We eindigden afgelopen schooljaar met Rood Alarm voor de hoofdluis! En nu na één week school alweer Rood Alarm! Grrr.
Manlief had vorig jaar al een luizencape voor de jongste gekocht. Heb ik nooit hoeven doen voor haar broer en zus, maar in die klassen heerste het ook nooit zoals bij de klas van Ukkepuk. Want daar is het gewoonweg chronisch. Tijd voor actie! Luizencape was al gekocht, maar het is zo'n blauw ding, waar er dus 100 van in de gang hangen c.q. op de grond dweilen. Met allemaal gestreste kids en moeders vissend naar het goede exemplaar. Ja, daar heeft deze moeder nou net even geen zin in, onnodige stress, weg ermee. Dus ik pak de la met alle kralen, lovertjes, roosjes, bloemetjes, glimmertjes, bandjes, kantjes, vlindertjes, applicaties, gekleurd garen, een plastic tas met een mooie vis erop! etc. etc. etc.
Het verhaaltje van die vis heb ik wel honderden keer voorgelezen aan de jongste dochter! Ik zit wat dat betreft gebeiteld!
Een hele tafel vol, ik weet even niet goed waar ik kijken moet, of eigenlijk waar ik beginnen moet. Maar hup, aan de gang, wat ga ik waar doen en hoe en wat mèt wat.
De tas gebruik ik als leidraad en ik knip de tas in tweeën, zodat ik die er in z'n geheel als een soort tekenvel kan gebruiken op de cape. Ik stik hem vast en ga dan met alle losse onderdelen schuiven.
De jongedame komt even later nieuwsgierig kijken wat ik aan het doen ben. En ze vindt het er vrolijk uit zien en wil graag helpen. Nou graag meiske, want ik zie door alle vlinders en bloemen het bos niet meer. Even later gaat ze aan de gang met de kraaltjes welke kleur gaat op welk bloemetje. Ze legt de bloemetjes op de deksel van het kralenbuisje en ik naai ze even later op de cape. Die bloemetjes zijn eigenlijk strijkapplicaties, maar dat lijkt mij op zo'n polyester cape-je niet zo verstandig! Dan gaat het rookalarm gelijk af!
Er zit aan één kant van de cape een zak die doormidden gestikt is en er zijn twee kleine zakken ontstaan, niet handig, want je kan er nu eigenlijk amper wat in kwijt. Ik heb dan ook het stiksel in het midden verwijderd, en de bovenkant met een 1cm stikseltje vastgezet en versiert met een organza strikje. Nu is het één gróte zak geworden en passen er voor de winter tenminste haar handschoenen en sjaaltje erin.
Er zit aan de bovenkant van de cape een soort lus die je door de lus van de jas moet halen en dan aan de haak van de kapstok moet hangen. Alle kinderen hebben mot met dat ding. Dus ik heb een sleutelkoordhanger mishandeld (lees een stuk ingekort) en die aan de bovenkant vast gestikt met de sluiting aan de binnenkant van de cape. Het is een soort hondenriem-klik-sluiting en ze heeft eerst droog geoefend of het haar lukte, en het lukte prima! Toen het trekkoord om de bovenkant "dicht" te maken eruit gehaald en de bovenkant gewoon dicht gestikt. Er komt nu geen enkele hoofdluis meer in!
Dit is uiteindelijk het resultaat! Ik vind het wel een vrolijke boel geworden. Dat ding is, waar die ook rondslingert makkelijk te herkennen en te vinden. De dame is er helemaal blij mee. En ik ook. Boe... hoofdluis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten