Vandaag heb ik voor de vierde keer een naaidagje bij Danielle in Hardinxveld-Giessendam. Ik heb wat ik wil gaan naaien voorbereid door het te knippen en van te voren ook te locken, zodat ik gelijk na aankomst kon starten.
Ook heb ik twee stofjes uit mijn webwinkel gedoneerd voor het goede doel van Oranje Love. Van de tricot stofjes worden mutsjes gemaakt voor kinderen met kanker voor het Prinses Maxima Centrum.Het knippen was door het stofje nog wel een dingetje, maar ik ben helemaal tevreden hoe de stof loopt bij de naden. Ik sta om 06:55 uur op en om 07:35 uur rij ik weg en heeft mijn navigatie, op mijn mobieltje, de draaieritis. Hij lijkt mij maar niet te kunnen vinden of zoiets, terwijl ik een uurtje eerder had gekeken hoe lang het rijden was om te bepalen hoe laat ik moest vertrekken en toen kon hij me uitstékend vinden.
Uiteindelijk wordt ik vlak voor de rotonde gevonden en stuurt ‘ie me richting Utrecht. Utrecht ??? Ik kijk verbaasd, want ik ben wel vaker naar Hardinxveld-Giessendam gereden, maar dat was via Rotterdam… Ik stuur nog even niet de snelweg op, maar ga de parkeerplaats op (vlakbij de Landall-huisjes) en ik ga even checken wat de navigatie van plan is… De navigatie weet het zeker, en wil me via Utrecht sturen, is wel iets langer qua kilometers, maar qua tijd weer sneller (en misschien ook minder file… ik heb er wel eens riant 2,5 uur over gedaan om er te komen… Dan ineens wordt op het raam getikt… ik schrik me een toeter, er staat een mevrouw lachend voor het raam, maar als ik het raam laat zakken schrikt zij zich een toeter, want ik ben niet haar vriendin waarmee ze verwacht mee te rijden… Ik zeg nog grappend… “Moet je naar een naaidagje?, maar nee, dat was niet zo, maar had zomaar gekund hè, want meerijden is heel gewoon bij dit soort daagjes.
Ik ga rijden en rij toch via Utrecht en ben er om 08:45 uur, riant voor 09:00 uur. Er is ruim plek op de parkeerplaats bij het gebouw De Parel, dat is wel heel fijn, want dan heb ik de blauwe parkeerkaart, die ik de dag ervoor even bij mijn zus heb opgehaald, niet nodig en hoef ik ook niet om de twee uur naar mijn auto te rennen om de Parkeerkaart twee uurtjes verder te draaien. Het was druk op de weg, maar ik kon prima doorrijden. Ik kom tegelijk aan met Corina en Ankie, van Sancho, dus we lopen gelijk op en vinden een plekje achterin de zaal (is wel prettig overzichtelijk, dan heb ik sneller in de gaten als er gesproken wordt als alle naaimachines ratelen).
Ik wordt welkom geheten door Danielle en ik kan mijn naamkaartje gaan opzoeken. Het is wel handig dat iedereen een naamkaartje op heeft. Ik onthou steeds meer namen bij de gezichten die ik inmiddels al ken en dat is leuk! Ik ga me op mijn plekje installeren en haal een mok thee met een lekker zelfgebakken plak cake erbij.
Ik heb gisteren het jurkje uit de KnipMode 1/2017 model 24 geknipt en gelockt en daarna de tekens erop gezet met kleermakerskrijt. Ik pak de geknipte stapel stof uit de naaicase en ga de coupenaden met rijgdraad erop zetten, want het krijt is ietwat vaag. Ook de aangegeven lijnen waar de plooien langs de hals gaan lopen rijg ik even door. Niet dat daar iets gestikt moet worden, maar op die manier kan ik wel controleren of de plooien goed lopen.
Ondertussen houdt Danielle een welkomstwoord en verteld ze hoe de dag gaat verlopen. Het jurkje gaat lekker snel. Al snel begint het vorm te krijgen. Ik ben héél benieuwd als ik het ga doorpassen. Ik heb het patroon helemaal doorgemeten, gecheckt en getekend in mijn maten, maar het is pas sinds kort dat ik het zo doe, dus héél benieuwd.
Ineens zie ik Isabelle rechts aan een hele lange tafel. Ze is verhuisd vanuit het noorden en woont nu meer in de buurt, maar een half uurtje bij mij vandaan geloof ik, dus kon ze gezellig naar het naaidagje komen. Haar ken ik ook van Sancho, volgens mij ergens in het jaar dat ik een blog ben begonnen ergens in 2009 en ik me aanmeldde bij Sancho. We reageerden geregeld op elkaars creaties, en later ook op Facebook. Maar we hebben elkaar nog nooit in het echie gezien en gesproken. Dus na negen jaar werd dat wel eens tijd… Ik loop naar haar toe en in no time kwebbelen we over wat we vandaag van plan zijn te gaan maken… Isabelle is bezig met een warme winterjas van wollen stof, oranje met een grote ruit en ik vertel dat ik met een jurkje bezig ben.
Om half één is het tijd om te gaan lunchen. Ik weet al dat er lekkere kroketten zullen zijn, dus ik neem een lekker broodje gezond met kaas, een bolletje met een kroket en een glas karnemelk. Ik ga aan een tafel zitten en er komen nog meer dames bij o.a. Isabelle. Weer wordt er druk gekwebbeld… Het verbaasd me dat ondanks al dat gekwebbel de hele dag door, toch lekker opschiet met mijn jurkje…!
Danielle heeft héél wat leuks van sponsoren gekregen om te verloten. Maar ook iets voor iedereen… Van La Maison Victor mogen we een patroon uitkiezen… Ik kies het rokje Rachel, dat bij mij nog in een je-weet-wel-tasje ligt te zwijnen en waarvan ik de Franse versie van het boekje had gekocht… en Frans is nu niet zo mijn sterkste taal… Dus nu heb ik het patroon in ieder geval in het Nederlands… wel zo handig bij het afmaken van het rokje.
Dan ga ik weer een mok thee halen, mèt wat lekkers. En ga de mouwen inzetten. Ik merk dat ik weer enorm veel spelden gebruik bij het inzetten. Ik moet toch eens leren om minder spelden te gebruiken… maar ja… is waarschijnlijk gewoon mijn stijl.
Tussendoor ook nog even de cadeautjes van de sponsoren bekeken, diverse stoffenpakketten, patronen, cadeaubonnen en nog véél meer (het beslaat 2 tafels!!), en her en der een briefje met mijn naam in een bakje gedaan… Ook even gekeken bij de weggeeftafel en ik heb er een blauwe velours met geschoren print eruit gehaald, mooi voor jongste dochter en een nep suède met bont-achtige binnenkant, leuk voor een swaggertje voor oudste dochter. Zo ontzettend leuk die tafel. Vandaag heb ik ook een jurkje aan, dat ik gemaakt heb van zo’n weggeeftafelstofje…!
Daarna is het even sumoworstelen met de kraag, beleg, plooien langs de hals, om de hele boel mooi passend in elkaar te krijgen en tegelijk ook mooi af te werken in de hals, want ik wil de binnenkraag mooi met de hand vastzetten, zodat er geen naadtoeslag met lockrand te zien is…
Weer tig spelden later, kan ik met de hand, met kleine onzichtbare steekjes aan de binnenkant de binnenkraag netjes glad vastzetten. Leuk klusje, de jurk gaat nu ècht vorm krijgen en het ziet er goed uit. Ik strijk het jurkje steeds tussendoor op en het valt me op dat iedereen hélemaal weg is van mijn stofje. Ik moet altijd wennen aan printjes, en weet dan niet zo zeker of het bij mij past, maar gezien de reacties van iedereen op het stofjes, en de kleur, mooi bij mijn blonde haar en zeegroene ogen, moet het wel snor zitten.
Om de jurk door te passen begeef ik me naar het toilet (is een grote ruimte met een spiegel op de gang). En het jurkje krijg ik gemakkelijk aan en zit rond de taille mooi losjes, niet té gewoon prettig losjes. Ik kijk in de spiegel en het ziet er niet verkeerd uit volgens mij. Ik zie tenminste niks geks. Het enige is, dat de mouwen misschien ietsjes langer mogen, de lengte van de mouw eindigt nèt onder mijn elleboog, en dat gaat geheid opkruipen… Ik loop naar mijn tafel en laat Corina kijken, ook andere dames kijken mee. Corina en Ankie vinden het jurkje perfect zitten. Niets meer aan veranderen, behalve de zoompjes even doen. Isabelle vindt het een mooi jurkje, ook het stofje vind ze héél erg mooi. Er wordt gevraagd welk patroon het is en ik vertel dat het jurkje wel een stuk verlengd is, want eigenlijk hoort het jurkje ergens boven de knie uit te komen. Ik hoef dus niks aan het jurkje te veranderen. Alleen de zoompjes van de mouwen en de rok met de hand zomen… Ik ben gewoon verbaasd dat ik het zo makkelijk gaat en ik zo snel ben vandaag.
Ik ga me omkleden en bij terugkomst is het tijd om lootjes te trekken. En bij een van de laatste loodjes heb ik een cadeaubon gewonnen van Stoffenfeest! Superleuk, ik win eigenlijk nooit iets. Helemaal verrast loop ik naar voren en krijg een leuk wit doosje met gouden stippen.
En dan hoef ik alleen nog maar de zoompjes te doen… De lengte van de jurk hou ik gewoon aan van het verlengde patroon. Dat is dezelfde lengte als de jurk die ik heb van ditpatroon zonder mouwen en héél veel heb gedragen afgelopen zomer. Dat zit vast snor, heb er eigenlijk in de spiegel niet eens op gelet. Ik heb alleen maar gelet of het jurkje bij de schouders, bovenarmen, bovenwijdte, taille en heupen goed zou zitten en dat zit als gegoten! Dus dit patroon kan ik héél makkelijk nogmaals gebruiken.
Er zijn langzaamaan wel dames naar huis gegaan. Ze wonen niet ver van hier en willen graag thuis zijn voordat de kinderen komen, of moeten strakjes gaan werken. Bij mij heeft de jongste de leeftijd dat het geen probleem is dat ik wat later thuiskom dan zij uit school is, dus ik blijf nog even. Ik drink nog een mok thee, neem wat m&m’s ik kwebbel wat, strijk de zoom nog even…
En ineens is het al weer half vijf. Ik ga mijn spullen verzamelen, en naar de auto brengen, want ik wil niet in het verkeer vast komen te zitten. Isabelle en ik lopen met elkaar op naar buiten en spreken af dat ik een keer bij haar kom voor een naaidagje. Lijkt me leuk!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten