Nou eindelijk het shirt op de kiek gezet afgelopen zondag. Bij Dennis, want hij heeft een grote spiegel en dan is het niet zo mikken om jezelf, inclusief de kleding duidelijk en goed. er op te krijgen. Het shirtje heeft zoals je kunt zien op de foto hieronder een strikceintuur... en dat is mooi, mits ik de hele dag rechtop blijf staan... Want zodra ik beweeg, doet de stof van alles wat ik niet wil, en zeker niet dat de onderkant van het achterpand zich over de strikcentuur krult en blijft plakken alsof er dubbelzijdige tape aan zit.
Het modelletje is ook heel leuk van het shirtje. Maar qua patroon heeft het wel de nodige verbouwing nodig. Ik heb ze niet allemaal uitgevoerd, want ik had gewoon de tabak van het hele shirtje. Ik ben iets kleiner dan de lengtemaat die de Knip voert, dus dat pas ik aan. Ik heb de maten getekend van de verschillende zones, zoals ik die nodig heb qua maat volgens de maattabel. Heel handig ik heb drie verschillende maten, maar op zich is dat niet ongewoon, alleen ben ik iets veranderd qua maat, dus ik moet even wennen. Maar ook dat moet geen probleem zijn bij zo'n simpel shirt als dit.
Maar dan... ik zet de boel in elkaar, en ik pas het even door... en het is me daar toch een zoutzak, mouwen zijn véél te wijd en te lang!! En mijn voorgevel zit veel hoger dan het qua coupenaadjes zou moeten... Hmm slagingskans van de potloodtest wordt gelijk een stukje groter... maar goed... Ik haal de boel los, voorzichtig steekje voor steekje haal ik het coupenaadje eruit en verplaats die riant 3 cm omhoog. Ook stik ik de boel wat smaller... en pas het weer door... Hmmm... ik strik de ceintuur om... argghhhh... de stof is totally niet geschikt voor dit model shirtje... en zeker niet als de maat niet klopt. En dan bedoel ik niet dat ik de verkeerde maat genomen heb, maar het shirt valt gewoon een stuk wijder, dan zou moeten qua maattabel. Ik geef het op om het shirtje te krijgen zoals het plaatje, want de stof is er gewoon ook niet geschikt voor.
Dan maar een wijd shirt en daar is het ook niet geschikt voor want vooral aan de achterkant bij elke beweging werkt het stofje zich omhoog en krijg je allerlei rare plooien en plakafdelingen op je rug.
Ik ga me richten op de afwerking. Zoompjes maken in het voor- en achterpand en de mouwen en het beleg langs de hals. Dat laatste wordt dus een crime, want het is foeilelijk. Wat een bagger is de stof toch. De drempel voor tricot wil gelijk hoger worden, maar ik probeer het te negeren, dit is puur de stof, heeft niks met tricot in het algemeen te maken.
Het wil gewoon niet lekker stikken. Het loopt onder mijn locker al weg en op mijn naaimachine is het helemaal bagger. Ik roep mijn frustraties ook hard op op Sancho en krijg de tip om stik en trek te gebruiken. Ik weet niet wat dat is, maar Gertilde woont vlakbij mij en ik mag een stukje komen halen, zodat ik dat verrekte shirt af kan maken. Het stiksel is een gepiel van hier tot Tokio om er uit te halen, maar met geduld en een goede daglichtlamp kom je een heel eind. Vervolgens duurt het nog wéken eer ik het shirt weer pak. Nu was ik in de tussentijd ook constant in de weer met allerlei ontstekingen, dus dat werkt ook niet echt motiverend. Maar uiteindelijk heeft het shirt in december een stiksel en ik draag het, maar het is ècht een thuisshirt. Ik hou er niet van om kleding gedurende de dag bij elke beweging in de goede plooi te leggen, dus exit shirt voor netjes buiten de deur.
Ik blijf het model wel heel mooi vinden, maar het moet gemaakt worden van een héél ander type en dikte tricot. Ik denk eerder een soort Punta di Roma. En héél goed meten hoe de maat valt, want dit shirt mag niet te wijd vallen. ook niet strak, maar zeker niet zo slobberend als het bij mij om me heen hing... en eigenlijk na een stuk innemen nog steeds hangt te slobberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten