Morgen ga ik naar de Clubdag van Sancho (Vereniging Sancho is een online vereniging voor zelfmaak mode). Nu is het thema dit jaar "Sancho goes green!". Nu hadden we dit jaar niet alleen een opdracht als je aan de naaiwedstrijd meedeed (Clubdagwedstrijd Recykleren), maar ook om het vervoermiddel van verrassingen, de goodiebag, te maken. Dit was de opdracht:
Sancho stoffen tasjes project
Om het gebruik van plastic tasjes op de clubdag terug te dringen, willen we iedere deelnemer bij aankomst een stoffen tasje kunnen overhandigen met daarin ruimte voor belangrijke zaken. En die tasjes vragen we of jullie die zelf maken. Neem een duik in je stoffenkast en maak een tasje dat groot genoeg is voor een A4-formaat papier. Je mag best meerdere tasjes maken, als je stoffenvoorraad groot genoeg is. Het tasje stuur je uiterlijk 15 oktober naar Inge (adres bladiebladiebla), zodat deze ze alvast kan vullen. 
Ik dacht, ach dat doe ik wel even tussendoor.. Nou dat lukte door de drukte niet, en toen werd ik ziek incl. dubbele oorontsteking. Dat laatste was verrekte lastig en zorgde er voor dat ik het spaans benauwd kreeg, want ik wilde toch graag een tasje maken. Als je ziek bent kan je natuurlijk wel op de bank languit met je mobieltje zoeken naar een leuk patroon, wat ook weer niet te ingewikkeld is, want mijn hoofd staat zo scheef als de toren van Pisa. Maar met de inspiratie van Sancho Facebook en Google kwam ik wel bij een leuk patroontje van Elisanna. De elisanna draagtas (pdf-link) is een gratis patroon dat je kan downloaden. Ook de foto-werkbeschrijving (blogberichtje-link) van Elisanna is heerlijk duidelijk om te volgen.
Het patroon is deels uitgetekend, dat je uit moet knippen en tegen elkaar moet leggen/plakken en deels dat je zelf met de liniaal de hengsels en het bovenste deel van de tas moet tekenen. Is zo gepiept. De hoeveelheid stof is nog geen halve meter binnenstof en halve meter buitenstof. Nu heb ik stof van Tilda gebruikt en dat is 1,10 breed, dus ik hield niet zoveel reststof over, dat is wel fijn.
Het patroon is getekend inclusief 1 cm naadtoeslag, maar omdat dit voor boodschappen is, en de zoom onder lichtjes rond loopt, heb ik er voor mijn gevoel toch 1cm naadtoeslag extra aangeknipt. Lekker makkelijk met mijn centimetermaatje en mijn trickmarker. Zó gepiept!
Het formaat van de tas is best een lekker formaat boodschappentasje. De afgewerkte tas is bovenaan ca. 34cm breed, onderaan op zijn breedst ca. 37cm. De hoogte van de tas (exclusief hengsels) is ca. 38cm.
De binnenlaag is uitgeknipt van unistof en nu "stempel" ik het patroon voor de buitenlaag...
makkelijk uitknippen zo
De stofjeskeuze heb ik gezellig samen met m'n jongste dochter gedaan. Ik wilde eerst netjes volgens het UWYH thema, want Sancho goes green natuurlijk, werken, maar dan moet je wel geschikte stofjes in de kast hebben liggen. En met een hele doos witte stofjes, dat is natuurlijk oersaai en besmettelijk als de neten als boodschappentas, plank voiles en stapel poplin, véél te dun als draagtas, ribstoffen, véél te dik als draagtas want het moet wel als een klein pakketje in je fashionable schoudertas passen, ongemotiveerd tricot, dat springt op en neer dus dat werkt ook niet en dan nog een stapeltje voering... sjucht... wordt het hem ook niet.
Gelukkig heb ik een winkeltje aan huis onder andere met van die leuke stapels tig te combineren stofjes bij elkaar. Mjammie dus als je een combinatie wilt kiezen, keuze zat! Bridget en ik, zaten eerst eens naar mijn kasten te kijken. Dochterlief bekijkt de stapels eens goed en haar voorkeur hebben de Tildastofjes. Ze wijst steeds twee aan twee stofjes aan. Ineens wijst ze deze snoes met piepkleine bloemetjes aan van de Cabbage Rose en Memory Lane collectie. Ze kijkt naar het voorbeeld van Elisanne en zegt "Ik vind dat eenvoudige effen aan de binnenkant toch wel heel mooi daaro (wijst naar mijn laptop)"...
Ik vind het stofje schattig en rap naar beneden, mijn ladebakjes staan nog beneden... ja want ik heb sinds kort een werkkamer!!!!, maar goed... ik roetsch naar beneden voor mijn bakje paspelband... Hmmm ik heb nogal stevig paspelband. Het koord erin is vrij dikkig. Perfect voor de voorjaarsjas die ik toen voor haar maakte, maar wat minder geschikt denk ik voor een tot minuscuul op te vouwen boodschappentasje... die spring gelijk weer uit elkaar als je dat probeert.
Ik kom uiteindelijk uit op bloemetjes biaisband. De effen gekleurde types die ik in huis had waren allemaal te fel van kleur. Deze is zacht en lief erbij, net zoals het stofje ook is: Aaibaar zacht en lief van motiefje en kleur.
Ik knip de hele boel uit en ik ga druk aan het spelden, spelden en spelden. Net zolang ik niet meer verder kan met spelden en dan ga ik de boel onder de naaimachine gooien... Woops, klosje garen... rap rap rap van de trap richting ladebakjes... zoef weer naar boven, want klosje garen was zo gevonden.
Alleen geen leeg spoeltje... hmmm nou ja, dan maar over een bijna leef spoeltje met wit garen... daar gebeurt aan het eind ongeveer nog iets geks mee... Zo was de onderdraad nog blauw... en ineens was mijn onderdraad wit?!?!?!! Blijkbaar heb ik, vermoed ik, bij het wegtrekken van mijn werk, toen de blauwe draad op het eind was de witte draad mee eruit getrokken of zo en ben ik zonder het te merken gewoon verder gegaan... dus als je het tasje goed bekijkt, zou er een stiksel blauw/wit kunnen zijn, alleen volgens mij is dat aan de binnenkant gebeurd... want het is mij niet opgevallen (pfew gelukkig).
En tjoeken maar. Eerst smal het biaisband erop zetten, daarna de bovenrand op de goede breedte aan naadtoeslag erop stikken... en al rap heb ik vier voor- en achterpandjes voor de binnen- en buitenkant van de tas. Daarna nog overal een smal sierstiksel erop zetten, met de naald helemaal naar rechts, zodat de naadtoeslag stevig vast wordt gezet, want in boodschappentasjes willen nog wel eens wat pakken melk en yoghurt in verdwijnen en die wegen natuurlijk niet gratis.
En dit is het resultaat van dat biaisband... petit van breedte... petit doorgestikt... Perfect! Wat ik precies wilde!!
Even strijken... dan rap ik steeds naar zolder. Het lijkt allemaal niet zo handig met al dat getraploop, maar daar komt nog verbetering in. Niet alles tegelijk. Ik ben al héél blij dat ik een werkhokje heb voor mijn naaiwerk en stoffenvoorraad.
Trouwens vergeet niet in de binnentas een opening te houden om de tas te kunnen keren. Was ik namelijk vergeten en kon ik lekker gaan lostornen. Ik heb niet zoals Elisanne het keergat in de boden gedaan, want dat leek mij meer kans hebben dat de met de hand gemaakte steekjes los zouden gaan door het volladen van de tas. Dus bij mij zit het keergat aan de zijkant van de binnentas.
Om te zorgen voor en stevige tas bodem, moet de naadtoeslag van de naar één kant gestreken worden en worden doorgestikt, dat is namelijk het sterkst. Dus... huppetuppetup... nadat de naad even de strijkbout heeft gezien wordt de handel van de buitentas met de naald helemaal naar rechts doorgestikt.
Het biaisband loopt netjes door, want deze keer is het biaisband er per pand opgezet en niet rondom opgezet, dus ik heb twee keer een naad dwars door het biaisband lopen, en dat moet natúúrlijk wel netjes doorlopen.
Daarna zijn de hengsels aan de beurt, die ondertussen zijn gestikt, gekeerd, gestreken en doorgestikt. Ook weer zodat ze goed stevig zijn en niet gaan draaien, dat is namelijk een vervelend gevoel aan je handen met al die pakken melk en yoghurt in de tas.
Kijk... zo werk ik dus tegenwoordig. Dankzij m'n zoon die voor mij een "nieuwe" computer heeft gebouwd. Hij studeert in die richting en heeft ook een baantje als Student aan huis en heeft voor mij een tweedehands computer op de kop getikt en wat nieuwe onderdelen besteld en alles van de ene harde schijf naar de andere harde schijf geploft. Maar nu heb ik dus een heerlijke werkplek beneden (bureautje) en een heerlijke creatieve naaiwerkplek boven (kamertje). Dus terwijl ik aan het naaien ben, volg ik de foto-werkbeschrijving van Elisanna... Even de link erbij opzoeken, dat is misschien wel zo handig... Als je, bovenin dit berichtje, het patroon download staat daar nu ook de link naar de foto-werkbeschrijiving.
De binnen- en buitentas gaan samen met de hengsels in ene keer in elkaar. Goed de naden op elkaar spelden. De hengsels naar binnen ploppen en de hele bovenrand kan worden dicht gestikt en daarna kan je via het keergat de gehele tas erdoorheen trekken en is de boel naar de goede kant gekeerd.
Dan nog de bovenrand doorstikken. Dat blijft, hoe je je tas ook uit je schoudertas fietst, de tas altijd netjes in model.
Daarna even fruttelen om met kleine steekjes het keergat te sluiten. Let op, dat je niet de andere laag stof meepikt, want dan kan je de boel weer uithalen... is niet zo jofel.
En tada... zo netjes mogelijk het gat gedicht... en dan... eh... volgens mij is 'ie dan wel af... toch??
Oh nee, er moet natuurlijk nog wel een label op... Ik zoek in mijn bakjes, ja, weer beneden... komt ook nog naar boven... Ik zie Collie-Collie.com labels... hmm dat is niet de bedoeling. Dit is een privé naaisel. Ander bakje met labels (ik heb zoveel maatlabels en waslabels, dat het allemaal niet in dat ene bakje past, dus zoek zoek, ander bakje). Yes, gevonden... mijn privé label gevonden. Tsja... wáár zal ik die bevestigen... Ik besluit de label gewoon "middenachter" te doen. Voor zover je bij dit tasje van een voor of achter kunt spreken, hahaha.
En tada!!! Het boodschappentasje is klaar!!! Ik ben er helemaal mee in mijn sas. Het is lang geleden dat ik achter de naaimachine heb gezeten en ik heb me heerlijk vermaakt! Smaakt dus naar meer...
Hier zie je het stofje aan de binnenkant van de hengsels. Het blauw is exact hetzelfde blauw als het bloemetje...
Piep... je ziet het label nog nèt.
Even kiekjes maken, zodat ik aan manlief ook gelijk mijn noeste werk van vandaag kan laten zien. het was wel even een kunst om de tas "op te hangen" zonder dat ik een hangertje nodig had, maar een petit four taart-schep gevalletje was een perfect uitsteeksel om de hengsels overheen te hangen. Het tasje is nèt licht genoeg of net niet te zwaar, net hoe je het bekijkt. Ik ben helemaal blij met mijn kiekje aan de kast. Gezellig sfeerplaatje. Ik ben benieuwd wie mijn tasje krijgt...
En hopla even later ligt het tasje in een plastic zakje en kladder ik er nog een begeleidend briefje voor Inge bij... en vergeet ik vervolgens de envelop op de post te doen... Maar inmiddels is het tasje weg hoor en zal het, als het goed is, wel bij Inge zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten