Ik had deze jurk sinds donderdag al af, maar het kwam er niet van om foto's te maken. Druk met zoonlief bezig geweest. De jongste s'nacht in bed gehad, want ze had last van buikgriep. Was gelukkig wel kort, maar je slaapt niet echt bepaald als je ukkie in haar slaap kreunt. Maar vanmiddag mezelf bij elkaar geraapt, ben niet helemaal in orde (ook griep gehad), maar de foto's moeten nu toch echt op de webwinkel komen. In een kwartier had ik de foto's die ik moest hebben. Gelukkig had ik de rokjes vorige week al gefotografeerd en in de winkel geplaatst, want dat was een flinke klus i.v.m. het licht.
De jurk is een Willemientje, maar dan is de onderlaag 10 cm korter getekend, en de bovenlaag 15 cm korter. Behalve middenvoor, daar is het 5 cm korter getekend. De boog is dus wel iets veranderd. Ik vind hem mooi geworden. De spie middenachter is verdwenen. En er zitten i.p.v. 2 nu 3 rimpelstroken onder die tot de rimpelstrook van de bovenlaag lopen. Je bent er wel een tijdje mee zoet, maar dat effect wilde ik juist krijgen, vandaar dat de voorkant van de bovenlaag maar 5 cm is ingekort. Het is zo leuk om zo te rommelen en dat wat ik voor ogen heb ook ècht lukt. De freule vond de jurk helemaal super. Ze wilde hem eigenlijk wel aanhouden!
Je ziet haar op de foto steeds naar links kijken, en dat heeft een reden. Ze is van de week met touwtje springen plat op haar gezicht gevallen. Haar voeten zaten vast in het touw, en ze kon geen kant meer op. Gelukkig zijn al haar tandjes en botjes heel. Ze had een enorme dikke lip, helemaal kapot aan de linkerkant. Haar linkerneusvleugel lag open en verder allemaal schrammen op voorhoofd en linkerwang. Haar linkerhand aan de bovenkant lag ook open. Je weet echt niet wat je ziet als je je kind op komt halen van school en zij zo naar buiten komt, met de meester weliswaar. Ze hebben het op school goed uitgewassen, het bloedde gelukkig veel, zodat het vuil goed eruit kwam, en ijscompressen erop gelegd, anders was heel haar linker kant dik geweest. Nu smeren we elke dag de wondjes in met crème, zodat het soepel blijft en niet gaat scheuren. De eerste dag was eten wel lastig, en kwebbelde ze lang zoveel niet. Toen ze zich 's avonds in de spiegel zag, moest ze huilen van schrik, of het wel ècht weg zou gaan. Ik knakte bijna, ja, het gaat ècht helemaal weg, schat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten