Zoals je ziet loop ik een beetje achter met het tikken van berichtjes... en aangezien ik net een bevestiging heb gestuurd naar het volgende naaidagje over 4 weken, kan ik het toch niet maken, dat ik al naar het volgende naaidagje ga en het berichtje van de vorige keer niet eens is gebakken... Dus... Het berichtje is gelukkig wel al aangemaakt, met de foto's en al er in... nu hup standje tikgeit!!
Er stond 5 oktober 2017 (ja, ik moet wel het goede jaartal tikken) een tweede naaidagje van Danielle dit jaar gepland in Hardinxveld-Giessendam.
Links een foto van mijn uitgekozen patroon ter voorbereiding van het naaidagje en rechts een foto van de voorbereiding van Danielle.
Ik was laat met alles geloof ik, dus een avond of iets dergelijks van te voren het rokje uitgetekend, rekening mee houdend dat het stofje, een hele mooie nachtblauwe babyrib, geen stretch bevat en ik dus wat extra naadtoeslag moet rekenen. Kirsten was vanuit Den Haag gekomen, omdat ze een schop onder haar kont nodig had voor haar huiswerk... en ik had er een nodig om het rokje geknipt te krijgen. Het is goed gelukt allemaal.
Het stofje was een restant van een ander project van mijn moeder en er was zoals je boven kunt zien een vierkante hap uit. Prima om daar een patroon mee uit te proberen. En als het allemaal goed gaat heb ik een ontzettend mooi basis kokerrokje erbij. Uiteindelijk kreeg ik het rokje precies pas uit het stofje... dit zijn wat restantsliertjes.
Zodra Bridget de deur uit is vertrek ik naar Gertilde. Ze woont twee huizenrijen verderop, dus gezellig samen rijden is wel zo leuk. Ik kan niet helemaal bij haar voor de deur parkeren, maar gelukkig is met z'n tweetjes de naaispullen zo in de auto gezet. We kunnen best lekker doorkachelen en een grote file is er dan ook niet (die had ik in juni namelijk wel, toen kwam ik pas na elven binnen geloof ik).
We zitten lekker te kwebbelen en hebben het prima naar ons zin. Echt het gevoel van een dagje uit. Lekker bezig zijn met onze hobby. De auto kan ik bij het parkeerterrein van de locatie neerzetten (er was precies nog één plekje). Dus lekker dichtbij en met mijn karretje, waar ik de machinezooi op heb gezet is alles zo in het gebouw. We zijn er riant voor tienen en zien achterin een tafelrij met precies twee plekjes naast elkaar, perfect!!
Hier het zicht op de zaal. Een bak vol tafels, stoelen, dames, stofjes en een héleboel machines!! Gertilde en ik installeren onze spullen. We halen wat thee als even later Danielle even het woord neemt en iedereen van harte welkom heet. Er zijn weer mooie pakketten samengesteld door een aantal stoffenwinkels die je kan winnen. Het is de bedoeling dat je op een briefje je naam zet en dat in het bakje bij het pakket doet dat je favoriet is.
Ook liggen op twee tafels, stápels stofjes. Veel dames hebben hun stoffenvoorraad doorploegd en mee naar hier genomen. Er ligt een enorme berg aan keus en ik loop af en toe heen en weer, als ik een kopje thee haal, om eens te snuffelen en een stofje eruit te halen.
Ik ben inmiddels ijverig de boel aan het doorslaan... en zit de niet split, maar springplooi aan de achterkant van de rok te bestuderen... Hoe gaat dat gevaarte vallen bij een babyrib... Wordt het niks, dan kan er natuurlijk altijd omgezwaaid worden naar een split... Dat is het handige van zelf maken hè... Gaat het niet linksom, dan gaan we wel rechtsom...
De rokdelen op elkaar spelden en stikken. Er staan strijkplanken voorin de zaal en ik strijk de naden even open. De springplooi midden achter lukt héél niet verkeerd. Hoe het uitpakt als ik hem aan heb dat weet ik niet, maar dat zie ik zo meteen wel... En dan is het toch ineens tijd voor een doorpas van het rokje... Ik ben héél benieuwd hoe het rokje zit, want het patroon is van origine gemaakt van een stretchstofje.
Ik ga naar het toilet, want dat is zeg maar de "paskamer" en in de gang hangt een grote spiegel, zodat je jezelf goed kunt bekijken.
Ik pas het rokje, en opgelucht zucht ik als ik de hele handel over mijn heupen heen krijg. En ik krijg provisorisch de boel dicht gespeld waar de rits moet komen, poeh! Ik heb het rokje aan...
Maar dan... Het beeld in de spiegel, het kan wel eens tegenvallen namelijk. Maar ik kan met blije ogen naar het rokje kijken. Ook bij de achterste regionen, hoogte van het achterwerk, zit het rokje netjes glad. Er trekt niks, en er is ook niks te wijd of zo. De lengte is ook perfect. Ik had precies genoeg stof gelukkig. Ook de springplooi valt mooi.
Daarna verder met de voering. Ik maak Engelse naden in de zijnaden. De naad midden achter stik ik gewoon, daarna heb ik de naadtoeslag open gestreken en vervolgens de naadtoeslag naar binnen geklapt en gestreken. Op de foto ben ik het aan het doorstikken. Dan heb ik een keurig afgewerkte (gladde/platte) naad waar mijn rits komt.
Overal onder de tafels zie je een brij aan snoeren...
In de kap van de naaimachine heb ik van alles geploft wat niet handig is om los te hebben op de vloer. Dus mijn tas en sjaal liggen er in. Maar langzaamaan ook een paar lapjes uit de weggeefhoek.
Ik zie op de foto drie lapjes. De onderste daar wil ik een stoere kussenhoes van maken (is een dik grijs krullerig structuurstofje), de streep lijkt mij wel leuk voor een blousje of rokje (weet het dus nog niet precies) en de bovenste is een dun gebreid stofje en die is inmiddels omgeturnd tot een heerlijk zachte sjaal. De sliertjes aan de kantzijde is perfect voor de onderkant van de sjaal. En de zijkanten van de sjaal heb ik omgezoomd met een flauwe zigzag.
Tijdens de lunch is de zaal helemaal leeg... hoewel leeg... Volle boel hoor...
Kijk hier zit de hele bups. Als je een groene veeg ziet met blond haar dan ben ik dat... Heerlijk verse broodjes met kroket of frikadel of kaas- of vleesbeleg. Melk, karnemelk, jus d'orange... Heerlijk uitgebreid geluncht en gezellig gekletst.
Er staat een jassenrek met allemaal haken. Het is de bedoeling dat alle kledingstukken die af komen er aan worden opgehangen... Zoals je kunt zien is het halverwege de dag al een behoorlijk drukke bedoening.
En mijn rokje... ja hij is nog niet af (op 5 oktober 2017 bedoel ik dan hè)... maar ik ben een héél eind. Ik moet de rits, zoom en tailleboord erop zetten...
Inmiddels is het rokje af... en hij zit perfect... maar ik moet aan Bridget even vragen of ze er een kiekje van bakt. Want selfies met een mobieltje richting spiegel is toch een sport apart!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten