Één uurs projectje uit de KnipMode 6/2015, model 2 (afgeleid van een jumpsuit)

Na een dagje geneuzel van van alles en nog wat... Telefoontjes, KvK, checken, checken, wéér achteraan bellen... natrekken etc... Net even een uurtje achter mijn machientje gezeten... Buiten zitten kan ik nu toch niet, ik verbrand méga... dus lekker binnen een uurtje héérlijk achter de naaimachine gezeten en aan het topje gewerkt voor de jongste en die is nu alweer bijna af.

Ik heb wel wat zitten sjoemelen met het voorpand, want de onderrand paste niet naadloos aan met het achterpand. Die van haar zus had namelijk een vierkant patroon, met daaromheen een stippeltjes- en boogjesrand. Dat is bij dit vierkante patroon niet het geval. Daar is de rand omheen niet klein en repeterend, dus wordt het lelijk als je het in de zijnaad niet kan aansluiten... Dus ik heb gesjoemeld. Ik heb het voorpand aan de onderkant net een stukje breder geknipt, zodat de zoom van het voorpand netjes aansluit aan het achterpand. En nu is aan weerskanten van de zijnaad eenzelfde figuurtje te zien en dat vind ik mooi...

Nu alleen nog een biaisbandje stikken en het koordje door het tunneltje trekken, knoopje aan de uiteinden maken en de puntjes van een nagellakje voorzien...

Ze moet efkes kiezen welke kleur ze wil... wordt vervolgd dus...

Oh ja... naast de naaimachine ligt al een volgend projectje klaar... stof om theedoeken van te maken... Er kunnen er geloof ik wel een stuk of vijf uit... en laat ik die nu net goed kunnen gebruiken en dan is er weer een stukje meer ruimte in de kast.

Wát!! Kaartje kopen??

Afgelopen zondag was ik Dennis naar het station aan het brengen en ik loop zoals gewoonlijk achter hem aan mee door de poortjes, want het is nog geen gesloten systeem... Dacht ik... Ik nam aan dat dat op een gegeven moment wel aangegeven zou worden, wanneer dat systeem inging... Niet dus (aardig hoor NS, iemand de schrik aanjagen!!). Ploep... sta je op de terugweg naar buiten... zonder tas, want waarom zooi meenemen als het niet hoeft... Gelukkig was er een aardige jongeman waar ik mee kon liften door het poortje.

Vandaag maar eens opgebeld naar de NS hoe dat nou zat, voor de afdeling wegbrengen en ophalen, want dat doe ik geregeld. Nou... ik bel... Ik krijg verdraait nog aan toe binnen 1 minuut een dame aan de lijn en ik leg mijn vraag voor... zegt ze "Dan moet je een kaartje kopen"... Ik zeg "Wat? Kopen????". Mijn reactie (niet hard, wel een hoge noot) brengt een bak twijfel bij de dame te weeg... Ze zegt dat ze het even gaat navragen... 3 minuten later is ze weer terug en zegt ze dat als je met je ov-chipkaart incheckt en binnen een uur weer uitcheckt er niets van je ov-chipkaart afgaat... maar zo'n ov-chipkaart moet je dan wel hebben... anders denk ik toch een kaartje kopen om iemand op te halen c.q. weg te brengen...

Pfff... Gelukkig, want ik vind namelijk ophalen en wegbrengen toch een leuke sociale bezigheid grin-emoticon heart-emoticon grin-emoticon heart-emoticon grin-emoticon heart-emoticon grin-emoticon

Rook zwiert m'n slaapkamer binnen!!!

Vanochtend vroeg krijg ik een brainwave wat betreft de opslag hier in huis... Ik ben in mijn stofjeskast aan het kijken, wat er nu geschikt is voor simpele projectjes. Want A. de garderobes van drie dames hier in huis kunnen best wel wat aanvulling gebruiken... en B. ik heb de ruimte nodig om in oktober nieuwe voorraad een plek te geven... En dat is niet de voorraad voor mij privé, maar voorraad Collie-Collie... Oftewel, er moet hoognodig het een ander weggewerkt worden. Ik bestudeer serieus de stapel stofjes en bedenk dat er dan toch aardig wat gedaan moet worden... en dat me dat niet één twee drie zal lukken en dat ik er dus serieus werk van moet gaan maken en/of keuzes moet gaan maken óf ik de stofjes wel ècht ga gebruiken.

Terwijl ik zo met mijn achterwerk op bed zit met de kastdeuren open hoor ik dat er een steiger in mijn achtertuin wordt gepoot. De schilders zijn namelijk bezig in mijn straatje de boel onder handen te nemen en alles wordt voorzien van een nieuw laagje verf, maar eerst wordt er geschuurd... Mja... 

Ze zijn net begonnen met schuren.... En weet je wat één zo'n badgast doet... Hij heeft net het schuurpapier aangeraakt... Gaat 'ie zitten op de rand van de steiger (ik zie zijn schaduw door het papier dat op de raam geplakt zit tegen de hitte van de zon heen) en hij steekt een sigaret op... Hij zit achter mijn half open raam, maar ik zie gewoon de sigarettenwolken mijn slaapkamer binnen stromen... GATSIE!!!

Gelijk het raam dichtgetrokken... Wens geen sigarettenrook in mijn slaapkamer via de buitenkant! Dat is toch goor... en onbeleefd!

P.S. de rest van de dag ging de man achterin de tuin zijn peuk oproken!!!

Boerenzakdoeken-topje uit de KnipMode 6/2015, model 2 (afgeleid van een jumpsuit)

Gisteren kreeg ik ineens de kriebels... Ik wil wat maken voor mijn dochters... Hup naar boven, hup een lapje pakken en ik zie van die leuke Boerenzakdoeken... Kijk,  dan is het qua patroon ook niet zo moeilijk, want de keuze blijft beperkt... Ik ga voor het bovenstukje van de Jumpsuit nr. 2 uit de Knip 6/2015, maat 34 en die valt bij oudste dochter riant. 

Ik rommel wat in mijn laadjes om te kijken of ik biaisband of een of ander ander band heb om door de tunneltjes te trekken, want de zakdoeken zijn te klein om ook nog strikbanden uit te knippen. Ik vind wat rood gestippeld band en een héél donker biaisbandje. Ik teken het patroon uit en pas dat op de zakdoeken en het blijkt precies eruit te kunnen, maar wel zonder naadtoeslag... Nou aangezien de Knip altijd riant valt vind ik het wel prima zo.

Op deze foto zie je dat de zijkanten van het patroon niet recht is, maar naar de heup toe smaller wordt. Ik heb met het voorpand wat gesjoemeld. Het achterpand paste precies op een zakdoek... qua breedte en qua hoogte... maar bij het voorpand had ik wat ruimte in de hoogte over en officieel, omdat de zoom onder natuurlijk qua printje door moet lopen, had ik aan de bovenkant niet veel rood... Ik heb dus gewoon een stukje naadtoeslag eraan geknipt, zodat er een mooier stukje rood randje te zien was, want dat steekt mooi af bij haar huid.

 

Volgens het patroon moet je belegdelen knippen voor de tunneltjes, maar aangezien ze kleiner is dan 1,72 (scheelt zo'n 10cm) en de zakdoeken te klein waren om belegdelen te knippen, heb ik gewoon de bovenkant van het voorpand zo'n 2cm naar binnen geklapt. Netjes de naadtoeslag naar binnen omgevouwen, zodat het mooi glad aanvoelt.

Daarna haar laten kiezen, wilde ze rood met witte stipjes band of héél donker marineblauw biaisband. Het werd het biaisband, dat vond ze mooier afsteken. Dus even ander garen op de machine gedaan en de biaisband dubbelgevouwen en gestikt tot een lange sliert.

Hier zie je trouwens dat de bovenpanden onder de oksel exact hetzelfde lopen qua print, maar onder helaas niet. Het voorpand is net een stukje smaller, maar ja... het is wel aan beide kanten hetzelfde gedaan en de rode boogjes en witte stipjes lopen mooi door.

In het biaisband heb ik een knoopje geknoopt en de uiteinden heb ik met blanke nagellak voorzichtig gelakt, zodat het niet gaat rafelen in de was.

Ze had vanochtend niet veel tijd voor een kiekje, dus het moest snel, snel snel... Ook op een totaal niet handige plek, allemaal troepies in beeld, maar goed... een beetje snijden en wegpoetsen met Picasa en het is een rustig mooi plaatje. Ze heeft het topje gecombineerd met een skinny zwarte broek en een mooi kort spijkerblauw jasje. Haar gele nageltjes zijn de vrolijke noot erbij, hahaha.

Ze was er gisteren helemaal superblij mee, en bleef zelfs langer op om te kijken hoe het werd en om het door te passen, terwijl ze ontzettend moe was. Het topje is wel een stukje wijder dan ze gewend is, maar dit topje hoort ook niet strak te zitten en ach... zo heb je gelijk meer hout voor de deur hahaha.

Het was even kijken hoe lang de schouderbandjes moesten worden, maar al snel hadden we het gevonden en kon ik een stuk biaisband eraf knippen. Dat ze het vanochtend gelijk aan had, geeft wel aan hoe leuk ze het topje vind geworden en vandaag ga ik nummer twee knippen. Voor de jongste wordt 'ie in het rood... Ik ben benieuwd hoe zij het modelletje vindt.

Boerenzakdoeken als topje uit de KnipMode 6/2015, model 2 (afgeleid van een jumpsuit)

Ja, boerenzakdoeken als topjes... Lijkt me wel leuk voor de dametjes... Ik heb deze zakdoeken eeuwen geleden gekocht. Ik weet absoluut niet meer waarom, maar ik heb ieder geval 5 van die zakdoeken... Die van hierboven, daar heb ik er maar één van, maar dat wordt gewoon een blote rug topje voor m'n oudste dochter.

Van deze heb ik er twee en dat wordt een leuk topje met tunneltje voor en achter voor haar.

En van deze ga ik precies hetzelfde modelletje maken voor de jongste freule.

Dit bovenkantje ga ik gebruiken en dat moet volgens mij prima lukken. Makkelijke topjes om mee te beginnen om weer in het ritme te geraken achter mijn naaimachine... want de stofjes roepen me van alle planken toe, maar puf heb ik niet, omdat ik zo moe ben... Inspiratie en de kriebels van "Kom op... huppetee, ga iets leuks maken voor de dametjes", dat heb ik weer wel.

Ik ga nú het patroontje uitraderen... twee pandjes... hoeveel werk kan het zijn...

Sodekanonne... 95%

Vandaag ben ik weer terug geweest naar Auris Audiologische Centrum voor gehoor, spraak en taal... Deze keer niet om te bewijzen dat ik slecht genoeg hoorde om in aanmerking te komen voor een gehoortoestel (hoewel iedereen, huisarts, KNO-arts, Beter Horen daar wel van overtuigd was, wilde VGZ daar nog eens wat extra eurootjes aan gezondheidsvoorziening en diensten tegenaan gooien... Want... als je héél slecht hoort moet je allerlei doorverwijzingen en recepten krijgen, hoor je wat gewoon wat minder goed, dan krijg je in de categorie 1, 2 en 3 direct van VGZ een gehoortoestel... mja... het is maar dat je het weet... Hoor niet te slecht, want je bent zo ruim een half jaar verder eer je door kan naar de volgende ronde! en dan ben je er nóg niet... dan begint het pas...

Maar goed... ik was daar weer... dit keer om te testen hoe goed ik met mijn nieuwe gehoorapparaat kon horen en hoe slecht ik zonder hoorde... Er wordt gevraagd hoe het is met mijn nieuwe hoortoestel en ik kan alleen maar beamen dat er een wereld voor me open is gegaan (hoezo bewijzen dat ik niet goed horen kan!!). Dat ik in gezelschap gewoon gesprekken kan volgen, zonder zelf op de tafel te staan om het hoogste woord te voeren, zodat ik maar weet waar het over gaat. Dat er niet meer wordt gezegd... "Laat maar" als je iets vraagt te herhalen, of een geïrriteerde blik, diepe zucht of zoiets irritants... ook geen geruk en geschuddel aan schouders en geprik in schouders of rug omdat je blijkbaar niet hoort dat je geroepen wordt... 

Ik hoor de bel... ik hoor mijn mobieltje (als 'ie in mijn tas zit niet altijd hoor). Ik hoor dat de wasmachine stopt en een klein biepje geeft, ik hoor dat er een dametje nog steeds onder de douche staat... en er toch eens hoognodig eens onder vandaan mag komen. Ik hoor redelijk wat er op het station en in de trein wordt omgeroepen. Ik hoor het antwoord vanaf de zolder en ik hoor zelfs coca cola bubbelen!! Nooit geweten dat dat geluid maakt... Ik hoor bij Dennis dat de bewoner boven hem op hakken rondloopt, en ik hoor voor het eerst sinds jaren (minstens 35 jaar geleden voor het laatst gehoord) de vogeltjes die 's ochtends vroeg fluiten en kwetteren... Die kleine zachte vroege ochtend geluidjes en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik krijg van de testdame een koptelefoon op... links wordt afgedekt, daar wordt strakjes ruis geluid doorgelaten, zodat ik het geluid wat uit de geluidsbox komt ècht alleen maar met mijn rechter oor opvang. De testdame roept bij het zien van mijn hoortoestel dat ze voor het eerst een parelmoerkleurige ziet (er wordt het meest voor een huidkleurig type gekozen, bleg... dat doet mij aan die ouderwetse huidkleurige oma beha's denken... ieks!!) en dat ze hem mooi vind. Ben ik het hélemaal mee eens, ik vind hem ook mooi. 

Daarna moet ik met mijn hoortoestel in de woorden nazeggen die uit de box komen zetten... Eerst krijg ik een ruis in mijn linkeroor getetterd en dan komen de woorden, in perfect Algemeen Beschaafd Nederlands, en die zeg ik braaf na. Voor mijn gevoel kan ik aardig alle letters verstaan... dus ook de m en de n... of de w en v... of de ui of ij (wil nog wel eens twijfelachtig zijn) of de d en de b... Ze klinken soms gewoon hetzelfde en dan moest ik vroeger maar puzzelen welke letter nu het beste past bij de rest van de klinkers c.q. woorden die ik had gehoord... Kijk... en dat is nu stúkken minder nodig!

Daarna moet ik mijn hoortoestel uitdoen en krijg ik weer een ruis in mijn linkeroor... mja... is effe wennen... Ik kan soms woorden "verstaan", maar ik besef dat ik automatisch aan het puzzelen sla en letters invul, omdat dat logische letters zijn bij bepaalde klanken en duidelijke medeklinkers... Want een s is soms best wel goed te verstaan... of een t, wil ook wel sterk klinken... een goed uitgesproken k, vooral als eerste letter gaat goed... en een hollandse dikke L... is een eitje... maar soms, zeg maar geregeld... kwam ik niet verder dan dat ik de klinker wist... De woorden die ik zei, zei ik met en vraagteken erachter, maar goed... het gaat erom dat ze weten of er verschil zit zonder en met hoortoestel... Nou... en dat is er... mégaverschil...

Zonder hoortoestel hoor ik 35% en met hoortoestel 95%. Dat is een héle goede score. Nu is dit in een stille ruimte, en met woordjes, dus héél anders dan een test met biepjes. Maar ik weet... dat ik zonder hoortoestel veel heb gegokt wat ik hoorde... en dat gaat automatisch... en dat ik met mijn hoortoestel in absoluut niet gegokt heb... Dus... het verschil is waarschijnlijk nog groter dan op de test te zien wat uit de computer rolt... Ook is de 95% van mij niet vergelijkbaar met wat er gehoord wordt door een "normaal" persoon die 95% haalt zonder hoortoestel, maar ik ben dik tevreden.

Daarna mag ik gezellig naar de wachtkamer terug en wordt ik even later door de gehoorspecialist opgehaald (ik heb geen flauw idee wat de titel of naam ik aan die man moet geven, dus vandaar gehoorspecialist). Hij kijkt enthousiast naar het dossier en kijkt mij super enthousiast aan, want hij is héél tevreden met de resultaten.

Het enige puntje dat hij heeft is, dat hij zegt dat ik volgend jaar wel mijn linkeroor moet laten testen, want het verschil tussen beiden oren is mégagroot geworden. Mijn linkeroor voldoet nèt niet aan de eisen (vroeger wel, nu niet meer) en het is aan het verkalken, dus gaat sneller achteruit en blijft niet meer zo stabiel  als de afgelopen 15 jaar. Maar waar het verschil voorheen tussen links en rechts slechts 10% was (met mijn oude hoortoestel)... is het nu riant 40%... dus... mijn rechter oor hoort zoveel meer, dat ik, als er links wat gezegd of gedaan wordt wat ik niet zie... ik waarschijnlijk naar rechts kijk of reageer naar wat of wie iets zegt of doet... en daar zit dan niemand... of gebeurd niets...

Mja... een beetje scheef is dat. Maar aan de andere kant denk ik... Ik hoorde een half jaar geleden geen pestpukkel... en nu hoor ik geweldig goed met rechts... en ach... dan kijk ik maar een keertje de verkeerde kant uit waar ik denk dat het geluid vandaan komt... dat zie ik snel genoeg... want aan mijn ogen mankeert niet zoveel, dus... hahaha... dat overleef ik wel...

Maar voorlopig hou ik het lekker zo, want afstellen en binnenwerk passend maken (was eerst niet goed, en is twee keer geslepen, omdat ik een wond kreeg aan de rand van mijn oor), daar gaat best veel tijd en energie in zitten... dus... ik geniet nu gewoon met wat ik heb en dat is best wel veel!!

Links is de uitslag van de test en goedkeuringsbriefje met handtekening voor Beter Horen om de boel in gang te zetten voor vergoeding van VGZ... en daarbij moet ik zelf nog flink wat bijbetalen... tis niet gratis, ook al ben ik goed verzekerd!!!

Rechts is de test... De linker lijn is van een normaal gehoor... de middenlijn is die van mij met hoortoestel en de rechterlijn is die van mij zonder hoortoestel en met een aardig wat vraagtekens bij wat ik hoorde. De grijze verticale balk is de toonhoogte van het spreekgebied (dus het geluid van een stem) en daarin zit ik héél laag zonder hoortoestel.

Een tafelkleedje...

Vorige week toen ik aan het neuzelen was met glasgordijnen... géén leuk klusje, werd ik even afgeleid door een wit kantje wat ik tegenkwam... In combi met het gebrek aan tafelkleden, want ik heb één tafelkleed maar meegenomen en dat is een Frans exemplaar en niet bepaald riant. Hij meet slechts 1,30m x 1,30m als ik het goed onthouden heb. Dat schiet niet op op een tafel van 1,40m x 1,02m. 

Ik weet dat ik héél wat stofjes heb die niet gebruikt zullen worden voor kleding, omdat er te veel roze in zit, of omdat het stofje inmiddels te klein is voor een gemiddeld kledingstuk voor de dames en ook weer niet geschikt zijn voor topjes, misschien een baby doll, dat zou nog kunnen, maar ieder geval... Het gros van de stofjes blijft maar liggen en liggen en krijgen nog doorlig verschijnselen... 

Dus wilde ik eens gaan kijken wat er nu geschikt is als tafelkleedje. Ik wilde beginnen met één stofje te pakken. Ik ken mezelf... rustig aan opbouwen mijn naai activiteiten. Het stofje hierboven valt op door de zoetigheid aan kleurtjes, maar ook doordat het een patchwork stofje is. Er zijn verschillende banen stof diagonaal aan elkaar gestikt... en dat zorgt voor een leuk en vrolijk effect...

En laat ik nu net zo'n kleur servies in de kast hebben staan... kijk... da's nog eens mooi...

Het matcht super bij elkaar...

Helemaal leuk om de tafel mee te dekken... ik roep de jongste freule er even bij... en die komt even de boel keuren... Ik heb de lap een stuk terug gevouwen, want hij is een pietsie te lang... en ik zet er voor het zicht vier borden op. De kreukels moet ze maar even wegdenken...

Ze komt binnen en kijkt verbaasd wat ik aan het doen ben zo halverwege de avond... Mja... mama is stofjes voor tafelkleedjes aan het keuren... Je ziet trouwens hier aan de eettafel ook eindelijk eetkamerstoelen staan... Sinds een week of drie heb ik die hier staan... Voor een tientje per stuk een paar straten verderop gehaald via Marktplaats... Mijn vader heeft geholpen om ze te halen, want de stoelen zijn nu niet bepaald lichtgewicht types.

Gelijk is de woonkamer ook op zijn kop gegaan en heb ik twee plankenkasten een zwieper verkocht... De één richting keuken, met daarin dit servies, en de ander naar Ramon zijn kamer, waar nu tijdelijk al het resterende gereedschap in staat. Breken we onze nek eens niet over de boormachine. Ze moeten nog wel geschilderd worden (dat moesten ze in de woonkamer ook, maar dat is nog steeds het geval).

Er is nu enorm veel licht en ruimte ontstaan in de woonkamer. Er is weer vloer te zien... Twee plankenkasten eruit en vier eetkamerstoelen erin. Het zijn oude zware stoelen met van die ouderwetse veren die aan de onderkant van de stoelen duidelijk te zien zijn. De freule hipte gelijk tijdens het avondeten dat ze héérlijk zaten!

Het stofje is super ouderwets... en het hout met die nagels erin gemept bevestigen dat sfeertje. Ze vindt het wel gezellig staan, want verder is in de woonkamer weinig kleur te bekennen, ook omdat er nog steeds niks op de muren zit, hahaha. Maar dat komt allemaal wel een keertje. Ik heb dan ondertussen de tijd om te bedenken of ik de stoelen in een moderner en vooral lichter jasje ga steken.



Maar eerst een tafelkleedje met een wit katoenen kantje bakken. Eet vast een stuk gezelliger, dan op een tafel met watervlekken en zo, want het tafelblad heeft ook nog een behandeling nodig... pfff achteraan de rij sluiten hoor,,,

Nou... lapje is dus goedgekeurd als tafelkleedje... Één ieniemienie gaatje is er ontstaan in de stoffenkast... op naar het volgende lapje c.q. gaatje... of eh kleedje.

Snoepkleurtjes van Tilda voor in de webwinkel...

Een paar weken terug kwam er een enorme doos binnen, vlak voordat een klant, Irina, samen met haar dochtertje een bestelling op kwam halen. Ik had die doos op de eettafel gezet, en ik had er al een kiekje van gebakken. Open maken zou ik later doen, want als die eenmaal open is, kan ik me er moeilijk los van rukken... Het is dan net een snoepwinkeltje, hahaha. Neuzen, kijken, voelen aan de stofjes... kleurtjes bij elkaar houden... Oooohhhh. ik ben zó zoet als er een doos met materialen binnen komt.

Irina zag die doos natuurlijk ook staan en keek er héél nieuwsgierig naar, net als ik trouwens... Dus ik... Zal ik hem openen? Nou... als het kan... Ja!!! De doos ging open... en er kwam een klein doosje uit, waar het kleine spul in zat, zoals de knoopjes, bandjes, pruikenwol en loeischerpe schaartjes in een snoezig lichtblauw kleurtje... en daarna de mooie stofjes... Ik pakte het allemaal uit de doos... en ik keek net als Irina met blije ogen naar.

Even later verteld Irina dat zij op les blokken maakt met allemaal mooie lapjes en dat de blokken steeds een andere techniek hebben, maar dat de blokken die ze met de hand moet doen, qua huiswerk, niet zo opschieten. Ik moet lachen, want ik ben met de hand ook niet zo flitsend, behalve een rand van de lapjesdeken er omheen zetten. De band er aan zitten gaat met de machine, maar het omklappen en dan dus de laatste rit doe ik dan altijd met de hand, omdat ik het zo mooi handgemaakt detail vind en gewoon mooier, die piepkleine steekjes en dat doe ik altijd lekker op de bank. Die steekjes blijven trouwens in de wasmachine prima picobello, dus geen reden om dat niet met de hand te doen. Dat gaat dus wel prima, maar mijn Tilda Stranddames die ik met de hand aan het maken ben, gaan niet zo vlot en flitsend... Op een of andere manier schiet dan zwaar de vertraging er in.

En aan de stofjes voelen natuurlijk. Wat voelen de stofjes van Tilda toch lekker zacht aan, het is ècht prachtige katoen en wat is het mooi gedrukt. De kleurtjes zijn snoepig en ik zie in mijn fantasie al héél wat lieve mooie lapjesdekens, kussentjes, wijde rokjes, jurkjes en topjes voor me van gemaakt worden. De stof van Tilda blijft ook prachtig hè. Mijn jongste dochter heeft namelijk een schattig roze stippenjurkje uit mijn webwinkel gekregen, dat jurkje heeft ze twee jaar gedragen en na die twee jaar met tig wassingen bleek dat het stofje van het jurkje nog geen snippie aan kleur heeft verloren en dat de stof nog net zo glad en zacht is als het originele nieuwe exemplaar dat ik nog in de webwinkel heb hangen. Ik heb nog een schattig jurkje in de webwinkel van een Tildastofje... blijft net zoals het stippenjurkje prachtig, aangezien de jongste van die serie stof ooit een pyjamaatje heeft gehad en dat die pyjama ook werkelijk elke week in de was is beland zonder een snippie kleurverlies.

Een overzichtje van wat er uit het kleine doosje kwam zetten....

Vier kleuren mooie wol voor pruikjes te maken... Ook het scherpe schaartje in zo'n snoezig lichtblauw tintje...

Bijpassende blauw grijze knijpertjes... hmm... inspiratiekleurtje voor de plankenkast met servies in mijn keuken bedenk ik me nu in eens... hmm, daar ga ik later nog wel eens over brainstormen. Mijn plankenkast staat pas sinds afgelopen woensdag in de keuken en is in een nep antiek houten beitslook gelakt. Wit is denk ik té wit met het voornamelijk witte servies dat erin staat...

 Schattige bandjes met een mini gekleurd stikseltje er door heen...

Borduurzij om wenkbrauwtjes te borduren op poppenbollekes en om haar van pruikjes vast te zetten... ook mega lange poppennaalden, in 3 lengtematen heb ik binnengekregen.

Schattig stoffen knoopjes in twee formaten in de kleurtjes die ook in de stofjes voorkomen.

Prachtige stofjes die mooi bij elkaar passen...

Nog een stapeltje... Ik heb in totaal wel 15 soorten stofjes binnengekregen, die bij elkaar passen en ook bij de oudere serie van Tilda die ik nog in de webwinkel heb staan passen. En dat is zeker met lapjesdekens ontzettend leuk.

Vorig weekend heb ik de productfoto's gemaakt, want nu heb ik deels de foto's van de groothandel gebruikt en die foto's zijn niet altijd even mooi of qua formaat lekker te bekijken voor in de webwinkel(zijn een béétje héél erg klein).

Wel een drankje in het zonnetje verdient!

Ja, in het zonnetje... op een terrasje... zomaar door de weeks!!! En dat wel omdat ik eindelijk na een héle lange tijd eindelijk het patroon af heb en het patroon op de post kan naar Farbenmix!! Ik had een soort van last van een writersblock, maar dan voor patronen, hahaha.

Ik ben al máánden wat dat betreft uit mijn ritme... Afgelopen weekend met Dennis afgesproken dat het déze week toch ècht moest gebeuren... maar maandag... sjucht gebeurde niets... dinsdag grrr... wéér niets!! Maar wel eindelijk eetstoelen gescoord voor een tientje per stuk. Nog geen 900 meter bij mijn huis vandaan!

Na de product-fotoshoot afgelopen zaterdag en dinsdag zag ik wel héél veel vloer in mijn woonkamer omdat de eettafel tegen de kast aan stond... Mijn radertjes gingen raderen (nee, helaas niet voor het patroon) en ik móest ruimte om me heen maken... en dat heb ik gisteren gedaan. Met behulp van mijn vader om een plankenkast naar boven te krijgen en met héél veel hulp van m'n jongste dochter is de woonkamer nu lekker ruim en licht...

Vanochtend een zelfgemaakt jurkje uit de kast geplukt en aangetrokken, flipflops aan de voetjes, haar op zolder en ik heb DE doos gepakt... en ik ben direct aan de gang gegaan...

Héél de handel op de tafel uitgespreid... Het originele exemplaar van de hanger gevist... en binnen drie uurtjes was het af!!

Boodschapjes gedaan en toen had ik dorst... mja... hm... Ik liep een winkel uit en kijk gelijk op zo'n lekker terrasje met zo'n zonnige bank zithoek met lekkere kussens... Ik kon het niet weerstaan en ben het terras opgelopen en heb een colaatje light met citroentaartje besteld... 

Na een half jaar mutsen, sputteren, draaikonten, er naar kijken en weer in de doos stoppen en grumbelen... is het patroon af... en kan die eindelijk op de post!! De vlag mag wel uit!

Proost!!!