Èchte mannenddag voor mijn zoon op de AutoRai 2011

Verleden week zaterdag heeft Oudste samen met Rem een èchte jongensdag of eigenlijk mannendag gehad, want zeg nu zelf op de Rai is het gros toch een volwassen vent, toch? Anderhalve maand geleden hebben de heren het plan opgevat om de eerste zaterdag van de AutoRai eens samen op pad te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ze wilde graag met de trein gaan naar de Rai, want dan hoef je nergens op te letten, kan je onderweg lekker kletsen, hoef je niet in de file te staan vóór de Rai, niet te zoeken naar een parkeerplekje èn je hoeft ook niet in de file te staan om weer van de parkeerplaats af te komen. Dus kaartjes besteld met treinkaartjes erbij.

Hij was zaterdag héél vroeg opgestaan, zaterdags slaapt meneertje het liefst lekker lang uit, dus de wekker werd gezet. Om negen uur gingen de heren op pad en een uur later stapten ze de AutoRai binnen. Nou dat was met de auto nóóit gelukt. Oudste was in charge en bepaalde waar ze gingen kijken en wat hij graag wilde zien. Hij heeft z'n ogen uitgekeken. Lekker gesnoept,in auto's gezeten. Een Fiat 500 maakte een looping, met ca. 60km per uur. Het idee alleen al dat je auto zo naar beneden kan ploffen, maar op het filmpje hierboven kan je zien, dat het lijkt of hij vastgeplakt zit of ieder geval met magneten op de rails blijft. 

Zoonlief kwam thuis met een tas vol folders, automagazines en een gigantische stinktas, gemaakt van autobanden, als ik het goed onthouden heb, hoor, want de heren kwebbelden wat af en lieten gelijk van álles zien. Allerlei merknamen vlogen door de lucht.... vooral die van een Burton... dat is een auto die je zelf in elkaar zet. De auto wordt gebouwd op het onderstel van een oude lelijke eend... en bla blie bla... de rest weet ik eigenlijk niet zo goed meer. Maar ja, ik ben er eentje van dat een auto is een ding is, die het bij voorkeur gewoon altijd moet doen. Hoe groot dat ding is maakt ook niet uit, mits hij wel makkelijk op de parkeerplaats terug te vinden is, en niet eentje is van duizend in een dozijn. Vandaar dat mijn tuut vrolijk vanillegeel is, en niet groter dan een koektrommel, zodat hij zelfs op de miniparkeerplaatsen van hier altijd past. Het enige wat stoort aan mijn Fiatje Panda is... de tuuter... ik vind het geluid van mijn tuutertje zo'n belachelijk bliebbluupje. Minstens twee octaven te hoog. Alsof je waarschuwingsroep van je auto een soort "oepsie"  is in plaats van KIJK UIT!

De heren hebben heerlijk genoten, kwamen ook pas aan het eind van de middag thuis... met zére voeten van hier tot Tokio, maar superenthousiast. Rem ging ook gelijk het filmpje uploaden en knippen en plakken. Hij heeft ruim drie kwartier gefilmd en dat teruggebracht tot een minuut of tien.... superleuk om te zien.