Jurkje 103 KnipMode bijlage maart 2017

Gisteravond zat ik lekker op Facebook te struinen en lekker her en der antwoorden te geven. Ook op een oproepje voor een naai ochtendje, maar dat was ergens in het zuiden. Helaas een beetje uit de route vanuit hier, en dat tikte ik dan ook bij het berichtje. Daarop kreeg ik een reactie van Gertilde die bij mij een straat verderop woont, en ze riep... "Kom je morgenochtend Nicole... is wat dichterbij"... dus ik riep "Ja, gezellig!"... ineens besefte ik, dan moet ik wel wat mee nemen om te doen, en momenteel is alles wat hier ligt niet in staat, huppakké, dus boekjes bij mijn bed gepakt en gebladerd...

Anderhalve week eerder: Toen de KnipMode op de mat viel, en ik bij een lekker tas thee de boekjes, er zat ook nog een bijlage bij, zat door te snuffelen, zag ik dit jurkje... en dat leek me wel een mooi jurkje voor nu en voor als het wat warmer is. Dus ik was vorige week op zoek gegaan naar een stofje om het uit te proberen. Een zwarte crêpe, perfect stofje daarvoor, want het is ook gemaakt van een crêpe, viscose crêpe om precies te zijn... Helaas kan ik het stofje niet vinden. Iets wat ik helaas de laatste tijd wel vaker heb (of het boekje kan ik niet vinden, of de stof is te klein, of gekrompen in de was)... maar deze keer was het de eer aan het stofje om verstoppertje te spelen... Nog steeds niet terug gevonden trouwens, want dit weekend was ik op zoek naar een voile... en alles binnenstebuiten gekeerd, maar niet gevonden... en ook die crêpe niet.

Trouwens als ik niet zoek... dan kom ik ineens weer verstoppertje spelende onderdelen tegen, en het voile stofje had vanochtend de eer om op te duiken, terwijl ik rijggaren wilde pakken... mja... zomaar ineens was het boven water...

Maar goed, ik had dat jurkje uit mijn hoofd gezet en een rokje bedacht als volgend project. Een lapje had ik er ook wel voor, want die had ik afgelopen weekend gezien, en daar wilde ik een kokerrokje van maken. Toen ik het kocht was de bedoeling een kokerrokje uit de Burda, maar gezien de kans op niet vinden momenteel groot is, hou ik het maar bij een boekje wat bij mijn bed ligt. Vanochtend wilde ik even controleren hoe groot de stof is en ik rol bijna van mijn stoel als ik zie dat ik 2m heb gekocht. Waarom 2m voor een kokerrokje?? Ik snap er helemaal niets van, maar goed... soit... Ik schakel gelijk weer door naar het ene jurkje, want ik probeer liever een jurkjespatroon uit, dan dat ik de helft van een stofje over hou... Ik wil namelijk graag lappen wegnaaien... dus... jurkje is weer terug in het vizier...

Het stofje is wel een exemplaar waarbij ik denk Halleluja... What was I thinking!!! Sodeknetters, ik heb wel een gigantisch groot bord lef gegeten toen ik op sjouw ging op de stoffenspektakel in 2013. De twijfel komt gelijk weer boven zetten... Wow, wil ik hier wel een kledingstuk van... eh... nou in de praktijk blijken bloemetjesstofjes bij mij nooit zo goed te willen blijven... Tenzij je bedoeld dat het in mijn kast blijft hangen... Kijk, dan doen die bloemetjes kledingstukken weer uitstékend... Maar ik hak de knoop door, twijfelen blijf ik toch, wat ik er ook van maak...

Het is een mooi dun soepel vallend stofje met een snufje stretch in de breedte, dus fijn om te verwerken en te dragen. Ik maak gewoon een jurkje, met mijn rode stiletto's is het vast wel een leuke outfit, is het frips dan heb ik ook nog een mooi rood vestje. Haren op zolder, belletje in... Komt goed.

Het patroon is héél eenvoudig, dus dat compenseert de boel weer.

Ik verzamel mijn bullen, zoek gelijk garen, lockgaren, rijggaren (hé mijn voile stofje!!) en een rits. Ik heb niet een blinde rits van deze kleur lichtgroen in de goede lengte, maar wel een appeltjesgroen blind exemplaar... afgekeurd, lichtgele ouderwets exemplaar... afgekeurd en een crèmekleurig ouderwets exemplaar en die wordt het. Gelijk weer een rits minder in voorraad... volgens mij is de rits nog van mijn oma geweest...

Ik plemp alles in mijn rode shopper en ga lopend naar Gertilde. Het is gezellig kwebbelen, thee- en koffieleuten. Ik rader het jurkje uit, Gertilde is bezig met een jurkje voor haar dochter en er is ook nog een gezellige babbelaar, een schattig 2-jarig neefje, dat heerlijk aan het bouwen is, en in duckjes bladerd. Tussen de middag ga ik naar huis, en is het eerst even eten, wat rommelen en dan gaat de stof op tafel... en spelden maar!!

Shirt uit de Knipmode september 2016, model 14

Nou eindelijk het shirt op de kiek gezet afgelopen zondag. Bij Dennis, want hij heeft een grote spiegel en dan is het niet zo mikken om jezelf, inclusief de kleding duidelijk en goed. er op te krijgen. Het shirtje heeft zoals je kunt zien op de foto hieronder een strikceintuur... en dat is mooi, mits ik de hele dag rechtop blijf staan... Want zodra ik beweeg, doet de stof van alles wat ik niet wil, en zeker niet dat de onderkant van het achterpand zich over de strikcentuur krult en blijft plakken alsof er dubbelzijdige tape aan zit.

Dat ligt dus aan de stof. Het is een prachtig stofje, schitterende kleur, maar het blijft overal aan "vastplakken".

Het modelletje is ook heel leuk van het shirtje. Maar qua patroon heeft het wel de nodige verbouwing nodig. Ik heb ze niet allemaal uitgevoerd, want ik had gewoon de tabak van het hele shirtje. Ik ben iets kleiner dan de lengtemaat die de Knip voert, dus dat pas ik aan. Ik heb de maten getekend van de verschillende zones, zoals ik die nodig heb qua maat volgens de maattabel. Heel handig ik heb drie verschillende maten, maar op zich is dat niet ongewoon, alleen ben ik iets veranderd qua maat, dus ik moet even wennen. Maar ook dat moet geen probleem zijn bij zo'n simpel shirt als dit.

Maar dan... ik zet de boel in elkaar, en ik pas het even door... en het is me daar toch een zoutzak, mouwen zijn véél te wijd en te lang!! En mijn voorgevel zit veel hoger dan het qua coupenaadjes zou moeten... Hmm slagingskans van de potloodtest wordt gelijk een stukje groter... maar goed... Ik haal de boel los, voorzichtig steekje voor steekje haal ik het coupenaadje eruit en verplaats die riant 3 cm omhoog. Ook stik ik de boel wat smaller... en pas het weer door... Hmmm... ik strik de ceintuur om... argghhhh... de stof is totally niet geschikt voor dit model shirtje... en zeker niet als de maat niet klopt. En dan bedoel ik niet dat ik de verkeerde maat genomen heb, maar het shirt valt gewoon een stuk wijder, dan zou moeten qua maattabel. Ik geef het op om het shirtje te krijgen zoals het plaatje, want de stof  is er gewoon ook niet geschikt voor.

Dan maar een wijd shirt en daar is het ook niet geschikt voor want vooral aan de achterkant bij elke beweging werkt het stofje zich omhoog en krijg je allerlei rare plooien en plakafdelingen op je rug.

Ik ga me richten op de afwerking. Zoompjes maken in het voor- en achterpand en de mouwen en het beleg langs de hals. Dat laatste wordt dus een crime, want het is foeilelijk. Wat een bagger is de stof toch. De drempel voor tricot wil gelijk hoger worden, maar ik probeer het te negeren, dit is puur de stof, heeft niks met tricot in het algemeen te maken.

Het wil gewoon niet lekker stikken. Het loopt onder mijn locker al weg en op mijn naaimachine is het helemaal bagger. Ik roep mijn frustraties ook hard op op Sancho en krijg de tip om stik en trek te gebruiken. Ik weet niet wat dat is, maar Gertilde woont vlakbij mij en ik mag een stukje komen halen, zodat ik dat verrekte shirt af kan maken. Het stiksel is een gepiel van hier tot Tokio om er uit te halen, maar met geduld en een goede daglichtlamp kom je een heel eind. Vervolgens duurt het nog wéken eer ik het shirt weer pak. Nu was ik in de tussentijd ook constant in de weer met allerlei ontstekingen, dus dat werkt ook niet echt motiverend. Maar uiteindelijk heeft het shirt in december een stiksel en ik draag het, maar het is ècht een thuisshirt. Ik hou er niet van om kleding gedurende de dag bij elke beweging in de goede plooi te leggen, dus exit shirt voor netjes buiten de deur.

Ik blijf het model wel heel mooi vinden, maar het moet gemaakt worden van een héél ander type en dikte tricot. Ik denk eerder een soort Punta di Roma. En héél goed meten hoe de maat valt, want dit shirt mag niet te wijd vallen. ook niet strak, maar zeker niet zo slobberend als het bij mij om me heen hing... en eigenlijk na een stuk innemen nog steeds hangt te slobberen.

Blok 2 knoopsgaten

Even wat technische informatie... Ik heb een Pfaff Expression 3.0 en die heeft een computergestuurde knoopsgatenvoetje... Makkelijker kan het eigenlijk gewoon niet. Deze naaimachine komt uit 2009 en heeft heel wat metertjes gelopen en is nu hoog toe aan een onderhoudsbeurt, maar dat zou niet te merken moeten zijn aan de afdeling computergestuurde knoopsgatenboer!

Nou deze week enthousiast begonnen aan mijn huiswerk van blok 2... Knoopsgaten maken. Nu moet ik toegeven dat knoopsgaten niet mijn hobby is. Zoals je kan lezen bij diverse blogjes hier. Ik heb, zelfs een keer een give-away aan die verrekte knoopsgaten gekoppeld om een jurkje, dat al 1,5 jaar af was, van knoopsgaten te voorzien. Maar eigenlijk komt het er op neer, dat ik niet zo moet mekkeren, want mijn naaimachine met computergestuurde automatische knoopsgaten bezorgen mij geen kopszorgen, want als ik de boel goed op maat instel, voetje goed aankoppel, het dubbeltransport er vanaf haal... dan kan er eigenlijk niet veel mis gaan...

Tenminste dat dacht ik toen ik er deze week aan begon... Hmmmm nou... ik kan je vertellen dat mijn naaimachine me deze keer een héle andere kant laat zien qua knoopsgaten. Wat die heeft (behalve dat 'ie een beurt nodig heeft...) maar om nou op deze manier te protesteren en aandacht te trekken is ook weer het uiterste hè.

Dit simpele model knoopsgaten zou je bijna met je ogen dicht kunnen doen, behalve het voetje op de goede plek neerpoten dan,... toch?? Maar bij mij kan alles... vandaag in ieder geval dus wel hè!!

De hele boel zit op zijn plek en de strepen zijn gezet. Ik heb een basis knoopsgat ingesteld van 15mm. Dat is voor een gemiddeld knoopformaat voor een blouse. Ik zet mijn automatisch knoopsgatenvoetje op z'n plek en tjoeken maar...

Nou tjoeken doet 'ie... minstens 40mm ver... dan bedenkt 'ie Ooooh jáh... ik moet een knoopsgat van 15mm maken hè... en hij tjoek terug. Mijn wenkbrauwen zitten op zolder, maar soit, we tjoeken verder... en hij gaat netjes terug, maar gaat niet tot het eind... hij gaat weer eerder op de terugweg... uiteindelijk eindigt het trensje wel gelijk... wauw!!

Nou poging twee... ik hou deze keer het stofje lichtjes vast, want een lekker stofje was het bij het maken van het kraagje ook niet... maar dan verwacht ik toch geen gestippelde knoopsgaten... Ik kijk een beetje argwanend naar het voetje... ben héél benieuwd wat er deze keer gebeurd...

En er gebeurd niks bijzonders... hij tjoekt netjes een knoopsgat van 15mm... Kéurig (behalve dat de steken niet mooi zijn)!! Het huiswerk bestaat uit meerdere knoopsgaten maken die hetzelfde zijn, zoals je ook doet bij een blouse... Op naar het volgend lelijk monstertje van 15mm zou je zeggen...

... dus niet... het begint weer net als de eerste keer... eerst tjoeken, tjoeken en tjoeken... welliswaar iets korter dan de eerste keer... dan denken OEPS ik moet zigzaggen... en vervolgens weet 'ie bij de laatste teruggang niet van ophouden en eindigt de trens een halve centimeter te ver.

Poging vier... De start... de linkerpoot is maar liefst 50mm!!! Dan tjoekt 'ie voor de rechterkant met deel één van de rechterpoot.. en die stopt een héél stuk eerder dan de linkerpoot lang is... mja... gezellie... daarna tjoekt 'ie terug en eindigt 'ie een héél stuk eerder dan de linkerpoot lang is... Goh... dit is toch ook niet wat de bedoeling is...

Ik ben dus bij álle knoopsgaten op dezelfde plek begonnen. Het voetje stond exact overal op dezelfde lijn... Ik heb dit nog nooit meegemaakt met mijn knoopsgatenboer. Ik bewaar dit lapje voor het geval dat, want mijn naaimachine moet wel voor onderhoud, en de draadspanning van de bovendraad is niet goed, dus het stiksel ziet er niet uit, maar dit...?? Dit is een onbekend fenomeen... Ik hoop dat het aan het stofje ligt.

Nou... op katoen deze keer. Weer dubbel en dat soort grappen, dus daar kan het niet aan liggen. Fingers crossed en ik plant het voetje weer neer... tjoektjoeketjoek... volgende... volgende... en volgende... Hmmm het stofje heeft blijkbaar véél invloed op het gedrag van mijn mijn knoopsgatenboer... niet op de charmante look van de slordige zigzagsteken...

Met een vuldraad, niet de goede weet ik, maar ik heb even niet anders bij handen, ga ik ook even uitproberen... Ik maak de handel vast....

En tjoeketjoeketjoek. In één keer een knoopsgat zonder verschillende linker- en rechterpoten.

Draad laat zich soepeltjes wegtrekken, alleen ziet het knoopsgat er nog steeds beroerd uit helaas, maar dat is doordat er hoognodig onderhoud gedaan moet worden aan de machine.

Dan ga ik eens al mijn andere "fantasie"knoopsgaten uitproberen... Ze zien er allemaal afgrijselijk uitzien, maar hoop dat dat door die draadspanning wordt veroorzaakt, die ik maar niet veranderd krijg en niet weet waarom. De laatste blijft uiteindelijk zelfs vaststaan op één plek...

Daarna nog een keer overgedaan en hij tjoekt deze keer verder, maar wauwie is het niet...

Tja... en dit was dus mijn huiswerk... als ik juf was zou ik de kwaliteit afkeuren, want zó foei wat zijn de knoopsgaten lelijk zeg.

Het is dat ik weet dat de naaimachine ook mooiere knoopsgaten kan maken... anders zou ik ernstig twijfelen aan mijn machine.

Dit zijn normaal gesproken de knoopsgaten die ik gewend ben (dat was ook op een vervelend stofje, maar meer een rafelig stofje, dus open snijden was lichtelijk spannend)...