Ik ben duidelijk een gevalletje jurken, rokken en girly-girly naaimens. Afdeling broeken... Oké ik kan het prima hoor, maar liever niet voor mezelf. In de winkels koop ik wel broeken, maar ook weer liever niet voor mezelf. Een beetje problemo dus, want ippies kom niet aan een broek.
Vroeger, en dan bedoel ik ècht vroeger, zeg maar van 1982 tot mwah 1996 heb ik voor mezelf broeken gemaakt. Het was niet mijn hobby, want het was een flinke verbouwing op de afdeling bovenbenen, heup en taille. Want bij de ene afdeling waren er teveel centimeters en bij de andere afdeling te weinig...
Qua heupen was het toen nog niet zo'n groot probleem, aangezien de snit van de broeken redelijk ruim was. Veel broeken met elastiek en dus ruimte om te brede heupen in te verstoppen, c.q. te smalle taille te verblijden met elastiek. Ook de bovenbenen hadden best wel ruimte. Ook waren er veel broeken in zwang met voor een gladde heuppas met daaraan een broekdeel met twee plooitjes, en achter een heuppas met elastiek. Vaak van soepele stofjes. De kleine plooitjes loste het verschil tussen heup en taille al op. Was er alleen nog het probleem bovenbeen, dat ik met wat rianter knippen van naadtoeslag en diverse keren doorpassen wel oploste... maar ja... de mode veranderde...
De broeken werden sluiker... rechter... tot megastrak skinny aan toe. Tailleband zat mégalaag, wat bij brede heupen dus tot afzakneigingen van hier tot Tokio leidde. Het elastiek verdween... plooitjes verdwenen ook bijna volledig... mja... Daar zit je dan met je stevige bovenbenen, taille en heupen... Een mégaverbouwing van hier tot Tokio... En dát was nog niet het enige probleem, want met die strakkere broeken tekent alles ook meer en kreeg je ongewenste plooitjes bij het kruis en achterwerk. Wat je daar dus absolúút niet wil hebben... Dus richtte ik me maar op rokjes en jurkjes... en girly-girly spul voor de dametjes... En liet de broeken even voor wat het was... in de ijskast...
Maar ja... Tis toch irritant, want ook al ben ik geen broekenmens, die dingen zijn af en toe toch verrekte handig. Er was nog een stuiptrekking van mij in 2009 met een zelf ontworpen broek en top en een wijde rechte broek met kimonotop in 2011, maar daarna ging het licht uit wat broeken betreft.
Gelukkig ben ik niet de enige met een "broek-problemen" c.q. een drempel van minstens zo hoog als de Alpen om er aan te beginnen. Er werd op Sancho een oproepje gedaan om tijdens een weekendje een workshop Broek-op-maat te doen... Nou, dat liet ik niet aan mij voorbij gaan en ik ging samen met Eva, Nienke, Joke, Helma, Jacoline en nog heel wat meer dames op stap naar Grijpskerke. En we kregen niet alleen een workshop Broek-op-maat, maar ook werd er gezamenlijk een tas Urshult gemaakt, die ik wat maandjes later heb afgemaakt.
In het kort ging de workshop zo in zijn werk: vrijdag werden we niet lang na aankomst allemaal door de workshopleidster opgemeten. Zij ging daarna voor ons allemaal een broekpatroon op maat maken en zou de volgende dag weer terugkomen met de papieren patronen, en moesten wij het patroon overnemen, knippen uit pitjeskatoen, exact doorslaan (was héél belangrijk) in elkaar stikken met de draadjes erin, en die móesten er ook in blijven. Daarna was het doorpassen geblazen en begon de eigenlijke workshop hoe het nou toch zat met die lastige broeken. En vooral afdeling plooitjes bij het kruis en achterwerk. We waren er een aardig tijdje zoet mee. Bij de een was het meer werk dan bij de ander, want qua benen had iedereen ook zijn problemen. Bij mij moest er aan het voorpand in de binnennaad een halve centimeter bijgetekend worden en bij het kruis werd er een halve centimeter uitgediept. Ik was eigenlijk redelijk snel klaar, want ik heb de naad slechts twee keer hoeven wijzigen. Maar ja, niet zo moeilijk als iemand je helpt die weet wat je moet doen bij een plooitje hè.
Daarna was het eigenlijk de bedoeling dat je de broek in het echie van echte stof ging maken... Hmmm, dát laatste is dus nooit gebeurd. Hoewel ik het patroon redelijk in zicht had liggen, zodat ik het niet kwijt kon raken en er dus daardoor niks mee zou doen... Nou... het hielp dus niet!! Maar ja, na vijf jaar is het kopen van broeken nog steeds een ramp, het gedoe is zelfs lastiger door de snit van de broeken van tegenwoordig en ik heb nog steeds een ongebruikt patroon-op-maat in de kast liggen. Dus vorige week de broek opgezocht en gepast. Ik ben inmiddels een pietsie zwaarder, maar het kruis en afdeling kontwerk zit nog picobello. Ik wil het nu eindelijk wel eens van een proefstofje maken, en dan een exemplaar zonder toeters en bellen. Gewoon een gladde rechte broek, met een rits voor of in de zijnaad, dat weet ik nog niet.
Ik had in de Burda van de vorige maand een broek gezien die qua bovenkant helemaal glad is, net zoals het oude patroon-op-maat, dus wat overeenkomsten heeft qua taille-heupgedeelte van mijn broek-op-maat... Het is een flair-pijp, dus die wilde ik rechter maken. De wijdte van de broekspijp is volgens mij wel wat mij goed staat, voor zover ik me dat nog van de broeken van vroeger herinner. Sommige dingen moet je namelijk niet veranderen als ze goed bij je staan!
Ik tekende eerst de broek, model 113, uit de Burda augustus 2017 in mijn maat. Daarna legde ik mijn oude patroon-op-maat erop... Legde het voorpand op het getekende voorpand van de Burda. De recht van draad lijn was mijn richtlijn om de patronen recht op elkaar te matchen... En ik ging aan de gang met de broekspijp... Ik verlengde de broek, zodat ik een lekker standaard recht-broek-model-patroon heb, waar ik later het patroon met zakken, kleine plooitjes, tailleband, of taillebeleg kan veranderen net wat ik wil. Óf ik kan daarmee andere broekpatronen controleren, of het patroon wel bij mij past, c.q. de maten overeenkomen. De boverkant van mijn broek-op-maat is iets hoger en dat teken ik bij de Burdabroek er ook aan. Het zat per slot van rekening goed. Een lagere taille kan altijd nog.
Terwijl ik bezig was met het tekenen, was manlief thuisgekomen van een dagje Straatfotografie en zag blijkbaar een leuk tafereeltje... met welliswaar een ontploft kapsel, maar volgens hem is dat juist charmant...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten