis die me geholpen heeft, zodat ik nu een ècht werkkamertje heb in huis... kriebelde het weer... Ik wilde actie in de tent... en ik gooide een uitdaging op het forum van Sancho... 10 lappen voor 1 januari 2017 wegnaaien. Daar kunnen makkelijke projecten bij zitten, zoals een tafellaken en nieuwe kussenhoesjes, die staan serieus op mijn lijstje. Maar in eerste instantie wil ik toch ècht echte kleding maken, want mijn kledingkast is ècht diep treurig.

De plannen zijn om 2 shirtjes te maken, 1 jumpsuit, 4 rokjes, 2 jurkjes en 1 blouse... 

Inmiddels hebben heel wat stofjes wat nattigheid gezien, zijn die klaar voor de volgende ronde. Er zitten aardig wat tricotstofjes bij trouwens, want die stofjes verwerken best wel vlotjes. Ook al heb ik wat opstartproblemen door mijn tricotvrees. Ik weet namelijk inmiddels dat ik me daar wat minder aan moet storen en gewoon moet beginnen. 

Dit zijn de 10 lappen (in eerste instantie): 

  • een auberginekleurige nepleer (van mams)
  • het wordt kiele kiele, Rokje 11 - Knip januari 2013
  • een voile in ivoor/grijzig paars/oud roze (van mams)
  • riante lap, Blouse 109 - BurdaStyle november 2016
  • een zwart/grijs mixstofje (schatkamer Sancho naaiweekend)
  • ook weer kiele kiele, Rokje 13 - Knip januari 2016
  • een stevige petrol stretchkatoen (Kringhoek Sancho clubdag)
  • Rok 18 - Knip januari 2016
  • een nachtblauwe stof X (Kringhoek Sancho clubdag)
  • een giga grote lap, Jumpsuit - La Maison Victor Editie 1 winter 2013/2014
  • een marineblauw stretchkatoen
  • Rok 18 - Knip januari 2016
  • een nachtblauw/wit smal streepjestricot
  • Jurkje 19 - Knip januari 2016
  • een turquoise tricots
  • twee restantlappen - Jurkje 19 - Knip januari 2016
  • een dieprode tricot
  • Top 14 - Knip september 2016
  • een rode tricot
  • Shirt 21 - Knip december 2011

Broeken laat ik even voor wat het is... Hoewel de jumpsuit natuurlijk wel een soort van broek is.


Op zich lijkt het een rommeltje, qua kleurtjes en onderdelen, maar ik heb voor alles een doel met bestaande kleding. Het worden setjes uiteindelijk.

Wil je weten welke kledingstukken het exact zijn? 

Bekijk de foto hierboven, van links naar rechts bovenste rij en dan van links naar rechts onderste rij. 
Dat is de volgorde van de lappen en dus projecten van mijn lijstje... 

De laatste kreukelrolletjes???


Ik heb deze week bij Sancho een uitdaging voor mezelf aangeslingerd, maar daar heb ik wel een aardig zwikkie patroonpapier bij nodig. Wat ik nu heb liggen, ca. zes meter, dat is natuurlijk peanuts. En zonder patroonpapier valt er niks te tekenen, te spelden, te ontwerpen of wat dan ook en gaat het dus niet lukken... 

Elke keer als ik het koop denk ik... Oja... Ik moet toch eens naar de groothandel gaan en daar een èchte rol patroonpapier gaan halen. Dat werkt namelijk zó lekker. Geen gestoethaspel met een kreukelbak aan onhandelbaar breed papier, wat met een zuchtje ook nog eens scheurt. Ook niet binnen een scheet en een knikker een rolletje dat op is. Want ook al zit hier tien meter op, dat heb ik zo weggewerkt. 

Met mijn eerste rol ècht patroonpapier daar deed ik 10 jaar mee, maar toen waren de kledingstukjes ook een pietsie kleiner. Zoonlief was toen twee en dochterlief was toen net geboren... De tweede rol daar deed ik een stukje korter mee, want toen startte ik met Collie-Collie. Hoewel ik aan de andere kant wel minder privé naaide. Maar al met al heb ik met die rol zo'n vier jaar gedaan. En nu snak ik al een aantal jaar naar wéér zo'n rol... Ik ga het toch eens regelen. Het is zulk zálig papier om mee te werken... 

Voor nu moet het maar met die lastige mini-rolletjes... Ik heb er weer drie gehaald. Dan hoef ik dit jaar niet meer op pad voor patroonpapier. Maar nu eerst aan de slag met mijn uitdaging... drieënhalve rol patroonpapier staat klaar om weg getekend te worden... Ik ga mijn best doen!

donderdag 10 november 2016

Speldenkussen terecht...


Dit vind ik toch altijd weer typisch... Vorige week was ik vulliebullie kwijt, nèrgens kon ik het vinden, maar ik wist zeker-de-zeker-de-zeker-weten dat ik het in huis had. Kwestie van niet gebruiken hè! Uiteindelijk vlak voordat ik het opgaf en naar de creawinkel wilde vertrekken, dacht ik nog één keertje kijken bij de machines... en prompt ligt het achter de naaimachine van de Jongste. Die inderdaad niet zo veel wordt gebruikt en dus ook niet uit de kast getrokken wordt, dus signaleer je niet waar het gebleven is.

Sinds ik hier woon ben ik constant van alles kwijt. En dat komt niet omdat ik alles zo puinhoperig hebt ingericht, maar simpel omdat van bepaalde genres !!!, je het gewoon niet kwijt kunt in één kast met plek voor 4 halve planken (erachter liggen de naaiboekjes)... en op één plank in mijn kantoorkast. Dus het blijft deels in verhuisdozen staan... óf in tassen omdat je het gebruikt hebt en het stofvrij wilt houden... Maar vervolgens heb je het even druk met andere dingen c.q. je pet staat er niet naar. En dan verdwijnt het uit het zicht, want het staat in de weg bij je bureau. Dus het wordt netjes opgeborgen (soort van, dus staat het in een grote tas, verzameling van meerdere stofvrij-opberg-tasjes, onder je toilettafel, want dan breek je je er tenminste niet je nek over.

Mja... dus ik zoek vandaag naar mijn paarse nepleren lapje, met daarbij een bijpassend bontachtig iets. Van mijn moeder ooit gekregen, hartstikke leuk. Ik weet alleen niet hoe groot het lapje is, en er wel iets voor mezelf uit kan. Dat wil ik dus even checken... Dus ik trek de deuren van mijn kast open, want ik heb het nog niet zo lang geleden gezien... Grrr... maar wáár heb ik het gezien...

Ik speur dozen, kasten, tassen, lades overal af en tóch kan ik het nog steeds niet vinden... Wat ik wel vind is mijn speldenkussen, die ik al minstens driekwart jaar zoek ben. Ik wéét dat ik hem gebruikt heb bij Dennis... Ik wéét dat het dus niet gewoon bij mijn standaard spullen ligt, maar wáár dan wel??? Nou... in een stofvrij-tasje met een grijs tricotstofje voor Dennis, bij andere tasjes... in een grote verzameltas onder mijn toilettafel!!!

Dat staat daar al minstens... gut wanneer ruimde ik die plank in de kast beneden ook al weer op...?? Ergens in de zomervakantie of zoiets? Nou ja... ik bedoel maar, doordat het op diverse plekken in diverse soorten vermommingen zich bevindt, ben ik constant van alles kwijt. Terwijl als je de zooi op een grote berg bij elkaar legt, het eigenlijk niet eens zoveel is, want ik heb al ontzettend veel weggegeven aan Middelste, scholen etc...

Maar goed, speldenkussen is weer gevonden, terwijl ik het afgelopen weekend juist een mooie nieuwe heb gemaakt bij een pipingband tijdens een workshop bij Renata. Maar ik ben wel blij dat ik mijn vertrouwde lange gele spelden terug heb hoor, want die prikken toch véél beter!!

Maar waar is toch verrekt nog aan toe mijn paarse nepleren stofje!!!!

dinsdag 8 november 2016

Clubdag 2016: Sancho goes Green...


 

Hé... het logo van Sancho groen??? Yep! Het is een groen thema dit jaar met de Clubdag van Sancho, dus tijdelijk was het logo groen op de website en het forum... Tijdelijk hoor... het gaat weer terug naar paars...

Hè, hè, eindelijk was het dan zover. Na een aantal dagen me helemaal suf te hebben gezocht naar vulliebullie vond ik het op het moment dat ik het wilde gaan halen bij de Creawinkel achter een naaimachine van Bridget. Ik kreeg een op-laatste-moment-brainwave... Je weet wel... Ik kijk nog één keer en dan... prompt vindt je het dan... Daarna verzamelen van de rest van de kleine spullen, waarvan je weet dat het standaard in huis te vinden is, zeker als je kinderen hebt, en prompt vindt je honderden potloden, behalve een simpele grijze... tsss! 

 Dit is mijn tasje die ik heb gemaakt voor de Clubdag, en ik heb hem gespot!!

Van te voren werden we door Sancho wel aan het werk gezet, want we moesten een boodschappentasje maken, dit ook weer met de groene gedachte minder plastic tasjes te gebruiken en gewoon er altijd een in je schouder tas te kunnen stoppen. Het tasje moesten we maken, omdat we er bij binnenkomst gelijk allerlei spulletjes kregen dat in dat tasje zat opgeborgen, maar we wisten niet van wie... dus... stofje zoeken, patroontje zoeken eventueel een beschrijving... op tijd maken... dat had ik wel, maar ik was vergeten het tasje op de post te doen... snuggere henkie. Uiteindelijk is het tasje wel op tijd aangekomen, pfew!

Ook kon je je van te voren opgeven voor workshops: Snelbreien, Lingerie voor beginners, Lingerie voor gevorderden, paspelband, Broekpatroon, Overhemd, Vilten Cactus, Grondpatroon rok, Maat nemen, Tas maken, Nat vilten, Paspop maken en Kruissteek borduren... dat is dus een héle waslijst!!

Ook was er een Clubwedstrijd.... In het kader van Sancho goes Green had het natuurlijk te maken met Recykleren, hergebruik van bestaande kledingstukken en de wedstrijd heette dan ook Recykleer je rot!

Wilde je geen workshops doen, je kon je ook lekker vermaken bij de stands met stofjes, garen, bandjes, en noem maar op wat voor leuks er allemaal wel niet was. Ook was er een Kringhoek, daar kon iedereen stoffen en patronen neerleggen die overbodig waren voor eigen gebruik, dus... een mooie vorm van "Recykleren" van eigenaar. En wilde je toch wel creatief bezig zijn, dan was er het Naaicafé. Pak je naaimachine mee, een werkstuk en ga lekker aan een tafeltje naaien, kwebbelen met mede Naaicafé gangster, wat drinken en lekkers erbij... héérlijk!

Dit is het tasje dat ik kreeg. Een vrolijk tasje van een stevige stof, ideaal voor een flinke zwik boodschappen!

Dennis ging ook mee, want hij was, net als vorig jaar, uitgenodigd om de dag te fotograferen, zodat er mooie en duidelijke foto's konden worden geplaatst op de website. (De foto's met een schuin onderschrift zijn van mijn mobieltje afkomstig... dan weten jullie dat). Alles was de avond van te voren klaargezet, inclusief de loodzware naaimachine, want ik heb geloof ik voor de andere naaimachine nog geen ritsvoetje, en dat heb ik wel nodig voor de workshop "paspelband".

Op één of andere manier ben ik ondanks dat ik op tijd ben opgestaan en alles had voorbereid toch weer traag en ik heb de inleiding van deze dag dan ook gemist... Bij binnenkomst kregen Dennis en ik allebei een zelfgemaakt tasje. Voor hem werd een stoer exemplaar uitgekozen en ik had een snoes van een exemplaar van een stevig sterk stofje, zie foto hierboven. Zoals je ziet zit er een hartje opgespeld... Bij binnenkomst kregen we 3 hartjes die we aan de tasseneigenaresse moesten geven, waarvan we het tasje mooi vonden. Ook kregen we een briefje om te noteren wie 1e en 2e keus was bij twee categorieën voor de clubwedstrijd... maar dat is later pas.



Eerst plofte ik de naaimachine en mijn jas bij de kapstok en liep ik snel naar lokaal 17, want daar was mijn workshop grondpatroon rok, Iedereen zat al toen ik binnenkwam, behalve Nienke en Henrike. Nienke was de lerares en Henrike was de vrijwilliger om te laten zien hoe je de maat moeten nemen. Ik ging lekker vooraan zitten, dan hoor ik alles beter. We kregen allemaal een mapje met daarin een speciale lineaal... eh... hoe heet die ook al weer... hmmm ik graaf wel even in mijn naaibox... Studio metermaatje! Dat is de naam. Ook een potlood en een papieren uitleg met voorbeelden van hoe een rokpatroon wordt getekend. Daarna gingen we twee aan twee de maat nemen... Eerst elastiek om de taille doen... Mijn elastiek zit op dezelfde hoogte als de bovenkant van mijn leren rokje, dus hopla zijrits open om te zien waar het elastiek precies zit, voor het makkelijker de maat te kunnen nemen van zithoogte e.d.

Voor een rokje is het niet nodig, maar de bovenwijdte werd ook even gedemonstreerd hoe die te nemen en laat ik me daar toch een super onhandige mega wijde (heerlijk warm overigens) trui aanhebben... Dus hopla, hele trui omhoog gezwiept, zodat mijn meetpartner goed de maat kan nemen. Daarna krijgen we opdracht om de taille- en de heupmaat door de helft en door vier te delen en dat in het tabelletje te noteren. De maten op papier zijn de maten waar we mee werken om een grondpatroon op maat te maken. Nienke legt stap voor stap, met een tekening op het whiteboard, uit hoe zo'n patroon tekenen stap voor stap in z'n werk gaat. Op papier staat ook nog een uitleg en nog wat varianten van andere rokken. Dit zijn haar examentekeningen voor costumière (verbeter me Nienke als ik het verkeerd zeg). Het kost mij af en toe wat hersenbrekens, maar uiteindelijk is het toch wel logisch en is de tekening eigenlijk zo gemaakt.

Het patroon is natuurlijk maar de basis. Maar om bijvoorbeeld patronen te controleren uit, bijvoorbeeld de Knip, is het een mooi begin. Ik heb namelijk absoluut géén maat 36, maar die heb ik voor het knoopjurkje bijvoorbeeld wel moeten nemen, omdat de maatvoering gewoon niet klopt. De KnipMode is, doordat ze gebruik maakt van verschillende ontwerpers, niet meer maatvast zoals vroeger. De maattabel in het werkschrift, daar heb je dus eigenlijk niets aan. Het is beter om de patronen op vaste plaatsen te meten... Dus het lijkt me ideaal om nu wat betreft rokken een leidraad te hebben door het gebruik van zo'n basis grondpatroon. Ik ben er héél blij mee!


Ehhhh welke steek moet ik ook alweer hebben, of welke steek is leuk... of welk formaat steek moet ik hebben... Daar krijg je allemaal antwoorden op tijdens de workshop...

Terwijl ik een basisrok op schaal aan het tekenen ben is mijn Lief met zijn camera aan de wandel. Voor het gemak heeft hij zijn fototas bij mij laten staan en is ondertussen bij andere workshops foto's aan het nemen. Hij gaat eerst langs de workshop Lingerie voor gevorderden.





Hij wilde met zijn foto's laten zien dat er ècht les gegeven werd... uitgelegd werd... en hij stelde ook vragen... Bij mij vraagt hij ook altijd wat ik aan het uitspoken ben. Is leuk!




Hij was ook bij de tassenmaaksters op bezoek geweest en zag héle leuke stofjes. Een plattegrond van London was hem goed opgevallen. De tas wordt dus een echte eye-catcher...!!!



Bij de workshop Tas maken is ook weer een uitgebreide uitleg, zodat je als je de tas niet helemaal afkrijgt je hem thuis met behulp van tekst en plaatjes af kan maken.


Een rits met met biaisband afgewerkte aan de kopse kantjes... zo leuk om te zien dat verschillende stofjes bij elkaar worden gecombineerd.


Bij tassen wordt trouwens ook veelvuldig pipingband gebruikt... zie dit Londonse exemplaar met een vrolijk roodwit paspel... eh... pipingbandje.


Er worden héél andere stofjes gebruikt dan bij mij in de kast. Leuk!!!


Er is 's ochtends en 's middags een workshop Paspelband, wat door de lerares Renata gelijk gecorrigeerd wordt in Pipingband. Want paspel... dat is meer iets voor paspelzakken en paspelknoopsgaten... Dus piping is de correcte naam voor het elastische of niet elastische band dat je langs en tussen patroondelen stikt. 

Renata is bij Sancho volgens mij dé persoon die ontzettend veel gebruik maakt van dit band. In allerlei vormen, elastisch, leer of van stof... in allerlei kledingstukken, maar ook voor haar tuinkussentjes heeft ze dat band gebruikt, waar zoals ik ergens las ook nog eens een blinde rits langs gestikt kan worden... Sodeknetters... dat moet ik toch ook eens proberen.

Ik heb de workshop 's middags gedaan en ik vond het supersonisch leuk. Ik kan nu pipingband zo strak als een deur tussen twee stofdelen stikken... en ik heb geleerd dat je nèt wat strakker voorbij het stiksel van het bandje moet stikken dan dat je van nature zou doen. Dus... net een deurtje verder stikken en dan zit het band er perfect in! 

 Mijn uitzicht vanaf de achterste rij...

Ik dacht eerst bij het starten van de machines, dat ik niet het goede voetje bij me had... tóch nog niet de goede... want daarom had ik deze machine meegenomen, met het uitgebreidste voetjespalet dat ik had... Maar wat bleek... Sommige hebben een ritsenvoetje met één ski... en sommig, zoals ik, hebben een ritsenvoetje met 2 miniskietjes... Ik gebruik hem niet alleen voor ritsen, maar ook om een tunnel, met daarin een al dichtgestikte band elastiek, in één beweging te stikken... 


Links de meegenomen voorbeelden van Renata en rechts de oefen exemplaren om een halsje van elastisch pipingband voorzien met een leuk sierrandje erlangs. Ik begreep dat je van alles kan uitspoken langs zo'n randje, mits je natuurlijk wel in de buurt van het band blijft, want onder de naadtoeslag stikken is niet zo'n strak plan met tricot. Zie je die leukerd links onder met sterretjes? Zó leuk hè!!

 
Ik vind het halsje toch wel zo super geworden... dat ga ik vaker toepassen, zeker voor mijn nog niet helemaal verdwenen tricotvrees héél erg fijn! 

P.S. na het sierrandje voorzichtigjes met een strijkijzer "deppen" zodat het pipingbandje en tricot één glad/plat geheel wordt.


Links wordt het leren pipingbandje tussen twee rechte lapjes gestikt. En rechts is de eerste handeling om elastisch pipingband op een vierkant lapje te stikken. Weet je wat ook zo opvallend is... er wordt bij het opstikken van pipingband géén... nee echt absoluut géén speld gebruikt... Ik kreeg ter plekke ontwenningsverschijnselen en dacht oké???... gaat dat goed??? En ja, dat gaat supergoed! Zonder problemen gaat dat band zoeftem waar je het hebben wilt... Kwestie van NIET trekken, maar rustigjes stikken op 1cm vanaf de zijkant (exact je naadtoeslag). Is eigenlijk simpel om te onthouden hè.

 

Qua mooi afwerken als je helemaal rondom bent, is het  het mooist als je in het midden van het vierkant begint. Dus daar zet je een speldje en ik liet het speldje gewoon zitten zodat ik bij aankomst als ik helemaal rondom geweest was, precies wist wat nou mijn midden was. Soort van eikpunt.

Het beginstukje van je pipingband ligt 1cm óver het speldje heen en óp de speldje start je met stikken... Goed onthouden dus...


En dan de hoek... mwaaaaa tot 1cm van het einde stikken, dan 3 steken heen en terug maken... en dan een linke soep knipje... zó spannend of je niet te ver knipt... en dan de hoek om stikken met weer 3 steken heen en terug...


En dan huppetee verder tjoeken...

Hier laag twee nog strakker langs het stiksel waarmee het pipingband is gestikt stikken... oef... maar het werkt wel!!


Renata had een uitgebreide uitleg erbij gedaan, in een tasje, met daarin nog een zakje met de benodigde artikelen om een halsje van elastisch pipingband te voorzien, een leren pipingbandje tussen twee rechte lapjes uit te stikken en elastisch pipingband bij twee niet elastische vierkantjes tussenuit te stikken en zo een supergaaf speldenkussen te creëren. 

Hier mijn eindelijk gevonden vulliebullie... pfff

Zo blij met mijn speldenkussentje...

Wat was ik blij met mijn creatie, want mijn speldenkussen is zwaar zoek! En dat gevis in een blikje vind ik niet handig, en nogal stekelig voor mijn vingertopjes, dus alle spelden zitten inmiddels op dat speldenkussentje.


Er is 's ochtends lingerie naaien, maar ook 's middags... Ik vermoed dat het broekje voor beginners is... Een ontzettend mooi broekje trouwens, wat ik zo aan voorbeelden zag liggen. Dennis vond de kanten broekjes ook mooi... dus wie weet ga ik dat ook nog eens proberen qua workshop...


Dit broekje is toch ontzettend leuk hè!!

En dan de niet halve maatregel workshop Paspop maken...

De dames die zich hadden ingeschreven voor de workshop paspop maken waren een hele dag zoet, want zoiets kan je niet in je eentje maken en ook niet in ca. 2 á 2.5 uur.. Dus eerst wordt de één ingetaped...Dat gaat met aparte manieren hoe het tape geplakt wordt, begreep ik van Dennis en 's middags werd er van plek geruild en werd de ander in de tape gezet. Daarna moet er nog van alles gebeuren met purschuim, maar dat moet, begreep ik van Dennis, laagje voor laagje opgebouwd worden thuis... en na een maand is je paspop klaar!! Dus... dit is een workshop met een lang staartje, maar wel met superresultaat als je een eigen perfect op maat gemaakte paspop (tweelingzus) krijgt.


De paspop... dit is het uiteindelijke resultaat van alle noeste arbeid..


Dit is een héél belangrijk hoofdmateriaal van het verkrijgen van de mooie pasvorm van de paspop... de basis... zeg maar het patroon... om later een paspop "af te kunnen gieten"...


Voorkant...

Zoals je ziet al een behoorlijk in de tape gezette dame, met plastic bij de armen, zodat de tape niet op de armen blijft plakken.


Achterkant...

 

Ook een soort "rok" wordt er getaped... Ik denk zodat je later exact een mooie rechte lijn kan aangeven tot waar de paspop moet worden gemaakt en het resterende naar binnen geklapt kan worden.

Er wordt hier druk getaped aan de voorkant... En aan de achterkant...


Hier twee dames die nu helemaal strak in de tape staan... en wat nu????


Er worden lijnen getrokken aan één kant van de "paspop" en zigzaggeltjes getekend, zodat later je de boel weer keurig aan elkaar kan plakken, maar wel... het juiste ene zigzaggeltje bij het andere zigzaggeltje... Maar eerst hopla de schaar er in...


En de dame kan uit haar "pasvorm" stappen... En tada!! Open is de "pop"


En dan fliebelfluttelen om de zigzaggeltjes bij elkaar te krijgen en te plakken met héél veel tape, zodat de sluiting absoluut niet open kan gaan staan.


Daarna wordt de onderkant naar binnengevouwen.. 


Hier wordt als ik het goed heb onthouden van Dennis een plastic zak ingehangen... Ik denk om de boel goed luchtdicht te krijgen als er purschuim ingespoten worden en het niet via een piepgaatje naar buiten gaat... Maar het kan zijn dat ik het niet goed heb onthouden... dan sorry...

Correctie aanvulling van Edith: die plastic zak was een zak die opgeblazen werd om de paspop onderweg naar huis in vorm te houden!!


En voorzien van een bodem...


En tada... een tweelingzus van jezelf... Waar je perfect een kledingstuk op kunt doorpassen.


Alle dames met hun tweelingzus en dus paspop in wording en het voorbeeld van de "juf".
  

Dennis vond het wel jammer dat hij een beetje laat binnenkwam bij de workshop Overhemd, maar hij heeft toch nog  een aantal foto's kunnen nemen...


Het openen van knoopsgaatjes is altijd een momentje... secuur en voorzichtig met het tornmesje moet je een opening maken zonder de steekjes aan te raken...



En dan is het lunchpauze... In het tasje wat we die ochtend gekregen hadden, zaten namelijk onderdelen die we nodig hadden voor de lunch... Niet alleen water voor tussendoor, en snoepjes en nootjes en tips over eten. Maar ook bestek, een beker en een zelfgemaakt servet met een Sanchologo erop gestikt. Ontzettend leuk is dit!!

We kwamen binnen in de zaal en er staat een heerlijk rijk uitgestald buffet, waarbij Inge druk bezig was met eieren te bakken. Er was allerlei soorten brood, salades, gebakken eieren, gekookte eieren, fruit, zoet broodbeleg en hartig broodbeleg, fruit en diverse soorten melk, karnemelk en degelijke... Oh ja... eierkoeken waren er ook, mjammie!! Ik heb heerlijk gesmikkeld.




Na de lunch ben ik even lekker rond gaan neuzen bij de kramen die er stonden. Er waren niet alleen stofjes zoals je ziet, maar ook bandjes, drukkertjes, pipingband, elastiekband, boordstof en nog veel en nog veel meer.

In de Kringhoek heb ik ook even geneusd en daar heb ik petrolkleurige stretchkatoen gevonden, een ivoorkleurige knuffelzachte rib met een breed en smal ribbeltje, een of ander donkerblauw stofje dat niet kreukt, ik dacht viscose, maar de mams van Henrike noemde een andere naam en dat leek mij beter dan viscose, want dat is slapper, en dit stofje heeft wat meer sjoege... maar de naam... oef... weet ik niet meer. Ook vond ik nog een zacht mint turquoise tricot, leuk voor een hemdje of zoiets, en aan het eind, toen Henrike ons verzocht nog in de hoek te gaan snuffelen, want er lag nog zat heb ik nog een stofje dat netjes in een doorzicht zipzakje verpakt was eruit gevist... De stofjes zitten in het tasje (zie foto bovenin) op de trap naar zolder om gewassen te worden.


Dan op naar de volgende workshop en dat is de workshop Vilten cactus. Zoals je ziet kan je met vilt werkelijk van alles maken.


Met mooie siersteekjes, met borduurzijde... Ik heb hier ook zo'n houten doosje met van die houtjes waar je borduurzij omheen kan winden... 3 laadjes heeft 'ie geloof ik. Ik ga hem eens een keer opzoeken. Werkt wel gezellig zo...


Er komen zo te zien ook naaimachines aan te pas...


Maar ook handwerk... en zo heb je een mooi cactusplantje, dat niet pijnlijk prikt en nooit water hoeft (nu hoeft een echte cactus dat geloof ik ook niet veel)... en een mooie cactusslinger...


De volgende workshop heb ik vorig jaar ook bij Dennis op het scherm zien verschijnen, maar dan net toch weer anders... Ik heb nu een héle leuke "plantenspuit" gezien om het wol te bevochtigen. Eigenlijk geen spuit maar meer een soort douche...


Ook wordt er met zeep gewerkt... en zie je dat bubbeltjesspul?


Bij een plat werkstuk wordt het daar later helemaal ingerold, zo vertelde Dennis tenminste... Dennis heeft de hele verhandeling uitgelegd, maar ik weet niet meer precies hoe het zat en dan kan ik het beter niet proberen terug te dreggen in mijn hoofd... Ik zal het nog eens aan hem vragen... en als je de workshop hebt gevolgd, mag je het bij het commentaar natuurlijk bijzetten dan zet ik het daarna hier wel bij...


En hier zie je een gedeelte van alle werkstukken...


Hier een detailfoto... en als je er op klikt, dan zie je hoe dicht het structuur van wol geworden is.


Tussen alle workshops en tijdens de lunch is de tafel met de werkstukken van "Recykleer je rot" ook druk bezocht... Iedereen liep met een papiertje met daarop twee onderdelen, en dan 1e keus en 2e keus... dus 4 winnaars... Maar voor het zover was moesten eerst de stemmen nog even geteld worden en werd ons nog even verwezen naar de Kringhoek om daar nog wat moois op te trommelen en inderdaad ik vind nog een mooi stofje...

Daarna ga ik bij Dennis zitten en drink mijn frisje op. Ik zie overal om me heen voldane gezichten, kwebbelend over wat ze gedaan hebben en geleerd hebben. Ikzelf ben weer een héél stuk wijzer geworden en heb ook een boost gekregen aan inspiratie en motivatie om lekker aan de gang te gaan


Maar niet alleen die inzendsters konden een prijs winnen, want iedereen die een tasje had gemaakt kon een prijs winnen, mits je tasje genoeg hartjes van de mede-Sancho-ers had gekregen... Er werden riant in de twintig hartjes opgehaald voor de 1e prijs.... Echt mégaveel... de volgende zat volgens mij ergens rond de 20 of zoiets, daarna richting 16 of  en toen 12 of  zoiets... Totaal waren er 4 dames die een prijs kregen voor hun gemaakte tasje. Ze kregen allemaal een leuke prijs dat ze patronen mochten uitkiezen bij een winkel.


Deze vrolijke dame links, Inge geloof ik, met het spijkerbroekkrukje had een 2e prijs gewonnen. Ik heb het krukje eens goed bekeken, maar die spijkerstof zit er ècht strakgespannen omheen... super!!

Aline had de 1e prijs met haar staphorster tas. Een bijzonder verhaal zit er aan de stof van de tas vast, want dat is Staphorster stof, gemaakt door haar oma voor de klederdracht die zij droeg en die stof is met heel veel liefde, tijd en werk gemaakt. Allemaal handwerk, met spijkerstempelen en zo... Machtig om te zien hoe die stof eruit ziet, aanvoelt en mooi dat Aline er nu zo'n mooie tas van heeft gemaakt met stof van haar oma... Heel bijzonder...


Hier heeft Inge de 2e prijs gewonnen met gebruik van de jurk van haar dochter een creatief stilleven gemaakt.

Yolanda heeft ook een 1e prijs gewonnen en heeft twee stoere en bijzondere tassen gemaakt van een leren jas en voor de  binnenkant is gebruik gemaakt van spijkerbroek/-jas... dat ben ik even kwijt... maar onverwoestbare sterke tassen zijn het... Lijkt me verrekte lastig om te maken met zulke stevige materialen...

En daarna was het alweer bijna vijf uur... tjemig... de dag is omgevlogen!!

Als er iets niet klopt... dat kan natuurlijk, want ik heb maar twee workshops gevolgd en de rest naar aanleiding van de verhalen  en foto's van Dennis ingevuld...