Foto in bikini? Nee, ik lig nu niet in bikini buiten in de zon, ook al schijnt het zonnetje, want de gevoelstemperatuur schijn vèr onder het vriespunt te liggen. Maar ik zie het vandaag lekker zonnig of eigenlijk sinds gisteren rond etenstijd weer. Want het gaat over de "Dames" in dat witte bikini-bovenstukje". Gisteren vond ik géén leuke dag. Ik zat de hele dag te dreuten en te dreutelen... Ik heb wel een gesmockt jurkje afgemaakt, maar verder kwam er niets zinnigs uit m'n handen. Gewoon van de leg, en ja waardoor...
Nou ja, vorige week dinsdag werd ik onverwachts gebeld door m'n huisarts... nu heb ik die niet dagelijks aan de lijn... dus ik dacht... "Ben ik wat vergeten?" Nee, dat was ik dus niet... Maar de huisarts wilde even weten hoe dat nou zat met die mammografie van 5 jaar geleden. Mijn oude huisarts is ondertussen met pensioen, dus bij het overhevelen van priegelig geschreven kaarten naar een computersysteem was dat niet helemaal duidelijk... Dus ik bla, bla, bla, bla... zoals je gewend bent van mij een heel lang verhaal... de uitkomst van de huisarts... Ik heb even een verwijsbrief doorgemaild naar het ziekenhuis, bel dit en dit nummer voor een afspraak en doe dit direct, huisarts kent me, ben niet dol op ziekenhuisafspraken.
Oké, effe laten bezinken en ik bel direct. Goed hè. Maandag kon ik aan het eind van de middag terecht. Ooooooo heel de dag wachten, dat kan wat worden, ik ken mezelf. Nou ja, na al dat gedreutel de gehele dag. Prompt kon ik mijn ziekenhuiskaart niet vinden, zucht. Saljenethebbe. Maar goed, los geld gepakt voor de parkeerautomaat, tien keer gecheckt of ik alles had. Had er ook aan gedacht 's ochtends m'n jurk weer terug in de kast te hangen en een broek aan te doen. Grrr, ik had juist zo'n zin m'n zelfgemaakte jurk! Ik ben in memmelstemming, hè!
Nou en dan in m'n tuut naar het ziekenhuis, er was zowaar parkeerplek, 9 van de 10 keer kan je twintig rondjes rijden daar, goed voor de zenuwen. Naar binnen, nieuwe kaart laten maken, gelukkig kon dat bij de receptie, want ze zijn hier aan het verbouwen en elke keer is het weer anders. Ook goed voor de zenuwen. De weg gevraagd welke zone en balie en wachtkamer ik moet zijn. Tsss, natuurlijk eerst verkeerd gelopen. Alles lijkt hier op elkaar. Ze kunnen beter kleurzones nemen i.p.v. nummers. Maar goed ik ben aangekomen, en ga even later zitten naast een mevrouw en haar man verslijt van de zenuwen z'n schoenzolen, omdat ze wachten op de uitslag. Ik voelde me gelijk zwaarder in m'n stoel worden. Maar goed alles was goed, werd er even later gezegd.
Tien tellen later mag ik mee, jippie, ahum. Na 4 poses en getouwtrek later zijn alle foto's gemaakt. Ik zie dat ik knalrood ben geworden door dat gedoe en dat is niet mijn hoofd hoor, ik zie eerder pips. Ik mag weer in de wachtkamer gaan zitten. Jippie. Een minuut of vijf later wordt ik weer door iemand anders opgehaald voor een echo. Yes, ik mag verstoppertje gaan spelen onder een handdoek, wel fijn dat ik die krijg. De dokter komt er aan. Die zegt meteen dat de foto's er goed uitzagen, maar dat hij de cystes even willen bekijken met een echo en opmeten. Okay, vinallesbest! Arm zus, gel zo, klik hier en daar. En ja, het zijn er nog steeds 3 en ze zijn nog steeds even groot er is niets veranderd. Er hoeft net als de vorige keer geen biopsie gedaan te worden.
Yes! Alles is goed. Tot over vijf jaar, dan mag ik weer en tot die tijd heb ik mijn praatjespoep weer terug. Die raak ik namelijk in het ziekenhuis altijd kwijt. Ik wordt een mak schaap, wel met oren op steeltjes, en ik wil alles weten, maar pfff ik raak altijd alle energie kwijt. Toen hup parkeerautomaat opzoeken, kan dat ding natúúrlijk niet vinden. Blijkt dat die tegenwoordig is ingebouw in een muur! Ja, dat verwacht ik niet, ik verwacht zo'n kolossaal hebberig apparaat.
Maar goed € 1,50 lichter in m'n porto hobbel ik naar m'n tuut en er kan nog steeds geen lachje vanaf hè. Bovenkamer is nog druk aan het verwerken. Ik kom thuis, Rem loopt tegelijk met mij op naar binnen en ik kijk nog steeds als een oorwurm. Het is wel erg, hè! Maar na wat te drinken te hebben gehad, besef ik "Alles is goed met de dames!". Hè, hè, het kwartje valt eindelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten