Komen deze vieze witte voeten nog bekend voor? In dit berichtje kom je een foto van dochter's patatters tegen. Het kostte een aardig tijdje om ze in warm water met een sopje schoon te weken, eer ze weer herkenbaar waren als "schone" patatters van de dame! Maar de reden, dat ze zo bijzonder gestyled waren, was deze:
Mijn oudste dochter wilde géén suikerspinroze kamer meer na de grote vakantie... en gelijk heeft ze!
Met behulp van allerlei potten witte Latex uit de schuur (wie wat bewaart heeft wat!), rollers, emmers, bakjes, plakband, gele poetsdoekjes en natuurlijk giga lappen plastic voor over de meubels e.d. gaat ze, samen met haar vriendin, aan de slag. Eerst halen de dames alles wat ze nodig hebben uit de schuur en zeulen dat 2 trappen op. Daarna verdwijnen de meubels onder het doorzichtige folie. Lichtgevende sterretjes worden van het plafond afgepeuterd. Ze worden bij elkaar verzameld, want na het witten komen ze weer terug op het schuine plafond.
Ze beginnen ijverig met het verven. Nadat ik klaar was, met wat ik nog moest doen voor het Winterjurkje voor Farbenmix, ben ik ook mijn oude kloffie aan gaan trekken. De dames gingen met de kwast en rollers vooruit en ik hobbelde er achteraan met de roller, want de verf dekt niet in één keer. Staat wel op de emmers, maar ja, te zoet gekleurde wandjes, hè! Halverwege de middag moet haar vriendinnetje weg en gaan we met z'n tweetjes ijverig verder. Rond theetijd nemen we een ijs-Mars en een uurtje later wat druiven, daarna gaan we ijverig door en wordt het steeds lichter in haar kamer.
O ja, zoonlief heeft zijn kamer opgeofferd als opslagruimte, voor alles wat niet in haar kamer paste, of breekbaar was. En haar levende have: hamster Parel en babykonijntje-Chanel moesten natuurlijk ook een veilig plekje hebben gedurende de metamorfose!! Ook mocht ze bij hem op de kamer logeren. Da's natuurlijk super zo'n broer!!
Achter deze met handdoeken bedekte balletbare, van haar zusje, stond onze ritmische kwasten-herrieschopper: de CD-speler. Dat werkt toch altijd lekker met een muziekje, een tikje te hard, sorry buurvrouw en buurman! Ik heb heel veel J-Lo gehoord en Justin Beaber (?) van de laatste wordt ik wel knettergek, want die hoor ik al máánden elke dag en sommige nummers kan ik niet uitstaan, dus op mijn verzoek heeft ze een CD opgezet van Tiësto. Wat een verademing!
Je ziet het lichtroze linksboven, in het echt is het véél zoeter van kleur, en langzamerhand zie je het veranderen in een rust van wit. Héérlijk. Dankzij de trap kan ik tot in de nok komen. Wat krijg je van dat reiken naar boven zware armen! Pfff, maar het wordt mooi!
Dochterlief is net iets te klein om in de nok te komen, maar gebruikt gewoon de kast als opstapje! En kwast ijverig door: op en neer, op en neer.
Ineens hoor ik een "ploef" en de dame zít op de kast, big smile op haar snoet met, en daar moet ik nog aan wennen, slotjes op haar boventanden. Vanochtend zijn die er opgezet. En de dame gaat ondanks de pijn (wel met behulp van een paracetamolletje) ijverig door en zegt dat het best wel meevalt. Nou, anderhalf jaar geleden kreeg ze ringen op haar kiezen voor haar buitenboordbeugel, en ze heeft toen tranen met tuiten gehuild van de pijn, dus ik heb heel veel bewondering voor de dame. Dat ze met zo'n ijzerwinkel in haar mond de hele dag vrolijk staat te verven met een grote grijns op haar snuit. En werkelijk, om mijn energie te sparen (leve de IgA, grom, grom) haalt ze werkelijk alles wat ik nodig heb, geel poetsdoekje uitspoelen, wat te drinken, verschuiven van de trap of als mijn verfbakje leeg is vult ze hem! Dank je lieverd!
Als het schemerig begint te worden wordt de bouwlamp uit de schuur gehaald. Want haar lampje is wel zo'n zielig lampje. De freule heeft een tempo. Ze gaat als een speer! En ik heb wat oponthoud om de balken en plinten schoon te poetsen, want als je dat later moet doen... dan is dat een klús! Maar we hebben zat gele doekjes, hahaha, de een na de ander wordt gebruikt, ik ben er telkens een kwijt en vervolgens zijn er vier stuks in gebruik!
De volgende dag staat ze vroeg op om verder te gaan. Mijn lijf denkt daar anders over, maar sleept zich weer op de trap, want wat er in de schemer, ondanks bouwlamp, gedaan is, is niet zo mooi strak wit als ik het graag zie. Dus daar moet nog een laagje wit over. De dame loopt werkelijk kilometers voor. En klautert op de rugleuning van haar bankbed, túúrlijk balanceren op 5 cm breed doen we dagelijks! Hahaha, ze klimt en klautert overal op en blijft overal op staan. In het begin zat ik te griezelen, maar ineens besefte ik, dat zij gewoon mij is, maar dan tig jaar jonger en dat ik eigenlijk, net zoals zij, vroeger ook niet omkukelde. Dus pfff relax... Als mijn moeder dit leest/ziet, dat geklauter op kasten en smalle richeltjes, zal ze wel denken...
Ik heb nog verf over en besluit het plafond van de dakkapel ook onder handen te nemen. Dan is ècht alles gewit. En dan is haar kamer héérlijk licht en prachtig wit geworden.
Daarna de klus van alle meubels weer op z'n plek te zetten. Of eigenlijk op hun nieuwe plek, want ze is net als ik een veranderkip en houdt er van om dingen uit te proberen net zolang tot het perfect naar haar zin staat. En een aantal meubels gaan op hun oude plek, en sommige dingen verhuizen naar de andere kant van de kamer!
Er komen nog foto's, maar haar kamer is nog niet helemaal af omdat ik haar rolgordijnen nog af moet maken en haar dekbedhoes en kussentjes, maar het komt er aan hoor!
Eerst moet de dame haar spullen (verzámeling spullen) uitzoeken. Er staan héél véél manden met spullen, rommeltjes en andere "inhoud" en daarvan mag maar een kwart weer terug de kamer in. Ze bewaart namelijk álles en dat past niet meer in haar kamer.
Maar het wordt mooi, mooi, mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten