Vorige week meisjesdag met de jongste dochter. Ja, Jenny, de Roos 5011 komt er aan! Alleen, ik maak hem niet. Dochterlief heeft plan gevat, nadat ze haar zus een bloesje had zien uitdraderen, om dat ook te gaan doen. Maar ja, wat voor patroon? En vooral wat voor patroonblad is duidelijk voor haar. Ze moet natuurlijk niet gefrustreerd raken van zo'n Knip-raderblad wat gewoon een doolhof is. Het is wel verbeterd hoor, maar blijft een doolhof. Hm, ze wilde ook het liefst een jurkje... Hm ja... En toen had ik het. De Roos 5011 is al op patroonpapier getekend, met voor elke maat een kleur! Dat is hm! Helder momentje, hè!
Nou de dame ging voortvarend aan de slag. Eerst vestje uit, want het was best wel warm met de zon door de erker heen. Papier werd geknipt, ze werd even opgemeten en maat 128 leek me wel goed voor haar. Dus hup aan de slag. Chips bakjes dienen om het papier niet weg te laten schuiven, potlood en gummetje bij de hand. Ze was zo stil als een muisje...
Hups ging haar haarband uit en wilde ze haar haren op zolder, want het was best wel warm dat haar in haar nek. Ok, mijn elastiek ingeleverd! Tien minuten later vloog er een bloes uit! Ja, mam het is best wel warm! Er wordt nog een stuk papier gepakt. En de tekst wordt overgeschreven, best lastig andermans handschrift over te pennen als je in groep 3 zit. Maar ik kan prima lezen wat er staat "an stufvouw", nou dat is natuurlijk "aan stofvouw"! Er wordt her en der een verkeerd lijntje weg gegumd, de dame is in haar element en ik ook, want ik zit heerlijk in het zonnetje in de erker met fototoestel in de aanslag natuurlijk... ze merkt helemaal niks...
En dan moet het patroon uitgeknipt worden, nou dat gaat ook Pietje Precies! Alleen de schaar is eigenlijk een maatje te groot, ik zal binnenkort eens op zoek gaan naar een kleiner maatje, want als dit lukt, wil ze dit geheid vaker doen...
En dan stofjes uitkiezen. Ze mag doen en pakken wat ze wil. Ik pak een kruk en ze klautert erop en vraagt wat ze wel en niet mag kiezen, maar ze mag alles pakken, behalve stijve, dikke stofjes en voile en zo. Dat is niet zo geschikt. Na een viertal lappen eruit te hebben gevist gaat ze op lintjes-, kantjes- en bandjesjacht. Ik pak alvast een doos, want dit krijg ik nooit compleet naar beneden. Dan wordt er nog gekeken naar klosjes garen en is de dame tevreden. Hup speldenkussen, schaar, etui en liniaaltje er in en we gaan naar beneden!
Dan gaat ze ienemienemutte wat nou van wat wordt geknipt. Na 10 minuten is ze er uit. En gaat ze de rokbanen spelden op de knalroze lap! Het spelden is leuk, maar ze vind het wel lastig dat die spelden zo prikkerig zijn. Ze kijkt steeds onder de lap of de speld erdoor is, soms probeert ze de speld namelijk in de tafel te boren, en dan kom je niet zo ver, hè. Maar ze houdt de speld steeds platter! En ze prikt zichzelf niet!
Ze heeft de smaak te pakken en de volgende dag wil ze persé verder om alles te spelden en te knippen! Nou dat is niet tegen dovemansoren gezegd! Ik mag de lijnen rondom het patroon met trickmarker zetten en dan moet ik me onmiddellijk uit de voeten maken. Ik mag absoluut (!!) niet helpen en zit verder braaf in de erker en geniet van het ijverige van de dame. Af en toe hoor ik "oepsie" en gaat haar neus helemaal richting schaar, maar dan heeft ze blijkbaar een scheef knipje gedaan en dat moet natuurlijk even gecorrigeerd worden!
Dan wordt het vrolijke lapje met knalbloemen gepakt dat is voor het bovenstukje. Er wordt een mooi plekje gezocht en er wordt ook nog gekeken of het recht ligt en dan wordt het vastgepint, gecheckt en verder gespeld. Ik mag twee tellen een lijntje trekken rondom het bovenstukje en dan mag ik weer wegwezen!
Dan is het achterpand aan de beurt, ze vind die streepjes wel handig, want zo kan ze nooit scheef gaan. Klopt helemaal dame! Daarna wil ze de lap zelf opruimen, dit is een groter lapje, dus ze is lekker aan het schuiven en doen. Minstens 5 minuten later...
... hè, hè lapje ligt eindelijk plat! Dan wordt het naar binnen geklapt, ik zie ondertussen dat het stiekeme lapje van de tafel af wil glijden, maar... eh, eh... Nee, mama "'k doe 't zelf!" Ok dan neem ik toch kiekjes! En warempel een paar minuten later heeft ze een mooi vierkant lapje!
Dan het laatste lapje, ze wil dat net als ik over de tafel heen gooien/spreiden. Dat is een komisch gezicht, want ze is eigenlijk net iets te klein om te zwiepen over tafel heen, maar de dame houdt vol en het lukt!
Dan wordt het mouwtjes spelden geblazen en de dame is wèg van dit stofje. Ze vindt stippeltjes zó vrolijk! Hélemaal mee eens! Nu, alles is geknipt en ligt in de doos. Ik ga haar deze week het doorslaan leren... Haar grote zus moet ook nog doorslaan, dus kunnen ze het gezellig met z'n tweeën doen en kan de jongste naar haar oudere zus kijken als voorbeeld. Ben benieuwd wat ze van het doorslaan vindt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten