Salut 2010... allo 2011

Ik besefte een paar weken geleden bij het uitpakken van alle kerstspullen dat ik eigenlijk geen waxinelichthouders meer had.

Ik was vorig jaar bij het inruimen van de kerstboxen in een uitmestbui. Ik heb sinds ik in blogland rondhobbel een steeds beter beeld over wat ik wil en kan met mijn interieur. Dat was dus niet de woonkamer die ik bij mezelf zag als ik binnenkwam. 

Dankzij alle mooie blogs van dames die heel veel mooie foto's en ideeën laten zien, wat er allemaal wel niet kan. Ook al ben ik creatief met stof en meisjeskleding, ik ben een ramp bij het kiezen en keuzes maken voor mijn woonkamer. Ik vind veel dingen mooi. Veel sferen gezellig, maar wat past er nu bij mij?




















Ik wordt onrustig van véél, vol en donker om me heen, veel kleur, veel spullen, maar lege, lichte ruime ruimtes, dat ben ik ook weer niet. Afgelopen januari ben ik begonnen met het "uitmesten" van de spullen die als vanzelfsprekend met de kerst er weer stonden. Vanaf toen ben ik langzamerhand mijn woonkamer gaan bekijken. Met een zinnetje in mijn hoofd "Past dit bij mij".

De ronde zwarte tafel van Hetty van 't blog Faire un songe was de start in de woonkamer. De muren kregen een mooie lichtgrijsblauwwitte tint. Veel meubels kregen een nieuw jasje met de kwast. Er volgde ook nog een hele meubelstoelendans door het huis en langzamerhand krijgt alles een plekje en komt er een sfeer in huis, die me past als een jas, en steeds lekkerder gaat zitten.

Wat die waxinelichtjes betreft. Tja, die was ik even vergeten. Er bleven eigenlijk niet veel waxinelichtjes over, maar ik zag op meerdere blogs dat je daarvoor heel goed, mooi glaswerk of glazen potten kan gebruiken. Ik ben in mijn woonkamer maar eens gaan speuren naar glaswerk waar ik waxinelichtjes in kon doen of achter kon stoppen. En ik vind dat ik best wel goed geslaagd ben. Er mogen nog wel wat bij komen, maar daar heb ik het komende jaar voor.







Ik ga het aankomend jaar weer veel leuks doen in m'n huis en wat leuke "oude" plastic tasjes die ik tegen kom wegwerken (hopelijk niet weer van 2,5 jaar geleden).

Ik wens jullie allemaal een gezellige fijne jaarwisseling!

Een jurkje voor een kerstengel...

Een paar dagen voor de kerstuitvoering van dochterlief, zij is het 4e kerstengeltje, vroeg juf Cora of ik een wit jurkje kon maken. Ze waren de kleding aan het controleren, en merkte dat ze wel 4 paar vleugels hadden, maar maar 3 kerstengeljurkjes. Tja, dat gaat niet lukken met vier (b)engeltjes. Ik kreeg een voorbeeldjurkje mee, zodat ik kon zien hoe de jurk in elkaar stak en hoe het versierd was.

Ik heb het jurkje qua model nagemaakt in de maat van haar en de versiering in het wit met zilver gedaan, net zoals het origineel. Het is natuurlijk wel een ander bandje, maar zilver is zilver. Ook heb ik een ander exemplaar een stuk ingekort, want er was een engel een héél stuk kleiner dan het jurkje. Het jurkje zou ik zelfs qua lengte aan hebben gekund. 

Het was wel een race tegen de klok, ik kon niet eerder dan woensdagochtend aan het jurkje beginnen en een paar uurtjes 's avonds en dan moest het ook af zijn. Donderdag waren er 's middags generale repetities in de kerk mét kleding. Dochtertjelief vond het maar wat spannend zo'n generale in de kerk, ze was de hele middag niet op school en dat vond ze wel interessant. Ze kende haar tekst en liedjes goed, ze had al twee weken 4 keer in de week elke lunchpauze geoefend. 

Ik had het jurkje woensdagavond om negen uur af. Pfew! Ze had na het avondeten even doorgepast en het bleek dat de mouwen iets te kort waren. Hoe dat nu kan?. Dus ik heb er wat witte katoenen sierkantjes, stapelsgewijs op elkaar vastgezet, om de mouwen te verlengen en eigenlijjk vind ik dat wel een extra kerstengel-accent geven aan het jurkje.

De freule kreeg voor de uitvoering ook nog een zilveren kerstslinger in haar haar gespeld en natuurlijk de vleugels. Ze zag er prachtig uit. De foto is met een mobieltje genomen, dus niet echt denderend scherp, de kerstengel rechts is de jongedame.

Haarwokkels met snoepjes van Hexchen Marie

Ik heb in november (ai ai ai ik ben laat, ik weet het) meegedaan met een Give-away van Karin van 't blog Hexchen Marie. De foto's van envelop met mooie postzegels, zoonlief dook er gelijk op af, de haarwokkels en snoepjes, waren zo gemaakt. 

Maar ik wilde ook graag laten zien welke wokkel de meiden hadden uitgekozen en natuurlijk in de haren. En díe foto's lieten wat langer op zich wachten, dus vandaar nu pas een blogberichtje (schaam, schaam, schaam). 

Maar vandaag vers van de pers de foto's zijn nog geen 10 minuten geleden genomen. De jongste had gelijk bij het openen van de envelop vorige maand de haarwokkel met de roosjes gekozen, ze is dol op rozen. Zus wil met haar 12 jaar natúúrlijk geen rose meer, dus de witte versie met felle kleurtjes is helemaal perfect. De snoepjes erbij smaakten overigens zéér goed, mjammie! Iedereen heeft daar van meegesnoept! Ukkepuk heeft een lus in haar haar, dat blijft namelijk de hele dag goed zitten. Zuslief had haar haren al op zolder met een zwik elastieken, ze heeft ontzettend veel en zwaar haar, dus daar is wat extra bouwmateriaal voor nodig!! Ik heb bij haar het elastiek er twee keer omheen gedraaid, want ze wilde het "rommelig" om haar knoedel heen. Netjes schijnt uit te zijn. 

Karin, namens mijn dochters, heel erg bedankt voor de mooie haarwokkels en snoepjes!

Make-up met Sinterklaas

Het is wel bijna drie weken geleden dat Sinterklaas in het land was, maar ik wilde jullie de jongste spruit haar voorbereidselen op "Het heerlijke avondje van Sinterklaas" toch niet onthouden.

De dame wist heel goed wat ze aan wilde doen. De jonkvrouwejurk die ik ooit voor haar zus heb gemaakt.

De jurk past ze nu, dat had ze niet verwacht. De dame is klein, maar toch een al net zo groot als haar zus toen blijkbaar, maar de jurk heeft ook glamglam sieraden nodig. Dus glitterklem om een knoedeltje te maken in haar haar, een galaketting van mij, gedragen tijdens een kerstgala van járen geleden al weer op Remco's werk.

Bij mij liggen sieraden niet om doosjes te vullen, maar om gedragen te worden, dus ook met zo'n belangrijke gebeurtenis als Sinterklaas dient er door zo'n grote kleine meid, ge-ienemienemut te worden tussen alle dozen sieraden... en deze was de gelukkige! Bloemetjesoorbellen van oma in haar oren... en nu... de make-up.

Tada, make-up doos uit de badkamer gesleept naar de slaapkamer op bed geploft... van alles eruit gekozen, met een beetje hulp van mijn kant, want een fine-liner en een mascara lijkt me niet zo geschikt... Er wordt op beide oogleden druk gekwast, eerst lichte tintjes links dan rechts, daarna donkerder tintje links en dan rechts.... Er wordt ook nog een oog dichtgeplet, want die wil uit zichzelf niet goed sluiten... hahaha. Dan is de lipstick aan de beurt.... er wordt met alle precisie binnen de mondlijnen gekleurd.

Daarna worden de blushparels gepakt met een gróte kwast. Hm, blijkbaar bevalt de lippenstift nog niet helemaal, want er komt ook nog een roze lipgloss overheen, met dáár overheen een goudkleurige lipgloss. Daarna wordt de make-updoos goed geïnspecteerd en gekeken of ze nog iets gemist heeft. Hm nee, dan alle spulletjes opruimen.

Er moeten natuurlijk ook even foto's genomen worden van  het totaalplaatje met de jurk, mouw links en rechts en allebei tegelijk worden getoond. Ze heeft de hele middag gezwierd met de jurk door de woonkamer, want de jurk lijkt niet wijd, maar is mégawijd en valt door de stof sluik.

TADA... de dame in vol glans en glitter-ornaat!

Helaas is het tijdens de avond zelf in de woonkamer bij m'n ouders dusdanig donker dat ik er niets van bak qua foto's. Dus dit is het beste resultaat....

Een verknasterde FM Willemientje genaamd Lady Willemientje

Ik ben afgelopen vrijdag lekker bezig geweest een Willemientje van Farennemix te verknasteren. Ik zocht een lapje om een mooi feestjurkje voor de grootste maat te maken voor de webwinkel. Ik kwam, nadat ik vorige week (of de week daarvoor) álle lappen uit mijn kast het getrokken en ze weer netjes terug had gerangschikt op soort/kleur, toch een paar zwarte lappen tegen. Komt er van als je dubbele rijen stofjes hebt, hè! Ik wist niet eens meer dat ik ze had en bij het zoeken naar zwart voor de cocktailjurkjes voor oudste dochter en haar vriendinnetje ben ik ze niet tegengekomen. Kan je nagaan wat een zooitje het in mijn kasten was. Maar goed. Dit stofje is een heel soepelvallend stofje, dat eigenlijk alleen maar geschikt is voor wijde jurkjes en rokjes, dus moest het een wijd modelletje worden. Maar omdat het zwart is, vond ik het alleen geschikt voor grotere meisjes, dus moest het een grote maat worden! De lap was ca. 3 meter en perfect voor een uitgebouwde Willemientje. 

Er is op zich niets drastisch veranderd aan het patroon, alleen her en der ietsjes tot giga veel verlengd!

De jurk heb ik gemaakt in de grootste maat.

Ik heb het bovenstukje aan de onderkant verlengd met 5cm. 
De rokbanen heb ik verlengd met 5cm. 
De spie middenachter heb ik verlengd met 31 cm (is dus een gigawijde taartpunt).
De spies in de zijnaad ook met 31 cm verlengd (maar dan 10cm aan weerszijden van de spie minder wijd).

Doordat de spie zo lang is zit hij dus kort onder het bovenstukje (ca. 4cm. afstand van de naad).
Voordat je de stof gaat knippen meet het patroon van de rokbanen bij je dochter op, zodat de lengte klopt.

Doordat er geen roezels aan zitten, en de voering even lang is als de bovenlaag van de jurk, is deze jurk snel gemaakt.

Toen dochterlief de jurk aantrok, zag je eigenlijk niets van de wijdte, totdat ze gaat lopen en draaien, dan is het een gigantische wijde jurk die om haar heen zwiert. Dat merkte ik ook met het verwerken, want je denk ècht bij de grootste maat dat je met een jurk van je zelf bezig bent! Hij valt dus prachtig sluik en danst bij het lopen om haar heen. Vandaar de naam Lady Willemientje.

Ik vind hem zo mooi, dat ik hem eigenlijk voor mezelf ook wel wil hebben.

Een kerstkapseltje uitgeprobeerd bij de jongedame

Af en toe probeer ik 'ns wat uit met de haren van de dames. De jongste heeft ideaal proefkonijnehaar. Haar haar is niet héél erg dik, is niet heel erg lang en zwaar en heeft wat krul, waardoor het snel goed valt. Vorige week heb ik eens wat zitten rommelen met wat draaispeldjes met van die glimmertjes er in. Overgehouden van een bruiloft van mijn schoonzus, en die lagen me al een tijdje aan te kijken als ik 's ochtends speldjes zocht voor haar haar. Maar ja. Wat doe je met die draaidingen, je gebruikt ze niet bij een paardenstaart. Toen zat ik in mijn hoofd te denken wat ik er nu mee kon doen en bovenstaand "breiwerk" was het resultaat.

Ik heb eerst al het haar goed doorgekamt. Nadat ik het goed doorkamde haar in een paardenstaart in mijn hand had, nog zonder elastiek, heb ik een rand van 1,5cm rondom haar hoofd er weer uitgehaald. Daarna in de paardenstaart een elastiek gedaan. De eerste pluk pakte ik in het midden van haar voorhoofd. Die heb ik zigzaggend, met een sierklemmetje op haar hoofd vastgezet. Daarna pluk nummer twee zigzaggend, zodat er een ruitjespatroon ontstond. Nadat alle plukjes een heel ruitjespatroon hadden gemaakt heb ik alle vlinderklemmetjes vervangen door die draaidingen. Daarna van de paardenstaart een knoedel gemaakt en die vastgezet met schuifspeldjes in de kleur van haar haar, zodat je daar niets van ziet. Met mooie glittersierspelden de rand van de knoedel versierd.

Beetje haarlak over haar haar gespoten en het blijft de hele dag goed zitten. Ze wilde niet dat ik het 's avonds voor het naar bed gaan uit haar haar haalde. Ze wilde de volgende dag ook nog van die mooie haartjes hebben. Ik was benieuwd hoe het zou blijven zitten en hoe het zou slapen! Die speldjes waren op zich niet groot, maar ja, er zitten ook in die knoedel allerlei opbouwbevestigings-steigerwerk, zal maar zeggen. Maar ze heeft er prima mee geslapen en het was best wel goed blijven zitten. Wat losse haartje die er her en der tussen uit kwamen piepen, maar een beetje haarlak zorgde dat die weer de goede kant opkeken. 

Ze had voor het maken van de foto's wel een goed idee, ze wilde schuimpjes gaan vissen van de etagère met de petit-four tang... Mjammie, ik vind ze wel lekker, zij heeft een hapje geproefd en na een vies gezicht te hebben getrokken kreeg ik het schuimpje! Nàh, is dat even boffen! Die dingen zijn wel èrg zoet, je moet geen gaatje in je kiezen hebben!

Ja, ze had de schuimpjes goed in de tang, zelfs zwiepend bleef 'ie zitten!

Sinterklaas en dan is 't optutten geblazen

Vrijdag 3 december, wat duurde het lang eer het zover was. Slot Marsepeinstein maakte het er ook niet minder spannend op. Maar de dame was goed voorbereid. Ze wilde haar lapjesrok aan, zo noemt zij de patchworkversie van de Odilia, groene legging, licht blauw shirtje, met daaroverheen een rozerood truitje met bloemetjesstrik en haar gehaakte bloemetjesketting. Volgens mij kan je haar niet over het hoofd zien zo in de klas. O, ja ze was haar sjaal kwijt, dus papa's sjaal wordt, met toestemming, geconfisqueerd en dan haar pietenpet en daaroverheen de pietjesschoorsteenhoed! Tas met fruit en drinken gaat ook nog mee, ze is klaar voor Sinterklaas!

Als we het kleine schoolplein op komen is ze helemaal hiebelwiebel, zie middelste foto. Ze moeten zich bij "het stoepje" verzamelen en de juf verzamelt alle tassen van de kinders en brengt die naar binnen. Anders moeten de leerlingetjes allemaal naar binnen, trappen op, tassen ophangen en dan moeten ze allemaal weer naar beneden, terwijl er ook weer leerlingen de trap op gaan. Drie klassen op één gang en een niet zo heel riant trappengat, dat gaat niet lekker lukken. Ze moeten in een rij gaan staan, met een "vast" klasgenootje op een "vaste" plek. De freule sluit de rij en probeert haar "vaste" klasgenoot van warme handjes te voorzien, maar volgens mij lukt dat nog niet zo best.

Daarna gaat als alle koppen zijn geteld, het hele spul naar het grote schoolplein en daar gaan ze allemaal zingen. De Directrice van de school vraagt zich af waar de Sint toch blijft. Gelijk onrust onder alle kleintjes, maar hup er wordt nog een liedje de lucht in gegooid en dan ineens horen ze een schoolbel?!? Dochterlief krijgt gelijk een nekverrekking om te kijken waar dat vandaan komt. Het is zó leuk om te zien, ben wel blij met mijn Uggs aan mijn voeten, ik ben een van de weinigen die niet loopt te stampvoeten!.

Dan komt daar ineens de Sint uit de schooldeur gezet met de schoolbel al rinkelend in z'n hand. Volgens mij kan de Directrice de eerste paar uur niets meer horen, want hij bleef bellen, ook toen hij allang naast haar stond. Die bel maakt zo'n gigantische herrie! De Directrice vraagt zich af, wat de Sint nu eigenlijk aan het doen is en hij vertelt dat hij zit te wachten op z'n leerlingen. Verbazing alom natuurlijk, want wat moet de Sint nu met leerlingen in een school doen?? Maar het blijkt dat hij zit te wachten op zwarte pietjes leerlingen. Nergens te bekennen natuurlijk. Er wordt een liedje ingezet over zwarte piet die uit fietsen ging, en ja hoor prompt komt er een pietje aangefietst (gesjeesd) en eentje komt met de step en eentje komt aangestormd met een voetbal.

Rumoer alom bij de kleintjes. De pietjes hebben rugzakken om en gooien hun fiets en step neer en gaan voetballen??? De Directrice vraagt aan de Sint waarom de pieten nu rugzakjes om hebben en geen pietenzak?  Gelijk zie je de snoetjes van de kleintjes bedenkelijk kijken, geen pietenzak? Het blijkt dat de Sint aan het omscholen is, en graag les wil geven op school. De Directrice wil daar met de Sint toch eens serieus over praten en dan wel graag binnen, want het is ijskoud en de leerlingen vinden dat vast wel een goed idee, gejuich alom, en het hele spul gaat naar binnen.

Ja, en de rest hoe het nou afloopt met de omscholende Sint heb ik natuurlijk niet zelf gezien, maar dochterlief heeft me bij het ophalen van school verzekerd dat het goed is gekomen. En dat de Sint weer Sint wilde zijn, want al die lastige letters uitleggen, sommen, nakijken van huiswerk en de leerlingen laten opletten. Dat dat toch wel héél erg vermoeiend was en hij liever cadeautjes uitdeelt met gedichtjes er bij. Ze zei ook, dat ze nu snapte waarom er in school steeds overal losse letters lagen en op muren waren geplakt. Ook de ruiten werden bestookt met papieren letters. De Sint was gewoon al weken aan het oefenen om les te geven. Mja, hij was natuurlijk aan het omscholen!

Poeh, zijn we allemaal even opgelucht!

Mijn zoon ontwerpt ook!

Zoonlief heeft dit jaar samen met Remco zijn kleding gekocht en wilde pertinent géén trui. Véél te warm, zit niet lekker, is stom, duh, etc. Nu is het de laatste tijd niet bepaald supersonisch tropisch, dus ik vond het toch wel zinnig dat hij een trui had, maar ja. Hoe krijg je een trui bij een 14,5 jarige aan z'n kont als 'ie dat niet wil? Hm, ik had nog steeds twee lappen van fleece voor hem liggen, maar ik kreeg het maar niet voor elkaar om daar een trui van te maken. Of hij had truien zat, of zoals vorig jaar, had hij nog twee precies-pas exemplaren, die overigens ook stom waren, maar goed hij heeft ze af en toe wel aangetrokken. Één keer af en één keer toe! Maar dit jaar zijn die truien richting neef gegaan, mouwen gingen te ver richting elleboog zal maar zeggen. Maar goed, ik opperde tijdens een sneeuwbui dat het misschien wel handig was om ieder geval één trui in de kast te hebben. Morrend gaf hij toe, ok, dus ik vroeg aan hem wat wil je hebben. En ik liet hem de stoffen, ritsen, applicaties e.d. zien. Alles is UWYH. Ik vroeg of hij een kraag wilde, ruimvallend of niet, etc.

Hij zei direct géén ritsen, dat zit niet lekker en dacht daarna even na. En toen begonnen zijn armen te bewegen hier schuine baan, mouwen ook, géén lange trui en ik rende naar een la en heb gauw even een papiertje en potlood gepakt en hem laten tekenen. Kan ik ook af en toe spieken of ik het goed doe. Hij rende even later naar boven, kwam naar beneden met een shirt, dat het díe maat, lengte en breedte, moest zijn, maar de mouwen wel 5 cm langer, want die van 't shirt zitten nu precies pas! 

Met de tekening en het shirt ging ik 's avonds direct aan de slag om een patroon te maken. Eerst het shirt grondig opgemeten en genoteerd. Daarna patroon getekend en uitgeknipt. De volgende dag uit de stof geknipt en geconstateerd dat de lappen fleece eigenlijk niet veel kleiner waren geworden. Ik hoopte op een klein gaatje in de kast. Er kwam even een kink in de kabel door een keelontsteking, zit nu aan de antibiotica en dat mag ik zo min mogelijk anders wordt ik immuun, maar het kan niet anders.

Dinsdagmiddag pas achter de machines gaan zitten. De trui met de locker en naaimachine de boel in elkaar gezet. Veel sierstiksels gemaakt, maar die zie je bijna niet, zeker niet als de trui gedragen is, dat verdwijnt in de stof. Maar goed de naden van de schuine baan zijn goed plat en glad aan de binnenkant. Hij trekt absoluut geen hemd meer aan, dus het moet goed glad zijn aan de binnenkant. Daarna passen, eerst had hij nog een shirt aan, maar dat werkt niet, want fleece is wel heel zacht maar ook stroef en hij wilde een slankzittende trui, dus zodra de mouwen van het shirt in die trui zaten remde de boel. Dus de hele handel weer over z'n hoofd terug, shirt uit en weer gepast. Hij zit als gegoten, precies zoals hij het wilde. De mouwen zijn, zoals hij wilde 5cm langer dan het shirt. Dat heeft hij ook wel nodig, want de shirts zijn ergens in september gekocht, maar inmiddels alweer precies pas bij de mouwen.

Hij geeft aan wat voor zoom ik naar binnen mag slaan voor de mouwen en van de onderkant is de opdracht zo min mogelijk. Ja Baas! Even later moet hij aangeven waar hij de applicaties precies wil hebben. Ze verplaatsen wel een beetje in vergelijking met zijn ontwerp. De Hotrider applicatie verhuisd van rechts naar de linkerarm en de Compact Wear zit niet linksboven maar rechtsonder. Ik heb textiellijm, bakpapier en een heet strijkijzer, en ik ga aan de slag. De Hotrider laat zich makkelijk vaststrijken. De Compact Wear wordt eerst gelijmd, effe wachten zodat de lijm een beetje indroogt en dan vastgestreken. Ze zitten muurvast! Hopelijk na een wasbeurt ook nog, maar dat merk ik vanavond wel. Daarna heeft hij weer gepast of het helemaal naar het zin was en na druk knikken en kijken in de spiegel helemaal goed. Hij plofte met trui en al aan in de stoel en ging lekker verder d.s.-en. 

Ik vroeg nog, moet je niet je shirt aan? We zitten nu binnen is niet koud. Maar nee, hij houdt hem aan! Ik vroeg of ik nog een kiek mag nemen, merk de laatste tijd dat hij telkens vraagt bij een kiek "Wat ga je dáár mee doen?" vandaar mijn vraag. Maar hij wil liever niet op de kiek, dus die neem ik dan wel op de paspop, maar dat wilde ik de volgende ochtend doen. Trui pleitte. Heeft meneer hem aan! Nou hij is dan wel heel erg blij met z'n trui. De volgende dag, weer geen trui in 't vizier!? En vandaag eindelijk, ik ging de was doen en tada, daar ligt 'ie keurig bij de roze/rode was! Hup paspop opgetrommeld (maatje 140/146 en daaroverheen een welliswaar slanke trui in maat 164, maar de paspop verzuipt dus ik hang er even een hangertje in, anders heeft de paspop een soort spooktrui aan en hangt het toch wel lichtelijk treurig.

Ik ben blij dat hij blij is met z'n trui en dat 'ie precies is geworden zoals hij het hebben wilde!

Een mooie "Door Jolanda" schooltas voor de jongste dochter

Deze foto's zijn een héle tijd geleden genomen. De freule en ik hebben een lekkere meidenmiddag. Te beginnen met een heerlijke tosti uit de oven! Mjammie. Daarna heb ik het pakje, wat die ochtend állang binnen was gekomen, gepakt en aan haar gegeven. Wat duurt het lang, eer je kind uit school is en geluncht heeft, om het dan te geven. Het brandde bijna weg uit de erker van ongeduld. Maar na de tosti heb ik het pakketje gegeven. Uit het doosje kwam een vrolijk gebloemd pakketje, Jolanda had het mooi ingepakt én er zat nog een kortingsbon bij ook!

Dit is de tas die ik voor haar heb gekocht, omdat ze de laatste tijd toch best wel veel heeft gepast en model heeft gestaan. Ik vind dat dat wel gewaardeerd mag worden met een cadeautje, dat nog nuttig is ook. Ze had eigenlijk altijd tassen die van haar zus waren geweest en nu heeft ze een eigen nieuwe tas, waar ook haar broodtrommeltje in past, plus 2 keer drinken en een bakje met fruit. Ook kan er als er speelmiddag is nog een popje of spelletje in. Dé perfecte tas voor de dame.

De tas heeft ze sindsdien elke dag mee naar school en ze vind hem prachtig. Hij hang prettig schuin over haar schouder en ook met het fietsen zit 'ie niet in de weg. Ze kan zelf makkelijk haar tas indelen, zonder dat alles knel zit. Ze regelt alles zelf, van ontbijt tot haar lunch en haar tas ligt nu niet dwars! Dank je wel Jolanda voor het maken van zo'n mooie tas! Ik viel er gelijk op en de freule ook!

Daarna heb ik samen met haar, inclusief tas op schoot, die werd nog even niet losgelaten, een filmpje gekeken. Heerlijk met z'n tweetjes op de bank met een kussentje en een bakje chips en Spaatje blauw voor haar en een mok thee voor mij.

Ik kwam een plastic tasje tegen

Gevuld met een deels geknipt nachtponnetje. Dit is ècht erg! Ik heb een jaar of tweeënhalf geleden voor mijn vriendin Nathalie een éénpersoonsdekbedhoes verkleind tot een dekbedhoesje voor een bedje van 1,50m. Het is een schattig stofje, met allerlei circusartiesten. Het stofje was wel lastig om netjes tot een vierkant hoesje te verkleinen, want de stof is scheef bedrukt, dus smokkelen geblazen. Maar nadat het op maat geknipt was en de naden gestikt bleef er een smalle baan over de gehele lengte van het hoesje en een gehele rand van de onderkant van het hoesje over. Ik zei tegen Nathalie "Zonde om de stof weg te gooien er kunnen wel kussenhoesjes of een nachtponnetje uit".

 Zoals je ziet had ik ook zakjes met zakrandje geknipt, maar het was zonde om die er op te zetten omdat ik anders een circusfiguurtje onderbreek.

Dat laatste leek Nathalie wel wat. Ik heb toen eigenlijk vrij vlot een nachtponnetje geknipt, verknasterd modelletje van een oude Burda en gelukkig riant van maat, en wilde een accentstofje erbij zoeken in de kleur van de goochelaar, heel mooi lilapaars. Alleen kon ik dat niet vinden. Alles was te blauw of 't was donkerpaars en dan berg je het "eventjes" stofvrij op in een tasje en dan raakt het uit het zicht en dan ben je ineens, oeps, tweeënhalf jaar verder! (OoooooOooooOOOOH!).  

 ,

Rechts de foto waar je de spelden ziet zitten! 
Dit is de stand hoe het pyjamaatje is meegenomen naar de verjaardag

Maar afgelopen zondag toen ik de plastic tassen eens doorhopste, kwam ik het tegen. Aangezien Emma gisteren (dinsdag) jarig is, dacht ik "Laat ik morgen (maandag) eens voor haar verjaardag, als verrassing, dat nachtponnetje maken". Alleen werd dat dus geen maandag maar dinsdag eer ik kon beginnen. Want maandag werd ik in de loop van de dag helemaal beroerd en lag ik 's middags gevloerd te bankhangen. Gek, hè, zo kwebbel je iemands oren van z'n hoofd en zo wordt je stiller en stiller en het enige wat je wil is een snoekduik in je bed nemen, gelukkig was Rem vroeg thuis en lag ik om half acht in m'n bedje.

Dinsdagochtend, een pracht van een stem, ahum, ik was hem namelijk kwijt. Een ontbijtje naar binnen gedronken (slikken is niet zo leuk door een keelontsteking). Dat lilapaarse stofje heb ik maar even gelaten voor wat het was Ik heb gewoon een mooi roodwit ruitje uit de kast opgeduikeld en het staat er heel mooi bij. Knoopjes had ik ook nog, gelukkig offwhite, ik had er precies vijf! Alles is UWYH. 

Inmiddels is Emma eerder een pyjamaatjesdraagster dan nachtponnetjesdraagster en dus heb ik het plan even op z'n kop gezet. Verder is ze een comfortabele draagster. Dus het jasje is lekker ruim, maar wel girly-girly en het elastiek heb ik op standje comfortabel genaaid. De twee rokbanen van de nachtpon heb ik nu gebruikt voor de broekspijpen, en de "rok"baan van het jasje. De broekspijpen konden, qua hoogte, niet helemaal uit de strook stof. Dus de taille- en heupband is van een ruitje en ook de zoom van de broekspijpen is een ruitje. Net zoals de mouwzomen en belegdelen.

En dit is hem dan helemaal compleet met knoopjes.

Maar ja, dit soort op z'n kop zet-acties zorgt er wel voor dat je niet ècht opschiet. Dus om een uur of drie was ik nèt bezig met de taille-/heupband. Effe rennen naar school, jongste dochter mee naar huis, die ging gelijk de tuin in met sneeuw spelen. Ik rende gelijk weer naar boven, hup verder met de pyjamabroek. Even later elastiek erin en toen dacht ik "Ik ga niet jachten" en ben ik me gaan omkleden voor de verjaardag. Dochterlief heb ik naar binnen geroepen of ze even komt helpen het welliswaar nog niet helemaal af zijnde pyjamaatje in te pakken. Op de plek van de spelden, daar moeten nog de knoop en knoopsgaatjes komen. Even later stapt Rem binnen en we gaan lopend naar de verjaardag en ik heb de pyjama 's avonds weer mee terug genomen, zodat ik vandaag de knoopjes en knoopsgaten kan maken en de  was- en merklabels erin zetten Emma vond de pyjama gelukkig heel erg mooi. Ik heb hem vandaag aan het eind van de middag even langs gebracht, ze had vanmiddag haar kinderfeestje, en ze ging er vannacht in slapen. Ik hoop dat 'ie heerlijk slaapt!

Groot ijzerwerk als voetje

Nee, ik ben niet bij de ijzerwinkel geweest, maar het lijkt wel op een soort klauw of grijper... een interessant stukje ijzerwerk... 

Ik zit sinds kort wat vaker op Sancho te  koekeloeren... Ik heb mezelf een weekje vrijaf gegeven om even op te laden voor volgende projecten en zo kwam ik via een blog Sancho weer tegen. Ik ben al een jaar lid, maar ja, beetje druk hè. Het was een hele tijd terug dat ik daar was. Ik kreeg daar een gezellige schop onder m'n kont om weer eens de hobbykant van het naaien weer wakker te schudden en op te frissen en dat werkte héél goed. Voor de jongste een 4-delig groen-paars setje gemaakt. Daarna voor oudste dochter en haar schoolvriendin een blauwpaars tienercocktailjurkje gemaakt. Mijn creativiteit bloeit helemaal op door even gedachteloos een lap stof onder handen te nemen en het te laten gaan wat het wil gaan. En dit alles UWYH ook!

Ook kwam ik op Sancho een link met You-tube tegen over rimpelvoetjes, van plastic en ijzer, en plooivoetjes, net een grijperklauwtje. Héél interessant. Door mijn ontwerp Willemientje voor Farbenmix heb ik héél wat rimpelstroken gerimpeld en na een jurk of drie steeds aan twee draden trekken, zat mijn rechterhand toch behoorlijk vol met snedes en lagen er nog een stuk of drie jurkjes die nog gedaan moesten worden (leve de tape!). Dat moet toch ook anders kunnen, denk ik, en het filmpje liet zien dat je mooie rimpelstroken kan maken, zonder snedes in je hand! 

Ik heb ook op internet afgezocht hoe duur die dingen zijn en of dat ingenieuze ding wat ik gezien had ook geschikt was voor mijn machine... een Pfaff expression 3.0. Op de sites stonden zoveel voetjes, sommige foto's zeer onduidelijk en wel tig nummers van machines waar ze op zouden passen, prijzen waren ook behoorlijk uiteenlopend. Ik vertrouw dan toch liever op de winkel waar ik altijd kom voor voetjes e.d. dan weet ik zeker dat ik goed advies krijg en wat ik denk dat het voor mij is ook zo is.

Ik heb niet gekozen voor een rimpelvoetje, omdat wat ik zag als voorbeeld niet regelmatig genoeg was naar mijn zin. Ik heb voor de Ruffler gekozen, deze is ook nog beïnvloedbaar met je steekgrootte hoeveel plooitjes hij maakt.

Ik ga eerst dat voetje eens uitproberen op een jurkje voor de jongste dochter, misschien de Feliz, die ligt al anderhalf jaar in de la. Nog kreukvrij in strakke verpakking. Eerst uitproberen en dan ga ik het professioneel gebruiken. Ik ben zó benieuwd hoe het werkt.

Cocktailjurkjes voor m'n oudste dochter en haar schoolvriendinnetje

Vrijdag twee weken geleden meldde oudste dochterlief even dat ze "volgende week" samen met haar vriendinnetjes wilde shoppen (!!) in het Alexandrium. Mja, 12 jaar hè! Ok, hmm, "Wat ga je daar dan doen?" was mijn antwoord. "Nou", zegt ze, "We hebben over twee weken een schoolfeest". En het thema is "Strak in het pak". Oftewel de heren worden verzocht te verschijnen in 3-delig kostuum, zoonliefs versie was, mooie slanke snit zwart overhemd met wittte boord, manchetten, bies en knoopjes, een zwart/donkerblauw rechte, ook weer slanke snit, jeans, schoenen en zijn haar in een perfecte look! en de dames ladylike.  Maar even terug op het Alexandrium, dat spreken we verder nog wel af, maar jullie gaan NIET alleen! Zo even mijn punt duidelijk aangeven, hè!

Een paar dagen later de freule vist een beetje of ik misschien een jurkje voor haar wil maken. Tuurlijk. Nog een paar dagen later zitten de dames, schoolvriendinnetje is ook aangeschoven, hier op de bank en vraagt ze of ik ook voor haar ook een jurkje wil maken. Tuurlijk. Dochterlief vliegt overheind "Ècht?". Dus ik "Ja, is prima, verzin maar wat je wilt, maar wel met de stof wat er in de kast ligt". Toen was het even stil en renden ze naar boven. Half uur later een tekening met een heel verhaal erbij. Effe in 't kort, een jurkje boven de knie, sluik rokje, schouderbandjes of in de nek, ceintuur en het bolerootje kopen ze in Alexandrium!

Met z'n drieën gaan we zoef naar boven naar "de" kast. Daar wordt het wat lastiger, want ze willen zwart met een knalaccent van een ceintuur. Na een half uurtje dreutelen en kijken gaan ze even bij het vriendinnetje huiswerk maken. Ik zeg nog, kijk strakjes nog wat op 't internet, maar het liet míj ook niet los. Ik had inspiratie nodig, om een kwartje te laten vallen. Ik kijk bij Esprit afdeling Party, en zie daar zwarte jurkjes en paarsblauwe jurkjes en kijk... laat ik dat laatste kleurtje nou net in huis hebben.

Ik bel dochterlief op bij haar vriendinnetje op en vraag of ze even op internet willen kijken, daar en daar en zus en zo en dat ik wel blauwpaarse dunne zijde, en bijpassende voering en voile heb. De meiden reageren enthousiast, da's mooi! Ik denk ook gelijk hellepie, wat kan ik voor modelletje maken, want de paarse zijde is een couponnetje lees: klein lapje 1,20 x 1,40 dus geschikt voor bovenlijfje en ceintuur... de voering nou ja, dat is duidelijk dat is voering en de voile wordt de rok. Maar ja wat willen ze precies. 

Zondag gingen de dames met de moeder van het vriendinnetje naar het Alexandrium en daar hebben ze zwarte ballerina's gekocht, zachtgrijze parelarmbandjes, zwart bolerootje met halflange rimpelmouwtjes en zwart/wit gebreide handschoenen, maar die zijn niet voor het feest, maar gewoon voor het fietsen! Toen ze aan het shoppen waren ben ik begonnen met een idee uit te werken. Bij terugkomst worden de dames preciezer opgemeten. Een kant en klaar patroon gaat niet werken, want ze vallen qua maat tussen het wal en 't schip. 

Ze zijn te smal voor een maat 32, maar zijn eigenlijk ook te smal voor maat 152/158, maar ze beginnen wel vrouwelijke vormen te krijgen. Dat is best wel lastig, want zo'n jurkje zit vaak nauwsluitend, dus moet wel goed zitten. Proefkonijn getekend, geknipt en genaaid. Juliette wordt gebeld er wordt gemeten en het proefkonijn wordt besproken en in mijn hersenpan opgeslagen. De eerstvolgende stap de volgende dag (maandag) was...

.... een (kinder)paspop met beha. Het geval is, dat de grootste paspop die ik heb maat 146 heeft. En dat is qua omvang wel aardig de dames, alleen de bovenwijdte zit een paar centimeter ernaast, maar vooral de coupe zit er niet in. Dus behaatje gepakt, wat gevuld (ietsiepietsie) en tada coupe dames is gereed! Nieuw patroon getekend, met alle dingen die we hebben doorgesproken erin meegenomen en er wordt van de echte stof geknipt. Ik verzamel lockgaren, stikgaren, paarse blinde ritsen, plaklinnen en paars fluweel lint. Alles is UWYH, mooi hè.

Het naaien gebeurt steeds een paar uurtjes overdag en 's avonds, tot er weer gepast moet worden. Maandagmiddag wordt er gepast of de halsuitsnijding mooi zit en tot hoever de stof moet doorlopen onder de oksel naar het rugpand.... Dinsdag past dochterlief of de wijzigingen van gisteren mooi zitten en hoe de rok valt. Haar vriendinnetje en zij verschillen niet zo in maat. Dochterlief is wel een stukje kleiner, maar is wat gespierder dan haar vriendinnetje, uiteindelijk is de omvang bijna gelijk. 

Dit zijn foto's gemaakt nà het feestje om een uur of half twaalf...

Woensdag wordt het voile aan de jurk gezet en wordt er weer even gepast voor de lengte van het jurkje. 's Avonds laat wordt de achterkant van het jurkje voorzien van naaimachine-elastiek. De blinde rits is afgevallen, was niet praktisch gezien het werken met voile en nu kunnen ze het jurkje wat langer dragen en toch in het jurkje groeien. Donderdag krijgt jurkje twee elastiek en maak ik de ceintuurs. De zoompjes in de jurken heb ik gedaan met een rolzoompje, dat wordt het mooist. Het vriendinnetje moet nog even de laatste keer doorpassen. De jurk van de freule zit op de paspop en vriendinnetje komt de kamer binnen en het eerste en enige wat ze zegt is "WAUW!" Dat hoor je natuurlijk héél graag als je achter de naaimachine bezig bent voor twee tienermeiden.

's Avonds héél laat de was-, maat- en merklabels erin gezet en toen mijn bedje ingedoken. Het was op tijd af! Wat slaapt dat lekker ontspannen, zeg! De meiden hadden een mooie outfit helemaal picobello af, want ja, je zegt ergens JA op, maar het moet wel lukken en als het niet was gelukt hadden ze geen feest-out-fit.

Toen ze thuis kwam na het feest was ze helemaal giegelig, en nog steeds heel blij met het jurkje. Het was een superfeest geweest. Er was een meisje geweest die had gezegd "Heeft jouw moeder ècht die jurkjes zelf gemaakt?". Kijk dat is mooi, hè! De dames waren helemaal groos op hun jurkjes en ik was heel blij dat zij er beiden heel blij mee waren!

Coverfoto's-metamorfose van de Nadya van Farbenmix

Elke keer ben ik héél erg benieuwd hoe de cover van een nieuw patroon er uit gaat zien. De foto's worden natuurlijk bewerkt. Het gezichtje, handjes, haartjes, voetjes zelfs schoentjes worden opnieuw ingetekend.

Bridget gaat gewoon in allerlei poses staan, maar deze keer was het lastig, want de opdracht was "Een foto met het jurkje van voren". Dus alleen haar gezicht en voeten konden alle kanten op, maar haar lijf moest naar mij gericht blijven. Na een paar keer "Nee schat, van voren met je jurkje. Ik moet allebei de strikken zien". Had ze hem te pakken en checkte ze zichzelf en hoorde ik haar mompelen "O nee, m'n arm zit voor de strik" of "Volgens mij is deze goed".

Er zitten leuke foto's tussen en de bovenstaande foto's heb ik gemaild naar Farbenmix. Ik vond vooral de linker foto erg leuk. Het lijkt net of ze aan het touwtje springen is. Ik zag het zo voor me. De handen tekenen ze toch altijd over, dus ik dacht hup, touwtje en d'r handjes en ze springt zo de cover door.

Er is voor de andere foto gekozen, volgens mij is er deze keer niet veel veranderd, behalve dat haar haaraccessoire duidelijker te zien is. Diegene die de foto's voor Farbenmix bewerkt is Doro van http://punktpunktkommastrich.blogspot.com/. Het is een kleurig blog met allerlei ideetjes. Er zijn engeltjes te zien die van je scherm afknallen van vrolijkheid. Of tafellopers, mooie borduurtjes of wat kan je maken van het karton van een tissuebox! Vrolijke theemutsen... noem maar op. Kijk op haar blog en je ziet van álles!

Voor de Odilia hoefde ik geen coverfoto's meer aan te leveren, de foto's van de proefmodellen waren al goed. Ik ben heel benieuwd hoe de cover er van de Odilia er uit ziet, morgen zal ik het weten.