Een tijdje terug merkte ik dat ik niet wist wat ik nu moest doen bij Dennis... In mijn haakwerk had ik geen zin, rommelen met kraaltjes sjucht... ook niet leuk, breiwerkje dan... bllllll, misschien mijn kussenhoesje de rand afwerken, pffff... patroontje uitraderen? Bleg, dát hélemáál niet... Mja... dit noemen we mutsengedrag... Wat ik ook opnoem voor mezelf, niks is leuk of goed. Ik merk dat ik nèt met die andere tas in de hoek aan de gang wil, maar ja... daar heb ik een naaimachine voor nodig... en die staat in Reeuwijk. Grrr. Ik zal toch eens moeten bedenken wat ik wil, want ik maak ook foto-werkbeschrijvingen bij Dennis en dan is het handig er een naaimachine te hebben staan, maar van mij hoeft het niet zo'n dure Pfaff te zijn. Over het algemeen zitten in mijn patronen weinig knoopsgaten en daar heb ik die machine met name om aangeschaft (ik had namelijk een versie daarvoor met minder mooie knoopsgaten en die ik nu heb heeft een digitale automatische knoopsgatgevaarte).
Dennis zegt ineens... Waarom haal je niet de naaimachine van een van de freules hierheen. Kan je uittesten of het wat is om mee te werken. Of je inderdaad met wat minder kan dan de Pfaff die je thuis hebt staan. Je hebt er wel eens achter gezeten, maar niet voor je werk... dus... Ik toog de volgende dag naar Reeuwijk om de machine van jongste op te halen. Die van haar zus ken ik al en dat type die zij heeft wil ik niet. De verlichting van de machine is zwaar waardeloos en het schuifjessysteem is inconsequent. De ene keer is de steek zus groot en de andere keer zo groot terwijl die op dezelfde plek staat. Die van de jongste is weer een stuk goedkoper, maar ik hoef geen apedressuursteken te kunnen om mijn werk te doen. Hij moet goed door de stof lopen, goede verlichting hebben en natuurlijk gebruiksvriendelijk zijn... Nou... zo gezegd... zo gedaan...
Machientje opgehaald, kost wat uurtjes, want er was vertraging, maar dan heb je ook wat... een naaimachine van de Ikea op tafel bij mijn Lief. Nou... daar gaat 'ie dan. Project uit de tas gevist. Ik heb er voor het laatst op 1 november tijdens de clubdag aan gewerkt, dus geen flauw idee waar ik ook al weer was gebleven... Ik zie dat ik duizend spelden erin heb gestoken en dat ongeveer de helft eruit wil fietsen... Dus eerst even orde op zaken gesteld met al die spelden. Dan ga ik beginnen en het eerste wat opvalt... Poeh, wat maakt dat ding een herrie... Nu weet ik niet of ik objectief ben, want ik heb pas sinds een maand een supergehoorapparaat in mijn oor hangen, dus ik hoor natuurlijk wel véél beter... Mijn blik is dan ook gevestigd op Dennis of hij het ook P-herrie vindt.
Hij vindt het wel meevallen, maar ja... wacht maar tot ik de hele dag achter dat ding zit te tjoeken... Het schud ook best wel... Ik vraag me af of hij daar met het werken met zijn digipen geen last van heeft, want hij werkt niet met een muis, maar met een digipen en dat in o.a. Fotoshop, met al die schuifjes die hij aantipt om percentages aan te geven... Wéér ziet Dennis niet zo'n groot probleem... Hm... ik langzamerhand wel... Want ik merk dat het geboink van het apparaat me stoort, dat het apparaat te licht is, want hij wil van de tafel afwandelen en door het gewicht van wat ik nu aan het naaien ben is dat nog erger en dan ben ik nog niet eens plankgas gegaan. Ik ga me eens oriënteren wat ik wil, wat ik te besteden heb en wat ik nodig heb voor mijn werk.
Mijn budget zorgt er voor dat ik naar een tweedehands wil kijken, maar dat een heel ander merk voor mij ook geen punt is, als het maar geen Singer is. Want ik heb een Singer op mijn 18e verjaardag gekregen van mijn ouders en wat een nachtmerrie was dat. De tweedehands Singer van oudste dochter ging in het begin wel, maar de verlichting is ronduit vréselijk en als je zin hebt om te mutsen met steekgroottes dan heb je aan dat exemplaar een goeie. Voor de rest naait 'ie eigenlijk prima, maar ik ben niet geschikt voor zo'n exemplaar.
Twee daagjes later na nog wat feestelijk geboink achter de Ikea-machine neem ik een besluit dat ik morgen, die donderdag (8 mei) eens op zoek ga naar een naaimachinewinkel in Tilburg. Ik had al gezocht op internet en een "Ricken" gevonden... Die hebben we hier in Gouda ook, en dat is een piepklein winkeltje met veel kennis, goede service etc... maar in Tilburg is het een mégagrote winkel... Tsjonge... daar kan je rondhopsen hoor!!! Ik was op de fiets gesprongen en had binnen vijf minuten de winkel gevonden, gôh... wéér een stukje plattegrond erbij in mijn hoofd. Ik ga niet naar binnen, want ik moet nog wat andere boodschapjes doen en er komt een zwarte lucht aan met bergen nattigheid van heb ik jou daar. Dus ik kom later wel op mijn gemakje langs en oei... ik ben me toch nieuwsgierig!!
Lang duurt dat niet, want als ik Dennis heb opgehaald om vijf uur vraagt hij of ik de winkel nog gevonden heb. En hoe de winkel was, of ik er naar binnen ben geweest. Als ik zeg dat ik er niet naar binnen ben geweest, kijkt hij héél verbaasd. Volgens mij had hij gedacht dat ik naar binnen zou rennen en als een nieuwsgierig puppy rond zou kwispelen... Nou... deels had hij gelijk, ik had dat graag willen doen, want nieuwsgierig ben ik als de piete. Dennis vraagt of ik er na het eten langs wil... en jah!! dat wil ik! Dus dat doene we... we lopen er heen, want naaimachines sjouwen (als ik een geschikt exemplaar tegenkom binnen mijn budget en met mogelijkheden die ik graag zie in een naaimachine) op een fiets is geen denderende combi.
We lopen een klein kwartiertje of zoiets en stappen de winkel binnen. Oei... wáár moet ik beginnen met kijken... Gelukkig komt er al snel een man op ons af die vraagt of hij ergens mee kan helpen. Ik zeg normaal gesproken dat ik eerst rond wil kijken, maar ik wil graag weten wat mijn mogelijkheden zijn en vertel dat ik zoek naar een machine voor erbij. Het is ook voor mijn werk, want ik heb op twee plekken een naaiplekje nodig... dus... een degelijke machine waar je mooi naaiwerk op kan verrichten. Hij komt direct aan met Pfaff... Oei... dat vreesde ik al, maar aangezien ik wel zo nieuwsgierig ben dat ik wil weten wat voor nieuws er allemaal binnen is en hoe ze er uit zien, volg ik mak als een schaap de verkoper. Niet veel later moet ik toch eerlijk bekennen dat mijn budget wat grenzen kent en dat ik met de Pfaff thuis heerlijk werk, maar niet alle toeters en bellen nodig heb om te doen wat ik wil doen.
De man loopt direct kwiek naar een andere machine "Smarter by Pfaff"... Nou de naam Pfaff zit er ieder geval wel bij. Het is blijkbaar mede ontwikkeld of er is geïnvesteerd door Pfaff of ieder geval heeft Pfaff minstens zijn goedkeuring gegeven om zijn naam erbij te zetten.
Onmiddellijk krijg ik een voorstelling van de machine, en er is geen pedaal te bekennen... Dat had ik vorig jaar tijdens de Sancho naaiweekend ook bij een dame gezien... Ik zat toen stomverbaasd te kijken dat er geen pedaal te bekennen was... Ik krijg een uitleg wat de verschillen zijn van de machine die ik heb en deze machine, maar dat er ook veel overeenkomsten zijn. Ook dat veel voetjes van de Pfaff op deze machine ook werken. Hm... ik wil hem meenemen... ik sta helemaal te popelen en ik zie dat Dennis zijn pret niet kan onderdrukken en me steeds toegrijnst. Het schijnt dat ik tijdelijk adhd verschijnselen heb en dus héél druk sta te zijn... Dennis zei later dat hij aan mijn gezicht kon zien dat ik al een besluit had genomen en terwijl de verkoper nog ijverig van alles aan het uitleggen was, maar dat dat net zo goed in het Russisch had mogen zijn. Ik wist dat ik met de machine naar buiten zou lopen.... en dat klopte als een bus.
De man kijkt even in het magazijn of hij de machine nog op voorraad heeft... gelijk besluit ik dat ik het showroommodel ook wel wil. Ik loop ondertussen te zoeken naar een wit kantje voor de jongste, en hiebel wiebel voor de kastenwand langs. Weer zie ik Dennis binnenpret hebben... Even later komt de man terug, er is geen machine op voorraad maar ik kan het showroommodel meenemen. Er is alleen een aantal keer, net zoals nu een korte demonstratie op gegeven. Ik vind het prima en wil hem graag meenemen. De man zoekt de doos erbij en pakt de machine in, doet er een zakje met 10 spoeltjes bij en van het kantje waar ik een zwik meter van wil hebben krijg ik de volledige spoel waar gewoon het dubbele op zit dan wat ik nodig heb en er gaat ook nog eens € 50,00 af van de prijs... Nou... ik ben riant onder mijn budget gebleven... gôh... zou ik het dan toch eens leren??
Daarna loop ik met de machine in mijn armen naar huis. De machine is niet zo idioot zwaar als de Pfaff die ik thuis heb staan. Die is gewoon niet leuk meer qua gewicht. Dit is een mooie machine, die niet al te zwaar is en waar toch héél wat steken op staan en allerlei ditjes en datjes aan nieuwtjes. Zoals onder andere dat je het gaspedaal weg kan laten... Whhaaaa.... ik ben benieuwd hoe ik dat vind... Ik ben bijna 40 jaar niet anders gewend dan een pedaal onder mijn petatter te hebben staan.
Ja... en dan kom je thuis, dan moet die doos natuurlijk direct open en kijken... onderzoeken... proefritjes maken... Zó leuk hè. Ik trek het bakje open en kijk wat er allemaal inzit en ook wat voor voetjes er in zitten. Ook de tafel schuif ik eraf en die gaat toch soepel!!! Héérlijk soepel en met een zachte klik zit de tafel weer vast. Perfect! Het gasknopje wordt ook getest... het is héél raar hoor...
Aan de ene kant doe je alles met je handen, maar zit mijn rechter voet druk te zoeken waar het gaspedaal toch gebleven is. Elke keer weer als ik begin met de volgende naad... zoek zoek zoek doet mijn voet... Zou mijn voet een keertje beseffen dat dat niet meer hoeft??
Héél veel dingen zijn hetzelfde als op de Pfaff of welke andere goede machine (vermoed ik). Het enige duidelijke verschil is, dat het voetje, in ieder geval het basisvoetje, een stukje dunner en tengerder is dan die ik op mijn Pfaff geklikt heb zitten, maar ik merk er in het gebruik niets van.
Dennis zit mijn gerommel en gesnuffel en geonderzoek zo rustig te bekijken en vraagt ineens hoe nou toch die draad zomaar boven komt... en hoe er nou toch een draad boven en onder in elkaar geklutst kan worden en dus om de ander heen geslagen wordt waardoor er een stiksel ontstaat. Ik probeer uit te leggen al wijzend en al draaiend hoe het zit, maar ergens wil het in zijn hoofd er niet zomaar in...
Hij zoekt op Google en vind een engels filmpje, waarin een man met een typisch Engels accent duidelijk uitlegt hoe het nu eigenlijk in elkaar steekt... Dennis zit met zijn neus vlak voor het scherm, en zet geregeld het filmpje stil om bij de machine naast mij te kijken wat er gebeurd. Ik haal de hele boel uit elkaar... dus het plaatje, het spoeltje, spoelhuis etc. etc... en hij kijkt... kijkt... en kijkt... en wil eigenlijk ook héél graag er eens achter zitten... Ik zeg ga maar zitten... En hij gaat zitten. Pakt een reep stof en legt het onder het voetje. Laat de hendel zakken en drukt op het knopje. Hij drukt op meerdere knopjes en luistert naar de klank en naar het gevoel van de toets en zegt... dit is de goede kwaliteit van de knopjes... Je hoort en voelt dat het degelijk materieel is... Nou dat hoor ik graag!! Ik vind het ontzettend leuk dat Dennis graag wil weten waar ik mee werk en wat het voor techniek is. Hij is wel een techniekman, maar zijn enthousiasme en nieuwsgierigheid vind ik ontzettend leuk. Hij kijkt ook tussen de stoflagen of de stoflagen inderdaad strak op elkaar gestikt zitten en er dus geen steekjes te zien zijn.
En zo kan ik dus vanaf nu lekker verder aan het project in de tas, zodat ik een mooi voorbeeld heb voor de webwinkel. Ik heb wéér een stukje van Tilburg gezien, want ik ben ook nog op stoffenwinkeljacht gegaan en aan de andere kant van Tilburg een winkel van Gool gevonden en daar een stoer geruit stofje gevonden voor de onderlaag van mijn project en heb een hele zwik kilometers gemaakt en weer een stukje plattegrond compleet gemaakt in mijn hoofd.
Inmiddels zijn de hoeveelheid spelden van de toplaag aardig geminderd en zitten die nu allemaal op de onder- en tussenlaag gespeld. Ondertussen heb ik ook een blouse van Dennis op maat gemaakt en ik heb gemerkt dat mijn nieuwe naaimachine niet onder doet voor mijn Pfaff die ik thuis heb staan. Ik ben er superblij mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten