De stand van de tas was, dat de voering in elkaar zat, met sierstiksels en één zakje voor een mobiel of zoiets. Hoewel, de tas is voor JK, en die heeft voorlopig nog geen mobieltje, hahaha. Maar goed, voor iets anders. En natuurlijk een gat in de bodem om de boel te keren.
De zakkleppen, hèt opvallenste gedeelte van deze tas, moesten nog worden opgestreken. De streepjes van de spelden zijn nog niet helemaal vervaagd, hahaha. De kleppen kan je beiden naar links of naar rechts klappen, en dan is het net wat voor stofje je waar hebt gedaan hoe de look van je tas wordt.
Ze is terwijl ik de tas aan het inspecteren ben een patroon voor een gymtas voor haar zelf uit te knippen. Het is de Isabella van FM, die leek me wel leuk voor haar en wel te doen. Alleen nu ik twee middagen en een avondje bezig ben geweest met mijn tas krab ik toch wel even achter mijn oor of dat werkelijk wel te doen is voor haar. Want màn, een tas maken is geen kattenpis hoor. Poeh!!
De dame zat zich te verbazen over de benummering van haar patroon, maar even later heeft ze het op de laptop gezien hoe het zat en toen was "Oooooooh! Gaat dat aan elkaar? Oooooh! en niet alle onderdelen zijn voor dezelfde tas Oooooooh!"
Ik wilde eingelijk nog een extra zakje maken. Een zakje die echt potdicht is, voor bijvoorbeeld muntjes óf een stel oorbellen. Ik noem maar wat. Maar de stofjes waren allemaal versnipperde stukjes. En aangezien ik de schouderband met een rafelrand en zigzag heb afgewerkt.
Heb ik een lapje gemaakt voor het zakje van drie kleine strookjes stof en die net als de schouderband afgewerkt en dan lijkt het net alsof het zo hoort. Ik had nog een klein ritsje, weliswaar een zwart rits met zilveren tandjes, maar dat past er best wel bij.
Toen moest ik gaan bedenken hoe ik het nu ging doen met die schouderband. Ze groeit nog, draagt haar tas recht, maar ook schuin van de ene schouder naar de andere kant op haar heup, dus een verstelbare band zou wel handig zijn. Hm, dan heb ik ijzerwerk nodig, van D-ringen of een of ander schuifding. Ik ben daar niet zo in thuis, want mijn romantische jurkjes hebben weinig ijzerwaar nodig, hahaha. Af en toe een drukkertje en een haak en oogje, maar dan heb je het wel gehad. Maar weer zat ik met het fenomeen, te weinig stof, of te smal stof. Dus met een beetje pielen met het een en er achter stikken met iets anders, dusdanig dat het lijkt of er paspelband langsgestikt zit, heb ik een lus voor een D-ring gebakken.
Ondertussen bedacht ik me dat een sleutelhanger in de tas ook wel handig is. Die heb ik zelf ook in een paar tassen zitten en dat vind ik reuze handig, nooit geen gegraaf in mijn tas meer. De sleutel hangt net als thuis op een vaste plek! Gelukkig had ik nog een restje rood-wit gestippeld biaisband en daar de sleutelhanger aangehaakt.
Intussen heb ik al goed in de gaten, dat je bij een tas maken goed vooruit moet denken. Nu moet je dat met kleding ook wel, maar hier kan je niet zomaar even later effe iets tussennaaien. Dus van te voren moet je bedenken wát je precies wilt.
Want zoals je ziet net langs de rand hierboven heb ik de tas afgesloten met een rits, maar eigenlijk bedacht ik me dat te laat, die had tussen de voering en buitenlaag uitgestikt moeten worden. Er zijn tig "foutjes en oneffenheidjes" in de tas, maar voor een eerste tas vind ik het niet een beroerd exemplaar.
Of eigenlijk, dacht ik dat het patroon dusdanig was, dat de tas wel lekker sluit met die twee flappen naar één kant, maar toen de tas af was merkte ik, dat als je de tas neerploft het eigenlijk wat (héél wat) gaat wijken, dus er kan ook makkelijk wat uitvallen. De tas is niet zo goed verstevigd en dan wordt het plumpuddingiger, niet handig voor een kind lijkt me zo.
Dus heb ik een rode rits er zó flats in gestikt vanaf de bovenkant. De rits is wel een stukje te lang, maar dat ga ik nog wel netjes inkorten en afwerken met een restje stof. Ik had namelijk absoluut géén zin om naar de stad te gaan voor een rits (en zo is er wéér een oude rits uit mijn oude voorraad).
Je hoeft de rits maar een pietsie open te zetten om de sleutel eruit te kunnen trekken.
Een klein lapje stof, zodat de D-ringen van de schouderband op zijn plaats te houden.
Een inkijkje in de tas.
De schouderriem aan de lus en D-ring.
De tas is lekker ruim, zou eigenlijk ook gebruikt gaan worden als overblijftas, maar dat is inmiddels niet meer nodig, omdat ik thuis werk. Volgens haar komt het toch wel goed uit, want nu kan ze haar dikke boeken in de tas stoppen en hoeft ze die niet meer onder haar arm mee te zeulen naar school. Dus komt het toch nog goed uit.
De tas, met de flappen naar de ene kant.
De tas met de flappen naar de andere kant.
Lastig hoor zo'n tas een beetje mooi op de kiek zetten. De tas is misschien nog een beetje kaal, maar dat kan ook zijn door de invloed van ál die Urshult tassen die ik bij het Googlen heb gevonden (om de tas te laten zien aan haar). Er zijn weinig "lege" exemplaren kan ik je vertellen. Maar ze wil er vast nog wel een tashanger aan doen of zoiets.
Gisteren had ik de tas aan het eind van de middag af. Ze kwam net uit hockey toen ik kiekjes probeerde te maken (te donker). Het eerste wat de dame zegt "Waar is het vlindertje?". Huh? Vlindertje? Nu blijkt, ik móest éven nadenken hoor, dat er ooit een broche van haar stuk is gegaan. Het vlindertje, hierboven, die was de prikker kwijtgeraakt en kan dus niet gerepareerd worden, De achterkant is niet glad, dus ik kan ook geen ander sluit-ijzertje vastlijmen. Maar had ik toen gezegd, ik kan het vast wel ergens op vastnaaien bij de voelsprietjes en het oog aan de ene kant aan de achterkant. Misschien op een leuke tas of zo. Dat was dus anderhalf jaar geleden... Mevrouw heeft dus een geheugen als een olifant!
Vanochtend nadat ik kiekjes had gebakken van de tas, bedacht ik me ineens dat vlindertje weer (ik heb duidelijk géén geheugen als een olifant), dus hup vlindertje opgezocht, vastgenaaid, nog een paar kiekjes en klaar is Mina!
Op naar het volgende tasje! Ja! Het volgende je-weet-wel-tasje! Vanavond lekker aan gewerkt terwijl ik op de bank zit en alweer bijna af!!
