Het is zulk heerlijk weer, dat ik lekker beneden werk met de deur wagenwijd open. Ik wil elk straaltje zon, tussen mijn werkzaamheden door, buiten pakken. Zo ook vandaag. Ik was vanochtend lekker aan het knippen en doen met verschillende stofjes en ineens hoor ik in de verte ergens een dingdong en vlak daarna een helderhoog "Hallo, niet schrikken hoor!". Dat zegt mijn moeder altijd, omdat ik niet altijd alles hoor en me een slag in de rondte schrik als er ineens iemand voor mijn neus staat of nog erger, achter me. Dan hoor je van mij een gigahoge gil. Dat is in dit betonnen huis eerder het geval dan in het oude huis van mijn ouders met houten vloeren. In oude huizen voel je de trillingen als er iemand rondloopt en dan schrik ik niet zo snel. Maar ik had de hoge "Hallo" gehoord, dus geen schrik. Ik zie mijn vader en moeder in de gang staan met armen vol tassen? 
Ik zie ook een grote grijns. Mijn moeder zegt "Ik heb eens lekker in m'n dozen met stof zitten spitten. Ik denk dat je hier wel wat mee kunt". Dit klinkt als muziek... lapjes... kleurtjes zie ik aan de bovenkant van de tassen her en der uitpiepen... maar ik beheers me en vraag of ze zin hebben in een bakkie... thee, koffie, sapje... Pipa wil koffie en mima wil graag thee... mijn thee staat er nog.... hélemaal door alle concentratie vergeten. Aangezien het prachtig weer is hobbelen we lekker naar buiten. Ik pak een stoffer en ik veeg de tafel en stoelen leeg, want die zijn bezaait met gele bloemetjes van de Rode Esdoorn. Vanochtend bij het ophangen van de was, heb ik het rek tactisch verder weg van de boom gezet dan normaal, want ik heb geen zin in gele stippen in mijn witte was. Daarna ga ik samen met m'n moeder weer naar binnen om drinken te regelen en natuurlijk om te kunnen blijven kwebbelen. Ik vis het koffie-apparaat of eigenlijk Senseo-ding uit de bovenste kast van de keuken. Rem en ik lusten geen koffie, vandaar de verbanning van dat lelijke apparaat. Het staat alleen maar mijn aanrecht te vullen en zo'n elegante verschijning vind ik het nu niet bepaald. Als de koffie in het kopje zit, besef ik ineens dat ik pasgeleden de roomcupjes weggegooid heb, omdat ze over de datum liepen en ik nog geen nieuwe heb gekocht. Mima zegt "Geen punt. Als je maar suiker hebt". Nu dát heb ik in overvloed in huis.
We gaan gezellig aan de tafel in het zonnetje zitten. Ik zit eerst pal in de zon te kijken, hoewel kijken... mijn ogen zitten ondanks zonnebril bijna dicht, zo fel is het zonnetje. Ik verhuis dan even later ook een kwartslag naar links, dat kletst toch een stuk lekkerder. Chanel is lekker aan het racen in de tuin en zodra Rem even later thuis komt, schrikt de schat zich een slag in de rondte. Je denkt dat een konijn niets door heeft en gewoon alleen maar rondsnuffelt en her en der wat gras knabbelt... ècht niet, hè. Dit exemplaar weet precies wie er thuis is en wie niet. Dus wie onverwachts de tuin in komt zetten wordt getrakteerd door een wegspurtend konijn, die dan vervolgens op een afstandje gaat kijken, wie haar zo heeft laten schrikken. Vervolgens hobbelt ze gewoon weer verder. Hahaha... 
Even later gaan mijn ouders op huis aan en duik ik met een snoekduik in de tassen en zit als een klein kind in een snoepwinkel, elk tasje open te maken. Heerlijk om aan al die lapjes te voelen, lappen open te klappen, want er zitten felgekleurde beschilderde en geborduurde lappen tussen. Zo'n opgevouwen lap laat dan niet genoeg zien hoor. Sommige lappen zitten in een tas en vervolgens in weer een tas. In elke tas zitten wel drie andere tassen. Er zitten ook losse stofjes die er bovenuit komen. Er zitten ook zakjes met borduurzij, kantjes en knoopjes tussen. Ook kant en knoopjes van mijn oma. Er zit mooie witte zachte batist tussen, geborduurde wit linnen en katoen, ook stoere witte keperkatoen, perfect voor oudste dochter haar souave broek. Ik heb vandaag éindelijk het boekje besteld met de broek die Petra voor Rosalie heeft gemaakt. Ja Petra, ik ben een beetje traag, maar als het goed is komt 'ie morgen binnen, want de mail van "verzonden" heb ik al ontvangen. Er zit linnen tussen, ook linnen met zijde en linnen met katoen in allerlei kleurtjes, zwart, licht blauw, lila, licht roze met bloemetjes. Rood wit ruitjes stofjes, blauw wit ruitjes met bloemetjes. Hele zachte poplin in lieve en vrolijke kleurtjes, zachte katoentjes ook weer met mooie kleurtjes. Hele mooi batist alsof iemand de lap heeft beschilderd met de prachtigste en helderste kleuren... Pastellapjes, patchworkstoffen van katoen en batist... Lavendel blauwe en wit met marine blauwe voilestofjes... Kobaltblauwe krijtstreep....Ook stofjes uit Frankrijk, die heeft mijn moeder gekocht eind jaren zeventig en de kleuren zijn nog net zo mooi als toen. We waren daar in een héél klein stadje of dorpje... In zo'n oud gebouw, vol met rollen stofjes... ècht de een bom aan kleuren... ogen te kort. Ik bleef als kind maar rondkijken van verbazing... en mijn zus en ik mochten ook een lapje uitkiezen.... Ik heb toen een patchwork lapje uitgekozen. Allemaal felgekleurde vierkantjes met op elk vierkantje een ander kleurtje en printje. Mijn moeder heeft daar toen een hele mooie zonnejurk van gemaakt met wijde rok en rimpelstroken langs het bovenlijfje en aan de zoom van de rok... Zo'n kledingstuk vergeet je nooit!
Ik moet nu helemaal aan de UWYH, want die paar centimeters die ik de afgelopen weken eruit heb gewerkt vallen in het niet bij deze stapels. Want wat er hier op de foto's staat is nog niet eens de helft....
Afgelopen dinsdag zat ik nog te balen als een stekker, omdat ik niet naar de Stoffenspektakel kon gaan, omdat meneer de Vaatwasser 's ochtends kwam met de nieuwe motor voor Truus! Tussen haakjes Madame Truus, is helemaal hersteld, zoemt als een bijtje en maakt alles weer als vanouds glanzend schoon... Ik kijk nu naar mijn eettafel en stoelen...Stápels en stápels stofjes... dat had ik nooit mee kunnen nemen in mijn eentje c.q. verzamelen in een ochtendje Stoffenspektakel...
Wat een verwennerij, hè!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten