Vorige week was m'n jongste dochter heerlijk aan het vertellen over haar dummy van school, daarin staan al haar kunstwerkjes, schetsen en projecten van school die met papier, potlood, verf, krijt, klei, computer etc. etc. worden gemaakt en gecreëerd. Dennis vroeg van alles over wat ze liet zien en ze verteld graag. Ze staat erbij, pakt er van alles bij en laat het in handgebaren zien. Ook kwam Escher aan bod en ik liet zien, toen ze er niet gelijk een beeld bij had, wat dát voor typisch kenmerk van Escher was.
De volgende dag vroeg Dennis of ze het leuk zou vinden om naar het Eschermuseum te gaan in Den Haag (het museum laat continue de collectie van Escher zien). En bij later navraag aan haar werd er enthousiast geroepen dat ze dat wel heel leuk zou vinden. Dus... afgelopen weekend gingen we naar het Escher museum.
Ik was 's ochtends verrast met een migraine aanval, grrr... dus medicijnen innemen en hopelijk zakt het snel. Dennis was er vast uit gegaan en ging vast de boel in gang zetten voor het ontbijt. Op tafel waren gezellig de kaarsjes aangestoken, vind ik toch altijd zo gezellig hè. Lekkere thee, witte bolletjes en vrolijk gebabbel. Na een uurtje zitten we in de auto naar Den Haag. Dat is niet zo ver rijden... en al snel wandelen we naar het museum en als we binnenkomen is het eerste wat ze zegt... Muggen vangen zal hier niet makkelijk zijn, de plafonds zijn hier zó hoog... Nee... die muggen zijn inderdaad niet te vangen met zulke hoge plafonds. Niet veel later, de kaartjes had Dennis al online besteld, lopen we de trap af en ploffen de tassen in een kluis en hangen de jassen op. We kijken even rond en zien een lokaal met allemaal kunstwerkjes aan de muren en kinderen en een volwassene zijn druk bezig met... iets... Dat iets blijkt dus een linoleumsnede te zijn... Nou... dát lijkt ons ook wel wat...
De begeleidster zwaait met haar arm richting een lege tafel en we gaan zitten. Dennis zit lekker tussen ons in, hahaha. Perfect, kan ik in één beweging een kiek van hun nemen. Daarna laat ze zien wat de bedoeling is, geeft ons een plankje, linoleum, potlood en guts... en wat tips over dat je niet richting je eigen hand moet gutsen, want dan gutst er bloed uit je petatters en dát is toch ècht niet de bedoeling. Dan... wat gaan we tekenen??? Dennis kijkt even naar de wand met allemaal pas gemaakte kunstwerken en gaat aan de slag... Ik bedenk ondertussen waar ik op moet letten, want te kleine tekening, dat krijg je natuurlijk niet uitgegutst... dus ik maak een poes in simpele lijnen...
Ineens zie ik Dennis leuke rondjes eruit draaien met zijn guts... en ik denk Hé, dat is leuk voor de achtergrond, want die was bij mij wel héél erg kaal... Even later mogen Dennis en ik gaan drukken. Er wordt even kort uitgelegd wat de bedoeling is, en Dennis mag eerst... pfff kan ik kijken hoe het ook al weer moet, want ik heb het ooit wel gedaan, maar dat is wel héél lang geleden.
Ondertussen is de jongedame nog druk bezig met haar linoleum, want de dame is Pietje precies en heeft ook best veel sierlijke lijnen en sierlijke krullen om de bloem heen.
Dennis drukt zijn linoleum een aantal keer af en dit zijn de mooiste exemplaren en die hangt hij te drogen aan de muur. De mijne daar druk ik ook twee exemplaren van af en die vinden ook een plekje op de muur. Dochterlief mag daarna... en bij haar is een meisje, die een konijn heeft uitgesneden, vol aandacht aan het kijken wat ze aan het doen is...
Nadat van iedereen de vellen papier aan de muur hangen te drogen gaan we verder en gaan eerst op de begane grond kijken... Er is veel te zien, ook wat te lezen, over de familie en achtergrond van de familie Escher. Ook waar ze gewoond hebben en naar toe verhuisd zijn komt aan bod. Ook dat meneer Escher dól is op de boel bedotten... en dat zal je veelvuldig in zijn werken terugzien... Overal zie je instinkers... Leuk!!
Her en der zie je ook teksten over de ruimtes uit de tijd dat dit nog geen museum was, en het valt ons op, dat het er barst van de spiegels!! En niet zulke kleintjes, maar méga grote spiegels... je bent niet te missen hoor!!
Ook hangen er megagrote kroonluchters in de meest bizare vormen: een walvis, een urn, een passer, met geodriehoek, een paraplu en zelfs een doodskop... de laatste vind dochterlief ongepast... Ze vind een of ander kunstbeeld die we buiten tegenkwamen ook drie keer niks, dat waren twee skeletten die tegen elkaar aan stonden... IEKS...
Daarna komen deel 2 en deel 3 aan de beurt. Ik kom meerdere malen de print van mijn stofje tegen. Niet allemaal die van zwart wit, naar wit zwart doorlopen, maar wel het principe en dat zien we in meerdere vormen, paarden met paarden, vissen met vissen, vissen met zwanen etc. etc. etc. Dochterlief maakt ook nog een filmpje van een strook kunstwerk dat als ik het goed heb onthouden "metamorfose" heet.
Hierboven was een klein doorgangetje, met een mega grote spiegel waar veel kunstwerken waren te zien met de prints die zoals mijn Escher stofje waren... Ze wilde graag de bovenste fotograferen en moest daarvoor op haar tenen gaan staan. In het museum zijn nog andere kunstenaars te zien. Vraag me niet welke, want ik heb daar niet opgelet. Het trappenhuis is trouwens een uniek exemplaar, waarvan de treden niet bepaald recht lopen. Je hebt het gevoel of je naar achter kukelt als je er op loopt, maar gelukkig is er een stevige trapleuning. Naar beneden kijken in het oog van de trapleuning is een WOW-fenomeen. Dennis fotografeerde half zich vasthoudend aan de leuning en half tegen een rood fluwelen band aan staand, want eigenlijk was hij een traptrede te ver hahaha.
We doen vervolgens nog een tijdje alsof we gewoon Hollandse pot á la bloemkool gaan eten als ze vraagt wat er op het menu staat vanavond. Dennis en ik hebben (zachtjes) grote lol en pas als de auto op klein Amerika wordt geparkeerd daagt het bij haar dat het geen Hollandse Pot wordt. We lopen de Lange Tiendeweg op en de freule vraagt of we bij Roma gaan eten, want daar is de lasagne zó lekker, en ook de kruidenboter is mjammie. Dennis doet nog even alsof we ergens anders wat gaan eten door een stukje voorbij Roma te lopen... en ineens met een zwieper om te keren... en blij roept ze "O toch Roma!!" als we naar de ingang lopen.
We hebben lekker gesmikkeld. We krijgen eerst brood met kruidenboter, meloen met prosciutto. Daarna lasagne en een toetje.... pfff we kunnen geen pap meer zeggen. En ploffen daarna lekker thuis op de bank... even uitbuiken hoor...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten