Pagina's

zaterdag 30 september 2017

Tafeltjesdans


Een werkplek voor mijn naaimachine is af en toe wel eens een gedoetje... Eigenlijk heb ik graag veel ruimte om me heen, dus dan zit ik aan de eettafel... Maar na een tijdje, op en af van de tafel in verband met eten c.q. het zat zijn dat de eetgedeelte zo'n ongezellige rommelige bende wordt, krijg ik het ineens op mijn heupen en zwiep alles de woonkamer uit... en dan verdwijnt alles weer naar boven, naar mijn werkkamer, of zelfs achter kastdeuren... Mja... hmmm... en hoe lang duurt dat...


Niet lang... want zoals je ziet op de foto... het gaat prima als de werktafel alleen wordt bezet door de laptop en een naaimachine, maar meestal heb je ook een locker nodig, en als ik een project onder handen heb, ligt er een stapel papier en stof, of als ik bezig ben met mijn administratie, belastinggedoe met tig mappen en stapeltjes, pffff...Dus dat ontspannen gezellige sfeertje van de foto is dan ver te zoeken... 

Nu is de werktafel in mijn werkkamer in verhouding nogal groot, want als ik de deuren open doe van de voorraadkast, dan zit ik klem... Moet ik de lade eruit trekken... dan kunnen de deuren niet wijd genoeg open door een of andere reden, dan kan ik dus niet bij het kleinspulvoorraad en dus de order niet compleet maken... Niet handy!! Dan is de tafel voor mijn, niet zulke lange armen, te diep om makkelijk het rolgordijn te laten zakken of op te halen c.q. het raam open te krijgen... Dus, wat gebeurt er dan... geen raam open... geen licht... en dat laatste is voor mij geen strak plan, aangezien ik erg slecht tegen weinig daglicht kan... 


... uiteindelijk verhuisd alles gewoon weer naar beneden, wat ik eigenlijk ook het prettigst vind, want ik hou er namelijk van om er gezellig bij te zitten. Totdat alle rommel me weer tegen het strotje vliegt en ik alles weer naar boven zeul... óf het laat liggen en dan gebeurt er gewoon niks meer...

Nou, dat geniks versus gejojo is een bekend fenomeen dat ik in mijn vorige huis opgelost had door een kleine eetkamertafel bij het raam in de woonkamer te plaatsen en dat beviel mij perfect. Ik had een aparte werkplek voor mijn werk onder de (donkere) trap, en een aparte fijne werkplek met naaimachines. Ik zat er gezellig bij, een bak licht van een gigantisch raam van 4m bij 1,75m of zoiets... Het enige was, dat tijdens de film ik niet met de locker mocht werken, want het gaspedaal wordt door mij wel eens flink ingedrukt en dan hoorde ze de film bijna niet meer, dus locken was afdeling overdag... Nou vooruit dan maar...

Maar goed, mijn woonkamer is veranderd, maar ik niet... en ik zit nu dus alweer ruim 2 jaar te hannesen met de afdeling werkplek om lekker te naaien en te creëren. Het resulteert dus geregeld in wel willen naaien en creëren, maar uiteindelijk geen fut om alles erbij te slepen wat ik nodig heb... Of verdwijnt door de rommeligheid de rust in mijn gat om aan de gang te gaan...


Wil ik weer kleding gaan maken, en dan bedoel ik niet voor een scheutje van een weekje, maar gewoon lekker wekelijks achter mijn machientje snorren. Dan zal ik dus structureel iets moeten veranderen en dan graag in het modelletje van vroeger, want dat werkt! In mijn hoofd dragen mijn hersenen allerlei oplossingen aan, héél wat nachtelijke uurtjes worden er aan gespendeerd... Maar alle ideeën zijn nogal een warboel en niet te overzien of er héél wat verzet worden. En is er geen garantie of het wel past of kan... dus het risico dat alles weer terug moet is behoorlijk aanwezig... Oepsie dus...Maar na een zwik weken is die tafeltjesdans hardnekkig in mijn hoofd verankerd en wil ook niet meer weg... Dat houdt dus in: de te grote tafel in de werkkamer te laten verdwijnen... de inschuifbare eettafel weer op z'n "oude" plekje voor het raam neer te zetten (aan exact dezelfde kant als "toen" met in de ochtend een heerlijk zonnetje om de dag mee te beginnen). En mijn bureau van zolder plukken, dat vorig jaar nog in gebruik was als bureau en nu zich nutteloos op zolder staat te vervelen en die ik toch weer een werkfunctie wil geven in mijn werkkamer (ook al is de buitenkant niet wauws... gewoon een likkie verf, maar daar over een andere keer)... 


Nu kan ik dit niet in mijn eentje, en zag ik dat met mijn energieniveau ook niet zo snel gebeuren helaas... En tegelijkertijd wist ik niet of het allemaal wel kon c.q. paste... Tsja... Maar manlief zag mij tijdens het avondeten in staarmodus en vroeg wat er was... Ik vertelde waar mijn hersenpan het nu toch zo druk mee had... en ik vertelde van "Als bureau nu zo, dan kan werktafel als eettafel, en dan kan oude eettafel naar daar... en misschien moet servieskast wel zus... en kunnen lelijke eetkamerstoelen gelijk op Marktplaats en de eetkamerfeauiltjes van daar naar daar en die van boven ook daar...  

Als ik het zo neertik is er geen touw aan vast te knopen, maar gelukkig kent hij me wel langer dan vandaag en die kan mijn hersen capriolen gelukkig wel volgen en zag er wel een gat in... De week erop ging het gebeuren... (inmiddels alweer twee weken geleden)...


Dus... zaterdagochtend... ontbijt achter de kiezen... en ik kijk rond, en de moed zakt in mijn schoenen... Daar heeft manlief geen last van, maar die kijkt ook niet elke dag tegen dat probleem aan èn het is ook niet zijn probleem, dus dat maakt het allemaal makkelijker... Hij is vers en begint gewoon de eettafel in elkaar te schuiven en te verhuizen naar het raam. Vervolgens trekt hij de deurtjes open van de servieskast en ploft (zet het voorzichtig neer) het servies op de nu kleine tafel.. Daarna worden er doekjes gepakt uit de keuken. Hij tilt de kast aan een hoek omhoog, en ik frut een doekje onder alle pootjes, want ik reageer gelukkig wel op de opdrachten van hem. Daarna wordt de kast naar de andere kant van de woonkamer geschoven. Als ik kijk waar de kast nu staat en naar de plek waar die stond, dan voel ik een steek van jammer... mooie gezellige muur is weg... maar goed... Er is een tafel van 1m x 1m bijgekomen, en dat gaat niet zonder opvullen van de ruimte, dus tis vol!.


Daarna gaat manlief de werktafel boven uit elkaar halen en ik moet de eetkamerstoelen even draadjesvrij zien te krijgen met de stofzuiger, want ik wil een kiek bakken zodat ik ze op Marktplaats kan zetten. Daarna roept hij van boven naar beneden wat hij met alles moet wat er op de werktafel staat en ik zeg... "Maakt niet uit!"... Oeh... ik ben ècht moe... Normaal heb ik wel een opdrachten- of volgordelijstje en sta ik er met mijn neus bij, maar nu is die bende die in dat hok is ontstaan in de afgelopen maanden iets te veel voor mijn humeur, dus ik geef hem carte blanche...

Als de tafel naar beneden is gekomen en de functie eettafel heeft gekregen worden de oude stoelen opzij geschoven en andere eetkamerfeautuiltjes aan de eettafel gezet, en dan ineens wordt de woonkamer héél vol... Oef, dat is geen strak plan voor iemand die dól is op ruimte en licht om zich heen. De stoelen worden ook rap weer weggehaald en de lelijke eetkamerstoelen worden weer teruggezet... sjucht...

Daarna... ja we zijn er nog niet, wordt door manlief mijn oude bureau van zolder geplukt en in mijn werkkamer neergezet. Ook al is dat ding foeilelijk, als de tafel daar staat overvalt me het gevoel dat ik eindelijk kan ademen in dat kleine ukkepukkamertje... Ik kan bij het koord van het rolgordijn en ik kan het raam eindelijk openzetten, zonder op het bureau te klimmen. Het bureau kan nu ook een kwartslag gedraaid worden, zodat ik totaal niet meer tegen de kastdeuren aanloop... Héérlijk!!

Even later hebben we even een pauze. We zitten op de bank en ik zeg tegen manlief dat ik het jammer vind dat de servieskast aan de andere kant van de kamer staat.. want ik vond het eigenlijk altijd zo'n mooie en gezellig hoekje met die kast en het oude ladenkastje ernaast en zo... Hij beaamt dat hij de kast nu ook totaal niet tot zijn recht vind komen. Ik vind eigenlijk dat de kast daar in z'n eentje gewoon géén potje is... Hij staat op en begint gelijk met schuiven met de tafel... de bijzettafel en alles wordt gerouleerd en gedaan. Uiteindelijk komt de tafel voor het raam iets uit het midden, zodat er genoeg ruimte is voor mij om te zitten en genoeg ruimte is voor de bijzettafel.... Zoefffff en de kast gaat weer terug naar zijn oude stek... Hè... dát voelt weer goed!


De eettafelfeautuiltjes die op die plek stonden gaan nu ècht uit de kamer, het kan gewoon niet in één ruimte. Er moet gekozen worden. En ik kies er voor om weer heerlijk met mijn hobby bezig te kunnen zijn en natuurlijk ook deels voor mijn werk, want dat is een beetje verweven met elkaar.

Het resultaat is dat de meubels nu best in balans staan. Natuurlijk zijn er altijd wensen, maar met wat ik nu heb aan meubeltjes is het prima... Nu alleen de rommel nog. Ik verzamel alle lappen die ik overal uitgetrokken heb voor de herfst- en wintercapsule weer en leg ze in de kast. De je-weet-wel-tasjes die ik bij elkaar geconcentreerd had verzameld voor mijn Uitdaging van Sancho, vóór 1 oktober wilde ik ze weg hebben, en dat is dus totáál niet gelukt, heb ik in een doos gestopt. Lekker overzichtelijk en in de buurt, zodat de tasjes er ook uitgehaald worden. Dan rest nog de stapel met modeboekjes waar de kledingstukken in staan die ik binnenkort zou willen maken... Zo los zwervend is niet handig en ook niet goed voor het behoud van de boekjes, dus ik zet ze in een doorzichtige tijdschrifthouder.

Nu moet ik alleen nog de hoek met gereedschap naast de lapjeskast legen en naar zolder brengen. Daarna de machines onder de side-table en de doos met je-weet-wel-tasjesdoos op die plek poten en dan is alle rommel netjes uit het zicht. Héérlijk!!

Naaimachine.... lockmachine... here I come!!!

dinsdag 26 september 2017

Nieuw broek patroon... broek-op-maat...


Ik ben duidelijk een gevalletje jurken, rokken en girly-girly naaimens. Afdeling broeken... Oké ik kan het prima hoor, maar liever niet voor mezelf. In de winkels koop ik wel broeken, maar ook weer liever niet voor mezelf. Een beetje problemo dus, want ippies kom niet aan een broek.

Vroeger, en dan bedoel ik ècht vroeger, zeg maar van 1982 tot mwah 1996 heb ik voor mezelf broeken gemaakt. Het was niet mijn hobby, want het was een flinke verbouwing op de afdeling bovenbenen, heup en taille. Want bij de ene afdeling waren er teveel centimeters en bij de andere afdeling te weinig...

Qua heupen was het toen nog niet zo'n groot probleem, aangezien de snit van de broeken redelijk ruim was. Veel broeken met elastiek en dus ruimte om te brede heupen in te verstoppen, c.q. te smalle taille te verblijden met elastiek. Ook de bovenbenen hadden best wel ruimte. Ook waren er veel broeken in zwang met voor een gladde heuppas met daaraan een broekdeel met twee plooitjes, en achter een heuppas met elastiek. Vaak van soepele stofjes. De kleine plooitjes loste het verschil tussen heup en taille al op. Was er alleen nog het probleem bovenbeen, dat ik met wat rianter knippen van naadtoeslag en diverse keren doorpassen wel oploste... maar ja... de mode veranderde...


De broeken werden sluiker... rechter... tot megastrak skinny aan toe. Tailleband zat mégalaag, wat bij brede heupen dus tot afzakneigingen van hier tot Tokio leidde. Het elastiek verdween... plooitjes verdwenen ook bijna volledig... mja... Daar zit je dan met je stevige bovenbenen, taille en heupen... Een mégaverbouwing van hier tot Tokio... En dát was nog niet het enige probleem, want met die strakkere broeken tekent alles ook meer en kreeg je ongewenste plooitjes bij het kruis en achterwerk. Wat je daar dus absolúút niet wil hebben... Dus richtte ik me maar op rokjes en jurkjes... en girly-girly spul voor de dametjes... En liet de broeken even voor wat het was... in de ijskast...

Maar ja... Tis toch irritant, want ook al ben ik geen broekenmens, die dingen zijn af en toe toch verrekte handig. Er was nog een stuiptrekking van mij in 2009 met een zelf ontworpen broek en top en een wijde rechte broek met kimonotop in 2011maar daarna ging het licht uit wat broeken betreft.

Gelukkig ben ik niet de enige met een "broek-problemen" c.q. een drempel van minstens zo hoog als de Alpen om er aan te beginnen. Er werd op Sancho een oproepje gedaan om tijdens een weekendje een workshop Broek-op-maat te doen... Nou, dat liet ik niet aan mij voorbij gaan en ik ging samen met Eva, Nienke, Joke, Helma, Jacoline en nog heel wat meer dames op stap naar Grijpskerke. En we kregen niet alleen een workshop Broek-op-maat, maar ook werd er gezamenlijk een tas Urshult gemaakt, die ik wat maandjes later heb afgemaakt.


In het kort ging de workshop zo in zijn werk: vrijdag werden we niet lang na aankomst allemaal door de workshopleidster opgemeten. Zij ging daarna voor ons allemaal een broekpatroon op maat maken en zou de volgende dag weer terugkomen met de papieren patronen, en moesten wij het patroon overnemen, knippen uit pitjeskatoen, exact doorslaan (was héél belangrijk) in elkaar stikken met de draadjes erin, en die móesten er ook in blijven. Daarna was het doorpassen geblazen en begon de eigenlijke workshop hoe het nou toch zat met die lastige broeken. En vooral afdeling plooitjes bij het kruis en achterwerk. We waren er een aardig tijdje zoet mee. Bij de een was het meer werk dan bij de ander, want qua benen had iedereen ook zijn problemen. Bij mij moest er aan het voorpand in de binnennaad een halve centimeter bijgetekend worden en bij het kruis werd er een halve centimeter uitgediept. Ik was eigenlijk redelijk snel klaar, want ik heb de naad slechts twee keer hoeven wijzigen. Maar ja, niet zo moeilijk als iemand je helpt die weet wat je moet doen bij een plooitje hè.

Daarna was het eigenlijk de bedoeling dat je de broek in het echie van echte stof ging maken... Hmmm, dát laatste is dus nooit gebeurd. Hoewel ik het patroon redelijk in zicht had liggen, zodat ik het niet kwijt kon raken en er dus daardoor niks mee zou doen... Nou... het hielp dus niet!! Maar ja, na vijf jaar is het kopen van broeken nog steeds een ramp, het gedoe is zelfs lastiger door de snit van de broeken van tegenwoordig en ik heb nog steeds een ongebruikt patroon-op-maat in de kast liggen. Dus vorige week de broek opgezocht en gepast. Ik ben inmiddels een pietsie zwaarder, maar het kruis en afdeling kontwerk zit nog picobello. Ik wil het nu eindelijk wel eens van een proefstofje maken, en dan een exemplaar zonder toeters en bellen. Gewoon een gladde rechte broek, met een rits voor of in de zijnaad, dat weet ik nog niet.

Ik had in de Burda van de vorige maand een broek gezien die qua bovenkant helemaal glad is, net zoals het oude patroon-op-maat, dus wat overeenkomsten heeft qua taille-heupgedeelte van mijn broek-op-maat... Het is een flair-pijp, dus die wilde ik rechter maken. De wijdte van de broekspijp is volgens mij wel wat mij goed staat, voor zover ik me dat nog van de broeken van vroeger herinner. Sommige dingen moet je namelijk niet veranderen als ze goed bij je staan!


Ik tekende eerst de broek, model 113, uit de Burda augustus 2017 in mijn maat. Daarna legde ik mijn oude patroon-op-maat erop... Legde het voorpand op het getekende voorpand van de Burda. De recht van draad lijn was mijn richtlijn om de patronen recht op elkaar te matchen... En ik ging aan de gang met de broekspijp... Ik verlengde de broek, zodat ik een lekker standaard recht-broek-model-patroon heb, waar ik later het patroon met zakken, kleine plooitjes, tailleband, of taillebeleg kan veranderen net wat ik wil. Óf ik kan daarmee andere broekpatronen controleren, of het patroon wel bij mij past, c.q. de maten overeenkomen. De boverkant van mijn broek-op-maat is iets hoger en dat teken ik bij de Burdabroek er ook aan. Het zat per slot van rekening goed. Een lagere taille kan altijd nog.

Terwijl ik bezig was met het tekenen, was manlief thuisgekomen van een dagje Straatfotografie en zag blijkbaar een leuk tafereeltje... met welliswaar een ontploft kapsel, maar volgens hem is dat juist charmant...

zaterdag 23 september 2017

Mezelf met boekjes en wolletjes verwend...


Vandaag schijnt het zonnetje weer en na een paar niet zo jottum dagen wil ik mezelf verwennen met de nieuwe BurdaStyle en een donkerblauwe stoere rits voor de broek die ik wil gaan knippen... dus ik hopla tjoek naar Gouda en loop het Winkelcentrum Bloemendaal in...

Ik wordt éven afgeleid door de schoenenwinkel waar van die sale-rekken in staan en ineens hoor ik een bekende stem en zie ik Christine met een vriendin, dus even lekker kwebbeldekwebbel...

Daarna hops ik de tijdschriftenboer in en zoek de Zelfmaakmodetijdschriften... Ik zie de Burda Easy, de BurdaStyle èn de Fashion Style (dat is de Spaanse Patrones, prachtige snitten hebben die!!) en kies voor de BurdaStyle en Fashion Style (drie boekjes wordt een béétje veel) .


Dan op zoek naar een stoere ritsen misschien ook naaimachine naalden, maar weet niet precies hoe die dingen precies heten die ik zoek, met een groter oog voor dik sierstikselgaren..., en mijn oog valt eerst op stoere grote drukkers... Túúrlijk wordt ik nóg een keer afgeleid door leuke dingen... Die grote drukkers zijn leuk!! Ik weet niet waarvoor ik die gebruiken wil hoor, maar het past perfect bij mijn Garderobe Capsule.

Dan de rits... hm... hoe lang heb ik eigenlijk nodig... Oen die ik ben, totaal vergeten het op te meten en uit mijn hoofd weet ik het ook niet, want ik ben niet zo'n broekennaaister... De verkoopster geeft advies, na mijn uitleg een redelijk hoge broek te willen maken, neem ik die van  16cm en 18cm, want ik weet het werkelijk niet. Een eenvoudige donkerblauwe ijzeren rits met rem komt toch eigenlijk altijd wel van pas... niet??

En dan ineens... valt mijn oog op wolletjes... Prachtige kleurtjes van scheepjeswol, poezelzacht... dat wordt niet alleen dragen, maar ook knuffelen... Mjammie!! Ze hebben hier toch altijd van die leuke wolletjes. Niet idioot veel keus, maar dat vind ik wel prettig momenteel. Ik zie gelijk dat de kleuren precies in mijn Garderobe Capsule passen en aangezien ik in mijn kledingkast geen enkele sjaal heb liggen die bij die kleuren passen. Ik heb namelijk niets geen basic kleuren, ik heb namelijk bakken vol tig kleurtjes á la Oilily, petrol, dieprood en turquoise-mint kleurtjes... Wordt het bij mijn aanstaande nieuwe garderobe van de winter lichtelijk fripsie... Dus Mina Koukleum kan wel een sjaal gebruiken... En 's avonds op de bank breien vind ik wel gezellie... dus 3 wolletjes genomen... Ga ik lekker met een losse steek simpel in tricotsteek een sjaal maken en dan vlammen de kleurtjes donkerblauw, vergrijsd blauw, bruin en grijs prachtig door het breisel...

Daarna schiet ik nog even de boodschappenboer binnen. Manlief is lekker de boer op met zijn camera en zal strakjes wel wat te verhapstukken lusten... Dus even verse groente, fruit en vlees gescoord en dan hopla naar huis... Ik wil die broek in de steigers hebben!!

woensdag 13 september 2017

Uitgangspunt stoffen van mijn garderobe capsule


Een garderobe capsule samenstellen gaat niet alleen over de kledingstukken op zich, maar juist ook of ze bij elkaar combineren, c.q. ze onderling te combineren zijn. De kleuren, texturen, soort stof, dikte van de stof, soepelheid... en natuurlijk de afmeting van de stoffen.. Is namelijk wel zo handig.





Ik heb nog geen stof voor een riante garderobe capsule, waarbij je van 11 kledingstukken wel 15 tot 20 combinatie kan maken... maar je moet ergens beginnen...

Dit zijn de stoffen voor een begin van die capsule.

Set één, bestaande uit een jasje of vest van bruine gekookte wollen stof, een broek van zwarte soepele stretchstof en een blouse van een nieuw soort tricot, een paneel, in vergrijsde en donkerblauwe tinten met een snufje bruin en olijf.


Set twee, bestaande uit een jurkje, van datzelfde nieuwe soort tricot, met een abstracte print in grijs, zwart en fel olijfgroenig. Voor erbij een jasje van Scuba, in een olijftint aan de ene kant en aan de andere kant grijs.


Een broek met een bruinig-zwart printje in een stretchstofje. Ideaal te combineren met een zwart shirtje of truitje...


Inmiddels vind ik steeds meer stofjes in mijn stoffenvoorraad die erbij passen... Ook accessoires die ik al heb, staan er mooi bij. Bij het grijze tricot jurkje dat ik afgelopen weekend maakte, staat de bruin gekookte stof perfect bij in combi met de stoere bruine ceintuur die er perfect bij past.




Jurk Imani Uit de La Maison Victor sept-okt 2017


Ik zag vrijdag op Facebook een prachtig voorbeeld van een heel eenvoudig jurkje, model Imani, uit de LMV september-oktober 2017. Als het wat fripser wordt, dan werd het jurkje gecombineerd met een heerlijk lang wollig vest... Ik dacht gelijk... Dát is het jurkje waarvoor ik het boekje heb gekocht.


Het patroon is geschikt voor geweven als ook voor tricot/jersey stoffen. Het voorbeeld in het boekje is van een soepelvallende viscose. Ik heb niet veel stofjes in de kast die groot genoeg zijn om dit jurkje er uit te krijgen. Je hebt namelijk 2,30m x 1,40m nodig. Maar gelukkig heb ik nog een stuk "ongemotiveerd" tricot in de kast liggen. Het blijkt dat ik bijna 3m heb, dus ik kan de jurk ook nog verlengen, wat me voor de herfst en winter juist heerlijk lijkt om te dragen met laarzen met een hak eronder (kan ik er uit het zicht een warme legging onder dragen). Maar voor nu, wil ik er mijn mooie zwarte hakken onder dragen.


Ik ging vrijdag gelijk aan de slag met het uitraderen van het patroon. Ik verleng de jurk met 34cm, zodat het een heerlijk warm te dragen jurkje wordt waar ik ook als het héél koud ik een warme legging onder kan stoppen en leuke hoge laarzen met hak kan dragen. Ook de mouw heb ik pietsie verlengd, zo'n 10cm, omdat dat bij mij mooier staat en het ook weer pietsie warmer is. Ik heb volgens de maattabel drie verschillende maten en meet het patroon her en der op en valt bij de taille en heupen riant... En ik schiet in de twijfel, want het stofje wat ik wil gebruiken is een gigantisch rekbaar en heeft net als het rode stofje van een shirt eerder dit jaar, vermoedelijk plakneigingen als het te wijd zit...

Aan knippen kom ik niet toe, want ik ga 's middags gezellig naar de mams van Dennis. Lekker kwebbelen, o.a. over kleding. Ik blijf er ook gezellig eten, en wilde 's avonds gaan knippen, maar mijn ogen vielen dicht van moeheid (na heen en terug gereden te hebben met stortbuien, zodat er maar 40km/uur op de snelweg werd gereden). Dus... mandjestijd! Morgen weer een dag.


Ik ben de afgelopen weken behoorlijk bezig met mijn garderobe en probeer zo snel mogelijk weer een behoorlijke basisgarderobe te krijgen. Ik bedenk dan ook de volgende dag, dat ik een mooie bruine gekookte wol heb, waar ik een jasje/vest van ga maken, en dat die als het frips is, mooi zal staan op dit eenvoudige grijze tricot jurkje. Misschien de stoffen ceintuur vervangen door een stoere leren ceintuur... voor weer een andere look... is bijna dezelfde kleur bruin als de gekookte wol...

Maar afdeling twijfel is nog niet uit mijn hoofd, wat betreft de riante centimeters wat ik meet op het patroon op de afdeling taille en heupen... dit in verband met superstrechie stofje. Ik stuur Christine, die het jurkje gemaakt heeft, een berichtje of mijn denkwijze zou kunnen kloppen... Ik krijg een berichtje terug met fotootjes, dat het jurkje inderdaad op de afdeling taille en heup riant is, en dat zij het ook heeft ingenomen en dat ik zelfs de curve weg zou kunnen laten met dit tricotstofje... dus... zogezegd zo gedaan... ik hou de kleinste maat van de drie aan... en dan blijft het nog riant!!

De ceintuur knip ik nog niet, want ik twijfel of ik met dit wiebel, fliebel, flubber stofje wel mooie smalle ceintuurlintjes kan maken, want gewoon een ceintuur die overal even breed is, is misschien eenvoudiger te maken en mooier met dit stofje.


Ik heb de punten op de jurk, waar de lusjes komen voor de ceintuur, met elkaar verbonden van links naar rechts en dat doorgeslagen. Is namelijk een ideale manier om te kijken of de jurk recht hang (dit in verband met dat ik soms een fba nodig heb... dat neemt natuurlijk lengte van de stof op... dus kan de zoom scheef hangen. Als ik de taillelijn controleer en die is recht, dan is er grote kans dat de zoom ook recht hangt.

Ik ben in een luie bui, wil lekker op de bank televisie kijken. Dus ik heb een hele cirkel om me heen gemaakt, zodat ik alles bij de hand heb. Rechts naast de bank op een tafeltje mijn natje en droogje. Rechts direct voor de bank een luie stoel met daarin mijn laptop om af en toe te appen naar Dennis, die die dag terug komt gaat vliegen uit Canada. Recht voor mij een rond tafeltje naar toe gezeuld met daarop mijn locker en speldenkussen... en links van mij de LMV om af en toe de beschrijving te bekijken.


Tussendoor de naaimachine ook naar de bank gezeuld en die staat om en om op het tafeltje. Net wat ik moet doen. De locker staat er dus achter... Ondertussen is Dennis met het vliegtuig opgestegen van Toronto naar Washington en ik kijk met flightrader24 waar hij (letterlijk) uithangt... Is misschien stom, maar het is prettig... Ik tjoek ondertussen de tijd weg achter mijn naaimachine, zodat ik hem op kan halen met een nieuw jurkje aan...

Voordat ik het beleg er aan zet, check ik of je het door de stof ziet... en helaas de stof is te dun, je ziet álles er doorheen... Zelfs mijn kanten beha, die overigens vrij glad van stof is, maar het is toch te zien. Dus dit jurkje is verplicht te dragen met een onderjurkje... nu is dat voor de herfst en winter geen straf. De hals heb ik uiteindelijk afgewerkt met een schuingeknipt reep stof van 3,5cm breed (80% genomen van de halswijdte).


Met dit stofje de kruisingen met de locker goed door te laten lopen is een gigantische sport op zich... Het is uiteindelijk gelukt, maar pfff... Ik zie nu wel op de foto dat blijkbaar mijn draadspanning niet helemaal goed is gaan staan halverwege het project. Maar soit... ik ga het niet loshalen. Daar is dit stofje veel te fijntjes voor...


De afwerking kan niet met een tweelingnaald, want dit stofje is zó frubbelig dat hoe ik de spanning ook zet, de stof gaat opbollen tussen de twee stiksels... Ik mag al blij zijn als ik dit stofje glad gestikt krijg (met behulp van vlieseline Stik en trek!!).

Dus eerste ronde één er op tjoeken...


En dan ronde twee... Ook al lopen de steekjes dan niet synchroon, door een kleine steek te kiezen, valt dat gelukkig niet op... en mensen zou den ver door hun knieën moeten zakken willen ze met hun snufferd dichtbij mijn stiksel komen!

Ik ben er héél tevreden mee, want het blijft in mijn hoofd het soort stof die ik altijd straf al járen "ongemotiveerd" tricot noem... en het is toch wat geworden! Het is inmiddels te laat om de ceintuur te maken, dus ik laat het even zo... volgens mij kan dit modelletje ook prima zonder ceintuur gedragen worden. In de LMV laten ze dat ook zien.


Dan bij het jurkje de rest erbij zoeken, want met alleen een jurkje in de hersft en winter ben je er niet... Ik heb nog schoeisel, vest en misschien sjaal... nodig...

Ik begin met nude stiletto's, maar dat is letterlijk nude... nikszeggend aan de petatters, doet niks voor het grijze jurkje... Dus het worden mijn zwarte hoge hakken.

Dan is de afdeling warmte aan de beurt... Qua kleur heb ik zwart, donkerblauw en antraciet vestjes in de aanbieding... De antraciet is zeg maar vals grijs bij het grijs van het jurkje. Ik probeer dan het zwarte exemplaar, maar qua verhouding, vind ik de lengte van dit vestje te kort... dus ik pak mijn langere zwarte vestje. Donkerblauw valt daarbij dus ook gelijk af, want daar heb ik alleen een kort exemplaar van. En ja... dat komt in de buurt... Ik mis nog wel iets... en ik besluit in mijn sieradenla te gaan neuzen en vis er een halflange ketting uit met donkerzilveren schakels en zwarte kralen... Mja... dit wordt hem!!


De eerste foto is wel héél erg in de verte, dus pietsie dichterbij... maar dan zonder schoenen in zicht, want die vallen er dan af... Ik ben er wel blij mee!

Bijzonderheden:

Materiaal: ruim 3 meter super elastisch tricot, dat een soepele, ietwat springerige valling heeft en eigenlijk een beetje zwaar aanvoelt, maar het is wel dun.... Ik hoop dat je me kan volgen...

Voor dit patroon heb ik in plaats van mijn drie maten de kleinste maat gevolgd, omdat ik elastieken-tricot had. Bij een niet rekbaar stofje zou ik eerst uitgaan van die drie verschillende maten en dan bij de doorpas bekijken of dat te veel is. Zoals Christine dat gedaan heeft.

Het patroon is voor 1,71 lang. Ik ben zelf 1,68 en heb het voor- en achterpand met 34 cm verlengd. De mouwen heb ik met 10cm verlengd.