Oudste dochter is alweer 13 geworden!

Dochterlief is gisteren alweer 13 jaar geworden. 's ochtends al om half zeven opgestaan, zuslief heeft vakantie, dus die keek een beetje raar op. Rem om beschuitjes te maken met aardbeien en ik om alle cadeautjes naar boven te brengen. Als iedereen, inclusief een slaapdronken broer present is stappen we luidzingend haar kamer binnen. Ze knijpt met haar ogen en moet dan grinniken om het lawaai dat wij maken. 

De jongste kán niet wachten om de cadeautjes die ze samen met haar broer van haar zakgeld heeft gekocht te geven. Ze heeft zwarte vlindertjesoorbellen en zilveren wokkeloorbellen uitgekozen. Zus is er helemaal blij mee. Daarna mag broer zijn cadeau geven, hij heef een zilverkleurige schaal gekocht met daarop 4 waxinelichtjes met een appeltjesgroen en turquoise doorzichtig hartje, waar doorheen de waxinelichtjes heen schijnen. In het midden heeft hij een vaasje met witte rozen gezet. Van Rem en mij heeft ze een cadeaubon gekregen voor een rek voorop haar opoefiets, blauwe met witte ruitjes lampenkapjes, oorbelletjes en een appeltjesgroen make-upspiegeltje. Ben ik eindelijk, eindelijk, eindelijk mijn spiegel niet steeds kwijt. Hahaha. Beschuit met aardbeien waren daarna aan de beurt en het smaakte weer héérlijk!

De broek met al die rechthoeken uit de Patrones heb ik afgekregen Pfew! Eigenlijk hadden de smalle broekspijpen van een rekbaar materiaal gemaakt moeten worden, maar ja, zó goed is mijn Spaans nu ook weer niet. Maar goed dat de broek voor haar een beetje te groot was anders hadden haar voeten niet door de broekspijpen gekund! Het afmaken van de broek is wel een beetje laat worden, twee uur 's nachts had ik hem af. Was volgens mij vorig jaar ook het geval. Ik heb dus geen shirtje kunnen maken. 

Deze broek was een straatje moeilijker dan in de planning zat, maar ze vond het totáál geen probleem. De broek was een beetje te lang en in de taille te ruim, dus ik heb wat moeten sjoemelen door wat coupenaden achter te maken en in de tailleband heb ik knoopsgatelastiek gezet, zodat ze de taille op maat kan maken. O ja, de gehele broek is UWYH, dus circa een halve centimeter minder stof in de kast, 30cm. elastiek minder, een rits en 3 knopen! Ze wist niet dat ik de broek af had gekregen maar toen ze op mijn kamer kwam had ze in twee tellen haar broek aan. Dat geeft wel aan dat ze er héél erg blij mee was. Erop heeft ze het truitje aan dat Rem een paar weken geleden bij de Zara zag liggen, staat er super op. Ik heb geprobeerd de details van de broek op de kiek te zetten, was een beetje lastig, want de freule was steeds aan het springen om in de spiegel de broek te bekijken. Hier is ze nog niet op haar verjaardags hoor, want ze had later een rommelknoedel in, had haar vriendin in haar haar gefröbeld en dat stond haar super met haar nieuwe oorbellen in. Hélemaal af! O, ja en haar schoenen natuurlijk, sportieve zwarte gympies van zwarte stof.

De supervrolijke en ontzettend lekkere taart, die m'n vriendin Nathalie heeft gemaakt, geeft een beetje weer hoe haar slaapkamer er uit ziet. Niet alleen een rommeltje van haar schoenen en allerlei andere accessoires, maar ook haar bed  en kledingkast zien er geregeld zo uit. Ze is dol op mijn hakken, ze past ze nog niet hoor, maar ze staat te trappelen als het zover is en ze natuurlijk op hakken mág lopen (!!!). Nu hééft ze tenminste een hele verzameling kleurige hakken, welliswaar miniformaat, maar daar  kijken. We hebben de schoentjes voorzichtig van de taart afgehaald en op een bordje gezet. Die staan nu op de salontafel te pronken. Het is één bak suiker, die schoentjes, dus die blijven gewoon goed. Je kan ze wel eten hoor, maar dat is ZOET, er vallen ter plekken gaten in je tanden en kiezen.

En dan de erker afgeladen en vól met cadeautjes. Van haar vriendinnen een vierkante fotolijst gekregen en een hangend fotolijstje in de vorm van twee hangende harten. Een etuitje met crèmmetjes, een  mini-chocoladefonduesetje van wit porselein met roze roosjes. Een hockeytas, centjes om een televisie voor op haar kamer op te sparen, een boekenbon, drie boeken, nog een paar zilveren oorbelletjes. Nou ik weet niet of ik alles heb opgenoemd, of dat het op de kiek staat, maar de dame is ontzèttend verwend! 's Avonds bleef iedereen gezellig eten. We hadden tom-soep (tom = tomaten) en kippensoep, broodjes knak, slaatje en natuurlijk allerlei bolletjes met beleg. 

Wat was ik trouwens wéér blij dat Truus het weer doet zeg. Wat een vaat heb je van zo'n verjaardag. Tussendoor heeft ze lekker vaatjes weggewerkt en toen we naar bed gingen was alles weg. Héérlijk. Pluim voor Truus!

Mijn zwierige rok op de kiek... en broek van 10 sterren in de maak

Dit is de rok nr. 119 uit de Burda 5/2011, die ik eerste Paasdag-avond gemaakt heb. De originele rok had een lengte van 1m. Dat leek mij toch wel héél erg lang, dan kan ik gelijk als ik rondloop de vloer aanvegen. Dus ik heb het patroon  20cm. korter gemaakt en als ik naar de foto kijk, ik heb namelijk op deze foto stiletto's aan van 12cm., was dat toch echt wel nodig. Ik heb exact de lichaamslengte van de Burdamaatvoering, maar ik weet niet hoe ik een rok van 1m. aan moet schoenen van 25cm. hoog? Zie je het voor je, rondstrompelen op die giga-wiebelhakken,  schoenen met de wonderlijkste constructies van Vivienne Westwood.

Het had de volgende ochtend nog wel even aardig wat voeten in de aarde eer ik hem aan had, want hij zakte af! En dat was niet omdat ik maattrubbels had, maar het elastiek was te slap voor deze, toch wel zware, rok. Ik heb gewoon blind elastiek gepakt van 1cm breed, maar dat was sportelastiek en ja dat is lekker voor een lichtvoetige sportbroek, maar niet geschikt voor twee lagen van cirkels. Maar goed, gelijk losgetornd, elastiek eruit getrokken en ander elastiek erin en tada. Binnen 5 minuten had ik de rok weer aan! 

Na het ontbijt heb ik aan Rem gevraagd of hij van mij een kiek wilde maken, want ik heb de laatste tijd wel kleding gemaakt, maar het lukt op een of andere manier niet om er een kiek van te krijgen, dus Rem hier heb je het toestel. Effe klikken s.v.p. Nou, dat heb ik ook weer geweten. Mijn bewondering voor Bridget steeg per seconde. Rem zei "Zwier is wat met die rok, draai eens rond en rond en rond, draaien, draaien, draaien". dat was de tekst die ik steeds hoorde. En dat op die hakken, in het zonnetje, zonnig blijven kijken, terwijl ik scheel keek (vandaar m'n zonnebril op m'n neus, want zonder NO WAY... géén potje!). Na drie rondjes draaien tolde ik al, dus probeerde ik elegant de andere kant op te draaien, draaide ik weer het beeld uit, dus toch maar dezelfde kant opdraaien. Nu draaide werkelijk alles, een paar keer de schutting vastgeklampt als steunpilaar. Het resultaat is zegge en schrijven deze twee foto's, waarvan ik er bij ééntje een stuk haar mis, een stuk schoen en een gedeelte van m'n rok het beeld uitzwiert.

Pfff, de rok naaien is een stuk makkelijker, hoor.

Mijn volgende project zou een ietwat gewijzigde broek uit de nieuwe Young Image zijn voor m'n oudste dochter, maar ik keek toevallig gisteren buiten op de bank een Patrones door. En toen zag ik DE broek voor haar. Ik liet hem aan haar zien en zei "Is dit niet exact wat je nu zocht?". "Ja, mam COOL! Die wil ik héél graag, het héle setje mam". Nu is iets zien, laten zien en Oké zeggen héél simpel, maar dit patroon is allesbehalve simpel. Dat heeft Patrones wel meer hoor, op zich vind ik dat juist wel leuk, maar niet helemaal handig als je weet dat het donderdag al af moet, want dan wordt mijn kleine grote meid alweer 13 jaar. 

Het andere patroon had ik op m'n sloffen gered. Dit is dus een superuitdaging. Het wordt buffelen en dat met een Spaanse beschrijving. Ik heb vroeger wel Spaans gehad, maar dát is lang geleden. Leve Google Translate, hoewel die er geregeld niets van bakt. Het is wel zo dat Patrones de patroondelen letters geeft in de hoeken, dus je komt er uiteindelijk prima uit. De patroondelen, zoals je ziet, zijn fantasiefiguren op zich, maar het is goedgekomen hoor. Er zitten in deze broek 8 maal een 90 graden hoek en dat is een leuke uitdaging. Hersens kraken wat af, ik moet wel op de goede volgorde werken, op zoek naar een héél dun stofje in mijn voorraad om de hoeken te verstevigen/versterken, zonder dat je het door dit stofje heen ziet schemeren. Trickmarker komt goed van pas bij het maken van markeringen, want ik heb wel wat doorgeslagen, maar niet alles. 

Ik ben momenteel bezig met de zakken, die lopen van voor door naar achteren en zijn deels opgedikt met een reep stof en het wordt leuk! Ze heeft de broek al voor zich gehouden. Op de foto in het blad kan je niet zien hoe lang de broek nu eigenlijk is en omdat ze nog niet volgroeid is, valt hij bij haar wat langer uit, maar zoals het er nu naar uit ziet, is het helemaal zoals ze het in haar koppie heeft. Nou, dan is het goed, toch! 

Zoals je hiernaast ziet, zijn de broekspijpen nog niet doorgestikt, nu inmiddels wel. De binnenkant is een apart geordend rommeltje, maar het is aan de buitenkant perfect glad, géén plooitje te bekennen. Moet nog wel verder opstrijken en (toen) nog doorgestikt worden, maar wat is het leuk als dit soort grapjes mooi lukken. 

Nu de rest nog, daar ga ik morgen lekker mee verder en dan moet er ook nog iets op worden gemaakt. Ik hoop dat het me allemaal lukt. Op tijd!

Tafelkleed(je) voor Pasen...

Ja, een tafelklééd-je voor Pasen van circa 2,80m. lang en 1,40m. breed! Plus tien ! servet-jes van 60 x 60cm. Ik had op zich geen tafelkleed voor de tafel buiten nodig... maar wel ruimte... voor alle lappen. Om te zorgen dat alle lappen van mijn mima toch uiteindelijk allemaal ín de kast belanden... moet ik even zorgen dat ik er een paar wegnaai, want het past NIET! Wat een bak, hè. Nu was dit de állergróótste lap, van circa Hm even denken 2,85m. tafelkleed, 3m. servetjes en zo'n 1,75m. heb ik over, dus eh... ca. 7,5m. lang. Van het restantje, die 1,75m., ga ik een leuk schortje maken voor de jongste. Haar eigen schortje is te klein geworden en rood is haar lievelingskleur. Ook is ze dól op ruitjes, dus één plus één is... dit lapje perfect geschikt voor een schortje. Moet alleen nog bedenken wat voor modelletje het gaat worden. 

Ik merkte zaterdag dat ik alle lappen de kast niet in kreeg. Ook niet, als ik de kast van Collie-Collie.com erbij pak. Dus stevige maatregelen waren er nodig. Dit ideetje plopte 's avonds ineens omhoog en dan is het actiefaxie. Meten, knippen, omvouwen, stikken, kleedje klaar. Volgende deel van de lap. 10 servetten, ik gebruik servetten niet alleen om snoeten af te vegen, maar ook om in broodschalen e.d. te leggen, of over warm ovenbrood heen te leggen, zodat het A. warm blijft en B. je vingers niet brand tijdens het snijden. 

Maar nu bedacht ik weer eens wat en dat was me een tijdrovend stukje werk... ik bedacht leuke rafeltjes aan de servetjes. Op alle servetjes heb ik rondom een zigzagje gestikt, met een halve centimeter erlangs om uit te rafelen. Het duurde wel anderhalf uur eer ik alle servetten gerafeld had... en een berg draden natuurlijk. Wat een dul werkje zeg, gelukkig was er een leuke film op televisie.

Dit is het resultaat van mijn noeste arbeid laat in de avond. Gezellig aan de tuintafel ontbijten, met broodjes in de vorm van een haasje, roomboterlammetje, gekookt eitje erbij en natuurlijk een Paasstol. Ik ben blij met het vrolijke resultaat van mijn late actie. Het scheelt overigens 6cm. aan dikte van de stof in de kast, kijk dat scheelt weer.

Op eerste Paasdag heb ik buiten patroontjes zitten uitraderen voor oudste dochter en mezelf. Om nog meer ruimte in de kast te maken, vatte ik het plan om voor mezelf de cirkelrok uit de laatste Burda te maken... dat rokje heeft een lapje nodig van ruim 4m. Eigenlijk meer, maar dan werd de rok voor mij véél te lang. Het stofje wat ik had gekozen bleek een beetje dunnig, dus doorzichtig. Een voering van dezelfde afmeting, maar wel 5cm. korter, erin gezet, zo zwiert de rok heel mooi. Buiten uitgetekend volgens schema, wel even zitten dubben welke maat ik zou nemen, de keuze was 34/36 of 38/40... ik ben ertussen gaan zitten en is het een "gewone" maat 38 geworden. 's Avonds geknipt en in elkaar gezet... Zó leuk, binnen een paar uur een zwierige zomerrok... die perfect zit, goed van lengte is , breedte etc. Ik heb hem vandaag aangehad en hij zit héérlijk. 

Ik zal morgen even mijn fototoestel legen en de kiek van de rok laten zien...

Èchte mannenddag voor mijn zoon op de AutoRai 2011

Verleden week zaterdag heeft Oudste samen met Rem een èchte jongensdag of eigenlijk mannendag gehad, want zeg nu zelf op de Rai is het gros toch een volwassen vent, toch? Anderhalve maand geleden hebben de heren het plan opgevat om de eerste zaterdag van de AutoRai eens samen op pad te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ze wilde graag met de trein gaan naar de Rai, want dan hoef je nergens op te letten, kan je onderweg lekker kletsen, hoef je niet in de file te staan vóór de Rai, niet te zoeken naar een parkeerplekje èn je hoeft ook niet in de file te staan om weer van de parkeerplaats af te komen. Dus kaartjes besteld met treinkaartjes erbij.

Hij was zaterdag héél vroeg opgestaan, zaterdags slaapt meneertje het liefst lekker lang uit, dus de wekker werd gezet. Om negen uur gingen de heren op pad en een uur later stapten ze de AutoRai binnen. Nou dat was met de auto nóóit gelukt. Oudste was in charge en bepaalde waar ze gingen kijken en wat hij graag wilde zien. Hij heeft z'n ogen uitgekeken. Lekker gesnoept,in auto's gezeten. Een Fiat 500 maakte een looping, met ca. 60km per uur. Het idee alleen al dat je auto zo naar beneden kan ploffen, maar op het filmpje hierboven kan je zien, dat het lijkt of hij vastgeplakt zit of ieder geval met magneten op de rails blijft. 

Zoonlief kwam thuis met een tas vol folders, automagazines en een gigantische stinktas, gemaakt van autobanden, als ik het goed onthouden heb, hoor, want de heren kwebbelden wat af en lieten gelijk van álles zien. Allerlei merknamen vlogen door de lucht.... vooral die van een Burton... dat is een auto die je zelf in elkaar zet. De auto wordt gebouwd op het onderstel van een oude lelijke eend... en bla blie bla... de rest weet ik eigenlijk niet zo goed meer. Maar ja, ik ben er eentje van dat een auto is een ding is, die het bij voorkeur gewoon altijd moet doen. Hoe groot dat ding is maakt ook niet uit, mits hij wel makkelijk op de parkeerplaats terug te vinden is, en niet eentje is van duizend in een dozijn. Vandaar dat mijn tuut vrolijk vanillegeel is, en niet groter dan een koektrommel, zodat hij zelfs op de miniparkeerplaatsen van hier altijd past. Het enige wat stoort aan mijn Fiatje Panda is... de tuuter... ik vind het geluid van mijn tuutertje zo'n belachelijk bliebbluupje. Minstens twee octaven te hoog. Alsof je waarschuwingsroep van je auto een soort "oepsie"  is in plaats van KIJK UIT!

De heren hebben heerlijk genoten, kwamen ook pas aan het eind van de middag thuis... met zére voeten van hier tot Tokio, maar superenthousiast. Rem ging ook gelijk het filmpje uploaden en knippen en plakken. Hij heeft ruim drie kwartier gefilmd en dat teruggebracht tot een minuut of tien.... superleuk om te zien.

Onverwachts bezoek van Pipa en Mima... met tassen vol superverrassingen

Het is zulk heerlijk weer, dat ik lekker beneden werk met de deur wagenwijd open. Ik wil elk straaltje zon, tussen mijn werkzaamheden door, buiten pakken. Zo ook vandaag. Ik was vanochtend lekker aan het knippen en doen met verschillende stofjes en ineens hoor ik in de verte ergens een dingdong en vlak daarna een helderhoog "Hallo, niet schrikken hoor!". Dat zegt mijn moeder altijd, omdat ik niet altijd alles hoor en me een slag in de rondte schrik als er ineens iemand voor mijn neus staat of nog erger, achter me. Dan hoor je van mij een gigahoge gil. Dat is in dit betonnen huis eerder het geval dan in het oude huis van mijn ouders met houten vloeren. In oude huizen voel je de trillingen als er iemand rondloopt en dan schrik ik niet zo snel. Maar ik had de hoge "Hallo" gehoord, dus geen schrik. Ik zie mijn vader en moeder in de gang staan met armen vol tassen? 

Ik zie ook een grote grijns. Mijn moeder zegt "Ik heb eens lekker in m'n dozen met stof zitten spitten. Ik denk dat je hier wel wat mee kunt". Dit klinkt als muziek... lapjes... kleurtjes zie ik aan de bovenkant van de tassen her en der uitpiepen... maar ik beheers me en vraag of ze zin hebben in een bakkie... thee, koffie, sapje... Pipa wil koffie en mima wil graag thee... mijn thee staat er nog.... hélemaal door alle concentratie vergeten. Aangezien het prachtig weer is hobbelen we lekker naar buiten. Ik pak een stoffer en ik veeg de tafel en stoelen leeg, want die zijn bezaait met gele bloemetjes van de Rode Esdoorn. Vanochtend bij het ophangen van de was, heb ik het rek tactisch verder weg van de boom gezet dan normaal, want ik heb geen zin in gele stippen in mijn witte was. Daarna ga ik samen met m'n moeder weer naar binnen om drinken te regelen en natuurlijk om te kunnen blijven kwebbelen. Ik vis het koffie-apparaat of eigenlijk Senseo-ding uit de bovenste kast van de keuken. Rem en ik lusten geen koffie, vandaar de verbanning van dat lelijke apparaat. Het staat alleen maar mijn aanrecht te vullen en zo'n elegante verschijning vind ik het nu niet bepaald. Als de koffie in het kopje zit, besef ik ineens dat ik pasgeleden de roomcupjes weggegooid heb, omdat ze over de datum liepen en ik nog geen nieuwe heb gekocht. Mima zegt "Geen punt. Als je maar suiker hebt". Nu dát heb ik in overvloed in huis.

We gaan gezellig aan de tafel in het zonnetje zitten. Ik zit eerst pal in de zon te kijken, hoewel kijken... mijn ogen zitten ondanks zonnebril bijna dicht, zo fel is het zonnetje. Ik verhuis dan even later ook een kwartslag naar links, dat kletst toch een stuk lekkerder. Chanel is lekker aan het racen in de tuin en zodra Rem even later thuis komt, schrikt de schat zich een slag in de rondte. Je denkt dat een konijn niets door heeft en gewoon alleen maar rondsnuffelt en her en der wat gras knabbelt... ècht niet, hè. Dit exemplaar weet precies wie er thuis is en wie niet. Dus wie onverwachts de tuin in komt zetten wordt getrakteerd door een wegspurtend konijn, die dan vervolgens op een afstandje gaat kijken, wie haar zo heeft laten schrikken. Vervolgens hobbelt ze gewoon weer verder. Hahaha... 

Even later gaan mijn ouders op huis aan en duik ik met een snoekduik in de tassen en zit als een klein kind in een snoepwinkel, elk tasje open te maken. Heerlijk om aan al die lapjes te voelen, lappen open te klappen, want er zitten felgekleurde beschilderde en geborduurde lappen tussen. Zo'n opgevouwen lap laat dan niet genoeg zien hoor. Sommige lappen zitten in een tas en vervolgens in weer een tas. In elke tas zitten wel drie andere tassen. Er zitten ook losse stofjes die er bovenuit komen. Er zitten ook zakjes met borduurzij, kantjes en knoopjes tussen. Ook kant en knoopjes van mijn oma. Er zit mooie witte zachte batist tussen, geborduurde wit linnen en katoen, ook stoere witte keperkatoen, perfect voor oudste dochter haar souave broek. Ik heb vandaag éindelijk het boekje besteld met de broek die Petra voor Rosalie heeft gemaakt. Ja Petra, ik ben een beetje traag, maar als het goed is komt 'ie morgen binnen, want de mail van "verzonden" heb ik al ontvangen. Er zit linnen tussen, ook linnen met zijde en linnen met katoen in allerlei kleurtjes, zwart, licht blauw, lila, licht roze met bloemetjes. Rood wit ruitjes stofjes, blauw wit ruitjes met bloemetjes. Hele zachte poplin in lieve en vrolijke kleurtjes, zachte katoentjes ook weer met mooie kleurtjes. Hele mooi batist alsof iemand de lap heeft beschilderd met de prachtigste en helderste kleuren... Pastellapjes, patchworkstoffen van katoen en batist... Lavendel blauwe en wit met marine blauwe voilestofjes... Kobaltblauwe krijtstreep....

Ook stofjes uit Frankrijk, die heeft mijn moeder gekocht eind jaren zeventig en de kleuren zijn nog net zo mooi als toen. We waren daar in een héél klein stadje of dorpje... In zo'n oud gebouw, vol met rollen stofjes... ècht de een bom aan kleuren... ogen te kort. Ik bleef als kind maar rondkijken van verbazing... en mijn zus en ik mochten ook een lapje uitkiezen.... Ik heb toen een patchwork lapje uitgekozen. Allemaal felgekleurde vierkantjes met op elk vierkantje een ander kleurtje en printje. Mijn moeder heeft daar toen een hele mooie zonnejurk van gemaakt met wijde rok en rimpelstroken langs het bovenlijfje en aan de zoom van de rok... Zo'n kledingstuk vergeet je nooit! 

Ik moet nu helemaal aan de UWYH, want die paar centimeters die ik de afgelopen weken eruit heb gewerkt vallen in het niet bij deze stapels. Want wat er hier op de foto's staat is nog niet eens de helft.... 

Afgelopen dinsdag zat ik nog te balen als een stekker, omdat ik niet naar de Stoffenspektakel kon gaan, omdat meneer de Vaatwasser 's ochtends kwam met de nieuwe motor voor Truus! Tussen haakjes Madame Truus, is helemaal hersteld, zoemt als een bijtje en maakt alles weer als vanouds glanzend schoon... Ik kijk nu naar mijn eettafel en stoelen...Stápels en stápels stofjes... dat had ik nooit mee kunnen nemen in mijn eentje c.q. verzamelen in een ochtendje Stoffenspektakel... 

Wat een verwennerij, hè!

Truus is kaduuk!

Sinds mijn zus de zin "Ik ben zó blij met onze Truus" uitsprak... is het bij ons thuis een bekend fenomeen. We zijn dól op Truus! We zetten alles in Truus, blokje erbij... menu uitkiezen, knopje indrukken en zoeftem.... Truus poetst de plaat.... of eigenlijk het servies.... Zálig... totdat je ineens merkt dat Truus blijft zoemen.... ook met klep open... hm... Truus doet het niet meer... hm... waar zijn de garantiepapieren? Hellepie, weet jij het? Heb jij ze gezien... in welke la, kastje, bakje, plankje? Daar gaan een paar weken overheen, want zo georganiseerd is dat niet. Ik vind allerlei garantiepapieren, maar van de meeste weet ik dat ze het loodje al hebben gelegd c.q. garantie is verlopen... maar geen papiersnippie van onze Truus! Niks-noppes-nada... grrrr. Ondertussen heeft iedereen "afwasdienst" en wordt er flink wat gemopperd en geknord als er ergens nog een vlekspat op zit. 

De vaatborstel werkt niet goed mee of het schuim is zoek of golft á la Floddertje over de wasbak en aanrecht heen. Handdoeken en theedoeken zijn niet aan te slepen, wat een waterballet is het in de keuken. De vloer zal wel geschrokken zijn van zoveel schoon geurend water!! Hahaha. Ook wordt er flink geruzied als iemand langzamer werkt dan de ander....  Of wie er nu aan de beurt is voor het afwassen, wie voor de afdeling afdrogen en wie doet het wegzetten. Een gezellige afsluiting van de maaltijd... ahum! Maar de oplossing is simpel: men neme een velletje papier, maak tabelletjes en de afspraken kunnen worden gemaakt.  Bij ons is het: dag 1. Oudste wast af, Middelste droogt en Jongste zet weg waar ze bij kan en maakt de tafel schoon. Dag 2. Middelste wast af, Oudste droogt en Jongste zet weg waar ze bij kan en maakt de tafel schoon. Dag 3. Papa wast, papa droogt, papa zet weg (alles). En ik doe elke dag de vaat van alles wat overdag vies wordt en doe het aanrecht, fornuis e.d. Daarna begint het weer van voor af aan bij Dag 1. Diegene die wast zet een kruisje, vergeet je het, dan heb je pech moet je de volgende dag wéér wassen. 

Wie er nog meer lijdt is het servies, er tingelt wel eens het een en ander stuk. Zelfs door mij en dat is zeldzaam, maar ik plofte bestek in de sop en ploink daar ging een glas kaduuk. Maar goed, na een aantal weken wilde Rem wel nog een keer horen wat dat voor geluid ook al weer was. En gaat dame Truus ineens, keurig pompen en houdt ze verder haar mond. Naaaahjaaaah, hup vaat erin, blokje erbij, menuutje kiezen, knopje indrukken en de dame draait weer haar program. Schiet mij maar lek, twintig vraagtekens, maar die gaan snel weer uit, want de dame draait weer als een tierelier en dan gaan we geen vragen stellen aan Truus. Dan hoor je mij natuurlijk niet meer hè. 

Maar.... een maand later, weer zoemen... deze keer ècht, helemaal echt. Toch weer verder zoeken naar papieren... en wat blijkt... net een half jaar over datum. Hoe is het toch mogelijk dat dure apparaten altijd stuk gaan net nà de garantieperiode. Tssssss zou verboden moeten worden. Maar ja, Truus is dus ècht patiënt, hè. En vandaag zou de Vaatwassermeneer komen kijken. Het telefoontje kost géén cent, maar als meneer over onze drempel heen stapt... tink € 79,00. Eén stap over de drempel, hè. Ik verslik me bijna als Rem het verteld. We kunnen vanochtend bellen voor welk dagdeel, maar helemaal zeker is het niet... hum... lekker... maar goed met de jongste freule afgesproken dat als ik niet op het schoolplein sta ze zelf naar huis mag lopen en dat ik uitkijk naar haar en natuurlijk in de voortuin sta voor de superbegroeting. Tot zover heb ik nog geen schok opgelopen. Ik vind het niet erg dat meneer Vaatwasser ergens op de dag binnen komt vallen, maar ik hoor de bel niet altijd... grrr. En als ik werk, kan je een alarm af laten gaan en de boel op z'n kop zetten, maar ik hoor niets, dus ook geen schattig dingdongetje. Dus ik ben de jongedame haar winterkleding en zomerkleding maar gaan uitzoeken en in haar kast gaan hangen. Bed verschonen, wasje draaien, vaatje doen (grrr) je weet wel een hoop geneuzel. Maar meneer Vaatwasser komt om een uurtje of half vijf (!!) aangelopen met een rugzak met gereedschap en een dikke map onder zijn arm. Gaat allemaal nog goed, ik hap nog geen zuurstof en heb ook nog niet de hik van schrik. Dan vertel ik meneer Vaatwasser de kwaal van Truus, van dat gezoem met klep open en zo. Hij sleutelt het voorzetdeurtje van de vaatwasser, reset het een en ander. Truus klinkt als een zonnetje, maar meneer Vaatwasser vermoedt een lekkage. Hm? Ik heb geen water gezien, maar goed zal intern zijn bij Truus, een inwendige waterloopneus. Ik hoor iets mompelen over motor, weg en niet goed. Mompel, mompel, mompel. Meneer Vaatwasser heeft z'n hoofd in Truus (oeps, niet doordenken) en dan kan ik moeilijk liplezen c.q. klinkerhoren. Het klinkt nogal dofjes hè. 

Maar goed, de kwaal blijkt een lekkende huppeldepup-motor te zijn (wat voor motor weet ik niet meer, want ik lag al voor apegapen door deel twee van de zin) en de kosten komen op zo'n € 350,00... Zo'n hè.... dus het is nog niet zeker... Stilte, hersengeknars... "Zó..." komt er uit mijn mond... langzaam herkauwend of ik het wel goed heb verstaan. Meneer Vaatwasser meld dat dat dan wel inclusief de € 79,00 van vandaag is. Tsss. O ja, die was er óók nog. Gelukkig inbegrepen, maar toch. Het kon nog wel een paar tientjes hoger liggen, i.v.m. de prijs fabrikant, type-soort-nummer bla bla bla. Zie je wel, dat woordje zo'n van daarnet! Ach die paar tientjes, hè, vergeleken bij die 350 euries is dat toch niets. Ik bel Rem om het even door te geven en die heeft gelijk van die intelligente vragen die hij direct aan mij stelt. Maar ja "Ikke niet weten" hersens liggen sowieso nog plat. Geef telefoon direct aan meneer Vaatwasser, mag hij antwoord geven. Ik betaal toch € 79,00! Ik begrijp halverwege het gesprek dat Rem het Oké vindt en van meneer Vaatwasser begrijp ik dat hij gaat bestellen en dat dat motor-ding eind deze week of begin volgende week binnen zal komen en dat hij dan opbelt voor een afspraak met Truus. Is goed... Oké... Oké... Meneer Vaatwasser pakt z'n rugzak en map, ik krijg een strookje papier met het geschatte bedrag van die 350 euries en dat ik die goed moet bewaren... Oké ik steek het strookje direct op een plankje in de keuken, buiten alle kinderhandjes bereik. Ik begeleid meneer Vaatwasser naar buiten en heb even later Rem aan de lijn, die net als ik het toch een boel centjes vind. Ik weet wel leukere dingen wat ik kan doen met € 350,00! Nu hoop ik dat binnenkort Truus weer als vanouds snort, blubt en pompt en dat mijn vaat stralend glanzend er weer uit komt en dat m'n servies heel blijft. Hoewel wat nieuwe leuke kopjes en bordjes en zo...

€ 5,00....

Nee, ik heb geen hondje... Mijn kinderen zouden dat dólgraag willen. Maar nee het gaat deze keer over sport. Als kind was ik dol op bewegen en sport. Of het nu klauteren in bomen of op schuren was, gym was of ècht sporten buiten de deur, ik stond vooraan de rij... Ook vooraan de rij wat mijn motoriek en spieren betreft. Ik kon eigenlijk alles wel. Of het nu honkbal was, badminton, volleybal, touw klimmen, turnen, dansen, bodybuilding (ècht waar, op m'n 14e en 15e  ik trainde 5 maal per week 3 uur per dag!!) of stijldansen Ballroom of Latin. Ik ben er redelijk goed tot goed in. En daar kijk ik, nu ik niet meer mag sporten, met veel plezier op terug.

Maar er zijn ook kinderen en jongeren, die niet zo vanzelfsprekend kunnen bewegen en sporten. Die kunnen bij  Sportclub Only Friends onder begeleiding sporten in het nieuwe en moderne Ronald McDonald Centre in Amsterdam. Zij kunnen met hun lichamelijke of verstandelijke beperking, of een chronische ziekte, sporten bij Sportclub Only Friends. Deze club biedt een gevarieerd aanbod van verschillende sporten en is opgezet door Dennis Gebbink, vader van een zoon met een motorische handicap. 

Het sportcentrum is afhankelijk van vrijwilligers en donaties.

Nu is de oudste dochter van het blog Frunnik zie berichtje 10 maart jl. zo super om op 25 april a.s. de 5 kilometer te lopen tijdens de Jaarbeurs Marathon in Utrecht!!! 

Zij wil door middel van een sponsorloop zoveel mogelijk geld ophalen voor Only Friends. (klik op Only Friends en je komt op hun site).

Als je wilt kun je op frunnik69@hotmail.com klikken en een brief van de dochter van Frunnik vragen met alle informatie over hoe en de wat. Als je ook mee wilt doen, al is het maar € 5,00, alle kleine beetjes helpen, zou dat natuurlijk super zijn. Of stuur gewoon een mailtje om haar aan te moedigen om die 5 kilometer te volbrengen (ga het zelf maar eens proberen, ik kan het ieder geval niet!). Of zet een berichtje op je blog... zou haar dochter geweldig vinden.... zodat er meer mensen er van weten en misschien ook een mailtje sturen... en... misschien... een paar eurootjes... willen geven...

Ik hoop dat Frunnik en vooral haar dochter overladen worden met mailtjes en dat zij met dit mooie initiatief een zo groot mogelijk bedrag op kan halen voor Sportclub Only Friends.

Zelf stort ik namens ons vijfjes in huis, voor elk gezinslid € 5,00, dus € 25,00. Wie doet er mee..........?

Jurkje Gracia in de webwinkel met lieve roosjes

Het stapeltje van vrijdag heeft vaste vorm gekregen in de vorm van hele romantische jurkjes met doorgestikte plooitjes. Middenvoor en middenachter heeft het bovenstukje een stolpplooitje, zodat de plooitjes links en rechts daarvan symmetrisch wegklappen. Dit stofje heb ik vorig jaar gekocht. Zo'n liefffffffff stofje.... Het lag bij nog meer romantische stofjes, zoals een zachtroze stof met witte stip, een roze lapje met allemaal zwierige strikken, datzelfde printje heb ik ook in het zachtblauw en nog meer van dat soort romantische lapjes. Bij mij liggen de stofjes een beetje (ahum) soort bij soort, zodat ik alles zo makkelijk mogelijk kan vinden (ahum) ben alsnog geregeld stofjes kwijt hoor. Ondanks m'n "orde" blijf ik een superchaoot.

Dit lapje heeft héél lang in de kast gelegen, omdat ik een eenvoudig modelletje wilde maken. Het stofje vraagt om een eenvoudig ontwerp, ik wilde het jurkje getailleerd hebben, maar wel met een vloeiende uitwaaierende snit. De strikken zijn de romantische kers op de taart. Voor de plooitjes heb ik ijkpunten aangegeven, eerst met trickmarker, maar die strepen waren er zo vandoor, grrr. Daarna maar op de ouderwetse manier met naald en draad, boven en onder een streepjeslusje maken. Dat duurde wel even voordat alles erop stond. Daarna kwestie van strepen trekken met de trickmarker... en daarna hup onder de machine, voordat de streep weer vertrokken was... hahaha. Timing hoor! Hup strepen, hup spelden en hup onder de naaimachine stoppen. Volgende patiënt!

Weet je wat zo irritant is? Wil je foto's gaan nemen van het jurkje. Blijven er op twee plaatsen hardnekkig trickmarker staan. Grrr. Knalpaarse strepen! Naaaah, eerst willen ze niet blijven staan, daarna niet vertrekken. Stom hè!

Mijn webwinkel staat in een mini gidsje... Leuk!

Een paar weken geleden hebben we (Rem en ik) tekst en een foto-collage aangeleverd voor een advertentie in een Internet Shopping Gids. Die werd bij de Telegraaf afgelopen weekend erbij geleverd. Wel in een bepaalde regio. Ik woon niet in die Regio, maar kreeg ook een boekje opgestuurd, zodat ik kon zien hoe dat er nou uit zag... Nou ik vind het helemaal leuk!! Ik vind het zó leuk om mezelf zo tussen allerlei leuke winkeltjes te zien staan. Is toch heel anders dan in de plaatselijke krant of bijlage van het AD. Dit is van dat mooie gladde papier, in mooie kleurtjes gedrukt. Allemaal vrolijke en gezellige dingen bij elkaar. 

Ik sta in het hoofdstukje "Kids" en zag ook nog een bekende er tussen staan die ik ken van het blog Marlijn Poppendijn. Verder heb ik ook nog door het boekje heengesnuffeld met de laptop in de aanslag want er zijn meerder afdelingen: wonen met prachtig linnengoed, zwijmel, zwijmel, zwijmel en stoere tuinmeubelen "Rem hint, hint, hint!". Ook de accessoires met onder andere houten! ringen, mode met o.a. antieke paspoppen! en een webwinkel www.jippiejurk.nl, de naam is al leuk, als je dol bent op jurkjes en rokjes en van bijzondere jurkjes en rokjes houdt dan is dit een leuk adresje. De afdeling kids is volgens mij het grootst. Er staat werkelijk van alles in, natuurlijk een heleboel kledingwebwinkels in allerlei stijlen, maar ook accessoires, spulletjes voor in de kinderkamer, cadeautjes, tijdschriften etc. Dus... eh... ik ben er wel happy mee...

In het zonnetje... knoopjes maken, doorslaan spijker-setje, eten, drinken, relaxen... en een actiefaxie-konijn

Zit je goed? Heb je wat te drinken? Ik ben nogal lang van stof vandaag... eh, dat ben ik waarschijnlijk altijd wel, maar er zitten wel heel wat foto's tussen dáár niet van... maar eh... ga er lekker voor zitten. Wat een heerlijk zonnetje was dat gisteren. We hebben daar met z'n allen heerlijk van genoten in de tuin. Eerst heeft Rem de grote boodschappen gedaan voor komende week, maar dat was 's ochtends vroeg... daarna hop de tuin in. Bij ons begint het zonnetje altijd helemaal achterin de tuin en die wandelt dan naar de achterdeur. We zijn dan ook begonnen lekker achterin te zitten. Tussendoor heeft Rem even een wasje opgehangen, het droogt zo super, hè! Ik heb mezelf maar eens een schop onder m'n kont gegeven en gisteravond bedacht dat ik die knopen op dat ene jurkje van vorig jaar... je weet wel ... héél lang geleden al af op knoop en knoopsgaten na....schaam, schaam, schaam, maar eens ga afmaken. De jurk heb ik gisteravond aan de inloopkastdeur gehangen... stel je voor dat ik het weer vergeet. Restje stof opgezocht, pfew gelukkig niet weggegooid en de doe-het-zelf-pakket-voor-knopen gepakt. Twee sets, ik heb knopen genoeg. Ik zie op de jurk dat er egale witte gedeeltes zijn, maar ook met her en der wat kleur. Ik maak van alles wat, qua bovenkantje, zodat er op elk plekje een bijpassende knoop komt. Het is even wennen, hoe groot het stofje moet zijn, dan het erin ploppen van de bovenkant met het dopje (zere vingers zal ik aan het eind wel hebben bedenk ik me zo). 

Dan het verder op maat knippen van het stofje, naar binnen klappen met een schaartje, zodat de stof in de tandjes blijft haken, goed plooivrij friemelen en trekken. Daarna deksel erop, weer met het blauwe dopje en nu hard op elkaar drukken totdat je een "klik" hoort.... Het gaat best wel goed, beter dan ik dacht. Weer denk ik "Waarom heb ik dit gewoon niet eerder gedaan?". Na een uurtje heb ik 10 mooie knopen, ik doe ze in het lege doosje van de doe-het-zelf-pakket-voor-knopen. Ik heb er liever eentje extra, zodat ik de best bijpassende op de jurk kan zetten. Nu moet ik natuurlijk niet lang zitten wachten eer ik knoopsgaten ga maken en de knopen erop ga zetten... Ik durf nu niet te zeggen wanneer ik dat ga doenf... Ik heb dat met deze jurk al te vaak gedaan... 

Oudste begint vandaag eerst met het lezen van zo'n superdikke pil van het boek "De Wetten van de Magie, Tweede Wet" van Terry Goodkind en daar zijn elf boeken van. Dat is zo'n beetje een meter boeken in de boekenkast van hem. Deze serie is niet de enige dikkepillenserie die hij in z'n boekenkast heeft zitten. Hij zit tegelijkertijd z'n ontbijt weg te werken en ligt heerlijk op een ligstoel... Deze stoel wordt door de kinders en Rem het meest bemand, af en toe met kookwekker, iedereen een kwartiertje om de beurt. Het is een vederlichte stoel, die je door de hele tuin kan slepen. Ik vind de stoel ook lekker liggen, alleen geeft 'ie mij een hardnekkig probleempje. M'n nek vind het minder, ik krijg er via m'n nek migraine van... en daaraan heb ik een broertje dood... Voor mij géén superlichtgewicht ligstoel. Even later gaat hij z'n laptop halen, hij heeft bedacht hoe hij met z'n laptop in de tuin kan zitten zonder dat hij "last" heeft van het zonnetje. Dit i.v.m. het beeldscherm natuurlijk. Met een giga-paraplu kan hij rechtop zitten, heeft hij goed beeld op z'n scherm en zit hij lekker buiten! O ja, en mijn drinken staat er heerlijk koel onder! Ook moet hij rekening houden met een knaaggraag konijntje, Chanel genaamd. Ze is dol op alles waar ze haar tanden in kan zetten, waarschijnlijk ook in stroomdraden c.q. verlengsnoeren. Hij heeft daarom een overbrugging gemaakt in de vorm van een bijzettafeltje waaroverheen de elektra loopt. Perfect! Het knaaggrage konijntje denkt momenteel volgens mij dat ze bij de politie opgesloten zit in haar konijnenvilla, want ze is druk bezig het hout bij het traliewerk weg te knagen... Ze heeft in ieder geval geen last van te lange tanden... Gelukkig is het nu steeds beter weer aan het worden, dan kan ze de hele dag door de tuin hopsen en haar tanden in het onkruid zetten!

De jongste ligt lekker naast Rem op één van de houten ligbanken. Grote zonnebril op haar neusje... net een filmster uit de jaren 50, zo groot is 'ie. Ze ligt heerlijk een Winx-boekje te lezen. Ik heb nog nooit een kind zo zien genieten van het feit dat ze kan lezen. Ze leest werkelijk alles wat los en vast zit, mits natuurlijk wel een gezellig onderwerp, hè. Ook heeft ze het stoepkrijten weer ontdekt en heeft ze weer een paar vierkante meter in de tuin versierd met allerlei prinsessen en tekstwolkjes. Even later wordt ze opgehaald door haar vriendinnetje en gaan ze lekker fietsen en skeeleren. Tussendoor wordt er een waterijsje gebietst en gaan ze die om de beurt op de schommel opeten. Ze geniet ook van het zonnejurkje van vorig jaar met een vestje. Ze wilde géén winterkleding aan. Aangezien ik niet zo vlot ben dit jaar met het uitzoeken van haar kleding, hebben we gewoon "de" bak gepakt, gegrasduind en daar een jurk uitgevist. Helemaal in haar element, en lekker met blote beentjes, sokjes aan de voetjes en in zomerse schoentjes... zálig!

Ook middelste is in haar element en zwiert van schommel naar ligstoel en "huiswerkstoel". De oudste twee hebben maandag allebei een topo van aardrijkskunde en zijn druk aan het oefenen. Ze overhoren elkaar geregeld. Strakjes zal ik ze nog voor de laatste keer overhoren en dan zit het er wel "ingeramd".

Rem heeft een heerlijk lunch klaargemaakt. Lekkere carpaccio, met rucola, geraspte kaas, pitjes en dressing op "ik weet niet hoe het heet brood". Het is zálig en ik zit gelijk mudvol. Er kan geen hap meer bij. Wel een plonsje water natuurlijk, maar dat vult gewoon de gaten, hè. De jongste komt even later trots met een paar muntjes thuis, zestig cent, voor de actie op school. Die heeft ze verdient door een "Heitje voor een kartweitje" te doen, samen met haar vriendinnetje. Ik ben ondertussen begonnen het het 3-delige spijker-setje door te slaan. Ik had gedacht dat ik wel aardig wat had gedaan afgelopen weken. Viel dat even tegen toen ik alles uit de tas had gevist. Ècht, wat viel dat tégen zeg! Maar goed, ik kan wel naar het zielige stapeltje blijven staren, maar dat schiet niet op. Dus hup aan de gang. Wanneer ik 's avonds stop heb ik de broek en het rokje volledig doorgeslagen en van het jasje is ongeveer een kwart doorgeslagen. Misschien ga ik daar vanavond wel mee verder. Misschien, hè. Dus eh spijker me niet vast als ik het niet doe, hè! 

Van Chanel heb ik geprobeerd een duidelijk kiek te nemen, maar de dame nam steeds de benen. Wat is ze flitsend. Ze is de eerste keer los in de tuin dit jaar, dus alles wordt van links naar rechts, van voor naar achter gecontroleerd. Ook wat grassprieten wordt snel naar binnengewerkt. Steeds als ze wat ziet gaat ze op haar achterpootjes staan en komt ze omhoog.... zó leuk om te zien, die wiebelende voorpootjes en haar wiebelneusje... De step en het fietsje worden ook goed bekeken. Ik probeer een kiek te nemen van haar snoetje, maar steeds loopt ze naar m'n voeten en poetst ze de plaat om gelijk achter mij door weg te schieten. Maar ineens heb ik toch een kiekje gescoord en zie je heel goed hoe blauw haar ogen zijn. Ouste dochter wil ook eens een foto maken, maar de dame schiet onder de bank, en zodra ze een kiek wil nemen, draait ze zich om en zien we haar achterwerk. Beetje wazig, want ze is zo schis een wazige bips op de kiek.

Vandaag had ik ook een heerlijk dagje. Eerst een uurtje achter m'n naaimachine een donkerblauw shirt voor op m'n beige broek gemaakt, komt nog op kiek, en daarna, shirt aan + broek hè! En shoppen bij Zara, prachtige stiletto's gekocht en 3 jurkjes. Ik ben dól op jurkjes èn kleur. Geweldig. Ik heb een mooi blauwe, redelijk recht modelletje gekocht met halve mouwtjes. Een super-super diep knal-groene, ja groen! Hij is niet wijdt en niet glad, een beetje tussenin, wel een speciale bh-nodig, maar die heb ik al in het donkerpaars, ja! Ook weer kleur. Een witte met gigantische bloemenrand in het blauw, groen, turquoise. Behoorlijk aanwezig. Binnenkort zal ik eens kiekjes maken van mijn onbehoorlijke shopgedrag. O ja, voor middelste heb ik een wit/zilver truitje gekocht. Rem zag hem liggen en zei "Is dat niet leuk voor de dame? En ja, super voor haar. Glad truitje met driekwartmouwtjes, wit met zilveren draad, perfect. Ze heeft a.s. vrijdag een schoolfeestje met het thema zwart/wit.

Mijn stilleto's, zijn caramelkleurig, zo ongeveer dan hè. Toen ik ze aantrok zei een meneer tegen Rem, "Ze kan er goed op wandelen hè?" Z'n vrouw zei "Ikke niet hoor. Ik breek m'n nek nog". Heerlijk, shoppen in Rotterdam is het altijd zo gezellig vind ik. Daarna vlak bij de parkeergarage vrolijk versierde cupcakes gekocht voor de kinders. Zij zijn thuis gebleven en waren lekker aan het knutselen en verven geslagen.

Roosjes gestapeld

Ja, ik heb er weer een Irma! Ik heb vandaag 5 jurkjes geknipt voor de webwinkel en na elk onderdeel uitgeknipt te hebben had ik ineens een mini-stapeltje. Toen ik klaar was met knippen een behoorlijk stapeltje.... en ja wat doe je dan op vrijdag... een kiek van maken natuurlijk!

Zo is het schattige roosjesstofje wat beter te zien... Het stofje heeft een vanillia white ondergrond met zacht gekleurde roosjes. Dit is weer zo'n lapje dat je met je schaar gaat zweven boven het stofje voordat je gaat knippen.... hahaha. Ik heb het stofje al een tijdje... Maar er komen zomerse jurkjes aan in de maat 104/110 t/m 152/158.