Dit is de rok nr. 119 uit de Burda 5/2011, die ik eerste Paasdag-avond gemaakt heb. De originele rok had een lengte van 1m. Dat leek mij toch wel héél erg lang, dan kan ik gelijk als ik rondloop de vloer aanvegen. Dus ik heb het patroon 20cm. korter gemaakt en als ik naar de foto kijk, ik heb namelijk op deze foto stiletto's aan van 12cm., was dat toch echt wel nodig. Ik heb exact de lichaamslengte van de Burdamaatvoering, maar ik weet niet hoe ik een rok van 1m. aan moet schoenen van 25cm. hoog? Zie je het voor je, rondstrompelen op die giga-wiebelhakken, schoenen met de wonderlijkste constructies van Vivienne Westwood.
Het had de volgende ochtend nog wel even aardig wat voeten in de aarde eer ik hem aan had, want hij zakte af! En dat was niet omdat ik maattrubbels had, maar het elastiek was te slap voor deze, toch wel zware, rok. Ik heb gewoon blind elastiek gepakt van 1cm breed, maar dat was sportelastiek en ja dat is lekker voor een lichtvoetige sportbroek, maar niet geschikt voor twee lagen van cirkels. Maar goed, gelijk losgetornd, elastiek eruit getrokken en ander elastiek erin en tada. Binnen 5 minuten had ik de rok weer aan! Na het ontbijt heb ik aan Rem gevraagd of hij van mij een kiek wilde maken, want ik heb de laatste tijd wel kleding gemaakt, maar het lukt op een of andere manier niet om er een kiek van te krijgen, dus Rem hier heb je het toestel. Effe klikken s.v.p. Nou, dat heb ik ook weer geweten. Mijn bewondering voor Bridget steeg per seconde. Rem zei "Zwier is wat met die rok, draai eens rond en rond en rond, draaien, draaien, draaien". dat was de tekst die ik steeds hoorde. En dat op die hakken, in het zonnetje, zonnig blijven kijken, terwijl ik scheel keek (vandaar m'n zonnebril op m'n neus, want zonder NO WAY... géén potje!). Na drie rondjes draaien tolde ik al, dus probeerde ik elegant de andere kant op te draaien, draaide ik weer het beeld uit, dus toch maar dezelfde kant opdraaien. Nu draaide werkelijk alles, een paar keer de schutting vastgeklampt als steunpilaar. Het resultaat is zegge en schrijven deze twee foto's, waarvan ik er bij ééntje een stuk haar mis, een stuk schoen en een gedeelte van m'n rok het beeld uitzwiert.
Pfff, de rok naaien is een stuk makkelijker, hoor.
Mijn volgende project zou een ietwat gewijzigde broek uit de nieuwe Young Image zijn voor m'n oudste dochter, maar ik keek toevallig gisteren buiten op de bank een Patrones door. En toen zag ik DE broek voor haar. Ik liet hem aan haar zien en zei "Is dit niet exact wat je nu zocht?". "Ja, mam COOL! Die wil ik héél graag, het héle setje mam". Nu is iets zien, laten zien en Oké zeggen héél simpel, maar dit patroon is allesbehalve simpel. Dat heeft Patrones wel meer hoor, op zich vind ik dat juist wel leuk, maar niet helemaal handig als je weet dat het donderdag al af moet, want dan wordt mijn kleine grote meid alweer 13 jaar.
Het andere patroon had ik op m'n sloffen gered. Dit is dus een superuitdaging. Het wordt buffelen en dat met een Spaanse beschrijving. Ik heb vroeger wel Spaans gehad, maar dát is lang geleden. Leve Google Translate, hoewel die er geregeld niets van bakt. Het is wel zo dat Patrones de patroondelen letters geeft in de hoeken, dus je komt er uiteindelijk prima uit. De patroondelen, zoals je ziet, zijn fantasiefiguren op zich, maar het is goedgekomen hoor. Er zitten in deze broek 8 maal een 90 graden hoek en dat is een leuke uitdaging. Hersens kraken wat af, ik moet wel op de goede volgorde werken, op zoek naar een héél dun stofje in mijn voorraad om de hoeken te verstevigen/versterken, zonder dat je het door dit stofje heen ziet schemeren. Trickmarker komt goed van pas bij het maken van markeringen, want ik heb wel wat doorgeslagen, maar niet alles.
Ik ben momenteel bezig met de zakken, die lopen van voor door naar achteren en zijn deels opgedikt met een reep stof en het wordt leuk! Ze heeft de broek al voor zich gehouden. Op de foto in het blad kan je niet zien hoe lang de broek nu eigenlijk is en omdat ze nog niet volgroeid is, valt hij bij haar wat langer uit, maar zoals het er nu naar uit ziet, is het helemaal zoals ze het in haar koppie heeft. Nou, dan is het goed, toch!
Zoals je hiernaast ziet, zijn de broekspijpen nog niet doorgestikt, nu inmiddels wel. De binnenkant is een apart geordend rommeltje, maar het is aan de buitenkant perfect glad, géén plooitje te bekennen. Moet nog wel verder opstrijken en (toen) nog doorgestikt worden, maar wat is het leuk als dit soort grapjes mooi lukken.
Nu de rest nog, daar ga ik morgen lekker mee verder en dan moet er ook nog iets op worden gemaakt. Ik hoop dat het me allemaal lukt. Op tijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten