Gisterochtend ik had net een oog open toen Christine appte "Hey snelle fiene, wat ga je doen vandaag?" . (Ik ben dus niet snel hè...). Ik antwoord dat ik dat gekke shirt wil maken. Christine weet gelijk welk shirt ik bedoel en roept "Ooh, die wil ik vandaag ook proberen te maken!". Een minuut later is het resultaat dat ik mijn bullen verzamel, de auto in stap en naar Gouda kar...
Het ging alleen niet zo snel als ik hierboven beschrijf, want ik moest het boekje opzoeken, het stofje... Stofjes meten... en de eerste drie stofjes waren te klein. Maar uiteindelijk vind ik een stofje in de doos, dat een lekkere dikke warme tricot-achtig type is, maar dan zo dik dat het een trui wordt... en dat is momenteel niet verkeerd, want het is prachtig zonnig weer, maar ijskoud!
Als ik aankom, plof ik bij de eettafel mijn zooi neer en gaan we eerst even zitten en even wat drinken, kletsen. De nieuwe Burda is binnen, dus ja... eerst effe voor zitten. Uiteindelijk kwebbelen we zo veel dat ik nog niet veel van de nieuwe Burda zie, maar dat haal ik aan het eind van de dag wel weer in... en de Burda ga ik maandag even regelen, want er staan leuke dingen in...!!
Het shirt in de Burda valt redelijk strak en ook had ik in de reviews op Facebook gelezen dat bij sommige het shirt wat trekkerig aanvoelde... Ik ben dus gelijk gewaarschuwd, want ik heb brede rechte schouders, dat wordt klem zitten geblazen en daar hou ik niet zo van. Dus ik wild de bovenste regionen wat ruimer hebben en het liefst een off-shoulder effect. En omdat mijn stofje niet zo stretcherig is, maar redelijk stugig, besluit ik om het gehele shirt een slagje ruimer te maken.
Christine had het patroonblad al losgemaakt uit het boekje en gaat de lijnen even met stift accentueren. Ik kijk verbaasd, want dat doe ik dus nooit, maar als ik zie hoe makkelijk je vervolgens de patroondelen tekent... dan is er wel wat voor te zeggen. Ik sta erbij, als het wordt overgetrokken op een puinzak van de Aktion, om te kijken of we alles hebben. Zodra een puinzak versierd is met twee patroondelen, ga ik de patroondelen uitknippen en Christine gaat verder met de volgende twee. Het gaat lekker rap zo. Nog even de patroondelen aan elkaar plakken en uiteindelijk zijn er een voor- en een achterpand.
Dan komt haar stofje op tafel. Een mooi stofje met echt een Christine printje en die is super rekbaar en perfect geschikt voor dit patroon. Maar ook het krult en wiebelt en frummelt als een gek. Ik noem dit soort tricot ongemotiveerd tricot... pffff... Maar Christine maakt zich er niet druk om en samen leggen we de patroondelen op de goede manier op tafel. Er wordt gespeld, met slechts een paar spelden, want zo vol als mijn speldenkussen is, zo leeg is die van haar. Christine schiet gewoon in de lach als ik later de mijne op tafel plof om op mijn beurt het patroon vast te pinnen. Hoezo uitersten... zijn we ook, maar het werkt super en lol hebben we voor tien.
Nadat haar shirt is geknipt, komt mijn stof op tafel en dat is zo'n braaf stofje, en blijft perfect liggen. Ik speld het vast. Pin net zoals Christine magneetjes aan mijn schaar en knip riant om het patroon heen. Heerlijk!! Op die manier heb ik meer ruimte in de schouders en heb ik de verminderde rek in de stof opgevangen. De patroondelen zijn groter dan de eettafel breed is, maar met deze stof kan je gewoon doorknippen als iemand de stof zwevend in de lucht houdt. Christine houdt het omhoog, ik knip en in nog geen drie minuten is de hele handel geknipt.
Daarna legt Christine haar vreemd gevormde voor- en achterpand op tafel en schrijft aan de binnenkant van de stof van het voorpand "21", want beiden panden lijken gewoon hetzelfde. We kijken beiden naar wat nu de bedoeling is. Het is een Easy patroon, maar ergens ook maf, want je herkent niet helemaal hoe het met de mouw zit. Maar even goed kijken naar het tekeningetje en er begint ons wat te dagen.
Na, ik denk, een minuut of drie zien we het ineens... Nu nog ook voor elkaar boksen met de stof, en als eenmaal de spelden er zitten van punt 1 en de andere punt 1, dan gaat het rap. Ik pak mijn voor- en achterpand, en omdat ik met pen niet ver kom op donkerblauwe stof, doe er even met rijgdraad een teken op. Zo weet ik zeker dat punt 1 rechts zit en niet ergens anders. Doordat het bij Christine al is uitgevist, heb ik snel de punten op elkaar gespeld.
Omdat ik geen zin had om de locker mee te zeulen, ga ik voor het eerst een stretchstofje met de naaimachine in elkaar zitten en ik vraag aan Christine hoe groot haar zigzag is... Ze zegt zigzagstand op 1,5 en rechtesteekstand op 1,8... ik probeer het op een proeflapje en het gaat perfect. Ik ga gelijk aan het stikken en al rap is een naad gedaan. We strijken allebei onze naden altijd open, dus hup strijken, dan de volgende naad. Mijn stofje is wat overzichtelijker dan dat friemelstofje van Christine, maar even meekijken en jep, de volgende stap is gevangen.
m
We spelden, zigzaggen, eten een appel, drinken wat, kwebbelen héél wat en in no-time hebben we allebei een shirt, dat we kunnen doorpassen. Die van Christine zit gelijk perfect. Bij mij, ik vermoed door het stuggere stofje moet de bovenrand, wat centimeters afknippen. De mouwen moeten bij mij aan de onderkant smaller, want ik heb hele smalle onderarmen en polsen, dus mijn mouw zakt gigantisch... Ook kort ik het iets in, want ik hou van driekwart mouwen.
Dan nog even een zoompje erin gooien en het shirt/trui is af!! Wat heerlijk in nog geen 2,5 uur van start met tekenen tot het opruimen van de zooi op tafel... Enne... dit modelletje gaat er vaker komen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten