Ja, de dames van Sancho hebben héle goede ogen. Dennis vertelde met een grote smile halverwege de Clubdag dat er op zijn schouder werd getikt, want er was een klein naadje los gesignaleerd op de rug van zijn trui... Je weet wel je hebt zo'n rugpas, met een mooie sierstiksel en daar zijn een steek of 10/15 van los en daar zie je dan een draadje van links naar rechts los op liggen... En of ik dat even wilde stikken... Túúrlijk!!! Dat heb ik wel vaker gedaan... eens stikseltje of een klein gaatje. Vooral in zijn lievelingstrui zoals deze en een donkerblauwe.
Dennis kan het zelf ook hoor, met de hand. Want hij heeft in zijn diensttijd geleerd om dat zelf te kunnen. Hij gebruikt zelfs het naaisetje uit zijn diensttijd daarvoor... Alles zit er keurig in. In een klein legergroen stoffen mapje, met een lint eromheen gedraaid en vastgestrikt. Erin zitten een paar kartonnetjes met garen, ook wol garen voor sokken en wat naalden in een paar diktes en veiligheidsspelden.
Maar deze keer doe ik het. Het is zo gepiept. Dennis is ondertussen bezig de foto's van de Clubdag te screenen van riant 500 stuks naar zo'n 100 stuks. Daarna loopt hij de foto's na, en bewerkt ze wat nodig is. Ik zit aan de kopse kant van de tafel. Machine er ploep op gezet en mijn nieuwe speldenkussentje gevuld met spelden uit het onhandige blikje (ik had toen nog niet mijn oude speldenkussen teruggevonden). En ik pak de trui van Dennis. En binnen 5 minuutjes is het stikseltje er weer netjes opgestikt. Zijn trui is weer het heertje!!
Dat ik nu twee speldenkussentjes heb komt goed uit, want dan gaat er eentje in de naaibox die ik bij Dennis heb staan. Dan heb ik, waar ik ook ben, een fijn speldenkussen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten