Pagina's

dinsdag 31 augustus 2010

Oudste dochter-look, drie keer héél anders


Aangezien m'n oudste dochter op schoolkamp was vorige week waren er nog alleen maar foto's van haar zusje met het rokje Adore gemaakt. Ze kwam vrijdag helemaal verfomfaaid en afgeknoedeld en vol met verhalen thuis, maar ze lag binnen no-time op de bank te pitten! 's Avonds vond ze het wel wonderlijk dat heel de eettafel vol met kleding en accessoires lag en in het bijzonder de hoed die ik een paar jaar geleden had gemaakt, die vond ze super geweldig! De hele zaterdag en zondag had ze hem op haar hoofd! Aangezien zij natuurlijk de rokjes ook past (zij was paspop voor de grootste maat!) heb ik gisteren aan haar gevraagd of ze wilde poseren en met een grijns (met hoed en al op) wilde de dame dat wel. 



Ik heb vandaag, naast dat ik bezig was voor Farbenmix, in haar en mijn kast een duik genomen voor de benodigde kleding en accessoires! Deze keer heb ik een andere hoed genomen die ik ook heb gemaakt en hij zit haar als gegoten en ik vind hem ontzettend mooi bij haar staan. Mijn zwart leren jasje paste ze niet hoor, want aan de achterkant zitten er 4 knijpers! en de mouwen zijn een centimeter of 10 naar binnen gevouwen!! Maar ja, haar eigen jasje paste ze niet meer, ja in de groei, hè, en dan moet je even improviseren!


Gelukkig paste ze haar schoenen en laarzen nog wel. Nadat de dame drijfnat uit school kwam, is ze eerst bij een vriendin haar huiswerk gaan maken (ijverig hè!). Na een drie kwartier kwam ze weer thuis, nog steeds nat, dus eerst even haren föhnen!! Want met natte pieken op de foto lijkt me geen goed idee... daarna een combi aangetrokken met het rode rokje. Ze moeten even haar draai voor de camera vinden, het is al wat maandjes geleden dat ze echt geposeerd heeft, maar het gaat al snel lekker. Daarna een combi met het paarse rokje. Ik doe de sjaal om haar hals, maar hij is eigenlijk iets te lang, dus ik zit wat te frutten en wat doet de dame? Ze hang hem elegant over haar haar en ik vind het ontzettend mooi staan. Mystiek, zigeunerachtig plaatje...



Daarna komt het blauwe rokje en nu wordt het een stoer setje met paardenstaart met die knijpers op haar rug! Het was vandaag wel raar weer hoor! Het ene moment moeten de rolgordijnen naar beneden tegen het felle licht van de zon en opeens stortregen! stikdonker binnen. Dus de hele boel weer open, wil je een foto nemen, flits, zonnetje... eh ZON... óógverblindend. De freule zag niks meer en ik ook niet. De rechterfoto is echt genomen op het moment zónder zon, en een flitsende één tiende seconde later als het toestel afdrukt, flitsendwit licht.


Nadat ik klaar ben, krijg ik een grote smile van haar... Hou hem vast schat, die wil ik óók!


En dit zijn de foto's die ik voor de webwinkel heb gekozen. Dochterlief vindt ze zo mooi, dat ze ze meteen op haar Hyves-pagina heeft gezet! Daar ben ik blij mee, want ze heeft een tijd lang alle foto's die er van haar genomen werden niet mooi/leuk gevonden. Ik ben blij, dat zij weer blij is met haar snoet! Want ik vind hem prachtig! Dank je lieverd dat je zo mee helpt!

maandag 30 augustus 2010

Uitslag van de actie "Geef het jurkje Oceane cadeau!"


Het is bekend wie de jurk Oceane cadeau mogen geven!

Een paar weken geleden bedacht ik me ineens, dat mijn bedrijf alweer bijna één jaar bestaat en dat ik daar wel een leuke actie aan kon verbinden. Het schattige jurkje Oceane had ik daarvoor uitgekozen. Iedereen mocht reageren door een berichtje te sturen met daarin vermeld wie zij heel graag een jurk cadeau zouden willen doen, waarom en in welke maat! Dat leverde vele mooie, grappige en ontroerende reacties op.

Het was moeilijk om te kiezen wie er nou de jurk Oceane cadeau mocht geven. Ik zie me nog zitten op de bank, met de uitgeprinte reacties voor me. Uiteindelijk heb ik besloten dat er niet één maar twéé Oceane's cadeau worden geven.  

De volgende dames mochten de Oceane cadeau geven:

Mevrouw J. de Munck uit Lokeren (België). Zij geeft de jurk aan de dochter van haar nicht, omdat haar nicht de kinderen van mevrouw De Munck super goed begeleid en hen enorm steunt.

Mevrouw H. van Bennekom uit Arnhem (Nederland). Zij geeft de jurk aan haar nichtje voor haar eerste verjaardag, omdat zij zo`n moeilijke start heeft gehad.




Zoals je ziet ben ik hierboven ijverig bezig de jurkjes in te pakken. Ik had, om de jurkjes een beetje feestelijk in te pakken, vrolijk gekleurde doosjes gekocht. Ik wilde de jurkjes niet, zoals ik gewoonlijk doe, in gekleurd vloeipapier inpakken, maar heb feestelijke satijnen zakjes met strikkoord gekocht en organzaband. De zakjes waren van mooi glanzend champagnekleurig satijn en het organzaband was turquoise met ijzerdraad erin, zodat ik een mooie strik met pijpenkrullinten kon bakken! Rem kon het niet laten om foto's te nemen, het waren er zoveel, dat ik ze allemaal in één collage heb gestopt.



Rem had tussendoor de brieven en enveloppen uitgeprint en dit alles ging in een beschermende grote doos en is door Rem naar het Postkantoor gebracht. 

Inmiddels is dit vorige week woensdag verzonden en de jurkjes zullen nu wel (denk ik) bij de nieuwe eigenaressen aangekomen zijn. Ik hoop dat de meisjes er heel erg blij mee zijn en er van genieten! 


zondag 29 augustus 2010

Alle creativiteit op een "hoesje"


We eindigden afgelopen schooljaar met Rood Alarm voor de hoofdluis! En nu na één week school alweer Rood Alarm! Grrr. 

Manlief had vorig jaar al een luizencape voor de jongste gekocht. Heb ik nooit hoeven doen voor haar broer en zus, maar in die klassen heerste het ook nooit zoals bij de klas van Ukkepuk. Want daar is het gewoonweg chronisch. Tijd voor actie! Luizencape was al gekocht, maar het is zo'n blauw ding, waar er dus 100 van in de gang hangen c.q. op de grond dweilen. Met allemaal gestreste kids en moeders vissend naar het goede exemplaar. Ja, daar heeft deze moeder nou net even geen zin in, onnodige stress, weg ermee. Dus ik pak de la met alle kralen, lovertjes, roosjes, bloemetjes, glimmertjes, bandjes, kantjes, vlindertjes, applicaties, gekleurd garen, een plastic tas met een mooie vis erop! etc. etc. etc.

Het verhaaltje van die vis heb ik wel honderden keer voorgelezen aan de jongste dochter! Ik zit wat dat betreft gebeiteld!


Een hele tafel vol, ik weet even niet goed waar ik kijken moet, of eigenlijk waar ik beginnen moet. Maar hup, aan de gang, wat ga ik waar doen en hoe en wat mèt wat.


De tas gebruik ik als leidraad en ik knip de tas in tweeën, zodat ik die er in z'n geheel als een soort tekenvel kan gebruiken op de cape. Ik stik hem vast en ga dan met alle losse onderdelen schuiven.


De jongedame komt even later nieuwsgierig kijken wat ik aan het doen ben. En ze vindt het er vrolijk uit zien en wil graag helpen. Nou graag meiske, want ik zie door alle vlinders en bloemen het bos niet meer. Even later gaat ze aan de gang met de kraaltjes welke kleur gaat op welk bloemetje. Ze legt de bloemetjes op de deksel van het kralenbuisje en ik naai ze even later op de cape. Die bloemetjes zijn eigenlijk strijkapplicaties, maar dat lijkt mij op zo'n polyester cape-je niet zo verstandig! Dan gaat het rookalarm gelijk af!


Er zit aan één kant van de cape een zak die doormidden gestikt is en er zijn twee kleine zakken ontstaan, niet handig, want je kan er nu eigenlijk amper wat in kwijt. Ik heb dan ook het stiksel in het midden verwijderd, en de bovenkant met een 1cm stikseltje vastgezet en versiert met een organza strikje. Nu is het één gróte zak geworden en passen er voor de winter tenminste haar handschoenen en sjaaltje erin.

Er zit aan de bovenkant van de cape een soort lus die je door de lus van de jas moet halen en dan aan de haak van de kapstok moet hangen. Alle kinderen hebben mot met dat ding. Dus ik heb een sleutelkoordhanger mishandeld (lees een stuk ingekort) en die aan de bovenkant vast gestikt met de sluiting aan de binnenkant van de cape. Het is een soort hondenriem-klik-sluiting en ze heeft eerst droog geoefend of het haar lukte, en het lukte prima! Toen het trekkoord om de bovenkant "dicht" te maken eruit gehaald en de bovenkant gewoon dicht gestikt. Er komt nu geen enkele hoofdluis meer in!



Dit is uiteindelijk het resultaat! Ik vind het wel een vrolijke boel geworden. Dat ding is, waar die ook rondslingert makkelijk te herkennen en te vinden. De dame is er helemaal blij mee. En ik ook. Boe... hoofdluis!

vrijdag 27 augustus 2010

Van wit naar verkoold zwart


Dit was mijn prachtige, schitterende bovenkant van mijn eettafel. De kinderen hadden ijverig hun best gedaan hun "ei" in het blad te leggen en niet te vergeten de tafelpoten zien er ook onvergetelijk uit. Oftewel, het was 3 keer niets! Ik heb niets tegen een used-look, maar deze "look" was danig overwerkt!



Sinds vorig jaar, toen ik het berichtje plaatste Verven of tafelkleedje.....  (het werd het tafelkleedje, zie foto), waren er eigenlijk alleen maar meer creativiteiten en "eieren" door de kinders bijgekomen! En aangezien zoonlief tijdens het huiswerk maken in opperste concentratie bezig is, maar zijn hand automatisch, zonder geestelijke begeleiding, ook z'n ding doet, op mijn tafelblad dan wel te verstaan! En oudste dochter, nu ook brugpieper, dezelfde gedachteloze creativiteit eigen, vrees ik het ergste voor het aftands "witte" tafelblad. Nu kan ik mijn kleedjes laten bekladden en piercen door diverse pennen en potloden, of de kwast gaan hanteren, maar ja, welke kleur. Ik was al een jaar aan het denken en switchte per maand van kleur en ik geloof dat ik dat blijf doen, vrees ik, maar...


nu, vorige week vrijdag kreeg ik ineens de "geest" en bedacht dat het bedenken van de kleur wel bij denken zou blijven... dus actie en wel nu! Over wát voor kleur ik zou doen zou ik blíjven twijfelen, dus bedacht ik de kortste route en dat was, wát had ik nog in de schuur staan! Daarmee moest ik het maar mee gaan doen! Kort door de bocht, hè! Rem zag hem ook niet aankomen en was aardig overrompeld door 't plan.

Dus tafel met de oudste in de tuin gezet! Aan Rem gevraagd of hij de schuurmachine boven water wilde vissen uit de ontplofte schuur. Hij bood aan (hoewel hij er totáál géén zín in had) om de tafel alvast voor me te schuren! Dank je wel lieverd! En ik zou, nadat ik de boel had gelockt (ik was bezig met 18 rokjes en eerst moet ik zus, dan ga ik met zo verder) de tafel in de grondverf zetten, daarvan had ik nog een nieuwe pot, dat wist ik!

Rem had na het schuren de tafel al ontvet en ontstoft en hadden we na het avondeten de tafel even naar binnen geloodst. Ik had onder de poten plastic schaaltjes gezet (dat scheelt veel gepoets van de vloer of gepeuter om een krant c.q. plastic zeil los te krijgen, met alle beschadigingen van dien als je dat probeert!


Na het avondeten was ik begonnen de tafel in de grondverf te zetten. Tijdens het verven moest ik heel goed op alle gaten en krassen letten want door het glimmen van de natte verf zie je niet alles. Maar ik vond hem zo grijs al véél beter!

De tweede laag (eerste laag met de èchte kleur!) zette ik er zaterdagochtend op. En aangezien ik van de verkoold zwart nog een hele volle pot heb werd het die kleur! Het was de kleur die ik een paar maanden geleden ook voor het dressoir en de bovenkant van de salontafel had gebruikt, maar ik had een pot te veel gekocht. Ik kan slecht maat houden. Of het nou over verf gaat, behang, bandjes, kantjes, lapjes of knoopjes. Ik neem altijd het zekere voor het onzekere en heb áltijd over. Vandaar dat m'n lades en kasten altijd uitpuilen!


Rem had toen ik beneden kwam de tafel met een fijn schuurpapiertje al licht voor me opgeschuurd en weer afgenomen. Na mijn ontbijt ging ik aan de slag en de bijna zwarte kleur zette ik erop! Het was zaterdag prachtig weer, dus 't was snel verven en dan hup naar buiten (mooi weer, dus waarnemen die handel!). Nadat ik de eerste laag had gedaan kan de verf drogen en vijf uur later weer geschuurd worden voor de tweede laag!! Ja, tempo hè!


Vlak voordat we gingen barbecueën was de tafel voorzien van een tweede laagje en ik ben er wel blij mee. Het zal misschien wel wennen worden zo'n donkere tafel, maar hij is honderd keer mooier dan hoe hij was. De tafel is nu weer vierkant, heeft weer vorm, zit strak in z'n vel en ziet er niet zo belabberd afgetobd uit met al die ingekraste letters, spoor van creatieve gaatjes en roze vegen erin! En bevalt het niet, dan heeft 'ie ieder geval een onderhoudsbeurtje gehad!


Ik heb alleen nog geen foto van de tafel kunnen nemen, zoals ik wil dat het er qua sfeer uit ziet, want alle attributen van gisteren liggen er nog op. Je ziet tussen alle rommeltjes wel een stukje tafel. Het is geen zwart en geen grijs, ook geen antracietgrijs. Er zit een vleugje over, mja... eh van verkoold... eh zwart!

Er is nog één probleem(pje).Eerst was de tafel zó lelijk, dat de stoelen niet zo beroerd leken (je weet wel dat nep antiek-grenen lookje!), maar nu is de tafel zó strak mooi in de verf, dat die stoelen.... Je raadt het al, het is niet het model stoel, hoor, maar de kleur hout... kreun, kreun, kreun. 

Wat voor kleur zal ik de stoelen dan gaan doen? De kleur van de tafel, verkoold zwart, lijkt me wat te donker, of zal ik eerst in de schuur kijken wat voor verf ik nog over heb...

Dochterlief houdt wel van een beetje glamour

Dit was de kiek voor de nieuwsbrief "Wat zie ik daar?"

Het was gisteren een jolige boel in de woonkamer. Die was even te leen als "fotostudio". De hele eettafel lag vol met allerlei shirts, panty's kniekousen, schoenen, jasjes, leggings, rokjes, hoedjes, sjaals, handschoenen, tasjes etc. etc. Ik heb wel een half uur in alle kasten rondgestruind om alle rekwisieten te verzamelen!. Wel een vrolijke boel, hoor! Rem wist niet wat hij zag toen hij thuis kwam.... De eettafel verhuisde daarna voor de televisie, want aan de achterkant van het huis was het meeste licht, voor zover er vandaag sprake ís van "licht"!



Alles wat ik kon bedenken en nodig kon hebben heb ik op de eettafel neergeploft, zodat ik het als ik het nodig had gelijk kon pakken. 

Even de freule helpen met haar torenhoge schoenen!

Ze kwam thuis en keek om zich heen, en wist gelijk... Ah, foto's! Maar ze begreep de hoed, handschoenen en schoenen niet zo, want die waren van mij. Maar toen ik uitlegde dat ik een gèkke foto wilde voor de nieuwsbrief en dat ze mijn schoenen en handschoenen aan moest trekken en mijn zelfgemaakte hoedje op, begon ze te glunderen. Kijk daar houdt onze supersonische verkleeddame wel van!


Ik gaf haar ook nog een gala-tasje en een antiek verrekijkertje en de dame zat volledig in haar rol. Ik zat op een krukje. Het enige wat ik riep als aanwijzing was haar voor haar vingertjes van haar linkerhandje in de supersonische grote handschoen.


Toen ik vroeg om zich om te draaien had ze wel even een probleem, want op hakken van 11 centimeter staat ze ook niet dagelijks. Dus hield ik haar beet, terwijl ze haar voeten probeerde te krijgen waar ze ze wilde hebben. Ze zei "Ik heb niet zoveel steun aan die schoenen, hoor!" en "Loop je echt met deze schoenen mama... Zelf?"


Toen zei ze dat ze nog wel iets wist, en dat ik even moest helpen. Ik hield haar vast en ze draaide zich om, pakte het stoeltje achter haar en ging zitten, maar ja... die schoenen, hè. Die waren héél wat anders van plan, een schoen gleed weg, en de ander bungelde aan haar enkel. Dus ik zette één voetje (hak) vast achter een spijl van het stoeltje en de ander probeerde ik zo te zetten dat de schoen bleef staan en er niet met haar voet vandoor ging. Verrekijker moest ook weg, want die heb je als je zit niet nodig...

Toen ze eenmaal zat, begon ze gelijk te "spelen". Het enige wat ik zei of ik wel of niet het rokje nog zag, want ja, het gaat uiteindelijk om het rode rokje!


Toen wilde de dame van het krukje af, want ze wist nog wel iets, maar dan wilde ze de andere schoenen uitproberen... dat zijn de schoentjes van haar zus haar galafeestje van vorig jaar. De freule vond dat ze ze al bijna paste, ahum, maar liefst drie maten te groot. Maar ze vindt ze perfect! En hup tasje kreeg ik in mijn handen geduwd en de dame begint, zodra mijn achterwerk mijn krukje raakt te bewegen en roept af en toe "Zo mama?", "Zie je het rokje nog?". Gewèldig! Ik heb in die paar minuten met verbazing naar m'n uk gekeken, of eigenlijk dame gekeken.


Uiteindelijk moesten het turquoise en paarse rokje ook nog en de dame was héérlijk op dreef. Dit zijn de foto's geworden die in de webwinkel zijn geplaatst bij de rokjes. Ik ben er héél erg blij mee.



Dit zijn de detailfoto's van hoe het rokje er aan de binnenkant uitziet, en ik wordt er steeds vrolijk van als ik er naar kijk! De rokjes waren leuk om te maken, en de fotoshoot was de kers op de supertaart!

dinsdag 17 augustus 2010

Wie wat bewaart heeft wat...


Nee, dit is geen foto van afgelopen vakantie, maar zeker een jaar of drie geleden, of nog langer, want de jongste zat volgens mij nog niet op school. Maar het gaat even om het jurkje dat m'n oudste dochter aan heeft, de jurken op deze foto heb ik allemaal gemaakt (ook die van mezelf), van heerlijke luchtige witte batist. En dat was daar wel nodig, want het was tijdens de middaguren (toen deze foto gemaakt was, bijna 40 graden!). Als ik naar deze foto kijk, voel ik nog de hitte. Om de haverklap werd iedereen ingesmeerd, inclusief oren en tenen, want het gaat ontzettend hard daar in het zuiden.


Iedereen moest een pet op z'n hoofd, maar de hitte was voor de jongste ukkepuk een beetje te gortig. Ze moest even uitpuffen in de schaduw op een bankje. Elke keer als ik deze foto zie, moet ik lachen, ze wilde een pet op èn een véél te grote zoetroze bril, je kan haar gezichtje amper zien...


Dit jurkje was ondanks alle spaghetti, pizza, lasagna etc. etc. in de was telkens weer netjes wit tevoorschijn gekomen. Dus die heb ik bewaard voor als zij hem ook leuk vond.

Nu wilde ze afgelopen vakantie graag een nieuwe woeperjurk, maar ja, zo vlak voor vertrek. Ik was allerlei dingen aan het afronden voor Farbenmix, en als het even kon wilde ik ook af en toe genieten van het buitenweer, dus...



Nam ik een duik in de "bakken" bij haar zus in haar kledingkast op haar kamer en daar vond ik toch weer eens wat leuks. En een echte woeperjurk. Want gewoeperd heeft dochterlief in die vakantie, járen terug, in de hitte!


En nu doet m'n jongste 't, draaien, woeperen en doen. Hij is voor haar eigenlijk net iets te groot, of eigenlijk te breed bij het lijfje, maar ze vindt hem prachtig met al die geborduurde vlinders erop! En dan ook nog supersonisch wijd. Wat wil je nog meer.


Hij is goed ingedraaid deze vakantie, want hij ging ook mee naar Kroatië en ze heeft hem véél aangehad.


Slippertjes van vorig jaar erbij en de dame was van top tot teen in het "nieuw"!

maandag 16 augustus 2010

Stijl of krul ?!


Herken je haar nog?

De jongste wilde eens een keertje, net als haar zus stijl haar! Nu heeft ze in de ochtend een bos krullen, die nadat je haar haren borstelt (wel eerst bewerken met een anti-pluis-spray!) grotendeels verdwijnen en dan blijven er grove slagen in haar haren over. 

Maar zoals altijd, wat een ander heeft is véél leuker, dus het moest stijl worden. Oké ik heb een stijltang, om slag in de lok van haar zus te maken! Dus die tevoorschijn getoverd, ook de crème waarmee je het haar eerst mee moet behandelen, anders hou je geen haar over. Ze vond het uiteindelijk wel een beetje griezelig, want er kwam wat stoom af van de tang (door de crème). En dat ding is best wel heet, als ik vlak bij haar hoofdhuid kwam, kreeg ze wel 3 dikke (be)denk-rimpels op haar voorhoofd!



Het is een flinke klus hoor! En dan heeft zij niet eens heel dik en veel haar. Maar een uurtje later zijn alle plukken stijl. Ik vind haar er zo héél anders uitzien. Ik zei gelijk "je lijkt wel iemand anders..." - haar reactie: "doe niet zo raar, mam!" - ik weer: "Ook wel wat ouder" - toen keek ze gelijk hemels naar het plafond, ze vond dat wel heel erg leuk. Ja, als je de jongste bent wil je wel wat ouder lijken/zijn natuurlijk!



Haar haren zijn gelijk een stuk langer, en je ziet dat het niet recht geknipt is, maar als haar haar "gewoon" is, met slagen, dan is het toch ècht recht. héél maf!!



Dit is zoals ik haar beter ken. Lekker gek, ondeugend, en absoluut géén "keurig" hoofd! Ze is nog steeds druk met het bubbeltjes-plastic in de weer, zie een berichtje van een tijdje terug Veronique, ze speelt er nog steeds mee, super!!

zondag 15 augustus 2010

Dochter's witservice!


Komen deze vieze witte voeten nog bekend voor? In dit berichtje kom je een foto van dochter's patatters tegen. Het kostte een aardig tijdje om ze in warm water met een sopje schoon te weken, eer ze weer herkenbaar waren als "schone" patatters van de dame! Maar de reden, dat ze zo bijzonder gestyled waren, was deze: 

Mijn oudste dochter wilde géén suikerspinroze kamer meer na de grote vakantie... en gelijk heeft ze!


Met behulp van allerlei potten witte Latex uit de schuur (wie wat bewaart heeft wat!), rollers, emmers, bakjes, plakband, gele poetsdoekjes en natuurlijk giga lappen plastic voor over de meubels e.d. gaat ze, samen met haar vriendin, aan de slag. Eerst halen de dames alles wat ze nodig hebben uit de schuur en zeulen dat 2 trappen op. Daarna verdwijnen de meubels onder het doorzichtige folie. Lichtgevende sterretjes worden van het plafond afgepeuterd. Ze worden bij elkaar verzameld, want na het witten komen ze weer terug op het schuine plafond.


Ze beginnen ijverig met het verven. Nadat ik klaar was, met wat ik nog moest doen voor het Winterjurkje voor Farbenmix, ben ik ook mijn oude kloffie aan gaan trekken. De dames gingen met de kwast en rollers vooruit en ik hobbelde er achteraan met de roller, want de verf dekt niet in één keer. Staat wel op de emmers, maar ja, te zoet gekleurde wandjes, hè! Halverwege de middag moet haar vriendinnetje weg en gaan we met z'n tweetjes ijverig verder. Rond theetijd nemen we een ijs-Mars en een uurtje later wat druiven, daarna gaan we ijverig door en wordt het steeds lichter in haar kamer. 

O ja, zoonlief heeft zijn kamer opgeofferd als opslagruimte, voor alles wat niet in haar kamer paste, of breekbaar was. En haar levende have: hamster Parel en babykonijntje-Chanel moesten natuurlijk ook een veilig plekje hebben gedurende de metamorfose!! Ook mocht ze bij hem op de kamer logeren. Da's natuurlijk super zo'n broer!!


Achter deze met handdoeken bedekte balletbare, van haar zusje, stond onze ritmische kwasten-herrieschopper: de CD-speler. Dat werkt toch altijd lekker met een muziekje, een tikje te hard, sorry buurvrouw en buurman! Ik heb heel veel J-Lo gehoord en Justin Beaber (?) van de laatste wordt ik wel knettergek, want die hoor ik al máánden elke dag en sommige nummers kan ik niet uitstaan, dus op mijn verzoek heeft ze een CD opgezet van Tiësto. Wat een verademing!



Je ziet het lichtroze linksboven, in het echt is het véél zoeter van kleur, en langzamerhand zie je het veranderen in een rust van wit. Héérlijk. Dankzij de trap kan ik tot in de nok komen. Wat krijg je van dat reiken naar boven zware armen! Pfff, maar het wordt mooi!


Dochterlief is net iets te klein om in de nok te komen, maar gebruikt gewoon de kast als opstapje! En kwast ijverig door: op en neer, op en neer.


Ineens hoor ik een "ploef" en de dame zít op de kast, big smile op haar snoet met, en daar moet ik nog aan wennen, slotjes op haar boventanden. Vanochtend zijn die er opgezet. En de dame gaat ondanks de pijn (wel met behulp van een paracetamolletje) ijverig door en zegt dat het best wel meevalt. Nou, anderhalf jaar geleden kreeg ze ringen op haar kiezen voor haar buitenboordbeugel, en ze heeft toen tranen met tuiten gehuild van de pijn, dus ik heb heel veel bewondering voor de dame. Dat ze met zo'n ijzerwinkel in haar mond de hele dag vrolijk staat te verven met een grote grijns op haar snuit. En werkelijk, om mijn energie te sparen (leve de IgA, grom, grom) haalt ze werkelijk alles wat ik nodig heb, geel poetsdoekje uitspoelen, wat te drinken, verschuiven van de trap of als mijn verfbakje leeg is vult ze hem! Dank je lieverd!


Als het schemerig begint te worden wordt de bouwlamp uit de schuur gehaald. Want haar lampje is wel zo'n zielig lampje. De freule heeft een tempo. Ze gaat als een speer! En ik heb wat oponthoud om de balken en plinten schoon te poetsen, want als je dat later moet doen... dan is dat een klús! Maar we hebben zat gele doekjes, hahaha, de een na de ander wordt gebruikt, ik ben er telkens een kwijt en vervolgens zijn er vier stuks in gebruik!


De volgende dag staat ze vroeg op om verder te gaan. Mijn lijf denkt daar anders over, maar sleept zich weer op de trap, want wat er in de schemer, ondanks bouwlamp, gedaan is, is niet zo mooi strak wit als ik het graag zie. Dus daar moet nog een laagje wit over. De dame loopt werkelijk kilometers voor. En klautert op de rugleuning van haar bankbed, túúrlijk balanceren op 5 cm breed doen we dagelijks! Hahaha, ze klimt en klautert overal op en blijft overal op staan. In het begin zat ik te griezelen, maar ineens besefte ik, dat zij gewoon mij is, maar dan tig jaar jonger en dat ik eigenlijk, net zoals zij, vroeger ook niet omkukelde. Dus pfff relax... Als mijn moeder dit leest/ziet, dat geklauter op kasten en smalle richeltjes, zal ze wel denken... 


Ik heb nog verf over en besluit het plafond van de dakkapel ook onder handen te nemen. Dan is ècht alles gewit. En dan is haar kamer héérlijk licht en prachtig wit geworden. 

Daarna de klus van alle meubels weer op z'n plek te zetten. Of eigenlijk op hun nieuwe plek, want ze is net als ik een veranderkip en houdt er van om dingen uit te proberen net zolang tot het perfect naar haar zin staat. En een aantal meubels gaan op hun oude plek, en sommige dingen verhuizen naar de andere kant van de kamer!

Er komen nog foto's, maar haar kamer is nog niet helemaal af omdat ik haar rolgordijnen nog af moet maken en haar dekbedhoes en kussentjes, maar het komt er aan hoor!

Eerst moet de dame haar spullen (verzámeling spullen) uitzoeken. Er staan héél véél manden met spullen, rommeltjes en andere "inhoud" en daarvan mag maar een kwart weer terug de kamer in. Ze bewaart namelijk álles en dat past niet meer in haar kamer.

Maar het wordt mooi, mooi, mooi!