Shirt 107A Burda 2/2018

Gisterochtend ik had net een oog open toen Christine appte "Hey snelle fiene, wat ga je doen vandaag?" . (Ik ben dus niet snel hè...). Ik antwoord dat ik dat gekke shirt wil maken. Christine weet gelijk welk shirt ik bedoel en roept "Ooh, die wil ik vandaag ook proberen te maken!". Een minuut later is het resultaat dat ik mijn bullen verzamel, de auto in stap en naar Gouda kar...

Het ging alleen niet zo snel als ik hierboven beschrijf, want ik moest het boekje opzoeken, het stofje... Stofjes meten... en de eerste drie stofjes waren te klein. Maar uiteindelijk vind ik een stofje in de doos, dat een lekkere dikke warme tricot-achtig type is, maar dan zo dik dat het een trui wordt... en dat is momenteel niet verkeerd, want het is prachtig zonnig weer, maar ijskoud!

Als ik aankom, plof ik bij de eettafel mijn zooi neer en gaan we eerst even zitten en even wat drinken, kletsen. De nieuwe Burda is binnen, dus ja... eerst effe voor zitten. Uiteindelijk kwebbelen we zo veel dat ik nog niet veel van de nieuwe Burda zie, maar dat haal ik aan het eind van de dag wel weer in... en de Burda ga ik maandag even regelen, want er staan leuke dingen in...!!

Het is tijd voor knorrende magen en Christine heeft heerlijke soep gemaakt. Ik weet niet meer wat er in zit, maar ik ga het recept binnenkort eens vragen, want het vult fantastisch en is ontzettend lekker en gekruid.

Het shirt in de Burda valt redelijk strak en ook had ik in de reviews op Facebook gelezen dat bij sommige het shirt wat trekkerig aanvoelde... Ik ben dus gelijk gewaarschuwd, want ik heb brede rechte schouders, dat wordt klem zitten geblazen en daar hou ik niet zo van. Dus ik wild de bovenste regionen wat ruimer hebben en het liefst een off-shoulder effect. En omdat mijn stofje niet zo stretcherig is, maar redelijk stugig, besluit ik om het gehele shirt een slagje ruimer te maken.

Christine had het patroonblad al losgemaakt uit het boekje en gaat de lijnen even met stift accentueren. Ik kijk verbaasd, want dat doe ik dus nooit, maar als ik zie hoe makkelijk je vervolgens de patroondelen tekent... dan is er wel wat voor te zeggen. Ik sta erbij, als het wordt overgetrokken op een puinzak van de Aktion, om te kijken of we alles hebben. Zodra een puinzak versierd is met twee patroondelen, ga ik de patroondelen uitknippen en Christine gaat verder met de volgende twee. Het gaat lekker rap zo. Nog even de patroondelen aan elkaar plakken en uiteindelijk zijn er een voor- en een achterpand.

Dan komt haar stofje op tafel. Een mooi stofje met echt een Christine printje en die is super rekbaar en perfect geschikt voor dit patroon. Maar ook het krult en wiebelt en frummelt als een gek. Ik noem dit soort tricot ongemotiveerd tricot... pffff... Maar Christine maakt zich er niet druk om en samen leggen we de patroondelen op de goede manier op tafel. Er wordt gespeld, met slechts een paar spelden, want zo vol als mijn speldenkussen is, zo leeg is die van haar. Christine schiet gewoon in de lach als ik later de mijne op tafel plof om op mijn beurt het patroon vast te pinnen. Hoezo uitersten... zijn we ook, maar het werkt super en lol hebben we voor tien.

Nadat haar shirt is geknipt, komt mijn stof op tafel en dat is zo'n braaf stofje, en blijft perfect liggen. Ik speld het vast. Pin net zoals Christine magneetjes aan mijn schaar en knip riant om het patroon heen. Heerlijk!! Op die manier heb ik meer ruimte in de schouders en heb ik de verminderde rek in de stof opgevangen. De patroondelen zijn groter dan de eettafel breed is, maar met deze stof kan je gewoon doorknippen als iemand de stof zwevend in de lucht houdt. Christine houdt het omhoog, ik knip en in nog geen drie minuten is de hele handel geknipt.

Daarna legt Christine haar vreemd gevormde voor- en achterpand op tafel en schrijft aan de binnenkant van de stof van het voorpand "21", want beiden panden lijken gewoon hetzelfde. We kijken beiden naar wat nu de bedoeling is. Het is een Easy patroon, maar ergens ook maf, want je herkent niet helemaal hoe het met de mouw zit. Maar even goed kijken naar het tekeningetje en er begint ons wat te dagen.

Na, ik denk, een minuut of drie zien we het ineens... Nu nog ook voor elkaar boksen met de stof, en als eenmaal de spelden er zitten van punt 1 en de andere punt 1, dan gaat het rap. Ik pak mijn voor- en achterpand, en omdat ik met pen niet ver kom op donkerblauwe stof, doe er even met rijgdraad een teken op. Zo weet ik zeker dat punt 1 rechts zit en niet ergens anders. Doordat het bij Christine al is uitgevist, heb ik snel de punten op elkaar gespeld.

Omdat ik geen zin had om de locker mee te zeulen, ga ik voor het eerst een stretchstofje met de naaimachine in elkaar zitten en ik vraag aan Christine hoe groot haar zigzag is... Ze zegt zigzagstand op 1,5 en rechtesteekstand op 1,8... ik probeer het op een proeflapje en het gaat perfect. Ik ga gelijk aan het stikken en al rap is een naad gedaan. We strijken allebei onze naden altijd open, dus hup strijken, dan de volgende naad. Mijn stofje is wat overzichtelijker dan dat friemelstofje van Christine, maar even meekijken en jep, de volgende stap is gevangen.

 m

We spelden, zigzaggen, eten een appel, drinken wat, kwebbelen héél wat en in no-time hebben we allebei een shirt, dat we kunnen doorpassen. Die van Christine zit gelijk perfect. Bij mij, ik vermoed door het stuggere stofje moet de bovenrand, wat centimeters afknippen. De mouwen moeten bij mij aan de onderkant smaller, want ik heb hele smalle onderarmen en polsen, dus mijn mouw zakt gigantisch... Ook kort ik het iets in, want ik hou van driekwart mouwen.

Dan nog even een zoompje erin gooien en het shirt/trui is af!! Wat heerlijk in nog geen 2,5 uur van start met tekenen tot het opruimen van de zooi op tafel... Enne... dit modelletje gaat er vaker komen!!

Overgooier versus kokerrok, verlengde rok Kristy LMV - 6 - nov/dec 2015

Deze rok is ook al een tijdje af... maar gelukkig wel in dit jaar, dus het valt nog mee. Ik begon met deze overgooier, ja... het begon allemaal als een overgooier. Of eigenlijk als broek... in september kocht ik een coupon en daar zou ik een rechte broek van maken. Je weet wel lekker comfortabel met elastiek in de taille... Maar na een tijdje als ik dat lapje zag in de kast... hmmm een printje... in combi met een broek... hmmm kweenie... Ergens begin december was ik een keer bij Christine en zij was een jurkje aan het maken van de Burda. Het nummer van het patroon weet ik niet meer, maar hij was leuk en stond Christine prachtig... dus...

Mijn stofje was wel een straatje te klein, maar een overgooier is ook leuk. Die droeg ik vroeger ook graag met een glad colletje eronder, hakken aan, top! Nou... ik het patroon op de stof gelegd, nadat bleek dat ik het patroon een kwartslag moest draaien, want de stretch zat in de lengte van de stof en niet in de breedte... De boel precies (rekening houdend met een doorlopend printje) op de stof gelegd, geknipt... en thuis ging ik aan de doorslag en naai..Nadat ik had doorgeslagen (de lijnen van de coupe middenvoor en de lijn van de zoom) ging ik de boel in elkaar spelden.

Steeds goed kijkend naar het printje, want dat moet doorlopen. Is een ernstige afwijking van mij, maar dit soort ritmische printjes lijken wel vergroot te worden op plaatsen waar het niet netjes doorloopt. De naden met een grote steek genaaid, de coupe gerimpeld en doorpassen die handel.

Nou... dat was dus effe geen potje. Ik zag me daar een zoutzak in de spiegel staan... en dan bedoel ik niet ippies, maar de overgooier. Het was véél te groot hobbezakkerig en die rimpeltjes voor de coupe... sjucht... Ik had het eigenlijk kunnen weten. Van de zomer bij een wit blousje stonden de rimpeltjes al niet jofel... en had ik het kunnen weten... Nu weer... maar erger, in december probeer ik het nog een keer hè... en roep ik weer "Ik had het kunnen weten"... Nu staat het zwart op wit "Ik weet het!!"

Maar ja, daar sta je in een overgooier, die je qua coupe niet zomaar even om kan gooien met die rimpeltjes... Dus ik pak mijn trui, trek hem aan, hij hoort er niet bij, maar voor het idee... Misschien is het wat als rok.. Hmmm... Het is een beetje onduidelijk, want de rok is véél te groot. Als ik het aan de zijkant beetpak, heb ik zo 10cm in mijn petatters. Ik denk dat ik het patroon Kirsty er van maak. Maar dan verlengd. Ik heb dat rokje al eens gemaakt in het zwart, en je kan me er inmiddels in uittekenen. Dus eentje er bij kan geen kwaad.

Ik app naar Christine dat de overgooier geen bak is en dat ik er een lange kokerrok van wil maken. Met een zwart truitje en mijn zwarte laarzen gaat dat best wel staan. Christine appt dat het misschien wel leuk is om in de zijnaad een lange rits te zetten, net zoals zij heeft bij haar zwarte lange rok. Ik vind het een super idee, moet wel even denken waar ik zo'n lange rits vandaan haal. Christine appt terug dat zij wel een lange bruine rits met metalen tandjes voor me heeft. Da's super lief!!

Daarna gebeurt er een lange tijd niets. Ondertussen heb ik wel de rits, maar ligt de overgooier als een doedelzak op de tafel te dweilen. Dan zijn de feestdagen geweest, het is nieuwjaar, vakantie zit er op... en er komt een naaidagje bij Christine er aan. Ik geef me zelf een schop in de actiefaxie stand, want ik wil m'n rok. Ik ga zoeken naar het patroon, maar ik kan het niet gelijk vinden. Ik wéét dat ik het heb, en ik heb het zo lang geleden ook nog voorbij zien schuiven, maar ja... wáár ook al weer. Ik besluit dan het kokerrokje uit de Knip te doen... en prompt de volgende dag kom je het patroon tegen hè.

Bij Christine haal ik de overgooier uit elkaar. Leg het patroon erop... verleng het een zwik en ik knip er een beleg aan, want de bovenkant is recht, dus dat kan perfect. Wéér is het pietje precies spelden zodat het printje doorloopt. Het printje gaat zelfs voor mijn ogen dansen, maar uiteindelijk is de boel netjes gespeld, gestikt en ook bij de rits loopt de stof netjes door van de ene naar de andere zijde van de rits. Ik heb deze keer niet eerst gestikt met een grote steek, want dit rokje heb ik meerdere keren gemaakt en die zit perfect. Het is aardig eind van de middag als ik ga doorpassen en Christine kijkt hoe de lengte is van de rok. Hij moet een pietsie korter, maar dat is geen probleem. Gewoon de rits een stukje inkorten aan de bovenzijde.

Dan duurt het tot vrijdag eer er weer iets gebeurt en dat komt omdat er die zaterdag een verjaardag is, goh alweer??? Met die grijze jurk was dat ook al het geval. Je zou bijna zeggen kom maar op met die verjaardagen, dan krijg ik tenminste nog eens kleding in mijn kast!

Ik was even vergeten dat dat aan de onderkant niet kan... Het was niet helemaal handig om de rits er niet met grote steek in te zetten. Nu is de zoomtoeslag lichtelijk kortig. gelukkig wel netjes glad, omdat de stof in de lengte stretcht en de patroondelen dus een kwartslag moesten draaien... Wat het nut trouwens is van een stofje dat in de lengte stretcht is mij een raadsel... Wie het weet... ik hou me aanbevolen!!

Als de zoom gespeld is ga ik die met de hand doen, want dat vind ik mooier. De stof laat zich makkelijk vastpikken en je ziet er helemaal niets van aan de goede kant van de stof.

Daarna de bovenkant... sjucht... ja de rits moet een stuk ingekort worden. Want ik kan natuurlijk wel de rits omslaan naar binnen, maar dat is A geen potje en B dan blijft de zipper niet goed bovenin lijkt mij.

Dat je hier trouwens twee rijglijnen ziet is, omdat ik naast de lijn voor de bovenkant van de rok ook een lijn lager heb om te kijken of de rok recht hangt. De afdeling brede heupen/holle rug/billen willen nog wel eens invloed hebben op de "lijn" van de rok en ik wil die netjes recht hebben... Bij mij hangt de rok trouwen netjes recht, dus het zit snor.

Dan op zoek hoe ik het beste die ijzeren tandjes van de rits kan verwijderen. Ik vind een you-tube filmpje, verschrikkelijke kwaliteit en niet ècht goed te zien. Maar ik kom ergens ook een tekening tegen en die laat het duidelijk zien, alleen wordt daar het klemmetje bovenin niet teruggeplaatst maar maken ze met de hand een trensje... Hmm ik wil eigenlijk gewoon dat ijzeren klemmetje terugplaatsen, maar we zullen het wel zien of het kan wat ik in mijn hoofd heb.

En dan begint ik met wat tangetjes voor sieraden maken. Ik begin met het eerste klemmetje en met een beetje goed doseren van kracht krijg ik hem netjes los. Daarna de tandjes één voor één verwijderen. Poeh... dat valt af en toe niet mee. Soms krijg je er twee achter elkaar makkelijk uit en dan kom je weer een dwarsligger tegen die niet los wil.

Maar uiteindelijk kom ik er wel. En is de stof van de rits nog netjes heel.

Dan moet het klemmetje nog teruggezet worden... En met voorzichtig met beleid dichtknijpen krijg ik het klemmetje keurig netjes op zijn plaats.

Dan mag deel twee zijn tanden laten trekken... En ook daar gaan sommige prima, maar sommige poeh... Het is maar goed dat ik een film zit te kijken, wordt ik een beetje afgeleid, zodat het toch nog een beetje lollig blijft. Uiteindelijk zijn die tandjes er ook af en wil ik het tweede klemmetje gaan vastklemmen, maar helaas... Het klemmetje breekt. Ik denk dat ik hem bij het afhalen te ver heb geopend, en dat er een haarscheurtje is ontstaan. Maar goed... wat nu, ik wil niet één ijzeren en één trensje. Dus ik ga op zoek naar een andere rits. Een die ik toch niet meer gebruik en ik vind een klein ritsje van 10cm in een lichtroze kleurtje. Is een prima kandidaat.

Het klemmetje laat zich gewillig eraf halen en ook weer netjes erop zetten. De rits bewaar ik wel voor het geval ik het nog een keer tref. En dan is de rits keurig netjes. Precies zoals ik het graag wilde. En natuurlijk is er te zien dat het twee verschillende klemmetjes zijn, maar een kniesoor die daarop let.

Na deze trek-noeste-arbeid zijn mijn handen behoorlijk pijnlijk en ik stop er voor nu ook even mee. Morgen is er weer een dag, en zoveel hoeft er ook niet meer.

De volgende dag, mijn handen zijn al wat minder pijnlijk en ik ga het elastiek aan het beleg stikken met een grote zigzag, zodat het elastiek lekker kan stretchen.

Daarna het beleg met elastiek omklappen naar binnen en spelden. De spelden plaats ik exact voor het elastiek, zodat ik netjes langs het elastiek kan stikken zonder het elastiek te raken. Op die manier gaat er niets trekken.

Dan nog even het beleg netjes vastzetten aan de rits en dan is de rok af. Ik ben er heel content mee... Nu hup aankleden, optutten en naar de verjaardag!!

Bridget neemt een kiek terwijl ik nog mijn haar aan het fatsoeneren ben. Maar even later wordt er ook een keurige kiek genomen. Het lijkt wel alsof de rok bijna op de grond komt, maar dat is ècht niet zo. Er zit een nog een stuk laars onder, maar ik denk dat Bridget een pietsie te dichtbij stond. Maar is een prima kiek om te zien dat het een mooie lange rok is, met een rits in de zijnaad die een stukje open blijft voor een charmant cachet!

Kokerrokje model 18, KnipMode 1/2016

Na het naaidagje bij Danielle in oktober, duurde het even eer ik verder met mijn kokerrokje ging, want er kwam een broek tussendoor...

Dit was de stand van mijn rokje bij thuiskomst (5 oktober)... Het rokje zat in elkaar en had mijn goedkeuring bij de doorpas... Ik wist niet zo goed wat ik van het splitplooi-ding middenachter vond, maar het is iets nieuws, en nu nog in onaffe staat... dus... De onderrok zat ook in elkaar, alleen de naadtoeslag voor de ritssplit middenachter moest nog netjes worden afgewerkt voordat ik de voering in de rok kon steken Ik wil namelijk in de onderrok geen enkel stukje locksteek vinden...

Een volgend naaidagje op 11 november, maar nu een pietsie kleinschaliger, was bij Christine. Samen met Ineke en Elsbeth waren we met ons viertjes allemaal druk bezig. Elsbeth was bezig voor een prachtig gebreide stof een warme mooie woonvest uit te raderen, Ineke was het patroon van een slank aansluitende broek op de stof aan het leggen, en Christine was bezig met breien van een grijs vest. Ik ging verder met mijn kokerrokje van donkerblauwe babyrib...

Toen ik bij Christine aankwam met mijn machinerie, was iedereen al aanwezig. Eerst was het lekker een bakkie leut drinken met wat lekkers erbij. En er stond een grote doos naast de bank... Oehhh dozen intrigeren me altijd wel, en zeker bij dames met hobby's zoals naaien, want daar willen nog wel eens stofjes inzitten... en jaaaahhhh er zaten stofjes in, voor Elsbeth. Ohhh wat een prachtige stofjes zaten er in. Een groot deel was een enorm dikke gebreide stof, echt gebreide stof bedoel ik hè!! in een als ik het goed omschrijf een soort olijfgroeniggeel... en een prachtige tricot, met een hele mooie print met ook die tintjes van olijfgroeniggeel. Die kleur staat haar prachtig!! Volgens mij zat er nog een stofje c.q. stofjes in, maar ik weet het niet meer zeker... Dat is ook niet zo gek. Het is al riant een maand of 3 geleden, dus mjaahhh dan hebbie dat hè!!

Als de mokken met nattigheid leeg zijn, gaan we allemaal aan de gang. Ik schiet lekker op met het afwerken van de ritssplit in het onderrokje. Ik strijk de naden uit, want het rokje komt helemaal in elkaar gefrummeld uit de naaicase. De rits zet ik er in, de onderrok speld ik in de rok en dan is het tijd om de tailleband van een versteviging te voorzien. Dus hup... knippen, en plakken, met een doek erover heen om het strijkijzer te beschermen tegen lijmresten.

Tussendoor gaat Ineke even naar huis (ze woont hier héél vlakbij) en komt even later terug met een pan met heerlijke soep, brood, hartige muffins, kaas, boter... Als ik er nu aan denk loopt het water me in de mond... mjammie!!!

Eerder die week heb ik met mijn bakjes met knoopjes op schoot gezeten om een mooi exemplaar 

voor bij de donkerblauwe ribstof uit te zoeken...

We gaan heerlijk lunchen. De soep is bovenop een bedje van spinazieblaadjes geschonken... en dat is een heel leuk gezicht, maar ook héél erg lekker. De hartige muffins zijn ook ontzettend lekker... Ik zou wel graag bij Ineke op kookles willen, wat een smaak zit er aan alles. Ik heb helaas geen foto van getrokken, anders zou je net als ik gelijk gaan watertanden, hahaha.

Er wordt natúúrlijk heerlijk gekwebbeld. Over stofjes, patronen, het lekkere eten en we zijn in no-time een drie kwartier verder... We ruimen af, spoelen de vaat af, plof in de vaatwasser, en gaan verder waar we gebleven waren.

Het is een aardig gedoe om de tailleband er naar mijn zin op te krijgen, want het is smaller dan gewoonlijk, stofje was pietje klein, dus ik moet ook creatief zijn met het knoopsgat. Want als ik die er op probeer te krijgen, dan staat door de eenzijdige dikte van de best wel dikke ribstof, het voetje half scheef. En dat is niet veel soeps om een knoopsgat te maken. Dus ik ga met behulp van een reepje stof een plat lusje met hoek maken, zodat dat het "gat" is waar de knoop doorheen kan.

Na heel wat gespeld en uitgeprobeer lukt me een fatsoenlijk lusje te bakken. Ondertussen zijn we al aardig door de middag heen en is het al donker... Ik kan mijn rokje eindelijk doorpassen... Dus hup naar de slaapkamer van Christine, tricotrokje uit en ribrokje aan... en ik loop naar de spiegel... Hmmm niet gek! Ook Christine vind het rokje mooi zitten. De lengte is eigenlijk gelijk wel goed.

Het is dus een kwestie van de onderrok afspelden met een omslag, zodat het netjes afgewerkt is... En dan de zoom van de rok omslaan, niet dubbel, want dat wordt te dik. Dat ga ik lekker thuis doen. Is een lekker klusje voor op de bank... Een paar dagen later ga ik er lekker voor zitten. Ik installeer een lamp op de rug van de bank voor extra licht. Ik sla een warm bontdekentje over me heen en ik ga de zoom spelden... en daarna de zoom met de hand erin maken. Het wordt precies wat ik in mijn hoofd had, want je ziet er gewoon hélemaal niets van.

Daarna stik ik de springplooi-ding midden achter smal door, zodat het een mooie strakke plooi wordt.

Dan nog de knoop erop zetten en klaar is de rok! Heerlijk warm voor de winter, met mijn zwarte suède laarzen met hak eronder. Donkerblauw truitje erop... perfect!

Het grijze jurkje met vleugelmouwen...

Vorig jaar december had ik zin in een feestelijk jurkje, dat niet al te moeilijk was om te maken.
Het grijze jurkje 112, uit de Burda 9/2011 heeft me altijd ietwat geïntegreerd... en dan met name die mouwen... Dus... het uitproberen waard... Een stofje was zo gevonden, een héél dun grijs stofje, maar niet dat je er doorheen keek. Het valt heel soepel, maar was ook weer niet zo licht als gewassen zijde. En ik ben héél benieuwd...

Zoals je ziet zit er een geweven streepje in V-vorm... Ik moet dus met knippen wel goed opletten, want ik hou er van dat wat voor soort streepjes er ook zijn, ze netjes doorlopen...

Na het uitraderen van het patroon, knip ik de patroondelen uit en leg ze op de stof. Ik neem wat meer zoom aan de rok, zodat ik zelf kan uitkienen welke lengte het mooist  is.

En dat lukt ook wel aardig...

Na het stikken strijk ik de naadtoeslag open... en die blijft niet open... Dan zit er maar één ding op, sierstiksels... Ik stik de naden door met zwart en aan beide kanten...

Heen en terug. De mouwen bestaan uit drie delen, dus daar wordt het effect van de naden nog veel opvallender... en dat vind ik een leuk effect!!

De kruisingen moeten natuurlijk weer netjes doorlopen, anders vind ik het niet leuk. Het is een tik, maar wel een leuke!

En als je dan de kruisingen zo onder elkaar ziet, is het toch wel een héél mooi accent... Ik ben benieuwd hoe het uitpakt als ik de jurk aan heb.

Het is even uitkienen hoe de stiksels het handigst zijn om te stikken...

Want ondanks de enorme wijdte van de mouwen, is het ook een behoorlijke lengte en dus aardig gefruttel...

Uiteindelijk zijn de mouwen klaar. Maak ik de tunnel in de bovenrand van het jurkje, ik doe er elastiek doorheen en kan ik de jurk doorpassen... en dan schiet ik hard in de lach. Oef!! Da's géén potje!! Ik en rimpeltjes zijn nooit zo'n strak plan, dat weet ik eigenlijk wel, maar vergeet ik steeds...

Afgelopen zomer had ik dat fenomeen ook aan de hand, op exact dezelfde plek... de halslijn... En die werd gered door een spijkerjasje, dus ik had het kunnen weten...

Hmmm... ik kijk in de spiegel en denk... Ik trek aan de bovenkant een stuk elastiek glad, het moet gewoon gladder, maar is met deze enorme wijdte niet zomaar op te lossen... Het enige wat ik bedenken kan is dat ik het middengedeelte naast het splitje vrijwaar van elastiek... Zodat het ietwat strakker oogt bij mijn hals... Ik haal het biesje tussenin weg, ik maak het elastiek in de hoekjes los en laat het voorzichtig ietwat schieten, zodat er een glad stuk ontstaat... Dat doe ik ook met de andere kant... en ja... het wordt gelijk een heel stuk beter... niet helemaal mijn ding, maar misschien went het...

TIP voor mezelf... Onthoud dat rimpeltjes bij mijn decolleté geen strak plan zijn!!!!

En dan de mouwen... mega veel te wijd... Ik besluit de mouw met een flauwe bocht een héél stuk in te nemen, en dus gewoon een hele hoek, want in de mouw zit een soort hoek waar je elleboog riant in past en waardoor die mouw vleugelneigingen krijgt. Om die "af te snijden"... begin ik over de lengte van de mouw het midden van de mouw aan te geven met een rode rijgdraad. Daar vouw ik de mouw en met spelden geef ik aan wat ik er af wil hebben. Daarna strijk ik wat ik heb ingenomen een soort van open en zet er een sierstiksel op. Net zoals ik bij alle andere naden heb gedaan.

Ik ga weer de jurk doorpassen, maar die mouwen blijven bizar, en vooral qua vorm bij m'n hand. Het is uit balans... Voor mij zijn de mouwen véél te lang. Ik heb de lengte die de Burda hanteert voor haar patronen, maar zo ziet het er niet uit als je kijkt naar het voorbeeld uit de Burda. Het lijkt alleen maar wat als ik mijn handen in mijn zij zet, maar ja... dat is geen doen hè... De hele dag rond paraderen met m'n handen in mijn zij... Het is ook niet praktisch, want als je in de buurt van eten of de kraan komt, schep je zo een kilo er in wat je niet in je mouw wilt hebben...

Ik ga rommelen met oprollen... Ik zet speldjes, ik kijk in de spiegel... speld wat hoger, speld wat lager... Nog een keer rollen... weer terug... Ik ben in no time een uur bezig... maar dan heb je ook wat hè... Het begint ergens op te lijken...

Uiteindelijk heb ik de goede hoogte en goede oprolling te pakken en zet ik het vast met spelden... Ik doe dat ook gelijk met mouw twee, zodat ze zeker weten gelijk zijn. Maar ik stop wel... Het is nu midden in de nacht... morgen weer een dag...

Na het ontbijt ga ik gelijk aan de gang, want ik wil het jurkje éigenlijk vandaag aan. Ik heb een verjaardag... Dus... hup Tempo!!

Ik zet de opgerolde mouwen vast met kleine steekjes, zodat het niet erg opvalt en dat wat je ziet er uit ziet alsof het er gewoon hoort.

Daarna ga ik de jurk weer doorpassen en wat me gisteren niet zo opviel door die enorme "vleugelmouwen", is dat ik de jurk qua rok eigenlijk te wijd vind. Ik ga het sierstiksels van de rok loshalen en de naden ietwat taps innemen... Na een uurtje het tornmesje hanteren, is daarna in een scheet en een knikker de rok richting zoom ingenomen en de sierstiksels opnieuw aangebracht. Daarna is het doorpassen voor de lengte, stikken, zoom strijken en dan is het klaar...

Een paar uur later op de verjaardag van Christine heb ik het jurkje aan... Ik ben er blij mee. Ik moet trouwens nog steeds wennen aan de mouwen, maar als je niks uitprobeert gebeurt er ook niks!!